Ρευστοποιώντας δικαιώματα και ζωές.

Ο Κώστας Βεργόπουλος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστημίου VIII του Παρισιού, μίλησε στην Κρυσταλία Πατούλη για την κατολίσθηση της Δημοκρατίας στην Ευρώπη του χρήματος και των Αγορών και για το προκλητικά ξεχασμένο από την Ελληνική κυβέρνηση δικαίωμα του "διεκδικείν".

Τι έχετε να πείτε για την ψήφιση του νέου μνημονίου;

Η εγχείρηση  επέτυχε, αλλά ο ασθενής καθημερινά αποθνήσκει. Το μνημόνιο 2 εξασφαλίζει –όπως και τα προηγούμενα- τους δανειστές με πρόσθετο δανειακό χρήμα, αλλά με τίμημα την εξόντωση του οφειλέτη.  Αποστέλλεται βοήθεια, όμως όχι προς την Ελλάδα, αλλά προς τις πιστώτριες ευρωπαϊκές τράπεζες. Εξασφαλίζεται ότι αυτή η βοήθεια δεν θα χρησιμοποιηθεί από την Ελλάδα, αλλά θα κατατίθεται σε κλειστό λογαριασμό από τον οποίο θα εξυπηρετούνται απευθείας οι δανειστές.
Οι τελευταίοι εξασφαλίζονται, αλλά όχι η ελληνική οικονομία, στην οποία επιβάλλονται σκληρά μέτρα, που ρίχνουν την οικονομία σε όλο και βαθύτερη ύφεση και ανεργία. Ύφεση σημαίνει συρρίκνωση Εθνικού Εισοδήματος, και συνεπώς ακόμα μικρότερη ικανότητα αποπληρωμής του χρέους από ελληνικούς πόρους. Σήμερα πλέον, δεν πληρώνει η Ελλάδα το χρέος της, όμως αυτή χρεώνεται για την αποπληρωμή που εξασφαλίζουν οι εταίροι μας με τα πρόσθετα δάνεια.

Από την άλλη πλευρά, η χώρα μας  έρχεται σε όλο και χειρότερη θέση εξαιτίας των μέτρων που αυταρχικά επιβάλλονται, ως δήθεν μεταρρυθμίσεις. H Ελλάδα εξοντώνεται άμεσα και σε βάθος χρόνου ακόμη περισσότερο. Χάνεται η ικανότητά της να παράγει εισόδημα με συνέπεια ότι σβήνει σαν χώρα. Αυτό είναι ένα σημείο που προξενεί ανησυχία ακόμη και στους δανειστές, παρόλο που έχουν εξασφαλιστεί για την άμεση αποπληρωμή των δανείων. Όλοι ανησυχούν για την έλλειψη ορατότητος για τη χώρα μας σε βάθος χρόνου. Επί του θέματος αυτού, το μνημόνιο 2, όχι μόνο δεν είπε τίποτα, αλλά εκφράζεται αρνητικά: επιβάλλει ακόμη πιο σκληρή  λιτότητα, με συνέπεια, ακόμα πιο βαθιά ύφεση.

Το πρώτο σκέλος του μνημονίου 2, στο μέτρο που εξασφαλίζει τους πιστωτές, αποκλείει το ενδεχόμενο ασύντακτης χρεοκοπίας της χώρας, και συνεπώς αποκλείονται οι υποθετικές παρενέργειες αυτής, δηλαδή το να βγει η Ελλάδα από την ‘Ευρωπαϊκή ένωση και από το ευρώ. Αυτά επισείοντο από τους πιστωτές ως εκβιασμός. Με την πρόσφατη συμφωνία, αποδυναμώνεται ο  εκβιασμός των πιστωτών, όπως και η σπέκουλα επάνω σε αυτόν. Όμως, το δεύτερο σκέλος του μνημονίου κάνει την  Ελλάδα να αιμορραγεί, να ψυχορραγεί

[....]

Εσείς μπορείτε να προβλέψετε τι πρόκειται να γίνει;

Προβλέπω, ότι με τα ημίμετρα που παίρνει η Ευρώπη, το πρόβλημα θα επεκτείνεται, θα βαθαίνει, θα επιδεινώνεται, αλλά δεν θα επέρχεται η κατάρρευση, διότι η Ευρώπη θα την αποτρέπει διαρκώς, μεταθέτοντάς την στο μέλλον και φυσικά με όλο και βαρύτερο κόστος, μέχρι να καταλάβει ότι θα πρέπει να αλλάξει διαχειριστικό υπόδειγμα.
Με αυτή την τακτική, θα της κοστίζει «ο κούκος, αηδόνι», θα βιώνουμε το νοσηρό υφεσιακό κλίμα, αλλά η τελική κρίση θα αναβάλλεται. Μέχρις ότου γίνει μία κυβερνητική αλλαγή, και έλθουν στην εξουσία π.χ. οι Σοσιαλιστές στη Γαλλία ή στη Γερμανία, το 2012 ή το 2013, όπως δείχνουν οι προβλέψεις, και αρχίσουν να αντιμετωπίζουν διαφορετικά τα πράγματα, με περισσότερο  ευρωπαϊκό και αποτελεσματικότερο  τρόπο.
Σήμερα, σπαταλούνται τεράστια χρηματικά ποσά με το να υπερασπίζονται μονόπλευρα τα συμφέροντα των τραπεζών. Μην τύχει και πάθουν τίποτα οι τράπεζες! Αυτό είναι θλιβερό και απαράδεκτο. Οι τελευταίες αποκομίζουν οφέλη, ενώ δεν προσφέρουν στην οικονομία. Τα πάντα σήμερα γίνονται για τις τράπεζες. Θεός είναι οι τράπεζες και το χρήμα. Τίμημα γι’αυτό η ανεργία μεγάλης κλίμακας και η κατάρρευση της οικονομίας.

[....]

Εσείς έχετε κάποια πρόταση για το πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, αυτή την κατάσταση;

Σήμερα «πέφτει» πολύ χρήμα στις τράπεζες και καθόλου στην οικονομία. Θα μπορούσε να δαπανάται το ¼ του χρήματος που ρίχνεται για την ίδια την οικονομία, και να έχουμε ανάκαμψη! Μόνο που πρέπει να βρεθεί ο τρόπος με τον οποίο θα φτάσει αυτό το χρήμα στην οικονομία. Αυτή τη στιγμή, δεν ωφελεί σε τίποτα το να δίνουμε το χρήμα στις τράπεζες. Για τον εξής λόγο: όχι απαραίτητα γιατί είναι κακόπιστες, αλλά κυρίως γιατί είναι καταχρεωμένες!  Μόλις παίρνουν  χρήμα, το δίνουν στα χρέη, δεν το προσφέρουν στην οικονομία. Όλες θέλουν να ξεχρεώσουν, με αποτέλεσμα το χρήμα να μην πηγαίνει εκεί που θα έπρεπε να πάει. Αυτό ονομάζεται «παγίδα ρευστότητας» και ακυρώνει τις δυνατότητες για ανάκαμψη με κινητήρια δύναμη την αύξηση της ποσότητος χρήματος. Αντίθετα με ότι διακηρύσσεται σήμερα, χρειάζεται αύξηση της δημόσιας δαπάνης και όχι περικοπή αυτής. Ο μόνος τρόπος, για να φτάσει το χρήμα στην οικονομία, την συγκεκριμένη στιγμή της κρίσης, είναι, τα κράτη να πραγματοποιήσουν μεγάλα έργα. Ο Ζακ Ντελόρ προτείνει μεγάλα έργα σε Ευρωπαϊκή κλίμακα. Να γίνουν γιγαντιαία έργα, υποδομές κλπ. προκειμένου να ανακάμψει η Ευρώπη με ευρωπαϊκή δυναμική. Και στην Ελλάδα κάτι τέτοιο  θα πρέπει να γίνει. Με Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, όπως παραδέχτηκε πρόσφατα ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων από το Λουξεμβούργο, η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως αξιόλογο επενδυτικό πακέτο, με προδιαγραφές «σχεδίου Μάρσαλ»

[...]

Και με την γεωργία π.χ. δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι, που έχουν αφήσει χωράφια και χωράφια σε αχρηστία;

Βέβαια. Έχει πολλά σοβαρά πλεονεκτήματα η Ελλάδα, τα οποία επίσης  αφήνουμε ανεκμετάλλευτα. Και αυτό είναι επίσης ασυγχώρητο.
Κι ακόμη, οι απίστευτα υψηλές στρατιωτικές δαπάνες στην Ελλάδα. Αντί να θέσουμε το θέμα επί τάπητος, και να πούμε «αγαπητοί Εταίροι μας, δεν θέλουμε τέτοιες δαπάνες, δώστε μας εγγυήσεις για τα σύνορα, να τελειώνει αυτή η ιστορία…», έχουμε απεμπολήσει τα δικαιώματα μας που φυσιολογικά  απορρέουν από την ένταξη και παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αντίθετα, μάλιστα, λέγεται, ότι αυξάνονται οι στρατιωτικές δαπάνες.

Ναι, εδώ υπάρχει κάτι το ύποπτο και το νοσηρό. Γιατί μέσα στην σημερινή μεγάλη ύφεση να δαπανά η Ελλάδα 3-4-5% του Εθνικού της εισοδήματος σε πολεμικούς εξοπλισμούς; Επειδή η Γερμανία προμηθεύει τους εξοπλισμούς;  Αυτό κι αν είναι εκβιασμός! Αν αυτά κοπούν, προκύπτουν τεράστια οφέλη για την Ελλάδα, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται αιμόφυρτη.

Και το χειρότερο, ότι πάνε να τα αποκτήσουν με τη βία. Διότι ακούστηκε ότι θα αλλάξουν και τον νόμο, ώστε να μπορούν να βγάλουν σε επίταξη ή πλειστηριασμό μέσα σε μόλις δύο μήνες ακίνητη ή κινητή δημόσια ή ιδιωτική περιούσια, εφόσον δεν πάει καλά η αποπληρωμή χρέους. Και κάποιοι επίσης, λένε, ότι θα φροντίσουν, να μην πάει καλά, γι αυτό τον σκοπό.

Πολλά δημόσια αγαθά παραμένουν «ακατάσχετα». Δεν μπορούν να κατασχεθούν με τίποτα, ακόμη και αν η κυβέρνηση αποδεχτεί την κατάσχεση, αυτή θα ακυρωθεί από τα δικαστήρια. Όπως έχει δεχθεί νομολογία από τα ανώτατα δικαστήρια της Γερμανίας και Ιταλίας, παραμένουν ακατάσχετα τα αγαθά που έχουν σχέση με την επιβίωση του πληθυσμού, με το σύστημα υγείας, εκπαίδευσης και δημοσίων αγαθών. Προηγείται η εξυπηρέτηση αυτών των αναγκών, έπεται η ικανοποίηση των δανειστών. Ας υπογράφουν ότι θέλουν! Οι κυβερνώντες  είναι και αναλφάβητοι, ιδίως κοινωνικά αναλφάβητοι και με υπαιτιότητα σε εγκληματικό βαθμό.

[...]

Εκλογές, όμως, θα γίνουν;

Κι αυτός είναι ένας φόβος. Πιθανόν κάποιοι να ονειρεύονται αναβολή των εκλογών, δηλαδή ενδεχόμενη έκτροπη του πολιτεύματος, εφόσον φοβούνται ότι δεν θα σχηματιστεί η κυβέρνηση με την οποία έχουν συμφωνήσει και υπογράψει τα μνημόνια και μπορούν να συναλλάσσονται με τους επιθυμητούς όρους. Η δημοκρατία αποτελεί σήμερα εμπόδιο και απειλή στους σχεδιασμούς της ολιγαρχίας του χρήματος.

Κι αν μπορέσουν να το κάνουν εδώ, θα μπορέσουν να το κάνουν και αλλού, στην Ευρώπη δηλαδή, σε άλλα κράτη...

Εννοείται.

