Αφιέρωμα στην 6η Μάη

Προσέξτε: την Κυριακή 6 Μαΐου...

1. έχει γενέθλια η Ντόρα!!!

2. τελείωσαν τα "φιλαράκια"

3. είναι η μέρα του ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ και του ΙΩΒ του πολυάθλου

4. είναι η παγκόσμια ημέρα κατά της δίαιτας (!!!)

 

Από τη Wikipedia - 6 Μαΐου

Γεγονότα

• 1527 - Ισπανικά και γερμανικά στρατεύματα λεηλατούν τη Ρώμη. 147 Ελβετοί φρουροί, συμπεριλαμβανομένου του διοικητή τους, σκοτώνονται μαχόμενοι εναντίον των δυνάμεων του Καρόλου Ε' προκειμένου να διαφύγει ο Πάπας Κλήμης Ζ΄.
• 1682 - Η βασιλική αυλή της Γαλλίας μεταφέρεται στις Βερσαλλίες.
• 1876 - Σφαγή των Προξένων (Γαλλίας και Γερμανίας) στη Θεσσαλονίκη, από τον τουρκικό όχλο.
• 1889 - Ανοίγει για το κοινό ο Πύργος του Άιφελ στο Παρίσι.
• 1937 - Το αερόπλοιο Χίντεμπουργκ καταστρέφεται από πυρκαγιά κατά την άφιξή του στο Νιου Τζέρσεϊ, παρασύροντας στο θάνατο 36 ανθρώπους.
• 1940 - Ο Τζον Στάινμπεκ τιμάται με βραβείο Πούλιτζερ για το μυθιστόρημά του Τα Σταφύλια της Οργής.
• 1942 - Β' Παγκόσμιος Πόλεμος: Οι τελευταίες δυνάμεις των ΗΠΑ στις Φιλιππίνες παραδίδονται στην Ιαπωνία.
• 1954 - Ο Ρότζερ Μπάνιστερ γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που τρέχει το μίλι (1609,3 μ.) σε χρόνο κάτω από 4 λεπτά (3λ. 59,4δ).
• 1976 - 989 νεκροί από σεισμό τη βορειοανατολική Ιταλία.
• 1994 - Εγκαινιάζεται του τούνελ της Μάγχης.
• 2001 - Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' γίνεται ο πρώτος προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας του επισκέπτεται μουσουλμανικό τέμενος, στη Δαμασκό.
• 2002 - Ο Ζαν Πιερ Ραφαρέν ορκίζεται πρωθυπουργός της Γαλλίας.
• 2004 - Ολοκληρώνεται η δέκατη και τελευταία σεζόν της αμερικανικής τηλεοπτικής σειράς Τα Φιλαράκια.
• 2007 - O Παναθηναϊκός αναδεικνύεται πρωταθλητής Ευρώπης στο μπάσκετ για τέταρτη φορά στην ιστορία του. Στον τελικό του φάιναλ-φορ που έγινε στο ΟΑΚΑ της Αθήνας επικράτησε της ΤΣΣΚΑ Μόσχας με 93-91.
• 2007 - Ο Νικολά Σαρκοζί εκλέγεται Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.
• 2010 - Σημειώνεται η δεύτερη μεγαλύτερη ημερήσια ενδοσυνεδριακή πτώση στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, στο δείκτη Dow Jones Industrial Average
• 2012 - Διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα

Γεννήσεις

• 1501 - Πάπας Μάρκελλος Β΄
• 1758 - Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος, πρωτεργάτης της Γαλλικής Επανάστασης
• 1856 - Ρόμπερτ Πίρι, Αμερικανός εξερευνητής

- Ζίγκμουντ Φρόιντ, Αυστριακός γιατρός, πρωτοπόρος της Ψυχανάλυσης

• 1868 - Νικόλαος Β', τσάρος της Ρωσίας
• 1871 - Βικτόρ Γκρινιάρ, Γάλλος χημικός και νομπελίστας
• 1872 - Βίλεμ ντε Σίτερ, Ολλανδός κοσμολόγος
• 1895 - Ροδόλφο Βαλεντίνο, Ιταλός ηθοποιός
• 1904 - Χάρι Μάρτινσον, Σουηδός λογοτέχνης και νομπελίστας
• 1915 - Όρσον Ουέλς, Αμερικανός σκηνοθέτης και ηθοποιός
• 1929 - Πολ Λότερμπερ, Αμερικανός χημικός και νομπελίστας
• 1954 - Τόνι Μπλερ, πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου
• 1954 - Ντόρα Μπακογιάννη, Ελληνίδα πολιτικός
• 1956 - Λάκης Λαζόπουλος, Έλληνας ηθοποιός και σκηνοθέτης
• 1961 - Τζορτζ Κλούνι, Αμερικανός ηθοποιός
• 1980 - Δημήτρης Διαμαντίδης, Έλληνας καλαθοσφαιριστής
• 1991 - Λευτέρης Κοσμίδης, γυμναστής, τριταθλητής Ευρώπης το 2007

Θάνατοι

• 1862 - Χένρι Θορό, Αμερικανός συγγραφέας
• 1949 - Mορίς Mαετερλίνκ, Βέλγος λογοτέχνης και νομπελίστας
• 1952 - Μαρία Μοντεσόρι, Ιταλίδα παιδαγωγός
• 1992 - Μάρλεν Ντίτριχ, Γερμανο-αμερικανίδα ηθοποιός
• 2002 - Πιμ Φόρτουιν, Ολλανδός πολιτικός

Αργίες και εορτές

Ορθόδοξη Εκκλησία

• Προφήτου Ιώβ του πολυάθλου
• Οσίων Σεραφείμ του εν τω όρει Δομβούς (Λεβαδείας) ασκήσαντος (†1602), Μάμαντος, Ιλαρίου και Παχωμίου
• Μαρτύρων Βαρβάρου, Δάνακτος, Δημητρίωνος, Δονάτου, Θερίνου και Μεσίρου
• Μαρτύρων Ηλιοδώρου, Βενούστου και των συν αυτών
• Οσίας Βενδίκτης
• Εαντβέρτου Σκωτίας
• Εγκαίνια ναού των Αγίων Αναργύρων εν Ψαμαθία

Ο δίκαιος Ιώβ καταγόταν από την αρχαία πόλη Αυσίτιδα, που βρισκόταν στην Αραβία, κοντά στην σημερινή Δαμασκό. Είναι γνωστός για την θαυμαστή υπομονή του στους πειρασμούς και τις θλίψεις που αντιμετώπισε, καθώς επίσης γνωστή είναι και η φράση ιώβειος υπομονή, που δηλώνει την μεγάλη υπομονή στις δυσκολίες και τα λυπηρά της ζωής.

