Thursday 31 January 2013

Σφαγή Καταριανού γλάρου στη Γκιώνα.


Υπέροχη γκάφα από τον Ant1: Μετέτρεψε σε ρεπορτάζ ένα αστείο ποστ για επενδύσεις Αράβων στη Γκιώνα! 

[……]

Ας πάρουμε όμως...

...τα πράγματα από την αρχή.

Υπάρχει ένα blog, το Κουλούρι, το οποίο γράφει συνειδητά φανταστικές αλλά εν μέρει αληθοφανείς ιστορίες, σατιρίζοντας τα κάθε λογής στερεότυπα του εγχώριου δημόσιου διαλόγου. Στις 11 Ιανουαρίου, το Κουλούρι οραματίστηκε την κατασκευή ενός χιονοδρομικού κέντρου στη Γκιώνα από πάμπλουτους Άραβες.


Ενδεικτικός του ύφους του άρθρου είναι ο επίλογος του:

Ενδεικτικός του ύφους του άρθρου είναι ο επίλογος του: «Είμαι πολύ τυχερός», μας τόνισε ο πρίγκηπας με ένα πονηρό χαμόγελο, «που κάνω αυτό το project σε καιρούς κρίσης γιατί έτσι πετυχαίνω πολύ καλές συνεργασίες σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές και στο τέλος θα βγούμε όλοι κερδισμένοι. Επιτέλους οι Έλληνες snowboarders θα έχουν το κατάλληλο μέρος να ξεδιπλώσουν το σπάνιο ταλέντο τους καθώς αντικειμενικά τα χιονοδρομικά κέντρα που υπάρχουν σήμερα δεν είναι αρκετά για να εξασκήσουν όλα τους τα κόλπα». Τέλος, ερωτηθείς για τις πληροφορίες που θέλουν τον Βλάση Τσάκα να τον εκπροσωπεί και να αναλαμβάνει το management του χιονοδρομικού κέντρου ο πρίγκηπας αρκέστηκε να σχολιάσει «Δεν νομίζω πως θα ενδιέφερε τον Βλάση κάτι τέτοιο, δεδομένου ότι θα σπαταλά όλο του τον χρόνο φτιάχνοντας kickers με αποτέλεσμα να μην μπορεί να επικεντρωθεί στα καθήκοντα του.»

Φαίνεται ότι οι συντελεστές του δελτίου ειδήσεων του Ant1 δεν προβληματίστηκαν από την αναφορά του ονόματος του Βλάση Τσάκα και μετέτρεψαν το εν λόγω ποστ σε ρεπορτάζ, αναστατώνοντας και τους φορείς της τοπικής κοινωνίας.

 Το καλύτερο; Οι τοπικοί φορείς υπήρξαν λαλίστατοι: 



πηγή: κίρκη

κοτοπρεπείς παπαγάλοι


Ο ΣΚΑΪ αλλοίωσε την ανακοίνωση της οικογένειας ενός εκ των θυμάτων του εμπρησμού της MARFIN



Πηγή βίντεο: kanali.wordpress.com


Ολόκληρη η δήλωση

"Ακριβώς χίλιες ημέρες μετά τον εμπρησμό της Marfin, που επέφερε το χαμό της Αγγελικής και του κυοφορούμενου παιδιού μας, της Παρασκευής και του Νώντα, η οικογένειά μας παρακολουθεί υπομονετικά τις εξελίξεις στο θέμα της απόδοσης ευθυνών και απονομής δικαιοσύνης για τα γεγονότα της 5ης Μαΐου. Προσδοκούμε τη λυτρωτική για εμάς και τη μνήμη των ανθρώπων μας καταδίκη, τόσο των εμπρηστών, φυσικών αυτουργών, όσο και των υπευθύνων της εργοδότριας τράπεζας Μarfin, που με τις εγκληματικές παραλείψεις τους εξανάγκασαν τους εργαζόμενους να υποστούν αυτό το μαρτυρικό θάνατο.

Οικογένεια Αγγελικής Παπαθανασοπούλου"

Το έντονο και υπογραμμισμένο κείμενο δε διαβάστηκε στην εκπομπή "ΣΚΑΪ με το Νίκο Ευαγγελάτο" της Τετάρτης 30/01/2013, γεγονός για το οποίο οφείλουν να δώσουν εξηγήσεις οι δημοσιογράφοι του σταθμού. Να υπενθυμίσουμε ότι στο κουμάντο της MARFIN όταν συνέβη το τραγικό περιστατικό ήταν ο Αντρέας Βγενόπουλος.

Πρώτα το μοντάζ των δηλώσεων του Διαμαντόπουλου, τώρα αυτό, μας δείχνουν γιατί η χώρα μας βρίσκεται πλέον μια θέση κάτω από το ... Τόγκο στην ελευθερία του τύπου!

πηγή: left.gr

Wednesday 30 January 2013

μπορδοροδοκόκκινος χώρος (πρώην χώρα)

ΠΩΛΗΣΕΙΣ DOOR-TO-DOOR


για τον Βαγγέλη Σταμούλια



Αυτοκτονία ή μια ακόμα πολιτική δολοφονία; 


Ιανουαρίου 30, 2013 

Τρίτη 29 Γενάρη 2013 ξημερώματα. Ο σύντροφος Βαγγέλης Σταμούλιας, 33 χρόνων, «έφυγε» από κοντά μας. Η ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε αποδιοργανώνει τις ζωές μας, τα συναισθήματά μας, την καθημερινότητά μας. Αυτό το πλαίσιο ζωής οδήγησε σήμερα το δικό μας Βαγγέλη στην αυτοκτονία.

Ηθικός αυτουργός αυτής της απώλειας είναι η πολιτική πραγματικότητα. Η ανασφάλεια, τα κοινωνικά αδιέξοδα, η εσωστρέφεια, η μοναξιά. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός που παράγεται από τις πολιτικές των κυρίαρχων ελίτ.

Ο Βαγγέλης ήταν ένας άνθρωπος με ιστορία στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Με πάθος για ζωή, με αξιοπρέπεια. Ήταν αυτός που έδωσε το έναυσμα για την εκκίνηση της Λαϊκής μας Συνέλευσης. Το πρώτο κάλεσμα, το Μάη του 2010 από το βήμα της πλατείας Συντάγματος, που έδωσε ζωή στο κοινό μας εγχείρημα, που κρατάει ακόμα. 

Πρωτοστατούσε πάντα στις δράσεις μας και στήριζε όλα τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα.

Ένας άνθρωπος που βίωσε την κρατική καταστολή στο πετσί του, με τη σύλληψή του σε μία από τις μεγάλες αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις. Αυτή της 23ης Φλεβάρη του 2011. Παρόλα αυτά δεν έκανε πίσω σ” αυτά που διεκδικούσε από τη ζωή.