Οπότε, που βαδίζουμε;

Βαδίζουμε σε πολύ δυσάρεστο πεδίο τόσο στην Ελλάδα, όσο και στις άλλες χώρες. Μπαίνουμε σε ολισθηρό δρόμο, που μόνον οι λαοί μπορούν να αποτρέψουν. Να ξεσηκωθούν για να σταματήσουν την κοινωνική και πολιτική κατολίσθηση… Το ένα βήμα φέρνει το άλλο. Δεν ισχυρίζομαι ότι υπάρχει σχέδιο προδιαγεγραμμένο σε βάρος της δημοκρατίας, σώνει και καλά, αλλά τα βήματα που γίνονται, το ένα φέρνει το άλλο, και οδεύουμε  προς τον κατήφορο γενικά, σε μία δυναμική κατολίσθησης. Πρέπει να σταματήσει αυτή η πορεία και ο μόνος τρόπος γι’αυτο είναι η αντίσταση των λαών.

Ολόκληρη τη συνέντευξη θα τη βρείτε στο tvxs 

"Συννεφιασμένο" project

Μια σκανδαλώδης Ηλίαση

Δημοσιευμένο στις 24 Φεβ 2012 | Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης 

Και ξαφνικά η Ελλάδα γέμισε με μη κερδοσκοπικές εταιρείες που μαζεύουν σκουπίδια, με κανάλια που δεντροφυτεύουν και σκαλίζουν σχεδόν ευλαβικά κόπρανα σκύλων, και επιχειρηματίες που ανακάλυψαν ξαφνικά πως πρέπει να σώσουν τον πλανήτη.

Στους κεντρικούς δρόμους, ανάμεσα στα κόκκινα «ενοικιάζεται» που κυριαρχούν πια, πινακίδες με παλ πράσινα χρώματα, περιγράφουν το νέο μέλλον της Ελλάδας. «Φτηνή, οικολογική ενέργεια».

Στις ομιλίες του πρώην πρωθυπουργού Γ Παπανδρέου, ο όρος «πράσινη ανάπτυξη», έχει μεγαλύτερη συχνότητα και από τα «θα» που κυριαρχούν στις ομιλίες πολιτικών. Πρόκειται για ένα όραμα κοντά στα άλλα που συνέθεταν τον ζεν χαρακτήρα του; Ο πρώην πρωθυπουργός προσέφερε επίσης το κύρος του στο συνέδριο του Ινστιτούτου για το Κλίμα και την Ενεργειακή Ασφάλεια (i4scence) στο οποίο μετέχει ο αδελφός του Αντρίκος Παπανδρέου. Έναν οργανισμό που προωθεί την ιδέα της πράσινη ανάπτυξης. Την ίδια περίοδο οι Τράπεζες, οι οποίες έχουν σταματήσει να δίνουν οποιοδήποτε επιχειρηματικό δάνειο, δίνουν δάνεια για πράσινη ενέργεια.

Εν ολίγοις τα χρόνια της κρίσης, η Ελλάδα έμελε να ζήσει στον παροξυσμό των πράσινων επενδύσεων. Τι συμβαίνει; Μέσα σε αυτό το νέο πολιτικό κλίμα της οικολογικής αθωότητας αναλαμβάνει το υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Μετά την «πετυχημένη» του πορεία στο υπουργείο Οικονομίας, ο κύριος Παπακωνσταντίνου έχει στρατηγικό στόχο την υλοποίηση του προγράμματος «Ήλιος» από το υπουργείο του.

Το πρόγραμμα «Ήλιος» έχει παρουσιαστεί ως ένα πρόγραμμα παραγωγής ηλιακής ενέργειας από την Ελλάδα, την οποία θα αγοράζει η Γερμανία και τα έσοδα, γύρω στα 25 δις, θα ξεχρεώνουν τμήμα του χρέους. Μια έκταση όσο η Χίος, θα στρωθεί με κάτοπτρα για να παραχθεί ενέργεια που θα μας σώσει. Πράσινη ανάπτυξη; Όχι, ένα αναπτυξιακό τρυκ που χρεώνει την Ελλάδα με ένα ακόμη δάνειο.

Η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να παραχωρήσει δωρεάν τη γη για αυτήν τη δραστηριότητα για δεκαετίες. Στη συνέχεια να αγοράσει τη γερμανική βεβαίως τεχνολογία ύψους αρκετών δις. Αν υποθέσουμε πως θα μεταφερθεί η ενέργεια στην Γερμανία πρέπει να δημιουργηθούν πανευρωπαϊκά δίκτυα που στοιχίζουν πολύ περισσότερο από το κέρδος της επένδυσης. Επίσης αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει τεχνολογία που να επιτρέπει την μεταφορά της ενέργειας στη Γερμανία, δηλαδή σε τόσο μεγάλη απόσταση και χωρίς απώλειες. Άρα ή Ελλάδα αγοράζει την γερμανική υποδομή, χρεώνεται και δεν μπορεί να δώσει ενέργεια στην Γερμανία. Ένα project που θα ματαιωθεί με ευθύνη των «κακών και τεμπέληδων» ελλήνων, αλλά οι Γερμανοί θα έχουν εισπράξει το καλό χρήμα.

Το επικρατέστερο σενάριο όμως δεν είναι αυτό. Η Ελλάδα θα παράγει ενέργεια για την Γερμανία, αλλά αυτή η ενέργεια θα προωθείται στην Ελλάδα. Θα αγοράζουμε ηλεκτρική ενέργεια, που παράγεται στην Ελλάδα από την Γερμανία. Σε τιμές μάλιστα που δεν θα είναι αυτές της ΔΕΗ, αλλά των επιδοτούμενων φωτοβολταικών. Θα αγοράζει δηλαδή από την Ελλάδα 0,22 ευρώ ανά κιλοβατώρα και θα μεταπουλάει στην ίδια την Ελλάδα 0,35 ευρώ την κιλοβατώρα. Επίσης θα έχει τη δυνατότητα να προσαρμόσει την τιμολογιακή πολιτική μονομερώς. Να καθορίζει δηλαδή πόσο θα αγοράζουμε το ρεύμα το οποίο όμως θα πουλάμε στη σταθερή τιμή των 0,22 ευρώ ανά κιλοβατώρα.

Η Ελλάδα υλοποιεί το πρόγραμμα μετά την άρνηση της Ισπανίας να προχωρήσει σε μια τέτοια επένδυση ασύμφορη και σε καιρό κρίσης.

Όλα αυτά τα σπουδαία και οικολογικά βρίσκονται σε εξέλιξη και θα ψηφιστούν σύντομα στην ελληνική Βουλή. Ο κ. Παπακωνσταντίνου θα φέρει σε πέρας μία ακόμη ευρωπαϊκή πολιτική, για να «σώσει» την χώρα. Η Ελλάδα θα υπογράψει ένα ακόμη ασύμφορο δάνειο, και κάποιοι βεβαίως θα πλουτίσουν. Εγχώριοι κατασκευαστές, αντιπρόσωποι, dealers της πράσινης ανάπτυξης κλπ.

Όλα αυτά σύντομα και ταυτόχρονα με μία μεγάλη επικοινωνιακή καμπάνια για την πράσινη σωτηρία που θα τρέχει καβάλα στα πράσινα άλογα της πολιτικής. Την Ηλίαση βεβαίως θα την πληρώσουμε εμείς.

πηγή: κουτί της πανδώρας

Αλλεπάλληλα και χωρίς έλεος τα χτυπήματα!...

Συναυλίες με ελεύθερη είσοδο σε έντεκα γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά θα δίνει από αύριο Σάββατο ο Γιώργος Νταλάρας. Όπως είπε μιλώντας στον ALPHA, για τον ίδιο οι συναυλίες στις γειτονιές τις Νίκαιας, του Κερατσινίου και άλλων περιοχών σαν αυτές είναι το ελάχιστο «ευχαριστώ», για τον κόσμο που τον στηρίζει χρόνια ολόκληρα.

Ο δημοφιλής τραγουδιστής μίλησε και για την οικονομική κατάσταση της χώρας. Όπως λέει, το μνημόνιο ήταν άδικο για τους Έλληνες, αλλά ταυτόχρονα ήταν και μια επιλογή, που δεν μπορούσε να αποφευχθεί.

πηγή: alphatv

τη photo τη βρήκα στην kirki

Μπροστά σε μια ψαροκασέλα

Γράμμα από το Νότο

Όχι , δεν είμαστε όλοι Έλληνες. Αφήστε μας να λύσουμε τα θέματα μόνοι μας αυτή την φορά. Δεν έχει ανάγκη από γάζες το δέντρο που κόπηκε από την ρίζα. Αφήστε το να βρει τον τρόπο μόνο του να ξαναθεριέψει ή αν δεν έχει γερές ρίζες να εξαφανισθεί για να μην μετατραπεί σε κισσό. Είναι συγκινητικές οι πικετοφορίες και τα κείμενα συμπαράστασης σας μέσω διαδικτύου αλλά είναι πλέον πολύ αργά. Αργήσατε, Ευρωπαίοι, να κατανοήσετε τι μας φυλούσαν για το τέλος οι δικοί σας εξουσιαστές που έχουν τα τσιράκια τους στην Ελλάδα από την εποχή παλαιών Φιλελλήνων. Εθελοτυφλούσατε και τώρα τα γράμματά σας και οι δηλώσεις σας μοιάζουν με επικήδειο μπροστά σε μία ψαροκασέλα που μας έβαλαν για φέρετρο. Όχι δεν είμαστε όλοι Έλληνες, γιατί εμείς κάνουμε την απάνθρωπη πορεία  τώρα και γι’ αυτό αφήστε μας τουλάχιστον την ικανοποίηση να λέμε ότι ο δρόμος αυτός που παγώνει τα πόδια μας είναι αποκλειστικά δικός μας.

Δεν είμαστε όλοι Έλληνες, διότι ούτε εμείς εδώ κάτω στο Νότο των Βαλκανίων δεν είμαστε όλοι της ίδιας ράτσας. Χωριστήκαν τα τσανάκια μας από καιρό. Από την μια μεριά έχουμε τους υποτακτικούς των κομμάτων νέων και νεοεισαγώμενων και από την άλλη τους μοναχικούς που προσπαθούν να σώσουν από τον βομβαρδισμό τουλάχιστον την αξιοπρέπεια του να φέρεις το ασήκωτο όνομα Έλληνας. Για το λόγο αυτό όταν γράφετε επιστολές συμπαράστασης να βάζετε υποσημειώσεις σε ποιους τις στέλνετε γιατί σε αυτόν τον καφενέ στριμώχθηκαν αγρίως τα παλικάρια από τις αδελφές.  Αν το κάνετε για να προλάβετε το τσουνάμι που έρχεται προς τη μεριά σας τότε οι δηλώσεις συμπαράστασης φανερώνουν δειλία να αντιμετωπίσετε τα δικά σας ψηφισμένα εξουσιαστικά γουρούνια. Δηλώνετε φόβο για την πάρτη σας και όχι αλληλεγγύη για μας.

Το μόνο που μπορείτε να κάνετε μέσα από το φιλεύσπλαχνο  φιλελληνικό σας πνεύμα είναι να προστατέψετε από τα νύχια των δήθεν πολιτισμένων συμπολιτών σας τους Έλληνες που μεταναστεύουν για να επιβιώσουν στον δικό σας τόπο. Να γίνετε σύμμαχοι τους στο δικό σας έδαφος και όχι στο δικό μας γιατί αυτές οι συμμαχίες εισαγωγής μάς έχουν ακρωτηριάσει 200 χρόνια τώρα. Να μην αφήνετε κανέναν να τους πει: «Έλληνα, μού χρωστάς». Να υπερασπιστείτε τουλάχιστον αυτόν που μπορείτε και αφήστε εμάς ήσυχους αυτόν τον σκληρό χειμώνα που θα κάνει χρόνια να τελειώσει. Αφήστε μας ήσυχους διότι πρέπει να μάθουμε από την αρχή. Να καθαρίσουμε το τοπίο, να φτιάξουμε καινούργια θεμέλια, να ξεθάψουμε την σφαγιασμένη  μας ηθική. Να ξαναγίνουμε Έλληνες, όχι για να μας θεωρείτε φίλους σας, αλλά για να ξαναγίνουμε η έμπνευσή σας. 

