Πολιτικά ξεροκόμματα

για εξαθλιωμένους πολίτες φηφοφόρους "κοπρίτες"

Δεν διεκδίκησαν...

του Ρούσσου Βρανά [Δρόμοι] 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

... ποτέ τίτλους αγιοσύνης. Κυνικά αλλά απερίφραστα, οι αγορές προαναγγέλλουν κάθε φορά τις επιθέσεις τους, δείχνοντας με το δάχτυλο τα υποψήφια θύματα. Χωρίς να χρειάζονται τις κουκούλες που φορούν οι πολιτικές ηγεσίες προκειμένου να καθησυχάσουν αυτά τα θύματα μολονότι είναι βέβαιος ο χαμός τους.

Τα τείχη...

... που υποτίθεται πως όρθωναν μέχρι τώρα εννέα ευρωπαϊκές χώρες, υποχρεώνοντας τους λαούς τους σε βαριές θυσίες, κατέρρευσαν από τις επιθέσεις των αγορών (μαζί και η απατηλή «γραμμή Μαζινό» του Σαρκοζί, που θα κληθεί να πληρώσει το κόστος της στις προσεχείς εκλογές). Αιτιολογώντας την υποβάθμιση της πιστοληπτικής τους ικανότητας, η S&P διαπιστώνει: «Πιστεύουμε πως η μεταρρυθμιστική διαδικασία που στηρίζεται μόνο στη δημοσιονομική λιτότητα κινδυνεύει να αυτοαναιρεθεί, καθώς η εγχώρια ζήτηση μειώνεται λόγω της ανησυχίας των καταναλωτών για την εργασιακή ανασφάλεια και τα διαθέσιμα εισοδήματα, διαβρώνοντας τα εθνικά φορολογικά έσοδα». Από αυτή τη ζοφερή εικόνα μόνο μια χώρα ξεχωρίζει σαν ένας λαμπρός οικονομικός σούπερ σταρ, με τη χαμηλότερη ανεργία των τελευταίων 20 ετών και με εξαγωγές ρεκόρ: η Γερμανία. Ποια ήταν η γερμανική αντίδραση στην υποβάθμιση των εννέα ευρωπαϊκών χωρών, μεταξύ των οποίων η Γαλλία και η Αυστρία; Αυτή: «Η γερμανίδα Καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ κάλεσε τις ευρωπαϊκές χώρες να εφαρμόσουν ταχύτατα νέα αυστηρά δημοσιονομικά μέτρα». Τηρώντας τη γερμανική γραμμή, μολονότι οι δικές τους χώρες βγαίνουν χαμένες, κουκουλοφόρες πολιτικές ηγεσίες εξακολουθούν να εξαπατούν τους λαούς τους με φανταστικές γραμμές Μαζινό που καθημερινά καταρρέουν.

Αν δεν γίνεται...

... όμως τίποτα με την εσωτερική υποτίμηση, τι άλλο απομένει; Η μοναδική εναλλακτική λύση των χωρών ήταν πάντα η υποτίμηση του νομίσματος. Και σε αυτό συμφωνούν όλοι ανεξαιρέτως οι οικονομολόγοι. Αυτό ακριβώς είναι που υπονοεί, χωρίς να το γράφει, η έκθεση της S&P: μια επιστροφή των υπερχρεωμένων χωρών στα εθνικά νομίσματα. Σίγουρα δεν είναι κάτι που θα αρχίσει να γίνεται σήμερα. Πριν αυτό γίνει αποδεκτό ως μια βιώσιμη επιλογή, οι κουκουλοφόρες ηγεσίες του ελάχιστου πολιτικού κόστους θα προτιμήσουν να αφήνουν την κατάσταση να χειροτερεύει ακόμη περισσότερο. «Πολύ περισσότερο», λέει ο οικονομολόγος Τάιλερ Ντάρντεν. «Ώσπου να στεγνώσει και άλλο η ρευστότητα. Ώσπου να αυξηθεί περισσότερο το κόστος δανεισμού. Ώσπου να πέσουν ακόμη πιο χαμηλά οι μετοχές. Ώσπου οι οικονομίες των χωρών να βυθιστούν ακόμη πιο βαθιά στην ύφεση, με ακόμη μεγαλύτερη ανεργία. Ώσπου να κορυφωθούν οι κοινωνικές αναταραχές».

Γιατί όλα αυτά;...

... Επειδή οι πολιτικές ηγεσίες που διαχειρίστηκαν τη λιτότητα και την εξαθλίωση των λαών τους και των χωρών τους διατηρούν τη νοσηρή ελπίδα πως θα τα καταφέρουν να διασωθούν διαχειριζόμενες ακόμη και τη μετάβαση σε ένα εθνικό νόμισμα, έστω και αν χρειαστεί οι χώρες τους να πτωχεύσουν. Και να βγουν έτσι αυτές οι ηγεσίες κερδισμένες διπλά. Θα το επιτρέψουν άραγε αυτό οι λαοί τους που, μια με τη λιτότητα και μια με την πτώχευση, θα έχουν βγει χαμένοι διπλά; 

πηγή: tanea