Ένας γλυκός, ζεστός και σεμνός άνθρωπος, ανιδιοτελής, αλληλλέγγυος, με αγάπη για τη ζωή, την ελευθερία, την ισότητα, την αξιοπρέπεια.

Ήταν η ήρεμη δύναμη ανάμεσά μας και η παρουσία του αποφασιστική. Θα είναι πάντα κοντά μας στους αγώνες, στους δρόμους, στις μάχες μας.

Αύριο, Τετάρτη 30 Γενάρη 2013 στις 4:00 μμ, στο νεκροταφείο του Βύρωνα, αποχαιρετάμε το Βαγγέλη και υποσχόμαστε τη συνέχεια.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΥΝΤΡΟΦΕ

Αναδημοσίευση από το μπλογκ της Λαϊκής Συνέλευσης Αιγάλεω

πηγή: σινιάλο

Σαμαρισμός


Σημειώσεις για την αλήθεια

γράφει ο Αποστόλης Φωτιάδης (aka @Balkanizator)

Την ώρα που το πενταμελές εφετείο Θεσσαλονίκης αθώωνε την  Ζαρντινιέρα, το δεύτερο πενταμελές συμβούλιο την ημέρας, εξορισμένο στο υπόγειο για να χωρέσουν τα ΜΑΤ και τα λοιπά στο κτίριο, καταδίκαζε σε πενταετή φυλάκιση χωρίς αναστολή πρώην τοξικομανή, τώρα πια απεξαρτημένη, εργαζόμενη μητέρα δυο παιδιών. Για υπόθεση του 2006. Ο νόμος δεν είναι δικαιοσύνη. Είναι μια σύμβαση μεταξύ κράτους και κάθε πολίτη ότι υπάρχουν όρια στην εξουσία του κάθε ενός πάνω τον άλλο.

Στη δεύτερη τελική συγκέντρωση του Σαμαρά στις εκλογές του Ιουνίου, ο Αμερικανός ανταποκριτής Ροι Γκάτμαν (συμβολική μορφή που αποκάλυψε το φρικώδες στρατόπεδο συγκέντρωσης των Σέρβων στην Ομάρτσκα) αποφάσισε να ρώτησε τους νεαρούς μπροστά του γιατί ήρθαν σε αυτή την συγκέντρωση. Όλοι οι νεαροί ήταν αστυνομικοί της ασφάλειας. Αργότερα ήρθαν και καμιά 300 την ΟΝΝΕΔ με συμβολική είσοδο αλά «κερδίσαμε το Ευρωπαϊκό». Μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο με μέσο όρο ηλικίας πολύ πάνω από τα πενήντα, όλοι θα ήταν περίπου 2000. Ήταν μια ψεύτικη συγκέντρωση, τηλεοπτικά στημένη με κομματικούς, που ο ηγέτης της Αντώνης Σαμαράς χαιρέτισε ως την αληθινή Ελλάδα. Η εικόνα δεν είναι η αλήθεια. Η εικόνα είναι ένα πολύ επικίνδυνο μέσο που στα λάθος χέρια γίνεται όπλο.

Όταν η αλήθεια και  το δίκαιο γίνονται χρήσιμα αντικείμενα ο δρόμος που απομένει μέχρι τον αυταρχισμό δεν είναι μακρύς. Αρκεί να βρεθούν τα κατάλληλα πρόσωπα που είναι διατεθειμένα να κάνουν τα τελευταία βήματα. Με την άνοδο του Σαμαρικού πυρήνα στην εξουσία, που προβλήθηκε ως τελευταία συστημική εφεδρεία ακόμα και από τους Γερμανικούς Financial Times με ελληνόφωνα άρθρα παραμονή των εκλογών, βρέθηκαν και αυτά. Η εν λόγω εφημερίδα μπορεί να έκλεισε σε μια ειρωνική εξέλιξη, εμείς όμως πρέπει να διαχειριστούμε τώρα την ζωή όπως αυτή υπαγορεύεται σε ένα αναδυόμενο αυταρχικό κράτος. Και όλο αυτό για να… σωθεί η ευρωζώνη μην βγούμε από το ευρώ και μετά χάος.

 Η Ελλάδα είναι μια χώρα, μια κοινωνία, στην οποία η πραγματικότητα που προβάλλεται μιντιακά κάθε μέρα προσδιορίζεται με επικοινωνιακούς  όρους κάθε πρωί από μερικούς καναλάρχες και κάποια κυβερνητικά στελέχη. Αφού πρώτα το προηγούμενο βράδυ έχουν δειπνήσει με τους ολιγάρχες προϊσταμένους για να επανασυντάξουν τη γραμμή. Σε αυτή την αρχή υπακούουν έπειτα εκτελεστικές, δικαστικές και νομοθετικές εξουσίες και ένας ολόκληρος μηχανισμός αναπαραγωγής της προαποφασισμένης πραγματικότητας. Εδώ και τρία χρόνια αυτή είναι περίπου η μνημονιακή καθημερινότητα της κυριαρχίας. Και εάν η ιστορία εξελιχθεί ομαλά και επιβληθεί – επικράτησει -  το Σαμαρικό δόγμα της νομιμότητας αυτή θα αποτυπωθεί αργότερα και ως ιστορική αφήγηση αυτής της εποχής. Οι συγκεκριμένες εκδοχές της ιστορίας, ιδίως οι προαποφασισμένες, χρήζουν και συγκεκριμένης αλήθειας. Αλλιώς τρίζουν.

 Πάνω σε αυτή τη βάση είναι  δυνατόν να μην αναφαίρεται πουθενά  το δικαστήριο της Πειραιώς εναντίον του Ρόιτερς, αλλά να παίζεται παντού ως είδηση ένα ψεύτικο βίντεο που κυκλοφόρησε η κυβέρνηση. Να αγνοείται η δίκη του Βαξεβάνη από σχεδόν κάθε Ελληνικό μέσο, ενώ γίνεται πρώτο θέμα στο εξωτερικό. Κάθε συνδικαλιστής εργαζόμενος, ανεξαιρέτως, να παρουσιάζεται σαν λαμόγιο, είναι δεν είναι. Από κάθε ξυλοδαρμό ή δολοφονία ξένου να απουσιάζει πάντα το ρατσιστικό κίνητρο. Να πλένεται και να ξεπλένεται σε απίστευτο βαθμό ο νέο-ναζισμός, μέχρι σημείου διαπόμπευσης του ιδίου του πρωθυπουργού της χωράς στο συμβούλιο της Ευρώπης επειδή κορόιδεψε την επιτροπή αντιρατσιστικών κινημάτων και μετά αγνόησε την δέσμευση του ( Council of Europe : the European Grassroots Antiracist Movement (EGAM) denounces the undefensible double game of the Greek PM Samaras on neo-Nazism and his unacceptable support to “Golden Dawn” ). Ανεξάρτητα από την γνώμη του καθενός για αυτά τα θέματα γίνεται αντιληπτό ότι κάτι δεν πάει καλά, κάτι λείπει. Λείπουν στοιχεία απ’ την αφήγηση της πραγματικότητας μας γιατί κάποιος τα φιλτράρει.