πηγή: simpleman

το πήρε και το σήκωσε

artwork by Banksy

shave Greeks : save banks

 

PSI++(-)

Date: 2012.02.22 

Τώρα που έγινε η συμφωνία θέλω να διαμαρτυρηθώ για τον αθέμιτο ανταγωνισμό που δέχομαι από διάφορα ξένα σκοτεινά κέντρα που προσπαθούν να με υπονομεύσουν. Και εξηγούμαι.

Σε αυτό τον κόσμο σημασία έχει να διαθέτεις ένα δικό σου μαγαζάκι. Να σε βλέπουν οι άλλοι και να λένε, αυτός είναι ο καραγκιόζης που πετάει διάφορα μεγάλα νούμερα και λέει συνεχώς διάφορα απίθανα πράγματα κόντρα σε όλους τους σεβαστούς αναλυτές και τους επιστήμονες. Και να μιλάει συνεχώς για την αποτυχία τη στιγμή του θριάμβου.

Κι εκεί που δουλεύω σκληρά 3 χρόνια για αυτή την αναγνώριση πετάγονται κάτι τυχάρπαστοι καινούργιοι τύποι και με το που πέφτουν οι υπογραφές του PSI++(-), αρχίζουν να λένε πως το ελληνικό πρόγραμμα δεν θα πετύχει. Ε, συγνώμη δηλαδή, πού είναι η δική μου χαρά μετά? Πώς να ανταγωνιστώ το ρόιτερς και το μπλούμπεργκ και το ίδιο το δντ?

Γι’ αυτόν το λόγο, και ως ένδειξη διαμαρτυρίας, θα είμαι σύντομος. Θα σας πετάξω τα νούμερα στα μούτρα, θα σας πω ποιες είναι οι επόμενες παγίδες στα πεταχτά (τίποτα πολύ διαφορετικό από το PSI++) και όξω από την πόρτα.

120% +(-)+

Ήδη έχουν διαρρεύσει διάφορα “εμπιστευτικά” έγγραφα που λένε πως το ελληνικό χρέος θα αυξηθεί μετά την ελάφρυνση αντί να μειωθεί. Εντάξει, αυτό το είπα πρώτος οπότε δεν πειράζει, τους συγχωρώ.

Άλλωστε και ως μαρκετινίστικο κόλπο, το να λες πως το ελληνικό χρέος θα είναι 120% του ΑΕΠ το 2354 μ.Χ., ζωή σε λόγου μας, δεν είναι ακριβώς μια δυνατή θέση.

Το ελληνικό χρέος έκλεισε σύμφωνα με το ΥΠΟΙΚ το 2011 σε μόλις 367δις ευρώ. Στον αστερίσκο θα δείτε που λέει ότι αυτά είναι προσωρινά στοιχεία. Αυτό σημαίνει διάφορα δις που έχουμε δώσει στους φίλους μας και “ξεχνάμε” να τα προσθέσουμε αφήνοντάς τα για αργότερες αναθεωρήσεις. Κληρώνω λοιπόν πως το ελληνικό χρέος έκλεισε γύρω στα 375δις, μόλις 5δις λιγότερα από το νούμερο που έβγαλα από την κοιλιά μου το καλοκαίρι, κοιτάζοντας τα φύλλα να τρεμοπαίζουν, ώστε να φαίνομαι και πιο έγκυρος αναλυτής.

Από αυτά τα 375, στο PSI++(-) μπαίνουν τα 200 και κουρεύονται κατά 53% τελικά. Με λίγα λόγια αν όλοι οι ομολογιούχοι συμμετάσχουν στο πρόγραμμα (αρκετά αμφίβολο), το ελληνικό κράτος θα έχει κέρδος 106δις ευρώ. 

Άρα πράξη 1η: 375δις-106δις = 269 δις χρέος.

Πάμε τώρα να δούμε τι πληρώνουμε.

Οι ελληνικές τράπεζες θα πάρουν 23+7δις για την τιμή να συμμετάσχουν, σε δωρεάν ζεστό χρήμα που το δίνουν τα κορόιδα. Κάτι κακοί τύποι μιλάνε για 50δις, αλλά ας μην είμαστε τόσο απαισιόδοξοι (για καμιά-δυο βδομάδες).

Άρα πράξη 2η: 269δις + 30δις = 299δις χρέος.

Το ελληνικό κράτος θα πληρώσει επίσης τους τόκους των ομολόγων που έχουν μαζευτεί μέχρι στιγμής από το τελευταίο κουπόνι. Είναι αυτό που έλεγα το δεκέμβρη, πως όσο περνάει ο καιρός, οι ομολογιούχοι κερδίζουν παραπάνω χρήμα. Πόσο είναι αυτό? Γύρω στα 6δις λένε τώρα.

Άρα πράξη 3η: 299δις + 6δις = 305δις ευρώ χρέος.

Την ιστορία με την επαναγορά των ομολόγων από την εκτ που λέγαμε στο προηγούμενο κείμενο τελικά αποφάσισαν να την πετάξουν στα σκουπίδια μέχρι στιγμής. Για την ακρίβεια το σ/κ που πέρασε η εκτ αντάλλαξε τα ελληνικά ομόλογα με καινούργια ίδιας αξίας και διάρκειας, άρα το κέρδος για την ελλάδα είναι μηδενικό. Υπάρχει μια αδιόρατη υπόσχεση πως τα κέρδη που θα γράψει η εκτ καθώς λήγουν (και πληρώνονται στο 100%) αυτά τα ομόλογα θα τα δώσει πίσω στις κεντρικές τράπεζες της ευρώπης κι αυτές με τη σειρά τους στην ελλάδα. Μέχρι στιγμής αυτή είναι μια αδιόρατη υποψία και το ντόμινο τόσο μακρύ που είναι αστείο να το υπολογίζουμε.

Άρα πράξη 4η: 0 από 0 = 0 και το χρέος παραμένει 305δις. 

Ο βενιζέλος έχει μιλήσει για 15δις που θα πάρουμε ως μπόνους. Το μπόνους είναι φυσικά χρέος και άρα θα πρέπει να τα προσθέσουμε στο ταμειακό έλλειμμα του 2012. Αλλά αν περιμένετε το ελληνικό κράτος να τη βγάλει με μόλις 15δις έλλειμμα το 2012 τη στιγμή που τα έσοδα καταρρέουν και η ύφεση βαθαίνει, θα είναι σαν να πιστεύατε πως τα νούμερα του πρώτου μνημονίου ήταν αληθινά. Εγώ λοιπόν θα βάλω στο νούμερο λίγο σάλτσα και θα υποθέσω πως το ελληνικό κράτος θα τα πάει το ίδιο άσχημα όπως και τις υπόλοιπες χρονιές. Άρα γύρω στα 25δις έλλειμμα είναι μάλλον ένα αισιόδοξο σενάριο. Ας το κρατήσουμε, και γινόμαστε απαισιόδοξοι τον επόμενο μήνα.

Άρα πράξη 5η: 305δις + 25δις = 330δις χρέος στον καλύτερο και πιο αισιόδοξο των κόσμων. Με το ΑΕΠ να πέφτει ένα 6%-7% τουλάχιστον (καθώς οι περικοπές θα μειώσουν ακόμα περισσότερο την παραγωγή και την κατανάλωση), μπορούμε να στρογγυλέψουμε το ελληνικό ΑΕΠ στα 200δις για το 2012. 330δις χρέος στα 200δις ΑΕΠ είναι, κάτσε να σκεφτώ… χμμμ, μόλις 165% του ΑΕΠ πριν ακόμα ξεκινήσουμε τη μεγάλη προσπάθεια για την ανοικοδόμηση της χώρας. Και θυμηθείτε, αυτό το νούμερο θα ανέβει ακόμα παραπάνω το 2013.

(—+—)

Καταλαβαίνω πως η θέση των υπερασπιστών των μνημονίων δεν είναι πολύ εύκολη. Πώς σκατά θα πείσεις ότι 330δις χρέος είναι σωτηρία, ειδικά τη στιγμή που έχεις πει παρόμοιες βλακείες μισή ντουζίνα φορές τα προηγούμενα 2 χρόνια? Γιαυτό και η επικοινωνιακή στροφή λέει πως τουλάχιστον η ελλάδα θα έχει μια ελάφρυνση στους τόκους που πληρώνει. Μια βιταμίνη για τον προϋπολογισμό σε αυτή τη δύσκολη καμπή που περνάει η χώρα. Ας δούμε λοιπόν και τους ετήσιους τόκους.

Η “μεγάλη” αλλαγή του PSI++(-) είναι πως δίνει χαμηλότερο επιτόκιο για τα πρώτα 3 χρόνια στα καινούργια ομόλογα. Δεν είναι άσχημο, αλλά δεν αφήνει και μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας. Χοντρικά λοιπόν το ελληνικό χρέος είναι δεμένο στα εξής επιτόκια:

i. περίπου 80δις από το πρώτο μνημόνιο με επιτόκιο γύρω στο 4% (και κάτι ψιλά αλλά δεν είμαστε ψιλικατζήδες)

ii. 15δις σε γραμμάτια με επιτόκιο 4,6%-4,8%

iii. 50δις στην ΕΚΤ με επιτόκιο γύρω στο 4,5% επίσης

iv. καμιά 70δις που θα πάρουμε από την ΕΕ για τις τράπεζες και το δωράκι προς τους ομολογιούχους ας πούμε 3% γιατί δεν έχει ακόμα καθοριστεί (ή δεν το έχω πάρει χαμπάρι)

v. γύρω στα 65δις που θα είναι τα νέα ομόλογα μετα PSI++(-) και θα έχουν προνομιακό επιτόκιο 2% για τα πρώτα 3 χρόνια

vi. αυτά βγάζουν 280, μέχρι τα 330 είναι άλλα 50, που θα τα βάλουμε με ένα λογικό επιτόκιο 3,5%.

Οπότε οι τόκοι που θα πληρώσουμε για τα πρώτα 3 χρόνια θα είναι μόλις 11δις ευρώ το χρόνο! Εκπληκτική προσφορά σας λέω, μην την χάσετε. Ξέρετε πόσα πληρώσαμε για τόκους το 2009? 12,3δις ή 5,1% του ΑΕΠ του 2009. Ξέρετε πόσο θα είναι αυτά τα 11δις για το ΑΕΠ του 2012? 5,5% του ΑΕΠ. Οπότε οι φωστήρες θέλουν να μας πουν ότι πληρωμές τόκων κατά 5,5% του ΑΕΠ είναι βιώσιμο νούμερο για το 2012, αλλά δεν ήταν βιώσιμο για το 2009?

)—( [+] <-+->

Και τα μοτίβα παραμένουν σταθερά. Αυτό το PSI++(-) θα είναι τόσο αποτυχημένο όσο περιγράψαμε μόνο αν συμμετέχουν όλοι οι ομολογιούχοι. Είναι πολύ πιθανό να είναι ακόμα πιο αποτυχημένο διότι δεν θα το δεχθούν όλοι. Αρκετά από τα κοράκια είναι πιθανό να το πάνε δικαστικά, ειδικά τώρα που η εκτ πήρε προνομιακή μεταχείριση. Το θέμα είναι πως το δωράκι που δίνει η τρόικα στους ομολογιούχους είναι αρκετά μικρό σε σχέση με την τιμή που έχουν αγοράσει αυτοί τα ομόλογα. 15σεντς ανά ευρώ + 2 ή 3σεντς από τους τόκους που έχουν μαζευτεί + 2 σεντς από το κουπόνι του πρώτου έτους (γιατί κανείς δεν πιστεύει πως αυτά τα ομόλογα θα συνεχίσουν να πληρώνονται και μετά από 2 χρόνια) = 19 ή 20 σεντς σε κάθε ευρώ ονομαστικής αξίας. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν αγοράσει μάλλον πιο πάνω από τα 20 σεντς οπότε το κίνητρο να πάνε δικαστικά μεγαλώνει.

