Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή
εκτός απ'του μπάτσου και του βουλευτή
Ο Φιλόσοφος, ο Αριστερός, ο Ιδιοφυής, ο Πολιτικός Επιστήμονας, ο Ανθρωπιστής, ο Δημοκράτης, ο Αναρχικός, ο Καλλιτέχνης, ο Πολυδιάστατος, ο Ποιητής, ο Τραγουδοποιός, ο Σατιρικός Συγγραφέας, ο Αντικονφορμιστής, ο Ανατρεπτικός, ο Ετοιμόλογος, ο Λεξιπλάστης, ο Showman, ο Μοναδικός και Ανεπανάληπτος Τζίμης Πανούσης (από το Παν και την Ουσία) σε 3 συνεντεύξεις του! Κάποια ψήγματα απ'την συνέντευξη στο σημερινό Πρώτο Θέμα, στη συνέχεια σε video η συνέντευξη που έδωσε στο neolaia.gr και στο τέλος μια παλιά αλλά πολύ επίκαιρη συνέντευξη όπως τη βρήκα σε blog κάποιου θαυμαστή του.
Ιντζόϊ
«Ο Γιώργος είναι αναρχικός γιατί διαλύει το κράτος!»
Για το Γιώργο Παπανδρέου...
«Ο Γιωργάκης είναι το όνειδος της δυναστείας των Παπανδρεϊδών. Να το τονίσω αυτό: Ο πατέρας του ο ίδιος δεν του είχε καμία εμπιστοσύνη. Τον είχε στην ξεφτίλα. Τον πίεζε η γυναίκα του, η Μάργκαρετ, η μάνα του Γιωργάκη, να τον βάλει στη δουλειά με τα χίλια ζόρια, επειδή ξενοκοιτούσε και για να μην έχει κρεβατομουρμούρα αναγκαζόταν να βάλει τον γιο του στη δουλειά. Αλλά ήξερε ο Ανδρέας ότι ο γιος του θα ολοκληρώσει την καταστροφή που ξεκίνησε ο ίδιος».
Για τον Αντώνη Σαμαρά...
«Δεν θα έχει τα φόντα, και γι’ αυτό θα κυβερνήσει. Αυτούς από μικρούς τους ετοιμάζουν να κυβερνήσουν. Και ταυτόχρονα όταν τους βγάζουν τις αμυγδαλές γίνεται αφαίρεση του φιλότιμου, της τσίπας».
Για το Γιώργο Καρατζαφέρη...
«Νομίζω ότι ο εξωτικός ΛΑΟΣ δεν έχει θέση στη χώρα. Αυτός ο Καρατζαφέρης, όπως τον λέω εγώ, είναι ένας τύραννος προηγούμενης εποχής».
Για την Αλέκα Παπαρήγα...
«Εγώ είμαι φαν της Αλέκας. Για τελείως διαφορετικούς λόγους, καθόλου ιδεολογικούς (...) είναι θρησκευτικού χαρακτήρα και αυτό είναι το στοιχείο που μου αρέσει στην Παπαρήγα. Είναι η Τσιτσιολίνα».
Για τον Αλέξη Τσίπρα...
«Είναι κορμοράνος. Έχει και αυτός μεταλλαχτεί από το μαγικό ραβδάκι της αρσενικής Κίρκης, του Κίρκου. Αυτοί οι κορμοράνοι είναι περίεργοι. Είναι πάντα το βαθύ κράτος.»
