Κάποιες φορές πρέπει να κοιτάξεις την πραγματικότητα κατάματα, και να την αρνηθείς.
Garrison Teillor
Friday, 30 September 2011
περί ελληνικών φυτών
Οι μπάτσοι χωριστά
Πολύ ωραία ήταν η χτεσινή διαδήλωση στο Σύνταγμα. Για την ακρίβεια, είχαμε δυο διαδηλώσεις: οι πολίτες διαδήλωναν μπροστά στη Βουλή και οι φρουροί με ειδικές ανάγκες μπροστά στα λουλουδάδικα.
Χτες, συνέβη κάτι πρωτοποριακό: οι αστυνομικοί διαδήλωναν, με την προστασία των ΜΑΤ – διαδήλωναν περικυκλωμένοι από ΜΑΤ.
Όταν προσπαθήσαμε να τους πλησιάσουμε για να τους ζητήσουμε αυτόγραφα, ένας μικρονοϊκός ματατζής με ξυρισμένο κεφάλι μας είπε πως «δεν μπορείτε να περάσετε, γιατί η διαδήλωση είναι μόνο για ένστολους».
Μια φίλη –μιας και εγώ κάνω κοινωνικό αποκλεισμό στους αστυνομικούς και δεν τους μιλάω- του είπε πως εμείς, απλώς, θέλουμε να δούμε τον Λουκάνικο, και αυτός απάντησε πως τον Λουκάνικο τον έβρασαν στην κατσαρόλα.
Μετά από λίγο κατάλαβε το μέγεθος της μαλακίας που εκστόμισε και μας είπε πως «ο Λουκάνικος έχει έρθει μαζί μας πια, δεν είναι με εσάς τους αναρχικούς». Όλα αυτά χαμογελώντας. Με αυτή τη σιγουριά του ηλίθιου.
Φοβούνται πια οι αστυνομικοί. Τα έχουν κάνει πάνω τους – μελετάω τη συμπεριφορά τους επί μήνες. Βγήκαν να διαδηλώσουν –για να δείξουν πως πλήττονται κι αυτοί από τα μέτρα και αποτελούν κομμάτι του λαού-, και έφαγαν το κράξιμο της ζωής τους, χωρίς να βγάλουν κιχ. Και κατέληξαν να διαδηλώνουν φρουρούμενοι από τα ΜΑΤ. Η απόλυτη ξεφτίλα. Χέστηδες.
Όταν η εγκληματικότητα θα χτυπήσει ουρανό και οι αστυνομικοί αρχίσουν να τρώνε σφαίρες –από κακοποιούς και μαφιόζους της νύχτας-, κάποιοι θα πανηγυρίζουν• θα χορεύουν πάνω στους τάφους τους.
Ας μην παραπονεθούν τότε οι αστυνομικοί, κι ας μην αρχίσουν την κλάψα. Χτυπάνε -κι όσοι δεν χτυπάνε σιωπούν- επί μήνες ανελέητα γέρους, νέους, γυναίκες και παιδιά, οπότε κατάφεραν μόνοι τους να κερδίσουν το μίσος εκατομμυρίων ανθρώπων. Είναι άξιοι της μοίρας τους. Και της αηδίας που προκαλούν.
Φυσικά, όσο διαρκούσε η ντεμέκ διαδήλωση των αστυνομικών, δεν έπεσε ούτε μια χειροβομβίδα κρότου-λάμψης. Μόλις αναχώρησαν οι αστυνομικοί για να πάνε στις κανονικές τους δουλειές –δηλαδή, την προστασία μαγαζιών, το εμπόριο ναρκωτικών και το νταβατζιλίκι-, τα ΜΑΤ αρματώθηκαν και επιτέθηκαν με χημικά και γκλομπ στους κανονικούς διαδηλωτές.
Το τι ακολούθησε δεν χρειάζεται περιγραφή. Όποιος έχει βρεθεί έστω και σε μια συγκέντρωση στο Σύνταγμα ξέρει πολύ καλά τη συνέχεια. Μη λέμε τα ίδια και τα ίδια.
Επί τη ευκαιρία, εσένα δεν σε είδα χτες στο Σύνταγμα. Ναι, σε εσένα μιλάω που ουρλιάζεις όλη μέρα για τις αδικίες που γίνονται σε βάρος σου. Χτες που γινόταν η ψηφοφορία για την έγκριση του ειδικού τέλους για τα ακίνητα, εσύ δεν ήσουν εκεί. Ούτε την περασμένη Κυριακή ήσουν εκεί. Γενικά, λείπεις.
Ελπίζω και εύχομαι να έχεις αποφασίσει να μην πληρώσεις το εδικό τέλος για τα ακίνητα – δηλαδή να μην ήρθες στο Σύνταγμα επειδή δεν θα πληρώσεις το τέλος.
Να σου πω κάτι; Εγώ δεν έχω δικό μου σπίτι –και δεν γουστάρω να αποκτήσω-, αλλά πήγα στο Σύνταγμα. Επίσης, δεν τραβάω κανένα οικονομικό ζόρι. Άκουσα, όμως, πως θα παλέψουμε για ισότητα, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια, και τη γουστάρω τη φάση.
Από την άλλη, να σου πω κάτι και κάτι άλλο; Αν δεν σκοπεύεις να διεκδικήσεις μια αξιοπρεπή ζωή και επιθυμείς να συνεχίσεις να ζεις σαν ουραγκοτάγκος, ενημέρωσέ με σε παρακαλώ.
Κρίμα είναι να τραβιέμαι στο Σύνταγμα. Να κοιτάξω κι εγώ την πάρτη μου –όπως κάνεις κι εσύ- και να πάω να δουλέψω σε κάποιο ΜΜΕ και να βγάζω ένα σκασμό λεφτά. Δεν πιστεύω να με κατηγορήσεις.
Και πού είσαι; Αν αύριο μεθαύριο βρεθείς στον δρόμο και δεν έχεις να φας, μη φας εμένα για να μου πάρεις το πορτοφόλι. Φάε κάποιον από τους ομοίους σου. Φάε κάποιον απ’ αυτούς που κοιτάνε μόνο την πάρτη τους. Θα κάνεις κι ένα καλό στην κοινωνία.
πηγή: pitsirikos
Thursday, 29 September 2011
big money
Κερδοσκοπία Παπανδρέου εις βάρος της Ελλάδας
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο Αυστριακός ευρωβουλευτής Andreas Mölzer, έκανε την εξής γραπτή ερώτηση :
Κοινοβουλευτικές ερωτήσεις.
27 Ιουνίου 2011, Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης.
προς την Επιτροπή E-006139/2011.
Άρθρο 117 του Κανονισμού.
Andreas Mölzer (NI).
Θέμα:
Κερδοσκοπία του έλληνα πρωθυπουργού σε βάρος της χώρας του.
Ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου κατηγορήθηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο ότι απέκτησε μια περιουσία εκμεταλλευόμενος εμπιστευτικές πληροφορίες για την ελληνική δυσχερή θέση. Κατά το έτος 2009, η συντηρητική κυβέρνηση αγόρασε τις συμβάσεις ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης (Credit Default Swaps) στην αξία του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ, οι οποίες πωλήθηκαν τον Οκτώβριο του ίδιου έτους στον Παπανδρέου με κέρδος σχεδόν 30 εκατομμυρίων ευρώ, επομένως σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία το πρόβλημα στη χρηματοπιστωτική αγορά δεν ήταν γνωστό, ενώ στα παρασκήνια ήδη γίνονταν διαπραγματεύσεις με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) για πακέτο ενίσχυσης.
Η πώληση των συμβάσεων ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης, μέσω της οποίας η ελληνική χρεοκοπία μπορεί να μετατραπεί σε κερδοφόρα επιχείρηση, πραγματοποιήθηκε στην καλύτερη στιγμή για τον αγοραστή και στη χειρότερη για τον πωλητή. Λόγω των πακέτων στήριξης, αυτές οι συμβάσεις ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης θα αποκτούσαν στο μεταξύ αξία 22 δισεκατομμυρίων ευρώ. Επομένως, ο Παπανδρέου επωφελείται όσο η Ελλάδα δεν εξυγιαίνεται.