Οι τράπεζες φυσικά δεν θα χρειαστούν μόνο 30δις ευρώ που θα τους δώσουμε, οπότε αυτά μπορείτε να τα θεωρήσετε ως προκαταβολή όπως και το ρευστό των 11δις των πρώτων 28δις που έδωσε ο αλογοσκούφης στα τέλη 2008. Διότι οι εγγυήσεις που έδινε μέχρι τώρα το ελληνικό κράτος δεν φτάνουν και είπανε να βάλουν κανονικά το χέρι στο μέλι. Άλλωστε έχουμε και μερικά μπόνους να πληρώσουμε και είναι κρίμα να τους απογοητεύσουμε.

Η εκτ ετοιμάζεται να συνεχίσει το “τύπωμα” σε μερικές μέρες προσφέροντας “έκτακτη” τριετή ρευστότητα σε όποιον διαθέτει μια τραπεζική σφραγίδα και οι εκτιμήσεις της αγοράς κάνουν λόγο για 1τρις ευρώ. Για την ακρίβεια, αξιωματούχοι της εκτ ελπίζουν πως θα είναι λιγότερο από 1τρις, κάτι που σημαίνει πως το 1 τρις το έχουν λίγο πολύ εξασφαλισμένο. Κι άλλωστε αφού δίνουν τσάμπα χρήμα και οι μισές τράπεζες της ευρωζώνης δεν έχουν πρόσβαση στις αγορές, γιατί να τρέχουν και να ιδρώνουν τη στιγμή που η εκτ τους δίνει απλόχερα?

#!!+)–””{]>!@$€€^^*(*#)

Τα υπόλοιπα φυσικά είναι ίδια όπως τα αφήσαμε την προηγούμενη βδομάδα.

Η ευρώπη κατανοεί πως ακολουθεί τον δρόμο της ελλάδας, ο μόντι δεν θεωρεί την στάση πληρωμών ασύμβατη με το ευρώ ως νόμισμα, ο σαρκοζί έχει εξαφανιστεί πρακτικά και θα εξαφανιστεί και τυπικά σε ένα μήνα, οι γερμανοί τρέχουν σαν τα ζαλισμένα κοτόπουλα αλλάζοντας 8 απόψεις για το ελληνικό πρόβλημα μέσα σε ένα μήνα και ο σκληρός άξονας των χωρών με 3Α αποτελείται από την ολλανδία, τη γερμανία τη φινλανδία και κάτι αστείους τύπους στην σλοβακία. Όχι ακριβώς ένα μπλοκ χωρών με στρατηγικό βάθος. 

Αν κάτι μπορούμε να δούμε σε όλο αυτό, είναι πως η σιγουριά των νεοφιλελεύθερων για την πορεία της οικονομίας έχει εξαφανιστεί, ανεξάρτητα με το εάν προτείνουν και ψηφίζουν διάφορα άσχετα (επιζήμια) μέτρα. Οι γερμανοί χριστιανοδημοκράτες στην ουσία έχουν παρατήσει τα όπλα. Έχουν αφήσει την εκτ να τυπώνει αβέρτα κουβέρτα προκειμένου να κρατήσουν το σύστημα όρθιο μέχρι τις εκλογές. Τα μόνα στρατηγικά πλάνα που ακούγονται είναι κάτι αστειότητες αντίστοιχες με τις κραυγές των ελλήνων συναδέλφων τους που αφού δεν τους βγήκε καμία από τις συνταγές τους, καλούν να κλείσει επιτέλους μια δέκο (και μετά θα σωθούμε). Ή επιχαίρουν που ο αγαπημένος τους πρωθυπουργός, “σε μια κρίσιμη στιγμή για τη χώρα”, το πρώτο και μοναδικό οικονομικό μέτρο που πήρε ήταν να απαλλάξει τις καγιέν από τον φόρο πολυτελείας.

Κάπως έτσι πρέπει να δούμε και το PSI++(-). Σαν ένα αδιάφορο πρόγραμμα που έχει στόχο να κρατήσει τα προσχήματα για μερικούς μήνες ακόμα με όρους τόσο αστεία καταχρηστικούς, που δεν θα έστεκαν ούτε στο αποικιακό δικαστήριο των βερμούδων. Ως αντάλλαγμα γι’ αυτό, ο πρωθυπουργός παπαδήμος πήρε το οκ να δώσει ζεστό χρήμα στις τράπεζες, το οποίο θα φορτωθεί στο ελληνικό χρέος. Στην ουσία πρόκειται για το μόνο βασικό σημείο που άλλαξε μεταξύ του PSI που συμφώνησε ο ΓρΑΠ (τι να κάνει αυτό το παιδί?) και αυτό που συμφώνησε ο παπαδήμος με το βενιζέλο. 

Πριν μερικές εβδομάδες, το διεθνές δικαστήριο της χάγης αρνήθηκε να αποζημιώσει τα θύματα του διστόμου, θεωρώντας πως παραβιάζεται η αρχή της κυριαρχίας. Νομίζω πως ακριβώς αυτή την αρχή θα πρέπει να επικαλεστούμε για να τελειώνουμε με όλα αυτά τα αστεία σχέδια που αποφασίζονται και ψηφίζονται από τη βουλή. Όχι με τσαμπουκάδες και κραυγές, αλλά -όσο κι αν ακουστεί αστείο- με βάση την ηθική του χρυσού κανόνα. Μην μας επιβάλετε αυτά που δεν θέλετε να επιβάλετε στους εαυτούς σας. Αν προσέξετε, ο λόγος από τη μεριά των δεξιών είναι ένας λόγος κενής ηθικολογίας. Τα χρέη πρέπει να τιμώνται, τα χρέη είναι ιερά, η αξιοπιστία της χώρας κρίνεται (αλλά οι τράπεζες μπορούν να παίρνουν όσα θέλουν). Οπότε ο λόγος της ηθικής δεν είναι κακό να χρησιμοποιηθεί και από εμάς.

^&*$*@#(@*!$%(#*@)!

Η κατάσταση στην ελλάδα χειροτερεύει. Όλο και περισσότερες από τις κοινωνικές ομάδες που μέχρι πρότινος έκαναν αβαβά διότι κρατούσαν τις παλιές τους συμμαχίες έχουν αρχίσει να τσινάνε. Οι πανεπιστημιακοί και οι φαρμακοποιοί είναι δύο κλασικές ομάδες της μεσαίας τάξης που έχουν αρχίσει να διαχωρίζουν σταθερά εαυτούς από το πολιτικό σύστημα. Οι τραπεζικοί επίσης καθώς βλέπουν πως από το μέλι που τσιμπάνε οι τράπεζες είναι διατεθειμένες να μοιράσουν όλο και λιγότερο στους υπαλλήλους τους. Πραγματικά προσπαθώ να σκεφτώ σε ποιους πραγματικά νομίζουν ότι θα στηριχθούν οι διαμαντοπουλο-λοβέρδοι αυτού του κόσμου. 

Εκτός αν πιστεύουν πως θα καταργήσουν τις εκλογές, πράγμα που δεν μου φαίνεται τόσο παράλογη σκέψη από μέρους τους. Το βιογραφικό της κ.διαμαντοπούλου τα λέει όλα. Ξεκινώντας την πολιτική της καριέρα το 1981, πέρασε περισσότερο χρόνο ως διορισμένη γραφειοκράτης παρά ως εκλεγμένη βουλευτής. Άρα δεν είναι παράλογο να ισχυρίζεται πως οι εκλογές είναι καταστροφή για τη χώρα.

Και ακριβώς αυτή η καταστροφή είναι ο δρόμος που πρέπει να επιδιωχθεί από τον κόσμο με κάθε μέσο, όπως προτάσσει το τελευταίο άρθρο του συντάγματος. Οι εκλογές είναι ο ανώτερος νομιμοποιητικός παράγοντας της λαϊκής κυριαρχίας, ανεξάρτητα με το εάν μας αρέσει το αποτέλεσμά τους ή όχι. Προσωπικά δεν πιστεύω στους λαούς που τους ξεγελάνε. Ένας λαός που δέχεται να ξεγελαστεί και να ψηφίσει τον ΓρΑΠ το 2009 δεν το κάνει από απλή ηλιθιότητα, όπως δεν το έκανε όταν ψήφιζε καραμανλή το 2007 και ξαναμανά ΓρΑΠ το νοέμβρη του 2010. 

Το ότι οι εκλογές είναι παντελώς αδιάφορες είναι μάλλον το παράπονο ομάδων με περιθωριακή απήχηση, όταν νιώθουν την απογοήτευση πως οι προφητείες τους δεν εκπληρώνονται.

Από την άλλη μεριά το παραμυθάκι πως η σημερινή βουλή είναι κι αυτή εκλεγμένη από τον λαό, δεν στέκει στην παραμικρή κριτική. Ο λαός μπορεί να αλλάζει άποψη και γνώμη ακόμα και κάθε μήνα αν γουστάρει ή αν νιώθει πως αυτοί που ψήφισε πριν 2 χρόνια τον ξεγέλασαν. Άρα το να λες πως αυτή η βουλή έχει νομιμοποίηση επειδή απλά αρνείσαι να την επιβεβαιώσεις (με εκλογές), είναι μια πολιτική τρύπα που δεν στέκει μεταξύ έλλογων ανθρώπων, όσες νομικάτζες και να επικαλεστείς. 

Το δημοκρατικό μας σύστημα είναι γεμάτο τρύπες και προβλήματα για τα οποία οι περισσότεροι έκαναν τα στραβά μάτια όσο υπήρχε μια γενική συναίνεση. Τώρα που δεν υπάρχει τα προβλήματα και οι τρύπες βγάζουν μάτι. Όμως καμία τρύπα και κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να μην ξεπεραστεί από 1-2εκ ανθρώπους που κατεβαίνουν στο δρόμο και διεκδικούν το δικαίωμά τους σταθερά και αποφασιστικά. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα πέρσι τον ιούνη. Δεν ήταν μόνο το μέγεθος των αριθμών του κόσμου, ήταν η σταθερότητά τους να εμφανίζονται κάθε μέρα ή κάθε κυριακή σε πείσμα των οργανωμένων συνδικάτων που έχουν ανάγει την πολιτική διαμαρτυρία σε τελετουργία πιο κενή νοήματος και από αυτή και από το ευχαριστώ που λένε στους οικιακούς βοηθούς τους.

Εικάζω πως όσο ο καιρός γίνεται ανοιξιάτικος το ξοφλημένο πολιτικό σύστημα θα νιώθει πιο έντονα την αδυναμία του να επιβληθεί και οι κραυγές των νοικοκυραίων του δεκέμβρη 2008, που μάζεψαν άρον-άρον την εξέγερση των 16χρονων, δεν θα είναι πια τόσο δυνατές. Ήδη ο οδυρμός για το αδικοχαμένο κόστα βόδια έχει ξεχαστεί.

ΥΓ: Ως καλός ξερόλας θα πρέπει κάποια στιγμή να ασχοληθώ με διάφορα κενά που έχω αφήσει. Το ένα είναι οι πόνοι της περιόδου και το δεύτερο είναι μια επικαιροποίηση του τακτικού σχεδίου της λαδομπογιάς. Το μόνο που θα κάνω τώρα είναι να δώσω μια απτή απόδειξη της αποτελεσματικότητας του πυροσβεστήρα ως τυράκι. Διότι πίσω από τον αστείο ροζ μπάτσο-μπάρμπι κρύβεται η πραγματική δύναμη του πυροσβεστήρα που, μαζί με το μάθημα του δεκέμβρη του 2008, δημιουργεί ένα συνδυασμό που καμία αστυνομική δύναμη του κόσμου δεν μπορεί να υπερνικήσει

πηγή: techie chan

Έχει χαλάσει και το καζανάκι.....

