Thursday 31 March 2011

ΤΡΑΠΕΖΟΚΡΑΤΙΑ


ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Όταν τον Οκτώβρη του 2008 ο Καραμανλής έδωσε τα πρώτα 28 δις ευρώ στις τράπεζες, ο Παπανδρέου παρέδωσε στη Βουλή μαθήματα σοσιαλιστικής μαχητικότητας.

«Με τα λεφτά του ελληνικού λαού και χωρίς εγγυήσεις στηρίζετε τους μεγαλομετόχους και όχι το τραπεζικό σύστημα», είπε.

Και δεν έμεινε εκεί:
«Δεν θα αφήσουμε να πληρώσει την κρίση η ελληνική οικογένεια και η ελληνική επιχείρηση»
συνέχισε και κατάγγειλε την πολιτική της κυβέρνησης που
«εξάντλησε την ελληνική οικογένεια, δημιούργησε περιβάλλον ασφυξίας στις επιχειρήσεις και οδήγησε τον ανταγωνισμό στο ναδίρ».

Εσείς οι νεοφιλελεύθεροι φέρατε την κρίση, εμείς οι σοσιαλιστές θα φέρουμε τη λύση, ήταν η κατάληξή του, προαναγγέλλοντας μια νέα κοινωνική συμφωνία, που θα εξασφάλιζε πρώτα τους μη έχοντες και όχι τους κερδοσκόπους.

Τις προάλλες ο ίδιος Παπανδρέου, ως πρωθυπουργός πια και λίγο πιο ώριμος σχετικά με το ρόλο των τραπεζών και των μεγαλομετόχων, τους έδωσε άλλα 30 δις, όχι από την τσέπη του, εννοείται.
Φτάνοντας έτσι τις κρατικές διευκολύνσεις προς τις τράπεζες στα 108 δις...
Και μάλιστα τα ογδόντα με τη δική του υπογραφή όσο περίπου είναι το δάνειο που υπέταξε την Ελλάδα στην τρόικα και στο μνημόνιο.

Τη φορά αυτή όμως, μετά και τη γκρίνια κάποιων υπουργών του, αποφάσισε μαζί με τα λεφτά να σταλεί από την κυβέρνηση στους τραπεζίτες ένα σοσιαλιστικό γράμμα!
Στο οποίο θα τους ζητάει να σεβαστούν τις σοσιαλιστικές ευαισθησίες του ΠΑΣΟΚ και να μην μοιράσουν για παράδειγμα μέρισμα στους μετόχους με τα λεφτά των φορολογουμένων.

Πράγμα που μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο πανικό και πόση οργή θα προκάλεσε στις λέσχες όπου συχνάζουν οι τραπεζίτες.....

Δεν έχει προφανώς κανέναν νόημα, με τόσα και τόσα που έχουν προηγηθεί, να σχολιάσει κανείς τη συνέπεια του κατά Πάγκαλο Μη-Ηγέτη.

Όπως δεν έχει κανένα νόημα να ασχοληθεί με τις παρατηρήσεις των πιο τολμηρών υπουργών του για τις τράπεζες - δεν σέβονται τις δύσκολες στιγμές, δείχνουν υπεροψία, δεν αντιλαμβάνονται τις ανάγκες της κοινωνίας, θέλουν να είναι πάνω από την κυβέρνηση.
Οι τραπεζικοί ισολογισμοί προς απάντησή τους –και τα υπόλοιπα για το ρόλο και την ηθική των τραπεζών και των τραπεζιτών, που τα ξέρει και ο τελευταίος πελάτης τράπεζας, το μόνο που μπορεί να σκεφτεί κανείς είναι ότι λέγονται για να καταναλωθούν επικοινωνιακά.

Διότι δεν είναι δυνατό να πιστέψεις ότι δεν ξέρει ο Βενιζέλος, ή ο Χρυσοχοΐδης τι ιδρύματα είναι οι τράπεζες.
Και τι είδους πολιτικές προϋποθέτει μια έστω πλαγιομετωπική σύγκρουση μαζί τους.

Αν όμως είναι πολιτικά ανούσιο να ασχολείται κανείς με τις μεταλλάξεις των Ελλήνων σοσιαλιστών, έχει ίσως μια σημασία να ασχοληθεί με ότι προκύπτει και από τη νέα αυτή συναλλαγή κυβέρνησης-τραπεζιτών.

Οι τράπεζες που με την πολυμήχανη πλεονεξία τους προκάλεσαν την κρίση, όχι μόνο δεν έπαθαν τίποτε από αυτή, αλλά εξακολουθούν να είναι πανίσχυρες.
Όχι μόνο δεν έβγαλαν κάποιου είδους δίδαγμα –οικονομικό εννοείται, όχι ηθικό…- αλλά εξακολουθούν να καθοδηγούνται από την ίδια επικίνδυνη πλεονεξία.
Όχι μόνο δεν άλλαξαν κανόνες και συμπεριφορές, αλλά εξακολουθούν να επιβάλλουν κανόνες και συμπεριφορές στις κυβερνήσεις, ακόμα και στις κοινωνίες.

Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα οι τραπεζίτες μένουν.
Μιλάμε για καρτέλ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η πλουσιοπάροχη ενίσχυση των ελληνικών τραπεζών προβλέπεται από το μνημόνιο.

Το σύστημα αντέχει να χάνουν όλοι –εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, δημόσιοι υπάλληλοι, συνταξιούχοι, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες.

Αντέχει να συγχωνεύει σχολεία, να κλείνει νοσοκομεία, να καταργεί επιδόματα ανεργίας.

Αλλά δεν αντέχει, κινδυνεύει, αν θιγούν οι τράπεζες και τα κέρδη τους.

Έτσι στην πραγματικότητα οι τράπεζες είναι η πραγματική οικονομία και πολύ περισσότερο οι τράπεζες είναι η ύπατη εξουσία.
Μιλώντας για την Ελλάδα, πέντε έξι ιδρύματα οργανωμένης και εν πολλοίς ασύδοτης κερδοσκοπίας, που δίνουν λόγο μόνο στους μετόχους τους, δηλαδή στον εαυτό τους.
Και έχουν τη δύναμη να επιβάλλονται όχι μόνο στη σφαίρα της οικονομίας, αλλά και της πολιτικής και της κοινωνίας.

Τα 108 δις συνεπώς, αναδεικνύοντας τη δύναμη των τραπεζών και την υπoτελή σχέση των εκλεγμένων κυβερνήσεων μ’ αυτές, αποκαλύπτουν μεταξύ άλλων ότι ζούμε σε τραπεζική δημοκρατία.
Και πάντως είναι αρκετά για να κάνουν και τον πιο αφελή να αμφιβάλει αν στην Ελλάδα –και όχι μόνο- όλες οι εξουσίες πηγάζουν απ’ το λαό και ασκούνται υπέρ του λαού….

ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΡΤΕΡΟΣ

πηγή: ramnousia

Να σε χαίρονται οι ψηφοφόροι σου!

O Nigel Farage στο Ευρωκοινοβούλιο των πλιατσικολόγων...

Τα χώνει για την υποκριτική Ευρωπαϊκή επέμβαση στη Λιβύη
 και στολίζει ιδιαίτερα τον μυρωδιά, τον Πρόεδρο Herman van Rompuy..

Wednesday 30 March 2011

Το χρώμα του κακού...

6(!) αντιδραστήρες σε πυρηνικό εργοστάσιο σκάνε...ο ένας μετά τον άλλο....
Που?
Μα φυσικά στην Ιαπωνία!

Όλα αυτά τα είδε σε όνειρο ο σπουδαίος Akira Kurosawa από πολύ παλιά...
και τα έκανε ταινία το 1990 με τη σπονδυλωτή  Dreams(Yume).
Το δεύτερο όνειρο στην έξοχη αυτή ταινία είχε τίτλο: "Το βουνό Φούτζι στα κόκκινα"...

είναι αυτό που λένε ότι "Αυτά μόνο στις ταινίες γίνονται!..."


Ημίθεος του καλτ!

Μιας και ο σύντροφος και συναγωνιστής DT το έριξε στην υπερκουλτούρα...
πάρτε να'χετε άρρωστοι και άρρωστες.....

Βοθρ-less !!!

Tuesday 29 March 2011

Όλοι οι αναρχικοί έτσι..από πάπιες ξεκινάνε....

και μετά συνεχίζουν με μεγαλύτερα ζώα...
(χοχοχοχοχο...)


Γιατί ὁ Αντωνάκης ἔγινεν ἄτακτος.



῾Ο Ἀντωνάκης ἦταν ἕνα παιδὶ φρόνιμο.