1. Γνωρίζει η Επιτροπή της ΕΕ τις εν λόγω κατηγορίες;
2. Πώς αντέδρασε ή θα αντιδράσει η Επιτροπή απέναντι σε αυτές τις κατηγορίες;
3. Εάν δεν έχει αντιδράσει, ποιες αντιδράσεις προβλέπονται;
4. Πώς θα αποτραπούν μιμητές σε άλλες χώρες, οι οποίοι από τη θέση ισχύος τους επηρεάζουν σημαντικά τη διαχείριση των χρεών;
Πρωτότυπη γλώσσα της ερώτησης: DE
Υ.Γ:Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα δεν έχει πάρει απάντηση ο ερωτών ευρωβουλευτής, γεγονός ασυνήθιστο για το Ευρωκοινοβούλιο...
Tο λινκ από την σελίδα του ευρωπ.κοινοβουλίου:
πηγή: ramnousia
Wednesday, 28 September 2011
Big mouth strikes again
Πουλάμε τρέλα στο πόπολο…..
Μας αποκαλεί κοπρίτες, μας περνάει για λεφτάδες, μας έχει και για χαζούς ο αντιπρόεδρος....
Είχαμε μπει και παλιότερα στο μυαλό του Θεόδωρου Πάγκαλου, αλλά ας το ξαναεπιχειρήσουμε.
Είχαμε μπει και παλιότερα στο μυαλό του Θεόδωρου Πάγκαλου, αλλά ας το ξαναεπιχειρήσουμε.
Διαβάστε παρακάτω μέρος των σημερινών δηλώσεών του που βρήκα στο tvxs και καμαρώστε τον αντιπρόεδρο να προσπαθεί να μας πει εμμέσως ότι:
πρώτον: στο χαράτσι δεν γίνονται εξαιρέσεις αφού θα το πληρώσει μέχρι και το νούμερο 2 της κυβέρνησης.
δεύτερον: δεν είναι πάντα καλό να έχεις πολλά σπίτια
τρίτον: μπορεί να είναι ένας καραπλούσιος πολιτικός, αλλά δεν φταίει αυτός. Φταίει το άτιμο το ριζικό του να έχει προγόνους ζάμπλουτους.
τέταρτον: δεν έχει 17.500 ευρώ στο λογαριασμό του. Τα λεφτά δεν υπάρχουν ούτε σε λογαριασμό της γυναίκας του. Άρα είναι τίμιος.
πέμπτον: θα κάνει το παν για να το πληρώσει παρόλο που δεν έχει λεφτά. Άρα είναι νόμιμος.
έκτον: δεν είναι σε θέση να βρει 17.500 ευρώ ούτε στο φιλικό του περιβάλλον (είτε γιατί δεν έχει φίλους, είτε γιατί κάνει παρέα μόνο με φτωχούς - άρα είναι κοντά στο λαό) κι έτσι θα καταφύγει στην έσχατη λύση που καταφεύγει κάθε κοινός θνητός που πάει με τη νομιμότητα. Θα πουλήσει ένα από τα σπίτια του.
έβδομον: θα το κάνει σε περίοδο που κάθε πώληση ισοδυναμεί με ξεπούλημα, κάτι που είναι σαφώς ενάντια στα συμφέροντά του. Άρα είναι πατριώτης, αφού βάζει το καλό της πατρίδας πάνω από το συμφέρον του.
η προσπάθεια του πάγκαλου:
Στο πλευρό όσων διαμαρτύρονται για το τέλος ακινήτων - αφού πρώτα χθες το υπερψήφισε στη Βουλή - τάχθηκε σήμερα ο Θ.Πάγκαλος, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι ο ίδιος για να μπορέσει να πληρώσει τον φόρο θα πρέπει να πουλήσει ένα από τα ακίνητα που έχει στην κατοχή του.
Στη διάρκεια συνέντευξής του στο Mega, υποστήριξε ούτε λίγο, ούτε πολύ, ότι ούτε και εκείνος έχει να πληρώσει τον φόρο για τα ακίνητα. Υποστήριξε μάλιστα ότι λόγω των πολλών ακινήτων, τα οποία δεν αγόρασε μεν ο ίδιος αλλά περιήλθαν στην κατοχή του από κληρονομιά, του ήρθε συνολικός φόρος 17.500 ευρώ, περιλαμβανομένου και του τέλους ακίνητης περιουσίας.
«Για να μπορέσω να πληρώσω τον φόρο θα πρέπει να αναγκαστώ να πουλήσω ένα ακίνητο» υπογράμμισε ενώ στην ερώτηση τι θα κάνει εάν δεν βρεθεί αγοραστής απάντησε: «Δεν έχω να πληρώσω, δεν μπορώ να πληρώσω, ας έρθει ο Βενιζέλος να με συλλάβει».
ΕΝΤΟ ΜΕ ΤΑΞΙ κάποιοι αντικυβερνητικοί στη Sanaa της Υεμένης..
(εν μέσω πολύνεκρων διαδηλώσεων..) "παίζουν" με τα σύμβολα...
μετατρέποντας
τη διαφημιστική πινακίδα
σε σταυρό
REUTERS/Khaled Abdullah
πηγή: National Post
Tuesday, 27 September 2011
Όμως δε ζούμε τέτοιες στιγμές.
Έχουμε αγαπήσει πάρα πολύ τη ζωή για να μας λυγίσετε -ποιοί;- εσείς!
a8lios
24 Σεπτεμβρίου 2011
Υπάρχουν στιγμές, που μπορείς να κάθεσαι να συζητάς με τις ώρες. Να κάθεσαι να μελαγχολείς. Να ονειρεύεσαι, να ειρωνεύεσαι, να κλαίς και να γελάς.
Υπάρχουν στιγμές που μπορείς να ανέχεσαι τον φόβο, τη μοιρολατρία του διπλανού σου.
Υπάρχουν στιγμές που μπορεί να μπαίνεις σε συζήτηση μαζί του για το “πώς κάποιοι επί χρόνια τρώγανε λεφτά χωρίς να τα δικαιούνται”. Γιατί τέτοιοι υπάρχουνε, γιατί Ελλάδα είμαστε και τους ξέρεις και σε ξέρουν.
Υπάρχουν στιγμές που απλά θέλεις να μοιραστείς το πόνο σου, το οικονομικό σου αδιέξοδο, την ψυχολογική σου κατάπτωση, με τον άλλο.
Δε ζούμε τέτοιες στιγμές.
Ο Υ είχε την ιδέα για ένα ποστ στο οποίο θα συγκεντρώναμε τα νομικά επιχειρήματα για την άρνηση πληρωμής των χαρατσιών της κυβέρνησης. Στο οποίο θα εξηγούσαμε πως η επίπτωση από τη μη καταβολή της “οφειλής” είναι ελάχιστη, πως δεν αξίζει για αυτή να βυθιστεί κανείς ακόμη περισσότερο στη φτώχεια.
Πράγματι, έτσι είναι.
Από τη μία υπάρχουν αρκετές οργανώσεις πολιτών που επιχειρηματολογούν νομικά ενάντια στα τελευταία χαράτσια (λ.χ. εδώ). Υπάρχουν εφοριακοί που διακινούν έτοιμες φόρμες για την άρνηση πληρωμής των χαρατσιών. Κυκλοφορούν και φόρμες για όσους θα πάνε να πληρώσουν, ώστε να δηλώσουν πως διατηρούν “την επιφύλαξη της αναζητήσεως του ποσού και των λοιπών καταβληθησομένων δόσεων της εισφοράς δια παντός νομίμου μέσου”.
Από την άλλη, όπως μας ενημερώνουν οι σχολιαστές του μπλογκ R5 και Κολοκοτρώνης αλλά και πολλοί άλλοι, η επιβάρυνση σε περίπτωση μη πληρωμής είναι ένα επιπλέον 1% για κάθε μήνα καθυστέρησης, ενώ στη ΔΕΗ το ρεύμα, ακόμη κι αν τελικά κοπεί, κόβεται περίπου 2,5 μήνες μετά τη διορία πληρωμής του λογαριασμού.
