Wednesday 31 October 2012

Σαμαραήλ

τον πούλο αρμ

28 Οκτωβρίου γιορτάζουμε το ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ λέμε...

Στην προσπάθεια των χρυσαυγιτών να καταθέσουν στεφάνι και να παρελάσουν στην Κάτω Αχαία, συνάντησαν σθεναρή αντίσταση από μικρή ομάδα στην αρχή, από πλήθος κατοίκων στην συνέχεια. Δεν τους επιτρέψαμε να καταθέσουν στεφάνι, ούτε να παρελάσουν.


θενξ Χ.

νοικοκυραιοκρατία

εικόνα από gifmovie

Δημοκρατία έχουμε

Δευτέρα, Οκτωβρίου 29, 2012

Ανακεφαλαιώνουμε:

1) Πολίτες καταγγέλλουν ότι βασανίστηκαν.
2)
Στα κυρίαρχα ελληνικά ΜΜΕ δεν κουνιέται φύλλο.
3)
Κι ύστερα ήρθε ο Guardian.
4) O αρμόδιος υπουργός της δημοκρατικής κυβέρνησης προαναγγέλλει μηνύσεις κι αγωγές κατά του Guardian, χαρακτηρίζει το δημοσίευμα υποβολιμιαίο από τον ΣΥΡΙΖΑ, προκαταλαμβάνει ιατροδικαστικές εκθέσεις.
5) Οι ιατροδικαστικές εκθέσεις όμως τελικά λένε άλλα και ο ανακριτής προτείνει να ασκηθεί ποινική δίωξη για κακούργημα.
6) Οι παρουσιαστές πρωινής εκπομπής της δημόσιας τηλεόρασης ασκούν μετά από αυτά κριτική στον αρμόδιο υπουργό της δημοκρατικής κυβέρνησης.
7) Δημοσιογράφος που έχει υπηρετήσει όσο ελάχιστοι την τηλεοπτική δημοσιογραφία σκουπίδι και διορίστηκε από την τρικομματική μας κυβέρνηση Γενικός Διευθυντής Ενημέρωσης, κόβει για αυτόν ακριβώς το λόγο την εκπομπή «μέχρι νεωτέρας».
 
Περιμένεις να γράψω ότι έχουμε χούντα για να έχεις από κάπου να πιαστείς, έτσι;

Δεν το γράφω. Δεν έχουμε.

Δημοκρατία έχουμε.

Tη δημοκρατία που αντιστοιχεί σε πολίτες σαν εσένα,
με μηδενική δημοκρατική ευαισθησία,
μα ατελείωτα αποθέματα σταρχιδισμού και παρτακισμού.

πηγή: old-boy

στο χυτήριο της δημοκρατίας


Βαξεβάνης στον Guardian: Η Ελλάδα που γέννησε τη δημοκρατία, έγινε χυτήριο από μια ισχυρή ελίτ

Οκτωβρίου 30, 2012


«Όσους περισσότερους νόμους έχει μια χώρα, τόσο πιο διεφθαρμένη είναι» έλεγε ο Ρωμαίος Τάκιτος. Η Ελλάδα έχει αρκετούς νόμους. Τόσους ώστε η διαφθορά να αισθάνεται ασφαλής. Μια κλειστή ομάδα εξουσίας παρανομεί, στη συνέχεια ψηφίζει νόμους για να νομιμοποιήσει τις παρανομίες, αυτοαμνηστεύεται και στη συνέχεια δεν υπάρχουν μέσα ενημέρωσης ώστε να αποκαλύψουν το τι πραγματικά συμβαίνει.

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η περιπέτεια ενός ανεξάρτητου περιοδικού, του HOT DOC, που είναι και προσωπική μου, είναι θέμα σε ολόκληρο τον κόσμο. Όχι όμως και στα εγχώρια μέσα. Πριν από μερικούς μήνες, το REUTERS και ο βρετανικός Tύπος, αποκάλυψαν σκάνδαλα των ελληνικών Τραπεζών. Τα ελληνικά ΜΜΕ, δεν έγραψαν τίποτα. Στη θέση που έπρεπε να είναι τα ρεπορτάζ των αποκαλύψεων, ήταν οι πληρωμένες διαφημίσεις από αυτούς που έριξαν έξω τις ελληνικές τράπεζες.

Η υπόθεση «Λαγκάρντ» στην Ελλάδα δεν είναι παρά η βίαιη έκφραση όλου αυτού. Το 2010 η κυρία Λαγκάρντ παρέδωσε στον υπουργό Οικονομικών της Ελλάδας Γ. Παπακωνσταντίνου λίστα με αυτούς που διατηρούσαν λογαριασμούς στο εξωτερικό. Κάποιοι από αυτούς είχαν καταθέσεις μαύρου χρήματος. Η λίστα χάθηκε. Δεν αποτέλεσε ποτέ αντικείμενο έρευνας. Ο έλληνας υπουργός την παρέδωσε στον επόμενο, τον Ευάγγελο Βενιζέλο και αυτός κάπου την έχασε, σαν να επρόκειτο για λαθραίο CD μουσικής που αγόρασε από κάποιον πλανόδιο.

Επί 2 χρόνια η πολιτική ζωή στην Ελλάδα δηλητηριάστηκε με ονοματολόγια ανθρώπων που πιθανολογούνταν ως καταθέτες Ελβετίας. Πολιτικοί και οικονομικοί εκβιασμοί γίνονταν στα σκοτεινά δωμάτια μιας διεφθαρμένης εξουσίας. Μέσα σε αυτό το κλίμα το HOT DOC δημοσίευσε 2059, χωρίς καταθέσεις ή προσωπικά στοιχεία.

Και τότε η εξουσία θυμήθηκε τον εαυτό της. Τον πιο υποκριτικό εαυτό της. Αυταπάγγελτα η εισαγγελία της Αθήνας κινήθηκε και διέταξε την αυτόφωρη σύλληψη του γράφοντα. Την επιχείρηση επιλήφθηκε η Κρατική Ασφάλεια. Ο νόμος για τα προσωπικά δεδομένα ήταν το κατηγορητήριο. Στην πραγματικότητα δεν υπήρχαν προσωπικά δεδομένα. Απλώς το δεδομένο ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν λογαριασμό σε κάποια τράπεζα. Δεν υπήρξε ούτε ο ισχυρισμός για ενοχή αυτών των ανθρώπων. Απλώς η επίκληση για έρευνα
.
Οι συναλλαγές με τις τράπεζες είναι δημόσιες δεν γίνονται με κουκούλες. Άρα δεν είναι η ύπαρξη λογαριασμού σε τράπεζα προσωπικό δεδομένο. Αντιθέτως είναι το ποσό ή το είδος της συναλλαγής. Επίσης στην Ελλάδα οι Τράπεζες στέλνουν φακέλους με τα λογότυπά τους, στους οποίους εσωκλείουν την κίνηση των λογαριασμών, άρα δηλώνουν την σχέση με τον πελάτη. Παρ όλα αυτά η δημοσιοποίηση μιας λίστας που απλώς είχε ονόματα και ζητούσε διερεύνηση, χαρακτηρίστηκε προσωπικό δεδομένο.

Μερικές μέρες πριν, η μεγαλύτερη εφημερίδα της Ελλάδας είχε δημοσιεύσει ονόματα ελλήνων καλλιτεχνών δίπλα στις φορολογικές τους δηλώσεις. Πλήρης παράδοση προσωπικών δεδομένων. Η εισαγγελία δεν έκανε καμία κίνηση. Δεν έδωσε εντολή να ασκηθεί κάποια δίωξη.

Στους μύθους της αρχαίας Ελλάδας η Δικαιοσύνη εμφανίζεται τυφλή. Στην σύγχρονη Ελλάδα απλώς κλείνει το μάτι με νόημα σε κάποιους. Η μελέτη της λίστας Λαγκάρντ είναι αποκαλυπτική. Εκδότες, επιχειρηματίες, εφοπλιστές, όλο το σύστημα της εξουσίας εμφανίζεται να έχει βγάλει χρήματα στο εξωτερικό. Και είναι στοιχεία μόνο από μίας μόνο τράπεζας. Την ίδια ώρα στην Ελλάδα, άνθρωποι ψάχνουν για φαί στα σκουπίδια.

Αυτό που στο μυαλό των ανθρώπων ήταν μια πιθανολόγηση, από τη δημοσίευση της λίστας γίνεται πραγματικότητα. Την Ελλάδα της κρίσης δεν την έφτιαξαν όλοι. Και την κρίση δεν την πληρώνουν όλοι. Το κλειστό και διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας, προσπαθεί να διασωθεί εμφανιζόμενο να καταβάλει προσπάθειες να σώσει την Ελλάδα. Στην πραγματικότητα οξύνει της αντιθέσεις της ,την ώρα που αυτή παραπαίει πάνω από τον γκρεμό.

Αν στην Βίβλο οι αμαρτωλοί «διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλο», στην Ελλάδα η αμαρτωλή εξουσία, διυλίζει συντάξεις και καταπίνει λίστες. Φυσικά για να τις εξαφανίσει. Αυτές με τους φίλους, τους γνωστούς, τους ευνοημένους και τους ομοτράπεζους.

Στη χώρα που μας αρέσει να λέμε πως γέννησε τη Δημοκρατία, η Δημοκρατία έχει καταντήσει ένα υβρίδιο θερμοκηπίου. Αυτοί που την χειρίζονται φροντίζουν να εμφανίζουν ως Δημοκρατία το δικαίωμα ψήφου και την αναιρούν με τον τρόπο που χρησιμοποιούν αυτό το δικαίωμα που τους παρέχει η ψήφος. Και η Δικαιοσύνη δυστυχώς παραμένει η παράνομη ερωμένη της πολιτικής.

 

Tuesday 30 October 2012

Τα περιορισμένης εγκεφαλικής λειτουργίας δίποδα έχουν τους ηγέτες που τους αξιζουν


πηγή: to-fresko

Το νερό ΔΕΝ είναι προϊόν.