Ποτὲ δὲν ἔλεγε ἄπρεπα λόγια. Οὔτε ἤξερε νὰ

εἰπῆ ψέμματα. Στὰ μαθήματά του ἦταν πολὺ

τακτικός. Οἱ γονεῖς του ἦσαν εὐχαριστημένοι

ἀπὸ τὸν ᾽Αντωνάκη τους καὶ ὑπερήφανοι, ποὺ

εἶχαν ἕνα τόσο καλὸ παιδί.

Τελευταῖα ὅμως τὸ παιδὶ αὐτὸ ἄρχισε νὰ

χαλᾷ. Ἡ μητέρα του καὶ ὁ πατέρας του δὲν

ἤξεραν πῶς νὰ ἐξηγήσουν αὐτὴ τὴν ἀλλαγή.

Οὔτε καὶ ὁ δάσκαλος.

Κάποτε ὅμως ἔγινε φανερὸ γιατί ὁ

Ἀντωνάκης εἶχεν ἀλλάξει.

Μιὰ ἡμέρα ἐπῆγε στὸ σπίτι τους μιὰ πτωχὴ

γυναῖκα, ἡ κυρὰ-Κωνσταντία. Ἧταν ἐκεῖ καὶ

ὁ ᾽Αντωνάκης.

- Κύριε Χαρίλαε, εἶπε στὸν πατέρα. Ὁ

Ἀντωνάκης σας μοῦ ἐπλήγωσε μὲ τὶς πέτρες

μιὰ πάπια. Ἐγὼ εἶμαι γυναῖκα πτωχή. Ἔχω

δυὸ ὀρφανὰ νὰ θρέψω. Ἐπερίμενα νὰ τοὺς δίνω

κανένα αὐγουλάκι νὰ τρώγουν. Αὐτὸς μοῦ

ἐπλήγωσε τὴν πάπια μου. Ἦταν μαζὶ μὲ ἕνα

ἄλλο κακὸ παιδί.

῾0 πατέρας καὶ ἡ μητέρα δὲν ἤξεραν τί νὰ

ἀπαντήσουν.

- Δὲν θὰ ἦταν ὁ ᾽Αντώνης μας, κυρὰ

Κωνσταντία. Λάθος θὰ ἐκάνατε, εἶπεν ὁ

πατέρας. Αὐτὸς οὔτε πέτρε ς πετᾷ οὔτε καὶ

πηγαίνει μὲ κακὰ παιδιά. Εἶναι παιδὶ μὲ καλὴ

ἀνατροφή.

-Τὸν γυιό σας δὲν γνωρίζω, κύριε Χαρίλαε;

Τί λέτε; ᾽Αφοῦ εἶναι ἐδῶ, ἂς σᾶς εἰπῆ ὁ ἴδιος,

ἂν δὲν ἦταν αὐτός. Νά! σὰν νὰ τὸν βλέπω μὲ

τὶς πέτρες στὰ χέρια.

Ἀπὸ τὸ χρῶμα, ποὺ ἐπῆρε τὸ πρόσωπο

τοῦ γυιοῦ τους, ἐκατάλαβε ὁ πατέρας, πὼς

ἡ γυναῖκα εἶχε δίκιο. Τὴν ἐπῆρε τότε κάτω

καὶ τῆς ἔδωκε δυὸ πάπιες ἀπὸ τὶς δικές του.

Τῆς ἔδωκε καὶ μερικὰ χρήματα, τῆς ἐζήτησε

συγγνώμην καὶ ἡ κυρία ἔφυγε.

Ὄταν ἦλθεν ὁ πατέρας ἐπάνω, εὑρῆκε τὸν

Ἀντωνάκη νὰ κλαίῃ ἀπαρηγόρητα καὶ νὰ

λέγη στὴ μητέρα του:

-Δὲν θὰ τὸ ξανακάνω, μητερούλα μου.

Συγχωρῆστέ με. Ἐγὼ ἐπλήγωσα τὴν πάπια

τῆς κυρὰ - Κωνσταντίας. Εἶχα συναναστροφὴ

μ’ ἕνα κακὸ παιδί. Δὲν θὰ ξαναπηγαίνω μαζί

του.

Ὁ πατέρας ἐστάθηκε λίγη ὥρα ἀμίλητος.

Ὕστερα εἶπε :

- Παιδί μου, ἀπὸ τὰ δάκρυα, ποὺ χύνεις,

καταλαβαίνω, πὼς μετανοεῖς. ᾽Εγὼ καὶ

ἡ μητέρα σου σὲ συγχωροῦμε γιὰ ὅ,τι

ἔκαμες. Πρόσεξε ὅμως ἄλλη φορὰ ποιοὺς

συναναστρέφεσαι. Δὲν ὑπάρχει χειρότερο

πρᾶγμα ἀπὸ τὴν κακὴ συναναστροφή. Εἶναι

ἱκανὴ νὰ σὲ καταστρέψῃ.__

Monday 28 March 2011

Το κακό σπυρί στον κώλο της που έγινε όγκος..



Ο ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΙΩΝΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ…

Δυο πράγματα λες για τον σεισμό και το τσουνάμι στην Ιαπωνία. Το ένα ότι ο άνθρωπος είναι της πλάκας ιστορία, εντελώς ανυπεράσπιστος απέναντι στη δίχως όρια αντίδραση της φύσης. Και το δεύτερο ότι το δίποδο συνεχίζει να προκαλεί τη μάνα γη και στην πράξη δείχνει ότι στερείται και από την παραμικρή αναστολή προκειμένου να διαταράσσει συμπαντικές ισορροπίες τρόμου χιλιάδων αιώνων…



Τέρας

Λοιώνει ο μεγαλύτερος παγετός στην Αλάσκα. Δεν θα σου φτιάξει σαντιγύ, ούτε ουίσκυ. Νερό περισσότερο θα χυθεί στη θάλασσα που δεν θα το καταπιεί. Κι εσύ, αραγμένος στο μπαλκόνι, νοιώθεις και πρώτος κοζάροντας το κύμα να σκάει στον βράχο, μέχρι…που θα φας στη μάπα κατ’αρχήν τα αφρόψαρα. Και πως κατέρχεσαι από υψηλά στο ισόγειο? Χρειάζεσαι σκάφανδρο με φιάλη οξυγόνου. Και να πας που? Εκτός, κι όταν ηρεμήσει το τσουνάμι, διαθέτεις φουσκωτό ή ανεμότρατα. Όσο για το παραθαλάσσιο διαμέρισμά σου, παρ’ότι στον τέταρτο όροφο, δεν συνιστάται προς ενοίκιασιν σε καλαμάρια και οχταπόδια, διότι και με την απειλή εξώσεως δεν θα πληρώσουν νοίκι τα άτιμα.

Μέχρι σήμερα η γη δεν θέλει να ανατιναχθεί, ίσως και να έχει αδυναμία αυτοκαταστροφής. Το έργο τούτο έχει αναλάβει εργολαβικά ο ξένος, ο εξωγήινος, ο άνθρωπος. Και να, γιατί δίνει βάση στις θεωρίες ότι προέρχεται από άλλο πλανητικό σύστημα, ακόμα ότι η φύση του δεν προσαρμόστηκε στη γη, ότι νοιώθει καλύτερα όταν συμβιώνει εχθρικά μαζί της, καταστροφικά κι όχι αρμονικά, όπως όλα τα άλλα πλάσματα. Έβλεπες το τσουνάμι στην Ιαπωνία, σκέτο τέρας χολυγουντιανού κόμικ, να θέλει να μετατρέψει μια πόλη ολόκληρη σε θαλάσσιο πάρκο. Αμήν και πότε.

Άρθρο του Νίκου Καραγιαννίδη στο "Πρώτο Θέμα" 26/3/2011

Οι 3 Μνημονιοφύλακες

Aρχιγκαιμπελίσκοι....


έχετε γράμμα:

ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ κκ. ΛΥΡΙΤΖΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΚΑΙ... ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Πανικός στις εταιρίες

Τρόμος στην κυβέρνηση

...Πολλή δουλειά για τα ΜΜΕ

(Ή πως λύνονται οι εξισώσεις:
1. Παράνομες συμβάσεις + άδικη έμμεση φορολογία υπέρ εταιριών = πληρώστε διόδια
2. Καταρρέουν οι συμβάσεις + πρέπει να πληρώσει το κράτος τους ιδιώτες = φταίει το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ)

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατε μου Μπάμπη,

Παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες την αγωνία σας να αποδείξετε πως το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, θα είναι υπεύθυνο για τη μη ολοκλήρωση των έργων στις εθνικές οδούς λόγω μεγάλων απωλειών εσόδων. Ειλικρινά συμμερίζομαι την αγωνία σας να αποδείξετε τα αναπόδεικτα. Θα μου επιτρέψετε να σας βοηθήσω.