Σε όλα αυτά προσθέστε και τη δήλωση του διοικητή της ΔΕΗ στη συνάντηση με αντιπροσωπεία του Π.Α.ΜΕ., σύμφωνα με την οποία “βεβαίως αν η άρνηση πληρωμής των λογαριασμών πάρει μαζικά χαρακτηριστικά, η ΔΕΗ θα αδυνατεί να επιβάλλει διακοπή ρεύματος”…
Επομένως, για οποιονδήποτε θέλει αυτή τη στιγμή να επιφέρει πλήγμα στη κυβέρνηση, η μη πληρωμή είναι ένα όπλο χρησιμότατο, που εν τέλει μάλιστα “κοστίζει ελάχιστα”.
Υπάρχει λοιπόν αρκετό υλικό, σίγουρα πολλαπλάσιο από όσα αναφέρω παραπάνω, το οποίο θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε για να γράψουμε ένα πόστ τύπου “μην πληρώνεις!”.
Και υπάρχουν στιγμές που φτάνει να αναδεικνύεις αυτές τις επιλογές, ή το πόσο λίγο στοιχίζουν.
Όμως δε ζούμε τέτοιες στιγμές.
Η καπιταλιστική χώρα Ελλάδα θα χρεοκοπήσει. Τις τελευταίες βδομάδες/μήνες πριν συμβεί αυτό κρίνεται το πόσο χαμηλά θα έχει καταφέρει να σπρώξει τις οικονομικές απαιτήσεις των εργατοϋπαλλήλων που ζουν σε αυτή, ώστε έπειτα να έλθει η περιβόητη “ανάπτυξη”, στηριγμένη σε μισθούς πείνας και δικαιώματα γαλέρας.
Κρίνεται όμως και κάτι αλληλένδετο και εξ’ ίσου σημαντικό. Το πόσο γονατισμένοι, απομονωμένοι, ψυχολογικά χαντακωμένοι θα νιώθουν όλοι αυτοί οι εργατοϋπάλληλοι. Πόσο θα έχουν αποδεχθεί ως μοίρα τους και προσωπικό τους μονόδρομο ΑΥΤΗ την “ανάκαμψη”.
Αυτά κρίνονται σήμερα. Και την ώρα αυτή δε φτάνει να επιχειρηματολογείς μόνο ώστε να “μην πληρώσει” ο άλλος.
Σήμερα η απόλυτη, η επείγουσα ανάγκη είναι η συλλογικότητα. Η ταξική, η λαϊκή αγωνιστική συλλογικότητα και αλληλεγγύη.
Ναι, η μη πληρωμή των χαρατσιών μπορεί και πρέπει να γίνει κρίκος. Όμως, εκτός από κρίκος για πολιτικές εξελίξεις, γιατί όχι και για την πτώση της κυβέρνησης, πρέπει να σταθεί κρίκος, τουλάχιστον για ανθρώπους όπως οι σταθεροί αναγνώστες αυτού του μπλογκ, για την αναζωογώνηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Εμείς δε μπορούμε απλά να καλέσουμε κάποιον να μην πληρώσει, περιμένοντας έτσι “να ρίξει την κυβέρνηση των δοσίλογων ξεπουλημένων του ΠΑΣΟΚ”.
Εμείς δε μπορούμε να καλούμε κόσμο να προσφεύγει μαζικά στη δικαιοσύνη προκειμένου να μην πληρώσει ή να του επιστραφούν εκ των υστέρων κάποια χρήματα.
Εμείς πρέπει μαζί με κάθε ανακοίνωση που καλεί το λαό να μην πληρώσει, να έχουμε μαζί, να του μοιράζουμε και να συζητάμε μαζί του την αίτηση εγγραφής στο σωματείο του, το τί είναι, πού στοχεύει και γιατί πρέπει να ενισχύσει τώρα με τη παρουσία του, τις εμπειρίες του, τη δράση του, το ταξικό εργατικό κίνημα.
Εμείς πρέπει το επόμενο διάστημα να καταφέρουμε να συζητήσουμε με κάθε συνάδελφο στις δουλειές μας για το ποιό είναι το διακύβευμα των ημερών μας, να εξηγήσουμε ποιά είναι η δικιά του θέση σε όλα αυτά, πόσο καθοριστικό ρόλο παίζει.
Εμείς πρέπει να χτυπήσουμε τις επόμενες μέρες/βδομάδες κάθε πόρτα στη πολυκατοικία, στη γειτονιά μας, να μπούμε σε κάθε σπίτι, να κάνουμε πράξη παντού κινήσεις σαν αυτή.
Είναι η στιγμή που πρέπει να σταθούμε όλοι μας αγωνιστικά παραδείγματα.
Να λιώσουμε στο περπάτημα “τις σόλες των αλήτικων παπουτσιών μας“.
Να εμπνεύσουμε.
Να σπάσουμε τη μοιρολατρία.
Να οργανώσουμε.
Να οργανώσουμε.
Να οργανώσουμε.
Κι όταν τρώμε τα μούτρα μας να πεισμώνουμε.
Είναι η στιγμή να κάνουμε πράξη να λόγια του Γκόρκι:
Την “ηθική των αφεντικών” την αντιπάθησα όσο και την “ηθική των δούλων”.
Μια τρίτη ηθική έβλεπα να διαμορφώνεται μέσα μου:
“Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται”
πηγή: mygranma
"σε κλέβω" - κανονικότατα - "για το καλό σου"!
Τρισάθλιοι ψεύτες
Του Νίκου Μπογιόπουλου
Στην Εισηγητική Εκθεση του Προϋπολογισμού του 2011, στον Πίνακα 5.7 (σελίδα 72) αναγράφεται:
«Καθαρά Εσοδα: 55,56 δισ. ευρώ».
Στην ίδια Εισηγητική Εκθεση και στον ίδιο Πίνακα αναγράφεται επίσης:
«Τόκοι και λοιπές δαπάνες δημοσίου χρέους: 15,920 δισ. ευρώ».
Δυο σελίδες παρακάτω και στον Πίνακα 5.9 της Εισηγητικής Εκθεσης, αναγράφεται:
«Χρεολύσια μεσομακροπρόθεσμου χρέους: 28,130 δισ. ευρώ».
«Πρόβλεψη εξόφλησης βραχυπρόθεσμου χρέους: 18 δισ. ευρώ».
Τι σημαίνουν όλα τα προηγούμενα:
Πρώτον: Με βάση τον προϋπολογισμό του 2011 το ελληνικό κράτος θα πρέπει εντός του έτους να έχει καταβάλει σε ομολογιούχους, σε κερδοσκόπους, σε ντόπιους και ξένους τοκογλύφους το συνολικό ποσό των 62,050 δισ. ευρώ για τόκους, χρεολύσια και λοιπές δαπάνες μεσομακροπρόθεσμου και βραχυπρόθεσμου δημοσίου χρέους.
Δεύτερον: Την ίδια ώρα, και μετά την – έως την ώρα σύνταξης του προϋπολογισμού – λεηλασία του ελληνικού λαού, τα συνολικά κρατικά έσοδα δεν ξεπερνούν τα 55,56 δισ. ευρώ. Δηλαδή: Το συνολικό ποσό των εσόδων του κράτους υπολείπεται κατά πολύ των τοκογλυφικών.
Τρίτον: Το κράτος του Παπανδρέου, του Βενιζέλου, του Λοβέρδου, του ΛΑ.Ο.Σ., της Μπακογιάννη, του ΣΕΒ, των μονοπωλίων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών και των θιασωτών της ΕΕ, δεν κόβει μισθούς, δεν κόβει συντάξεις, δεν αυξάνει τους φόρους και δεν επιβάλλει χαράτσια για να μαζέψει λεφτά ώστε να «σώσει», τάχα, τη χώρα. Τα κάνει όλα αυτά, αφανίζοντας το λαό, για να μαζεύει λεφτά και να τα δίνει σε ομολογιούχους. Μαζεύει λεφτά από το υστέρημα του λαού για να τα δίνει σε κεφαλαιοκράτες κερδοσκόπους και σε καπιταλιστές τοκογλύφους.