 Τι σημαίνει ιδιωτικοποίηση του νερού

Το νερό ως προϊόν

Συγγραφέας: Μαριανίνα Ρακκά

Περιοδικό ΑΡΔΗΝ-ΡΗΞΗ Φύλλο 62

Μάρτιος 2001. Το Παγκόσμιο Συμβούλιο του Νερού και τα Ηνωμένα Έθνη διοργανώνουν παγκόσμιο Φόρουμ στο οποίο το νερό χαρακτηρίζεται για πρώτη φορά ανοιχτά ως προϊόν. Αργότερα, στο ίδιο συνέδριο αποφασίζεται η πολιτική που θα ακολουθηθεί για την αντιμετώπιση του προβλήματος της παγκόσμιας λειψυδρίας: Η διαχείριση του νερού ανατίθεται πλέον στον ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς.

Από τότε το τοπίο της παγκόσμιας αγοράς του «γαλάζιου χρυσού», όπως αποκαλείται πλέον το νερό, διαμορφώνεται από τρεις μεγάλες πολυεθνικές, τις γαλλικές Suez και Vivendi, η οποία κρύβεται πλέον υπό το όνομα Veolia, και την Water Thames. Οι τρεις αυτές εταιρείες βρίσκονται μεταξύ των κορυφαίων 100 εταιρειών στον κόσμο, με το ετήσιο εισόδημα και των τριών το 2003 να υπολογίζεται σε 156,7 δισεκατομμύρια δολάρια ενώ αναφέρεται ότι ελέγχουν την παροχή νερού σε περίπου 230 χώρες και στις πέντε ηπείρους[1].

Οι υπέρμαχοι της ιδιωτικοποίησης του νερού θα έτριβαν τα χέρια τους διαβάζοντας τα παραπάνω στοιχεία, καθώς θεωρούν ότι η ιδιωτικοποίηση είναι ο μόνος δρόμος για να διακινηθεί το νερό στις φτωχές χώρες του Τρίτου κόσμου, οι οποίες αντιμετωπίζουν και το μεγαλύτερο πρόβλημα λειψυδρίας. Θα πρόσθεταν μάλιστα ότι, με αυτόν τον τρόπο, όλοι οι άνθρωποι θα είχαν πρόσβαση σε καλύτερες υπηρεσίες και θα μπορούσε να παρακαμφθεί η γραφειοκρατία και η διαφθορά. Πριν από μερικά χρόνια μάλιστα θα μπορούσαν να υποστηρίξουν αυτά τα επιχειρήματα με ατράνταχτα παραδείγματα πόλεων και χωρών επιτυχούς εφαρμογής της ιδιωτικοποίησης του νερού. Δυστυχώς όμως για αυτούς τα παραδείγματα αυτά γίνονται όλο και λιγότερα.


Τον Αύγουστο του 2000, η Ν. Αφρική χτυπήθηκε από επιδημία χολέρας, η οποία έπληξε περισσότερους από 250.000 ανθρώπους μέσα σε δύο χρόνια και οδήγησε σε 300 θανάτους[2]. Σύμφωνα με μελετητές, η επιδημία οφειλόταν σε αδυναμία των κατοίκων να πληρώσουν το αντίτιμο για το καθαρό νερό, με αποτέλεσμα να καταφεύγουν σε ακατάλληλες πηγές πόσιμου νερού. Δυσάρεστη κατάληξη είχε και η προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του νερού στη Βολιβία όπου οι υπέρμετρες αυξήσεις των τιμολογίων και το σφράγισμα των ιδιωτικών γεωτρήσεων των πολιτών, είχε ως αποτέλεσμα εκτεταμένες διαμαρτυρίες, των οποίων η καταστολή οδήγησε στον θάνατο δύο ατόμων. Τέλος, το 1988 η κυβέρνηση Θάτσερ στην Αγγλία παραχώρησε μεγάλο αριθμό οργανισμών ύδρευσης σε ιδιωτικές εταιρίες παρέχοντάς τους μια σειρά από διευκολύνσεις όπως: απαλλαγή από φόρους, απαλλαγή από χρέη κ.ά. Οι εταιρίες αυτές προχώρησαν σε απαράδεκτα μέτρα που αφορούσαν στην καθιέρωση ειδικής κάρτας προπληρωμής που παρείχε πρόσβαση στο νερό μόνο με την προκαταβολή του αντιτίμου, καθώς και στη διακοπή της παροχής σε όσους δεν είχαν να πληρώσουν γεγονός που προκάλεσε εκτεταμένες αντιδράσεις.

Δυστυχώς τα δεινά δεν τελειώνουν εδώ. Την ώρα που η Παγκόσμια Τράπεζα πιέζει τις κυβερνήσεις να προχωρήσουν σε ιδιωτικοποιήσεις, θέτοντάς τες ως όρο σε δανεισμούς χωρών, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποστέλλει επιστολές σε 72 χώρες ζητώντας τους να «ανοίξουν τις αγορές τους για το εμπόριο νερού», ενώ έχουν διαρρεύσει στον Τύπο προηγούμενες επιστολές της με αντιπροσώπους των μεγάλων πολυεθνικών του νερού. Στη Γαλλία στελέχη των πολυεθνικών και πολιτικοί παραπέμπονται στη δικαιοσύνη με κατηγορίες για δωροδοκία και διαφθορά, ενώ στον Τύπο οι εταιρίες Suez και Vivendi χαρακτηρίζονται ως εξαιρετική πηγή εσόδων για προεκλογικές αλλά και μετα-εκλογικές εκστρατείες πολιτικών[3]. (Και για να μην ξεχνάμε τη γειτονιά μας, η γαλλική Suez ήδη ελέγχει μέρος των μετοχών του Οργανισμού Ύδρευσης Θεσσαλονίκης και προβλέπεται αύξηση αυτού του ποσοστού.)

Την ίδια στιγμή που οι μεγάλες πολυεθνικές διαπραγματεύονται συμφωνίες εκατομμυρίων δολαρίων με τις κυβερνήσεις, 1,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό, πόσιμο νερό και 1,8 εκατομμύρια θάνατοι τον χρόνο οφείλονται σε ασθένειες που προκαλούνται από πόση ακατάλληλου νερού[4]. Όσοι κατάλαβαν τι τους περιμένει, κατάλαβαν.

Πηγές:
[1] ICIJ, The water barons, διαθέσιμο στη σελίδα http://projects.publicintegrity.org/water/
[2] CBC News, Who’s hand on the tap? Διαθέσιμο στη σελίδα http://www.cbc.ca/news/features/water/southafrica.html
[3] ICIJ, Water and power: The French connection, διαθέσιμο στη σελίδα http://projects.publicintegrity.org/water/report.aspx?aid=47
[4] Ετήσια Αναφορά των Ηνωμένων Εθνών για το πρόβλημα της λειψυδρίας.

πηγή: savegreekwater

αζμπέτε

To know us better.
Για να πάρουν και οι ξένοι φίλοι σας μια γεύση από το δεξιό μας μέτωπο..

 

το βίντεο το βρήκα στον pitsiriko

βίαιη ανακατανομή του πλούτου


«Είναι ένας ταξικός πόλεμος» που καταστρέφει την Ελλάδα, λέει ο Νόαμ Τσόμσκι

Κριτική στην πολιτική λιτότητας της ΕΕ

Νέα Υόρκη
Την θέση ότι οι πολιτικές που εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Ένωση για την αντιμετώπιση της κρίσης όχι μόνο δεν πετυχαίνουν τους στόχους τους αλλά φέρνουν και καταστροφή στην Ελλάδα εξέφρασε σε συνέντευξή του ο Αμερικανός γλωσσολόγος και διανοητής Νόαμ Τσόμσκι. Η επιλογή της λιτότητας είναι οικονομικά αδιέξοδη, λέει, και εκτιμά ότι είναι κάτι περισσότερο από μια εμμονή για την τιθάσευση του πληθωρισμού: «είναι ένας ταξικός πόλεμος» με πολιτικές νεοφιλελεύθερης κοπής που γκρεμίζουν το κοινωνικό κράτος.

Μιλώντας σε ομογενειακή ραδιοφωνική εκπομπή τόνισε ότι «οι πολιτικές της ΕΕ καταστρέφουν την Ελλάδα» –δεν πιστεύει ότι αυτό γίνεται εσκεμμένα, διευκρίνισε– γιατί «δεν καταφέρνουν να ξαναζωντανέψουν την οικονομία ή ακόμη να σβήσουν το χρέος».
Τέτοιες πολιτικές, όπως είπε, «δεν είναι ότι δεν δουλεύουν τώρα· σχεδόν ποτέ δεν δούλεψαν». Αλλά περά από αυτό, αυτές οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ξεκίνησαν από τον Ρίγκαν και την Θάτσερ, καταστρέφουν το δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας στην Ευρώπη.

Οι Έλληνες, που τις υφίστανται, «πιέζονται πέρα από την ικανότητά τους να αντέξουν» και οδηγούνται στα επίπεδα ζωής της δεκαετίας του 1960.


Παραταύτα, κατά τον Τσόμσκι «υπάρχουν πολλά εσωτερικά προβλήματα στην Ελλάδα· δεν μπορείς να τα αποδώσει όλα στην τρόικα αν και νομίζω ότι οι πολιτικές τους ήταν πολύ κακές».


Η Ελλάδα, εκτιμά, «ήταν μία εν μέρει δυσλειτουργική κοινωνία». Οι πλούσιοι μόλις που πλήρωναν τους φόρους—συμβαίνει και αλλού, «αλλά εκεί το παράκαναν»– και μία «άχρηστη και επιβλαβής γραφειοκρατία» συνεισέφεραν και τα δύο στην κρίση, εκτίμησε. Απορρίπτει όμως τα στερεότυπα του τεμπέλη Έλληνα που εμφανίζονταν συχνά στη δημόσια συζήτηση στη Δύση.


«Ταξικός πόλεμος»


Παραλληλίζοντας την Ευρώπη με τις ΗΠΑ, ο Τσόμσκι σχετικά με το ρόλο των κεντρικών τραπεζών, της EKT και της Fed αντίστοιχα, παρατηρεί πόσο διαφορές πολιτικές έχουν. Ενώ η Fed πρέπει να διατηρεί τον πληθωρισμό χαμηλά και την απασχόληση σε υψηλά επίπεδα, η ΕΚΤ πρέπει να δαμάσει μόνο τον πληθωρισμό και δεν έχει καταστατική δέσμευση να διατηρεί την απασχόληση σε υψηλά επίπέδα.

