φου στον καθρέφτη

9 αυτιά

Μόνο αν επιμένουμε στην αλήθεια, 

μόνο άμα μιλάμε με αριθμούς

θα αντιμετωπίσουμε τον πανικό, το ψέμα, 

την κολακεία του λαϊκισμού,

την ευκολία της συντήρησης που δεν θέλει να αλλάξει τίποτα

Φώτης Γεωργελές

Athens Voice, edito 416

θα μιλήσω με ειλικρίνεια

ξυπνάω άνθρωπος

λέω καλημέρα χαμηλόφωνα

και μέχρι το βράδυ

έχω γίνει ένα τέρας που ουρλιάζει

λίγο οι ειδήσεις,

λίγο οι γείτονες που σχολιάζουν τις ειδήσεις

στο τέλος όντως παραμορφώνομαι

κι όσο κι αν κλειδαμπαρώνομαι

τόσο πιο πολύ φρικάρω

που βρίσκουν τρόπο ύπουλα

να εισβάλλουν και πάλι στο μυαλό μου

σε είδα στην τηλεόραση

είχες εννιά αυτιά,

λέει με τρόπο ο φούρναρης

ή μήπως ήταν η κοπέλα στο περίπτερο;

για κάτσε,

ο συμμαθητής μου ο Γιώργος με τη μπενβέ το είπε

και μετά με ρώτησε

αν βρήκα συμφέρουσες

τις ρήτρες συλλογικής δράσης

του απάντησα: θάλασσα ρε μαλάκα

κι έφυγα

τον άκουγα να με αποκαλεί τρελό

πραγματικά με θεωρείτε τρελό;

εμένα

κι όχι εκείνους

που δεν αναρωτήθηκαν ποτέ

ποιο άρρωστο μυαλό

είναι αυτό

που γέννησε πάνω στη γη

τον τόκο;
 

Γιατί υπάρχει ένα ερώτημα εδώ: ποιος είναι τελικά ο τρελός της υπόθεσης; βρες την απάντηση και κέρδισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην πλοκή τού αιώνα. Ο καπιταλισμός περνιέται για φυσιολογικός τύπος διότι υπάρχουμε εμείς, οι πρωταγωνιστές των ειδήσεων με τα εννιά αυτιά. Είμαστε το τέρας στο παραμύθι των φιλήσυχων ζευγαριών που μυρίζουν οι πατούσες τους παρκετίνη, είμαστε το τέρας που τους βοηθάει να παραμένουνε φιλήσυχοι και να μη δυσανασχετούν για τη μίζερη ζωή τους, γιατί το τέρας πάντα το σκοτώνει στο τέλος ένας περαστικός κυνηγός με χακί στολή κι έτσι όλοι κοιμούνται ασφαλείς κι ευτυχισμένοι για την άθλια ζωής τους. Κανείς δεν απορεί για το πώς γίνεται ο ίδιος περαστικός κυνηγός τόσα χρόνια να βρίσκεται πάντα εκεί και να ξεπετάγεται την κατάλληλη στιγμή, και μάλιστα όταν αυτός έχει εκπληκτική ομοιότητα με τον κυνηγό που είχε σκοτώσει ο Βέγγος το 1997 στον Έβρο. Η καθημερινότητα θυμίζει τα παιδιά που ρωτάνε τον μπαμπά για το τι θα γίνει μετά, ενώ ξέρουν απέξω το παραμύθι. Κατά βάθος δεν θέλουν να ακούσουν την ιστορία απλά θέλουν να επιβεβαιώσουν πως η ιστορία δεν ανατρέπεται: το τέρας με τα εννιά αυτιά πρέπει να πεθάνει.

θα μιλήσω με ειλικρίνεια.