"Ο περαστικός, που αισθάνθηκε ότι είμαστε δημόσια τουαλέτα, για να αφοδεύσει, προκειμένου να συνεχίσει τον δρόμο του."

Δήλωση Γιώργου Καρατζαφέρη για την αποχώρηση του Μάκη Βορίδη

 

Οι βλαβερές συνέπειες του κρυπτοφασισμού

 

photo (κάπου στο Manchester) by John Bulmer - 1977

Είμαι ένας από τους περίφημους αναποφάσιστους. 

Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν ψηφίζω από φόβο ή από απελπισία.

altan

Ακούς τι λες??......

Ο διακεκριμένος Συνταγματολόγος και εθνοσωτήρας πρώτης γραμμής Ευάγγελος Ετσιθέλος (αυτός ντε..που μας απειλούσε το καλοκαίρι ότι αν δεν ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο, ίσως χρειαστεί να κατέβουν τανκς στους δρόμους για να προστατέψουν τις τράπεζες) μίλησε χθες στο δελτίο του Mega (που αλλού?) για τα προβλήματα και τα..κενά ενός δημοκρατικού πολιτεύματος. 

Και μεταξύ άλλων εκστόμισε και τα εξής: 

"Εγώ, ξέρετε, δεν έχω γεννηθεί ούτε υπουργός ούτε αντιπρόεδρος, αλλά έχω ξεκινήσει από τις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης και ξέρω τι σημαίνει μεροδούλι - μεροφάι"

"Πετύχαμε να μειωθεί το ιστορικό βάρος του χρέους κατά 110 δισ. ευρώ, κατά 50 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ. Ο κάθε Έλληνας, τα 10 εκατομμύρια Ελλήνων βγάζουν από την πλάτη τους 11.000 ευρώ ο καθένας"

"Όταν εμείς έχουμε αυτή την εξουθενωτική πολυφωνία στη χώρα μας, πώς μπορεί να μας πιστέψουν εύκολα ότι έχουμε εθνική ενότητα;"

"Βεβαίως, η πολυφωνία η δημοκρατική. Αλλά εδώ μιλάμε για την ανάγκη ύπαρξης του έθνους." 

Όσο ακόμα είναι νόμιμο, ας πω κι εγώ τι κατάλαβα από τη χθεσινή συνέντευξη:

Επειδή ο κ.Αντιπρόεδρος ξέρει από ανέχεια και μόχθο,

στις δύσκολες στιγμές πρόταξε τα στήθη του για το καλό όλων μας, 

που σαν κακομαθημένοι κοπρίτες που είμαστε, έχουμε φτάσει να χρωστάμε ο καθένας μας 20φεύγα χιλιάδες έουρο. Και αν δεν ήταν ο κ.Αντιπρόεδρος και οι λοιποί παπαδήμιοι θα χρωστούσαμε κι άλλα 11 χιλιάρικα PLUS. 

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ!

Να σκύψουμε λοιπόν όλοι μας το κεφάλι από ντροπή αλλά και από ευγνωμοσύνη

και να αρχίσουμε επιτέλους τη σκληρή δουλειά, αφήνοντας τα πολλά "μα" και "μου".

Γιατί ακόμα χρωστάμε.

Και όοοοοοοοοταν (και αν..) το επιτρέψουν οι συνθήκες και γίνουν οι εκλογές,

θα μπορούμε να τους ανταποδώσουμε το καλό που μας έχουν κάνει.

Ο ερωτευμενούλης μπάτσος-νταής και η δεξιά προπαγάνδα

Για την παραβίαση του ασύλου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο: 

Απάντηση στον Πάσχο Μανδραβέλη

 Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ που βοηθάτε στη σωτηρία μας, αλλά και πάλι κάνετε το ίδιο λάθος. Δε διασταυρώνετε τα στοιχεία σας. Ποιος σας είπε ότι θέλουμε να σωθούμε –ειδικά από εσάς;   

Των Ειρήνης Δαφέρμου και Θωμαϊδας Στασινοπούλου

Κύριε Μανδραβέλη, 

Ονομαζόμαστε Ειρήνη Δαφέρμου και Θωμαΐς Στασινοπούλου  και είμαστε βιβλιοθηκονόμοι στη βιβλιοθήκη του Παντείου Πανεπιστημίου. Σας γράφουμε αυτή την επιστολή ως απάντηση στα ασύστολα ψεύδη που γράψατε, όχι για την πολιτική σας τοποθέτηση, αλλά για τα αποδεικτικά στοιχεία που τη στηρίζουν.

Η κοινή λογική λέει ότι για να γράψει και να σχολιάσει μια είδηση ένας δημοσιογράφος και όχι κάποιος δημοσιογραφίσκος που γράφει για κουτσομπολιά, το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να διασταυρώσει την είδηση. Όμως, δεν ερωτηθήκαμε ποτέ για το τι ακριβώς συνέβη το απόγευμα της Τετάρτης 15-2-2012 που είχαμε βάρδια στην εξυπηρέτηση του κοινού. Δεν μπήκατε ποτέ στον κόπο να μας αναζητήσετε και να ρωτήσετε και τη δική μας άποψη για το γεγονός. Παρ’ όλα αυτά, εμείς θα σας πούμε ακριβώς πώς έγιναν τα γεγονότα, γιατί καλή η «αριστερή παραφροσύνη», αλλά ακόμη καλύτερη είναι η «αδιάντροπη και γεμάτη ψευτιές δημοσιογραφία».

Ο ειδικός φρουρός μπήκε στη βιβλιοθήκη του Παντείου Πανεπιστήμιου, φορώντας τη στολή του κανονικά και όχι μόνο το παντελόνι και τα άρβυλά του. Δεν φορούσε το καπέλο του και δεν οπλοφορούσε. Όμως, και μόνο το μπουφάν του έφτανε,  καθώς έγραφε πίσω POLICE και μπροστά ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ. Κατά την είσοδο του στη Βιβλιοθήκη δεν έγινε αντιληπτός από εμάς, καθώς εξυπηρετούσαμε χρήστες. Ακούσαμε, όμως, φασαρία και στην προσπάθεια να εξακριβώσουμε τι συμβαίνει ήρθαμε αντιμέτωπες με τον  ένστολο ειδικό φρουρό  και  φοιτητές που τον ακολουθούσαν ρωτώντας  έντονα για ποιο λόγο βρισκόταν εκεί. Δεν απάντησε σε κανένα φοιτητή. Στη δική μας αντίστοιχη ερώτηση, απάντησε ότι ακολούθησε δύο υπόπτους. Στη συνέχεια ρωτήθηκε αν είχε κληθεί από τον Πρύτανη και λάβαμε αρνητική απάντηση, αφού δεν κατανοούσε καν το λόγο για τον οποίο χρειαζόταν άδεια από τις Πρυτανικές Αρχές. Ο ένστολος μπροστά μας απείλησε με συλλήψεις φοιτητές που του φώναζαν, για την ακρίβεια είπε: «Προσέξτε γιατί θα φέρω τους δικούς μου και θα σας χώσω πολύ βαθιά. Μπορώ να το κάνω». Τον απομακρύναμε από το χώρο της βιβλιοθήκης  και παράλληλα ειδοποιήσαμε τον Πρύτανη. Οι απειλές του προς τους φοιτητές συνεχίστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής του στο χώρο του Πανεπιστημίου, όπως επίσης και η προκλητική συμπεριφορά γηπεδικού ύφους και ήθους. Φυσικά, κατά τη γνώμη σας, αυτή είναι η πρέπουσα συμπεριφορά του πιτσιρικά που πήγε να δει τη φίλη του.

Όταν πήγε στο γραφείο του Πρύτανη και ρωτήθηκε αν κλήθηκε από την Πρυτανεία, υποστήριξε ότι είχε φέρει τη φίλη του να δώσει εξετάσεις και ακολούθησε φοιτητές που του φάνηκαν ύποπτοι! Εξακολούθησε, δε, να υποστηρίζει ότι δεν χρειάζεται την άδεια του Πρύτανη, προκειμένου να παρακολουθήσει υπόπτους εντός του Πανεπιστημίου. Άρα δεν ήρθε να δει τη φίλη του στη βιβλιοθήκη, αλλά προφανώς δε σας ενδιαφέρει η αλήθεια.

Οι φοιτητές, το προσωπικό αλλά και η Πρυτανεία επέδειξαν παροιμιώδη ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση απέναντι σε ένα όργανο της αστυνομίας που αγνοούσε τους νόμους, τους κανονισμούς αλλά και τους κανόνες συμπεριφοράς. 

Αυτή η κατάφωρη διαστρέβλωση των γεγονότων από εσάς, προφανώς έχει βαθύτερα αίτια. Σε μια χώρα που αυτή την περίοδο ταλανίζεται, πρέπει να καταρριφθούν και τα τελευταία προπύργια που διατηρούν έστω και μια στοιχειώδη δημοκρατία, όπως είναι τα πανεπιστήμια. Πρέπει πάση θυσία και με κάθε τρόπο να φοβίσουμε και να πείσουμε την κοινωνία για την κατάργηση του ΑΣΥΛΟΥ, εξαιτίας της «αριστερής παραφροσύνης».

Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ που βοηθάτε στη σωτηρία μας, αλλά και πάλι κάνετε το ίδιο λάθος. Δε διασταυρώνετε τα στοιχεία σας. Ποιος σας είπε ότι θέλουμε να σωθούμε –ειδικά από εσάς;

πηγή: rednotebook

Η ζητιάνα (Μυθιστορία)

Η ζητιάνα

(Μυθιστορία)