«Έτσι κυριαρχείται [η ΕΚΤ] από τα γεράκια κατά του πληθωρισμού της [γερμανικής κεντρικής τράπεζας] Bundesbank», προσθέτει ενώ επικαλείται οικονομολόγους που θεωρούν ότι ένας σχετικά αυξημένος πληθωρισμός, αν είναι σταθερός, «είναι συνεπής προς την μακροχρόνια ανάπτυξη».


Κατά τον Τσόμσκι η αποστροφή για τον υψηλό πληθωρισμό είναι ο λόγος που εφαρμόζονται αυτές οι αποτυχημένες πολιτικές. Υπάρχει όμως και κάτι περισσότερο: «η λιγότερη καλή ερμηνεία είναι ότι πρόκειται για ταξικό πόλεμο· είναι μια προσπάθεια να καταστραφεί το κοινωνικό συμβόλαιο, το ευρωπαϊκό και το πιο αδύναμο αμερικανικό κράτος πρόνοιας».


Τι πρέπει να γίνει;


Με αυτά τα δεδομένα, όπως τα περιέγραψε ο Νόαμ Τσόμσκι, για να βγει η Ελλάδα από την κρίση χρειάζεται πολιτική ενίσχυσης της απασχόλησης.


Αυτό που βλέπουμε, όπως τόνισε, είναι το κατηγορητήριο για το κοινωνικοπολιτικό σύστημα όπου ζούμε. Υπάρχει, πρόσθεσε, «ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων που θέλουν να εργαστούν, πολλοί πόροι να βάλουν τους ανθρώπους σε δουλειές, αλλά το σύστημα δεν μπορεί να τους συντονίσει».


Και κατέληξε με μία πικρή διαπίστωση: «πολλές ζωές χάνονται –για πάντα και ειδικά για τους νέους– αν βγουν από την αγορά εργασίας, οι ελπίδες για ανάκαμψη δεν είναι μεγάλες».


πηγή: in.gr

Monday 29 October 2012

Στροφή στην Εξημέρωση

ΥΕΝΕΔ ριλόουντιντ
Ο Αιμίλιος Λιάτσος ξεκίνησε το δενδιάρεστο έργο της αλλαγής προσανατολισμού της Δημόσιας Τηλεόρασης σε κάτι πιο...ρετρό.


Λογοκρισία χωρίς όρια: Κόψανε την εκπομπή ''Πρωινή Ενημέρωση'' της ΝΕΤ

Ημερομηνία: 29/10/2012
Συγγραφέας:
left.gr
Με πολιτική παρέμβαση, ο Αιμίλιος Λιάτσος έκοψε την εκπομπή της ΝΕΤ "Πρωινή Ενημέρωση" με παρουσιαστές τους Κώστα Αρβανίτη και Μαριλένα Κατσίμη, επειδή παρουσίασαν στην εκπομπή τους τα πορίσματα των ιατροδικαστών που διαψεύδουν τον κ. Δένδια για την υπόθεση των βασανιστηρίων στη ΓΑΔΑ.

Πρώτα ήταν ο Παστίτσιος και η σύλληψή του, μετά το Corpus Christi και η προσπάθεια ματαίωσης της παράστασης από ακροδεξιά στοιχεία. Μετά το κόψιμο ομοφυλοφιλικού φιλιού από τη ΝΕΤ και μετά η δίωξη του Κώστα Βαξεβάνη. Σήμερα είναι η Πρωινή Ενημέρωση και ο Κώστας Αρβανίτης με τη Μαριλένα Κατσίμη. Ελευθερία έκφρασης και ελευθερία του λόγου είπατε;

Από το facebook page της Πρωινής Ενημέρωσης:
"Μόλις πληροφορηθήκαμε ότι με απόφαση της Γενικής Διεύθυνσης του τομέα ενημέρωσης της ΕΡΤ από αύριο και μέχρι νεοτέρας οι παρουσιαστές της "ΠΡΩΙΝΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ", Κώστας Αρβανίτης και Μαριλένα Κατσίμη "κόβονται" από την εκπομπή.
Ο λόγος ήταν ο παρακάτω διάλογος μεταξύ των δύο παρουσιαστών:
Μ. Κατσίμη. …Και βγήκαν και τα ιατροδικαστικά πορίσματα για τους 15 που συνελήφθησαν και έγραφε η Guardian και που ήθελε ο κ. Δένδιας να κάνει στην Guardian μήνυση
Κ. Αρβανίτης. Δεν έκανε μήνυση;
Μ. Κατσίμη. Δεν έκανε γιατί τα πορίσματα δείχνουν ότι όντως είναι κακούργημα.
Κ. Αρβανίτης. Και θα παραιτηθεί τώρα;
Μ. Κατσίμη. Δε νομίζω ότι θα παραιτηθεί. Πάντως ήταν περίεργο το ότι ο κ. Δένδιας είπε – σαν να ήξερε τα πορίσματα, που αυτό κανονικά δε γίνεται - που από τη μία έιναι καλό ότι δεν τα ήξερε τα πορίσματα, αλλά από την άλλη πώς πας και το λες αυτό;
Κ. Αρβανίτης. Και τώρα τι θα γίνει; Θα πει συγνώμη;
Μ. Κατσίμη. Δεν ξέρω….
Κ. Αρβανίτης. Πω πω δύσκολα για τον κ. Δένδια. Και είναι και κοντοχωριανός σου, είναι από την Κέρκυρα.
Μ. Κατσίμη. Και είναι και σοβαρός άνθρωπος έχω να πω".

Τι λέει το ρεπορτάζ
Σύμφωνα με τις ιατροδικαστικές εξετάσεις ο 7ος τακτικός ανακριτής κ. Πρωτονοτάριος που χειρίστηκε την υπόθεση, διαπιστώνει εγκληματικές πράξεις αστυνομικών σε βάρος των 15 συλληφθέντων που συμμετείχαν στην αντιφασιστική μοτοπορεία της 30ης Σεπτεμβρίου και ζητά την ποινική δίωξη των αστυνομικών της ομάδας ΔΕΛΤΑ για κακούργημα.
  

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κ. Λιάτσος δεν μπήκε στον κόπο να επικοινωνήσει με τους δύο παρουσιαστές προκειμένου να ενημερωθεί ο ίδιος για τα λεγόμενά τους.   
Κατόπιν τούτων, πολλά είναι τα ερωτηματικά που εγείρει η «αιφνίδια» απόφαση του κ. Λιάτσου για «εξαφάνιση» των δύο παρουσιαστών από τον τηλεοπτικό αέρα της ΝΕΤ, ενώ φαίνεται να επιβεβαιώνει ότι η Διοίκηση – έτσι όπως εκφράστηκε από τον Γενικό Διευθυντή Ενημέρωσης της Δημόσιας Τηλεόρασης – ακολουθεί το δόγμα: «Ουδείς δικαιούται να αμφιβάλλει για τα λεγόμενα των υπουργών ακόμα και αν τα γεγονότα – ρεπορτάζ τους διαψεύδουν».
Δήλωση του προέδρου της ΕΣΗΕΑ, Δημήτρη Τρίμη στο left.gr
"Φτάσαμε στο σημείο το δημοσιογραφικό περιεχόμενο της ΕΡΤ να το καθορίζουν οι υπουργοί με ένα τηλεφώνημά τους. Αυτά είναι απαράδεκτα πράγματα, έχει χαθεί κάθε ίχνος ντροπής" 

πηγή: left.gr

η κορύφωση του "δράματος"