διανύω τις μέρες

που θέλω να κλείσω και τα εννιά αυτιά μου

μου λείπουν εφτά χέρια

δεν το ρισκάρω

κάνω κύκλους γύρω απ' το περίπτερο

μέχρι να το πετύχω χωρίς κόσμο

με θεωρείτε τρελό;
κι όχι αυτούς
που κάνουν κράτηση
τρεις μέρες πριν
το Βήμα;

διανύω τις μέρες

που θέλω να λειτουργώ με προέγκριση

μη τυχόν και ειπωθούν απαγορευμένες λέξεις

να μην ακούσω τη λέξη χρέος

ούτε την επαναδιαπραγμάτευση

ούτε και τη διαγραφή του

δεν είμαι ο διάλογος

δεν είμαι ούτε ο αντίλογος

μόνο για τον επίλογο να με φωνάζετε

μόνο για τον επικήδειο θα επιστρέφω

τους ξέρω καλά

γιατί ποτέ δεν ένιωθα μέλος της κοινωνίας

τουλάχιστον μέχρι να βραδιάσει

κατά τις 3 το πρωί σας ένιωθα αδερφικά

αλήθεια

μόνο που εσείς τότε κοιμόσασταν

γι' αυτό μη μου ρίχνετε φταίξιμο

δεν σας παίρνει άλλωστε

σας έχω στο χέρι

με τα εννιά αυτιά που κουβαλάω

ακούω και τους ψιθύρους σας ακόμα

έχω τα μυστικά σας

εσύ κύριε φούρναρη

έχεις φανταστεί την μαξιλαροθήκη

να πνίγει σαν μεμβράνη

τη γυναίκα σου

εσένα ρε γιώργο

σε άκουσα να παραμιλάς

και να αποκαλύπτεις

ότι κούναγες το χέρι κυκλικά

για ώρες στον καθρέφτη

έψαχνες είπες στυλ οδήγησης

για την κοπέλα στο περίπτερο μη με ρωτάτε

πιστή χριστιανή

τελείως αδιάφορη για τη ροή του κειμένου
 

Σε ένα διήγημά του ο Πόε περιέγραφε τη ζωή των γιατρών μέσα σε ένα ψυχιατρείο. Δεν έχεις λόγο να αμφιβάλλεις για την καλή δουλειά που κάνουν. Μόνο που στο τέλος αποδεικνύεται ότι πρωταγωνιστές της ιστορίας ήταν τελικά οι τρόφιμοι, οι οποίοι είχαν κλειδώσει τους γιατρούς μέσα σε ένα δωμάτιο.
 

κι εντάξει,

παραδέχομαι ότι μου λείπουν ώρες-ώρες

κάποιοι νεκροί,

που όταν ζούσαν

δεν τους έλεγα ούτε καλημέρα

αλλά τι σημαίνει αυτό;

είμαι πιο τρελός από εσάς

που πάτε κομμωτήριο πριν την κηδεία;

κι ομολογώ

καμιά φορά

όταν ξυπνάω

ακουμπάω το κεφάλι στον καθρέφτη

και του κάνω φου

για να εξακριβώσω ότι ζω

όμως δε δέχομαι

να με λέτε τρελό

εσάς που το κεφάλι σας

δεν εμφανίζεται

αγέλαστο

σε κάποιο οικογενειακό άλμπουμ
 

Στην Σαουδική Αραβία οι αποκεφαλισμοί γίνονται σε μια πλατεία. Ο καταδικασμένος είναι ξυπόλητος. Γονατίζει κοιτώντας την Μέκκα. Με ένα χτύπημα ο δήμιος τού κόβει το κεφάλι. Ο δήμιος στην Μέση Ανατολή χαίρει εκτίμησης. Η δουλειά περνάει από πατέρα σε γιο. Το κεφάλι κυλάει αρκετά μέτρα μακρυά. Και μετά οι δυνάστες αρχίζουν και κάνουν τους ξαφνιασμένους. Η νοσοκόμα τρέχει να πιάσει το κεφάλι. Το δίνει στο γιατρό. Εκείνος φοράει γρήγορα τα γάντια του. Σταματάει τη ροή του αίματος απ' το λαιμό. Αρχίζει και ράβει το κεφάλι στο σώμα. Έρχεται αμέσως ασθενοφόρο. Διαπιστώνουν τον θάνατό του. Τον οδηγούν στο κοιμητήριο σιωπηλά. Θάλασσα, θάλασσα, μπενβέ, θάλασσα.

ανώνυμες προτομές του ανθρώπινου πολιτισμού

-Λοιπόν, θες να αλλάξουμε κεφάλια;

-Θα απαντήσω με ειλικρίνεια κύριε Γεωργελέ. 

Κεφάλι θα αντάλλαζα μόνο με έναν δράκο.

πηγή: πορτατίφ