Ευλογήθηκε πλούσια από τον Θεό με υλικά αγαθά, αλλά και δια της τεκνοποιΐας, αφού είχε επτά γιους και τρεις θυγατέρες. Επέτρεψε όμως ο Θεός να πεθάνουν όλα μαζί τα παιδιά του, να χάση όλα του τα υλικά αγαθά και στην συνέχεια να προσβληθή από ανίατη ασθένεια, που ταλαιπωρούσε όλο του το σώμα. Οι πληγές του ήταν γεμάτες πύο, μύριζαν άσχημα και τον πονούσαν και γι'; αυτό τις έξυνε με ένα όστρακο καθισμένος «επί κοπρίας» μακριά από το σπίτι του και τους ανθρώπους.

Όμως, παρά την μεγάλη του θλίψη και τον σωματικό του πόνο, συνέχισε να δοξολογή τον Θεό. Στην γυναίκα του, που τον προέτρεψε να βλασφημήση τον Θεό και να δώση τέλος στην ζωή του, απάντησε: «γιατί μίλησες έτσι σαν μία ανόητη γυναίκα; εάν δεχθήκαμε τα αγαθά από τον Θεό, τα κακά δεν θα τα υπομείνουμε;».

«Ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλετο" ως τω Κυρίω έδοξεν, ούτω και εγένετο" είη το όνομα του Κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας».

Κάποια στιγμή, βέβαια, συνομιλώντας με τους τρεις φίλους του που τον επισκέφθηκαν, λόγω του αβάσταχτου πόνου του, εξέφρασε κάποια παράπονα στον Θεό, αλλά μετενόησε και ο Θεός τον συγχώρεσε. Οι πειρασμοί έγιναν αφορμή να λάμψη η αρετή του Ιώβ και να ευλογηθή περισσότερο απ'; ο,τι πριν την δοκιμασία, αφού αξιώθηκε να δη την δόξα του Θεού και να αποκτήση άλλα παιδιά και περισσότερα αγαθά από όσα είχε προηγουμένως.

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ ΚΑΛΕΙΣΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΠΑΡΑΛΥΤΟΣ! 

 

Ιφιγένειες της ανάπτυξης

Ο αρχηγός κλαίει

Ο αρχηγός Raoni ξεσπάει σε κλάματα, όταν μαθαίνει ότι ο πρόεδρος της Βραζιλίας Dilma κήρυξε την έναρξη της κατασκευής του υδροηλεκτρικού σταθμού του Belo Monte, παρά τις δεκάδες χιλιάδες γράμματα και e-mail τα οποία αγνοήθηκαν, όπως και οι περισσότερες από 600 000 υπογραφές. Το γεγονός αυτό αποτελεί τη θανατική ποινή των λαών του Great Bend του ποταμού Xingu. Το Belo Monte θα πλημμυρίσει και μαζί του θα "πνιγούν" τουλάχιστον 400.000 στρέμματα δάσους, μια περιοχή μεγαλύτερη από τη διώρυγα του Παναμά. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα την αποβολή 40.000 αυτοχθόνων και των τοπικών πληθυσμών και την καταστροφή του πολίτιμου για πολλά είδη οικοσυστήματος – κι όλα αυτά για να παραχθεί ηλεκτρική ενέργεια με υψηλό κοινωνικό, οικονομικό και περιβαλλοντικό κόστος. 

πηγή: lostbodies

ψήφος στο λιοντάρι

Νόμος ανευθυνότητας

Εμείς και τα βαμπίρ του χρήματος

Το πρώτο...

Του Ρούσσου Βρανά

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

... ρήγμα στο μέτωπο των φανατικών του σκληρού ευρώ κατάφερε το μπλοκ κατά της λιτότητας το οποίο αρχίζει να διαμορφώνεται στους δρόμους και τις κάλπες των ευρωπαϊκών χωρών. Φοβούμενη τις πολιτικές και οικονομικές παρενέργειες της λιτότητας στην Ισπανία, την Ιταλία, την Ολλανδία, το Βέλγιο και την Ελλάδα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επεξεργάζεται σχέδιο το οποίο προβλέπει τη χαλάρωση του δημοσιονομικού στόχου του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ) και αναμένεται να ανακοινωθεί στις 15 Μαΐου. Θα μπορούσαμε άραγε να μιλήσουμε από τώρα για μια πρώτη νίκη; Όχι πριν η εξέγερση των λαών και των ψηφοφόρων κατά της λιτότητας ολοκληρωθεί.

Τι διακυβεύεται...

... μέχρι τότε; Η απορρόφηση κάθε ικμάδας των ευρωπαϊκών λαών σε έναν μηχανισμό αιώνιας λιτότητας, με μια νέα συνθήκη που οι διαδικασίες της επικύρωσής της έχουν προγραμματισθεί να αρχίσουν τον προσεχή Ιούλιο. Ας τη δούμε καλύτερα κατ' άρθρο. Άρθρο 9: «Τα μέλη του ΕΜΣ αναλαμβάνουν αμετάκλητα και άνευ όρων την υποχρέωση να καταβάλουν οποιοδήποτε κεφάλαιο τους ζητηθεί εντός επτά ημερών από την παραλαβή του σχετικού αιτήματος». Τι σημαίνει όμως «αμετάκλητα και άνευ όρων»; Θα δεσμεύει αυτό και έναν λαό που θα έχει εκλέξει μια νέα κυβέρνηση η οποία δεν θα επιθυμεί να μεταβιβάσει χρήματα στον μηχανισμό; Άρθρο 10: «Το διοικητικό συμβούλιο θα μπορεί να μεταβάλει το αιτούμενο ποσό και να τροποποιεί ανάλογα τη συνθήκη». Θα μπορεί λοιπόν ο μηχανισμός να απαιτεί όσα χρήματα θέλει και όποτε θέλει; Και θα είμαστε υποχρεωμένοι σύμφωνα με το άρθρο 9 να τα καταβάλουμε αμετάκλητα και άνευ όρων; Άρθρο 27, 2-3: «Ο ΕΜΣ, το ταμείο του και τα περιουσιακά του στοιχεία θα έχουν ασυλία από οποιαδήποτε δικαστική διαδικασία». Θα μπορεί δηλαδή ο μηχανισμός να μας εγκαλεί, χωρίς εμείς να έχουμε καμία δυνατότητα να προσφύγουμε στα δικαστήρια; Άρθρο 27, 4: «Τα περιουσιακά στοιχεία και το ταμείο του ΕΜΣ θα έχουν ασυλία από κάθε έρευνα, διεκδίκηση, κατάσχεση, απαλλοτρίωση από οποιαδήποτε εκτελεστική, δικαστική, διοικητική ή νομοθετική δράση». Σημαίνει άραγε αυτό πως ούτε οι κυβερνήσεις μας ή τα κοινοβούλιά μας ούτε οι δημοκρατικοί νόμοι μας θα έχουν καμία δικαιοδοσία σε αυτόν μηχανισμό; Άρθρο 30: «Διοικητές, αναπληρωτές διοικητές, διευθυντές, αναπληρωτές διευθυντές, ο διευθύνων σύμβουλος και το προσωπικό θα έχουν ασυλία από νομικές διαδικασίες σε σχέση με τις αρμοδιότητές τους». Θα είναι λοιπόν όλοι αυτοί στο απυρόβλητο; Δεν θα είναι υπόλογοι για τίποτα και σε κανέναν;

Ο μηχανισμός...