Τέταρτον: Τα δάνεια που συνάπτει το κράτος της πλουτοκρατίας, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά της, δεν συνάπτονται για λογαριασμό των μισθωτών και των συνταξιούχων. Συνάπτονται για να επιστρέφουν – κατευθείαν – σε πιστωτές, σε δανειστές και σε επιχορηγούμενους καπιταλιστές. Συνάπτονται για να καλύπτονται οι δανειστές και να εξασφαλίζεται ρευστότητα στο κεφάλαιο, με το λαό να φορτώνεται τους νέους τόκους και τα νέα χρέη.
Οι αριθμοί είναι δικοί τους. Ο προϋπολογισμός είναι δικός τους. Δικός τους και ο ποταμός του ψεύδους και της απάτης με την οποία πασχίζουν να βαφτίσουν το μαύρο – άσπρο.
Ας τελειώνουμε, λοιπόν, με την ελεεινή προπαγάνδα περί «δανείων που δίνει η τρόικα και που τα εξασφαλίζει η κυβέρνηση για να πληρώνονται οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι».
Οι πτωχευμένοι, πλέον, μισθωτοί και συνταξιούχοι το βιώνουν με τον πιο δραματικό τρόπο:
Δεν είναι τα δάνεια μέσω των οποίων πληρώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις.
Είναι ο χρεοκοπημένος λαός που
- με τους κομμένους μισθούς, τις κομμένες συντάξεις, τους κεφαλικούς φόρους, τα αλλεπάλληλα χαράτσια, τις χιλιάδες απολύσεις - πληρώνει τα δάνεια.
πηγή: parallhlografos
Monday, 26 September 2011
το χρέος μας
artwork by Banksy
Πιστεύω ότι παρά τα τεράστια, υπαρκτά εμπόδια, υψίστης σημασίας υποχρέωση που μας αφορά όλους, εμάς τους πολίτες, είναι να έχουμε ατρόμητη, απαρέγκλιτη, άγρια πνευματική αποφασιστικότητα για να ορίσουμε την πραγματική αλήθεια της ζωής μας και της κοινωνίας μας. Είναι επιτακτική ανάγκη.
Εάν μια τέτοια στάση δεν ενσωματωθεί στο πολιτικό μας όραμα δεν έχουμε καμμία ελπίδα να αποκαταστήσουμε ό,τι σχεδόν έχουμε χάσει: την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Harold Pinter
στον περίφημο λόγο του
κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ.
Sunday, 25 September 2011
Friday, 23 September 2011
της ανακύκλωσης το κάγκελο
Διδάσκοντας Ανακύκλωση
Είμαστε στο Λίβανο στα σύνορα με τη Συρία σε κάποιο προσφυγικό καταυλισμό Παλαιστινίων. Βομβαρδισμένο τοπίο. Ερείπια. Ζούσαν άνθρωποι εκεί. Έπρεπε ΠΑΛΙ να φύγουν. Να μεταναστεύσουν, να προσφύγουν....Μερικοί έφτασαν και στην Ελλάδα, ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο, σε κάτι ασφαλέστερο. Απόκληροι εκεί, απόκληροι κι εδώ. Ζούνε στα σκουπίδια, τρώνε από σκουπίδια, μαζεύουν σκουπίδια. Και κυρίως προτιμάνε σίδερα. (Να μαζεύουν, όχι να τρώνε...). Συσκευές χαλασμένες ή απλά που δώσανε τη θέση τους στο νέο μοντέλο. Πάσης φύσεως και παντός σκοπού μεταλλική μαλακία που έκανε τον κύκλο της στην ζωή του καταναλωτή, αρχίζει ένα νέο κύκλο πάνω σε ένα θορυβώδες τρίκυκλο με κατεύθυνση κάποια μικρή μάντρα. Από εκεί θα πάνε σε μια μεσαία, από όπου θα τα αγοράσει ο μεγαλομαντράς, για να τα πουλήσει στη βαριά χαλυβουργία. 1.5 εκατομμύριο τόνοι χάλυβα βγαίνουν κάθε χρόνο μόνο απ'τα παλιοσίδερα που περισυνέλεξαν οι παρίες. Ένα μεγάλο μέρος από αυτόν θα εξαχθεί με τη μορφή μπετόβεργας, για να ανοικοδομηθεί από κάποια κατασκευαστική το βομβαρδισμένο σπίτι τους στο Λίβανο.....
(για να'χουν να βομβαρδίσουν και στο μέλλον κάποιοι διαχρονικοί πούστηδες)
Εξαιρετικό θέμα για ταινία/ντοκυμαντέρ!
"Πρώτη Ύλη" του Χρήστου Καραπέκελη
Θα προβληθεί στις Νύχτες Πρεμιέρας (σήμερα Παρασκευή 23/9, στις 20:00, στο Δαναό1).
Ξεκινώντας από το 13ο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, η ταινία έπαιξε και στο φεστιβάλ του Karlovy Vary, ενώ θα συνεχίσει τον Οκτώβριο σε Ρέικιαβικ, Ζυρίχη και Αμβούργο.
Thursday, 22 September 2011
εφιάλτης στην ελλάδα
κίνδυνος επικίνδυνοι...
* Η κυβέρνηση φαίνεται ότι παραχαράσσει, ότι φουσκώνει, το έλλειμμα, για να δικαιολογεί τα αλλεπάλληλα σκληρά χαράτσια.
* Αν η κυβέρνηση είχε εισπράξει ανείσπρακτους φόρους ακινήτων των δύο παρελθόντων ετών, δεν θα χρειαζόταν να επιβάλει το τελευταίο κι απεχθέστερο όλων έως τώρα χαράτσι μέσω της ΔΕΗ.
* Η κυβέρνηση για όσους υπαλλήλους απέρχονται περισσότερους συμβούλους ή νέους υπαλλήλους προσλαμβάνει.
* Αυτή η κυβέρνηση, ενώ περιέκοψε ως άλλος Προκρούστης, μισθούς και συντάξεις, αντί να μειώσει, αύξησε τις δημόσιες δαπάνες μισθοδοσιών.
* Προσέτι η κυβέρνηση φαίνεται έτοιμη να διαχειριστεί το παιγνίδι με την εφεδρική εργασία με τον πιο ρουσφετολογικό και ανήθικο τρόπο...
Κι ύστερα απ' όλα αυτά κι άλλα πολλά, της «φταίει» ο Δημόσιος τομέας κι όχι ο τρόπος που τον διαχειρίζεται. Η κυβέρνηση αυτή, όπως και οι προγενέστερες, χρησιμοποίησαν τον δημόσιο τομέα ως υπηρέτη των κρατικοδίαιτων ιδιωτών, και τον έκαναν ρόμπα με τα ρουσφέτια και την αναξιοκρατία.
Για τον τρόπο που λειτουργεί η Διοίκηση σε κάθε χώρα υπεύθυνη είναι η Πολιτική. Στοιχειώδες.
......................................
Η κυβέρνηση αυτή συκοφαντεί τον λαό και θα πέσει, θα πέσει γρήγορα...
Θα ήταν το πιο μεγάλο ψέμα αυτής της κυβέρνησης, αν τα μέλη της δεν εψεύδοντο συστηματικώς και για όλα.
Ο μύθος για τους Δημοσίους Υπαλλήλους, τον υπερδιογκωμένο Δημόσιον Τομέα κι άλλες συναφείς αρλούμπες, τις οποίες με την (προδοτική εν τέλει) προπαγάνδα πολλών χρυσοκάνθαρων δημοσιογράφων έχει καταπιεί αμάσητες ο ελληνικός λαός σε μεγάλο ή μικρότερο μέρος του.
Χρόνια τώρα και επ' εσχάτοις με ρυθμό πολυβόλου οι δημόσιοι υπάλληλοι διασύρονται, λιθοβολούνται, σφαγιάζονται. Υπάρχουν μέσα ενημέρωσης όπως ο «ΣΚΑΪ» όπου διάφοροι εργαζόμενοι τη επικουρία καλεσμένων βήτα διαλογής, εν πολλοίς φλούφληδων και φιρφιρίκων,
τρώνε για πρωινό δύο δημοσίους υπαλλήλους
για μεσημεριανό τρεις
και για βραδινό -στα ακριβά ρεστωράν όπου συχνάζουν- τέσσερις συν καναν ωρομίσθιο!