 Πάνω σε αυτά τα δυο στοιχεία, την διαστρέβλωση της αλήθειας και  την άδικη χρήση του νόμου,  έχει στηθεί μια ενεργή μακροχρόνια  εκτροπή της Ελληνικής κοινωνίας. Εκτροπή σε αργή κίνηση που εξυπηρετεί τους στόχους της κυριαρχίας και των πολιτικών εκπροσώπων την. Έπειτα από τρία χρόνια εκβιασμού μιας ολόκληρης κοινωνίας και χωρίς άλλα νομιμοποιητικά επιχειρήματα, η κυριαρχία βλέπει το ενδεχόμενο απώλειας ελέγχου ως πιθανό ενδεχόμενο μέσω μιας αποτυχίας των πολιτικών εκπρόσωπων της. Για αυτό κλείνει το μάτι στην τελευταία εφεδρεία της, τις σκιές του παρακράτους, και επισπεύδει την περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων.

 Υπάρχουν λεπτομέρειες που αφορούν στην ουσία του τι συμβαίνει και που κάποιος θέλει να κρύψει. Λεπτομέρειες που θα άλλαζαν τις ερωτήσεις για το τι έχει γίνει σε αυτή τη χώρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Σε μια χώρα που για να βρεις τις σωστές ερωτήσεις πρέπει να κοπιάσεις πολύ, οι απαντήσεις δεν είναι διαθέσιμες άμεσα. Τι σημασία έχει που δημοσιογράφοι τρωγοπίνουν με τροϊκανούς υπαλλήλους σε σπίτια στο Ψυχικό; Τι ρόλο έχει παίξει ότι όπως λέει στέλεχος του τραπεζικού τομέα «κάθε μικρό-εργοδοτικό συμφέρον έτρεχε στον Τράα και τους έλεγε να κάνει θέμα στις διαπραγματεύσεις το θέμα του»; Έπαιξε αυτό ρόλο στο χαρακτήρα της απορρύθμισης της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα, και εξυπηρέτησε το «εθνικό συμφέρον» για το οποίο όλοι μαζί και καλά παλέψαμε; Τι σημαίνει ότι σύμβουλος υπουργού Προστασίας του Πολίτη έπεσε θύμα επίθεσης από αστυνομικούς της Δέλτα αφού είχαν εξακριβωθεί τα στοιχεία της; Τι σημαίνει ότι απεσταλμένος ξένου πρακτορείου το βράδυ που έφτανε ο Σαμαράς για επινίκιες δηλώσεις στο Ζάππειο γύρισε από την Συγγρού γελώντας «ανάπτυξη ε, αυτός τα έχει μοιράσει ήδη όλα ρε»; Για κάθε ιστορικό μύθο, για την επιβίωση του, δεν αρκεί να μην υπάρξουν σωστές απαντήσεις. Πρέπει να μην υπάρχουν και τα σωστά ερωτήματα.

Έτσι και όταν το μιντιακό απόθεμα της ψεύτικης «εξόδου από την κρίση» σωθεί, αφού έχουν πληβειοποιηθεί και άλλο τα μεσαία στρώματα, ο Σαμαράς θα βρει μπροστά του ένα πιο απόλυτο μέτωπο απονομιμοποίησης της λιτότητας. Θα είναι περίπου Φθινόπωρο και μετά τις Γερμανικές εκλογές θα είναι και αυτός αναλώσιμος. Αναγκαίος θα είναι τότε όχι ένας ακραίος που επιβάλει με πυγμή τα μέτρα. Αυτά έτσι και αλλιώς θα απομονωθούν ως επιλογή ενώ βαθαίνει στην Ευρωπη το επιχείρημα του ΔΝΤ ότι είναι αναγκαία η επιβράδυνση της λιτότητας και η εφαρμογή ήπιων αντί-υφεσιακών πολιτικών. Πως αυτός, που για να πάρει την εξουσία από πολέμιος της λιτότητας έγινε σε έξι μήνες ο πιο φανατικός υποστηρικτής της, θα αλλάξει γραμμή, είναι ένα ενδιαφέρων πολιτικό πρόβλημα. Όπως και εάν έχει, δεν θα είναι αναγκαίος. Ακόμη πιο ενδιαφέρων είναι το εάν αυτός και ο Βενιζέλος, στο κύκνειο άσμα της πολιτικής τους ζωής, θα τολμήσουν να γεμίσουν το τόπο αίμα για να μην χάσουν το μόνο πραγματικά πολιτικό στόχο της ζωής τους, την εξουσία. Η αλήθεια τότε θα είναι ότι ο Σαμαράς και ο Σαμαρισμός δεν θα είναι η σωτηρία από την κρίση αλλά ένα οργανωμένο αυταρχικό ψεύδος. Το λέει στις σημειώσεις της  ιστορίας και ας λέει άλλα σήμερα το MEGA τους.

πηγή: parallhlografos

Tuesday 29 January 2013

his master's voice

με πατέντα

image from gifmovie

Ευρωπαϊκή Πορεία, Έκσο οι Ξένι, Αγοράζω Χρυσό  

Ιανουαρίου 28, 2013
 
O Γιάννης Πρετεντέρης, εν τω περισσεύματι προσωπικότητας που διαθέτει, το ομολόγησε σε συνέντευξή του στην i-efimerida: “Λέγαμε ψέμματα οτι είναι βιώσιμο το χρέος”, για “να μη βλαφτεί η εθνική προσπάθεια”-και στα καπάκια πιστεύει ότι τον βρίζουν “επειδή έχει χαρακτήρα”.

Το ΔΝΤ, στα πλαίσια του εσωτερικού του soulsearching, ανακοίνωσε ότι η “συνταγή” της λιτοτητας, βασίστηκε σε λάθος υπολογισμούς κι ότι δεν είχαν υπολογίσει ότι αν σου κόψει κάποιος χέρια και πόδια, κατα πάσα πιθανότητα δεν είναι αρκετά ρεαλιστικό να τρέξεις μαραθώνιο.

Παράλληλα, σε εξέλιξη βρίσκεται η δικαστική διερεύνηση για το κατα πόσον μαγειρεύτηκαν τα στοιχεία του ελείμματος, για να μπούμε ντε και σώνει στο Μνημόνιο.

Μια λάθος συνταγή, για μια λάθος διάγνωση, σερβιρισμένη με ψέμματα.

Τρία όπλα με τα οποία θα μπορούσε οποιαδήποτε κυβέρνηση (το ελάχιστο) να διαπραγματευτεί σκληρά, και παρ’ όλα αυτά, η παρούσα, η οποία με αυτή ακριβώς την υπόσχεση υφάρπαξε τη μισερή ψήφο, πλειοδοτεί σε απαρέγκλιτη τήρηση του θανάσιμου φαρμάκου.