η mini συνέντευξη που έδωσε στο neolaia.gr πριν λίγες ημέρες:
και μια παλιά συνέντευξή του σε κάποιον Μίμη Τσακωνιάτη:
Τζίμης Πανούσης: «Η ζωή είναι refresh», κείμενο-συνέντευξη Μίμης Τσακωνιάτης
Ο Τζιμάκος δε χρειάζεται συστάσεις. Είναι ένας πολυδιάστατος και πληθωρικός σατιρικός οπτικοακουστικός καλλιτέχνης που καταφέρνει να αποτυπώνει με μοναδικό τρόπο μέσα από τους στίχους των τραγουδιών του και από τις κατά καιρούς παραστάσεις του το εκάστοτε εγχώριο και διεθνές Zeitgeist, ελληνιστί το Πνεύμα των Καιρών, το οποίο παραμένει ασύλληπτο από το μέσο άνθρωπο. Μοιάζει δηλαδή σα να βρίσκεται την ώρα της καταιγίδας πάνω από την ατμόσφαιρα, σε μεγάλο ύψος κάπου στην περιοχή της τροπόπαυσης, και καβαλώντας τα άγρια οιστρόπληκτα λευκά άλογα των αεροχειμάρρων που δημιουργούνται στα ουράνια από άγνωστη ακόμη στην επιστήμη αιτία, να ταξιδεύει στο μέλλον και να μας μεταφέρει κατόπιν διαμέσου του έργου του τις αθέατες όψεις του γίγνεσθαι.
Ο Τζίμης Πανούσης στο Γυάλινο Μουσικό θέατρο από τις 29 Οκτωβρίου 2010 και κάθε Παρασκευή & Σάββατο, 22:30, για μια σειρά παραστάσεων.
Με όρους αναλυτικής ψυχολογίας θα λέγαμε ότι ως καλλιτέχνης έχει το χάρισμα να βυθίζεται βαθιά μέσα στο συλλογικό ασυνείδητο και να ανασύρει από κει διαφορετικά κάθε φορά σεντούκια που περιέχουν αληθινούς θησαυρούς, οι οποίοι περιμένουν καρτερικά να ανακαλυφθούν. Και για να το πούμε πιο απλά, διαθέτει την έμπνευση που σε συνδυασμό με το ταλέντο του τον απογειώνουν πολύ πιο πάνω από το ύψος στο οποίο βάζουν κάθε φορά τον πήχη οι ομότεχνοί του! Θα αναφέρω ένα μικρό παράδειγμα. Αν διαβάσουμε τους στίχους του τραγουδιού του Η Ελλάδα στα κάρβουνα, που έγραψε πριν είκοσι σχεδόν χρόνια, θα δούμε να αποτυπώνεται ανάγλυφα η απελπιστική εικόνα του σημερινού Νεοέλληνα αλλά και της διαλυμένης, κατακαμένης πατρίδας μας. Λέει χαρακτηριστικά ο προφητικός τραγουδοποιός:
Μια χώρα χωράφι
στη μέση εγώ
σκιάχτρο σε ράφι
βυζαντινό
με ηρωικό ριπλέι
με μια ταρζανιά
πυροβατώ σ’ αναμμένα σκατά
Η Ελλάδα στα κάρβουνα
Βυζαίνω πουτάνες
χαμένο μωρό
μ’ αφήσανε μάνες
σε κάποιο χορό
στα βράχια του Ζάλογγου
στον Ευρογκρεμό
αναστενάρης, ζογκλέρ, ζιγκολό
Η Ελλάδα στα κάρβουνα
Με λίγα λόγια το τραγούδι περιγράφει μία έρημη πνευματικά χώρα που έχει ξεκόψει από τις ανατολίτικες ρίζες της σε μία αγωνιώδη προσπάθεια να γίνει μία τυπική δυτική καταναλωτική κοινωνία. Οι σύγχρονες ελληνίδες μάνες λοιπόν, για χάρη της ευρωπαϊκής καριέρας αφήνουν την ανατροφή των παιδιών τους σε αλλοδαπές μπέιμπι-σίτερ του ανατολικού μπλοκ, που σε ένα μεγάλο τους ποσοστό χρησιμοποιούν την πουτανιά ως ύστατο μέσο επιβίωσης! Γιατί ας μην ξεχνάμε πως οι περισσότερες από αυτές τις δυστυχισμένες γυναίκες που καταλήγουν πόρνες κάνουν πρώτα την κακοπληρωμένη, δύσκολη ζωή της μπέιμπι σίτερ και της οικιακού βοηθού! Στο τραγούδι του πάλι Νεοέλληνας, που κυκλοφόρησε πριν δεκαέξι χρόνια, λέει χαρακτηριστικά:
Κάνω βουτιές σε βόθρο με εικόνες,
φουσκώνω τα βυζιά μου με ορμόνες
Θέλω να γίνω σαν Αμερικάνος,
μ’ αρέσει στα κρυφά (κι) ο Μητροπάνος
Καίω τα δέντρα, χτίζω μεζονέτες,
θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες
Σ’ ένα κλουβί-γραφείο σαν αγρίμι
παίζω ατέλειωτο, βουβό, ταξίμι…
Και όμως, αυτό δεν αποτελεί σήμερα το θολό, υπερμετροπικό όραμα του σύγχρονου Νεοέλληνα; Και τι μέλλον μπορεί να έχει ένας λαός που ζει σε μία εικονική, βοθρολυματική πραγματικότητα, που παρακαλάει γονυπετής τους Αμερικανούς να του εκδίδουν χωρίς προσκόμματα βίζα για τη χώρα όπου πάλλεται η Καρδιά του Κτήνους, που κάνει παραφύσιν επεμβάσεις στο ίδιο του το σώμα, που μισεί τα δάση και ηδονίζεται με το να τα θάβει κάτω από τόνους μπετόν, που καθημερινά αποβλακώνει και καθιστά ψυχικά ανάπηρα τα παιδιά του;
Για να εξηγηθώ, δε δηλώνω φαν του Τζιμάκου, ούτε πνευματικός συγγενής, καθώς ο αναρχοκομμουνισμός που αποτελεί τη θεμελιώδη ιδεολογική του πλατφόρμα με βρίσκει αντίθετο. Και αυτό γιατί ενώ, όπως είπα και πριν, ο ιδιοφυής καλλιτέχνης ακτινογραφεί με μοναδικό, σουρεαλιστικό τρόπο το ζοφερό, θλιβερό τοπίο της σύγχρονης πτώσης και της παρακμής της άλλοτε χώρας του φωτός, εντούτοις μέσα από το έργο του συλλήβδην δεν έχει να προτείνει τίποτα στον απελπισμένο σύγχρονο Έλληνα, κάποιο κακοτράχαλο μονοπάτι για να κόψει δρόμο και να αφήσει πίσω του το ασφυκτικό κενό, την εχθρική για τη ζωή έρημο όπου ζει και αναπνέει…
Από την άλλη μεριά είναι πολύ δύσκολο να βάλεις μία ταμπέλα στο πολυπρισματικό έργο του. Ωστόσο, αν υπάρχει μία λέξη κλειδί που το εμπεριέχει και το αποδίδει σε ικανό βαθμό, τότε αυτή είναι το «κολλάζ»! Ο Τζιμάκος τρελαίνεται να ανακατεύει ανόμοια πράγματα μεταξύ τους και να δημιουργεί πρωτόγνωρα υλικά. Είτε αυτά είναι εικόνες, είτε μουσική, είτε στιχάκια. Με άλλα λόγια ο Τζίμης Πανούσης είναι ο πρώτος εγχώριος καλλιτέχνης που πειραματίστηκε και εδραίωσε την τέχνη της δημιουργικής μετάλλαξης! Από την εποχή που ως μαθητής έστηνε συνωμοτικά στο σχολείο κουκλοθέατρο, βάζοντας στη θέση του κεφαλιού του καραγκιόζη εκείνο από την ψαλιδισμένη φωτογραφία της Βουγιουκλάκη, μέχρι την πιο πρόσφατη εικόνα που φιλοτέχνησε, δηλαδή αυτή της φράουλας που έχει αποκτήσει γουρουνίσιο στόμα και μας βγάζει ξεδιάντροπα γλώσσα!