Μόλις πρόσφατα ο κ. Λοβέρδος μίλησε για 1.000.000 υπαλλήλους!
Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου, της Eurostat, αλλά και του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (τα οποία όλα συμπίπτουν) το σύνολο των υπαλλήλων του «στενού» Δημόσιου Τομέα το 2009 ήταν 511.906!
Εξ αυτών οι τακτικοί ήταν 460.636, οι συμβασιούχοι αορίστου χρόνου 25.981 και ορισμένου χρόνου 48.880.
Από το 2009 έως σήμερα οι 511.906 δημόσιοι υπάλληλοι έχουν μειωθεί λόγω της σχέσης συνταξιοδοτήσεων (πέντε έως δέκα) και προσλήψεων (μία). Μάλιστα τώρα τελευταίως παραιτούνται σωρηδόν. Αντιθέτως έχουν αυξηθεί οι «σύμβουλοι» και τα λοιπά σαπρόφυτα που προσλαμβάνουν συνεχώς οι αμετανόητοι πασόκιοι, όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία (που όμως αυξάνει διαρκώς κι ατελέσφορα τις δημόσιες δαπάνες).
Εχουμε λοιπόν γύρω στους 480.000 δημοσίους υπαλλήλους στους οποίους πρέπει να συνυπολογίσουμε τους στρατιωτικούς, τους εκπαιδευτικούς, τους υπηρετούντες στα σώματα ασφαλείας και στα νοσηλευτικά ιδρύματα!
Μήπως δεν χρειαζόμαστε (έστω και υποεπανδρωμένα) στρατό, σχολεία, αστυνομία και νοσοκομεία;
Και οι υπόλοιποι υπάλληλοι που υπηρετούν στα Υπουργεία, τις Περιφέρειες και τα Δημόσια Καταστήματα, είναι πολλοί; Μας περισσεύουν; Δεν τους χρειαζόμαστε;
Ας το δούμε κι αυτό.
Το ποσοστό όσων υπηρετούν στην Ελλάδα στο ευρύτερο Δημόσιο, απ' τον στρατό έως τα σχολεία και τις εφορίες, είναι (ήταν το 2009, τώρα είναι μικρότερο) στο 9,04% του πληθυσμού της χώρας, ενώ ο αντίστοιχος μέσος όρος στην Ενωση είναι 9,92%! Στη Δανία, που ουδείς μπορεί να την κατηγορήσει για κακοδιοίκηση, το ποσοστό είναι 18%!
Κι ακολουθούν η Σουηδία, η Φινλανδία (των εγγυήσεων), η Ολλανδία, η Γαλλία, η Βρετανία κι άλλοι, πολλοί άλλοι.
Ναι, λένε ορισμένοι (ή βαλτοί ή ηλίθιοι ή θύματα της προπαγάνδας), αλλά σε εμάς οι δημόσιοι υπάλληλοι μας κοστίζουν περισσότερο.
Ψεύδος κι αυτό! μέγα ψεύδος.
Στην Ελλάδα οι αμοιβές «των εν ευρεία εννοία δημοσίων υπαλλήλων ανέρχονται στο 10,8% του ΑΕΠ». Στη Δανία, την Πορτογαλία, τη Γαλλία, τη Σουηδία, τη Βρετανία, την Ιταλία κι άλλες -πολλές- χώρες το ποσοστό κυμαίνεται απ' το 11% έως το 17%!!
Ναι, λένε πάλι (ή οι βαλτοί ή οι φανατικοί ή οι δογματίλες ή οι μισάνθρωποι), αλλά σε μας ο Δημόσιος Τομέας κωλοβαράει. Γιατί; Διότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι... παλιοχαρακτήρες! Αριστα!!
Παλιοχαρακτήρας μπορεί να 'ναι κι ένας λοστρόμος σε ένα καράβι, αλλά αν το καράβι πάει ντουγρού στα βράχια το πάει ο καπετάνιος!
Τη δημόσια διοίκηση την έχει ξεσκίσει η εκάστοτε κυβέρνηση.
Μάλιστα η πιο αισχρή και η πιο γελοία (αλλά περιέργως η πιο εύπεπτη απ' την κοινωνία) πρακτική είναι η αναγωγή της όποιας παθολογίας σε γενίκευση.
Βεβαίως και υπάρχουν κηφήνες δημόσιοι υπάλληλοι, κηφήνες όμως υπάρχουν παντού. Η γενίκευση ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι κηφήνες, είναι φασιστική. Και χρήσιμη σε μια κυβέρνηση που θέλει να ξεπατώσει το κράτος αντί να το κάνει ατμομηχανή της ανάπτυξης...
Γιατί να το ξεπατώσει;
Αλήθεια, ακόμα δεν ξέρετε;
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 17.ΙΧ.2011 stathis@enet.gr
πηγή: enet
Wednesday, 21 September 2011
ο φόβος για την πρωτεύουσα....
Οι άνθρωποι-δέματα και οι σύγχρονοι πειρατές
στον αιώνα του Κτήνους
(και ΑΚΡΙΒΩΣ 15 μήνες πριν την Καταστροφή)
Tagesspiegel: Ο κανιβαλισμός δεν είναι μακριά.
Του Γιάννη Μακριδάκη
Πώς το κράτος κλέβει τους πολίτες του
και η Ευρώπη προσπαθεί να σώσει το τομάρι της.
Το άρθρο του συγγραφέα Γιάννη Μακριδάκη που δημοσιεύεται σήμερα αποκλειστικά στο tvxs, κυκλοφόρησε την Τρίτη με παρόμοιο υπότιτλο στην γερμανική εφημερίδα «Tagesspiegel» στο πρωτοσέλιδο του Kultur. Η ενημέρωση για τη δημοσίευση πραγματοποιήθηκε κατόπιν επικοινωνίας της Κρυσταλίας Πατούλη με τον κ. Ελευθέριο Οικονόμου από το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού στο Βερολίνο*.
«Πριν από πενήντα χρόνια ο άνθρωπος που έμενε στο σπίτι το οποίο τώρα διαβιώ, στο χωριό Βολισσός της Χίου, ενός νησιού στην άκρη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απέναντι από τη Σμύρνη της Τουρκίας, έκανε πάρα πολλές δουλειές για να ζήσει. Καλλιεργώντας τη γη του και εκμεταλλευόμενος τα ζωντανά του εξασφάλιζε το καθημερινό φαγητό της οικογένειάς του και δυο τρεις φορές το χρόνο προγραμμάτιζε από καιρό πριν το μεγάλο ταξίδι. Φόρτωνε δυο μουλάρια με διάφορα προιόντα μεταξύ των οποίων κάρβουνα και ρακί παραγωγής του, καβαλούσε κι αυτός τον γάιδαρο και ξεκινούσε μέσα από τα μονοπάτια των βουνών για να φτάσει στην πρωτεύουσα Χίο, να πουλήσει την πραμάτεια του και να δει το χρώμα του χρήματος που του ήταν αναγκαίο κάποιες φορές και έπρεπε να το ’χει. Οι εποχές που υπήρχαν ληστές και πειρατές στο διάβα των ανθρώπων ήτανε πλέον περασμένες ανεπιστρεπτί. Ο μόνος φόβος που του είχε απομείνει ήτανε το Κράτος. Συνήθως τα ξυλοκάρβουνα και το ρακί ήτανε λαθραίας παραγωγής, λίγες οκάδες όλα κι όλα, μη φανταστείτε, αλλά δίχως άδεια νόμιμη κι αυτό ήτανε αιτία αρκετή για να χει ο άνθρωπος μπλεξίματα. Έτσι η διαδρομή προς την πρωτεύουσα γινότανε μετά φόβου Θεού και με πολλές προφυλάξεις. Στις διασταυρώσεις των μονοπατιών με τον αμαξωτό τη στήνανε πότε πότε οι χωροφύλακες και κάνανε έλεγχο στα κοφίνια, ενώ στο μοναδικό καφενείο που συναντούσε κατά την εννιάωρη οδοιπορία του και περνούσε από κει για να δροσιστεί τα καλοκαίρια ή να ζεστοκοπηθεί λιγάκι τους χειμώνες, συνήθως ήταν στρατοπεδευμένοι δασονόμοι και ψάχνανε για το παράνομο κάρβουνο. Η κυρά Άννα η καφετζού κάθε φορά που ήτανε η εξουσία, χωροφυλάκοι ή δασικοί, να τρωγοπίνει μες στα πόδια της και να χει στημένο καρτέρι, ανέβαινε στο τσαρδί του καφενείου και άπλωνε ένα λευκό σεντόνι, δήθεν να στεγνώσει η μπουγάδα και με τον τρόπο αυτό ειδοποιούσε τους οδοιπόρους, μαζί και τον δικό μου, ότι στο μαγαζί της βρίσκεται το Κράτος, οι λήσταρχοί του, να κάνουν κράτει στο διάβα τους τους ειδοποιούσε, να περιμένουν πότε θα κατέβει το σεντόνι ή να αλλάξουνε ρότα, να τραβήξουνε από άλλο μονοπάτι κατά την πρωτεύουσα, να μην περάσουνε ούτε απ’ έξω από το καφενείο της.