Αλλά τι κάθομαι και σου λέω. Σε ακούω στο ταξί, σε βλέπω στο περίπτερο, σε διαβάζω στα σόσιαλ μήντια: το πρόβλημά σου είναι ότι μια κατηγορία εργαζομένων,( δεν εχει σημασία ποιά, αρκεί να είναι μία) δε δέχεται να της κόψουν τον κώλο. Το θαυμάσιο επιχείρημά σου “μαλάκες είμαστε εμείς που φάγαμε το αγγούρι; αυτοί τι είναι, οι έξυπνοι;”.

“Μαλάκες” είναι ελαφρύ, μου έρχονται βαρύτερες λέξεις για την περίπτωσή σου, αλλά δεν τις εκστομίζω.

Υπάρχει περίπτωση να πιστέψεις ότι σε βρίζω επειδή “έχεις χαρακτήρα”.

Monday 28 January 2013

ευρώδουλοι



.-Blade Runner

η ξεφτίλα σας προωθείται!

η ψείρα βγήκε στο γιακά


Kάλεσμα της ΕΣΗΕΑ στους γκεμπελίσκους δημοσιογράφους


"Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ καταδικάζει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την επιστράτευση των εργαζομένων στο «ΜΕΤΡΟ» και τις απειλές της Κυβέρνησης για σύλληψη της συνδικαλιστικής τους ηγεσίας. Καταδικάζει τα αυξανόμενα κρούσματα αυταρχισμού εναντίον όσων αγωνίζονται για τη διατήρηση των εργασιακών δικαιωμάτων και την απόκρουση της κυβερνητικής πολιτικής των μνημονίων.

Εκφράζει τη συμπαράστασή του στους εργαζόμενους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που αγωνίζονται για συλλογικές συμβάσεις εργασίας και αξιοπρεπείς μισθούς. Η κατάργηση των ΣΣΕ σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα δημιουργεί συνθήκες εργασιακής ζούγκλας και επιστροφής σε συνθήκες εργασίας που παραπέμπουν σε άλλες εποχές.


Η τρικομματική κυβέρνηση, αφού συμβιβάστηκε με την λογική Siemens στην πολιτική και την κοινωνία, ύστερα επιδόθηκε με πάθος στην κατάργηση δικαιωμάτων, ελευθεριών και τώρα οι πολιτικές αυτές επιβάλλονται και στο «ΜΕΤΡΟ» για να επιτύχουν την εσωτερική υποτίμηση της ζωής των Ελλήνων.


Είναι οι πολιτικές των μνημονίων και των φορέων που τις στηρίζουν, τις εφαρμόζουν και εκτελούν διατεταγμένες υπηρεσίες σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας.


Καλούμε τους συναδέλφους να δείξουν έμπρακτη αλληλεγγύη στους αγώνες των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και να σταματήσουν την προσπάθεια συκοφάντησης των εργατικών και κοινωνικών αγώνων".

πηγή: indymedia

Sunday 27 January 2013

το 57.6% πιστεύει ότι πρέπει να δοθεί περισσότερος χρόνος στην "κυβέρνηση"

κρετίνοι και υποταγμένοι


Νεκρά δελφίνια σήμερα

January 24, 2013
Στην πρωινή μου βόλτα συνάντησα δυο νεκρά δελφίνια. Παραλία Μάναγρος ΒΔ Χίου.
Εδώ και δέκα μέρες ακούγονται κρότοι από δυναμίτιδα. Από απροσδιόριστη πηγή και κατεύθυνση. Αλλά δεν είναι από τρομοκράτες και δεν ενδιαφέρουν κανέναν.
Ο κρετινισμός του υποταγμένου στο χρήμα σύγχρονου ανθρώπου καταστρέφει τη Ζωή.
Άλλο είναι η Ζωή κι άλλο αυτό που ζούμε, είναι ολοφάνερο σε όσους μπορούν ακόμα να σκεφτούν ελεύθερα.
Η Ζωή πεθαίνει και η εικονική πραγματικότητα των δούλων στο χρηματοοικονομικό σύστημα ανθίζει.
Μέχρι να νιώσουν οι σύγχρονοι ηλίθιοι ότι μόνοι τους και με χρήμα στην τσέπη άφθονο, δε μπορούν να ζήσουν. Θα τρέφονται με βιομηχανικά πακέτα και θα κινούνται βάσει προγραμματισμού.
Ό,τι διαφέρει και είναι ελεύθερο, το σκοτώνει ο σύγχρονος άνθρωπος – άτομο. Ακόμα και τους Ανθρώπους. Ευθυγραμμιστείτε, αλλιώς κακό του κεφαλιού σας. Δεν χωράνε μαγκιές στην ασυδοσία του κρετίνου.
Εξάλλου είναι παλιό το ρητό: Ο Θεός να σε φυλάει από δραστήριο βλάκα.

Saturday 26 January 2013

antonis_thatcher__*

*αν δεν σεβόμουνα το γεγονός ότι θυσιάζεται πολιτικά, γράφοντας και το όνομά του σε μια από τις πιο μαύρες και ντροπιαστικές σελίδες της Ιστορίας, όντας "απλά" ένας θλιβερός εντολοδόχος διεκπεραιωτής, θα τον αποκαλούσα ευστοχότερα antonis_thatcherass__

Ο Σαμαράς ψάχνει για νίκες αλά Θάτσερ.

Του Θέμη Τζήμα



Η επιλογή Σαμαρά για σύγκρουση με τους απεργούς του μετρό κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Κάθε δεξιά και μάλιστα νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση χρειάζεται να επιβεβαιώνει την κυριαρχία της μέσα από συγκρούσεις με τμήματα της εργατικής τάξης τα οποία εμφανίζει επικοινωνιακά ως οπαδούς του “αναχρονισμού”, που αντιτίθενται στις επιχειρούμενες “μεταρρυθμίσεις” που δήθεν προωθούνται προς όφελος του ευρυτέρου κοινωνικού συνόλου.

Την ίδια τακτική εφήρμοσαν η Θάτσερ και ο Ρέηγκαν τη δεκαετία του '80 ενώ σε άλλες χώρες, ο νεοφιλελευθερισμός προχώρησε μέσα από πραξικοπηματικές ενέργειες επίθεσης συνολικά στη δημοκρατία.
 
Η λογική, το μήνυμα πίσω από αυτές τις συγκρούσεις είναι τριπλό: πρώτον ότι διεξάγεται ένας εσωτερικός κοινωνικός πόλεμος. Από τη μια, οι δήθεν βολεμένοι του προηγουμένου συστήματος- κυρίως εργαζόμενοι στο  στενό δημόσιο τομέα και στις ΔΕΚΟ όπως στη χώρα μας- και από την άλλη υποτίθεται η κοινωνική πλειοψηφία που εκφράζεται όχι μόνο πλειοψηφικά αλλά συνολικά από το κυβερνητικό- μιντιακό- επιχειρηματικό σύμπλεγμα.

