τουλάχιστον δεν θα ατονήσωμεν εις την χαλαράν της παστάδος ηδυπάθειαν.

image: Abandoned Bomb Shelter, 1960s by Retronaut

ΚΑΤΩ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ!!!
ΖΗΤΩ Η ΦΥΣΙΣ!!!

"Κάτω ο πολιτισμός!" κραυγάζουν οι φυσιοκράται διά του στόματος του Ερρίκου Ζισλύ, και η κραυγή των αυτή αντηχεί ηδέως εις τα ώτα μου και η κεφαλή μου κάτω νεύει, σιωπηρώς επιδοκιμάζουσα του πολιτισμού την καταδίκην! 

Πως! Κάτω ο πολιτισμός; Κάτω τόσοι αγώνες της ανθρωπότητος, τόσαι κατακτήσεις, τόση πρόοδος; 

Πως! Να επανέλθη πάλιν ο άνθρωπος εις τα δάση, να κατοικήση πάλιν τα σπήλαια, ν' αποβάλη το ένδυμα και να τρέφηται διά των αγρίων καρπών της φύσεως; 

Πως! Ο άνθρωπος, ο κύριος της φύσεως να εγκαταλείψη τον θρόνον του, όν διά τόσων θυσιών εδραίωσε και ν' αυτομολήση εις τον εχθρόν, ανομολογών την αδυναμίαν του να καρπωθή τόσων αιώνων μόχθους του; 

Πως! Δεν είνε τούτο παραφροσύνη; Και ετόλμησε να προφέρη τοιαύτην βλασφημίαν ανήρ ζών εν τω κέντρω του πολιτισμού, και δυνάμενος να εκτιμήση όλον το μεγαλείον της δυνάμεώς του;

Ναι! απαντώμεν! Κάτω ο πολιτισμός! 

Κάτω δηλαδή η υποκρισία, η εκμετάλλευσις του ανθρώπου παρά του ανθρώπου, η τυραννία του ανθρώπου παρά του ανθρώπου, κάτω η τερατώδης αύτη κατάστασις καθ' ήν χιλιάδες ανθρώπων καθ' εκάστην αποθνήσκουσιν εξ ασιτίας και ψύχους, καθ' όν χρόνον οι παραγωγείς του άρτου, των υφασμάτων και των λοιπών χρειωδών του βίου, λιμώττουσιν ακριβώς ένεκεν της πληθώρας της παραγωγής, και της συσσωρεύσεως τούτων εν υπεραφθονία εις τας αγοράς της καταναλώσεως: ενί λόγω, κάτω η βάσανος του Ταντάλου και... ΖΗΤΩ Η ΦΥΣΙΣ!

Ναι! Εάν πρόκηται να εξακολουθήση η αισχρά και κακούργος αύτη τάξις των πραγμάτων της τυραννίας, του ψεύδους, της πορνείας, του αλκοολισμού, της φθίσεως, της συφιλίδος, του εκνευρισμού, της παρανοίας, των φόνων, των στάσεων, των επαναστάσεων, των πολέμων, του ελεεινού αυτού τέλος και αιωνίου αλληλοφαγώματος και αλληλοεξευτελισμού, και εάν είνε ανέφικτος η βασιλεία της αναρχικής αλληλεγγύης, ας υπάγη μυριάκις ες κόρακας ο πολιτισμός! 

Δεν θέλομεν ούτε σιδηροδρόμους, ούτε τηλεγράφους, ούτε τηλέφωνα, ούτε φωνόγραφα, ούτε ανάκτορα, ούτε τάπητας, ούτε ολοσηρικά, ούτε εριούχα, ούτε υποδήματα, ούτε χρυσόν, ούτε άργυρον, ούτε χάλυβα, ούτε τίποτε, τίποτε τεχνητόν! Αλλά τα πάντα φυσικά.