Έτσι γινότανε οι δουλειές, αυτή ήτανε η ζωή τότε. Μεγάλες οι δυσκολίες του βίου, μικρές οι ανομίες και ένα κράτος μπαμπούλας να απειλεί καθημερινά με πρόφαση αυτά τα μικροαδικήματα που τότε ήτανε τεράστιας σημασίας. Αυτή ήτανε και η πορεία των χωρικών προς την πρωτεύουσα. Τέλος, αυτό ήτανε και το πιο μεγάλο ταξίδι του βίου τους. Από το χωριό προς την πόλη της Χίου. Διότι μακρύτερα δεν πηγαίνανε, δεν είχανε λόγο κανέναν για να πάνε. Όλα τα βρίσκανε στην πρωτεύουσα, εννιά ώρες δρόμο μακριά από το σπιτικό τους, ακόμα και τον μπελά τους βρίσκανε αφού δεν ήτανε λίγες οι φορές που πέφτανε πάνω στις κακοτοπιές. Που το Κράτος τούς συλλάμβανε, τους έχωνε στο αυτόφωρο και στο τέλος τους έκοβε βαριά και δυσβάσταχτα πρόστιμα διότι αυτός ήτανε ο μοναδικός του στόχος. Να μαζέψει χρήμα. Το Κράτος λοιπόν ήτανε ο μεγάλος τους φόβος, ο μοναδικός τρόμος της διαδρομής, ο τελευταίος λήσταρχος.
Σήμερα, μισόν αιώνα μετά, πολλά έχουν αλλάξει. Ο σύγχρονος ένοικος του παλαιού πέτρινου σπιτιού στο οποίο διαβιώ στη Βολισσό της Χίου, εγώ δηλαδή, έχει άλλες ανέσεις στην καθημερινότητά του. Έχει ηλεκτρικό ρεύμα και διαδίκτυο, δεν χρειάζεται να καταφεύγει σε μικροπαρανομίες φτιάχνοντας ξυλοκάρβουνα και ρακί λαθραία για να ζήσει. Καλλιεργεί όμως κι αυτός τη γη για να χει την τροφή του και γράφει βιβλία για να βλέπει το χρώμα του χρήματος που είναι σήμερα απόλυτα απαραίτητο, όχι όπως τότε. Με το αυτοκίνητό του πηγαίνει σε μία ώρα στην πόλη αλλά η πόλη δεν είναι η πρωτεύουσα πλέον. Η πρωτεύουσα είναι πάλι εννιά ώρες μακριά (υπό τις πιο ευνοϊκές συνθήκες) και πρέπει να πάρει δυο αεροπλάνα για να φτάσει ως εκεί. Έφτασε σαράντα χρονών κι ακόμα στην πρωτεύουσα δεν έλαχε να πάει, δεν είχε λόγο ως τώρα. Μα να που η ώρα έφτασε. Ένα βιβλίο του παρουσιάζεται και είναι καλεσμένος. Θα πάει στο Βερολίνο, στην πρωτεύουσα. Πέντε μήνες πιο νωρίς άρχισε να προετοιμάζει κι εκείνος το ταξίδι του. Όπως ο παλιός ένοικος του σπιτιού του. Έκλεισε εισιτήρια, έκανε συνεννοήσεις για τα ξενοδοχεία και κανόνισε τα ραντεβού του για τις όποιες συναντήσεις του εκεί. Όταν τα τέλειωσε όλα αυτά ησύχασε και περίμενε απλά πότε θα έρθει η μέρα της αναχώρησης. Ο φόβος όμως και αυτού παρέμεινε ένας και μοναδικός. Ο ίδιος, απαράλλαχτος, ο παλιός φόβος. Ο μοναδικός λήσταρχος που καραδοκεί ακόμα, όχι πια στη διαδρομή διότι τα μέτρα ασφαλείας στα αεροδρόμια είναι σύγχρονα και δρακόντεια, αλλά μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Και αποδείχτηκε για άλλη μια φορά βάσιμος αυτός ο διαρκής και αναλλοίωτος μισόν αιώνα τώρα φόβος. Μέχρι να ‘ρθει η ώρα της αναχώρησής του βρέθηκε πέντε φορές αντιμέτωπος με τον λήσταρχο που του ’χε στημένο καρτέρι τρωγοπίνοντας, και τις πέντε φορές το πλήρωσε πολύ ακριβά. Έκτακτες εισφορές, φόρος ακίνητης περιουσίας (για το παλαιό πέτρινο χωριατόσπιτο) και στο τέλος, τρεις μέρες πριν την αναχώρηση, ένας αβάσταχτος και εκβιαστικά συνδεδεμένος με τον λογαριασμό του ηλεκτρικού ειδικός φόρος ακινήτου (ναι, για το παλαιό πέτρινο σπίτι στο χωριό) για να τον πληρώσει αναγκαστικά, να μη μείνει δίχως ρεύμα μες στο καταχείμωνο που έρχεται. Διότι δεν σκοπεύει να μείνει εσαεί στην πρωτεύουσα, θα επιστρέψει πάλι στο χωριό μετά από λίγες μέρες.
Στο Βερολίνο η κυβέρνηση μετράει αριθμούς, δείκτες, στατιστικά στοιχεία και λέει το χρέος είναι τόσο, τόσο το έλλειμμα, τόσο τοις εκατό επί του ΑΕΠ και δίνει εντολές. Οι τοπικοί του χωροφύλακες τις εκτελούν φοβισμένοι να μη χάσουν τις θέσεις τους, να μην απολυθούν, και στήνουν, τρωγοπίνοντας πάντα οι ίδιοι, καρτέρια στις ζωές μας. Και έχουν αποθρασυνθεί τόσο που φτάνουν στο σημείο να μας στερούν με αναλγησία πρωτογενείς κοινωνικές παροχές για να μας κάνουν να πληρώσουμε από αυτά που δεν έχουμε. Και οι ίδιοι βέβαια, αυτοί που φορτώνανε επί τριάντα χρόνια το χωριό μας με χρέη για να κάνουνε πολιτική και να νέμονται καρέκλες και εξουσίες, συνεχίζουν να πράττουν ακριβώς τα ίδια βολεύοντας το βαθύ τους κόμμα, αυτό που τους κρατάει στην εξουσία κι έτσι το καλάθι είναι δίχως πάτο. Όσα και να ρίχουν μέσα με τη βία οι χωρικοί, όλα πάνε χαμένα. Τα χρέη ολοένα μεγαλώνουν η πρωτεύουσα μετράει νούμερα και απαιτεί να έρθουνε στα ίσα τους οι δείκτες, συνεχίζει να δίνει εντολές και να απειλεί, οι τοπικοί λήσταρχοι όμως συνεχίζουν αδιάκοπα να μπεκρουλιάζουν με τις παρέες τους στις ταβέρνες και να γραπώνουν όποιον περάσει, να του βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό και να του λένε πλήρωσε. Πλήρωσε τα χρέη που δεν έχουν τελειωμό. Ώσπου, μια μέρα η κυβέρνηση της πρωτεύουσας βλέποντας την κατάσταση να χειροτερεύει συνεχώς κι έχοντας κανονίσει τα του οίκου της η ίδια, θα πάρει απόφαση να κόψει τον ομφάλιο λώρο με κείνο το αδιόρθωτο χωριό της επικράτειας, να το αφήσει στη μοίρα του κι έτσι να φάει ο ένας τον άλλον διότι θα είναι πλέον όλοι πάμφτωχοι εκτός από τους λήσταρχους και την παρέα τους που έχουν προνοήσει από χρόνια πολλά πριν.