Μετά τη σαπουνόπερα ο εφιάλτης

Το θεατρικό κουκούλωμα μιας αντιλαϊκής θύελλας

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Μια καλή σαπουνόπερα έχει τη συνταγή της. Πρέπει καταρχήν να εκτυλίσσεται σε πολλά επίπεδα ταυτόχρονα. Δεύτερο πρέπει να έχει κλιμακούμενη ένταση, πρώτα μέσα στο κάθε επίπεδο και μετά ανάμεσα στους πρωταγωνιστές των διάφορων επιπέδων. Και βέβαια, πρέπει να κορυφώνεται την κατάλληλη στιγμή. Για παράδειγμα, πριν το προγραμματισμένο διάλειμμα για διαφημίσεις πρέπει να υπάρχει μια μίνι κορύφωση, ώστε ο θεατής να επιστρέψει και να μην πατήσει το τηλεκοντρόλ σε άλλο κανάλι. Και πριν το φινάλε πρέπει να υπάρχει η μεγαλύτερη κορύφωση, αυτή που θα καθηλώσει το θεατή στον καναπέ και θα του γεμίσει τα μάτια με δάκρυα.
Τη συνταγή αυτή εφαρμόζουν από τα τέλη Αυγούστου οι ηγέτες της συγκυβέρνησης. Έχουμε τέσσερα επίπεδα διαπραγματεύσεων. Στο εσωτερικό της τρόικας, με τις ισχυρές διαφωνίες ανάμεσα στο ΔΝΤ και τη Γερμανία. Στο εσωτερικό της συγκυβέρνησης, με τις τόσες συσκέψεις των τριών αρχηγών. Ανάμεσα στην κυβέρνηση και την τρόικα. Ανάμεσα στην κυβέρνηση και τα αφεντικά της τρόικας. Ζούμε εδώ και πενήντα μέρες το σασπένς και τις διαδοχικές κορυφώσεις μιας σαπουνόπερας. Μέχρι που φτάσαμε στο απόγευμα της περασμένης Τρίτης, όταν ο πρόεδρος Βαγγέλης και ο πρόεδρος Φώτης είπαν από ένα οργισμένο «όχι» στις απαιτήσεις της τρόικας για περαιτέρω ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις. «Το σημείο στο οποίο φθάσαμε στα εργασιακά τον περασμένο Φεβρουάριο είναι το ακραίο σημείο. Αλλες παρεμβάσεις στα εργατικά δικαιώματα δε βοηθούν ούτε την παραγωγή, ούτε την ανταγωνιστικότητα, ούτε την απασχόληση», δήλωσε ο Βενιζέλος. «Βεβαίως πρέπει να υπάρξουν διαρθρωτικές αλλαγές. Αλλά δεν είναι διαρθρωτική αλλαγή το να αξιώνει η τρόικα να ισοπεδωθούν τα εργασιακά δικαιώματα. Δεν είναι διαρθρωτική αλλαγή να θέλει το διαμελισμό των εργασιακών δικαιωμάτων και όσων έχουν απομείνει. Η ΔΗΜΑΡ κατηγορηματικά αποκρούει και δεν θα ψηφίσει τα οποιαδήποτε μέτρα που έχουν σχέση με αυτά τα οποία αξιώνει η τρόικα σε σχέση με τις εργασιακές σχέσεις και τα εργασιακά δικαιώματα», δήλωσε ο Κουβέλης.
Αμέσως έπιασαν δουλειά οι «αναλυτές» (τους λένε και παπαγαλάκια): «Κίνδυνος πτώσης της κυβέρνησης», «δραματικές στιγμές περνάει η χώρα» και άλλα τέτοια, που θύμιζαν έντονα διαφήμιση για το επόμενο επεισόδιο μιας σαπουνόπερας. Μέχρι που λίγο πριν τα μεσάνυχτα είχαμε «άρση του αδιεξόδου», με τον Σαμαρά να επικοινωνεί τηλεφωνικά με τους άλλους δύο και να συμφωνεί μαζί τους επί «εναλλακτικών προτάσεων», το ακριβές περιεχόμενο των οποίων δεν πληροφορηθήκαμε, όπως δεν έχουμε πληροφορηθεί και το ακριβές περιεχόμενο των μέτρων του πακέτου των 13,5 δισ. και τις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» που έχουν συμφωνηθεί.
Όλα είναι φτιαχτά; Όχι, δεν είναι όλα φτιαχτά. Φτιαχτή είναι η σκηνοθεσία των «κρίσιμων στιγμών». Από τη στιγμή που έχουν επιλέξει την τακτική του «καλού παιδιού», που πρέπει να λέει «ναι σε όλα» για να επανακτηθεί η «αξιοπιστία της χώρας» και από τη στιγμή που οι δύο μικρότεροι εταίροι της συγκυβέρνησης δηλώνουν σε κάθε ευκαιρία ότι δεν πρόκειται να ρίξουν την κυβέρνηση, δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρξει κατάληξη σε μια συμφωνία με την τρόικα. Προς τι λοιπόν οι δραματικές εντάσεις; Φυσικά, υπάρχουν υπαρκτές αντιθέσεις. Και οι πέτρες ξέρουν πλέον ότι ανάμεσα στο ΔΝΤ, που εκφράζει τα αμερικάνικα συμφέροντα, και τη Γερμανία υπάρχει κόντρα, η οποία δεν αναμενόταν να διευθετηθεί στη σύνοδο κορυφής της Πέμπτης. Αν δεν διευθετηθεί, προσωρινά πάντοτε, αυτή η κόντρα, δεν υπάρχει περίπτωση να παρθούν τελικές αποφάσεις για το «ελληνικό πρόβλημα». Όλοι, όμως, και το ΔΝΤ και η γερμανική κυβέρνηση, έχουν αποδεσμεύσει τις αποφάσεις που αφορούν το μέλλον από τη συζήτηση που πρέπει να κάνει η ελληνική κυβέρνηση με την τρόικα, για να καταλήξουν στο καινούργιο αντιλαϊκό πακέτο. Μπορεί η Λαγκάρντ με τον Σόιμπλε να αντήλλασσαν δηλητηριώδεις δηλώσεις στο Τόκιο, όμως στην Αθήνα ο Τόμσεν και ο Μαζούχ, οι υφιστάμενοί τους, δεν είχαν καμιά διαφωνία ως προς τις απαιτήσεις τους για το νέο πακέτο. Και βέβαια, η συγκυβέρνηση θα ήθελε να αποφύγει κάποια μέτρα (για ευνόητους πολιτικούς λόγους). Όμως, όταν σε μια διαπραγμάτευση είσαι από κάτω, όταν έρχεται η Μέρκελ στην Αθήνα και σε φτύνει δημόσια στη    μούρη, δηλώνοντας πως ό,τι έχεις να κουβεντιάσεις θα το κουβεντιάσεις με την τρόικα και μόνο μετά την έκθεση της τρόικας θ’ ασχοληθούν με την περίπτωσή σου τα μεγάλα αφεντικά, δεν έχεις και πολλά περιθώρια, εκτός αν είσαι αποφασισμένος να φτάσεις μέχρι τη ρήξη.
Κανένας, όμως, δε θέλει να φτάσει στη ρήξη, γι’ αυτό και –ακόμα και όταν δηλώνουν δημόσια την αγανάκτησή τους για την τρόικα– συμπληρώνουν πως θα πρέπει ο πρωθυπουργός ν’ αναζητήσει λύσεις στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο. Και τι θα γίνει αν ο Σαμαράς εισπράξει τη στερεότυπη απάντηση «βρείτε τα με την τρόικα»; Θα σκύψουν το κεφάλι και θα παραδώσουν τον όμορφο λαιμό τους στο σαδισμό του δημίου. Τα υπόλοιπα είναι αποπροσανατολιστικές κουβεντούλες του Τσίπρα και των άλλων ΣΥΡΙΖΑίων, που μαζεύουν ψήφους με την τακτική του «ώριμου φρούτου», υποσχόμενοι πως αν ήταν αυτοί κυβέρνηση, θα έτρωγε η Λαγκάρντ σίδερο και η Μέρκελ ατσάλι. Μήπως μπορούν να μας πουν τι συμβαίνει με το πρότυπό τους, τον Μαριάνο Ραχόι, τον σκληρό διαπραγματευτή που τον υμνούσε δημόσια ο Τσίπρας; Μήπως μπορούν να μας πουν τι συμβαίνει με τον… σύντροφο Χριστόφια; Όταν είσαι αποφασισμένος να υπερασπιστείς τον ελληνικό καπιταλισμό, την ΕΕ και το ευρώ, τότε τα περιθώρια διαπραγμάτευσης που έχεις δεν τα καθορίζει η ελεύθερη βούλησή σου, αλλά η θέση σου στον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό της εργασίας. Το πράγμα αλλάζει αν είσαι επαναστατική-αντικαπιταλιστική δύναμη, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο.
Πού βρισκόμαστε, λοιπόν; «Στο εξής θα δουλέψουμε με την τρόικα μέσω email. Πιθανόν να επιστρέψουν, αλλά μπορεί και να μην χρειαστεί. Ελπίζουμε να τα βρούμε μέσω email τις επόμενες ημέρες. Εξάλλου, δεν ήταν προγραμματισμένο να επιστρέψουν. Είμαστε κοντά σε συμφωνία. Τα έχουμε βρει όλα τα μέτρα.  Εχουμε κλείσει σε όλα. Οι δαπάνες 11 δισ. και οι φόροι περίπου 2,5 δισ.». Ο Στουρνάρας φρόντισε να βάλει τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις. Και η τρόικα τον επιβεβαίωσε, αναχωρώντας από την Αθήνα: «Οι αρχές και τα στελέχη των προαναφερόμενων οργανισμών συμφώνησαν στα περισσότερα εκ των βασικών μέτρων που απαιτούνται για την αποκατάσταση του ρυθμού υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων και για να καταστεί δυνατή η ολοκλήρωση της επανεξέτασης. Οι συνομιλίες για τα εναπομένοντα θέματα θα συνεχιστούν από τις αντίστοιχες κεντρικές υπηρεσίες και μέσω τεχνικών εκπροσώπων επιτόπου, με στόχο την επίτευξη πλήρους συμφωνίας σε υπηρεσιακό επίπεδο τις επόμενες ημέρες. Επιπλέον, χρηματοδοτικά θέματα θα συζητηθούν μεταξύ των επίσημων δανειστών και της Ελλάδας».
Ο Στουρνάρας ξεκαθάρισε και κάτι ακόμα: «Το Υπουργείο Οικονομικών είναι αυτό που πρέπει να φροντίσει να έρθει η δόση στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει εξ ορισμού ότι έχουμε τον πρώτο λόγο στις διαπραγματεύσεις αυτές. Τα μέτρα είναι 13,5 δισ. ευρώ, τελεία και παύλα. Το θέμα της επιμήκυνσης έχει τεθεί. Η τρόικα δουλεύει με βάση σενάρια επιμήκυνσης. Χωρίς την επιμήκυνση τα μέτρα θα ήταν 18 δισ. ευρώ».
Τι μένει; Να πληροφορηθούμε τα μέτρα ένα προς ένα, αν κι αυτό δεν έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία. Είναι σαν να σε ενδιαφέρει αν θα σου κόψουν το δεξί ή το αριστερό πόδι.  

πηγή: κόντρα

Sunday 28 October 2012

επιχείρηση φίμωσης εν εξελίξει!