Θέλω να σας θυμίσω ότι το μεγαλύτερο μέρος των δρόμων ήταν ήδη κατασκευασμένο. Το κόστος κατασκευής της Ιόνιας Οδού, που ανέλαβε η Νέα Οδός Α.Ε. να διεκπεραιώσει, ήταν 800.000.000 ευρώ και η συντήρηση της υπάρχουσας ΠΑΘΕ (τμήμα της Νέα Οδός Α.Ε.) 200.000.000 ευρώ (συντήρηση-ανακατασκευές).

Τα έργα της Ιόνιας Οδού έχουν ολοκληρωθεί κατά το 25%, άρα το κόστος που δαπανήθηκε είναι 200.000.000 ευρώ. Υπολογίζεται ότι έχουν δαπανηθεί τα 150 από τα 200.000.000 ευρώ για τη συντήρηση και τις ανακατασκευές.

Έχουν δοθεί στην εταιρεία, από το Δημόσιο 150.000.000 ευρώ. Η είσπραξη των διοδίων υπολογίζεται 200.000.000 ευρώ. Άρα μην κουράζεστε. Δεν υπάρχει θέμα χρηματοδότησης. Υπάρχει το γνωστό: της ρεμούλας!

Θυμίζω επίσης ότι στις συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών δρόμων υπάρχουν ρήτρες και για τα δύο συμβαλλόμενα μέρη. Γιατί αγωνιάτε συνεχώς να προβάλλετε μονάχα τις υποχρεώσεις του κράτους προς τις εταιρίες και όχι εκείνες των εταιριών προς το κράτος;

Το κράτος έχει χρηματοδοτήσει με 150.000.000 ευρώ, τα οποία συμβατικά θα πρέπει να επιστραφούν, λόγω μη ολοκλήρωσης των έργων. Επιπλέον θα πρέπει να καταβληθούν στο Δημόσιο ρήτρες για την καθυστέρηση στην ολοκλήρωση των έργων ίσες προς 40.000.000 ευρώ.

Εσύ γλυκέ μου Μπάμπη, που αγωνιάς ιδιαίτερα για την λύση των οικονομικών μας προβλημάτων, πως σου διέφυγε το συγκεκριμένο έσοδο, που το κράτος αρνείται να εισπράξει;
Ακόμα κι αν είχε τηρηθεί η σύμβαση, την οποία έχουμε προσβάλει νομικά με σκοπό να την καταργήσουμε, το τέλος διοδίων θα έπρεπε να είναι στα μετωπικά διόδια των Αφιδνών 1.60 και όχι 2.05 ευρώ!

Όπως καλά ξέρεις υπήρξε μεγάλη αγωνία αν θα εισπραχθούν τα προβλεπόμενα έσοδα του έτους. Χρειάστηκε να θεωρηθούν όλοι οι Έλληνες πολίτες φοροφυγάδες και να εξαναγκαστούν με περαίωση ενώ θα μπορούσαν να εισπραχθούν πολύ απλά 190.000.000 ευρώ από τις ρήτρες τις σύμβασης για ασυνέπεια στις υποχρεώσεις της.

Ο κύριος Λαμπρόπουλος, πρώην υπάλληλος της ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ(πρώην Γεν. Διευθυντής της Νέα Οδός Α.Ε.) και νυν Γεν. Γραμματέας του Υπουργείου Υποδομών και η κυρία Καλτσά, πρώην μέλος του Δ.Σ. της εταιρίας ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ και νυν Γεν. Γραμματέας του Υπουργείου Υποδομών (οι λύκοι που φυλάνε τα πρόβατα), θα μπορέσουν να σας το επιβεβαιώσουν αν ασκήσετε σοβαρά τα καθήκοντα δημοσιογραφίας σας.

Γλυκύτατε μου Μπάμπη, δεν φταίει το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩπου δεν γίνονται τα έργα. Κοίτα λίγο πιο προσεκτικά. Το κράτος δεν έχει λεφτά να απαλλοτριώσει τα κομμάτια, που έχει αναλάβει για να προχωρήσουν και θέλουν, για να καλύψουν τις πομπές τους, να τα ρίξουν πάλι, που αλλού; Στους πολίτες! Αυτούς τους ίδιους ακριβώς, που τα φάγανε μαζί.

Δεν φταίει το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ που το κράτος υπέγραψε ότι η ΔΕΗ θα υπογείωνε τις γραμμές της για να γίνει η Ιόνια Οδός, ξεχνώντας ότι τη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού την είχε το ίδιο κάνει Α.Ε. και ως εκ τούτου, πολύ σωστά, δεν μπορούσε να αναλάβει τέτοιο κόστος προς χάριν των ιδιωτικών συμφερόντων της Νέα Οδός Α.Ε.

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, μη μας φοβίζετε ότι ο ελληνικός λαός θα μείνει χωρίς δρόμους, λόγω του κινήματος των πολιτών που δεν πληρώνουν διόδια. Δεν χρέωναν οι πολίτες τις 4πλάσιες τιμές από όλη την Ευρώπη στην κατασκευή των δρόμων επί μία και πλέον εικοσαετία. Η χρήση των δρόμων, σας θυμίζω, πληρώνεται με τα τέλη κυκλοφορίας και τα τέλη καυσίμων!

Ο συμπαθέστατος κύριος Νασούλης, της Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε., δήλωσε σε ραδιόφωνο ότι η κύρια χρηματοδότηση των έργων είναι η είσπραξη των διοδίων!!!!! Άθελά του δηλαδή, παραδέχτηκε ότι η εταιρία του, με μηδενικό κίνδυνο επένδυσης, ζητάει από τον χρήστη του δρόμου να χρηματοδοτήσει το έργο του και αυτός μετά να συνεχίσει να εισπράττει καθαρό έσοδο για τα επόμενα 30 περίπου χρόνια, χωρίς κανένα ρίσκο.

Ο χρήστης δηλαδή είναι συνέταιρος χωρίς όμως να έχει καμία αξίωση στα κέρδη, ούτε μετέπειτα όφελος με μείωση του τέλους των διοδίων. Αντίθετα ο κύριος αυτός είπε (μας κάνει χάρη δηλαδή), πως μετά την αποπεράτωση των έργων, θα υπάρχει μόνο τιμαριθμική αύξηση των τελών! Όπως ακριβώς και οι μισθοί των εργαζομένων ακολουθούν την τιμαριθμική αύξηση. Ασφαλώς κάνω χιούμορ...

Ο κύριος Μαγκριώτης, ισχυρίζεται ότι οι εταιρείες απαιτούν το αντίτιμο των διελεύσεων των πολιτών, που δεν πληρώνουν! Δεν ήξερα ότι οποιοσδήποτε ιδιώτης μπορεί να απαιτήσει από το Δημόσιο οφειλές πελατών του! Μήπως ξέρετε που ακριβώς θα πρέπει να στείλω το λογαριασμό για τις καινούριες μου γόβες;

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, λέτε πως η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα έδωσε την άδεια να μας φωτογραφίζουν, ούτως ώστε να μας στέλνουν διαταγές πληρωμής, για να μπορέσουν οι εταιρείες να καλύψουν τα τεράστια διαφυγόντα κέρδη. Κοιτάξτε καλύτερα τα χαρτιά σας: Δεν είναι “Άδεια”! Είναι “Γνωμάτευση” (απάντηση) σε ερώτηση του Υπουργείου.

Μην ξεχνάτε ότι ποτέ δεν αρνηθήκαμε να δώσουμε τα νούμερα των αυτοκινήτων μας και ειλικρινά σας λέμε, ότι μας αρέσουν οι φωτογραφίες. Έχουμε όλοι φωτογένεια. Έχετε έστω και μία στιγμή σκεφτεί πως αν μας στείλουν να πληρώσουμε 2.05 ευρώ για 5χλμ. που συνήθως διανύουμε, πόσο διαβρωμένο δικαστή θα πρέπει να βρουν για να τους δικαιώσει;

Τι θα κάνουν οι καλοί σας φίλοι οι εργολάβοι τότε; Θα καταρρεύσουν συλλογικά!
Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, ειλικρινά πιστεύετε να το τολμήσουν; Ή θα κάνουν τους βλάκες και θα συνεχίσουν να τα παίρνουν από φοβισμένους περαστικούς και βέβαια, αν εσείς με αυτά που λέτε φοβίσετε κάποιους ακόμα, καλύτερο γι αυτούς. Θα εισπράττουν περισσότερα.

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, καλέ μου Μπάμπη, πιστεύω ότι η βασιλεία της βλακείας τελειώνει και έρχεται η βασιλεία της αγανάκτησης γι αυτό θα πρέπει να προσαρμόσετε τη δουλειά σας απευθυνόμενοι όχι σε βλάκες αλλά σε αγανακτισμένους πολίτες.