Στην Ελλάδα ο κανιβαλισμός δεν είναι μακριά, έχει ήδη δείξει τα πρώτα του σημάδια. Και αυτό θα γενικευτεί και θα έχει αλυσιδωτές συνέπειες για όλη την Ευρώπη. Την Ευρώπη που είναι απολύτως υπεύθυνη για όσα συμβαίνουν και για όσα τραγικά έρχονται. Μια Ευρώπη που εδώ και δεκαετίες έχει μοναδικό προσανατολισμό της το χρήμα. Που περνάει κρίση αξιών και ήθους, που έχει ξεχάσει προ πολλού τον Άνθρωπο. Που συναγωνίζεται σε κυνισμό, αναλγησία και απανθρωπιά το υπερατλαντικό μοντέλο. Μια Ευρώπη άξια της μοίρας της.».
Γιάννης Μακριδάκης
*Υπενθυμίζεται ότι ο Γιάννης Μακριδάκης, βρίσκεται στο Βερολίνο ως εκπρόσωπος της Ελλάδας στα πλαίσια της σειράς πολιτιστικών εκδηλώσεων της «Europa literarisch» (Λογοτεχνική Ευρώπη). Στην συγκεκριμένη διοργάνωση διεξάγονται σειρά παρουσιάσεων βιβλίων και συγγραφέων από όλες τις χώρες, επιλέγοντας κάθε μήνα έναν λογοτέχνη από διαφορετική χώρα της Ευρώπης. Το μυθιστόρημά του συγγραφέα που παρουσιάστηκε είναι το «Ήλιος με δόντια» των εκδόσεων της Εστίας.
Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης γεννήθηκε το 1971 στη Χίο και σπούδασε μαθηματικά. Από το 1997, που ίδρυσε το Κέντρο Χιακών Μελετών με σκοπό την έρευνα, αρχειοθέτηση, μελέτη και διάδοση των τεκμηρίων της Χίου, οργανώνει τα ερευνητικά και εκπαιδευτικά προγράμματα του Κέντρου, επιμελείται τις εκδόσεις του και διευθύνει το τριμηνιαίο περιοδικό "Πελινναίο" . Έχει γράψει τα βιβλία "Συρματένιοι, ξεσυρματένιοι, όλοι. Χιώτες πρόσφυγες και στρατιώτες στη Μέση Ανατολή: Μαρτυρίες 1941 - 1946" (εκδ. Κ.Χ.Μ., Πελινναίο 2006, το οποίο από το 2010 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εστία) και "10.516 μέρες: Ιστορία της νεοελληνικής Χίου 1912 -1940", ιστορικό αφήγημα (εκδ. Κ.Χ.Μ., Πελινναίο 2007). Το πρώτο του μυθιστόρημα "Ανάμισης ντενεκές" (Εστία 2008) έχει μεταφραστεί και στα τουρκικά. Άλλα βιβλία του είναι:"Η δεξιά τσέπη του ράσου" 2009 (νουβέλα), "Λαγού μαλλί" 2010 (νουβέλα), "Ήλιος με δόντια" 2010 (μυθιστόρημα), "Η άλωση της Κωσταντίας" 2011 (μυθιστόρημα), όλα σε εκδόσεις του Βιβλιοπωλείου της Εστίας. Επιπλέον, γράφει κατά καιρούς άρθρα τα οποία δημοσιεύονται σε εφημερίδες, περιοδικά και το διαδίκτυο.
πηγή: tvxs
Walk like an Icelander
"Χρέη" γραμμένα στο χιόνι....
ΧΩΡΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ
Σιωπή πληροφόρησης από την Ισλανδία. Γιατί;
Αν κάποιος πιστεύει ότι δεν υπάρχει λογοκρισία σήμερα, ας μου πει πώς, ενώ έγινε γνωστό τι συνέβη στην Αίγυπτο, δεν γράφτηκε ποτέ τι συμβαίνει στην Ισλανδία:
Στην Ισλανδία ο λαός κατάφερε να παραιτηθεί η κυβέρνηση, εθνικοποίησε τις μεγαλύτερες τράπεζες, αποφάσισε να μην πληρώσει το χρέος που είχαν δημιουργήσει αυτές στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία λόγω της κακής οικονομικής πολιτικής τους και κατέληξε να δημιουργήσει ένα λαϊκό σώμα για την αναδιαμόρφωση του συντάγματος.
Και όλο αυτό με ειρηνικές διαδικασίες. Μια πραγματική επανάσταση κόντρα στην εξουσία που μας οδήγησε στην παρούσα κρίση.
Εδώ, γιατί δεν μπορέσαμε να μάθουμε τίποτα γι' αυτά τα γεγονότα εδώ και δύο χρόνια;
Τι θα γινόταν αν όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες έπαιρναν παράδειγμα;
Αυτή είναι εν συντομία η ιστορία:
2008. Εθνικοποιείται η κύρια τράπεζα της χώρας. Καταρρέει το νόμισμα, σταματάει τη λειτουργία του το χρηματιστήριο. Η χώρα είναι σε πτώχευση.
2009. Οι διαμαρτυρίες του κόσμου μπρος στην Βουλή καταφέρνουν και κηρύσσονται πρόωρες εκλογές και προκαλούν την παραίτηση του πρωθυπουργού και όλης της κυβέρνησης. Συνεχίζει η άθλια κατάσταση της οικονομίας της χώρας.
Μέσω ενός νόμου προτείνεται να πληρωθεί το χρέος στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία, με την πληρωμή 3.500 εκ. ευρώ, που θα πληρώσουν όλες οι ισλανδικές οικογένειες μηνιαία για 15 χρόνια με 5,5% επιτόκιο.
2010. Ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους και ζητάει δημοψήφισμα για το νόμο.
Τον Γενάρη του 2010 ο πρόεδρος αρνείται να θέσει τον νόμο σε ισχύ και ανακοινώνει οτι θα υπάρξει αίτημα για λαϊκή ετυμηγορία.
Τον Μάρτιο γίνεται το δημοψήφισμα και σαρώνει το ΟΧΙ στην πληρωμή με 93% των ψήφων.
H κυβέρνηση αρχίζει δικαστική έρευνα για ευθύνες για την κρίση. Αρχίζουν οι συλλήψεις τραπεζιτών και υψηλόβαθμων στελεχών. Η Interpol εκδίδει διαταγή και όλοι οι εμπλεκόμενοι τραπεζίτες εγκαταλείπουν την χώρα.
Στο πλαίσιο της κρίσης, εκλέγεται ένα σώμα από πολίτες για να συγγράψει το νέο Σύνταγμα. Εκλέγονται 25 πολίτες, χωρίς πολιτική εξάρτηση, από τους 522 που παρουσιάστηκαν ως υποψήφιοι.
Η προϋπόθεση υποψηφιότητας ήταν να είναι ενήλικοι και να έχουν προταθεί από 30 άτομα.
Το σώμα αρχίζει την εργασία του τον Φεβρουάριο του 2011 και θα παρουσιάσει μια carta magna λαμβάνοντας υπ' όψιν τις ομόφωνες συστάσεις διαφορετικών συνελεύσεων που θα πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα.
Θα πρέπει να επικυρωθεί από την υπάρχουσα βουλή και από την επόμενη αναθεωρητική που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές.