Ναι! Ας επανέλθωμεν εις την φύσιν! Ας επανέλθωμεν εις την πτωχήν μητέρα μας φύσιν! Παρ' αυτή βεβαίως δεν θα εύρωμεν ούτε ασιατικήν ούτε ευρωπαϊκήν κουζίναν, δεν θα τύχωμεν δουλικής υπηρεσίας, δεν θα ενδυθώμεν μαλακά ιμάτια και τρίζοντας στολισμούς, δεν θα ηδύνωμεν τον ουρανίσκον μας με αρωματώδη σίκερα, και δεν θα ατονήσωμεν εις την χαλαράν της παστάδος ηδυπάθειαν. Αλλά θα εύρωμεν την λιτήν, την υγιεινήν και την μόνην αρμόζουσαν εις τον οργανισμόν του ανθρώπου τροφήν των καρπών, θα περιβληθώμεν τα βαρέα των ζώων δέρματα, θα πίνωμεν τα διαυγή των πηγών νάματα και θα εισπνέωμεν διά των ευρέων στέρνων μας τον υγιή και αρωματώδη των δασών και των βουνών αέρα. 

Παρά τη φύσει, δεν θα διατρέχωμεν τας εκτάσεις διά των ατμήρων αμαξοστοιχιών, και τους ωκεανούς διά των κολοσσιαίων ατμοπλοίων, δεν θα τρέφωμεν παχείας και πλαδαράς σάρκας, δεν θα καυχώμεθα γελοίως ότι η γυνή, το έτερον εγώ μας, είναι σύζυγός μας, δηλαδή δούλη μας, κτήμα μας, δεν θα συντηρώμεν προγάστορας αιδεσιμωτάτους, πανιερωτάτους, αγιωτάτους και παναγιωτάτους, αλλά θα είμεθα ελαφροί ως δορκάδες, ρωμαλέοι ως ταύροι, γενναίοι και υπερήφανοι ως λέοντες, ελεύθεροι ως αετοί, προ πάντων ελεύθεροι, ελεύθεροι!

Α, ναι! Κάτω η τυραννική αύτη κοινωνία των προλήψεων, των δεισιδαιμονιών, των πιέσεων, των ανεκπληρώτων πόθων, του αώρου γήρατος, του μαρασμού, των στεναγμών και των θρήνων, και ζήτω η ελευθερία της φύσεως! 

Εν αύτη, δυνατόν να να καλυφθή τις υπό των χιόνων και ν' αποψυγή, αλλά δεν θ' αποθνήσκη εις το πεχοδρόμιον, υπό τα παράθυρα των ανακτόρων οργιαζόντων κηφήνων.
Δυνατόν να πέση εκ βράχου τινός και να θραύση τον πόδα του ή τας χείρας του και να μην υπάρχη ο χειρουργός ίνα περιδέση το τραύμα του και τον θεραπεύση. Αλλά δεν θα υφίσταται τους πόνους του γνωρίζων ότι εκεί που πλησίον υπάρχει νοσοκομείον ού αι θύραι είνε κλεισταί ασπλάγχνως δι' αυτόν. 

Δυνατόν να αποθάνη έστω εκ της πείνης, όπερ απαράδεκτον, αλλά δεν θ' αποθάνη έξωθεν εστιατορίων υφιστάμενος την βάσανον της ευωδίας των φαγητών και τον κρότον όν ποιούσι επί των παροψίδων οι τρώγοντες αστοί.

Ναί! Προκειμένου να εξακολουθήση η μυσαρά αύτη κατάστασις, ερρέτω απειράκις ο πολιτισμός και Ζήτω η Φύσις!

Πρόκειται για άρθρο από την αναρχική εφημερίδα του Πύργου Ηλείας "Νέον Φως". Το άρθρο είναι του Βασίλειου Θεοδωρίδη, που ήταν και η ψυχή της εφημερίδας.
Η εφημερίδα "Νέον Φως" εκδιδόταν πάνω-κάτω από το 1898 μέχρι το 1901, και είχε σοβαρότατη κυκλοφορία στη Δυτική Πελοπόννησο.
Το συγκεκριμένο κείμενο είναι από το τεύχος 20, που κυκλοφόρησε στις 7-3-1899.
Ωραίες εποχές!

πηγή: prkls