... της αιώνιας λιτότητας που θα απομυζά τους ευρωπαϊκούς λαούς θα έχει απόλυτη ασυλία. Θα είναι ανεξέλεγκτος από ελεγκτές και από νόμους. Καμιά κυβέρνηση δεν θα μπορεί να στραφεί εναντίον του. Και τα βαμπίρ του χρήματος θα αφαιμάσσουν στο διηνεκές τις εθνικές οικονομίες.

Αυτό θα είναι...

... λοιπόν το μέλλον της Ευρώπης; Μόνο αν οι λαοί που συγκροτούν σήμερα στους δρόμους και στις κάλπες το μπλοκ κατά της λιτότητας αφεθούν να ηττηθούν.

πηγή: tanea

Δίαιτα του Μνημονίου

ΠΡΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ

το χρυσό αυγό του φιδιού

Ψηφίζονται κρυπτόμενοι ή: όταν βγει στο φως η «Χρυσή Αυγή», θα καεί...

στάθης

Έως τώρα η Ελλάδα είχε την τιμή να είναι από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες που στο Κοινοβούλιό τους δεν είχαν καταφέρει να μπουν νεοναζί.

Το δύο κόμματα του δικομματικού μονοκομματισμού, όμως, έφθειραν τόσον το πολίτευμα, ώστε, ως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις, η πιθανότης να μπουν οι επίγονοι του Χίτλερ στη Βουλή είναι υπαρκτή.

Ας μπουν! Θα πάθουν ό,τι έπαθε και το ΛΑΟΣ! Θα αναμετρηθούν με την πραγματικότητα θα βρεθούν ελλιποβαρείς και θα εξαερωθούν.

Το ίδιο έχει συμβεί πολλές φορές ακόμα και στην (βεβαρημένου φασιστικού παρελθόντος) Ευρώπη - για παράδειγμα ο πολύς καμαράντεν Μπόσι της Λίγκας του Βορρά! ο φυρερίσκος χρησιμοποιούσε τους μελανοχίτωνές του απλώς για να πλουτίζει ο ίδιος.

Όψιμα ο κ. Βενιζέλος θυμήθηκε τον κίνδυνο της ακροδεξιάς (που η πολιτική του δικομματισμού εξέθρεψε) και προσπαθεί να τον μετατρέψει σε έναν χρήσιμο κίνδυνο, ένα σκιάχτρο, ένα σείστρο πάνω απ’ τα κεφάλια μας για να τρομάξουμε και να κάτσουμε ήσυχοι.

Στο ίδιο μήκος κύματος και η προπαγάνδα των Δυνατών (Μπόμπολας, Αλαφούζος, ΔΟΛ) - ομοθυμαδόν τα παπαγαλάκια τους επισείουν τον κίνδυνο των «δύο άκρων».

Και κατά τούτο συμπίπτουν με τους φασίστες! Διότι όποιον Χρυσαυγίτη ρωτήσεις για τα εγκλήματα του Χίτλερ θα σου απαντήσει για τα εγκλήματα του Στάλιν (και ότι «και οι Αμερικανοί καταπιέζουν τους νέγρους»).

Παιδαριώδες;

Μα τι περισσότερο από παιδαριώδης είναι η σκέψη των «λαϊκών αγωνιστών του φασισμού».

Μάλιστα, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι οι Χρυσαυγίτες θα την πατήσουν πρώτοι, θα τους αδειάσουν πρώτους οι φυρερίσκοι τους όταν έρθει η ώρα!

Θα πάθουν κι αυτοί ό,τι έπαθαν τα ΕςΑ (τα «Τάγματα Εφόδου») από τον ίδιον τον πολυαγαπημένο τους φύρερ.

Δεν θα τους σφάξουν βέβαια όπως έσφαξαν τους φαιοχίτωνες ΕςΑ οι μελανοχίτωνες Ες Ες τη «νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών», αλλά θα τους στείλουν πίσω στις τρύπες τους.

Καθότι η εθνικοσοσιαλιστική ρητορική για τη «σάπια δημοκρατία», τους «κλέφτες πολιτικούς», τους «σάπιους αστούς» είναι χρήσιμη στον φασισμό μόνον ώσπου να τα βρει με τα αφεντικά.

Όπως τότε, όταν τα βρήκε ο Χίτλερ με τον Κρουπ και τους άλλους μεγαλοαστούς κι έστειλε στη συνέχεια στα θυμαράκια όσα έλεγε κι όσους τα έλεγαν.

Διότι, όταν οι φασίστες «σοβαρεύουν» (κι αρχίσουν ακκίζονται με την εξουσία) εγκαταλείπουν τα πεζοδρόμια κι ανακαλύπτουν τις μπίζνες. Οι πρώτοι που την πληρώνουν τότε είναι οι (πρώην πλέον) σύντροφοί τους.

Καθ’ ότι υπάρχουν δύο ειδών φασίστες και ναζί. Αυτοί που προέρχονται απ’ τη βαριεστημένη άρχουσα τάξη, συνήθως νάρκισσοι διανοούμενοι, που υψώνουν τον εαυτό τους πάνω απ’ τη συμβατική ηθική και το παίζουν θηρία ή θεοί

και οι δεύτεροι, που προέρχονται απ’ τις λαϊκές τάξεις, νέοι κυρίως, πνιγμένοι στην αηδία και τον θυμό, έτοιμοι να παίξουν με τη βία σαν να είναι χαβαλές, ώσπου για ορισμένους απ’ αυτούς, να γίνει προσοδοφόρο επάγγελμα.

Το πρώτο είδος ναζί συνήθως «σφάζει» το δεύτερο. Και ύστερα όλους τους άλλους.

Όμως, ούτε με το πρώτο είδος ναζί ούτε με το δεύτερο έχουν σχέση οι ψηφοφόροι τους, δεν είναι φασίστες οι περισσότεροι, εκτός κι αν

ο φασισμός επικρατήσει, τους βάλει «στο κόλπο», τους κάνει κι αυτούς εγκληματίες. Συνενόχους κι ενόχους σε μαζική κλίμακα.