Στην Ελλάδα του antonis_ με το σφουγγάρι, των χρυσαυγουλίτικων ταγμάτων εφόδου, των φιλοναζί παππάδων και του νόμου περί ευθύνης Υπουργών,

στην Ελλάδα που πρωτοκλασάτοι και "εθνοσωτήριοι" πολιτικοί διακινούν και χάνουν λίστες, που νεκρανασταίνονται νόμοι περί βλασφημίας και που η χώρα ξεφτιλίζεται παγκοσμίως από φασίζουσες πρακτικές των δυνάμεων καταστολής,

στην Ελλάδα της Ύπατης Αρμοστίας, των πριβέ παρελάσεων, του Άκη που τα έτρωγε μόνος του και της "συγνώμης" της Ζίμενς, 

στην Ελλάδα των μεγαλοεργολάβων, των χρυσοπληρωμένων μεγαλοπαπαγάλων και των χρεοκοπημένων και χωρίς άδεια καναλιών,

στην Ελλάδα της διαπλοκής, της συγκάλυψης και των εκβιαστικών ψευτοδιλημμάτων,

στην Ελλάδα της Τραπεζοκρατίας, των Ταμειακών Αποθεμάτων λάστιχο και της απροκάλυπτης προπαγάνδας,

στην Ελλάδα του δημοκρατικά εκλεγμένου φυρερίσκου που χαιρετάει ναζιστικά μπροστά στη μάπα μας και του Υπουργού ΠΡΟΠΟ που τον φτύνουν και επιμένει ότι βρέχει,

στην Ελλάδα που για όλα φταίνε οι κουκουλοφόροι του σύριζα, οι δημ.υπάλληλοι, οι συνδικαλιστές και οι μετανάστες,

στην Ελλάδα της ανθρωπιστικής κρίσης που από χώρα γίνεται οικονομική ζώνη και το "νόμιμο" είναι και ηθικό,

στην Ελλάδα που "ποτέ δεν πεθαίνει", αλλά χαλαρά ξεπουλιέται...

υπάρχουνε κάποιοι, λίγοι, που μιλάνε για όλα αυτά...
και "χαλάνε την πιάτσα"...

Saturday 27 October 2012

τρολ

παραγγελιές απ'τον καναπέ

 φώτο: Δημήτρης Μεσσήνης/Associated Press

ΣΥΡΙΖΑ (κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία)

25 Οκτ, ’12
Pitsirikos
 
Οι ξένοι δημοσιογράφοι με τους οποίους μίλησα το τελευταίο διάστημα με ρώτησαν αν πιστεύω πως η κυβέρνηση Σαμαρά θα βγάλει τον μήνα. Τους απάντησα πως δεν ξέρω αν η κυβέρνηση θα βγάλει τον μήνα αλλά είναι σχεδόν βέβαιο πως πλησιάζει η ώρα που πρωθυπουργός θα γίνει ο Αλέξης Τσίπρας.

Δεν έκανα καμιά φοβερή πρόβλεψη. Η πλειοψηφία των Ελλήνων – ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση- πιστεύουν πως το κόμμα που θα νικήσει στις επόμενες εκλογές θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και τι θα σημάνει μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές; Ίσως, πολλά. Αλλά μπορεί και απολύτως τίποτα.

Πιστεύω πως οι Έλληνες έχασαν την ευκαιρία να αλλάξουν την πορεία και τη μοίρα της χώρας -και τη δική τους- στις εκλογές του Ιουνίου.

Φοβήθηκαν; Δείλιασαν; Έπεσαν θύματα εκβιασμού; Αυτό που έχει σημασία είναι πως έκαναν πάλι κυβέρνηση εκείνα τα διεφθαρμένα κόμματα και εκείνους τους διεφθαρμένους πολιτικούς που οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία.

Και έστειλαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα στο εξωτερικό και στο εσωτερικό για την ποιότητα και την ηθική της πλειοψηφίας των Ελλήνων. Δεν έχουν μόνο οι πολιτικοί ευθύνες, έχουν και οι πολίτες.

Κι αυτή τη φορά δεν μπορεί κανένας Έλληνας να πει ότι δεν ήξερε. Τα ξέραμε όλοι όλα.

Κάποιοι φίλοι μου γράφουν πως έχω γίνει Συριζαίος – βέβαια, αρκετοί άλλοι δεν με βρίσκουν αρκετά αριστερό, ενώ κάποιοι άλλοι πιστεύουν πως κάνω κακό στην Αριστερά με τα κείμενά μου (λες και είμαι ο Τρότσκι).

Κατά καιρούς, με έχουν βαφτίσει δεξιό, νεοφιλελεύθερο, κομμουνιστή, φασίστα, αριστεριστή, αναρχικό, απολιτίκ και διάφορα άλλα. Εγώ προσπαθώ να γίνω άνθρωπος. Επίσης, προσπαθώ να χρησιμοποιώ τη λογική.

Ναι, πιστεύω πως ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να είχε νικήσει στις εκλογές του περασμένου Ιουνίου. Αλλά όχι επειδή είμαι οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ – δεν είμαι. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να είχε νικήσει επειδή σε μια χρεοκοπημένη χώρα που η Δικαιοσύνη αγνοείται –και κανένας πολιτικός δεν οδηγήθηκε στο δικαστήριο για την χρεοκοπία της χώρας-, θα έπρεπε οι πολίτες να αποδώσουν δικαιοσύνη ή να αποδείξουν πως επιθυμούν να υπάρξει δικαιοσύνη. Και οι εκλογές του Ιουνίου ήταν η τέλεια ευκαιρία. Μπορεί και η τελευταία.

Οι πολίτες επέλεξαν Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, ενώ έβαλαν στη Βουλή και την Χρυσή Αυγή. Ο λαός εμίλησε.

Και δεν μπορεί να πει κάποιος πως δεν είχε επιλογές. Οι «αριστεροί» είχαν την επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ και οι «δεξιοί» τους Ανεξάρτητους Έλληνες.

Η δικαιολογία πως τα δυο αυτά κόμματα δεν θα έκαναν κυβέρνηση συνεργασίας δεν στέκει. Κάτω από την πίεση των πολιτών, θα συνεργάζονταν μια χαρά. Η χρεοκοπία και το Μνημόνιο δεν θα άφηναν περιθώρια ούτε στον Τσίπρα, ούτε στον Καμμένο. Θα αναγκάζονταν να συνεργαστούν. Δεν είναι χαζοί.

Οι διαφορές ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητων Ελλήνων στο μεταναστευτικό δεν θα αποτελούσαν πρόβλημα, αφενός επειδή ο Αλέξης Τσίπρας έχει ήδη παραδεχτεί πως η Αριστερά έκανε λάθη και δεν εκτίμησε την έκταση του μεταναστευτικού προβλήματος και αφετέρου επειδή τα δυο κόμματα θα μπορούσαν να συμφωνήσουν πως οι μετανάστες –αντί να οδηγούνται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης- θα χρησιμοποιηθούν ως μοχλός πίεσης προς τις βόρειες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν τους θέλουν στο έδαφός τους αλλά τους προτιμούν καθηλωμένους στην Ελλάδα.

Να θυμίσω πως ο Αντώνης Σαμαράς, πριν από τρεις εβδομάδες στο Παρίσι, είπε –αναφερόμενος στους μετανάστες- πως «Στην Ελλάδα, όμως, είναι σαν όμηροι (οι μετανάστες), αφού στην ουσία αλλού θέλουν να πάνε». (Αλλά αν πάνε αλλού, πώς θα υπάρχει η Χρυσή Αυγή που την έχουν ανάγκη το πολιτικό κατεστημένο και η οικονομική ελίτ για να την χρησιμοποιούν σαν μπαμπούλα; Αλήθεια, πότε θα δείρει κανέναν πλούσιο η Χρυσή Αυγή; Μόνο φτωχούς και εξαθλιωμένους δέρνει. Εγώ περίμενα ο αρχηγός και οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής να πλακώσουν τον Αλαφούζο αλλά αυτοί έχουν πλακωθεί στις συνεντεύξεις στο κανάλι του. Αντί για φίδια, ο ΣΚΑΪ δείχνει πια χρυσαυγίτες. Εντάξει, το ίδιο είναι.)

Και γιατί χάθηκε η ευκαιρία στις εκλογές του Ιουνίου; Γιατί να μην μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει την κατάσταση μετά τις επόμενες εκλογές;

Αφενός γιατί οι πολίτες νομιμοποίησαν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ και, ουσιαστικά, τους έδωσαν άφεση αμαρτιών για την χρεοκοπία της χώρας. Στο δίλημμα «Δικαιοσύνη ή ευρώ», οι πολίτες επέλεξαν το ευρώ – με κίνδυνο να τα χάσουν και τα δυο. Τώρα οι πολίτες θα ζητήσουν να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη αυτοί τους οποίους ψήφισαν πριν από τέσσερις μήνες; Το πουλάκι πέταξε. Είπαμε ο λαός να είναι πάντα αθώος αλλά έχει και η αθωότητα το όριά της – που είναι κοντά στα όρια της βλακείας.

Αφετέρου, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σήμερα το κόμμα που ήταν τον περασμένο Ιούνιο – τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ «δικτυώνεται». Και γι’ αυτό δεν ευθύνεται μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται πως οι πολίτες ενδιαφέρονται μόνο για την τσεπούλα τους, εσείς περιμένετε ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει τις ανατροπές, τις ρήξεις και την επανάσταση;

Τις ανατροπές, τις ρήξεις και τις επαναστάσεις τις κάνουν οι πολίτες, όχι τα κόμματα. Τα κόμματα ακολουθούν.

Στην πρόσφατη συνέντευξή του στο Unfollow, ο Αλέξης Τσίπρας μας είπε: «Πρέπει να αλλάξουν όμως πολλά και στην αντίληψη που έχει ο κόσμος για το πώς θα βγούμε από την κρίση. Διότι εγώ βλέπω ότι υπάρχει μια βεβαιότητα στο κόσμο ότι ερχόμαστε εμείς κι ένα κύμα το οποίο διευρύνεται – αλλά σε μια λογική ανάθεσης. Σου αναθέτω την εργολαβία να μας σώσεις. Εγώ θα κάθομαι στον καναπέ. Εσύ να μας σώσεις. Αυτή είναι η λογική της ανάθεσης. Αυτό είναι τελείως λάθος κι αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα για μας. Ν’ αλλάξουμε αυτήν τη νοοτροπία του κόσμου».

Δύσκολο να αλλάξει η νοοτροπία του κόσμου και η λογική της ανάθεσης.

Στις τελευταίες διαδηλώσεις, διαπίστωσα πως το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ έχει μεγαλώσει αλλά, οπωσδήποτε, υπολείπεται ακόμα αρκετά του μπλοκ του ΠΑΜΕ. Κρίνοντας από τη συμμετοχή των πολιτών στις διαδηλώσεις, θα νόμιζες πως νικητής των επόμενων εκλογών δεν θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά το ΚΚΕ.