Εδώ και λίγο καιρό ο Τζιμάκος κυκλοφόρησε 2 DVD με την ιδιαίτερα πετυχημένη παράσταση που είχε δώσει πριν δέκα χρόνια στο «Γυάλινο» με τίτλο Της πατρίδας μου η σημαία. Tο 1ο DVD που περιέχει και το 1ο μέρος του σώου του, έχει ως εξώφυλλο την ελληνική σημαία, στην οποία τη θέση του σταυρού έχει καταλάβει προκλητικά το σφυροδρέπανο. Για αυτή του την ενέργεια ο καλλιτέχνης είχε πρωτόδικα καταδικαστεί σε φυλάκιση 4 μηνών, για να αθωωθεί στη συνέχεια, όταν η υπόθεση εκδικάστηκε σε δεύτερο βαθμό στο 5ο τριμελές πλημμελειοδικείο Αθηνών. Και αν στο 1ο DVD ο Τζιμάκος θέλει ποιητική αδεία τη σημαία του να φέρει σφυροδρέπανο, το 2ο, που περιλαμβάνει και το 2ο μέρος της παράστασης τιτλοφορείται Της πατρίδας σου η σημαία και έχει στο εξώφυλλό του την αμερικάνικη! Ένα πολύ εύστοχο εύρημα, καθώς σήμερα σχεδόν κανείς νεοέλληνας δε μετέχει της ελληνικής παιδείας, αλλά αντίθετα βλέπει, τρώει, ντύνεται και ζει αμερικάνικα. Παρακολουθώντας κανείς έπειτα από δέκα χρόνια την παράσταση του Τζιμάκου συνειδητοποιεί πως η αιχμηρή του σάτιρα δεν έχει χάσει καθόλου από τη φρεσκάδα της αλλά αντίθετα δείχνει να είναι πολύ πιο επίκαιρη και ουσιώδης. Μάλιστα στο 1ο DVD υπάρχει και το 1ο, ιστορικό πια video clip που σκηνοθέτησε ο Τζίμης Πανούσης με τίτλο Κάγκελα Παντού. Επιπλέον, το πακέτο περιλαμβάνει και Δώρο Εφημερίδα που διανθίζεται με πολλά εμπνευσμένα κολλάζ του καλλιτέχνη, αλλά και από τους στίχους των τραγουδιών που ακούγονται στην παράσταση του Γυάλινου. Και σε μία εμπνευσμένη σύλληψη τιτλοφορεί αυτή την εφημερίδα DVD NEWS σε μία προσπάθεια αποτύπωσης της φαύλης κατάστασης που έχει περιέλθει ο Τύπος στη χώρα μας, καθώς κανείς πλέον δεν τον αγοράζει για να διαβάσει το περιεχόμενό του αλλά για να αποκτήσει βιβλία, CD και DVD.
Για εκείνους τους ελάχιστους πιστεύω αναγνώστες που αγνοούν ενδεχόμενα τον Τζίμη Πανούση τούς δίνεται τώρα η ευκαιρία να πάρουν μία μικρή γεύση από το απαράμιλλο χιούμορ του καλλιτέχνη, έτσι όπως αποτυπώθηκε πριν δεκατέσσερα χρόνια σε μία συνέντευξη πορτρέτο που μου παραχώρησε για τις ανάγκες κάποιας εκπαιδευτικής ραδιοφωνικής εκπομπής στο πλαίσιο της φοίτησής μου στο Εργαστήρι Δημοσιογραφίας, και βγαίνει επιτέλους τώρα στο φως… Το γεγονός ότι και η συνέντευξη αυτή εξακολουθεί έπειτα από τόσο καιρό να είναι φρέσκια και ανατριχιαστικά ζωντανή, όπως και η παράσταση που επανακυκλοφορεί σε DVD ο Τζιμάκος, αποδεικνύει περίτρανα ότι ο λόγος του Πανούση όταν περνάει από το κόσκινο του γερο-Κρόνου-Χρόνου, αφήνει πάνω του ικανή ποσότητα από ψήγματα χρυσού, τα οποία θα αποτελέσουν στο μακρινό μέλλον αντικείμενο έρευνας και θαυμασμού για όλους εκείνους τους μερακλήδες συντηρητές και μελετητές ανεκτίμητης αξίας έργων τέχνης…
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Η συνέντευξη έγινε προς το τέλος της άνοιξης του 1995, όταν συνάντησα για πρώτη φορά τον Τζιμάκο σε κάποιο γραφείο στην Κηφισίας, στο κτήριο όπου εδραζόταν ο ραδιοφωνικός σταθμός Flash 961. Από κει, κάθε Σαββατοκύριακο το “φρικιό” χορηγούσε μέσω των ερτζιανών την πιο ισχυρή ηχητική αντιβίωση, τον Δούρειο Ήχο.
