ο επιστάτης του αφεντικού τρελάθηκε

Δεν είναι στραβός ο γιαλός...

Ένας μετά τον άλλον, ειδικοί επιστήμονες και φορείς με κύρος ενώνονται με τους απλούς ανθρώπους των τοπικών κοινωνιών, που πρώτοι άρχισαν να διαμαρτύρονται, ζητώντας την απόσυρση του νομοσχεδίου για τους αιγιαλούς.

Το περίεργο (;) είναι ότι η πολιτεία φαίνεται πως «αδυνατεί» να ακούσει τόσο τους πολίτες που διαμαρτύρονται υπερασπιζόμενοι τις παραλίες κάθε περιοχής, δηλαδή τον κοινό πλούτο όλων μας, ο οποίος βγαίνει στο σφυρί προς όφελος λίγων μεγάλων συμφερόντων που θα βγουν κερδισμένα, όσο και τους επιστήμονες, που ξετινάζουν -με τεκμηριωμένες ενστάσεις- την κυβερνητική «προχειρότητα».

Ποιος μπορεί να προσπεράσει ενστάσεις όπως αυτές της ειδικής επιτροπής που συγκρότησε το Συμβούλιο Περιβάλλοντος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), ότι «το νομοσχέδιο στερείται επαρκούς επιστημονικής τεκμηρίωσης, αφού αγνοεί τις σύγχρονες επιστημονικές απόψεις και τεχνολογίες» ή ότι «εισάγει καινοφανείς επιστημονικά έννοιες ,όπως η "τεκμαρκτή παραλία"» ή, ακόμη, ότι «η επεξεργασία του προτεινόμενου νομοθετικού πλαισίου διακρίνεται από προχειρότητα»;

Ποιος μπορεί να κάνει ότι δεν ακούει όταν επιστήμονες κύρους, νομικοί, μηχανικοί, χωροτάκτες, βιολόγοι και γεωλόγοι, καταγγέλλουν ότι το νομοσχέδιο αγνοεί ότι «η νομολογία του ΣτΕ είναι πάγια αντίθετη στην παραχώρηση ή την αλλοίωση μέσω έργων του αιγιαλού» και ότι «δεν προβλέπονται μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων σε περιοχές όπου σχεδιάζεται η ανάπτυξη θαλάσσιων πάρκων ή πλωτών προσβάσεων από τον αιγιαλό»;

Δηλαδή, με απλές κουβέντες, ώστε να μπορούμε να συμφωνήσουμε σε ένα στοιχειώδες, έστω, λογικό πλαίσιο, σε μια χώρα που η κρίση την οδηγεί καθημερινά όλο και περισσότερο στον παραλογισμό, ποια κυβέρνηση μπορεί να αγνοεί τις απόψεις των ειδικών επιστημόνων και, επίσης, τις διαθέσεις της κοινής γνώμης, και να επιμένει ότι έχει τη δυνατότητα να κυβερνά;

Αδυσώπητο και το επόμενο ερώτημα που προκύπτει άλλη μια φορά: σε ποιους δίνει λόγο αυτή η κυβέρνηση; Ποιος ερωτά όταν υποτίθεται ότι... αυτοβούλως «σχεδιάζει»; Γιατί επιμένει, όταν αποδεδειγμένα οι «συνταγές» της είναι φαρμακερές;

Προφανής, βέβαια, η απάντηση. Τις μόνες εξισώσεις που προσπαθεί να επιλύσει αυτή η κυβέρνηση είναι όσες έχουν ως παράγοντες τα συμφέροντα των αγορών από τη μια και τα συμφέροντα των δανειστών από την άλλη. Όλες τις άλλες τις βάζει σε κάποιο... συρτάρι.

Βέβαια, εξισώσεις χωρίς έναν τουλάχιστον «άγνωστο x» δεν υπάρχουν! Και αυτός ήταν και παραμένει τα όρια αντοχής και οι διαθέσεις ανατροπής του λαϊκού παράγοντα. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν τόσο για την αξιωματική αντιπολίτευση όσο και για οποιονδήποτε άλλον αντιλαμβάνεται ότι υπό τις σημερινές συνθήκες η χώρα δεν έχει μέλλον.

πηγή: enet