η κορύφωση του "δράματος"

Μετά τη σαπουνόπερα ο εφιάλτης

Το θεατρικό κουκούλωμα μιας αντιλαϊκής θύελλας

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Μια καλή σαπουνόπερα έχει τη συνταγή της. Πρέπει καταρχήν να εκτυλίσσεται σε πολλά επίπεδα ταυτόχρονα. Δεύτερο πρέπει να έχει κλιμακούμενη ένταση, πρώτα μέσα στο κάθε επίπεδο και μετά ανάμεσα στους πρωταγωνιστές των διάφορων επιπέδων. Και βέβαια, πρέπει να κορυφώνεται την κατάλληλη στιγμή. Για παράδειγμα, πριν το προγραμματισμένο διάλειμμα για διαφημίσεις πρέπει να υπάρχει μια μίνι κορύφωση, ώστε ο θεατής να επιστρέψει και να μην πατήσει το τηλεκοντρόλ σε άλλο κανάλι. Και πριν το φινάλε πρέπει να υπάρχει η μεγαλύτερη κορύφωση, αυτή που θα καθηλώσει το θεατή στον καναπέ και θα του γεμίσει τα μάτια με δάκρυα.

Τη συνταγή αυτή εφαρμόζουν από τα τέλη Αυγούστου οι ηγέτες της συγκυβέρνησης. Έχουμε τέσσερα επίπεδα διαπραγματεύσεων. Στο εσωτερικό της τρόικας, με τις ισχυρές διαφωνίες ανάμεσα στο ΔΝΤ και τη Γερμανία. Στο εσωτερικό της συγκυβέρνησης, με τις τόσες συσκέψεις των τριών αρχηγών. Ανάμεσα στην κυβέρνηση και την τρόικα. Ανάμεσα στην κυβέρνηση και τα αφεντικά της τρόικας. Ζούμε εδώ και πενήντα μέρες το σασπένς και τις διαδοχικές κορυφώσεις μιας σαπουνόπερας. Μέχρι που φτάσαμε στο απόγευμα της περασμένης Τρίτης, όταν ο πρόεδρος Βαγγέλης και ο πρόεδρος Φώτης είπαν από ένα οργισμένο «όχι» στις απαιτήσεις της τρόικας για περαιτέρω ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις. «Το σημείο στο οποίο φθάσαμε στα εργασιακά τον περασμένο Φεβρουάριο είναι το ακραίο σημείο. Αλλες παρεμβάσεις στα εργατικά δικαιώματα δε βοηθούν ούτε την παραγωγή, ούτε την ανταγωνιστικότητα, ούτε την απασχόληση», δήλωσε ο Βενιζέλος. «Βεβαίως πρέπει να υπάρξουν διαρθρωτικές αλλαγές. Αλλά δεν είναι διαρθρωτική αλλαγή το να αξιώνει η τρόικα να ισοπεδωθούν τα εργασιακά δικαιώματα. Δεν είναι διαρθρωτική αλλαγή να θέλει το διαμελισμό των εργασιακών δικαιωμάτων και όσων έχουν απομείνει. Η ΔΗΜΑΡ κατηγορηματικά αποκρούει και δεν θα ψηφίσει τα οποιαδήποτε μέτρα που έχουν σχέση με αυτά τα οποία αξιώνει η τρόικα σε σχέση με τις εργασιακές σχέσεις και τα εργασιακά δικαιώματα», δήλωσε ο Κουβέλης.