Έτσι έγινε με τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι.

Θα ξαναγίνει; Δύσκολο στην Ευρώπη κι ακόμα πιο δύσκολο στην Ελλάδα. Στη χώρα μας δεν έχουμε ιστορικό πογκρόμ, γενοκτονιών, στρατοπέδων συγκέντρωσης, εκτεταμένου ρατσισμού.

Αντιθέτως οι Έλληνες θυμούνται τι έκαναν στην Ελλάδα κι όλη την Ευρώπη οι ναζί.

Σήμερα ο κίνδυνος εκφασισμού των κοινωνιών προέρχεται περισσότερο απ’ την καρδιά του συστήματος, τις Τράπεζες και τους Τοκογλύφους, και λιγότερο απ’ την περιφέρειά του, το περιθώριό του.

Όμως, η υπερψήφιση της «Χρυσής Αυγής» ακόμα κι αν αυτή ακριβώς, φέρνοντάς την στο φως, σημαίνει την αρχή του τέλους της, δεν παύει να ’ναι μία Ύβρις.

Ύβρις θανάσιμη στην ανθρωπιά μας.

Είναι αλήθεια ότι σήμερα υπάρχουν δεξιοί ψηφοφόροι αγανακτισμένοι με τη Ν.Δ., απογοητευμένοι απ’ την Ντόρα, δύσπιστοι με τον Καμμένο, απορριπτικοί με τον Καρατζαφέρη κι εχθρικοί με την Αριστερά. Οπως και ψηφοφόροι όλου του φάσματος δύσπιστοι με τις πολιτικές δυνάμεις, που θέλουν να τιμωρήσουν το σύστημα.

Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουν.

Ομως, το κακό που έκανε στη δημοκρατία ο δικομματισμός δεν μπορεί να το διορθώσει το χειρότερο που θα της κάνει ο φασισμός.

Η ταπεινότης μου, ένας αριστερός, καλώ τους δεξιούς συμπολίτες μου, αλλά κι όλους τους ψηφοφόρους που σκέφτονται να ψηφίσουν τη «Χρυσή Αυγή» να μη διαπράξουν την Ύβριν και να κάνουν δεύτερες σκέψεις.

Τι περιμένετε απ’ τη «Χρυσή Αυγή»; να ζητήσουν πίσω οι νεοναζί τις πολεμικές αποζημιώσεις απ’ τους Γερμανούς; Περιμένετε ότι η «Χρυσή Αυγή» θα αντισταθεί στους Τοκογλύφους που χρηματοδοτούν τα αφεντικά της όπως χρηματοδότησαν τον Μπόσι;      

Τι περιμένουν οι πατριώτες απ’ τους εθνικιστές της «Χρυσής Αυγής»; να ξανανεβάσουν στην Ακρόπολη τη Σβάστικα που κατέβασε ο Γλέζος;

Για την τιμή της Ελλάδας, συμπολίτισσες και συμπολίτες, ούτε μία ψήφος στη «Χρυσή Αυγή».

Σε αυτούς που μιαίνουν τα ελληνικά γράμματα, σε αυτούς που θεωρούν υπανθρώπους και προγράφουν όποιους γουστάρουν, σε αυτούς που υπεκφεύγουν και ντρέπονται -οι πιο πονηροί- να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους και να την υπερασπισθούν.

Όπως ο υμπεργκρουπενφύρερ Μιχαλολιάκος, ο οποίος ερωτηθείς από τον κ. Μάκη Κουρή στην εκπομπή του, αν όντως «χαιρέτισε ναζιστικά στο Δημοτικό Συμβούλιο», απάντησε ότι έτσι «χαιρετά» (sic) και η... Χεζμπολάχ!

Τέτοιοι είναι...

Πολλά της έχουμε κάνει της Ελλάδας τελευταίως. Μην της στείλουμε και τους επιγόνους των γερμανοτσολιάδων πάλι πάνω στην Ακρόπολη να υψώνουν τη Σβάστικα του Σκότους...

 πηγή: enikos

Πατρίς, θρησκεία, αστυνομία

Δέσμευση antonis 

ρισκάροντας να σκίσει το καλσόν του:

osama ras strikes again

zappeioning

Τι να ψηφίσω στις εκλογές; Πειρατή Μπαρμπαρόσα ή μήπως Οδυσσέα Ανδρούτσο;

σελινόψυχοι

τώρα απασφαλίζουμε...

βουλευτικές εκλογές 1977

Η επανεμφάνιση του σεμνοταπεινίτη!

Σφάξε με αγά μου, να αναπτυχθώ!..

 

Οι δύο μονομάχοι ή, «κόβει η Πουτ@ν@ το γ@μ#σι»;

24/04/2012 από Po

Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να κόψουν τις προεκλογικές φαιδρότητες 

Γιατί να μην αρχίσει ουσιαστικά την προεκλογική του εκστρατεία ο Βενιζέλος με μια επιστολή στον Μπαρόζο για την… ανάπτυξη. Τσάμπα είναι. Τι ηθικό κόστος καταλογίζει στον εαυτό του  ο Σαμαράς μοιράζοντας «κοψίματα» φόρων μετά τη συγκυβέρνηση του, στου Παπαδήμου. Προεκλογικές υποσχέσεις. Τίποτα ουσιαστικά σοβαρό. Μόνο στα δημοσιεύματα των δημοσκοπήσεων «φαίνεται» το 92+% του κόσμου δυσαρεστημένο με τις πρακτικές των δύο μονομάχων, κι οι έμπειροι μονομάχοι ξέρουν, η εκλογική τους επιρροή δεν θα «κολλήσει» στο υπόλοιπο 8% των «ευχαριστημένων», τα φτερά τους ακόμη υπάρχουν, θα πετάξουν πολύ πέρα και πάνω από αυτό (το 8%) και δύσκολα, δεν θα σχηματίσουν μία μεταξύ τους, κυβέρνηση.

Τι σημασία έχει εάν ήδη τα εισοδήματα των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων, έχουν υποστεί καθίζηση της τάξης των 20% και άνω τα τελευταία τρία χρόνια, και τι σημασία έχει εάν τούτο συνέβη με υπογραφή και βούλα των ιδίων, κυρίως του ΠΑΣΟΚ και με την ενεργή συγκατάβαση της ΝΔ του κ.Σαμαρά; Τα ήδη πετσοκομμένα εισοδήματα «χωρούν» κι άλλη μείωση, συγκεκριμένα για το διάστημα 2012-2014 «θα πρέπει να μειωθεί το ονομαστικό μοναδιαίο κόστος εργασίας κατά 15%».

Όλοι οι «γνωστοί κι επώνυμοι» που τόσα χρόνια τους στηρίζουν, δεν ισχυρίζονται ότι αυτοί που ξέρουν να γκρεμίζουν, ξέρουν και να χτίζουν; Δεν είναι αυτή η ουσία της τελευταίας, σοφά κατασκευασμένης λαϊκής αφήγησης του φόβου, της ακυβερνησίας, του… κατακερματισμού, ο φόβος και η απειλή της Ακροδεξιάς; Βλέπε την ασταμάτητη, χειμαρρώδη ενημέρωση/προβολή/”καταδίκη” συγκεκριμένης φασιστικής ενέργειας μελών την Χρυσής Πορδής προς έμπειρο πολιτευτή στο Μαρούσι. Βλέπε. Κρίνε. Δες «τι σε περιμένει».

Μήπως η 38χρονη πείρα διακυβέρνησης των δύο,  δε έχει έως τώρα, εμπράκτως αποδείξει, πως ότι και να κάνουν, ότι εγκλήματα και αν διαπράττουν, ο σοφός λαός τους συγχωρεί. Τους εκλέγει, κι ενίοτε τους προσφέρει αυτοδυναμία;

Έτσι έχουν συνηθίσει. Οι συνήθειες δεν κόβονται εύκολα. Οι καπνιστές και οι εταίρες το γνωρίζουν. Ο σοφός λαός λέει: «Κόβει η πουτ@ν@ το γ@μίσει»;;;

Ο Βενιζέλος αποποιείται το πρόσφατο παρελθόν του ως χειροκροτητή των Μνημονίων και προσωπικά προς τον Παπανδρέου Γάμα. Ο κατεξοχήν στυλοβάτης του «κόμματος των Μνημονίων» καταδίκασε-έστειλε προσφάτως την πολιτική των Μνημονίων στο πυρ το εξώτερο. Ο Βενιζέλος αποδοκίμασε ΔΝΤ, Μνημόνιο, «την απραξία»των πρώτων μηνών της κυβέρνησης Του (και του Παπ Γάμα), την «εγκληματική» ανικανότητα της Τότε(!) κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.

Δεν υπάρχει κανένας επομένως λόγος να κόψουν ή να μειώσουν τις προεκλογικές τους φαιδρότητες.

Η Συνταγή-Τακτική “Θα είμαι στην Εξουσία” κρίνεται άκρως επιτυχημένη. Τι σημασία έχει αν κυβερνάς πάνω σε ερείπια. Η εξουσία είναι το παν.

Τριάντα-οκτώ χρόνια ο σοφός λαός τους βγάζει λάδι, επιβραβεύοντάς τους.

Θα επαναληφθεί; Ίσως. Γιατί όχι. Η έως τώρα πορεία της χώρας αυτό δείχνει.

Προβλέψεις δεν κάνω.

Η Αριστερά και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις ας κάνουν επιτέλους το δικό τους, ρεαλιστικό κουμάντο. Εάν δεν έχουν δυνατότητες, ας μην τις έχουν. Τι να κάνω.

Οι προσωπικές απολογίες εκ μέρους Τρίτων, τέλος.

Αν ο λαός θέλει δράκους, αυτοί του αξίζουν.

πηγή: roides

Πιο μόνοι. Πιο αποφασισμένοι.

Για το Σάββα…

Ένας ακριβός μας σύντροφος, συνάδελφος και φίλος, ο Σάββας Μετοικίδης, έθεσε τέλος στη ζωή του, σήμερα, Σάββατο 21 Απριλίου. Ο αγαπημένος μας Σάββας, από νέο παιδί πάντα ήταν μπροστά στους αγώνες και στις απεργίες, πάντα φιλότιμος, ευαίσθητος και αλτρουιστής, πάντα κοντά στους συντρόφους του, δίπλα στους συναδέλφους του, κοντά σε κάθε παιδί του σχολείου του.

Είχαμε την τιμή να τον γνωρίσουμε και να συμπορευτούμε μαζί του τα τελευταία εννιά χρόνια. Μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου μας, πρωταγωνιστής στην απεργία του 2006, μάχιμος δάσκαλος και άνθρωπος. Δεν του άρεσαν τα μεγάλα λόγια του Σάββα, ήταν άνθρωπος της πράξης. Μέσα από τα κείμενά του στον Αντίλογο, μέσα από το γέλιο που μας χάρισε με τη συμμετοχή του στη θεατρική ομάδα του Συλλόγου, τα μαθήματα ελληνικής γλώσσας που με δική του – και άλλων συναδέλφων - προσωπική εργασία και αφοσίωση πρόσφερε για πέντε χρόνια σε μετανάστες, την καθημερινή παρουσία του στους αγώνες και το κίνημα.

Οι σύντροφοι και συντρόφισσες του Σάββα από την Εκπαιδευτική Παρέμβαση αποχαιρετάμε τον ακριβό μας σύντροφο και υποσχόμαστε να βαδίσουμε στους ίδιους δρόμους που περπατούσαμε μαζί του τόσα χρόνια, στις διαδηλώσεις και τους αγώνες για ένα καλύτερο σχολείο και ένα καλύτερο αύριο.

Πιο μόνοι. Πιο αποφασισμένοι…

Μετά το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την 09.01.09 ομάδες των ΜΑΤ παγιδεύουν και επιτίθενται σε ομάδα διαδηλωτών που αποχωρεί από την οδό πανεπιστημίου και ανεβαίνει την οδό ασκληπιού.

Ο Σάββας Μετοικίδης ακούγεται στο 3.58' να λέει στους μπάτσους:

 “πόσους σας είπαν να πιάσετε σήμερα..εγώ είμαι δάσκαλος..θάρθω εγώ...σας φτάνουν δέκα ;” …και πήγε

 

Με λένε Θανάση Αντωνίου και υπήρξα φίλος και σύντροφος του Σάββα. Και συγχωριανός.

Αυτή είναι μια φωτογραφία του, τραβηγμένη από μένα, τον Αύγουστο του 2010, στο πέρας των καλοκαιρινών διακοπών μου. Είμαστε στο σταθμό του τρένου, στη Σταυρούπολη Ξάνθης που τόσο αγαπούσε και εγώ μόλις είχα ανεβεί στο τρένο για να φύγω για Αθήνα- αυτός θα κατέβαινε μερικές μέρες αργότερα.

Λίγα λεπτά πριν μου είχε πει οτι προσπαθούσε να πείσει τον πατέρα του να βάλει στο (υπέροχο κατά τα άλλα) μποστάνι του αυθεντικές ελληνικές ντομάτες από την κοινότητα του Πελίτι κι όχι "τα γαμημένα τα υβρίδια που πουλάνε οι εταιρείες των μεταλλαγμένων".

Έκτοτε τα είπαμε αρκετές φορές στις πορείες και τις κινητοποιήσεις ενάντια στην καταραμένη κυβέρνηση των δωσιλόγων που μας καταστρέφει καθημερινά για να πλουτίσουν οι τραπεζίτες και οι καπιταλιστές εντός κι εκτός επικράτειας. Ήταν ένας συνεπής, τίμιος αγωνιστής της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς- αυτής που φωνάζει και μάχεται...

Θα τον θυμάμαι πάντα έτσι όπως τον βλέπετε: άγριο γένι και χαμόγελο. Και μια βραχνιά φωνή.

Σάββα, εγώ θα μείνω λίγο εδώ κάτω για να τους γαμήσω πρώτα και μετά θα τα πούμε από κοντά...

Θανάσης Αντωνίου,

Απρίλιος 2012, Νέα Σμύρνη

πηγή: indymedia

Και όπως είχε γράψει την Άνοιξη του 2008 ο Σάββας Μετοικίδης :

[..]

Η συγκυρία είναι δύσκολη. Οι συνειδήσεις έχουν μετατοπιστεί σε πιο συντηρητικές κατευθύνσεις. Ο κόσμος στενάζει οικονομικά. Το κεντρικό πολιτικό σκηνικό δεν αφήνει πολλές ρωγμές. Οι απεργίες και οι αγώνες δε γίνονται με αυτοματισμούς.

Όμως η εκπαίδευση στο σύνολό της λειτουργεί σαν το γαλατικό χωριό, είναι απρόβλεπτη και οι κινητοποιήσεις της εκρηκτικές.

Δε μας ταιριάζει η μοιρολατρία και ο πεσιμισμός. Όταν χρειαστεί θα ξανασμίξουμε τα βήματα και τις καρδιές μας στους δρόμους, θα συντονίσουμε με καλύτερους όρους το βηματισμό μας με τους συναδέλφους καθηγητές, τους φοιτητές και τους μαθητές, όχι μόνο για ν’ αντισταθούμε σε όσα μας ετοιμάζουν, αλλά και για να διεκδικήσουμε όσα ονειρευόμαστε και μας αξίζουν.

Δεν κρατιέται ο σωτήρας

τον βάρεσε η Άνοιξη (η Πολιτική..)

Για τους καθεστωτικούς ζηλωτές

Μια σημείωση για τα κλαρίνα του μνημονίου

 

Δεν ξέρω αν πρόκειται για συνειδητή επιλογή ανταγωνισμού με τις "μάζες", ή απλά για την βαθιά κοινωνιοπάθεια της κρατικής διανόησης (κρατικής, με όλη τη σημασία πια της λέξης ακόμα και όταν ξιφουλκεί εναντίον του "μεγάλου κράτους"), των "πνευματικών" εκπροσώπων δηλαδή μιας ελίτ των οποίων η πνευματικότητα διοχετεύεται στην υπεράσπιση του πιο ακραίου οικονομικού ατομισμού, ταυτόχρονα με την καταγγελία της φυσικότερης των συνεπειών του, της διαφθοράς. Μιας ομάδας που συναπαρτίζεται και από μεγάλη μερίδα κονδυλοφόρων και κονφερανσιέ που έβγαζαν τα προς το ζην στην προηγουμένη κατάσταση γυαλίζοντας διάφορα παρκέ της διαπλοκής και παιανίζοντας όψεις του καταναλωτισμού και του πολιτικού μας συστήματος σε κρατικοδίαιτα έντυπα και κανάλια. Από τους κλαριντζήδες δηλαδή του πάρτι που τελείωσε, με τα πενηντάευρα των γλεντοκόπων ακόμα στα κούτελά τους...

Δεν ξέρω.

Αλλά δυσκολεύομαι να συμμετάσχω πια σε συζητήσεις που εμπαθώς ζητούν να υπερασπιστούν την κατάργηση της εργατικής νομοθεσίας της χώρας, την μετακίνηση δηλαδή σε νοτιοασιατικά εργασιακά πρότυπα, εν ονόματι του Ευρωπαϊσμού, την συστηματικά ανεργιογόνο πολιτική, μέσα στην συνθηματολογία του "να βάλουμε το κεφάλι κάτω και να δουλέψουμε", την καταβύθιση της χώρας σε μια άνευ προηγουμένου τυφλή οικονομική σύνθλιψη στο όνομα του εξορθολογισμού της, την επίκληση στο μέλλον από εκείνους που δήωσαν ή συνέργησαν στη δήωση του παρελθόντος και του παρόντος της χώρας, την διαβεβαίωση της προστασίας των ασθενεστέρων, καθώς πλακώνει η πείνα και οι άστεγοι εξαπλώνονται στα κέντρα των πόλεων, την καταδίκη της ανομίας και της βίας, από όσους υποστηρίζουν μια κυβέρνηση μεσανατολικών κατασταλτικών επιδόσεων και αιματηρής κοινωνικής βίας. Πώς να κουβεντιάσεις με τους καταγγέλοντες το "φαιοκόκκινο μέτωπο", εκείνους τους φαιοφαιούς που ταυτόχρονα στήνουν, έστω και ως μακέτα, στρατόπεδα συγκέντρωσης για "λαθρομετανάστες" και συμπορεύονται έργω με την πιο εγκληματική ακροδεξιά, με εκείνους που κουνούν το δάκτυλο στον υποθετικό "μέσο Έλληνα" χωρίς να ξεκινούν από μια εξήγηση βρε αδελφέ για το ποιο έμφυτο χάρισμα τους έφερε προσωπικά πάνω από αυτόν τον μέσο, αν μη τι άλλο; Τι μπορείς να συζητήσεις με ανθρώπους που το όραμά τους είναι ένα μεταμνημονιακό επέκεινα όπου οι εξαγνισμένοι ιθαγενείς θα μπορούν επιτέλους να βγάζουν πάλι τα 700 Ευρώ που τόσο άσκεφτα τους χάριζαν στην μεταπολιτευτική παραζάλη οι εργοδότες, αυτή τη φορά "με την αξία τους"; Πού επικαλούνται το συμφέρον της πατρίδας, το οποίο όμως είναι αποσυνδεδμένο και έρχεται μάλιστα σε σύγκρουση με το συμφέρον της πλειονότητας των κατοίκων της;

Και δεν μιλάμε για διακινητές απλών κοινότοπων αντιφάσεων αλλά και της σχεδόν προσωποποιημένης αποστροφής προς τον λαό: Για όλους αυτούς ο μνημονιακός λόγος έχει πάρει νιτσεϊκές διαστάσεις: οι αυτοκτονούντες είναι αδύναμοι, η σουμπετερική καπιταλιστική "δημιουργική καταστροφή" απαιτεί την καταστροφή και ανθρώπινων ζωών - των άλλων βέβαια - το κοινωνικό κράτος είναι κακό επειδή επιτρέπει την επιβίωση και την αναπαραγωγή των φτωχών και ανάξιων, η ανεργία είναι ένδειξη προσωπικής αδυναμίας, ενώ ούτε η πείνα δεν δικαιολογεί την αυτοδικία της επιβίωσης. Η φρίκη των κατατρεγμένων και των ζωών που ρημάζουν καθημερινά δεν δικαιούται να ξεσπά ούτε σε συμβολικές ενέργειες αποδοκιμασίας, ούτε σε χειρονομίες, ούτε σε απεργίες, ούτε σε διαμαρτυρίες, ούτε βέβαια σε πέτρες και βία, ούτε σε τίποτα. Μόνο η παθητική, στωική αποδοχή της ατομικής και κοινωνικής διάλυσης, μόνο η αναγνώριση του οικονομικά αναπόφευκτου της ακόμα μεγαλύτερης ανισότητας, είναι αποδεκτή. Κάθε ανυπακοή είναι κολάσιμη, κάθε ένσταση παράλογη. Κάθε τι το κοινωνικό, δεν είναι για αυτούς όλους παρά μια επιβολή επί της ιερότητας του ιδιωτικού και η εργασία δεν είναι παρά ένας πόρος προς ελαχιστοποίηση του κόστους. Το κινητήριο όραμα είναι η Αγγλία του Όλιβερ Τουίστ.

Θα εικάσω πως αυτή η έξαρση της κοινωνικής αναλγησίας, οι αλλεπάλληλοι πανηγυρικοί της σκληρότητας, δεν είναι παρά εκδήλωση ενός εγγενούς στον καπιταλισμό κενού εμπάθειας και πως είναι η κρίση που συγκεκριμενοποιεί τις υπόρρητες αυτές παραδοχές και κατευθύνει τους λόγιους, υπολόγιους, παραλόγιους και ψευδολόγιους συνοδοιπόρους των ελίτ, στην φυσική κατάληξη κάθε εξουσιαστικού λόγου: την άρνηση της δημοκρατίας, τον αντιανθρωπισμό, τον μεταμοντέρνο αντιδιαφωτισμό.

Αν το ανθρωπιστικό πρόταγμα είχε εκφραστεί μέσω του αποφθεύγματος του Τερεντίου "είμαι άνθρωπος, τίποτα το ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο", ο ελιτίστικος αντιανθρωπισμός που έχει ξεχειλίσει από τους καθεστωτικούς ζηλωτές μπροστά στο φόβο της αποσταθεροποίησης της φαυλότητας που τους εξέθρεψε, λέει το ακριβώς αντίθετο: "Είμαι απάνθρωπος. Τίποτα το ανθρώπινο δεν μου είναι οικείο".  

 

πηγή:  histologion-gr

Διάγγελμα

Ο λόγος στους ειδικούς

κύριε Μπακογιαννόπουλε 

πως σας φάνηκε το πολυαναμενόμενο "Ζάππειο 3"?

ΕΝΤΟ ΜΕ ΤΑΞΙ στη Γαλλία..

κάποιος φεύγει..

Déjà vu

Θα'ναι σα να βγαίνει η Άνοιξη

Αν έρθεις και τη νύχτα μου ντυθείς
αν έρθεις και στο σώμα μου κρυφτείς
αν έρθεις και στα δίχτυα μου μπλεχτείς
ένα να ξέρεις: δε θα προδοθείς

Έρχεται στα δελτία των 8 (και 9)

Ο αγαπημένος μας "Σφουγγαράκης" 

σε νέες περιπέτειες!

"Που θα πάει, θα μας κάτσει" δήλωσε αισιόδοξος ο antonis

Πολιτικό θρίλερ με τη Τζούλια!

Την είχαν "δικιά τους" Antonis και Καρατζαφύρερ

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες μας τις τελευταίες ημέρες εξελίχθηκε στην Αθήνα ένα άνευ προηγουμένου πολιτικό θρίλερ με "έπαθλο" τη διάσημη Τζούλια Αλεξανδράτου.
 Πιο συγκεκριμένα εδώ και καιρό η γνωστή καλλιτέχνις είχε αποφασίσει να κατέβει στον πολιτικό στίβο, αποδεχόμενη την επίμονη πρόταση ανθρώπων του κυρίου Σαμαρά!. 

Τη Μεγάλη Βδομάδα όμως ο πρόεδρος του Λάος κ.Καρατζαφέρης συνεπικουρούμενος από τον κοινό φίλο Ηλία Ψινάκη, πήγε να κάνει το colpo grosso στη δεξιά πολυκατοικία και να κλέψει την τελευταία στιγμή τη λαμπερή υποψηφιότητα της διάσημης καλλιτέχνιδος. 

Η χαριτωμένη προσέγγιση του βιρτουόζου Γιώργου ολοκληρώθηκε με επιτυχία το Μεγάλο Σάββατο, όταν οι δύο πλευρές συμφώνησαν σε όλα στο τραπέζι της μαγειρίτσας! Κι ενώ ο αρχηγός του Λάος ετοιμαζότανε να πάρει μια περίλαμπρη εκδίκηση για τις απώλειες Άδωνι και Βορίδη, η Τζούλια ξαφνιάζοντας τους πάντες, ανακοίνωσε ότι θα κατέβει στις επόμενες εκλογές με τους Οικολόγους του Δημοσθένη Βεργή!

Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά η νέα πολιτικός δικαιολογώντας και την επιλογή της: "Βρήκα περισσότερη σοβαρότητα, ειλικρίνεια και ανθρωπιά στο πρόγραμμα του κυρίου Βεργή"

Συγκοινωνούντα πτυελοδοχεία

Μια Άρια για την αριστερή πλευρά της νουδού.

(από τα δεξιά είμαστε full με Άδωνι και τσεκουράτο)

lýðræði *

(*μετάφρ.: η Δημοκρατία στα Ισλανδικά)

Όταν ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπερασπίζεται τη Δημοκρατία

Του Χρήστου Μαγγούτα

Αν είχα τη δύναμη θα προτιμούσα ως πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας όχι εσάς αλλά τον Ισλανδό πρόεδρο, τον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον. Μπορεί να καυχιόμαστε ότι εμείς γεννήσαμε τη δημοκρατία, αλλά πάει καιρός πια που δεν έχουμε συγγένεια μαζί της.

Όταν το ισλανδικό Κοινοβούλιο ενέκρινε κάποιο νόμο παρόμοιο με το Μνημόνιο 1 και στάλθηκε για επικύρωση στον πρόεδρο της δημοκρατίας, αυτός ενεργοποίησε το μόνο...
δικαίωμα που είχε, όπως κι εσείς: δεν το υπέγραψε και κάλεσε το λαό σε δημοψήφισμα. Ήταν η πρώτη φορά που έγινε δημοψήφισμα στη χώρα αυτή. Η εξήγηση ήταν σαφής: «Δε μπορώ εγώ ή οι λίγοι βουλευτές που ψήφισαν αυτό το νόμο να αναλάβω την ευθύνη να επικυρώσω ένα νόμο που θα επηρεάσει τη ζωή κάθε πολίτη της χώρας μου. Σε ένα τόσο σοβαρό θέμα μόνο ο λαός μπορεί να αποφασίσει».

Το δημοψήφισμα έγινε και ο λαός απέρριψε το νόμο. Δεν είχε άδικο: τρεις τράπεζες είχαν δανειστεί 80 δις ευρώ, ήτοι το δεκαπλάσιο από το Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα της χώρας, είχαν χρεοκοπήσει και τώρα ζητούσαν από το λαό να πληρώσει τους δανειστές σε διάφορες χώρες.
Οι πολιτικοί άρχισαν νέες συνομιλίες με τους δανειστές και έφεραν τροποποιημένο σχέδιο στη Βουλή, κάτι σαν Μνημόνιο 2, το οποίο ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία και στάλθηκε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας για επικύρωση. Και πάλι εκείνος είπε όχι και ζήτησε νέο δημοψήφισμα. Το επιχείρημά του ήταν σαφέστατο: «Στα μεγάλα θέματα δεν αποφασίζουν προσωρινοί ηγέτες, ηγέτης είναι ο λαός και αυτός θα αποφασίσει». Χρειάστηκε να κατεβεί στους δρόμους για να υπερασπιστεί τη θέση του ενάντια στη λυσσαλέα επίθεση των πολιτικών. Υπάρχουν βίντεο που δείχνουν τη σύζυγό του να αγκαλιάζει διαδηλωτές που η αστυνομία τους έχει πνίξει στα καπνογόνα. Ήταν ανένδοτος στις αρχές του: «Υπάρχουν χώρες πιο ισχυρές οικονομικά από μας, εμείς όμως δεν πρόκειται να βάλουμε το κέρδος πάνω από τη Δημοκρατία».

Στο νέο δημοψήφισμα ο λαός απέρριψε και το Μνημόνιο 2.
Ο πρόεδρος το πήγε ακόμα πιο πέρα και ζήτησε αναθεώρηση του συντάγματος, μόνο που αυτή τη φορά η αναθεώρηση δε θα γινόταν από πολιτικούς αλλά από τον ίδιο το λαό. Το επιχείρημά του ήταν και πάλι ατράνταχτο: «Ο λαός είναι η υπέρτατη εξουσία, αυτός πρέπει να συντάξει το σύνταγμα». Έγιναν χιλιάδες συναντήσεις, στάλθηκαν άπειρα ηλεκτρονικά μηνύματα και η λαϊκή επιτροπή κατέληξε σε μια μορφή του συντάγματος που φυσικά δεν είχε ούτε παραγραφές, ούτε ασυλίες και ούτε φοροαπαλλαγές για τους πολιτικούς. Δεν έχει γίνει ακόμα δημοψήφισμα για το σύνταγμα, καθώς οι πολιτικοί παλεύουν με κάθε μέσο να το καθυστερήσουν, αλλά δε θα το πετύχουν για πολύ.

Σε κάποια στιγμή χρειάστηκε να καλέσουν το ΔΝΤ για βοήθεια, αλλά υπό ένα όρο: «Θα σας πληρώσουμε ό,τι δανειστούμε, αλλά υπό ένα όρο: δε θα πειραχθούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα κοινωνικά προγράμματα, γιατί είμαστε μια σκανδιναβική σοσιαλιστική κοινωνία και σκοπός μας είναι η ευημερία του πολίτη και όχι τα κέρδη των τραπεζών». Ούτε κεραμίδα να έπεφτε στα κεφάλια των αρμόδιων του ΔΝΤ, αλλά τελικά το δέχτηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία του ταμείου, γιατί κατάλαβαν ότι δεν έχουν να κάνουν με άτομα όπως ---- (δε χρειάζεται να αναφέρω ονόματα).
Αλλά ο πρόεδρος μιας δημοκρατίας δε σταμάτησε εκεί: ζήτησε να γίνει έλεγχος στα οικονομικά όλων των πολιτικών και πολλοί από αυτούς αντιμετωπίζουν τον πέλεκυ της δικαιοσύνης, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του πρωθυπουργού.

Η έκθεση της αδέσμευτης επιτροπής έφτασε τις 2,500 σελίδες και χρειάστηκαν 45 συνεχείς ώρες για να διαβαστεί από καλλιτέχνες, συγγραφείς, απλούς πολίτες σε κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας.
Και το συμπέρασμα ήταν σαφές: δεν ευθύνεται ο λαός για όσα έκαναν οι πολιτικοί οι οποίο εκλέχτηκαν λέγοντας τα αντίθετα από όσα υποσχέθηκαν.

Τρία χρόνια μετά η Ισλανδία αρχίζει να βγαίνει από την κρίση, στην Ελλάδα μας λένε ότι θα χρειαστούν δεκαετίες και αν....
Και κάτι ακόμα: ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ισλανδίας δεν το έκανε αυτό για να κρατηθεί στην καρέκλα. Πριν λίγες μέρες δήλωσε ότι δε θα είναι υποψήφιος για επόμενη θητεία. «Εκπλήρωσα το χρέος μου στο λαό μου» ήταν η λακωνική δήλωσή του (όχι δεν είπε αν ήταν και στην Εθνική Αντίσταση).

Μήπως κ. Παπούλια θάπρεπε να επισκεφθείτε τους Βίκινγκς της Ισλανδίας για να πάρετε κάποια μαθήματα δημοκρατίας; Μήπως αυτοί που έτρωγαν βελανίδια όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες τώρα ξέρουν καλύτερα τι σημαίνει δημοκρατία ενώ εσείς την ευτελίζετε - ουσιαστικά μια πράξη αιμομιξίας -- στη χώρα που γεννήθηκε;

Και μια ακόμα δήλωσή του Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον: «Έχω την σταθερή εντύπωση ότι τα κόμματα στη Βουλή δεν εκφράζουν αυτή την εποχή αντίστοιχη αναλογία στο λαό». Εσείς θα κάνατε ποτέ αυτή τη δήλωση, που είναι πασιφανής σε κάθε έλληνα πολίτη;
Θα ήθελα να σας δω δίπλα στον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον. Έτσι για να καταλάβω τι σημαίνει γίγαντας και τι νάνος Πρόεδρος της Δημοκρατίας....

πηγή: πειρατές του ονείρου

Προπαγάνδα ίσων αποστάσεων