Γρηγοριάδης Κώστας

Σάρκα απ' τη σάρκα του λαού η Ρηνιώ, ευλογημένο γέννημα της μήτρας της φτωχολογιάς, σαν πάτησε γερά στης νιότης τα ποδάρια οργανώθηκε στην ΚΝΕ. Στα δυο χρόνια πάνω έγινε και μέλος του ΚΚΕ. Καλή συντρόφισσα και συνεπής επαναστάτρια. Ερωτας γαρ όμως μέσα σ' όλα τ' άλλα κι η όμορφη Ρηνιώ μικροπαντρεύτηκε. Δυο αγγελούδια οι καρποί του επιπόλαιου γάμου της κι όταν ταχιά χώρισε τ' αντρόγυνο τα παιδιά μείνανε στην απόλυτη ευθύνη της, ηθικά και οικονομικά.Πάμφτωχη η Ρηνιώ, άνεργη ή ημιεργαζόμενη, εργαζόμενη ή ημιάνεργη και με την πολιτεία παντελώς απούσα, ανέβαινε ασταμάτητα το Γολγοθά της φτώχειας και της βιοπάλης μετά το διαζύγιο της. Κι όποτε εξασφάλιζε μεροκάματο δούλευε πότε ολημερίς και πότε ολονυχτίς, για να μπαλώσει φτώχεια και χρέη. Μοιραία, λίγο - λίγο άρχισε να χάνεται απ' την οργάνωση. Οι σύντροφοί της όμως δεν την ξέχασαν. Κάθε που 'χανε μάζωξη, συνέλευση, εξόρμηση, εκλογές κλπ., την έπαιρναν τηλέφωνο και την καλούσαν να συμμετάσχει. Εκείνη ανταποκρινόταν μα λειψά, αφού πάλευε άνισα με το μερονυχτοκάματο.
Νοίκια, σχολειά, φροντιστήρια, γυμναστήρια, ξένες γλώσσες, διατροφή, ένδυση, υπόδηση, θέρμανση, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, πού να τα βγάλει πέρα η δόλια με δυο χέρια... Σιμά κόπηκε και το τηλέφωνο, μια κι είναι το πρώτο που αφήνει απλήρωτο ο φτωχός σαν θεριεύει η ανέχεια. Οι σύντροφοί της όμως και πάλι δεν την ξέχασαν. Κάθε που 'χανε μάζωξη, συνέλευση, εξόρμηση κλπ., την επισκέπτονταν στο φτωχικό της να την καλέσουν να συμμετάσχει. Βέβαια, τα πράγματα είχανε παρασφίξει για τη φτωχολογιά. «Μάαστριχτ» που να πάρει ο διάβολος κι είχαν ήδη αρχίσει να γίνονται ορατά τ' αποτελέσματά του. Η ταλαίπωρη η Ρηνιώ τραβιότανε δεκάξι και δεκαοκτώ ώρες το εικοσιτετράωρο μπας και τα καταφέρει οικονομικά.
Ανάποδα πράματα όμως. Ενώ δούλευε όλο και περισσότερες ώρες ημερησίως, τα έσοδά της όλο και μειώνονταν και τα έξοδά της όλο και αυγαταίνανε. Αδύνατον πια ν' ανταποκριθεί έστω και λειψά στις τυπικές της υποχρεώσεις σαν μέλος του Κόμματος. Συντρίμμια τα κουράγια της που θάψανε τη διάθεσή της κι ο χρόνος αμείλικτος εχθρός κι αυτός. Οι σύντροφοι της όμως δεν την ξεχνούσαν. Κάθε που 'χανε μάζωξη, συνέλευση, εξόρμηση κλπ., την καλούσαν να συμμετάσχει. Την τελευταία δε φορά που την επισκέφθηκαν της ανακοίνωσαν πως τη διέγραψαν απ' το Κόμμα γιατί η διαρκής απουσία της εμπόδιζε τη λειτουργία της οργάνωσης. Μεμιάς βουρκώσανε τα μελιά της μάτια, μα έκρυψε την υγρασία τους με του τσιγάρου της τον καπνό που τάχα τα ενόχλησε. Φύγανε οι σύντροφοι της...
Η Ρηνιώ σωριάστηκε στο παλιό ντιβάνι που 'τριξε απορημένο απ' τ' αναφιλητά της πίκρας και της απογοήτευσής της. Καθώς τα δάκρυα ασυγκράτητα αυλάκωναν τ' ολόδροσο πρόσωπό της, γιγαντώθηκε μέσα της το άσβεστο φίλτρο της αντικειμενικής μάνας. Σκούπισε με την ανάστροφη της παλάμης της και το τελευταίο άτακτο δάκρυ κι αποφάνθηκε πως οι σύντροφοί της αναμφίβολα είναι τίμιοι άνθρωποι, μα κείνο που τους λείπει για να 'χει αξία η τιμιότητά τους είναι η παραπέρα διαπαιδαγώγησή τους. Πήρε λοιπόν χαρτί και μολύβι κι έγραψε μια επιστολή προς την κομματική οργάνωση της περιοχής της.
«Στις εννιά Οκτώβρη, τραβώντας κατά το Πεδίον του Αρεως να πάρω κι εγώ μέρος στο πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΚΚΕ ενάντια στη φτώχεια που επιβάλλουν στη λαϊκή οικογένεια οι πλουτοκράτες και τα πολιτικά τσιράκια τους, πέρασα απ' την Ομόνοια. Περπατώντας γοργά, πάνω στη σκουντούφλα μου σκουντουφλάω σε μια γυναίκα, σαραντάρα στην ηλικία, που καθισμένη οκλαδόν στην άκρη του δρόμου ζητιάνευε. Τη ρωτώ πόσα χρήματα ελπίζει να μαζέψει ολημερίς. Είκοσι ευρώ. μ' απαντά. Τόσα είχα κι εγώ στην τσέπη. Παρ' τα, της λέω. Παρ' τα, μόνο σήκω, την παροτρύνω. Σήκω να πάμε μαζί στο συλλαλητήριο ενάντια στην ανεργία και τη φτώχεια που σε κατάντησε ζητιάνα, της εξηγώ. Σιγά μην τρέχω εγώ σε συλλαλητήρια, μ' απαντά αποφασιστικά. Εβαλα τα είκοσι ευρώ πάλι στην τσέπη μου και τάχυνα το βήμα μου κατά κει που ανέμιζαν τα κόκκινα λάβαρα της περηφάνιας.
Οχι, αυτή η γυναίκα, Η ΖΗΤΙΑΝΑ, δε χρειάζεται βοήθεια. Βιολογικό καθαρισμό εγκεφάλου, που λέει ο λόγος, χρειάζεται, για να συνέλθει. Ολοι εκείνοι όμως που ζουν γύρω απ' το όριο της φτώχειας και που αντιμετωπίζουν περήφανα την ταξική τους θέση και κατάσταση, δικαιούνται βοήθεια για ν' αναπνεύσουν. Και φυσικά, οι σύντροφοί τους που έχουν έστω κι ελάχιστο περίσσευμα οξυγόνου οφείλουν να τους το προσφέρουν.
Θα σας το θέσω ξεκάθαρα, σύντροφοι. Αδυνατώ να πιστέψω πως συνειδητά δε νιώθετε άβολα όσοι από σας έχετε τη δυνατότητα ν' απολαμβάνετε σε ανεκτό επίπεδο όσα δικαιούται ο άνθρωπος, την ίδια στιγμή που ο σύντροφός σας, δίπλα σας μωρέ κι όχι παραπέρα, βουλιάζει μες στην άγρια φτώχεια.
Αλήθεια, ορέ σύντροφοι, πόσο άνετα νιώθετε όσοι στο σπίτι σας μπαίνουν δυο και τρεις μισθοί, όταν στου συντρόφου σας το σπίτι με το ζόρι μπαίνει μισός, άντε ένας ολόκληρος μισθός; Πόσο άνετα νιώθατε κάθε που διαβαίνατε το κατώφλι του υγρού ημιυπόγειου διαμερίσματός μου; Νοιαστήκατε στα γεμάτα για τα βάσανα μου; Κόμπιασε μια στάλα ο λαιμός σας όταν μάθατε πως είμαι πάλι άνεργη; Και 'κειο το καφεδάκι που σας φίλευα απ' το λαρύγγι μου το στερούσα. Το ξέρατε; Οχι! Δεν το ξέρατε, γιατί ποτέ δε νιώσατε σε βάθος τη φτώχεια μου. Μοιρολατρικά τη δεχόσασταν. Αυτό είναι όλο. Κι αυτό εν πολλοίς οφείλεται στο ότι η έννοια της συντροφικότητας, δυστυχώς, αποδεικνύεται αυστηρά περιορισμένη και μόνο σαν υπηρεσιακό κομματικό σας καθήκον. Μη στραβομουτσουνιάζετε, αγαπημένοι μου σύντροφοι, γιατί αν ήταν αλλιώς, εσείς που ζείτε κάπως αξιοπρεπώς οικονομικά, σίγουρα δε θα μ' είχατε αφήσει αβοήθητη, θα με είχατε βοηθήσει με τις όποιες δυνάμεις σας, στα όποια επίπεδα και τομείς, ώστε να μη βαλτώσω μες στη φτώχεια μου, που σημαίνει πως δε θα 'χα συρθεί να ρίξω άθελά μου σε δεύτερη μοίρα τις υποχρεώσεις μου την οργανωμένη πάλη. Θα μου πείτε πως ήταν υποχρέωση των συγγενών μου να μου συμπαρασταθούν. Διαφωνώ! Αυτοί δεν είναι κομμουνιστές. Δεν είναι σύντροφοί μου και σαν έρθει η ώρα της μεγάλης ταξικής σύγκρουσης, οι συγκεκριμένοι ή θα κλειστούν στο καβούκι ή θα σταθούν απέναντι, δίπλα στους εχθρούς του λαού.
Αν, λοιπόν, με δική σας πρωτοβουλία, μου 'χατε προσφέρει λίγο απ' το περίσσιο οξυγόνο σας ασφαλώς δε θα πάθαινα ασφυξία. Δεν το κάνατε όμως και δε γινόταν να σας το ζητήσω εγώ. Δεν είμαι ζητιάνα. Είμαι τόσο περήφανη και τόσο αποφασισμένη να πολεμήσω ενάντια στο καθεστώς που παράγει ζητιάνες - όποιας μορφής κι επιπέδου - που ενόψει του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ αποφασίζω να προσφέρω για την οικονομική ενίσχυση του Κόμματός μας όλα μου τα χρήματα...».
Σηκώνεται ορθή, ανακλαδίζεται να ξεμουδιάσει το ταλαιπωρημένο της κορμί κι ανοίγει το ντουλάπι της κουζίνας. Μισό κιλό φακή, ένα τέταρτο του κιλού μακαρόνια, μισό μπουκάλι σπορέλαιο και λίγο αλάτι, όλες κι όλες οι προμήθειες στα ράφια του. Ανοίγει και το μικρό ξεχαρβαλωμένο της ψυγείο. Λίγο παραπάνω από μισό κουτί γάλα εβαπορέ, δυο ελιές κι ένα κομματάκι τυρί ό,τι κουβαλά στα σωθικά του. Παίρνει βαθιά ανάσα κι αναζητά με το βλέμμα της τη φθαρμένη μα και μοναδική τσάντα της. Κάπου εκεί μέσα έχει φυλαγμένο ένα πενηντάευρω για εξαιρετικά έκτακτη ανάγκη. Χαμογελά και μονολογεί κατά το συνήθειο της, που τ' απέκτησε ανεβαίνοντας χρόνια τώρα μονάχη το Γολγοθά της φτώχειας της. «Με 50 ευρώ ούτε εγώ ούτε τα παιδιά μου σωνόμαστε. Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να σωθούμε: Η ενίσχυση του ταξικού λαϊκού κινήματος. Μα για να δυναμώσει τούτο πρέπει πρώτα να δυναμώσει η μάνα του, το ΚΚΕ. Και για να δυναμώσει το ΚΚΕ χρειάζεται ανθρώπους και χρήμα. Φαντάσου λέει, μαζί με την εξόρμηση, την προκήρυξη και την αφίσα, στους χώρους δουλιάς και τις γειτονιές, να μπορούσε το ΚΚΕ να διαφημίσει την πραμάτεια του και μέσα απ' τα ηλεκτρονικά κι έντυπα ΜΜΕ που υπηρετούν τους αφεντάδες. Ε, ρε κέφια! Φαντάσου λέει, ο "902" τηλεοπτικός σταθμός κι ο "902" ραδιοφωνικός, να μπορούσαν να σταθούν οικονομικά όπως απαιτείται. Ε, ρε γλέντια! Φαντάσου λέει, να μπορούσε ο "Ριζοσπάστης" να διαφημιστεί μέσα απ' τις διαπλεκόμενες κεραίες τους και η "Σύγχρονη Εποχή" να 'χε τη δύναμη να προβάλλει τις εκδόσεις της. Ε, ρε επιτυχίες! Ε, ρε ζόρια που θα τραβήξουνε οι δικομματικοί εταίροι και οι ουρίτσες τους, σαν πάρει σάρκα και οστά η μαζική αφύπνιση του λαού. Εκεί να δεις συναίνεση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ. ΣΥΝ και Λ.Α.Ο.Σ... Με χεσμένα βρακιά θα τρέχουν να προλάβουν το κακό που τους βρήκε, οι κανάγιες»...
Η Ρηνιώ περιεργάζεται το τελευταίο της πενηντάευρω, ανάβει ένα τσιγάρο και ξαναπιάνει το μολύβι ν' αποτελειώσει την επιστολή.
«... Σύντροφοί μου, δε φτάνει να μπαίνετε στο σπίτι του φτωχού βιοπαλαιστή με "υπηρεσιακή" συνείδηση. Πρώτα πρέπει να χτυπάτε την πόρτα του με διάπλατα ανοιχτά συναισθήματα, ώστε ν' αφουγκραστείτε το προσωπικό του πρόβλημα. Επειτα να πάρετε διάφανα το πρόβλημά του και μπεσαλίδικα, κομμουνιστικά, να το συνδέσετε με τα κοινά προβλήματα, να νιώσει κι αυτός πως δεν είναι μόνος, ούτε ο μόνος που μαστιγώνεται απ' τον ιμπεριαλισμό. Και τέλος αν και όπως μπορείτε βοηθήστε τον και παραπέρα. Μόνο τότε θα τον πείσετε πως όντως αγωνίζεστε συνειδητά για τα παιδιά της Παλαιστίνης, του Ιράκ κλπ., άρα και για τα δικά του παιδιά πρώτα. Ισως, τότε σύντροφοί μου νιώσετε κι εμένα...».
Ανάβει ένα τσιγάρο ακόμη, καρφιτσώνει στην πρώτη σελίδα της επιστολής το χαρτονόμισμα και συνεχίζει το γράψιμο.
«...50 ευρώ έχω όλα κι όλα, σύντροφοι. Πάρτε τα. Δώστε τα στο Κόμμα από μένα και κυρίως απ' το στέρημα των παιδιών μου. Αυτό μπορώ να κάνω μόνο τούτη τη στράτα. Αύριο, αν χρειαστεί, θα δώσω και το αίμα μου, για να γυρίσει ο τροχός και να δρομολογηθεί επιτέλους ο σοσιαλισμός. Και μ' όλο το σεβασμό και την αγάπη που σας έχω. Είναι νομίζω ανάγκη να ζυγιάσετε κι εσείς στην παρούσα κατάσταση την οικονομική προσφορά σας στο μέλλον. Το δικό μου ζύγιασμα έδειξε 50 ευρώ. Δε γίνομαι φτωχότερη κι ας μην έχω ούτε σέντσι στο πορτοφόλι. Εμπρός, λοιπόν, όσοι δεν είστε αυστηρά μισθοσυντήρητοι κι έχετε ένα κάποιο οικονομικό απόθεμα, ενισχύστε το Κόμμα μας ενόψει του 17ου Συνεδρίου μ' ένα ολάκερο κόκκινο μισθό. Οι αυστηρά μισθοσυντήρητοι με μισό μισθό. Κι αυτοί που 'σαστε σαν κι εμένα και ζείτε γύρω απ' το όριο της φτώχειας, δώστε σύντροφοι ένα κόκκινο μεροκάματο, ακόμη κι αν χρειαστεί να το κόψετε απ' το γάλα των παιδιών σας, αφού πρώτα είναι συμφέρον των δραματικά φτωχών να δυναμώσει το ΚΚΕ κι έπειτα των υπολοίπων που κι αυτοί βασανίζονται απ' τον ιμπεριαλισμό.
Πριν κλείσω όμως την επιστολή μου, σύντροφοι, θα σας επιφορτίσω και με δυο λογάκια για την καθοδήγηση του Κόμματος, ξεκινώντας πάντα απ' την Κεντρική Επιτροπή. Πρέπει επιτέλους ν' αναλάβει αποφασιστικά κι αποτελεσματικά την ευθύνη της κατακόρυφης αύξησης του αισθήματος της συντροφικότητας».
Η Ρηνιώ πεισμένη πως δε λαθεύει, έβαλε σ' ένα φάκελο την επιστολή με το χαρτονόμισμα και κίνησε για την οργάνωση. Εκεί βρήκε το γραμματέα με άλλα τρία στελέχη της οργάνωσης να συζητούν στο μικρό γραφειάκι αριστερά και τους παρέδωσε το φάκελο. Επειτα έπιασε κι η ίδια την κουβέντα με 4-5 συντρόφους της που βρίσκονταν στο μεγάλο γραφείο. Αφού είπανε τα τυπικά κι αντάλλαξαν και κάμποσες απόψεις για τα τρέχοντα, τους καληνύχτισε και σηκώθηκε να φύγει. Πριν κλείσει την πόρτα πίσω της άκουσε τη φωνή του γραμματέα. «Στάσου Ρηνιώ. Η επιστολή σου μας έκανε όλους να δούμε καθαρότερα τη θέση μας και τις υποχρεώσεις μας τη δοσμένη στιγμή απέναντι στο μέλλον. Ενα κόκκινο βδομαδιάτικο σκόπευα να προσφέρω για οικονομική ενίσχυση του Κόμματος ενόψει του 17ου Συνεδρίου. Λάθος μου, όμως, αφού μπορώ να προσφέρω πολλά περισσότερα και δίχως μάλιστα να ζοριστεί άγρια η καθημερινότητα της οικογένειάς μου. Να... νοικιάζω μια γκαρσονιερούλα σ' έναν εργένη. Ε, δυο νοίκια απ' την γκαρσονιέρα μαζί μ' ολόκληρο το δώρο των χριστουγέννων απ' τη δουλιά μου θα τα δώσω στο Κόμμα. Ο μισθός μου, ο μισθός της γυναίκας μου και το δώρο απ' τη δουλιά της θα μας φθάσουν να ψευτοπορευτούμε οικονομικά μέχρι να ματαπληρωθούμε. Κι οι άλλοι τρεις σύντροφοι που μαζί διαβάσαμε την επιστολή σου, αποφάσισαν πως ούτε αυτοί θα προσφέρουν λιγότερο από μισό ως ένα κόκκινο μισθό ο καθένας τους στο Κόμμα. Παράλληλα, αποφασίσαμε να δώσουμε όλοι και κάτι παραπάνω να καλύψουμε και το δικό σου πενηντάευρω. Να γιατί σου ζητώ να πάρεις πίσω τα χρήματά σου. Απλά είναι τα πράματα Ρηνιώ μου. Θα σφίξουμε εμείς λίγο παραπάνω το ζωνάρι της φαμίλιας μας, για να καταφέρεις να πορευτείς κάπως κι εσύ οικονομικά. Κράτα λοιπόν τα λεφτά σου να στήσεις τσουκάλι για τα παιδιά στο σπίτι».
Τη Ρηνιώ την πήραν πάλι τα ζουμιά και πάλι φόρτωσε την υγρασία των ματιών της στον καπνό του τσιγάρου της. Ο γραμματέας την αγκάλιασε και της πρόσφερε καρέκλα να τα πουν με την άνεσή τους, έτσι ίσως όπως δεν τα 'χαν πει τόσα χρόνια, με μια συντροφικότητα φουντωμένη πυρκαγιά. «Κάτσε Ρηνιώ, να παραγγείλω απέναντι δυο σουβλάκια κι ένα καραφάκι κοκκινέλι. Να τα πούμε με την ησυχία μας», την κανάκεψε και κάτι ψιθύρισε στα πεταχτά στους άλλους συντρόφους που 'ταν παρόντες. «Πάμε για τα σουβλάκια και το κρασί», είπαν αυτοί και χάθηκαν.
Απόφαγαν κι απόπιαν και πριν αυτή αποχωρήσει, εκείνος της είπε με φωνή βαθιάς υπευθυνότητας κι αντρίκειας αυτοκριτικής, «φτιάξε Ρηνιώ μου ένα καινούριο βιογραφικό και δώσ' το μας... λάθος μας ήτανε που σε διαγράψαμε». Εκείνη βάσταξε τα τελευταία του λόγια βάλσαμο στην επαναστατική της ψυχή και πετώντας στα ουράνια από ευτυχία έφτασε στο φτωχικό της. Σαν άνοιξε την πόρτα βρήκε τα παιδιά της να καμαρώνουν και τα δυο μπρος στο παλιό καθρέφτη. «Μαμάκα, ήρθαν κάποιοι σύντροφοί σου απ' το ΚΚΕ. Η οργάνωση μας έστειλε δώρο αυτά τα δύο μπουφάν. Και για σένα μαμά αφήσανε αυτό το φάκελο». Η Ρηνιώ με χέρια ιδρωμένα από αγωνία άνοιξε το φάκελο. Βρήκε μέσα 250 ευρώ κι ένα διπλωμένο λευκό χαρτί Το ξεδιπλώνει και διαβάζει. «Συγνώμη συντρόφισσα».
Ενας κόμπος βαθιάς συγκίνησης κι ασύγκριτου δέους της φράζει το λαιμό και λύνεται μέσα από ένα λυγμό χαράς κι αισιοδοξίας. Τα παιδιά της κουρνιάζουν μες στο βλέμμα της γεμάτα απορία. «Τι συμβαίνει μανούλα»; Τα σφίγγει τρυφερά στην αγκάλη της και τους εξηγεί. «Σε λίγο παιδιά μου ξεκινά το 17ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ του ΚΚΕ. Αυτό συμβαίνει!»