Η πλειοψηφία αυτών που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές δεν δείχνουν ιδιαίτερη αγωνιστικότητα. Λογικό είναι, αφού πρόκειται –κυρίως- για πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που είναι μαθημένοι να είναι αραχτοί στους καναπέδες και να καθαρίζει για αυτούς το μέσο, ο γνωστός, ο πρόεδρος της τοπικής οργάνωσης κοκ. Πού να τρέχεις τώρα στις διαδηλώσεις; Τους καταλαβαίνω τους ανθρώπους – έγινε η ζωή τους άνω κάτω.

Ένας ακόμα λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ προβληματίζει πολύ είναι ο Φώτης Κουβέλης. Ο Φώτης Κουβέλης μέχρι πριν δυόμισι χρόνια ήταν στέλεχος του Συνασπισμού και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ. Την συνέχεια την ξέρετε. Έγινε η «αριστερά της ευθύνης» στην κυβέρνηση του Μνημονίου, χωρίς καν να θέσει ούτε ένα αίτημα απονομής δικαιοσύνης, αν και είναι δικηγόρος.

Τι είναι αυτό που μπορεί να σε πείσει πως ο Φώτης Κουβέλης αποδείχτηκε συστημικός και ανώδυνος –για να μην πω τίποτα χειρότερο- και ο Γιάννης Δραγασάκης, για να αναφέρω ένα τυχαίο παράδειγμα, θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και δεν θα γίνει ένα ακόμα αριστερό πιόνι των τραπεζιτών, των εφοπλιστών των εκδοτών και των καναλαρχών;

Τίποτα δεν μπορεί να σε πείσει για αυτό –ειδικά, όταν βλέπεις κάποιους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να κωλοτρίβονται διαρκώς στα παράθυρα των καθεστωτικών ΜΜΕ- αλλά δεν υπάρχουν άλλες επιλογές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα νικήσει στις εκλογές επειδή δεν υπάρχουν άλλες επιλογές, όχι επειδή έχει εμπνεύσει τους πολίτες και τους έχει ενθουσιάσει. Αυτό δεν είναι κολακευτικό για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά ακόμα περισσότερο δεν είναι καθόλου κολακευτικό για τους πολίτες.

Ειλικρινά, δεν ξέρω τι περιμένουν οι Έλληνες από τον Αλέξη Τσίπρα, εκτός βέβαια από το ότι θα γίνει ο δεύτερος νεότερος πρωθυπουργός στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους.

Επίσης, δεν καταλαβαίνω από πού προκύπτει πως οι πολίτες μιας χώρας μπορούν να είναι κότες, ανήθικοι, διεφθαρμένοι, αμόρφωτοι, παρτάκηδες, φθονεροί, ψεύτες, υποκριτές και για τα μπάζα αλλά αυτοί οι ίδιοι πολίτες να έχουν την απαίτηση ο πρωθυπουργός της χώρας να είναι γενναίος, ηθικός, αξιοπρεπής, τέρας μόρφωσης, αλτρουιστής, σπαθί στο λόγο του, μάγκας και λεβεντιά.

Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οι πολιτικοί.
Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι οι Έλληνες.

Και οι Έλληνες έχασαν την ευκαιρία να αλλάξουν –ή να δείξουν πως θέλουν να αλλάξουν- τον περασμένο Ιούνιο.

Όποιος φοβάται δεν αλλάζει ποτέ.
 
(Επειδή η ζωή είναι πολύ ωραία για να την περνάς απαντώντας σε μέιλ, να πω στους λίγους φίλους που ενοχλήθηκαν επειδή μίλησα στη δημοσιογράφο των New York Times –κάτι παρόμοιο είχε συμβεί πριν από μερικούς μήνες με τον Guardian αλλά εκεί κάποιοι είχαν ενοχληθεί από την απάντησή μου- πως είναι δικαίωμά μου να μιλάω όπου θέλω. Υπενθυμίζω πως τα τελευταία δυόμισι χρόνια επέλεξα να μην μιλήσω σε κανένα ελληνικό ΜΜΕ –με μία και μοναδική εξαίρεση τον Real FM και, ειδικά, την Ελληνοφρένεια-, αλλά δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα ξένα ΜΜΕ. Παιδιά, εσείς, αν σας ρωτήσουν την γνώμη σας οι New York Times, να αρνηθείτε να τους την πείτε.)

πηγή: pitsirikos

Friday 26 October 2012

η ασφάλεια του στρατοπέδου


Η δημοκρατία αποτελεί μια χάρη. Είναι κάτι το υπέροχο, αφού στην ουσία δεν έρχεται, ούτε διατηρείται από μόνη της και αυτόματα.  
Ο φασισμός μας πηγαίνει πίσω στην βρεφική και παιδική ηλικία μας, όταν και μας έλεγαν οι άλλοι πως να ζήσουμε. Μας έλεγαν, ναι, κάνε αυτό, όχι, αυτό μην το κάνεις. Αυτό είναι και το μυστικό του φασισμού. Το ότι παρέχει αυτό το πισωγύρισμα στην "ασφάλεια" σε άτομα των οποίων η μετέπειτα ζωή δεν είναι ικανοποιητική.
Norman Mailer

ακόμα τσούζει το χουνέρι του Γλέζου

 
Τότε που έλεγαν εγκληματία τον Γλέζο

sarant 

25 Οκτωβρίου, 2012


Προχτές ο Μανώλης Γλέζος χαρακτήρισε, και πολύ σωστά πιστεύω, «μια από τις μελανότερες σελίδες της ελληνικής δημοκρατίας» την είσοδο της Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο. Σαν να ήθελε να το αποδείξει, ο βουλευτής Επικρατείας του φιλοναζιστικού κόμματος Χρ. Παππάς δήλωσε:
Τιμή μας και καμάρι μας να μας υβρίζει ένας Γλέζος. Ο Γλέζος έβγαλε για άλλη μια φορά όλη του τη χολή εναντίον του Ελληνικού Εθνικισμού.
Δεν τιμάω και δεν έχω σε καμία υπόληψη τον υμνητή του Χότζα, τον καταδικασμένο από την ελληνική δικαιοσύνη εγκληματία Σταλινικό Μανώλη Γλέζο. Οι κυβερνώντες υπουργοί και βουλευτές της χαζοχαρούμενης αστικής ελαφροδεξιάς τον γλείφουν και μέσα στο Κοινοβούλιο.
Το δυστύχημα είναι ότι αυτός ο εσχατόγερος όπως και ο εσχατόγερος της Δεξιάς Κώστας Μητσοτάκης θα κηδευτούν με λεφτά που θα πληρώσει ο Ελληνικός λαός (δημοσία δαπάνη).
 
Αν μου πείτε πως δεν έπρεπε να παραθέσω αυτολεξεί τα ναζιστικά εμέσματα, μπορεί και να με πείσετε. Αλλά αξίζει να βλέπουμε το πρόσωπο του κτήνους. Άλλωστε, δεν σκοπεύω να απαντήσω, θαρρώ ότι υπεραρκεί το σχόλιο του βουλευτή Δημήτρη Παπαδημούλη: Δεν μπορούν να του συγχωρήσουν ότι κατέβασε τη σημαία τους από την Ακρόπολη.

Θα σταθώ όμως στον χαρακτηρισμό «εγκληματίας» για τον Γλέζο, διότι μού θύμισε ένα άρθρο που διάβαζα τις προάλλες καθώς φυλλομετρούσα παλιές εφημερίδες, ένα άρθρο που γράφτηκε πριν από 71 χρόνια, και που σίγουρα είναι το πρώτο άρθρο που χαρακτηρίζει εγκληματία τον Γλέζο, έστω κι αν δεν τον κατονομάζει -για να είμαι ακριβέστερος, το άρθρο χαρακτηρίζει «εγκληματίες» τους άγνωστους που κατέβασαν τη σημαία με τη σβάστικα από την Ακρόπολη (τη νύχτα της 30ής προς 31η Μαΐου) και εκείνους που επευφήμησαν Άγγλος αιχμαλώτους στους δρόμους της Αθήνας. Παραθέτω το άρθρο, που δημοσιεύτηκε την 1η Ιουνίου 1941 στην αθηναϊκή εφημερίδα Πρωινός Τύπος:

ΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΙ
Χθες το βράδυ λοιπόν οι Αθηναίοι και οι Πειραιείς εκλείσθησαν εις τα σπίτια των από τας 10. Και θα κλεισθούν και απόψε, και αυριον, και μεθαύριον -και ίσως καθ’ όλον το θέρος.

Προ ολίγων ακόμη ημερών ανεκοινώθη ότι επετράπη η λειτουργία των θερινών κινηματογράφων. Θα ελειτούργουν έως τας 11 1/2. Συντόμως μάλιστα -ελέχθη- αι νυκτεριναί παραστάσεις θα παρετείνοντο έτι πλέον, διότι και η κυκλοφορία του κοινού θα επετρέπετο πέραν του μεσονυκτίου.
Δεν είνε ανάγκη βέβαια να τονισθή με πόσην χαράν ήκουσε τα αγγέλματα αυτά όλος ο κόσμος. Μετά τα βάσανα της ημέρας οι ξεροψηνόμενοι Αθηναίοι, ξαναγεννώνται, αναπνέοντες το βράδυ εις το ύπαιθρον ολίγον καθαρόν αέρα.

Αλλά από χθες εκλειδώθησαν μέσα εις τας 10, θεοσκότεινα, με κατάκλειστα παράθυρα. Με τέτοιαν ζέστην! Και μαζί με τας οικογενείας τών Αθηναίων έκλεισαν ενωρίς και έχασαν την δουλειάν των τόσοι και τόσοι άνθρωποι αποζώντες από την νυκτερινήν κίνησιν: Ο επιχειρηματίας του κινηματογράφου, ο μηχανικός, η ταξιθέτρια, ο προϊστάμενος και η υπαλληλία των καφενείων του τέρματος, ακόμη και ο μικρός, ο οποίος επώλει στραγάλια εις τα λαϊκά κέντρα.
Διατί όλα αυτά;

Διότι -διαβάσετε την ανακοίνωσιν του γερμανικού φρουραρχείου , και θα το ιδήτε. Δι’ ένα, δύο, τρεις… δι’ επτά λόγους.

