Πέθανε σε ηλικία 82 ετών ο συγγραφέας Χρόνης Μίσσιος
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών ο αντιστασιακός, αγωνιστής της Αριστεράς
και συγγραφέας Χρόνης Μίσσιος. Ο συγγραφέας του «Καλά εσύ
σκοτώθηκες νωρίς» άφησε την τελευταία του πνοή σε ιδιωτικό νοσηλευτήριο της
Αθήνας, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.
Ο Χρόνης Μίσσιος γεννήθηκε στην Καβάλα το 1930, από γονείς καπνεργάτες, και
έζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια στα Ποταμούδια, μια γειτονιά γεμάτη
πρόσφυγες, καπνεργάτες από τη Θάσο και κομμουνιστές κυνηγημένους από τη
δικτατορία του Μεταξά.
Η οικογένειά του κατέφυγε στη Θεσσαλονίκη και ο Μίσσιος δούλεψε
μικροπωλητής, με κασελάκι, στο λιμάνι. Το σχολείο το σταμάτησε στη
δεύτερη τάξη του δημοτικού. Από τα Γιαννιτσά, όπου τον έστειλε ο Ερυθρός
Σταυρός μαζί με άλλα παιδιά για να γλιτώσουν από την πείνα της Κατοχής,
πέρασε στους αντάρτες. Με την απελευθέρωση επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη
και οργανώθηκε στον Δημοκρατικό Στρατό Πόλεων.
Το 1947 συνελήφθη, βασανίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Έζησε εννιά μήνες περιμένοντας κάθε πρωί να τον εκτελέσουν και γλίτωσε τον θάνατο χάρη σ' ένα τυχαίο γεγονός.
Έκτοτε, μέχρι και τον Αύγουστο του 1973 (αμνηστία του Παπαδόπουλου) πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε φυλακές και εξορίες, ως πολιτικός κρατούμενος (Μακρονήσι, Άι- Στράτης, Αβέρωφ, Κέρκυρα, Κορυδαλλός, κ.ά.). Εκεί έμαθε ανάγνωση και γραφή.
Ένα «διάλειμμα» ελευθερίας, μεταξύ 1962 και 1967, τον βρήκε στέλεχος της νεολαίας της ΕΔΑ, μέλος της πενταμελούς γραμματείας της Δ.Ν. Λαμπράκη και, στη συνέχεια, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΜ.
Το πρώτο του βιβλίο «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς...» (Γράμματα, 1985) τον καθιέρωσε από τους πρώτους μήνες της κυκλοφορίας του ως συγγραφέα στη συνείδηση κριτικής και κοινού. Την ίδια ανταπόκριση βρήκε και το δεύτερο βιβλίο του «Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;» (Γράμματα, 1988).
Συλληπητήρια Μηνύματα
Σε ανακοίνωση που εξέδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται: «Στη ζωή του Χρόνη Μίσσιου αποτυπώνεται με τον πιο εύγλωττο τρόπο ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας της Αριστεράς της πατρίδα μας.
«Γιός καπνεργάτη, δεν μπόρεσε να τελειώσει το δημοτικό για οικονομικούς λόγους, εντάχθηκε στην Αντίσταση τα χρόνια της κατοχής, κυνηγήθηκε στην διάρκεια του εμφυλίου, ενώ φυλακίστηκε και κατά τη διάρκεια της Χούντας. Ο μοναδικός αυθεντικός λαϊκός και ανθρώπινος τρόπος γραφής του και το ανοιχτό του πνεύμα, τον έκαναν αγαπητό όχι μόνο στον κόσμο της Αριστεράς αλλά και ευρύτερα. Όσοι τον γνωρίσαμε από κοντά ή μέσα από τα βιβλία του, θα τον θυμόμαστε με συγκίνηση και θαυμασμό. Η ΠΣΕ του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στους δικούς του και σε όλους όσους τον αγάπησαν».
Η Νεολαία του Συνασπισμού αναφέρει σε ανακοίνωσή της: «Αποχαιρετούμε με σεβασμό και θλίψη τον Χρόνη Μίσσιο, μια από τις μεγαλύτερες μορφές του πνευματικού κόσμου και του αριστερού κινήματος. Τα βιβλία του, οι μαρτυρίες του από τις εξορίες και τις φυλακίσεις, που του επέβαλλε το κράτος των εθνικοφρόνων και η χούντα των συνταγματαρχών, αποτελούν τη μεγάλη συμβολή και παρακαταθήκη που αφήνει πίσω του. Καλό σου ταξίδι ανυπότακτε και αιρετικέ σύντροφε Χρόνη».
Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης εξέφρασε τα συλλυπητήρια του στους οικείους του Χρόνη Μίσσιου και αναφέρει: «Ο Χρόνης Μίσσιος υπήρξε ένας σημαντικός αγωνιστής της Αριστεράς. Συνεπής στους αγώνες του (Εθνική Αντίσταση, καταδίκη εις θάνατον, πολυετής φυλακή και εξορία), συνεπής και στον αντιδογματισμό και στην ελευθερία της σχέσης του με την Αριστερά. Αναθεωρώντας διαρκώς την αντίληψή του για την πολιτική και αναζητώντας τη σύγχρονη Αριστερά και τα προτάγματα της, στα χρόνια της Μεταπολίτευσης στράφηκε περισσότερο στον αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος, των δικαιωμάτων και των ελευθεριών. Στα βιβλία του αποτύπωσε την εποχή του και τη συμμετοχή του στο αριστερό κίνημα με την ίδια ευθύτητα και αντισυμβατικότητα που χαρακτήριζε την πολιτική του διαδρομή. Εκφράζω τη βαθιά μου θλίψη για την απώλεια του Χρόνη Μίσσιου και τα συλλυπητήριά μου στους οικείους του».
Το 1947 συνελήφθη, βασανίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Έζησε εννιά μήνες περιμένοντας κάθε πρωί να τον εκτελέσουν και γλίτωσε τον θάνατο χάρη σ' ένα τυχαίο γεγονός.
Έκτοτε, μέχρι και τον Αύγουστο του 1973 (αμνηστία του Παπαδόπουλου) πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε φυλακές και εξορίες, ως πολιτικός κρατούμενος (Μακρονήσι, Άι- Στράτης, Αβέρωφ, Κέρκυρα, Κορυδαλλός, κ.ά.). Εκεί έμαθε ανάγνωση και γραφή.
Ένα «διάλειμμα» ελευθερίας, μεταξύ 1962 και 1967, τον βρήκε στέλεχος της νεολαίας της ΕΔΑ, μέλος της πενταμελούς γραμματείας της Δ.Ν. Λαμπράκη και, στη συνέχεια, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΜ.
Το πρώτο του βιβλίο «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς...» (Γράμματα, 1985) τον καθιέρωσε από τους πρώτους μήνες της κυκλοφορίας του ως συγγραφέα στη συνείδηση κριτικής και κοινού. Την ίδια ανταπόκριση βρήκε και το δεύτερο βιβλίο του «Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;» (Γράμματα, 1988).
Συλληπητήρια Μηνύματα
Σε ανακοίνωση που εξέδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται: «Στη ζωή του Χρόνη Μίσσιου αποτυπώνεται με τον πιο εύγλωττο τρόπο ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας της Αριστεράς της πατρίδα μας.
«Γιός καπνεργάτη, δεν μπόρεσε να τελειώσει το δημοτικό για οικονομικούς λόγους, εντάχθηκε στην Αντίσταση τα χρόνια της κατοχής, κυνηγήθηκε στην διάρκεια του εμφυλίου, ενώ φυλακίστηκε και κατά τη διάρκεια της Χούντας. Ο μοναδικός αυθεντικός λαϊκός και ανθρώπινος τρόπος γραφής του και το ανοιχτό του πνεύμα, τον έκαναν αγαπητό όχι μόνο στον κόσμο της Αριστεράς αλλά και ευρύτερα. Όσοι τον γνωρίσαμε από κοντά ή μέσα από τα βιβλία του, θα τον θυμόμαστε με συγκίνηση και θαυμασμό. Η ΠΣΕ του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στους δικούς του και σε όλους όσους τον αγάπησαν».
Η Νεολαία του Συνασπισμού αναφέρει σε ανακοίνωσή της: «Αποχαιρετούμε με σεβασμό και θλίψη τον Χρόνη Μίσσιο, μια από τις μεγαλύτερες μορφές του πνευματικού κόσμου και του αριστερού κινήματος. Τα βιβλία του, οι μαρτυρίες του από τις εξορίες και τις φυλακίσεις, που του επέβαλλε το κράτος των εθνικοφρόνων και η χούντα των συνταγματαρχών, αποτελούν τη μεγάλη συμβολή και παρακαταθήκη που αφήνει πίσω του. Καλό σου ταξίδι ανυπότακτε και αιρετικέ σύντροφε Χρόνη».
Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης εξέφρασε τα συλλυπητήρια του στους οικείους του Χρόνη Μίσσιου και αναφέρει: «Ο Χρόνης Μίσσιος υπήρξε ένας σημαντικός αγωνιστής της Αριστεράς. Συνεπής στους αγώνες του (Εθνική Αντίσταση, καταδίκη εις θάνατον, πολυετής φυλακή και εξορία), συνεπής και στον αντιδογματισμό και στην ελευθερία της σχέσης του με την Αριστερά. Αναθεωρώντας διαρκώς την αντίληψή του για την πολιτική και αναζητώντας τη σύγχρονη Αριστερά και τα προτάγματα της, στα χρόνια της Μεταπολίτευσης στράφηκε περισσότερο στον αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος, των δικαιωμάτων και των ελευθεριών. Στα βιβλία του αποτύπωσε την εποχή του και τη συμμετοχή του στο αριστερό κίνημα με την ίδια ευθύτητα και αντισυμβατικότητα που χαρακτήριζε την πολιτική του διαδρομή. Εκφράζω τη βαθιά μου θλίψη για την απώλεια του Χρόνη Μίσσιου και τα συλλυπητήριά μου στους οικείους του».
πηγή: tvxs
Το ΚΚΕ φυσικά δεν ασχολήθηκε με το θέμα...
ReplyDeleteλεπτομέρεια DT. μπορεί απλά να μην είναι πλήρες το ρεπορτάζ.να έβγαλε ανακοίνωση και να μην αναφέρεται. ένα δελτίο τύπου είναι άλλωστε..
Deleteτο θέμα είναι ότι από το λίγο που γνώρισα για τον Μίσσιο, τον έχω για τη μονάδα στο προσωπικό μου αριστερόμετρο..
όλοι οι άλλοι αριστεροί είναι υποδιαιρέσεις του...
σπουδαίο μυαλό και γλυκύτατος Άνθρωπος.
μπήκε αγράμματος στη φυλακή (όπου έφαγε όλη τη νιότη του) και έμαθε να διαβάζει και να γράφει εκεί μέσα...για να βγάλει όλο αυτό τον πλούτο σκέψεων..
Συνεπής Νεκρολογία
ReplyDeleteΓια τη σταλινική σχολή της πλαστογραφίας
Του Νικόλα Σεβαστάκη
Απεβίωσε χτες, σε ηλικία 82 χρόνων, ο συγγραφέας Χρόνης Μίσσιος. Γεννημένος στην Καβάλα, από γονείς καπνεργάτες, έζησε τα παιδικά του χρόνια σε μια γειτονιά γεμάτη πρόσφυγες. Στα Γιαννιτσά, όπου τον στέλνει ο Ερυθρός Σταυρός, μαζί με άλλα παιδιά για να γλιτώσουν από την πείνα της Κατοχής, περνάει στο ΕΑΜ, ενώ πέρασε για λίγο και από το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Με το έργο του βεβαίως στην πορεία δε στάθηκε στο πλευρό των λαϊκών αγώνων και της δράσης των κομμουνιστών, αφού δεν πίστευε στη διέξοδο της ταξικής πάλης, ενώ βρήκε «στέγη» στη λεγόμενη «ανανεωτική» Αριστερά.
Έτσι αναγγέλλει το θάνατο του Χρόνη Μίσσιου ο «Ριζοσπάστης».
Απορία πρώτη: πώς υπάρχουν ακόμα αριστεροί άνθρωποι που εξακολουθούν να θεωρούν αυτό το ολοκληρωτικό μόρφωμα, με την απάνθρωπη γλώσσα και σκέψη, δυνητικό συνομιλητή ή, ακόμα χειρότερα, «σύμμαχο»;
Απορία δεύτερη: γιατί άραγε στην «πληροφόρηση» δεν προστέθηκαν τα γνωστά από το παρελθόν: διολίσθησε [ο συγχωρεμένος] στον κακό δρόμο του «μικροαστικού συναισθηματισμού» και στη ρομαντική «λατρεία της φυγής»;
Εκτός των άλλων στην είδηση λείπει κάτι: τα πολλά χρόνια στις φυλακές του περί ου ο λόγος αποστάτη. Στην περίπτωση αυτή ισχύει η παλιά εύστοχη έκφραση: σταλινική σχολή της πλαστογραφίας.
Νικόλας Σεβαστάκης
πηγή: REDNotebook
τα σέβη μου για πολλοστή φορά DT
ReplyDeleteδιάβασα και την αηδία στον ριζοσπάστη..
είναι όντως τραγικοί!...