Της
Καλής ΓΚΕΛΜΠΕΣΗ-ΓΚΙΟΥΝΗ

(από το Ριζοσπάστη)

Αδίστακτοι ηγεμόνες (κάτι σαν επικήδειος)

Η αυτοκτονία μιας κοινωνίας

του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Σάββατο, 18 Φεβρουαρίου 2012

Ομολογώ ότι μετά την θεσμοθέτηση της πιο αντικοινωνικής αναδιάρθρωσης δημόσιου χρέους που έχει ίσως υπάρξει στην παγκόσμια ιστορία και την ευρωπαϊκή επισφράγιση της νέας δανειακής σύμβασης της Ελλάδας, παράλληλα με όλα τα θεσμικά συμπαραμαρτούντα του νέου μνημονίου, δεν θα υπάρχει κανείς λόγος να συνεχίσω να ασκώ κριτική ώστε να καταλήγω σε προτάσεις πρακτικής πολιτικής.

Θεωρώ ότι μετά τις τελικές ρυθμίσεις σε ότι αφορά την μορφή της δανειοδότησης της χώρας μας και της μεταρρύθμισης στο πλαίσιο της στρατηγικής εσωτερικής υποτίμησης, η ελληνική κοινωνία αυτοκτονεί. Και σε νεκρούς δεν μιλάς, εκτός αν επαγγέλλεσαι την ανάσταση. Και τούτο για να σε ακούσουν όσοι απέμειναν ζωντανοί στη κοινωνία, το ένα τρίτο περίπου αυτής, και όχι όσοι θα έχουν χάσει κάθε ελπίδα συντεταγμένης ευημερίας. Μόνον που αυτό το ένα τρίτο μάλλον δεν θα έχει ιδιαίτερο λόγο να σε προσέξει. Άσε που η αφήγησή σου θα τους είναι εντελώς ξένη, καθώς τούτοι δεν είναι εθισμένοι στον πολιτικό ή έστω οικονομικό λόγο, αλλά αποκλειστικά στην αφήγηση του μάρκετινγκ (νεοφιλελεύθερος οικονομισμός)! Εγώ δεν ομιλώ την γλώσσα της ανάστασης, διότι ούτε λαϊκίζω, ούτε έχω λόγους να προπαγανδίζω («πουλώ») αφηρημένα κάποια επανάσταση, ούτε υπηρετώ το αναρχοκαπιταλιστικό δόγμα «η ψυχολογία δομεί οικονομία». Το αντίστροφο είναι ακριβές, αν στοχαζόμαστε στη βάση της οικονομικής επιστήμης και όχι του χρηματιστηριακού μάρκετινγκ.

Μια λοιπόν και δεν έχω σχέση με την αναστάσιμη αφήγηση, αλλά την δομική κριτική ανάλυση, σας λέω ότι η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, έτσι όπως μεθοδεύτηκε με τα περίφημα PSI, αποτελεί το μεγαλύτερο έγκλημα του διαπλεκόμενου καθεστώτος και των πολιτικών του φορέων – που μέχρι πρότινος εμφανίζονταν να πάσχουν από αλλεργία ακόμη και με το άκουσμα της λέξης «αναδιάρθρωση» - εναντίον της ελληνικής κοινωνίας και κυρίως της νέας γενιάς. Αυτό προσωπικά με θυμώνει και με αηδιάζει ως προς τα πρόσωπα και τους μηχανισμούς που το προώθησαν, το υποστήριξαν στη βουλή, ενώ το θεώρησαν και προϋπόθεση για την διεξαγωγή εκλογών! Συγκρατείστε ότι από τα 130 δις ευρώ που εμφανίζονται απολύτως αυθαίρετα και προφανώς ανεπαρκώς να αποτελούν το υποσχόμενο από την τρόικα νέο δάνειο, το οποίο ειρήσθω εν παρόδω, καταλήγει να εγκριθεί - αν όλα πάνε καλά ασφαλώς- τμηματικά, τα πρώτα 30 θα πάνε κατευθείαν στις τράπεζες για να καλυφθεί το «κούρεμα», ενώ 85% περίπου των υπολοίπων θα διατεθεί για την εξυπηρέτηση παλιών και νέων δανείων του ελληνικού κράτους.