Κάθε σπρώξιμο της μπάρας είναι ένα σπρώξιμο της γενικής αδικίας και καθολικής αηδίας που βιώνουμε καθημερινά. Σ΄ αυτή τη χώρα μάθαμε εδώ και αιώνες να λέμε ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ σε χειρότερες συνθήκες.

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, όλοι ξέρουμε ότι πάνω στον πανικό τους οι εταιρείες και οι υπηρέτες τους των υπουργείων, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ και προσπαθούν απεγνωσμένα, εδώ και καιρό, να βρουν έννομη λύση εκ των υστέρων για να καλύψουν τα κενά τους.

Επειδή ζούμε σ΄ αυτή τη χώρα, που μοναδικό στόχο έχει την εξάντληση των πολιτών της, που κατασκευάζει νόμους, τους ψηφίζει με τη μορφή του κατεπείγοντος (συνήθως τις νύχτες ή τα καλοκαίρια), δεν θα μας κάνει καμία εντύπωση αν γίνει κάτι τέτοιο και στην περίπτωση μας.
Ξέρουμε ότι οι συμβάσεις τους για την παραχώρηση των εθνικών μας δρόμων έχουν ήδη καταρρεύσει και προσπαθούν, με όχημα εσάς, να βρουν άλλοθι πως το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ είναι εκείνο, που φταίει για την κατάρρευση των συμβάσεων τους. Μεγάλη τιμή μας! Αν πάλι προσπαθείτε να μας τρομοκρατήσετε, δυστυχώς έχετε αποτύχει. Οι φωτογραφίες τους δεν μας τρομάζουν και όποιους νόμους και να κατασκευάσουν στα μέτρα τους, θα είμαστε απέναντί τους.

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, θα πρέπει να πείτε στα αφεντικά σας, που τόσο προσπαθούν να μας πείσουν ότι είμαστε νέοι κομματικοποιημένοι και μάλιστα τσακωνόμαστε μεταξύ μας, ότι κάνουν λάθος:

Δεν είμαστε όλοι νέοι. Δεν είμαστε κομματικοποιημένοι. Δεν είμαστε από αυτούς που πήραν τις μίζες και κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Δεν είμαστε από αυτούς που κατέστρεψαν την χώρα και ακόμα διδάσκουν οικονομία στα πανεπιστήμια με παχυλό μισθό. Είμαστε από αυτούς που τους περικόπηκε ο μισθός μας, το δώρο μας, τα επιδόματά μας, που χειροτερεύει η ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη, η εκπαίδευση των παιδιών μας...

Είμαστε αυτοί που νιώθουμε ότι αυτό το κράτος, που περιθάλπει κλέφτες και ρίχνει χημικά σε συνταξιούχους, δεν είναι δυνατόν να φροντίσει το δίκιο μας... Ναι Κράτος... διεκδικούμε το δίκιο μας μόνοι μας. Δεν σε εμπιστευόμαστε και μας αποδεικνύεις συνεχώς, πως καλά κάνουμε.

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, θα πρέπει να πείτε στα αφεντικά σας πως το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις, γιατί ο κόσμος σπρώχνοντας τη μπάρα στα διόδια, σπρώχνει από πάνω του την αδικία και εκτονώνει μέρος της καθημερινής του αγανάκτησής του για τις δικές τους και τις δικές σας πομπές. Μην προσπαθείτε να αποδείξετε ότι μερικοί νέοι αριστεροί και ακροδεξιοί που τσακώνονται, είναι το κίνημα των διοδίων.

Το κίνημα των διοδίων είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι. Το κίνημα των διοδίων το “δημιουργήσατε” εσείς! Εσείς μας κάνατε να σπρώξουμε την μπάρα και τώρα σας διαβεβαιώνουμε ότι όσο και να προσπαθείτε να μας ρίξετε τα βάρη των άστοχων συμβάσεων και των επιλογών σας, όσο και να μας τρομοκρατείτε με πρόστιμα και διαταγές πληρωμών, είναι ήδη πολύ αργά.
Και θα το δείτε.
Φιλικά,

Ιωάννα Γερμανού
Κάτοικος Δήμου Ωρωπού

(που παρεμπιπτόντως «φιλοξενεί» 8 σταθμούς διοδίων στο εσωτερικό του)



σχόλιο: Γαμώ τα υπουργεία σας και γαμώ τη δημοσιογραφία σας!

πηγή: les malakies

Η ώρα των ασημικών




Αποκαλύψεις για τη μεθόδευση της εκποίησης

Του ΝΙΚΟΥ ΚΟΤΖΙΑ
Συγγραφέα, καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιώς

Τα κυβερνητικά φερέφωνα μας ενημέρωσαν ότι δεν πρόκειται να πωληθεί ελληνική δημόσια περιουσία αλλά ότι αυτή θα «αξιοποιηθεί» ως μια δημιουργική επιλογή της ίδιας της κυβέρνησης στην οποία ουδείς υπαγορεύει οτιδήποτε.

Το κακό για εκείνη είναι ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.

Στη Ζυρίχη εκδίδεται μια εξαιρετικής ενημέρωσης εφημερίδα, η «Neue Zuricher Zeitung», η οποία εκφράζει τα διεθνή χρηματοπιστωτικά συμφέροντα. Η εφημερίδα αυτή αποκάλυψε στις 19/2/2011, στην εισαγωγική παράγραφο άρθρου για τις ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα, ότι, «προκειμένου να μειωθούν τα χρέη, οι χρηματοδότες του εξωτερικού απαιτούν από το ελληνικό κράτος την πώληση δημόσιας ιδιοκτησίας». Από μια πρώτη ματιά μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι οι ξένοι δανειστές απαιτούν αυτό που με την αυτοτελή της μεγαλοφυΐα είχε ήδη αντιληφθεί από μόνη της η ελληνική κυβέρνηση! Ω! Τι σύμπτωση! Τα μεγάλα πνεύματα συναντιόνται: η απαίτηση των ξένων δανειστών εμφανίστηκε ως πρόταση από τους εκπροσώπους της τρόικας στην Αθήνα μία ημέρα πριν από τη γνωστοποίηση της πατέντας από την ελληνική κυβέρνηση.

Η σύμπτωση αυτή συνοδεύτηκε και από μία δεύτερη. Ολοι μαζί καμώνονται εδώ στην Αθήνα ως να τσακώνονται για τη δημόσια γη, ενώ το πρώτο θύμα αυτής της μεγαλοφυούς σύλληψης της ελληνικής κυβέρνησης, που όλως συμπτωματικώς είναι «απαίτηση» του διεθνούς παράγοντα και κατά λάθος το είπαν οι τροϊκανοί, «αν και δεν το γνώριζαν» (μία ακόμα σύμπτωση), θα είναι οι κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις, όπως η ΔΕΗ και ο ΟΠΑΠ. Μια τέτοια δε «αξιοποίηση» θα οδηγήσει στη μελλοντική μείωση εσόδων του δημόσιου προϋπολογισμού καθ' ότι θα λείπουν οι κερδοφορίες τους.

Το δεύτερο που αποκαλύφθηκε ως προς την εκποίηση δημόσιου πλούτου είναι το ποιος ασχολήθηκε με τον σχεδιασμό αυτής της επιλογής. Ασφαλώς και δεν ήταν το Υπουργικό Συμβούλιο ή η Βουλή (θεσμοί περιττοί όταν δεν «κατανοούν τις μεγαλοφυείς επιλογές»), αλλά ούτε η τρόικα. Ηταν ένα από τα επιτελεία που από καιρό έχω αποκαλύψει, που διαμορφώνουν τις απαιτήσεις ξένων και ντόπιων τοκογλύφων σε προτάσεις και μετά τις περνούν ως τροϊκανές. Απαιτήσεις που κατόπιν οι έχοντες και κατέχοντες θα μας καλέσουν να ικανοποιήσουμε με πειθαρχικά «καθ' ότι το απαιτούν οι περιστάσεις». Στην περίπτωση της εκποίησης δημόσιας περιουσίας στήθηκε μια «επιτροπή σοφών», από εκπροσώπους του Ινστιτούτου Ερευνών των Βιομηχάνων, πρώην γενικούς γραμματείς υπουργείων, εκπροσώπους τραπεζών και γνωστούς νεοφιλελεύθερους (τα ονόματα έχουν ήδη δημοσιοποιηθεί -οι άνθρωποι δεν άντεξαν να το παίξουν σεμνοί και αυτοδιαφημίζονται).