Αι, λοιπόν, κύριοι, εδώ, εις αυτόν τον τόπον, υπάρχουν προδόται. Υπάρχουν εχθροί του λαού. 

Υπάρχουν άνθρωποι μωροί μέχρι κτηνωδίας, ή υπάρχουν άνθρωποι κακόβουλοι. Άνθρωποι δηλαδή, υπηρετούντες τίς οίδε ποίους ξένους, συμφέρον έχοντας να προκαλέσουν προστριβάς και εχθρότητα μεταξύ της εν Ελλάδι κατοχής και του ελληνικού λαού.

Αυτοί οι άνθρωποι, οι μωροί μέχρι κτηνωδίας, ή οι υπηρέται αλλοτρίων συμφερόντων, δυσμενών προς την Ελλάδα, αυτοί, προβαίνουν εις τας γελοίας εκδηλώσεις ή διαπράττουν τας αχαρακτηρίστους πράξεις -όπως η υπεξαίρεσις της γερμανικής σημαίας από την Ακρόπολιν.

Διότι, αν δεν είνε κτηνωδώς μωροί, ή αν δεν είνε όργανα ξένων, τι άνθρωποι είνε και τι είδους Έλληνες είνε, οι αυτουργοί των αξιοθρηνήτων προκλήσεων;

Δεν τους είδαμεν βεβαίως. Ατυχώς δεν τους είδαμεν. Προκειμένου όμως ειδικώς περί των προχθεσινών υστερικών εκδηλώσεων υπέρ των Άγγλων τραυματιών, λέγεται ότι οι εκδηλωσίαι ήσαν γύναια του πεζοδρομίου και πρόσωπα άγνωστα.

Όλοι αυτοί, και όλοι οι άλλοι, όσοι προκαλούν τας θλιβεράς προστριβάς, δεν εκπροσωπούν κατά κανένα τρόπον τον ελληνικόν λαόν. Δεν το λέγομεν αυτό διά να αποτρέψωμεν την οργήν των νικητών από τον λαόν. Όχι. Αλλά το λέγομεν, διότι είνε η πραγματικότης.

Ο ελληνικός λαός δεν σκέπτεται έτσι. Ο δε ελληνικός λαός, εκείνος ο οποίος υπέστη την συμφοράν, ο οποίος μοχθεί, ο οποίος πληρώνει τα σπασμένα της πολιτικής τών κ.κ. Μέχρις Εσχάτων, δεν είνε εκείνος που κυκλοφορεί εμπρός από την αθηναϊκήν λέσχην και τριγυρίζει εις τα γνωστά κοσμικά πεζοδρόμια της οδού Πανεπιστημίου.

Ο ελληνικός λαός δεν είνε μωρός· έχει νουν. Αντιλαμβάνεται ότι είνε βλακεία θανάσιμος να κτυπά κανείς την γροθιάν εις το μαχαίρι! Το μαχαίρι δεν παθαίνει τίποτε. Το χέρι παθαίνει.

Ο ελληνικός λαός δεν είνε αχάριστος. Δεν είνε δυνατόν να παρίδη την μεγάλην χειρονομίαν του Χίτλερ, ο οποίος όλως εξαιρετικώς διά την Ελλάδα, αφήκε τα παιδιά μας ελεύθερα, ενώ συμφώνως προς τους νόμους του πολέμου, θα ευρίσκοντο σήμερον εις στρατόπεδα αιχμαλώτων και θα έσπαζαν πέτρες.

Ο ελληνικός λαός δεν είνε τυφλός. Βλέπει. Βλέπει ότι, αν τρώγη σήμερον και δεν απέθανε της πείνας, τρώγει διότι τον βοηθούν οι Γερμανοί. Βλέπει ότι, τουναντίον, οι Άγγλοι, οι οποίοι τον επήραν εις τον λαιμόν των, του έχουν κηρύξει τώρα αποκλεισμόν διά να τον πεθάνουν, όπως κηρύσσουν ήδη αποκλεισμόν και κατά της Κρήτης -της δυστυχισμένης Κρήτης, την οποίαν παρέσυραν εις τον όλεθρον και εις τας ακρότητας.

Ο ελληνικός λαός έχει μνήμην. Ενθυμείται ότι και εις το παρελθόν οι Άγγλοι, κάθε τρις και τόσον, εκήρυσσαν αποκλεισμόν κατά της Ελλάδος, εκμεταλλευόμενοι την ναυτικήν των δύναμιν. Πότε εκήρυσσαν αποκλεισμόν διά να ικανοποιήσουν ένα τυχοδιώκτην, όπως ο διαβόητος Πατσίφικος, πότε διά να εμποδίσουν την Ελλάδα να πολεμήση κατά της σουλτανικής Τουρκίας, πότε διά να μας αναγκάσουν να πολεμήσωμεν παρά το πλευρόν των, μαζί με τους Σενεγαλέζους. Έχει μνήμην ο λαός· ενθυμείται ότι, όταν έγινεν η καταστροφή της Μικράς Ασίας, όπου επολεμήσαμεν κατ’ εντολήν των Άγγλων, και όταν εκαίετο η Σμύρνη, και εκολύμβων τα γυναικόπαιδα μέχρι των αγγλικών πολεμικών, ζητούντα σωτηρίαν, οι Άγγλοι ναύται τούς έκοβαν τα χέρια διά να μη ανέβουν επάνω και σωθούν.

Όχι. Δεν είνε Έλληνες, ή τουλάχιστον δεν είνε πατριώται, αλλά είνε προδόται και εχθροί του λαού, εκείνοι που προκαλούν βλακωδώς τα δυσμενή μέτρα εναντίον του ελληνικού λαού.
Τι είνε τάχα αυτά τα απρόσωπα όντα; Είνε άτομα με εθνικήν υπερφιλοτιμίαν;

Άνθρωποι με εθνικήν υπερφιλοτιμίαν ήσαν εκείνοι, οι οποίοι έχυσαν το αίμα των εκεί επάνω. Ειπέτε: Μεταξύ εκείνων, οι οποίοι απετόλμησαν τας προκλήσεις, μήπως είδατε κανένα με στρατιωτικόν αμπέχωνον και ξηλωμένα κουμπιά; Μήπως είδατε κανένα που είχε πολεμήσει; Και, ειπέτε επίσης: επάνω εις την Ακρόπολιν, οπόθεν υπεξηρέθη η σημαία, μήπως ανερριχήθη τάχα κανείς ανάπηρος με κομμένο πόδι;

Είνε άραγε άτομα με εθνικήν υπερφιλοτιμίαν τα πάσης προελεύσεως θηλυκά, και οι αστράτευτοι συνεργάται των, οι οποίοι διαπράττουν τας προκλήσεις; Τι θέλουν να δείξουν; Ότι δεν ανέχονται τον νικητήν; Αν δεν τον ανείχοντο, διατί δεν του έφραξαν με τα κορμιά των τον δρόμον, παρά τον άφησαν να έλθη; Και αν έχουν υπερφιλοτιμίαν, πού΄ήτο η υπερφιλοτιμία των, όταν ο Μανιαδάκης τούς έδερνε με τον βούρδουλαν, και τους επότιζε ρετσινόλαδον; Ή μήπως είνε από τους ανήκοντας εις τον ίδιον εκείνον κόσμον;

Υπερφιλότιμοι… Τι είπε το φιλότιμόν των χθες το βράδυ, όταν η στρατιωτική κατοχή μάς έπιασεν από το αυτί ως αν αδιόρθωτα παιδιά, και μας έκλεισε μέσα εις τας δέκα; Αυτό το πάθημα, διατί να το προκαλέσουν, εις βάρος της φιλοτιμίας και της ανέσεως όλων μας, οι αχαρακτήριστοι εγκληματίαι;

Διότι είνε εγκληματίαι.

Αλλά, αυτό το μάθημα, να είνε άραγε το μόνον, ή να είνε απλώς το πρώτον;
Έλληνες, κινδυνεύομεν! Τα παιδιά μας, αι οικογένειαί μας, ημείς όλοι, αλλά ίσως και ο τόπος, θα πληρώσωμεν ακριβά τας εγκληματικάς αυτάς μωρίας.

Τι να κάμωμεν όμως; Απλούστατα: Να κάμωμεν πολιτοφυλακήν, και να προστατεύσωμεν τον εαυτόν μας. Πολιτοφυλακή δε είμεθα όλοι μας: Από σήμερον έχετε το σύνθημα: Όπου αντιλαμβάνεσθε κανένα τέτοιον προδότη του ψωμιού των τέκνων μας, κανένα εχθρόν της υπάρξεως των οικογενειών μας, μη τον αφήνετε. Θέλουν να μας βάλουν φωτιάν, οι ηλίθιοι κακοποιοί. Εμποδίσετέ τους. Κόψετέ τους τα χέρια. Πατάξετέ τους. Διαφορετικά -εννοήσατέ το: Τα παιδιά μας, τα σπίτια μας, κινδυνεύουν.
Παρέθεσα ολόκληρο το μακρόσυρτο άρθρο για να φανεί η επιχειρηματολογία του ανώνυμου αρθρογράφου, που ξεκινάει παραπονούμενος ότι εξαιτίας των αφρόνων που κατέβασαν τη σημαία απαγορεύτηκε η κυκλοφορία κι έτσι έχασαν το μεροκάματο οι θερινοί κινηματογράφοι (και τον Νοέμβριο του 1973 μερικοί παραπονιούνταν ότι εξαιτίας των φοιτητών του Πολυτεχνείου αναβλήθηκαν τα ματς ποδοσφαίρου την Κυριακή), και καταλήγει σε μια έκκληση να συγκροτηθεί πολιτοφυλακή που να καταδίδει τους “προδότες”, δηλαδή όσους εκδήλωναν τα αντιγερμανικά τους συναισθήματα. Η αλήθεια είναι ότι όλες οι εφημερίδες της εποχής είχαν ανάλογα άρθρα τη μέρα εκείνη, και πώς θα μπορούσαν άλλωστε να κάνουν διαφορετικά, ωστόσο νομίζω ότι ο αρθρογράφος του Πρωινού Τύπου (πιο κάτω κάνω μια εικασία για την ταυτότητά του) δείχνει υπερβάλλοντα ζήλο.
Αξίζει να δούμε και το διάγγελμα του Γερμανού φρούραρχου, που δημοσιεύτηκε στο ίδιο φύλλο (και για τη συλλογή σας, ιδού ολόκληρο το πρωτοσέλιδο):

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ
Βάσει των κάτωθι γεγονότων και εξακριβώσεων προσδιορίζεται η αστυνομική ώρα εν Αθήναις μετ’ αμέσου ισχύος η 22α:
1) Κατά την νύκτα της 30ής προς 31ην Μαΐου υπεξηρέθη η επί της Ακροπόλεως κυματίζουσα γερμανική πολεμική σημαία παρ’ αγνώστων δραστών. Διενεργούνται αυστηραί ανακρίσεις. Οι ένοχοι και συνεργοί αυτών θα τιμωρηθούν διά της ποινής του θανάτου.
2) Ο τύπος και η δημοσία γνώμη πάντων των στρωμάτων του λαού εκφράζονται ακόμη πάντοτε μετ’ εκδήλου συμπαθείας υπέρ των εκ της ηπειρωτικής Ευρώπης εκδιωχθέντων Άγγλων.
3) Τα γεγονότα εν Κρήτη, αι παρά το διεθνές δίκαιον διαπραχθείσαι κακοποιήσεις εναντίον Γερμανών αιχμαλώτων όχι μόνο δεν συζητούνται μετ’ αποστροφής, αλλ’ εις ευρείς κύκλους και μάλιστα μετ’ ευαρεσκείας.
4) Υπέρ Άγγλων αιχμαλώτων παρετηρήθησαν, παρά την σχετικήν απαγόρευσιν, επανειλημμένως εκδηλώσεις συμπαθείας (προσφορά δώρων, ανθέων, καρπών, σιγαρέττων κλπ.) Αι τοιαύται εκδηλώσεις γίνονται ανεκταί εκ μέρους της ελληνικής αστυνομίας, εναντίον των οποίων δεν αντέδρασεν μεθ’ όλων των εις διάθεσιν αυτής ευρισκομένων μέσων.
5) Η συμπεριφορά των ευρυτέρων κύκλων της πόλεως των Αθηνών έναντι των γερμανικών ενόπλων Δυνάμεων, εγένετο και πάλιν ολιγώτερον φιλική.
6) Η αισχροκέρδεια εν Αθήναις υπερέβη παν μέτρον χωρίς αι αρμόδιαι αρχαί να προβαίνουν εις τα ενδεικνυόμενα μέτρα καταστολής.
7) Σχεδόν άπαντα τα εμπορεύματα πωλούνται εν Αθήναις προς τους Γερμανούς στρατιωτικούς εις σημαντικώς ανωτέρας τιμάς παρά εις τους Έλληνας.
Αι γερμανικαί στρατιωτικαί αρχαί προσεπάθησαν μέχρι σήμερον να συμπεριφερθώσι προς τον ελληνικόν λαόν από πάσης απόψεως ευμενώς, εν περιπτώσει καθ’ ην αι διαταγαί των ενόπλων γερμανικών Δυνάμεων δεν θέλουσιν εισακουσθή, αύται θα επιβάλωσι μετά λύπης των αυστηροτάτας κυρώσεις.
Εν Αθήναις τη 31η Μαΐου 1941.

Ο ΦΡΟΥΡΑΡΧΟΣ
Η αναφορά στις κακοποιήσεις Γερμανών στην Κρήτη αξίζει ιδιαίτερο σημείωμα -ως αντίποινα για τις υποτιθέμενες αυτές κακοποιήσεις έγινε το ολοκαύτωμα στο Κοντομαρί και στην Κάντανο λίγες μέρες αργότερα (αν ψάξετε στο πρωτοσέλιδο που ανέβασα πιο πάνω, θα δείτε έναν υπαινιγμό γερμανικού πρακτορείου, ότι ο πληθυσμός της Κρήτης “ετέθη εκτός παντός κανονισμού διεθνούς δικαίου”). Όσο για το κατέβασμα της σημαίας, ήταν συμβάν με διεθνή εμβέλεια και εξαιρετικό συμβολισμό, αν και όχι η πρώτη μεγάλη αντιστασιακή πράξη στη σκλαβωμένη Ευρώπη.

Αλλά ας μείνουμε στο άρθρο. Είπα πιο πάνω πως είναι ανώνυμο, και πράγματι είναι ανυπόγραφο, όμως κατά πάσα πιθανότητα το έχει γράψει ο διευθυντής της εφημερίδας, ο Νικ. Κρανιωτάκης, όπως συνάγω και από όσα γράφει ο Μάγερ στην Ιστορία του ελληνικού τύπου. Ο Κρανιωτάκης ήταν  ακραίος βασιλόφρονας και αντιβενιζελικός, επανειλημμένα βουλευτής του Λαϊκού Κόμματος, υπουργός επί Κονδύλη, που εξέδιδε την απογευματινή εφημερίδα Τύπος, την οποία μετέτρεψε σε πρωινή, με τον τίτλο Πρωινός Τύπος, στις 9 Απριλίου 1941. Τον Οκτώβριο αποχώρησε από την εφημερίδα, που συνέχισαν να τη βγάζουν οι συντάκτες της, και μετά την απελευθέρωση διετέλεσε επί δεκαετία και πάνω πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ. 

Σύμφωνα με άρθρο του Βλάση Αγτζίδη, ο Κρανιωτάκης είχε ζητήσει περί το 1933 να υποχρεωθούν οι πρόσφυγες να φοράνε κίτρινο άστρο. Ένα άρθρο του για τον Βενιζέλο ξεκινούσε “Ο άνθρωπος, ο οποίος ατυχώς διά την Ελλάδα ζει ακόμη…”. Οπότε, δεν είναι περίεργο να έγραψε αυτός το άρθρο. Ούτε είναι περίεργο να χαρακτηρίζει η Χρυσή Αυγή εγκληματία τον Γλέζο. Όπως έχω ξαναγράψει, υπάρχει ένα νήμα που συνδέει τους χρυσαυγίτες με τους χαφιέδες και τους βασανιστές της χούντας, τους παρακρατικούς του πενήντα και του εξήντα, τους βασανιστές της Μακρονήσου, τους ταγματασφαλίτες και τους κουκουλοφόρους καταδότες των Γερμανών, τους τριεψιλίτες που έκαιγαν εβρέικα σπίτια στη Θεσσαλονίκη στα 1930, τους μαγκουροφόρους δολοφόνους του Καβαφάκη και του Φατσέα, τους επίστρατους που σκότωναν πρόσφυγες στα Νοεμβριανά του 1916. Αυτή την κληρονομιά, την αναδέχεται με μεγάλη της χαρά το νεοναζιστικό μας κόμμα.

Βέβαια, αυτή η εγχώρια παράδοση του ελληνικού παρακρατικού και φασιστικού κινήματος δεν είναι παρά το ένα σκέλος της χρυσαυγίτικης κληρονομιάς. Το άλλο σκέλος είναι ο διεθνής αντισημιτισμός, φασισμός και ναζισμός. Κι όσο κι αν ο Μιχαλολιάκος χτες (24.10) στο πλυντήριο του Σκάι (εννοώ βέβαια την εκπομπή με τον Μπογδάνο, που μου φάνηκε μάλλον απροετοίμαστος και πολύ χαλαρός, αλλά δεν την είδα όλη, μόνο το δεύτερο μισό) προσπάθησε να αποποιηθεί αυτή την εμφανέστατη κληρονομιά, και να παρουσιάσει ότι είναι μια περιθωριακή τάση στο (δήθεν απλώς εθνικιστικό) κόμμα του, αφού μόνο δυο εξώφυλλα από τα 180 του περιοδικού του έχουν ανοιχτά ναζιστικό θέμα, η αλήθεια είναι πως ο αντισημιτισμός και ο ναζισμός εμφανίζονται διαρκώς στη ρητορική της Χρυσής Αυγής.

Μόλις προχτές, κατά τη συζήτηση της αίτησης για άρση της ασυλίας του, ο βουλευτής Ηλίας Κασιδιάρης τόλμησε να μιάνει την αίθουσα του ελληνικού κοινοβουλίου διαβάζοντας ένα απόσπασμα από τη διασημότερη αντισημιτική πλαστογραφία όλων των εποχών, τα διαβόητα “Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών“, τονίζοντας μάλιστα ότι πρόκειται για γνήσιο κείμενο. Μπορείτε να τον ακούσετε στο βιντεάκι (η επισήμανση περί γνησιότητας στο 1.25, η αναφορά της πηγής στο 1.50):
ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ άρση ασυλίας 23 10 2012



 Και ασφαλώς είναι απορίας άξιο πώς, ενώ τόσοι και τόσοι βουλευτές (και κυρίως: αριστεροί βουλευτές) ήταν παρόντες μέσα στην αίθουσα της Βουλής όταν ανέφερε ο Κασιδιάρης τα Πρωτόκολλα, δεν βρέθηκε  κανείς να του φωνάξει  να το βουλώσει -ίσως να τους αποκοίμισε κι η καθαρεύουσα, αλλά και πάλι ήταν κραυγαλέα έλλειψη δημοκρατικών αντανακλαστικών. (Διόρθωση: Μαθαίνω ότι υπήρξαν αντιδράσεις αλλά δεν ακούστηκαν. Ίσως ήταν πιο κόσμιες απ’ ό,τι έπρεπε).
Αυτό λοιπόν το κόμμα, με τη διπλή καταγωγή από τους εγχώριους παρακρατικούς, τραμπούκους και φονιάδες και τον διεθνή αντισημιτισμό, φασισμό και ναζισμό, είναι πολύ λογικό να χαρακτηρίζει «εγκληματία» τον ήρωα Μανώλη Γλέζο. Εβδομηνταένα χρόνια μετά, το χουνέρι με τη σημαία τσούζει ακόμα!

πηγή: sarantakos