Συνεπώς η κυβέρνηση εμπεδώνει μια κατάσταση μόνιμης εκτάκτου ανάγκης, η οποία “τεντώνει” τους δημοκρατικούς θεσμούς στα όριά τους ή και πέραν αυτών, προκειμένου να νομιμοποιηθούν όλες οι βίαιες δημοκρατικές αφαιρέσεις που είναι απαραίτητες για να επιβληθούν οι προωθούμενες οικονομικές πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού.

Δεύτερον, ότι η κοινωνία είναι περίπου αταξική ή υπερταξική. Κοινωνία δεν είναι οι απεργοί, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι που διεκδικούν, οι αγρότες που κινητοποιούνται, οι φοιτητές που προχωρούν σε καταλήψεις  κλπ. Δεν είναι καν όλες οι παραπάνω κατηγορίες και πολλές ακόμα ως τέτοιες, με αυτές τους τις ιδιότητες. Η κοινωνία είναι ένας χυλός καταναλωτών, μικροϊδιοκτητών ή μεγαλοϊδιοκτητών που εμφορούνται όχι απλά από τον κοινωνικό αυτοματισμό αλλά από τον κοινωνικό κανιβαλισμό.

Τρίτον, ότι το παραδοσιακό “παιχνίδι” διαπραγμάτευσης μεταξύ κοινωνικών φορέων όπως είναι τα συνδικάτα ή οι φοιτητές από τη μια και οι συστημικοί κυβερνώντες από την άλλη έχει ανατραπεί στρατηγικά εις βάρος των πρώτων. Ότι δηλαδή η κυβέρνηση και δι' εαυτής το κατεστημένο της χώρας δε συνομιλεί καν με διαμαρτυρομένους. Τους καταστέλλει και τους ωθεί στο περιθώριο ως εχθρούς, ως τρομοκράτες κλπ. Με αυτήν την πολιτική σοκ φιλοδοξεί η κυβέρνηση να διαλύσει ενοχλητικούς- έστω εν δυνάνει- χώρους όπως είναι τα συνδικάτα, το δημόσιο πανεπιστήμιο, τα κοινωνικά κινήματα και μάλιστα τα πιο μαχητικά.

Η  παραπάνω λογική εξυπηρετεί βεβαίως ένα ευρύτερο σχέδιο αναδιάταξης του τοπίου στο οικονομικό, κοινωνικό αλλά και πολιτειακό πεδίο. Στο οικονομικό κατατείνει στην εδραίωση μιας πιο κλειστής και ισχυρής ολιγαρχίας, δηλαδή στις βίαιες ενδοκαπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Στο κοινωνικό πεδίο στη συγκρότηση μιας κοινωνίας μετασοβιετικού τύπου, με το λαό εσωτερικά αποδιαρθρωμένο, τους θεσμούς συμμετοχής του διαβρωμένους και ηττημένους. Στο πολιτειακό πεδίο σε ένα βοναπαρτικού τύπου σύνταγμα με υπερσυγκέντρωση εξουσιών σε πιο κλειστά και λιγότερο ελεγχόμενα από τα κάτω σχήματα, εξαιτίας των οποίων η λαϊκή κυριαρχία θα αφυδατωθεί πλήρως, εάν δεν επιλεγεί η αντικοινοβουλευτική εκτροπή.

Με άλλα λόγια οι “νίκες” απέναντι σε συνδικάτα και καταληψίες που επιδιώκει ο Α. Σαμαράς δεν είναι απλά ψηφοθηρικού χαρακτήρα ενέργειες αλλά τμήματα σχεδίου για μια συνολικότερη αντιδραστική ανατροπή στην ελληνική κοινωνία. Ψάχνει τους “ανθρακωρύχους” του για να τσακίσει όλο το συνδικαλιστικό κίνημα. Επιδιώκει τα “Φόκλαντς” του προκειμένου να αποπροσανατολίσει από τη φτώχεια και τη δυστυχία που σκορπάει με την πολιτική του. Και εν τέλει αν δεν τα καταφέρει ο ίδιος, στο παρασκήνιο παραμονεύουν οι δυνάμεις της ανωμαλίας με κοινοβουλευτική ή ξεκάθαρα αντικοινοβουλευτική περιβολή.


πηγή: tvxs

μυῖα

τα νούμερα και ο μηδενισμός εν κενώ


Αδιαφορία έσπειρες, μηδενισμός θα σε θερίσει

Είμαι την άποψης -και την επαναλαμβάνω τα τελευταία τρία χρόνια σταθερά- ότι το πρώτο που καταστράφηκε στη “δημιουργική καταστροφή” του Μνημονίου ήταν η Λογική. Όχι οι σύνθετες έννοιες. Η απλή, γραμμική σκέψη. Ήταν προαπαιτούμενο άλλωστε για να γίνει αποδεκτός ο ενσωματωμένος στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο παραλογισμός. Το πιο πρόσφατο χτύπημα στη λογική ήταν η σύνδεση των λεγόμενων “αγανακτισμένων” με τους μαχαιροβγάλτες νεοναζί και η ταύτιση των γιαουρτιών με τα καλάσνικοφ.

Η εξουσία ενοχλήθηκε όταν κάποιοι, έως πρόσφατα χαμένοι στον ατομισμό τους και το (ιδιωτικό) “ευρωπαϊκό όνειρο”, βγήκαν από τις τρύπες τους, βρήκαν το διπλανό τους και άρχισαν να συζητούν μαζί του. Να βρίσκουν τι τους ενώνει. Ποια είναι τα κοινά τους προβλήματα. Άλλοι ψύχραιμα, άλλοι οργισμένα. Άλλοι μουδιασμένα, άλλοι τσαμπουκαλεμένα. Άλλοι συνειδητά, άλλοι ασυνείδητα. Οι πολίτες έπαψαν να είναι χρήσιμοι γι’ αυτήν. Το κοινό άλλωστε στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία είναι χρήσιμο μόνο ως άθροισμα μεμονωμένων ψηφοφόρων. Ως συλλογικότητα είναι αναγκαίο κακό για το δεύτερο μόνο συνθετικό του πολιτεύματος. Ως οργανωμένη συλλογικότητα είναι επικίνδυνο, για οποιαδήποτε εξουσία σε οποιοδήποτε καθεστώς.