Και στην περίπτωση της πώλησης δημόσιας περιουσίας αποκαλύφθηκε το πώς έχει στηθεί το όλο μνημόνιο: πρώτα οι δανειστές, ως μια συμμορία τοκογλύφων, διατυπώνουν τις απαιτήσεις τους. Κατόπιν οργανώνεται ομάδα ελλήνων ειδικών που διασυνδέονται και με τα ντόπια συμφέροντα και διαπλοκή. Αυτοί συγκεκριμενοποιούν σε σχέδιο τις απαιτήσεις των κατεχόντων προκειμένου να τροφοδοτήσουν, με τη μεσολάβηση του υπουργείου Οικονομικών, την τρόικα. Κατόπιν εμφανίζεται ως «θεϊκή αναγκαιότητα» η υποταγή της Ελλάδας σε αυτό το σχέδιο ή, ακόμα «καλύτερα», ως να είναι αυτή η υποταγή τμήμα του κυβερνητικού μεταρρυθμιστικού προγράμματος. Και για να είμαι σαφής: Πράγματι χρειάζεται αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Αλλά αυτή οφείλει να γίνει με κριτήριο το δημόσιο συμφέρον και όχι να μεθοδεύεται η φτηνή υφαρπαγή της, όπως γίνεται ήδη με τις δημόσιες τράπεζες.

πηγή: enet

Thursday 24 March 2011

Ο Παλιός και ο Νεόκοπος...

Παλάτια στην άμμο..



Ο Γιώργος Παπανδρέου στη σκηνή του Καντάφι

Δυόμισι ώρες διήρκεσε το γεύμα που παρέθεσε ο ηγέτης της Λιβύης στον έλληνα πρωθυπουργό

ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΡΟΥΣΤΑΛΛΗ
Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

ΛΙΒΥΗΤο προεδρικό μέγαρο στην Τρίπολη της Λιβύης, το «στρατηγείο του ηγέτη Καντάφι» όπως το ονομάζουν οι ντόπιοι, είναι ίσως μοναδικό στον κόσμο. Ενας φαιοπράσινος τοίχος με πολεμίστρες περικλείει μια τεράστια έκταση. Κανένα κτίσμα δεν ξεχωρίζει, παρά μόνο ένας θόλος με ένα σιδερένιο γεράκι (το έμβλημα της Λιβύης) στην κορυφή του. Εκεί είναι στημένες οι δύο σκηνές του προέδρου κ. Μοαμάρ Καντάφι . Σε μια από αυτές υποδέχτηκε χθες τον πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου. Οι σκηνές από καραβόπανο, λευκές εξωτερικά και σε αποχρώσεις του πράσινου εσωτερικά, δεν είναι ακριβώς παραδοσιακές. Βεβαίως δεν λείπουν τα χειροποίητα σκουροκόκκινα χαλιά, που τις σκεπάζουν από άκρη σε άκρη, ούτε τα χαμηλά καθίσματα ή τα φανάρια που κρέμονται από την οροφή. Η σκηνή όμως διαθέτει υπερσύγχρονα κλιματιστικά μηχανήματα-στήλες («τουρκικής κατασκευής», όπως έσπευσαν να μας ενημερώσουν, καθώς οι Λίβυοι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να πείσουν τους Ελληνες συνομιλητές τους ότι θα προτιμούσαν ελληνικές επενδύσεις στη χώρα τους).

 
Σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο είχαν στηθεί τρεις ροτόντες διακοσμημένες με γαλλική φινέτσα. Εκεί ο πρόεδρος Καντάφι παρέθεσε το επίσημο γεύμα στον κ. Παπανδρέου και στους κκ. Χ. Παμπούκη , Γ. Πεταλωτή και Δ. Δρούτσα που τον συνόδευαν.

 
Ο Ελληνας Πρωθυπουργός είχε φέρει μαζί του μια μεγάλη φωτογραφία από τη συνάντηση στην Ελούντα με τον Ανδρέα Παπανδρέου , τον Φρανσουά Μιτεράν και τον Μοαμάρ Καντάφι και ζήτησε αυτόγραφο. Ο πρόεδρος της Λιβύης έγραψε «με εκτίμηση» στα αραβικά, ενδιαφέρθηκε για την υγεία της κυρίας Μαργαρίτας Παπανδρέου και άρχισε να διηγείται ιστορίες από εκείνη την εποχή.

 
Στο γεύμα οι δύο ηγέτες κάθισαν μόνοι τους στη μία ροτόντα και συζήτησαν όλα τα πολιτικά θέματα: Μεσανατολικό, Κυπριακό, σχέσεις Ελλάδας- Τουρκίας, οικονομική κρίση. «Θέλω να βοηθήσω με κάθε τρόπο την Ελλάδα» είπε ο κ. Καντάφι μέσω του βαθύφωνου μεταφραστή του.

 
Εξω από τη σκηνή η θερμοκρασία άγγιζε τους 40 βαθμούς Κελσίου, με υγρασία και ένα αεράκι που στροβίλιζε την άμμο στον αέρα. Στο εσωτερικό η θερμοκρασία φαίνεται ότι ήταν πολύ ευχάριστη καθώς το γεύμα- μια σπάνια κίνηση εκ μέρους του κ. Καντάφι προς Πρωθυπουργό άλλου κράτους- διήρκεσε περίπου δυόμισι ώρες και έβγαλε εκτός προγράμματος την ελληνική αποστολή.

 
Ο πρόεδρος Καντάφι ξεπροβόδισε με θερμά λόγια και ακόμα θερμότερο εναγκαλισμό τον κ. Παπανδρέου, όπως ακριβώς τον υποδέχθηκε.

 
Στη συνέχεια μπήκε μόνος του σε ένα κλειστό αυτοκινητάκι του γκολφ και αυξάνοντας ταχύτητα εξαφανίστηκε στο βάθος του προεδρικού κήπου. Ο έλληνας πρωθυπουργός ξεναγήθηκε στην οικία του κ. Καντάφι, η οποία βομβαρδίστηκε το 1986 από τους αμερικανούς με αποτέλεσμα να σκοτωθεί η θετή του κόρη και ο ίδιος να γλιτώσει από τύχη. Το σπίτι έχει μετατραπεί σε ένα είδος μουσείου, με τα απομεινάρια των βομβών να κρέμονται από το ταβάνι στα σημεία που είχαν πέσει, τους τοίχους διάτρητους από τα θραύσματα και τα λιγοστά έπιπλα κατεστραμμένα και σκονισμένα. Το μουσείο είναι ανοιχτό για το κοινό και οι τοίχοι είναι γεμάτοι με συνθήματα κατά του πολέμου και των ΗΠΑ. Ο κ. Παπανδρέου υπέγραψε στο βιβλίο επισκεπτών ευχόμενος να ευημερήσουν οι χώρες της Μεσογείου με ειρήνη και με σεβασμό στην εθνική τους κυριαρχία.


Μνημόνιο για οικονομική συνεργασία

Συμφωνία-πλαίσιο για την οικονομική συνεργασία Ελλάδας και Λιβύης ύψους δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ υπέγραψαν χθες στην Τρίπολη ο υπουργός Επικρατείας κ. Χ. Παμπούκης και ο υπουργός Σχεδιασμού και Οικονομικών κ. Μαχμούτ Ζλέτνι. Το μνημόνιο προβλέπει συνεργασία σε στρατηγικούς τομείς, όπως η καταβύθιση καλωδίου οπτικών ινών ως την Κρήτη. Οι Λίβυοι έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για επενδύσεις στην τουριστική βιομηχανία της Ελλάδας αλλά και στη Βόρεια Ελλάδα, ιδίως στους τομείς της κλωστοϋφαντουργίας, της μεταποίησης και των μεταλλευμάτων. Συζητήθηκε επίσης η κατασκευή ενός αγωγού φυσικού αερίου που μέσω Κρήτης, Πελοποννήσου και Αστακού θα καταλήγει στην Ευρώπη. Οι δύο πλευρές έθεσαν ένα χρονοδιάγραμμα τριών μηνών για να αξιολογήσουν τα αποτελέσματα της συνεργασίας και ο πρωθυπουργός της Λιβύης κ. Μαχμούντι αστειεύτηκε λέγοντας ότι αν δεν είναι θετικά θα πετάξουν στη θάλασσα τους δύο αρμόδιους υπουργούς κκ. Παμπούκη και Ζλέτνι.

πηγή: το Βήμα

Έτσι πρέπει να γίνει!

«Ψωροκώσταινα τέλος. Τώρα Φορογιώργαινα»





Επιστρέφοντας στη σκηνή του «Γυάλινου», ο Τζίμης Πανούσης μιλά μεταξύ σοβαρού και αστείου για όσα ζούμε μεταξύ εξοργιστικού και γελοίου

Του ΦΩΤΗ ΑΠΕΡΓΗ
«Τι θα πάρετε;» ρωτά η κοπέλα σ' ένα διάλειμμα της πρόβας για την παράσταση του Τζίμη Πανούση στο «Γυάλινο».

«Μια κόκα λάιτ», απαντά εκείνος.