Κάτσε να βάλω τα γυαλιά για να βγαίνουν σωστά οι απαντήσεις. (Φοράει τα μαύρα γυαλιά του).
-Λοιπόν, κατ’ αρχάς να δημιουργήσουμε το σκηνικό… Από εκεί που κάθεσαι τι βλέπεις;
Μία ψείρα (Γελάει). Δεν είναι σεξουαλική όμως! Είναι αυτές οι μηχανικές οι ψείρες από την κοιλάδα της σιλικόνης!
-Της Silicon Valley;
Τα αγαπάω αυτά, μ’ αρέσουνε. Όλα αυτά τα σιλικονούχα. Έχεις πιάσει ποτέ σιλικόνη;
-Σιλικόνη… ναι. Ναι! Σιλικονούχα ψείρα πρώτη φορά… πιάνω (γέλια)! Εδώ γύρω ποιο είναι το πιο αγαπημένο σου αντικείμενο;
Το αγαπημένο μου αντικείμενο είναι τα γυαλιά μου. Το είπα και από την αρχή. Μ’ αρέσει να βάζω τα γυαλιά κυρίως σε άλλους, αλλά επειδή είναι δύσκολο, τα βάζω μόνος μου για προπόνηση!
-Το πρωί όταν σηκώνεσαι φοράς ό,τι βρίσκεις μπροστά σου, ή επιλέγεις και συνδυάζεις χρώματα;
Δε σηκώνομαι το πρωί, αλλά γύρω στο μεσημέρι προς το απόγευμα και φοράω απογευματινά ρούχα. Δηλαδή, αυτά που φοράγαμε στις διαδηλώσεις όπου συνήθιζα να πηγαίνω παλιά. Υπήρχε τότε μία διαδικασία πριν πας στη διαδήλωση. Είχα μία ψαγμένη κοπέλα που με συνόδευε και πρόσεχε πάντα το ντύσιμό μου. Δηλαδή προσέχω το ντύσιμό μου με τη βοήθεια πάντα του ερωτικού μου παρτενέρ. Δηλαδή με τα χέρια μου τα ψάχνω τα ρούχα!
-(Γέλια). Τώρα στις διαδηλώσεις δεν πaς πιστεύω;
Δε γίνονται (γελάει). Καμιά φορά μόνος μου, διαδηλώνω!
-Θέλω τώρα να μου πεις μια αίσθηση των παιδικών σου χρόνων.
Αίσθηση των παιδικών μου χρόνων… Εγώ μικρός είχα μία τραυματική εμπειρία. Όταν ήμουν στην 4η δημοτικού με δάγκωσε ένας σκύλος ονόματι Τζίμης, συνονόματός μου, και από τότε φοβάμαι τα τετράποδα. Γι’ αυτό και τελευταία είμαι βαθύτατα ενάντια στη ζωοφιλία. Δεν μπορώ τους ζωόφιλους, τους φιλάθλους, τους βρίσκω επικίνδυνους. Μετά είχα σκύλο, τον κτύπαγα, τον φώναζα το βράδυ και του έβγαλα γερμανικό όνομα, Βολφ, για να ξεσπάω τα αντιφασιστικά μου αισθήματα επειδή ήμουν από αριστερή οικογένεια. Αυτά είναι που θυμάμαι, δηλαδή ιστορίες με σκύλους. Μετά αγάπησα πολύ τα σκυλάδικα και τα αγαπάω μέχρι σήμερα.
-Αν άνοιγα τώρα ένα παράθυρο στην ψυχή σου, τι τοπίο θα βλέπαμε;
Νομίζω πως η εποχή δεν είναι πρόσφορη για να ανοίξεις παράθυρο. Δεν είναι η οικονομία δηλαδή που βοηθάει. Τώρα τα τηλεοπτικά παράθυρα είναι καλά να ανοίγουνε, αλλά να ανοίγουμε βουβά. Δηλαδή χωρίς καλεσμένους από μέσα ώστε να βαράνε από τον αέρα και να κρυώνει ο κεντρικός παρουσιαστής. Τώρα, αν ανοίγαμε ένα παράθυρο, λες, στην ψυχή μου. Δύσκολη ερώτηση μου ’χεις βάλει… (Γελάει). Έχω κάνει το λάθος και στα παράθυρα της ψυχής μου δεν έχω βάλει αυτά με τους γερμανικούς μηχανισμούς, τα πλαστικά, τα… Ντοράλ. Ντο… Ντο… ρα. Ντόρα. Έχει παχύνει η Ντόρα!
-Σπούδασες μουσική ή είσαι αυτοδίδακτος;
Ούτε το ένα ούτε το άλλο. (Γελάει). Δεν έχω κάνει τίποτα από τα δύο. Ασχολήθηκα τυχαία. Μου φέρανε δώρο μία κιθαρούλα, μια μελόντικα, ένα πιανάκι και κουτσά-στραβά τα ’βαλα το ένα πίσω από το άλλο και κάτι έγινε.
-Υπάρχει μία συμβουλή του πατέρα σου που δε θα ξεχάσεις ποτέ, ή κάτι που είχε κάνει ο πατέρας σου και σου είχε κάνει εντύπωση;
Μου έκανε εντύπωση που τον έβλεπα να ντύνεται το πρωί που έφευγε για τη δουλειά και έβαζε εφημερίδες για το κρύο μέσα από τα ρούχα! Γιατί πήγαινε με τα πόδια, και μέχρι να μεγαλώσω αρκετά νόμιζα πως οι εφημερίδες είναι για να τις φοράς και όχι για να τις διαβάζεις. Μετά, όταν είδα ότι τις διάβαζες κιόλας υπήρξε σημαντικό σημείο για τη ζωή μου.
-Καθοριστικό;
Καθοριστικό!
-Υπάρχει ή υπήρξε ένα πρόσωπο που να σε επηρέασε με τον τρόπο του ή τη σκέψη του στη ζωή σου, ένα πρόσωπο που αν δεν είχε υπάρξει στη ζωή σου ίσως τώρα να μην ήσουν αυτός που είσαι;
Η γιαγιά μου ήταν ένα από αυτά τα πρόσωπα. Είχε έρθει από την καμένη Σμύρνη και σχεδόν κάθε απόγευμα όντας σε παραλήρημα μου έλεγε ιστορίες απ’ τα παιδικά της χρόνια. Και αυτό νομίζω με σημάδεψε αρκετά.
-Μικρός διάβαζες παραμύθια, πήγαινες κινηματογράφο;
Ναι, οπωσδήποτε το Παρασκευοσαββατοκύριακο πήγαινα οικογενειακώς σε καλοκαιρινούς κινηματογράφους. Ήταν η έξοδος η οικογενειακή. Πήγαινα όμως και σε βαριετέ θέατρα που ερχόντουσαν στους κινηματογράφους. Ωραία ήτανε… Ωραία. Και μ’ άρεσε τότε που βγήκε το Ταμ-Ταμ. Άλλος σημαντικός σταθμός στην παιδική μου ζωή ήταν όταν πρωτοήρθε το Ταμ-Ταμ. Οι πρώτες διαφημίσεις στους θερινούς κινηματογράφους που μ’ έβαλαν σε αυτό… Γιατί εγώ το αναψυκτικό αυτό… Το Ταμ-Ταμ είναι αναψυκτικό και αντιψυκτικό που σε παραπέμπει στη μαύρη ήπειρο. Στην Αφρική με το στερητικό άλφα. Μετά πέρασα στις ταινίες φρίκης!
-Ο αγαπημένος σου ήρωας ποιος ήτανε;
Ο Τεν χωρίς το άλλο Τεν. Όχι ο Τεν-Τεν δηλαδή. Διχασμένη προσωπικότητα ο ήρωας αυτός των καρτούνς, ο Τεν-Τεν. Εμένα μ’ άρεσε ο Τεν. Ο πρώτος Τεν όχι ο δεύτερος.
-Τώρα αυτή την περίοδο τι σ’ αρέσει να βλέπεις;
Αυτή την περίοδο μ’ αρέσει να βλέπω σερβιέτες μεταχειρισμένες. Μιλάω ειλικρινά! Μ’ αρέσει να βλέπω σερβιέτες μεταχειρισμένες, τις οποίες θέλω να λανσάρω στην αγορά γιατί έχω σπουδάσει μάρκετινγκ. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ και κάνω έρευνα. Έρευνες μάλλον αγοράς. Θέλω πολύ να λανσάρω μία σερβιέτα για το στόμα. Τελευταία νομίζω ότι θα…
-Για το στόμα! Για τι χρήση;
Χρήση να μη μιλάς, να μη… Και ταμπόν για τα αυτιά. Να μην ακούς.
-Και για τα μάτια (γέλια);
Για τα μάτια, αυτά τα γυαλιά, τα Vogue…
-Δηλαδή το θέαμα δε σε ενδιαφέρει; Η τηλεόραση; Πολλοί ισχυρίζονται πως η τηλεόραση είναι ο διάβολος! Εσύ τι πιστεύεις;
Το πιστεύω και ’γω πως η τηλεόραση είναι ο διάβολος, αλλά πάντα είχα καλές σχέσεις μαζί του. Σχέσεις αγάπης και μίσους. Μ’ αρέσει να συνδιαλέγομαι με τα του Εωσφόρου με τα πολλά ποδάρια και να αλλάζουμε κάλτσες. Αλλαξοκαλτσιές που λένε!
-Υπάρχει κάποιο όνειρο που να το βλέπεις συνεχώς και να σου δημιουργεί άγχος;
Να πετάω. Περιμένουμε τώρα να έρθει σε κάνα-δυο χρόνια το Virtual Reality για να πετάξουμε και πραγματικά. Δηλαδή να μπούμε ολοκληρωτικά μέσα στις τηλεοπτικές οθόνες.
-Ο θάνατος σε φοβίζει;
Όχι, καθόλου. Τον περιμένω με αγαλλίαση και ανακούφιση. Καλοδεχούμενος!
-Αυτό γιατί αισθάνεσαι κουρασμένος από τη ζωή;
Όχι, όχι! Είμαι αισιόδοξος, αλλά ως ορθόδοξος έχω μία πολύ καλή σχέση με το θάνατο. Δηλαδή αυτή είναι και η διαφορά μας από τους δυτικούς, γι’ αυτό και δεν μπορούμε να κάνουμε καλά μαζί τους που έρχονται εδώ μόνο το καλοκαίρι. Επειδή είναι και μεθυσμένοι, είναι και ο ήλιος που τους βαράει και είναι και τα αντηλιακά. Εκεί κάπως μπορούμε να τα καταφέρουμε με τη γλώσσα των σωμάτων να επικοινωνήσουμε. Αλλά τον υπόλοιπο χρόνο το πρόβλημά μας είναι πως εμείς εδώ οι ορθόδοξοι… Πώς να το πω. Είμαστε υπέρ… Γιορτάζουμε το θάνατο! Είμαστε Πασχαλινοί, ενώ αυτοί γιορτάζουνε τα Χριστούγεννα, τη γέννηση. Γι’ αυτό γουστάρουνε γενέθλια και βλακείες τέτοιες. Εμείς είμαστε φίλοι με το θάνατο (Τραγουδάει): «Φίλοι με το θάνατο…»
-Είχες ποτέ σου μεταφυσικές εμπειρίες;
Έχω τραγικές μεταφυσικές εμπειρίες. Πολλές! Όταν, για παράδειγμα, ανακάλυψα ένα ανάποδο μήνυμα του Σατανά σε ένα δίσκο μου. Τον πρώτο. Και ήμουνα σε φάση που αν το έφτανα μέχρι το τέλος, που δεν το έφτασα, γιατί έκανα πίσω…, γιατί αυτά τα παιχνίδια είναι επικίνδυνα… Ήμουνα δηλαδή προ των πυλών να κατέβει ο Ναζωραίος να συζητήσουμε, αλλά τελευταία στιγμή το απέφυγα.
-Αν είχες τη δυνατότητα να μπεις στη μηχανή του χρόνου θα έκανες ένα ταξίδι στο παρελθόν ή στο μέλλον;
Θα έκανα στο παρελθόν.
-Γιατί στο παρελθόν;
Γιατί μ’ αρέσει. Θα πήγαινα σε συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους. Θα ήθελα να δω το κωλαράκι του Καραϊσκάκη όταν το έδειχνε στους Τούρκους. Έχω τέτοια απωθημένα. Να δω τον Νέρωνα να βάζει φωτιές. Όλα αυτά τα σήριαλ παλιά, τον Φώσκολο που ήταν στο δημοτικό! Μ’ αρέσει δηλαδή να δω ανθρώπους που τους βλέπω τώρα σε άλλες φάσεις, σε άλλες καταστάσεις.
-Για το μέλλον δεν κάνεις συζήτηση, δε θες να δεις κάτι από το μέλλον.
Όχι. Δε θέλω να δω κάτι από το μέλλον, γιατί το μέλλον είναι τώρα.
-Αν ήσουν ο μόνος επιζών μιας ολικής καταστροφής και μπορούσες να σώσεις κάτι από αυτό τον κόσμο τι θα έσωζες;
Αχ! Δύσκολη ερώτηση. Θα έσωζα το δίσκο της Καίτης Γαρμπή. Νομίζω πως είναι ένας σταθμός στη δισκογραφία και ότι είναι χρέος όλων των δημιουργών τέτοια πολιτιστικά προϊόντα να τα διαφυλάξουν και να τα μεταφέρουν αναλλοίωτα στους μεταγενέστερους.
-Παρακαταθήκη πολιτιστική δηλαδή;
Ναι. Τέτοια πράγματα, φαινόμενα όπως ο Μαζωνάκης. Αυτά μ’ αρέσουνε, τα καθημερινά, τα εφήμερα, οι πεταλούδες, οι ταραντούλες. Μ’ αρέσουνε οι τιράντες με σφυροδρέπανα πάνω, μ’ αρέσουνε ο Τιραμόλα, τραμπάλα μόνος μου. Τέτοια επικίνδυνα σπορ.
-Τελικά τι είναι για σένα το χιούμορ;
Το χιούμορ… Τι είναι το χιούμορ; Το χιούμορ είναι χυμός. Ετυμολογικώς να το δούμε είναι χυμός, και τελικά είναι ζωή. Και καταλήγουμε με τη μεταβατική ιδιότητα, ότι η ζωή είναι refresh. Έχω καταλήξει δηλαδή.
-Τελεσίδικα;
Τελεσίδικα. Είναι refresh η ζωή!
(πρώτη δημοσίευση camera professional τεύχος 30)