Αμέσως έπιασαν δουλειά οι «αναλυτές» (τους λένε και παπαγαλάκια): «Κίνδυνος πτώσης της κυβέρνησης», «δραματικές στιγμές περνάει η χώρα» και άλλα τέτοια, που θύμιζαν έντονα διαφήμιση για το επόμενο επεισόδιο μιας σαπουνόπερας. Μέχρι που λίγο πριν τα μεσάνυχτα είχαμε «άρση του αδιεξόδου», με τον Σαμαρά να επικοινωνεί τηλεφωνικά με τους άλλους δύο και να συμφωνεί μαζί τους επί «εναλλακτικών προτάσεων», το ακριβές περιεχόμενο των οποίων δεν πληροφορηθήκαμε, όπως δεν έχουμε πληροφορηθεί και το ακριβές περιεχόμενο των μέτρων του πακέτου των 13,5 δισ. και τις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» που έχουν συμφωνηθεί.

Όλα είναι φτιαχτά; Όχι, δεν είναι όλα φτιαχτά. Φτιαχτή είναι η σκηνοθεσία των «κρίσιμων στιγμών». Από τη στιγμή που έχουν επιλέξει την τακτική του «καλού παιδιού», που πρέπει να λέει «ναι σε όλα» για να επανακτηθεί η «αξιοπιστία της χώρας» και από τη στιγμή που οι δύο μικρότεροι εταίροι της συγκυβέρνησης δηλώνουν σε κάθε ευκαιρία ότι δεν πρόκειται να ρίξουν την κυβέρνηση, δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρξει κατάληξη σε μια συμφωνία με την τρόικα. Προς τι λοιπόν οι δραματικές εντάσεις; Φυσικά, υπάρχουν υπαρκτές αντιθέσεις. Και οι πέτρες ξέρουν πλέον ότι ανάμεσα στο ΔΝΤ, που εκφράζει τα αμερικάνικα συμφέροντα, και τη Γερμανία υπάρχει κόντρα, η οποία δεν αναμενόταν να διευθετηθεί στη σύνοδο κορυφής της Πέμπτης. Αν δεν διευθετηθεί, προσωρινά πάντοτε, αυτή η κόντρα, δεν υπάρχει περίπτωση να παρθούν τελικές αποφάσεις για το «ελληνικό πρόβλημα». Όλοι, όμως, και το ΔΝΤ και η γερμανική κυβέρνηση, έχουν αποδεσμεύσει τις αποφάσεις που αφορούν το μέλλον από τη συζήτηση που πρέπει να κάνει η ελληνική κυβέρνηση με την τρόικα, για να καταλήξουν στο καινούργιο αντιλαϊκό πακέτο. Μπορεί η Λαγκάρντ με τον Σόιμπλε να αντήλλασσαν δηλητηριώδεις δηλώσεις στο Τόκιο, όμως στην Αθήνα ο Τόμσεν και ο Μαζούχ, οι υφιστάμενοί τους, δεν είχαν καμιά διαφωνία ως προς τις απαιτήσεις τους για το νέο πακέτο. Και βέβαια, η συγκυβέρνηση θα ήθελε να αποφύγει κάποια μέτρα (για ευνόητους πολιτικούς λόγους). Όμως, όταν σε μια διαπραγμάτευση είσαι από κάτω, όταν έρχεται η Μέρκελ στην Αθήνα και σε φτύνει δημόσια στη    μούρη, δηλώνοντας πως ό,τι έχεις να κουβεντιάσεις θα το κουβεντιάσεις με την τρόικα και μόνο μετά την έκθεση της τρόικας θ’ ασχοληθούν με την περίπτωσή σου τα μεγάλα αφεντικά, δεν έχεις και πολλά περιθώρια, εκτός αν είσαι αποφασισμένος να φτάσεις μέχρι τη ρήξη.