«Να σας φέρω τασάκι;»

«Δε χρειάζεται», της λέει χαμογελώντας.

Μπορεί το «μπαλονάκι» να είναι η καρδιολογική επέμβαση με το πιο αστείο όνομα, αλλά, όσος καιρός και αν περάσει, κάποιο φόβο σού αφήνει. Ομως, ο Πανούσης δεν βάζει μυαλό. «Αγχώνομαι πάντα το ίδιο», παραδέχεται, καθώς ανοίγω το κασετόφωνο. «Αυτό που κάνω είναι ευχή και κατάρα. Πρέπει να βυθιστώ σ' ένα ψυχικό χάος για να βγει κάτι χαρούμενο. Κάθε φορά πρέπει να αναρωτηθώ τι νόημα έχει, τι θέλω να αποδείξω. Τίποτα δε θέλω ν' αποδείξω, ούτε είναι ο βιοπορισμός. Εχω το ραδιόφωνο, μπορώ πια να ζήσω χωρίς τη σκηνή, κι όμως πάντα σ' αυτήν επιστρέφω».

Πρέπει να νιώθει δικαιωμένος, αν σκεφτεί κανείς ότι, παρ' όλες τις αντιδράσεις, είναι ο μόνος που εδώ και κάμποσα χρόνια, ζει αποκλειστικά ως σατιρικός καλλιτέχνης. Και τι έμαθε από αυτή τη διαδρομή;

«Οπως οι λαϊκοί δρόμοι στα τραγούδια έτσι και η σάτιρα είναι μια αρχαία τέχνη με αυστηρά όρια», λέει. «Π.χ. δεν πρέπει να είσαι ρατσιστής. Πρέπει να τους σατιρίζεις όλους. Και τη μάνα σου και τον ανάπηρο και τον ομοφυλόφιλο και τον μαύρο και τον εαυτό σου. Η σάτιρα είναι ενάντια στην πολιτική ορθότητα».


- Αλλά μου αναφέρετε μόνο ομάδες χωρίς εξουσία...

«Δεν έχουν εξουσία οι ομοφυλόφιλοι στα μέσα μαζικής εξημέρωσης; Πού ζείτε; Υπάρχει και ο ρατσισμός απ' την ανάποδη: Το να νομίζεις ότι όλοι είναι υποχρεωμένοι να παραμερίζουν μπροστά σε μια δική σου ιδιαιτερότητα. Επειδή δηλαδή ο Χίτλερ έκαψε τους Εβραίους, πρέπει να δεχόμαστε να καίνε εκείνοι τους Παλαιστίνιους; Ο σατιρικός καλλιτέχνης δεν πρέπει να συμβιβάζεται ποτέ με κέντρα εξουσίας».

- Μερικοί επισημαίνουν, πάντως, ότι μια χαρά περνάτε και ότι μόνο σε ραδιόφωνα μεγαλοεπιχειρηματιών εργάζεστε.

«Ναι, πληρώνω τη ΔΕΗ, είμαι στο σύστημα... Υπάρχει μια λανθασμένη εικόνα ότι πολεμάς το κατεστημένο μόνο αν είσαι φτωχός, μίζερος και ζεις στα Εξάρχεια. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Κι ούτε τα ραδιόφωνα τα έχουν οι φτωχοί».

-Εσείς πού ζείτε;

«Εγώ κάνω 30 χρόνια αυτή τη δουλειά. Παίζω σε γεμάτα μαγαζιά, πουλάνε οι δίσκοι μου και τα βιβλία μου και μπορώ να ζω αξιοπρεπέστατα».

- Πώς καταλαβαίνετε ότι ένα αστείο, ένα εύρημά σας είναι πετυχημένο;

«Πώς κάνουν στις αμερικάνικες σαπουνόπερες με τις δοκιμαστικές προβολές; Ετσι κι εγώ. Τα παίζω πρώτα στο σπίτι, στην παρέα».

- Ποιος είναι ο αυστηρότερος κριτής σας;

«Τα παιδιά φυσικά. Ο γιος μου, 20 χρονώ πια, πριν φύγει για να σπουδάσει, ήταν ο συντηρητικός δάκτυλος στην οικογένεια. Μου έλεγε "Μπαμπά, όλο ψωλές έχεις αναρτήσει σπίτι μας". Πάντα τα παιδιά βγαίνουν λίγο διαφορετικά από τους γονείς κι αυτό είναι καλό».

-Και η γυναίκα σας;

«Οι γυναίκες μου -έχω πολλές. Είμαι μουσουλμανικής ηθικής και κρίνω ανάλογα με τη γυναίκα, ανάλογα με τη στιγμή, γιατί πρέπει να δοκιμάσω και διαφορετικά κοινά. Μπορεί να παίξω στη Λάρισα, μπορεί στην Κύπρο. Στην Κύπρο έχω πάντα τη διάθεση να εκδικηθώ το κοινό, γιατί μας έχουν στείλει τον Χατζηγιάννη και τη Βίσση».

-Βλέπετε να γελάμε διαφορετικά, καθώς περνούν τα χρόνια;

«Οχι. Αν σκοντάψω πάνω στη σκηνή, θα γελάσετε. Αν κλάσω, το ίδιο. Αρκεί βέβαια να γίνει με κάποιον τρόπο και αυτός ο τρόπος είναι η δουλειά η δική μας, που δεν μαθαίνεται, ούτε σπουδάζεται. Ή το έχεις ή δεν το έχεις. Αφήνεις μια κλανίτσα και λες sponsored by Calvin Clein».

-Νιώσατε ποτέ ότι δεν θα πείσετε μιλώντας σοβαρά, νιώσατε δέσμιος της σάτιρας;

«Οχι. Αλλωστε, έτσι είμαι και στην προσωπική μου ζωή, αν και σε πολύ πιο χαμηλούς τόνους, όπως λένε όλοι. Είμαι αγοραφοβικός. Στο μετρό, στην πολυκοσμία πνίγομαι. Αλλά στη σκηνή μεταμορφώνομαι. Δεν έχει ιερό και όσιο η δουλειά μου. Κι ούτε πρέπει να σκέφτεσαι ότι ο άλλος είναι αδύναμος. Οσο περισσότερο το εκλογικεύεις τόσο μεγαλύτερο πείσμα σε πιάνει, γιατί ένα άλλο στοιχείο της σάτιρας είναι η εμμονή».

- Συνεχίζετε να ασχολείστε με τον Νταλάρα;

«Αυτός το συνεχίζει. Τώρα έβαλε τη γυναίκα του στο ΠΑΣΟΚ ΔΝΤ».

- Το κοινό που σας «ψηφίζει» εξέλεξε κι εκείνη. Γιατί το επικαλείστε μόνο όταν συμφωνεί μαζί σας;

«Είναι τελείως διαφορετικό. Οι εκλογές είναι το βασικό εργαλείο του συστήματος. Ενας συνάδελφος μεγάλου φιλοσοφικού εκτοπίσματος έχει πει ότι, αν οι εκλογές άλλαζαν στο παραμικρό τα πράγματα, θα ήταν παράνομες».

- Ποιος το έχει πει;

«Δε θυμάμαι. Πάντως οι πολιτικοί κόβουν και ράβουν τις εκλογές στα μέτρα τους. Επέλεξαν την ξαδέρφη του Ραγκούση επειδή είναι ξαδέρφη του Ραγκούση, όπως και ο Γιωργάκης επελέγη γιατί είναι γιος του Ανδρέα. Είναι επιτέλους ώρα να απαλλαγούμε από τον διεφθαρμένο μηχανισμό των επαγγελματιών των κομμάτων και να διεκδικήσουμε την άμεση δημοκρατία».

Δημοψήφισμα στα προποτζίδικα

- Και πώς φαντάζεστε να πραγματοποιείται αυτό;

«Δεν το φαντάζομαι μόνο εγώ, το φαντάζεται πολύς κόσμος. Οπως μαζευόμαστε στην πολυκατοικία και διαλέγουμε αντιπρόσωπο, έτσι μπορούμε να προτείνουμε κανονικούς ανθρώπους και για σημαντικότερες δουλειές. Π.χ. να κάνουμε τακτικά δημοψηφίσματα μέσ' από τα τερματικά του ΠΡΟΠΟ στα προποτζίδικα της γειτονιάς. Να καταργήσουμε τον παρασιτικό μηχανισμό των ΔΟΥ. Δε λέω ν' απολυθούν οι εφοριακοί, ας μεταταχθούν. Τόσοι χρειάζονται στα νοσοκομεία, π.χ. να καθαρίζουν "πάπιες". Αν καταθέταμε τους φόρους μας κατευθείαν στις τράπεζες, θα ήταν όλα πιο απλά».