Αυτή είναι η σύντομη ιστορία της Ισλανδικής επανάστασης: Παραίτηση ολόκληρης της κυβέρνησης, εθνικοποίηση της τράπεζας, δημοψήφισμα για τις κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις, φυλάκιση των υπεύθυνων της κρίσης και ξαναγράψιμο του συντάγματος από τους πολίτες.
Μίλησαν για όλ' αυτά τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ? Φυσικά ΟΧΙ!
Ο ισλανδικός λαός έδωσε ένα μάθημα δημοκρατίας σ' όλον τον κόσμο.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ... ΑΣ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Για τους δύσπιστους (και καλά κάνετε!)
Άρθρο στη Αγγλική Guardian τον Ιούνιο
Άρθρο στην Wikipedia με όλο το ιστορικό
Το site της Ισλανδίας μέσω του οποίου έγινε το crowdsourcing και φτιάχτηκε το νέο σύνταγμα της χώρας
Χρησιμοποιήθηκαν επίσης Facebook
πηγή: tvxs
Tuesday, 20 September 2011
Monday, 19 September 2011
Ο φόβος φυλάει τα έρμα....
Περί Απειλών
του Ευκλείδη Τσακαλώτου
Τελικά θα πάρουμε την έκτη δόση. Η Μέρκελ, ο Σαρκοζί και οι αξιωματούχοι της Ευρωζώνης μάς βεβαιώνουν ότι θα κάνουν τα πάντα για να μείνουμε εντός του ευρώ, αν βέβαια εφαρμόσουμε πιστά το πρόγραμμα που έχει συμφωνηθεί.
Περιφερειοποιούνται, για την ώρα τουλάχιστον, οι σκέψεις ότι υπάρχει και "σχέδιο Β'" αν δεν συμμορφωθούμε με τις υποδείξεις. Αλλά οι απειλές πιάσανε τόπο, οι κόκκινες γραμμές αποσύρθηκαν και η κυβέρνηση συνεχίζει να διαλύει την κοινωνία χάριν των πιστωτών μας.
Τελικά πόσο αξιόπιστες ήταν οι απειλές; Κατά την άποψη μου, σε έναν ορθολογικό κόσμο πολύ λίγο. Να εξηγηθώ. Όλο το καλοκαίρι, μετά την «τελική» λύση της 21ης Ιουλίου, παρακολουθήσαμε τα χρηματιστήρια να πέφτουν και να δυναμώνουν οι επιθέσεις ενάντια στην Ισπανία, την Ιταλία και τη Γαλλία.
Έντονες επιθέσεις, αλλά όχι εκτός ελέγχου. Αυτό που περιόριζε τους κερδοσκόπους ήταν ότι είχαν να κάνουν με μια νομισματική ένωση και όχι με ένα σύστημα σταθερών ισοτιμιών.
Μετά το φιάσκο του ευρωπαϊκού νομισματικού συστήματος (ΕΜΣ), που τινάχτηκε στον αέρα στις αρχές του ενενήντα μετά από αλλεπάλληλες κερδοσκοπικές επιθέσεις, η Γερμανία και η Γαλλία αποφάσισαν ότι μόνο μια νομισματική ένωση θα μπορούσε να αποτελέσει σταθερό σημείο - ένα σφικτό σύστημα σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών, όπως το ΕΜΣ, θα ήταν πάντα ευάλωτο.
Το επιχείρημα ήταν ότι, αφού είναι πολύ πιο δύσκολη η αποχώρηση από μια νομισματική ένωση, θα ήταν πιο εύκολο να εγκατασταθεί επιτέλους μια ζώνη νομισματικής σταθερότητας. Έτσι φθάσαμε στην Ευρωζώνη.
Αν τώρα οι απειλές πραγματοποιούνταν και έφευγε η Ελλάδα από το ευρώ, με μια κίνηση θα είχε μετατραπεί ουσιαστικά η Ευρωζώνη από νομισματική ένωση σε ένα σύστημα σταθερών συναλλαγματικών ισορροπιών. Στα μάτια των κερδοσκόπων η πιθανότητα, μετά την έξοδο της Ελλάδας, να φύγει και μια άλλη χώρα θα αυξανόταν τρομερά. Οι πιέσεις σε άλλες χώρες θα ήταν τρομακτικές.
Οι κερδοσκόποι θα κατανοούσαν ότι και μια άλλη χώρα μπορεί να μην αντέξει για πολύ τον φαύλο κύκλο μέτρων λιτότητας - ύφεσης και ότι οι ισχυροί του Βορρά είναι, εν δυνάμει, διατεθειμένοι να αφήσουν αυτή τη χώρα να αποσυρθεί. Και αυτό δεν συνυπολογίζει το κόστος των CDS και τις επιπτώσεις στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, από μια ελληνική αποχώρηση.
Με λίγα λόγια, το τέλος της Ευρωζώνης δεν θα αργούσε πολύ αν πραγματοποιούνταν οι απειλές κατά της Ελλάδας.
Κατά καιρούς, όταν έχω αναπτύξει αυτό το επιχείρημα σε οικονομολόγους και τεχνοκράτες που στηρίζουν την πολιτική της κυβέρνησης, ή τουλάχιστον τη βασική κατεύθυνση, ακούω το εξής επιχείρημα: Μπορεί να είναι έτσι τα πράγματα, αλλά υποτιμώ το πόσο έχουν κουραστεί οι αξιωματούχοι της Ε.Ε. με την αναξιοπιστία της ελληνικής κυβέρνησης και το πόσο δεν μας παίρνουν στα σοβαρά στις διάφορες διαβουλεύσεις που γίνονται. Άρα πρέπει πρώτα να «συμμαζέψουμε» το σπίτι μας και μετά θα δούμε πώς θα διαπραγματευτούμε για κάτι καλύτερο.
Οι απειλές, με λίγα λόγια, θα πιάνουν τόπο όσο εμείς δεν δείχνουμε ένα άλλο πρόσωπο.
Το πρόβλημα με αυτή την επιχειρηματολογία είναι ότι υποθέτει πως η διαπραγμάτευση μπορεί να γίνει μόνο εντός συγκεκριμένου πλαισίου. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην ουσία ποτέ δεν μπόρεσε να διαπραγματευτεί στα σοβαρά γιατί συμμερίζεται το βασικό ιδεολογικό οπλοστάσιο που κυριαρχεί στην Ευρωζώνη.
Καμιά φορά η κυβέρνηση μπορεί να επικαλείται ότι δεν είχε άλλους πόρους και ότι πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να βγούμε το ταχύτερο από το Μνημόνιο, υπονοώντας, με αυτόν τον τρόπο, ότι μετά θα μπορούμε να χαράξουμε μια άλλη πορεία.
Αλλά τις πιο πολλές φορές μιλάει για τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που θα έπρεπε να τις κάνουμε έτσι κι αλλιώς. Αυτή η αμφισημία δεν αποτελεί έδαφος για σοβαρές διαπραγματεύσεις.
Το νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο, σε παγκόσμια κλίμακα, δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Αλλά, επειδή τα άτομα έχουν την τάση να πιστεύουν τις ιδεοληψίες τους, είχαμε ρυθμούς δανεισμού πριν από το 2008 πολύ μεγαλύτερους από αυτόν που θα δικαιολογούσαν οι ρυθμοί ανάπτυξης.
Μετά το 2008 οι ρυθμοί ανάπτυξης έχουν πέσει στο ναδίρ και έτσι καταλαβαίνουμε γιατί υπάρχει ένα παγκόσμιο πρόβλημα χρέους. Το ζήτημα είναι ποιος θα το πληρώσει.
Σε αυτό το ερώτημα η κυβέρνηση φαίνεται ότι, από την πρώτη στιγμή, απέκλεισε τους πιστωτές μας και τους πλούσιους. Και γι' αυτό το ΠΑΣΟΚ δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον να κινητοποιήσει κοινωνικές δυνάμεις για να ενισχύσει τη διαπραγματευτική ικανότητά της. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο οι απειλές των άλλων πάντα θα πιάνουν, είτε είναι αξιόπιστες είτε δεν είναι.
O Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι οικονομολόγος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Αναδημοσίευση από την Κυριακάτικη Αυγή
πηγή: tvxs