Έχοντας φροντίσει να καταστρέψουν τις στοιχειώδεις αρχές της λογικής, χάρη και στην αμέριστη υποστήριξη από τη μεγάλη πλειονότητα των δημοσιογράφων και διαμορφωτών της κοινής γνώμης, οι Κυβερνήσεις από το 2010 και μετά τόνισαν με κάθε τρόπο την πλήρη και κυνική αδιαφορία τους. Το πολιτικό σύστημα, αφού εξήγησε ότι “διαφωνεί με το μνημόνιο αλλά το επιβάλει λόγω εθνικής ανάγκης” (σ.σ. άλλος ένας εξόφθαλμος βιασμός της λογικής) έπλυνε τα χέρια του σαν υποδειγματικός Πόντιος Πιλάτος και βούλωσε τ’ αυτιά του με κερί. Διαμαρτύρεσαι; Απεργείς; Διαδηλώνεις; Στα παλιά μας τα παπούτσια. Τις λίγες φορές που η φωνή του κόσμου διαπέρασε τις στρώσεις του κεριού, η εξουσία τού συμπεριφέρθηκε σα να ήταν ενοχλητικό κουνούπι. Καταστολή, χημικό, ροπαλιά, προσαγωγή, σύλληψη, φυλάκιση.

Ο κόσμος απογοητεύτηκε. Πνίγηκε στα χημικά. Ξεφτιλίστηκε από αγράμματα κοπρόσκυλα με κουκούλες, κράνη, ρόπαλα και στολή της ΕΛ.ΑΣ. Αποχώρησε από τις κεντρικές πλατείες και στη συνέχεια από τις μικρότερες. Οι μόνοι που έμειναν ανενόχλητοι, σε κάποιες πλατείες, ήταν οι συμμορίες ναζιστών. Όπως αποδεικνύεται ήταν η μόνη χρήσιμη στην εξουσία (σοσιαλδημοκρατική, φιλελεύθερη, εκλεγμένη, διορισμένη) ομάδα που “βγήκε στους δρόμους”.

Κι όμως το Κράτος φοβήθηκε

 

Δεν τρέφω ωστόσο αυταπάτες. Η αδιαφορία της εξουσίας δεν μεταφράζεται σε ισχύ, αλλά σε αδυναμία της. Το Κράτος φοβήθηκε τη συσπείρωση των “συντεχνιών”. Γι’ αυτό απάντησε με γιγαντιαία (για τα ευρωπαϊκά πρότυπα) καταστολή. Το Κράτος μόνο αυτό γνωρίζει. Τη Βία. Όσο κατάφερνε να διασπά τις συλλογικότητες αρκούσε η ψυχολογική βία. Όπου δεν τα κατάφερε, αυτομάτως κατέφυγε στη σωματική βία. Όσο δεν τα κατάφερνε, τόσο ενίσχυε και την ψυχολογική και την σωματική. Κρατική βία και καταστολή. Διάλυση των δημοκρατικοφανών επιφάσεων, όπως ο διάλογος με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και το ίδιο το Σύνταγμα. Όλα τούτα είναι τελικά δείγμα αδυναμίας και φόβου, και όχι ισχύος και σύνεσης. Το Κράτος ξεγυμνώθηκε.

Αυτό που φαινομενικά αποτέλεσε νίκη, δηλαδή να στείλει το ανοργάνωτο κίνημα σπίτι του και να ξεμείνουν μόνο κάποιες μεμονωμένες και άτσαλες απεργίες, με αστείες διεκδικήσεις, δεν ήταν νίκη. Από τη μία η εξουσία καίει με ταχύτατους ρυθμούς τις εφεδρείες της. Ο φέρελπις Γιώργος Παπανδρέου του diavgeia.gov και του Τέταρτου Δρόμου προς το Σοσιαλισμό, έγινε ένας αστείος κονφερασιέ του Χάρβαρντ. Τη θέση του έδωσε στον υπάλληλο τραπεζίτη Παπαδήμο, για να παραδώσει στη συνέχεια την εξουσία στο φαιδρό ακροδεξιό Σαμαρά. Αν πριν μία πενταετία έλεγες σε οποιονδήποτε Έλληνα ότι ο Σαμαράς θα γινόταν πρωθυπουργός, το πιο πιθανό ήταν να γέλαγε. Ίσως και να καλούσε και το ασθενοφόρο. Από την άλλη, ο κόσμος σώπασε και περιμένει, υπομονετικά ή και με εκνευρισμό, τον “σωτήρα”. Ελπίζει σε μία εκπροσώπηση (εκ Θεού, ποιος ξέρει;) κι ας είναι σίγουρος ότι το κοινοβουλευτικό σύστημα οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως, τον δουλεύει ψιλό γαζί. Μοιραία, η επόμενη εφεδρεία θα είναι χειρότερη από την προηγούμενη.

Τι έμεινε να καλύψει το κενό; Εκτός από τους ναζήδες που ούτως ή άλλως είναι το μακρύ χέρι της εξουσίας. Ο μηδενισμός. Και μηδενισμός δεν είναι οι βόμβες κάποιων τυχάρπαστων “πυρήνων” που τους φταίνε τα πάντα, από το άδικο σύστημα έως τα σεμεδάκια της γιαγιάς τους. Μηδενισμός είναι επίσης η συλλογική μοιρολατρία. Η απονέκρωση της κοινωνίας και η μετάδοση του κυνισμού οριζοντίως.

Συνεπώς, οι αυτοαποκαλούμενοι φιλελεύθεροι οι οποίοι συμπαρατάσσονται με τις εξουσίες στους ομαδικούς βιασμούς της λογικής, αγνοούν το προφανές. Δεν έφεραν οι “αγανακτισμένοι” τους ναζήδες και τις βόμβες φίλοι αναγνώστες Χωμενίδηδων και θαυμαστές Πάγκαλων. Η απουσία τους τα έφερε. Η αποχώρηση της κοινωνίας από το σκηνικό. Η διάλυση των ελάχιστων δεσμών επαφής των πολιτών με τις ελίτ της εξουσίας. Αυτών των ελάχιστων δεσμών που παρέχουν το απαραίτητο άλλοθι στον Κοινοβουλευτισμό, ώστε να θεωρείται -κι αυτός παραβιάζοντας τη λογική- Δημοκρατία.

Καμπανάκι όμως αγαπητέ αναγνώστη. Μπορεί το Κράτος να έχασε, αλλά, αν επικρατήσει ο μηδενισμός, μαζί του θα χάσουμε όλοι.

Zaphod

Friday 25 January 2013

Πωλείται "λαός". Της πλάκας μεν, αλλά σε πολύ καλή τιμή!


Ο Σαμαράς και ο λαός

25 Ιαν, ’13 

Pitsirikos
 
Λίγο μετά την ανακοίνωση της επιστράτευσης των απεργών, ο Αντώνης Σαμαράς δήλωσε πως τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ανήκουν στον λαό, προκαλώντας έκπληξη σε όσους πίστευαν πως ανήκουν στον Θεό και την Παναγία.

Σύμφωνα με τον Αντώνη Σαμαρά, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ανήκουν στον λαό αλλά, προφανώς, οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ δεν αποτελούν κομμάτι του λαού, οπότε δεν τον αφορούν.

Είναι λίγο ακατανόητο ποιος είναι ο λαός όταν μιλούν οι πολιτικοί.

Οι άνεργοι που είναι πια πάνω από 1.345.000 δεν είναι λαός. Ούτε οι άστεγοι. Ούτε αυτοί που μεταναστεύουν.

Πάντως, «λαός» στα αρχαία ελληνικά σημαίνει «μάζα». 

Θεωρητικά, στον λαό ανήκουν τα πάντα στη χώρα αλλά, ουσιαστικά, δεν του ανήκει τίποτα.

Στον λαό ανήκει η ΔΕΗ, το νερό, οι φυσικοί πόροι, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και όλα αυτά που πουλάει η κυβέρνηση.

Γι’ αυτό τα ιδιωτικοποιούν: επειδή ανήκουν στο λαό.

Στο λαό ανήκουν και οι δημόσιες συχνότητες των τηλεοπτικών σταθμών που οι κυβερνήσεις παραχώρησαν στον Βαρδινογιάννη, τον Μπόμπολα, τον Αλαφούζο και άλλους λαϊκούς τύπους, για να κάνουν κανάλια που λειτουργούν χωρίς νόμιμη άδεια.

Οπότε, ο Αντώνης Σαμαράς, όπως έστειλε σήμερα τα ΜΑΤ να καταλάβουν το αμαξοστάσιο του Μετρό στις 3.40 τα ξημερώματα, θα τα στείλει να πάρουν πίσω και τις δημόσιες συχνότητες και θα τις επιστρέψει στο λαό.

Χωρίς τα ΜΑΤ και τα καθεστωτικά ΜΜΕ, αυτή η κυβέρνηση –και όλες οι προηγούμενες- δεν θα άντεχαν ούτε μια μέρα.

Ο Αντώνης Σαμαράς είπε ακόμα πως τα λάθη του παρελθόντος δεν θα ξαναγίνουν και δεν θα επιτρέψει εξαιρέσεις, οπότε θα απολύσει και τους υπαλλήλους του Μουσείου της Ακρόπολης, αφού, όταν ήταν υπουργός Πολιτισμού, είχε φροντίσει να διορίσει στο Μουσείο όλη την Καλαμάτα.

Για τον Αντώνη Σαμαρά, οι Μεσσήνιοι και οι Καλαματιανοί είναι σίγουρα πιο λαός από τους υπόλοιπους Έλληνες.

Αν, αντί για το Μουσείο της Ακρόπολης, τους είχε διορίσει στο Μετρό, θα είχε διαφορετική άποψη για το σε ποιον ανήκουν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

Η χώρα ξεπουλιέται και όλα αυτά γίνονται για τον «λαό» που του ανήκουν αυτά που ξεπουλιούνται.

Μαζί με τη χώρα πουλιέται και ο «λαός». Σε πολύ καλή τιμή.

Ο «λαός» θα πρέπει να πάψει να είναι λαός, αν θέλει να μην είναι σκλάβος μέσα στην ίδια του τη χώρα.

Πρέπει να πάψουμε να είμαστε «λαός» και να γίνουμε πολίτες.
Συνειδητοί πολίτες.

Ποτέ δεν είναι αργά.

πηγή: pitsirikos

osama ras reloaded


Ο Α. Σαμαράς καλεί τον λαό σε ανυπακοή και αυτοδικία;


Του Gerogriniaris 


"Από την άλλη πλευρά, όμως, οφείλουμε να πούμε πως, όταν υπάρχει αναλγησία και ανευθυνότητα από την πλευρά της εξουσίας, τότε πράγματι πυροδοτούνται φαινόμενα ανυπακοής και αυτοδικίας. Όταν διαρρηγνύεται το Κοινωνικό Συμβόλαιο ανάμεσα στην Κυβέρνηση και το λαό, τότε καταρρέει η εμπιστοσύνη των πολιτών στους νόμους και διαχέεται κάθε είδους αντικοινωνική προδιάθεση.
-- Όταν διαλύεται η οικονομία από αλλεπάλληλες φορο-επιδρομές εκεί οδηγούμαστε.
-- Όταν πληρώνουμε επί δεκαετίες για… μελλοντικά αγαθά και υπηρεσίες, εκεί οδηγούμαστε.
-- Όταν αυξάνονται τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ πολύ πέρα από τα όρια ανοχής των ανθρώπων, εκεί οδηγούμαστε.
Η ανυπακοή στους νόμους της Δημοκρατίας είναι αντικοινωνική συμπεριφορά ή οδηγεί σε αντικοινωνικές συμπεριφορές. Αλλά αυτό είναι μόνον η μισή αλήθεια...
Η άλλη μισή – και οφείλουμε να την πούμε – είναι ότι η αναλγησία της κυβέρνησης πυροδοτεί κάθε είδους αντικοινωνικές συμπεριφορές. "
 
Από την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στην κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας στις 3/2/2011


Νομίζω πρέπει η ομάδα αλήθειας της Νέας Δημοκρατίας να καταγγείλει τον Αντώνη Σαμαρά που όχι μόνο δεν καταδικάζει τη βία από όπου και αν προέρχεται αλλά σύμφωνα με το σκεπτικό πάντα των γαλάζιων παιδιών της "ομάδας αλήθειας" της Νέας Δημοκρατίας, του κυβερνητικού εκπροσώπου Σίμου Κεδίκογλου και του υπουργού δημόσιας τάξης και προστασίας του πολίτη Νίκου Δένδια καλεί τον κόσμο σε ανυπακοή και αυτοδικία.
Σύμφωνα πάντα με το σκεπτικό των γαλάζιων στελεχών.

Και αυτό το βίντεο ΔΕΝ είναι συρραφή αποσπασμάτων αλλά ένα ενιαίο απόσπασμα από ομιλία του Αντώνη -καταδικάζω την βία απ όπου και αν προέρχεται- Σαμαρά.

Thursday 24 January 2013

ο λυτρωτικός μετασχηματισμός



Ομιλία-συζήτηση με το Δ. Μαρκόπουλο και το Γ. Μακριδάκη στα Τρίκαλα την Κυριακή 27-1-2013 στη μουσική σκηνή «Κεντρική Πλατεία» στις 8 το βράδυ με θέμα:
ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ «ΑΦΘΟΝΙΑΣ» ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΜΕΤΡΗΜΕΝΕΣ

Ο καπιταλισμός, πριν φανερώσει τα αδιέξοδά του, κατέστρεψε τον ψυχισμό των ανθρώπων, διαμόρφωσε ένα ανθρωπολογικό τύπο μοναχικό, νευρωτικό, αγχώδη, φοβικό και φοβισμένο, ανταγωνιστικό, επιθετικό, ενεργοβόρο, καριερίστα και αμοραλιστή, κάτοικο του εγώ και όχι του εμείς. Ακόμα και σήμερα ο άνθρωπος αυτός διατηρεί την ψευδαίσθηση της ατομικής διαφυγής, που αποφασίζει μια φορά στα τέσσερα χρόνια να αναθέσει το δικαίωμα του «αποφασίζειν» στο πολιτικό προσωπικό των κομμάτων της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Η εκπαίδευση και η διαμόρφωση των ανθρώπων από αυτές τις ίδιες καταναλωτικές κοινωνίες αποτελεί το βασικότερο εμπόδιο, κατά τη γνώμη μας, στην προοπτική της αποανάπτυξης και της άμεσης δημοκρατίας, καθώς η διαρκής μεγέθυνση αποτελεί θρησκευτική σχεδόν πεποίθηση αυτής της κοινωνίας. Ο καπιταλισμός όμως δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει, αν οι ίδιοι οι άνθρωποι δε συμμεριστούν και δεν εσωτερικεύσουν τις αξίες που τον στηρίζουν. Παράλληλα, αν λάβουμε υπόψη ότι ήδη ο καπιταλισμός δημιουργεί ένα νέο είδος οικονομίας που η καπιταλιστική δημιουργία αξίας αντικαθίσταται σιγά-σιγά από τη χρηματιστηριακή κερδοσκοπία, τότε αυτό που σήμερα επικρατεί είναι το παρασιτικό ήθος μιας κοινωνίας της κατανάλωσης, του τζόγου, του εύκολου κέρδους, του υπερδανεισμού, της διαφθοράς, κ.τ.λ. Υπό μία έννοια το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα καταστρέφει κάθε θετικό ανθρωπολογικό υπόστρωμα πάνω στο οποίο θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας νέος τύπος κοινωνίας.

Ο ανθρωπολογικός τύπος της ιδιώτευσης, της απάθειας, της συναλλαγής, της αλλοτρίωσης, είναι μέρος του προβλήματος που έχουμε να επιλύσουμε. Είναι ανάγκη να υιοθετήσουμε άλλα νοήματα, άλλες σημασίες και άλλα προτάγματα στη ζωή μας με τα οποία θα αξίζει να ζει κανείς σήμερα και όχι περιμένοντας την έφοδο στα «χειμερινά ανάκτορα». Διότι, ο άνθρωπος, εκτός από κοινωνική κατασκευή, είναι ταυτόχρονα και δημιουργός της ζωής του. Ο ετερόνομος άνθρωπος, που ως καταναλωτής, υπακούει και εκτελεί νόμους, εντολές και αφηγήσεις άλλων, χωρίς να συμμετέχει ο ίδιος στη λήψη των αποφάσεων, είναι απαραίτητο να αντικατασταθεί από τον αυτόνομο τύπο ανθρώπου, εκείνου που αυτοθεσμίζεται, που διαμορφώνει δηλαδή ο ίδιος τους θεσμούς και τους αναιρεί αν χρειαστεί. Το δικαίωμα του «συνανήκειν» είναι σύμφυτο με το δικαίωμα του «συναποφασίζειν» και είναι ίσως ο μόνος τρόπος προαγωγής της αίσθησης της κοινότητας˙ και αυτό γιατί ο άνθρωπος πρέπει να επιστρέψει στην κοινότητα των άλλων ανθρώπων ένα μέρος της ύπαρξής του που της το οφείλει. Έτσι, καλλιεργείται και η ξεχασμένη στις μέρες μας αίσθηση της ατομικής ευθύνης απέναντι στην κοινωνία.
 
Η κοινωνία που θέλουμε να δημιουργηθεί δε θα βρεθεί «στα σπήλαια της ιδιώτευσης και της απάθειας» αλλά στις θορυβώδεις συνελεύσεις και δράσεις, όπου καθημερινά ανακαλύπτουμε ο ένας τον άλλο και τη χαρά του δημιουργικού και συλλογικού βίου, μετατοπίζοντας το «εγώ» μας προς το «εμείς». Τοποθετεί την οικονομία στη θέση του μέσου και όχι του σκοπού της ζωής υιοθετώντας αξίες ξεχασμένες από το καπιταλιστικό φαντασιακό, όπως η αυτενέργεια, η συλλογικότητα, η αλληλεγγύη, η χαρά του ελεύθερου χρόνου, ο αυτοπεριορισμός, η οικονομία της εγγύτητας, η διατροφική και ενεργειακή αυτάρκεια, ο πολίτης-δημιουργός έναντι του παθητικού καταναλωτή (προϊόντων και πολιτικών). Οι πολίτες αυτοί δημιουργούν ανταλλακτικές κοινότητες χρόνου, προϊόντων, χαριστικά παζάρια, τράπεζες σπόρων, συλλογικούς αυτοδιαχειριζόμενους λαχανόκηπους, συνεταιρισμούς παραγωγών και καταναλωτών, αλληλέγγυο εμπόριο, αυτοδιαχειριζόμενους κοινωνικούς χώρους, κινήσεις πολιτών για την κοινωνικοποίηση του νερού και της ενέργειας, δίκτυα οικοκοινοτήτων, πολίτες που εναντιώνονται και συγκρούονται για να μη γίνει στη Χαλκιδική το ορυχείο χρυσού και για να μην εγκατασταθούν οι βιομηχανικές ανεμογεννήτριες στην Χίο, να μη γίνει η επένδυση στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, στο όρος Οίτη και αλλού. Οργανώνει κοινωνικά ιατρεία, κοινωνικά φαρμακεία, συλλογικές κουζίνες, ραδιοσταθμούς στο διαδίκτυο, και έναν απίστευτο αριθμό καινούργιων αντικαπιταλιστικών, αυτοδιαχειριζόμενων, αμεσοδημοκρατικών συλλογικοτήτων. Όλα αυτά δημιουργούν έναν άλλο ανθρωπολογικό τύπο και μια νέα νοηματοδότηση της ζωής. Ταυτόχρονα συνιστούν μια ριζική πολιτική ρήξη με το σύστημα και ένα βαθύ ανθρωπολογικό μετασχηματισμό. Αυτός ο ανθρωπολογικός μετασχηματισμός δεν αποτελεί ούτε δευτερεύον εποικοδόμημα ούτε ρητορικό σχήμα. Είναι βασικό και αναπόσπαστο κομμάτι του αναγκαίου μετασχηματισμού της κοινωνίας. Η δημιουργία του νέου αυτού ανθρωπολογικού τύπου αποκτά στις μέρες μας τη διαδικασία του κατεπείγοντος, εφόσον μια αυτόνομη, δημοκρατική και οικολογική κοινωνία δεν μπορεί να απαρτίζεται ούτε φυσικά και να δημιουργηθεί από τον τύπο του ανθρώπου που δημιουργεί η καταναλωτική κοινωνία.