Κανένας, όμως, δε θέλει να φτάσει στη ρήξη, γι’ αυτό και –ακόμα και όταν δηλώνουν δημόσια την αγανάκτησή τους για την τρόικα– συμπληρώνουν πως θα πρέπει ο πρωθυπουργός ν’ αναζητήσει λύσεις στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο. Και τι θα γίνει αν ο Σαμαράς εισπράξει τη στερεότυπη απάντηση «βρείτε τα με την τρόικα»; Θα σκύψουν το κεφάλι και θα παραδώσουν τον όμορφο λαιμό τους στο σαδισμό του δημίου. Τα υπόλοιπα είναι αποπροσανατολιστικές κουβεντούλες του Τσίπρα και των άλλων ΣΥΡΙΖΑίων, που μαζεύουν ψήφους με την τακτική του «ώριμου φρούτου», υποσχόμενοι πως αν ήταν αυτοί κυβέρνηση, θα έτρωγε η Λαγκάρντ σίδερο και η Μέρκελ ατσάλι. Μήπως μπορούν να μας πουν τι συμβαίνει με το πρότυπό τους, τον Μαριάνο Ραχόι, τον σκληρό διαπραγματευτή που τον υμνούσε δημόσια ο Τσίπρας; Μήπως μπορούν να μας πουν τι συμβαίνει με τον… σύντροφο Χριστόφια; Όταν είσαι αποφασισμένος να υπερασπιστείς τον ελληνικό καπιταλισμό, την ΕΕ και το ευρώ, τότε τα περιθώρια διαπραγμάτευσης που έχεις δεν τα καθορίζει η ελεύθερη βούλησή σου, αλλά η θέση σου στον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό της εργασίας. Το πράγμα αλλάζει αν είσαι επαναστατική-αντικαπιταλιστική δύναμη, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο.

Πού βρισκόμαστε, λοιπόν; «Στο εξής θα δουλέψουμε με την τρόικα μέσω email. Πιθανόν να επιστρέψουν, αλλά μπορεί και να μην χρειαστεί. Ελπίζουμε να τα βρούμε μέσω email τις επόμενες ημέρες. Εξάλλου, δεν ήταν προγραμματισμένο να επιστρέψουν. Είμαστε κοντά σε συμφωνία. Τα έχουμε βρει όλα τα μέτρα.  Εχουμε κλείσει σε όλα. Οι δαπάνες 11 δισ. και οι φόροι περίπου 2,5 δισ.». Ο Στουρνάρας φρόντισε να βάλει τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις. Και η τρόικα τον επιβεβαίωσε, αναχωρώντας από την Αθήνα: «Οι αρχές και τα στελέχη των προαναφερόμενων οργανισμών συμφώνησαν στα περισσότερα εκ των βασικών μέτρων που απαιτούνται για την αποκατάσταση του ρυθμού υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων και για να καταστεί δυνατή η ολοκλήρωση της επανεξέτασης. Οι συνομιλίες για τα εναπομένοντα θέματα θα συνεχιστούν από τις αντίστοιχες κεντρικές υπηρεσίες και μέσω τεχνικών εκπροσώπων επιτόπου, με στόχο την επίτευξη πλήρους συμφωνίας σε υπηρεσιακό επίπεδο τις επόμενες ημέρες. Επιπλέον, χρηματοδοτικά θέματα θα συζητηθούν μεταξύ των επίσημων δανειστών και της Ελλάδας».

Ο Στουρνάρας ξεκαθάρισε και κάτι ακόμα: «Το Υπουργείο Οικονομικών είναι αυτό που πρέπει να φροντίσει να έρθει η δόση στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει εξ ορισμού ότι έχουμε τον πρώτο λόγο στις διαπραγματεύσεις αυτές. Τα μέτρα είναι 13,5 δισ. ευρώ, τελεία και παύλα. Το θέμα της επιμήκυνσης έχει τεθεί. Η τρόικα δουλεύει με βάση σενάρια επιμήκυνσης. Χωρίς την επιμήκυνση τα μέτρα θα ήταν 18 δισ. ευρώ».

Τι μένει; Να πληροφορηθούμε τα μέτρα ένα προς ένα, αν κι αυτό δεν έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία. Είναι σαν να σε ενδιαφέρει αν θα σου κόψουν το δεξί ή το αριστερό πόδι.  

πηγή: κόντρα