- Και πιστεύετε ότι τότε θα ήταν μικρότερη η φοροδιαφυγή;

«Πάντως δε θα χρειαζόταν να παζαρεύεις με τον έφορα. Αλλά, δυστυχώς, όλα τα κόμματα είναι στο παιχνίδι. Γι' αυτό θεωρώ μεγάλη την υποκρισία των αριστεριτζήδων, που γηράσκουν αεί διασπώμενοι. Κατάγομαι κι εγώ από μια οικογένεια ταλαιπωρημένη για μια ιδέα, όπως τόσες άλλες ελληνικές, κι έχεις όλους αυτούς τους τύπους να την εκμεταλλεύονται για να κοροϊδεύουν την κοινωνία. Σκεφτείτε ότι η πρώτη διάσπαση έγινε γιατί οι μεν ήταν με τον Αντρόποφ και οι δε με τον Τσαουσέσκου! Και τώρα θέλουν όλοι πάλι να γίνουν αρχηγοί».

- Ποιοι είναι χειρότεροι για σας: Αυτοί που αλλάζουν αδιάκοπα ή εκείνοι που δεν αλλάζουν ποτέ;

«Το ΚΚΕ είναι πιο συμπαθητικό από καλλιτεχνική άποψη. Εφάρμοσε τον υπαρκτό σουρεαλισμό. Είναι μια σέχτα πέραν πολιτικής κριτικής, είναι οι μάρτυρες του Περισσού, οι Ιεχωβάδες της αριστεράς. Καμιά εφημερίδα δεν έχει καταφέρει να γράφει τα ίδια επί 40 χρόνια, όπως ο "Ριζοσπάστης"».

- Συχνά επικαλείστε το κοινό ως κριτή για τα όρια της σάτιρας. Αλλά και το κοινό δεν μπορεί να λαϊκίζει, να φθονεί, ιδίως όταν κολακεύεται;

«Εμένα το κοινό δε με έχει απογοητεύσει ποτέ. Δε μιλώ για μια παρέα από επιστήμονες του ΚΚΕ Εσωτερικού με κοινές παραστάσεις, αλλά για τον ετερόκλητο κόσμο που μαζεύεται στα λαϊκά θεάματα. Υπάρχουν και Κυριακές με παγωμάρα, αλλά και τότε με πιάνει ένα πείσμα. Θα τους αλλάξω, λέω, γιατί αυτή είναι η δουλειά μου».

- Σας έχουν στείλει πολλές φορές στο δικαστήριο. Πόσοι από τους μηνυτές σας είχαν δίκιο;

«Νομίζω κανείς. Εχω μια συλλογή με πάνω από 140 αθωωτικές αποφάσεις».

- Φαντάζομαι ότι είναι ένας πειρασμός η ανέξοδη δημοσιότητα που κερδίζετε προκαλώντας τους συντηρητικούς.

«Καθόλου! Ζημιά κάνουν αυτές οι μηνύσεις, γιατί κατεβάζουν τη συζήτηση για την παράσταση στο επίπεδο του σκανδάλου. Και τα δικαστήρια είναι τόσο ψυχοφθόρα όσο τα νοσοκομεία».

- Αλλά ποιο σατιρικό χάπενινγκ μπορεί πια να ξεπεράσει την κατάληψη του Πολεμικού Μουσείου από την Τζούλια;

«Ο Λεό Πατίτσας με τη Χρουσαλά στο θωρηκτό "Αβέρωφ"!»

- Δυσκολεύει η δουλειά σας όσο η ελληνική πραγματικότητα γίνεται πιο σουρεαλιστική;

«Βέβαια. Πώς να σατιρίσεις τον Γιωργάκη τον Παπανδρέου; Χαζό παιδί μαμά γεμάτο. Διαβάζει λόγους που δεν καταλαβαίνει, κάνει άλλα απ' όσα λέει, είναι ανεκδιήγητος. Παρ' ολ' αυτά παρουσιάζεται ως ο καταλληλότερος πρωθυπουργός - και το χειρότερο: είναι ο καταλληλότερος. Πέτυχε τη μετάβαση από την Ψωροκώσταινα στη Φορογιώργαινα. Οπως αύριο καταλληλότερος μπορεί να γίνει και ο Σαμαράς».

Δύο ξεροκέφαλοι συμφοιτητές

- Τελευταία και οι δύο ποικίλλουν τους λόγους τους με λαϊκές εκφράσεις. Για «τζάμπα μάγκες» μιλά ο Παπανδρέου, «δε μασάμε» λέει ο Σαμαράς. Εχετε άλλες προτάσεις για να ανανεώσουν τη δημόσια εικόνα τους;

«Να αυτοκτονήσουν. Είναι δυο ξεροκέφαλοι, φιλόδοξοι συμφοιτητές, εγγονός Μινέικο ο ένας, εγγονός Δέλτα ο άλλος, κι αυτά έχουν σημασία. Βέβαια ο άλλος είναι και πρώην γκόμενος της Βίσση. Πόσο θα τους ανεχτούμε ακόμα; Κάποια στιγμή θα έρθουν τα πάνω κάτω. Μπορεί και αύριο. Το πιστεύω αυτό».

- Ωστόσο, ο μόνος σκοπός για τον οποίο μια κοινωνική ομάδα έξω από τα κόμματα κατάφερε προς το παρόν να οργανωθεί γρήγορα και αποτελεσματικά είναι για να πολεμήσει το νόμο κατά του τσιγάρου.

«Κι όμως είναι πολύ σημαντικό. Δεν καπνίζω και μου είναι ανυπόφορα όλ' αυτά τα τσιγάρα σε κάθε παράσταση, αλλά θεωρώ την απαγόρευση φασιστικό μέτρο. Ανθυγιεινά είναι και τα καυσαέρια των λεωφορείων και τα φουγάρα των εργοστασίων, αλλά δεν είδα το κράτος να κάνει κάτι γι' αυτά. Διάλεξε έναν γλυκό τρόπο για να συνηθίσουμε τις απαγορεύσεις».

- Τις δημοτικές εκλογές πώς τις βλέπετε: Ως ψήφο εναντίον του μνημονίου ή υπέρ του καλύτερου δημάρχου;

«Ως ευκαιρία να βολευτούν κομματόσκυλα δεύτερης διαλογής για να βάλουν κι αυτά χέρι στα δημόσια ταμεία. Το καινούριο κόλπο είναι η πράσινη ανάπτυξη, μια ξεπερασμένη τεχνολογία στο εξωτερικό, που ο Γιωργάκης την έχει υποσχεθεί στους Γερμανούς. Οι Κυκλάδες ήδη καταστρέφονται με χιλιάδες ανεμογεννήτριες. Εγώ ψηφίζω με τον τρόπο μου: μπαίνω στο παραβάν και δε βγαίνω. Ο νόμος δεν ορίζει πόσο πρέπει να μείνεις μέσα και, αν το κάνουν πολλοί, κάτι θα σημαίνει. Προς το παρόν, όμως, το ΠΑΣΟΚ και η αριστερά θα ξαναβγάλουν δήμαρχο τον Κακλαμάνη, τον Ομέρ Πριόνη, τον Κακλαμανέιτορ, που ξερίζωσε τις νεραντζιές από την Κανάρη και φύτεψε κάτι αυστραλιανά σφουγγαρόδεντρα για να έχουν οι φίλοι του πέντε τραπεζοκαθίσματα παραπάνω».

Αρκετά με την τρωγλοδυτική διάλεκτο

- Πρέπει όμως να του αναγνωρίσετε ότι κατάφερε να αποσπάσει τον Ψινάκη από το κόμμα του Καρατζαφέρη.

«Αυτό μάλιστα, ήταν ένα γερό χτύπημα στο εξωτικό ΛΑΟΣ. Αλλά ο Καρατζαφέρης συνεχίζει απτόητος. Τον έχω ακούσει να λέει μέχρι και δικά μου συνθήματα. Και φυσικά πολλά της Παπαρήγα, με ταλέντο όμως κονφερασιέ. Δεν την ξέχασε την πρώτη τέχνη του».

- Κι από την άλλη, παρακολουθούμε μια γκουρμέ τηλεοπτική σεζόν. Ακόμα και ο Πάγκαλος αποφάνθηκε ότι «μαζί τα φάγαμε».

