"κέρδη" και ζημίες..

Στις βάρκες αδερφές μου, στις βάρκες (aka συμπεράσματα εκλογών)

techiechan

Date: 2012.06.19

 [....]

 [....]

Η κυβερνησιμότητα (και άλλες αστείες λέξεις)

Το τρίο μπελκάντο που θα μας κυβερνήσει τις επόμενες ημέρες, θα μπορούσε να μας κυβερνήσει και στις εκλογές του μάη, αλλά η σημερινή νομιμοποιησή του, είναι σαφέστατα μεγαλύτερη από αυτή του μαγιού. Διότι το μάη, την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία θα την όφειλε στο 20% των κομμάτων που δεν μπήκαν στη βουλή, ενώ με τις εκλογές του ιούνη δεν υπάρχουν τέτοιες αυταπάτες. Στην ουσία οι εκλογές του ιούνη, αύξησαν το ποσοστό συνενοχής της κυβέρνησης που θα σχηματιστεί, κάτι εξίσου σημαντικό με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Οι κυβερνητικοί εταίροι είναι 3:

Η νδ η οποία ξεδίπλωσε το πιο σκληρό φασίζον εμφυλιακό πρόσωπό της. Μια τακτική εντελώς αντίθετη από την ρουσοπουλική τακτική του μεσαίου χώρου. Δεν είναι τυχαία και η φυσιογνωμική απόσταση μεταξύ ρουσόπουλου και φαύλου κρεμμυδιώτη. Για όποιον ψήφισε νδ δεν υπάρχουν αυταπάτες. Θα γαμάνε, θα δέρνουν και θα διώχνουν με τις κλωτσιές, μαυριδερά παιδάκια από τους παιδικούς σταθμούς. Αν είσαι φιλελεύθερος με ευαισθησίες και συμμετοχή σε μκο που βοηθάει παιδάκια στην αφρική και ψήφισες νδ, ήξερες πολύ καλά τι ψήφιζες. Ψήφισες μια κυβέρνηση βαρβαρότητας που με το μακρύ χέρι των χρυσών αυγών και των επιρροών τους στην αστυνομία, θα χύνει αίμα στους δρόμους προκειμένου να μένουν τα μάτια μακριά από τη μπάλα των ίδιων γνωστών αποτυχημένων πολιτικών και της φαυλοκρατίας που ξέρουμε εδώ και τόσα χρόνια.

Εδώ αξίζει ειδικής μνείας αυτό το αριστεροδεξιό άλλοθι περί της τρομοκρατίας. Πως ο κόσμος συσπειρώθηκε στη νδ, διότι υπήρξε τεράστιο κύμα τρομοκρατίας από τα μμε και τις επιχειρήσεις, είτε για το ευρώ είτε για τις δουλειές όσων έχουν ακόμα τέτοιες. Το άλλοθι αυτό εκφέρεται ή για να δείξει για ποιο λόγο έχασε ο σύριζα την πρώτη θέση (αλλά και να κέρδιζε δεν θα κέρδιζε τίποτα όπως μόλις δείξαμε) ή για να δικαιολογήσει διάφορους ψηφοφόρους που ψήφισαν νδ ενώ “κανονικά” δεν συμπαθούν τον σαμαρά, ούτε τους νεκρούς πακιστανούς με τα ανοιγμένα κεφάλια έξω από το άττικα.

Δεν αμφιβάλω πως υπήρξε κύμα τρομοκρατίας και μέσω των μμε και μέσω των επιχειρήσεων. Είναι γνωστό και καταγεγραμμένο. Αυτό όμως δεν αλλάζει καθόλου την ανάλυσή μου που λέει πως υπάρχει ένα μπλοκ ψηφοφόρων που για να μη φορολογηθούν τα δύο νοίκια που παίρνουν, ή για να μη χάσουν τη δική τους δουλειά τώρα (αλλά σε 6μήνες), είναι διατεθειμένοι να δουν να τρέχει αίμα στους δρόμους. Φτάνει να μην είναι το δικό τους.

Όποιος είχε τρομοκρατηθεί επαρκώς, αλλά δεν πήγαινε η καρδιά του να ψηφίσει τον σαμαρά και την καμαρίλα του, θα μπορούσε να ψηφίσει την δημαρ ΠΦΚ που έπινε νερό στο όνομα του ευρώ και του μνημονίου ή (αν ήθελαν να είναι πιο σκληροί) το πασόκ που θέλει να πλύνει τις πουτάνες και να βάλει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τους μαυριδερούς. Και οι δύο λύσεις πρόσφεραν διεξόδους μνημονιακές χωρίς το έξτρα αίμα και τη βαρβαρότητα που πρόσφερε ο σαμαράς.

Άρα ο τέκι για μια ακόμα φορά λέει, δεν υπάρχουν αθώοι και το αίμα αυτών των ανθρώπων ελλήνων και ξένων ανήκει στους αγαπητούς ψηφοφόρους της νδ, όσο γλυκούς ήχους κι αν βγάζουν όταν βλέπουν ανυπεράσπιστα κουταβάκια στο δρόμο. Δεν έχει σημασία αν αμάρτησαν για το παιδί τους, το τεριέ τους ή το dolce gabanna τους, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πως δεν θα έχουν ιδιαίτερους εφιάλτες γιαυτή την επιλογή

Κάτι που μας φέρνει στον δεύτερο κυβερνητικό εταίρο, το πασόκ το οποίο αποτελείται κυρίως από σκληρούς μνημονιακούς (αλλά όχι και χίτες βρε παιδιά, μόνο λίγο φασίστες) και διάφορους ξεχασμένους που ελπίζουν στην ανάσταση του ΑΓΠ. Δεν ξέρουμε τι ποσοστό αποτελεί η κάθε ομάδα, φαντάζομαι όμως πως όσο περνάει ο καιρός η φυγόκεντρος θα καθαρίσει τα πράγματα, αφήνοντας μόνο τους φιλελεύθερους και καταδικάζοντας το πασόκ στο να προσποιείται την αριστερά της δεξιάς πολυκατοικίας, έναν χώρο που θα μπορούσε κάλλιστα να μαζεύει ψηφοφόρους της νδ του 2004. Ανθρώπους που εκφράζονταν από τον ρουσόπουλο, τον βουλγαράκη και γενικά την πιο φιλελεύθερη χαλαρή κεντροδεξιά που βγάζει σπυράκια με τον χίτη σαμαρά.

Και τέλος η δημαρ ΠΦΚ, ένα κόμμα το οποίο βρίσκεται κολλητά στο πασοκ και προσπαθεί να συγκροτήσει ένα μπλοκ κοινωνικής μνημονιακής ευαισθησίας (αλλά να πάρουμε και κανένα υπουργείο βρε αδερφέ). Ως κόμμα μπαλαντέρ μπορεί να λειτουργήσει και ως φρένο για τους κουκουλοφόρους του σύριζα και ως φρένο για τους χίτες του σαμαρά. Σε γενικές γραμμές αποτελείται από άτομα με αριστερές ευαισθησίες που όμως δεν αντέχουν στην ιδέα να χάσουν το κοινωνικό και οικονομικό στάτους που απέκτησαν τις 2 προηγούμενες δεκαετίες. Είναι θα λέγαμε τα γηρασμένα φοβισμένα παιδιά της μεταπολίτευσης που στην ουσία απέκτησαν δεξιές τσέπες και συντηρητική συνείδηση χωρίς να αντέχουν να το παραδεχθούν στον εαυτό τους.

Στην ουσία η δημαρ ΠΦΚ θα λειτουργήσει ως αριστερή εσωκομματική αντιπολίτευση, θα προσπαθήσει να σώσει κανέναν παππού από βέβαιο θάνατο, να στείλει στο δικαστήριο κανέναν χρυσαυγίτη που το παράκανε και δολοφόνησε 3 αφγανές αντί να μαχαιρώσει έναν στο τσακίρ κέφι (αλλά όχι απειλητικά για τη ζωή του, να μια στο μπούτι του έριξε) και διάφορα παρόμοιες παρεμβάσεις διακοσμητικού τύπου που στόχο θα έχουν περισσότερο την προσωπική ψυχανάλυση των μελών της δημάρ ΠΦΚ, που δεν θα αντέχουν να ευημερούν σ’ έναν τόσο βάρβαρο κόσμο.

Η πλάκα είναι πως η κοσμοαντίληψή τους, ενώ ακούγεται εντελώς βδελυρή στις ελληνικές πολιτικές συνθήκες, είναι στην ουσία η “σοσιαλιστική” κοινωνική συμφωνία της γερμανίας κυρίως και της γαλλίας δευτερευόντος. Ναι θα έχουμε ανισότητες, ναι θα έχουμε σκληρό καπιταλισμό, αλλά διάολε δεν αντέχουμε να πεινάνε οι άνθρωποι στο δρόμο. Η δημαρ ΠΦΚ θα ήθελε πολύ να ζει στη γερμανία ή τη γαλλία, να πίνει τα κρασάκια της και να καπνίζει τα πούρα της συζητώντας για τον πολιτισμό και τα δικαιώματα των γυναικών στη νότια αλγερία.

Κατά τάλλα το κυβερνητικό μπλόκ είναι σαφέστατα πιο δυνατό από αυτό της κυβέρνησης παπαδήμου, καθώς όχι μόνο διαθέτουν νωπή λαϊκή εντολή και νομιμοποίηση, αλλά και η κοινοβουλευτική τους ομάδα (πέρα από μερικούς “αθώους” της δημαρ ΠΦΚ) είναι καθαρή από αυταπάτες και “ευαισθησίες” από αυτές που έκαναν το πασοκ να χάνει 2-3βουλευτές σε κάθε κρίσιμη ψηφοφορία.

οι ηττημένοι

δεν νομίζω πως υπάρχει πιο ξεκάθαρος ηττημένος από το κκε σε αυτές τις εκλογές. Μιλάμε άλλωστε για το κόμμα που είχε συνηθίσει να διαθέτει τα πιο μπετοναρισμένα εκλογικά ποσοστά της τελευταίας δεκαετίας, το σιγουράκι των δημοσκόπων. Θαυμάστε χρονοσειρά 2004: 437.000ψηφοφόροι, 2007: 584.000, 2009: 517.000, 2012μάη: 536.000 . Για να φτάσει στο εκπληκτικό προχθεσινό 277.000 ψηφοφόροι, κάτι που θέτει νέα όρια στην έννοια της ήττας. Είναι προφανές πως οι μισοί σχεδόν ψηφοφόροι του κκε, έκριναν πως το δίλλημα νδ ή σύριζα δεν είναι τόσο κενό περιεχομένου όπως τους προέτρεπε και τους γκεσέμιαζε τόσο ξεκάθαρα και επιθετικά η ηγεσία του κόμματος. Ο λόγος του κκε ήταν ξεκάθαρα αντισυριζικός παρά αντιμνημονιακός και παρόλαυτά, οι μισοί ψηφοφόροι του κόμματος αποφάσισαν πως άξιζε τον κόπο να μολυνθούν ψηφίζοντας σύριζα από το να βγάλει κυβέρνηση η νδ με τη χρυσή αυγή ως παραστάτη. Για εμένα αυτό είναι κάτι πολύ εντυπωσιακό.

Οι οικολόγοι όπως και η ανταρσύα δεν είναι στην ουσία τους ηττημένοι, καθώς έπεσαν θύματα της πόλωσης. Ο αντρσύα έκανε τη βλακεία να κατέβει στις εκλογές ξέροντας πως θα εκμηδενιζόταν (20 έναντι 75 χιλιάδων ψήφων τον μάη). Άλλωστε η πραγματική του ήττα συντελέσθηκε τον μάη, όταν δεν κατάφερε να συγκεντρώσει μεγαλύτερο ποσοστό από τις δημοτικές εκλογές, την ίδια στιγμή που η ψήφος της 6ης μάη ήταν πάρα πολύ χαλαρή από άποψη δικομματικής πόλωσης.

Στους ηττημένους ανήκει και η καμμένος ΑΕ (ανεξάρτητοι έλληνες) αν και είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως έχασε μόλις 3 μονάδες (7,5% από 10,5% τον μάη), παρά την πόλωση και τις κωλοτούμπες της προεδρίας της δημοκρατίας με τα non-paper. Κάτι που δείχνει περισσότερο την αδυναμία της νδ να κρατήσει τους οικονομικά πιο επισφαλείς ψηφοφόρους της, παρά την ίδια τη δυναμική της καμμένος ΑΕ.

Και τέλος η πριγκίπισσα του παραμυθιού, δηλαδή ο σύριζα. Είναι δύσκολο να χαρακτηρίσεις ως ηττημένο ένα κόμμα που απο το 4,5% πήγε στο 17% με το σπαθί του και συσπείρωσε τους φόβους και τις ελπίδες του 27% πριν λίγες μέρες. Στην ουσία ο σύριζα ρούφηξε την ψήφο από όλη την αριστερή πολυκατοικία και προσωπικά δεν μπορώ να βρω από που θα ρουφούσε επιπλέον ψήφους αυτή τη στιγμή, προκειμένου να συγκροτήσει μια κοινωνική πλειοψηφία χωρίς να απολέσει τον ριζοσπαστικό χαρακτήρα , που τον διαχωρίζει από τους κυβερνήσιμους. Στην ουσία ο θεός συνεχίζει να αγαπάει τον σύριζα, ανεξάρτητα με το εάν δεν λυπάται καθόλου εμάς τους υπόλοιπους. Διότι θα του δώσει τον χρόνο να συγκροτηθεί με μεγαλύτερη σαφήνεια, να δώσει το πολιτικό του στίγμα και να μαζέψει τη δεδομένη και σίγουρη φθορά, βαρβαρότητα και μιζέρια που θα φέρει η επόμενη κυβέρνηση.

Αυτά είναι τα καλά νέα. Τα κακά νέα για τον σύριζας είναι πως πια δεν θα έχει καμία, μα καμία δικαιολογία. Ο τρόπος που θα συγκροτηθεί και θα δράσει θα καθορίσει την ηθική και τον χαρακτήρα του. Μια κυβέρνηση σύριζα στις 18 ιούνη θα είχε πολλά ελαφρυντικά, αλλά ο πολιτικός σχηματισμός που θα προκύψει μετά από αυτή δεν θα έχει κανένα. Και ο σύριζα δεν ήταν κανένα καταπληκτικό μοντέλο κόμματος to begin with που θα έλεγαν και οι αμερικάνοι. Η επιτυχημένη επικοινωνιακή διαχείριση τον έφερε στον αφρό, αλλά η επικοινωνιακή διαχείριση θα πρέπει να είναι ένα ελάχιστο κομμάτι του νέου σχηματισμού. Αλλά αυτά θα τα λέμε εν καιρώ.

Το λάος? ποιο λάος βρε παιδιά?

Ειδική μνεία, χρυσά αυγά ημέρας

Η χρυσή αυγή είναι ένα ναζιστικό κόμμα που εκφράζει ένα σαφές και υπαρκτό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Η επιβεβαίωση του ποσοστού της στις εκλογές του ιούνη, δείχνει εμφανώς πως δεν πρόκειται για κάποιο “λάθος”, ή για ψήφο οργής. Αποτελεί το πιο αποκτηνωμένο κομμάτι της δεξιάς πολυκατοικίας, την υπόγα όπου φυλάνε τα κακοφορμισμένα απολειφάδια των ανάρμοστων ενδο-οικογενειακών σχέσεων του φιλελευθερισμού με την προνεωτερική αντίδραση. Στην ουσία του ο ναζισμός έχει αποτινάξει από πάνω του, τόσο το φρένο που αποτελεί η παραδοσιακή ηθική της εκκλησίας, όσο και η νεωτερική ηθική των φιλελεύθερων ιδεωδών της γαλλικής επανάστασης. Γιαυτό και οι σχέσεις τους με την υπόλοιπη οικογενειακή πολυκατοικία είναι σχέσεις αγάπης-μίσους. Η δεξιά πολυκατοικία δεν αναγνωρίζει το παιδί της παρά το γεγονός πως αποτελεί μια πιο ακραία έκφανση του αμοραλισμού που διακρίνει την ίδια.

Η διαφορά του ναζισμού με τα υπόλοιπα φασιστικά παρακλάδια έχει να κάνει κυρίως με το γεγονός πως ο ναζισμός αποτέλεσε ένα ριζοσπαστικό φασιστικό κοινωνικό κίνημα από τα κάτω την ίδια στιγμή που ο φασισμός στις υπόλοιπες χώρες προήλθε κυρίως από τα πάνω. Υπό αυτή την έννοια τα χρυσά αυγά είναι σαφώς περισσότερο ναζιστικό παρά φασιστικό κόμμα. Πρόκειται για έναν μεγάλο νικητή των εκλογών τώρα που το πιο ευπρεπές λάος του καρατζαφύρερ μετείχε στην κυβέρνηση του μνημονίου. Κι έτσι τα χρυσά αυγά κληρονόμησαν τους μικροαστούς και τους εξαθλιωμένους που δεν χωράνε στη δεξιά πολυκατοικία και στρέφουν την οργή τους απέναντι στον “ξένο”. Για τους πρώτους δεν μπορείς να κάνεις και πολλά, αλλά για τους δεύτερους η αριστερά έχει μια σχετική ευθύνη, λόγω της παραδοσιακά αμήχανης στάσης της απέναντι στους ανέργους (μην αρχίσετε να βαράτε πλιζ θα το εξηγήσω με λεπτομέρειες στο 8ο σκέλος της τεχνικής που θα δημοσιεύσω σύντομα).

Τα χρυσά αυγά είναι μικρό πρόβλημα όσο λειτουργούν απέναντι σε μια κυβέρνηση αριστεράς. Διότι η κυβέρνηση μπορεί να επιβάλει τη νομιμότητα. Αν στον εμφύλιο, οι άνθρωποι που απελευθέρωσαν την ελλάδα έφτασαν να αποκαλούνται συμμορίτες, δηλαδή ποινικοί, σκεφτείτε πόσο εύκολη είναι η δουλειά όταν μιλάμε για τα αποβράσματα της χρυσής αυγής που σταθερά παραβιάζουν τον μισό ποινικό κώδικα. Ένας ελαφρύς συνδυασμός καταστολής, νομιμότητας και κινήτρων για τους άνεργους, θα έβαζε στη θέση τους αυτόματα, τόσο τους “άγριους” μικροαστούς (που θα είχαν πολλά να χάσουν αν παρέμεναν “άγριοι” ακόμα και στο επίπεδο της αποζημείωσης για ηθική αυτουργία) και θα στερούσε τους εξαθλιωμένους από τις πηγές της στρατολόγησης τους. Αλλά δυστυχώς δεν διαθέτουμε μια τέτοια κυβέρνηση, αλλά αντιθέτως διαθέτουμε μια κυβέρνηση που έχει υποσχεθεί αγριότητα απέναντι στον άλλο, προκειμένου να στρέψει την οργή που η ανικανότητά της παράγει προς μια άσχετη κατεύθυνση.

[....]

όλο το σεντόνι εδώ