Προσπαθήστε να καταλάβετε ότι το νέο δάνειο έρχεται θεωρητικά να καλύψει το εκτιμούμενο έλλειμμα στην αποπληρωμή των χρεολυσίων και μόνον, διαμορφώνοντας συνθήκες νέου ελλείμματος, καθώς τα προϋπολογισμένα ποσά δεν είναι σε καμία περίπτωση αρκετά για να καλύψουν την τρύπα στην εσωτερική ρευστότητα, που θα προκληθεί από το δραματικό κούρεμα των ντόπιων κρατικών ομολογιούχων. Καταλάβετε επίσης ότι το νέο μνημόνιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο μηχανισμός εσωτερικής υποτίμησης, ώστε να εξασφαλιστεί ότι οι κρατικοί και υπερεθνικοί δανειοδότες θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους, μια και έτσι το ελληνικό κράτος θα εμφανιστεί τουλάχιστον στα χαρτιά, ικανό να εξασφαλίσει τους νέους τόκους και δάνεια που προέκυψαν από την μετατροπή του ασυγκρίτως μεγαλύτερου μέρους του εθνικού χρέους μας, από ιδιωτικό σε δημόσιο. Ορίστε το έγκλημα που σε συνδυασμό με την υπαγωγή των δανειακών συμβάσεων σε αγγλικό δίκαιο, ολοκληρώνεται. Τώρα πια η Ελλάδα δεν θα μπορεί να αλλάξει μονομερώς τους όρους που διέπουν τις σχετικές συμβάσεις για τα ελληνικά ομόλογα. Και αυτό, ενώ η κυβέρνηση – με τις πλάτες της τραγικής συμπολιτευόμενης «αντιπολίτευσης» - δεν προχώρησε από την αρχή μονομερώς σε αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, η οποία όπως εξηγούσαμε τότε δεν θα επέφερε την έξοδό μας από την ευρωζώνη.
Να σκεφθείτε, μέχρι τον Μάιο του 2010, όταν η κυβέρνηση προσέφυγε στο ΔΝΤ, από τα 319 δις ευρώ χρέος, το 90% διεπόταν από ελληνικό δίκαιο. Εάν τότε μονομερώς και ορθόδοξα, όπως κάνει όλος ο κόσμος, αναδιαπραγματευόμαστε με κούρεμα μόλις το 30% του δημόσιου χρέους, θα μπορούσαμε μέσα σε λιγότερο από ένα εξάμηνο να ρίξουμε το χρέος στο 93-95% και να είμαστε «Κύριοι», καθώς με αυτή τη σχέση δεν επηρεάζεται η αξία του ευρώ. Αντίθετα, με τo PSI , το χρέος θα βρίσκεται στο 120% και βάλε του ΑΕΠ το 2020, ενώ αν ζούμε ακόμη μετά την εξευτελιστική φτωχοποίηση, το 2030 θα υπερβαίνει το 110% του ΑΕΠ! Και όλα αυτά ενώ θα μπορούσαμε από την αρχή να προχωρήσουμε εναλλακτικά σε μία αναδιάρθρωση ακόμη και στο επίπεδο του 90% του ελληνικού χρέους [εγώ τότε έγραφα γύρω στο 75-80%] δίχως κούρεμα αλλά μόνο με ανταλλαγή παλιών με νέα ομόλογα λήξης σε 30-50 χρόνια και ασφαλώς με πολύ χαμηλό επιτόκιο. Αν θυμάστε μετριοπαθή χαρακτήριζα τότε τη στάση (πρότασή μου) αυτή, ενώ εξηγούσα ότι υπάρχουν και ριζικότερες, με κίνδυνο να παρεξηγούμαι από την αριστερά ως ιδιαίτερα συμβιβαστικός με το κεφάλαιο, ενώ οι πελάτες του καθεστώτος με λοιδορούσαν, λέγοντας χυδαία ότι έτσι η χώρα θα χρεοκοπήσει!

Και ορίστε πού φτάσαμε! Αυτοί που έλεγαν ότι η αναδιάρθρωση θα έφερνε την χρεοκοπία και την καταστροφή, συσσίτια, πείνα δυστυχία και νεκρούς που θα τους μάζευε από το δρόμο το καροτσάκι του Δήμου, να ισχυρίζονται σήμερα ότι αν δεν πετύχουμε αναδιάρθρωση μέσω του PSI, θα καταστραφούμε και θα προβούμε αναγκαστικά σε ανεξέλεγκτη στάση πληρωμών!! Αν δεν πρόκειται για παραφροσύνη, τότε είναι η μεγαλύτερη αλητεία της διαπλοκής, του δικομματισμού και των εξαπτέρυγών του.
Καλά αυτός ο Σαμαράς που πίστευα ότι αν μη τι άλλο, είναι έντιμος άνθρωπος, δεν ντρέπεται!

Αυτή και μόνον είναι η απορία μου: Καλά δεν ντρέπεται κανείς από το πολιτικό προσωπικό, του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος και δεν καταλαβαίνουν ακόμη όσοι από αριστερά και από δεξιά επιχείρησαν να διασκεδάσουν την κρισιμότητα της αναδιάρθρωσης σε σχέση με το κοινωνικό μοντέλο ασφαλώς της Ελλάδας, αναπτύσσοντας έναν κούφιο ιδεολογικό ή ιδεαλιστικό λόγο στην θέση μιας πολιτικής στρατηγικής που θα απαντούσε στην ταξική επίθεση του καθεστώτος εναντίον των δύο τρίτων της ελληνικής κοινωνίας; Είναι απόλυτα ταξική η συμπεριφορά των διαπλεκομένων στον βαθμό που για να διατηρήσουν την ηγεμονία τους, ζημίωσαν ανεπανόρθωτα το εθνικό συμφέρον, καταστρέφουν συνειδητά την ελληνική κοινωνία και αποδυναμώνουν ασυνείδητα και καιροσκοπικά την ισχύ του ελληνικού κράτους, μετατρέποντάς το σε μία ανυπόληπτη υποτελή στο χρηματοπιστωτικό λόμπυ και την ευρωπαϊκή ελίτ, πολιτεία. Από όλη την διαδικασία των τελευταίων δύο ετών οι μόνοι που βγαίνουν νικητές («κερδισμένοι») είναι οι μεγαλομέτοχοι των ελληνικών τραπεζών και το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, με τις ευρωπαϊκές τράπεζες να καταγράφουν διαχειρίσιμες απώλειες από το σκάσιμο της ελληνικής φούσκας και την γερμανική κυβέρνηση να μπορεί να ισχυρίζεται ότι ελέγχει ακόμη τον οίκο της ΕΕ.

Αυτό είναι το πρακτικό αποτέλεσμα της συντεταγμένης χρεοκοπίας, στην οποία οδηγήθηκε συστηματικά η χώρα, από την στιγμή που ο Γιώργος Παπανδρέου αναζήτησε και έλαβε τον περίφημο «ατομικό μηχανισμό σωτηρίας», που αποδείχθηκε, όπως ορθότατα είχαμε επισημάνει από την αρχή, ως ιδανικός μηχανισμός κερδοσκοπίας με τα ελληνικά ομόλογα και σίγουρη οδός για πτώχευση, δίχως μεσοπρόθεσμα ελπίδα οικονομικής ανάταξης. Με την απειλή επιστροφής στην δραχμή και εσωτερικής στάσης πληρωμών, οι καταστροφείς της ελληνικής κοινωνίας και οι αλλοδαποί συνεργάτες τους πέτυχαν να χειραγωγήσουν έναν αποβλακωμένο από την εκχυδαϊσμένη κατανάλωση και την τηλεόραση, λαό, ενώ οι αντικειμενικά προοδευτικές – κοινωνικές δυνάμεις έπραξαν τα λιγότερα που μπορούσαν, ή και τα αντίθετα απ’ ότι θάπρεπε, για να βοηθήσουν τον λαό να συνειδητοποιήσει το παιχνίδι και τη νέα ταξική διαστρωμάτωση που αυτό επέφερε και να του δώσουν την επιλογή μιας νέας εναλλακτικής ηγεμονίας, μέσω ενός προγράμματος διακυβέρνησης που θα βασιζόταν στην στρατηγική συνεργασία όλων των κοινωνικών και αριστερών δυνάμεων. Αυτό, αν θέλετε, είναι και το παράπονό μου. Τούτο αν συνέβαινε, θα προσέφερε τις πολιτικοοικονομικές προϋποθέσεις ώστε να μεταβληθεί και η περίφημη ψυχολογία του ελληνικού λαού και να δραστηριοποιηθούν ομάδες και άτομα που παρέμειναν στο φάσμα της απολιτικής αγανάκτησης.

Τίποτα από όλα αυτά δυστυχώς δεν έγινε κι έτσι το ελεεινότερο καθεστώς που έχει γνωρίσει η σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας μας, διέπραξε με την άνεσή του μία βρώμικη επιχείρηση με έντονα αντεθνικά και αντικοινωνικά στοιχεία σε βάρος των δύο τρίτων της κοινωνίας. Οδήγησε την κοινωνία στην αυτοκτονία, μη έχοντας συνείδηση ότι αυτοκτονεί και το ίδιο μαζί της υπό την αφήγηση: «ας δοκιμάσουμε την αργή αυτοκτονία μια και είναι προτιμότερη από το θάνατο». Παραμύθια και φαιδρά τεχνάσματα. Η Ελλάδα μπήκε σε αυτήν την κρίση με πραγματικά ισχυρή πολιτική και διπλωματική θέση, την οποία όχι μόνο δεν εκμεταλλεύτηκε ακολουθώντας κάποιες έστω από τις προτάσεις που προσφέραμε στον δημόσιο διάλογο, αλλά έκανε ο, τι περνούσε από το χέρι της για να εγκλωβίσει την κοινωνία σε ψευδοδιλήμματα του τύπου «χρεοκοπία ή μνημόνιο», ή «ευρώ ή δραχμή». Στο τέλος θα βεβαιωθείς, φίλε αναγνώστη, ότι και την χρεοκοπία του κράτους θα βιώσεις στο πετσί σου και θα σου επιβληθεί σε δεύτερο στάδιο μία μορφή διπλού νομισματικού συστήματος - αν δεν υπάρξουν δραματικές θεσμικές αλλαγές στην ΕΕ - που θα διαμορφώσει τις προϋποθέσεις παγιοποίησης της Ελλάδας στο περιθώριο των ευρωπαϊκών εξελίξεων.

Η διαπλοκή και το κυρίαρχο πολιτικό καθεστώς σε συνεργασία με την μεταπρατική οικονομική τάξη της χώρας, για να διαιωνίσουν την ηγεμονία τους δεν δίστασαν να υπονομεύσουν συνειδητά ή/και απολύτως αλήτικα την ευημερία και την πρόοδο της σημερινής και της επόμενης γενιάς των Ελλήνων. Είμαι βέβαιος ότι ο ιστορικός θα κρίνει ανελέητα όσους διέπραξαν αυτή την αδιανόητη ανηθικότητα εις βάρος του ελληνικού λαού. Προφανώς ούτε αυτό μοιάζει να απασχολεί το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας. Βλέπετε δεν τους ενδιαφέρει ούτε αυτό το κόστος. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, η πολιτική διαδικασία χάνει το νόημά της και η πολιτική κριτική – σαν την δική μας – καταλήγει άστοχη.

Αν κάποιοι από εσάς φίλοι διαφωνείτε με την τελευταία αυτή πρόταση … αποδείξτε το!!

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.

πηγή: άγιος