«"Ναζί τα φάγαμε»", αυτό εννοούσε ο Πάγκαλος. Μια διεφθαρμένη κομματική χούντα, δέκα χιλιάδες άτομα που μοιράζονται τους φόρους μας. Οσο για τα μαγειρέματα, την πάθαν τα κανάλια: Τους έφαγε η λεπρή! Η επιτυχία τού "Νησιού" είναι μια σφαλιάρα στο σβέρκο του τηλεοπτικού κτήνους. Απέδειξε ότι ο κόσμος δε θέλει τη φτήνεια, θέλει μια ακριβή παραγωγή, θέλει μύθο, θέλει δουλειά ουσίας. Αρκετά με τα μοντέλα που μιλάνε με τρωγλοδυτική διάλεκτο - τρεις λέξεις κι ένα ουάου. Πόσο να τα δεις πια;»

- Οι νέοι που αυτοοργανώνονται στο Ιντερνετ είναι μια ελπίδα;

«Είναι πολύ υπερτιμημένη αυτή η τηλεφωνική παρτούζα. Χαραμίζεις πολλές ώρες μπροστά στον υπολογιστή, χάνεις πολύ live. Αυτή είναι και η κόντρα μου με το γιο μου. Τα πιτσιρίκια μπαίνουν σε μια λογική να μαζέψουν πράγματα, με αποτέλεσμα να έχουν συλλογές από χιλιάδες τραγούδια που δεν ακούν, γιατί δεν προλαβαίνουν - πρέπει να κατεβάσουν κι άλλα. Ιδια σαβούρα υπάρχει και στην πληροφόρηση. Βέβαια θα βρούμε τον τρόπο να το κάνουμε και το Ιντερνετ δικό μας».

- Πιστεύετε, λοιπόν, στ' αλήθεια, ότι θα ζήσουμε μια ανατροπή προς μια πιο ελεύθερη και ανεξάρτητη κοινωνία;

«Είμαι απόλυτα πεπεισμένος. Με εκφράζουν οι στίχοι του Βολφ Μπίρμαν και μπορούμε να τελειώσουμε μ' αυτούς: "Ετσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη/ Ή κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο/ Θα φροντίσουμε εμείς γι' αυτό/ Ετσι πρέπει να γίνει/ Ετσι θα γίνει"».



πηγή: tzimakos

Tuesday 22 March 2011

Japa-i-n 2

Οι μεγάλες καταστροφές
όμορφα φωτογραφίζονται


(υψηλότερης ανάλυσης fotos για μεγέθυνση video)

Monday 21 March 2011

Το κόστος ποιανής?..

Την περασμένη Παρασκευή
στο 11ο Πανελλήνιο Συνέδριο Αρχιτεκτόνων
αντικαθεστωτικοί 
κράζουν μέλος της "κυβέρνησης"-πλασιέ.....:)

Το ωραίο είναι προς το τέλος:

ενοχλημένος πλασιέ: μπλα  μπλα μπλα..και λυπάμαι που θα πρέπει να αποχωρήσω το συντομότερο.

αντιφρονούσα/αντιδραστική που δεν θέλει το καλό της: στα τσακίδια!

πρόεδρος συνεδρίου: Αυτό είναι το κόστος της δημοκρατίας μας........

Sunday 20 March 2011

Οι Νέο-νεοπλασιακοί


Γράφει ο Ηλίας Μπαζίνας στο σημερινό άρθρο του:

Το ότι ο πυρηνικός ανιδραστήρας υπήρξε έστω και στις ΕΠΙΛΟΓΕΣ του ανθρώπου για παραγωγή ενέργειας, δεν μπορεί παρά να σημαίνει ένα πράγμα. Η παραδοσιακή ανθρώπινη ηθική είναι ένα κεραμιδαριό οδυνηρά όμοιο με τη ριμαγμένη βορειονανατολική πλευρά της Ιαπωνίας. Μια έρημος από συντρίμια που αναδίδουν μόλυνση. Υπήρξε προϊόν καλών προθέσεων, μεγάλης προσπάθειας, σοβαρών πνευματικών διεργασιών μέσα στους αιώνες. Λειτούργησε όσο λειτούργησε, πρόσφερε κάποια πράγματα, συνέβαλε στον εκπολιτισμό και την αποβαρβαροποίηση του ανρθρώπου. Έρχεται ο καιρός να την αποχαιρετήσουμε. Δεν θα είναι εύκολος ούτε ανώδυνος ο αποχωρισμός. Και δεν θα οφείλεται σε δική μας βούληση. Το Κτήνος την θέλησε, όχι ο Άνθρωπος. Απλά, συμβαίνει τούτο το αναπόφευκτο. Δεν γίνεται ο Άνθρωπος να πορεύεται με την παραδοσιακή του ηθική, που απέτυχε, όχι από τα εγγενή της ελαττώματα (ναι, υπήρχαν και υπάρχουν αλλά αποδείχθηκαν ανεκτά από μια βιώσιμη πανανθρώπινη κοινωνία) αλλά από τα πλήγματα που δέχθηκε από το Κτήνος!

Ολόκληρο το άρθρο:

Saturday 19 March 2011

Monday 14 March 2011

60 γιατί


ΕΞΗΝΤΑ ΓΙΑΤΙ

Λένε πως το σημαντικότερο δεν είναι να διαθέτεις τις σωστές απαντήσεις, αλλά να θέτεις τις σωστές ερωτήσεις. Στους 16 μήνες της ζωής μας με το χρέος έχουν συσσωρευτεί χιλιάδες τέτοιες ερωτήσεις, εκατοντάδες «γιατί» στα οποία οι πολιτικοί «παιδαγωγοί» της κοινωνίας, οι «εκπαιδευτές» μας στη λιτότητα και στον μαρασμό, έχουν αποφύγει επιμελώς να απαντήσουν. Ίσως γιατί ποτέ δεν τέθηκαν με την ένταση και με τη σαφήνεια που επιβάλλει η συγκυρία. Ιδού μερικά από τα «γιατί» της προσωπικής μου συλλογής.

Γιατί είναι αδιανόητη η στάση πληρωμών προς τους πιστωτές της χώρας, αλλά είναι αυτονόητη η στάση πληρωμών προς τους μισθωτούς και προς το κοινωνικό κράτος; Γιατί είναι απλό να «σπάσουν» τα συμβόλαια με τους μισθωτούς του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ, ενώ είναι αδύνατο να επανεξεταστούν οι τοκογλυφικοί όροι των συμβάσεων με τους δανειστές του κράτους; Γιατί είναι κοινωνικά δίκαιο να μειωθούν οι μισθοί, αλλά είναι άδικο να αθετήσουμε τις δεσμεύσεις μας προς τη Διεθνή της τοκογλυφίας; Γιατί είναι οδυνηρό να καταρρεύσουν μερικές τράπεζες, αλλά είναι ανώδυνο να οδηγηθεί σε μαρασμό η κοινωνία; Γιατί είναι «αναπτυξιακό» μέτρο να μειώνεται η φορολογία των επιχειρήσεων, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται η φορολογία μισθωτών και καταναλωτών; Γιατί διευκολύνονται οι απολύσεις εργαζομένων, ενώ δεν προβλέπεται «απόλυση» εργοδοτών για ανικανότητα να διαχειριστούν τις επιχειρήσεις τους και στην ευημερία και στην κρίση; Γιατί στο τέλος του μισθού και της σύνταξης μένει πάντα τόσος πολύς μήνας;

Γιατί η επιχείρηση «διαφάνεια» δεν επεκτείνεται σε όλες τις συμβάσεις του κράτους με ξένες και εγχώριες επιχειρήσεις που επιβάρυναν το κρατικό χρέος; Γιατί η κυβέρνηση δεν διεκδικεί εδώ και τώρα τις γερμανικές αποζημιώσεις, ενώ προτιμά να «αξιοποιήσει» την περιουσία του Δημοσίου; Γιατί η κυβέρνηση δεν αρνείται εδώ και τώρα το μέρος του χρέους που αντιστοιχεί σε συμβάσεις προμηθειών αποδεδειγμένα πνιγμένες στη μίζα (Siemens, C4I, υποβρύχια); Γιατί το κράτος δεν ανακτά τις κρατικές επιδοτήσεις που εξέθρεψαν τις μαϊμού επενδύσεις που η επιχειρηματική ελίτ μετέτρεψε σε πολυτελή κατανάλωση ή καταθέσεις στο εξωτερικό; Γιατί στις αλλεπάλληλες «επιχειρήσεις κάθαρσης» οι εμπλεκόμενοι ιδιώτες χρυσοκάνθαροι βρέθηκαν στο απυρόβλητο; Γιατί οι εξεταστικές και τα δικαστήρια βλέπουν μόνο ευθύνες κρατικών λειτουργών, άντε και μερικών πολιτικών με παραγεγραμμένα αδικήματα; Γιατί για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου δεν βρέθηκε ούτε ένας επιχειρηματίας στη φυλακή, αλλά μόνο η ανακρίτρια που τους έλεγχε (κι αυτή για άλλο, άσχετο αδίκημα); Γιατί τιμωρείται εύκολα το χέρι που παίρνει, αλλά ποτέ το χέρι που δίνει; Γιατί το κράτος αλλάζει ακόμα και τον κώδικα κυκλοφορίας για να εγγυηθεί τα κέρδη των εργολάβων των εθνικών οδών; