Επανάσταση της συνείδησης

Συνείδηση

19 Ιουλ, ’12 

Pitsirikos 

Με αφορμή αυτό το κολάζ που ανέβασε ένας καλός φίλος στο twitter -και υποτίθεται ότι σχολιάζει αυτό που συμβαίνει σήμερα στον ευρωπαϊκό νότο-, θέλω να γράψω μερικές σκέψεις. 

Δεν υπάρχει καμία επανάσταση στις χώρες του νότου. Αν κάποιος πιστεύει πως οι Ισπανοί θα επαναστατήσουν επειδή αυξήθηκε ο ΦΠΑ, μάλλον δεν ξέρει τι του γίνεται.

Πολλοί άνθρωποι επηρεάζονται από τα social media. Πραγματικά, στα social media έχεις την εντύπωση πως γίνεται συνέχεια επανάσταση και πως είναι όλοι με τα όπλα στους δρόμους.

Βγαίνεις, όμως, μια βόλτα έξω και καταλαβαίνεις πως δεν γίνεται καμία επανάσταση και όλοι πίνουν φραπέ. Ακόμα κι αυτοί που γράφουν τα επαναστατικά μηνύματα.

Το πρόβλημα με τα social media είναι πως υπάρχουν αρκετοί χρήστες που είναι πάντα θυμωμένοι, πάντα έξαλλοι, πάντα εξαγριωμένοι – 24 ώρες το 24ωρο κατηγορούν τους πάντες και τα πάντα και δεν υπάρχει τίποτα θετικό σε αυτή τη ζωή.

Αυτό έχει να κάνει με τη μοναξιά, την εκτόνωση, τα προσωπικά αδιέξοδα και τον ψυχολόγο – με την επανάσταση, πάντως, δεν έχει καμία σχέση. Και δεν πρέπει να ξεχνάς πως, ενώ εσύ και δέκα άλλοι είστε πάρα πολύ οργισμένοι και επαναστατημένοι, δεκάδες χιλιάδες χρήστες περιμένουν μια καλημέρα από την Άννα Βίσση και τον Σάκη Ρουβά, για να αποκτήσει η ζωή τους νόημα.

Δεν είναι αλήθεια πως οι Ισπανοί, οι Ιταλοί και οι Πορτογάλοι αντιδρούν στα μέτρα που τους επιβάλλονται περισσότερο από τους Έλληνες. Εκτός αν απουσίαζες από την Ελλάδα –και από τον πλανήτη- τα δυο τελευταία χρόνια και δεν πήρες χαμπάρι τον πόλεμο που έγινε στους δρόμους της Αθήνας.

Και μετά από όλα αυτά, οι Έλληνες ψήφισαν τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη.

Θα ακολουθήσω αυτό το «ρατσιστικό» και «εθνικιστικό» σκεπτικό –που θέλει τους Έλληνες παθητικούς χαβαλέδες και τους άλλους λαούς με το μαχαίρι στα δόντια- και θα «προφητέψω» πως οι Ισπανοί, οι Ιταλοί και οι Πορτογάλοι θα αντιδράσουν πολύ λιγότερο από τους Έλληνες.

Το να αντιδράς σε οικονομικά μέτρα δεν είναι επανάσταση. Απλά, χάνεις κάποια από τα πράγματα που θεωρούσες δεδομένα και οργίζεσαι. Σαν το παιδί που του παίρνουν το παιχνίδι από τα χέρια και παθαίνει υστερία.

Δεν επιθυμούμε αλλαγές. Δεν θέλουμε έναν άλλο κόσμο. Δεν θέλουμε μιαν άλλη ζωή. Επιθυμούμε να μην γίνουν αλλαγές που θα επηρεάσουν τη ζωή μας, τον τρόπο που ζούμε και καταναλώνουμε. Και δυστυχώς, έχουμε πάντα ανάγκη κάποιον να μας λέει τι να κάνουμε.

Αυτό από το οποίο απέχουμε πολύ –τόσο εμείς όσο και οι άλλοι λαοί- είναι η απόκτηση συνείδησης. Συνείδησης του τι είναι ο άνθρωπος, τι έχουμε έρθει να κάνουμε σε αυτή τη ζωή, τι ήταν οι γονείς μας, τι ήταν οι παππούδες μας και –τελικά- απόκτηση ταξικής συνείδησης. Ναι, υπάρχουν ακόμα τάξεις. Δεν είναι της μόδας να το λες αλλά υπάρχουν.

Όταν θα συμβούν όλα αυτά, μπορεί να γίνει και επανάσταση. Αν και η πραγματική επανάσταση είναι να αποκτήσουμε συνείδηση. Θα λυθούν όλα αμέσως.

Μέχρι τότε, θα σκούζουμε στα social media, θα κάνουμε και καμιά διαδήλωση επειδή έτσι κάνουν όλοι, θα ζητάμε δικαιοσύνη από τους βιαστές μας και θα περιμένουμε να κάνει την επανάσταση ο ΣΥΡΙΖΑ μετά από εκλογές – ναι, σίγουρα.

Γι’ αυτό ηττηθήκαμε στους δρόμους, γι’ αυτό θα ηττηθούν και οι υπόλοιποι λαοί του νότου: δεν έχουμε συνείδηση – αν είχαμε, θα τους είχαμε πάρει σβάρνα. Βέβαια, αν είχαμε συνείδηση, δεν θα είχαμε φτάσει ποτέ σε τόσο άσχημη θέση.

Συνείδηση λοιπόν. Καλή συνείδηση!

πηγή: pitsirikos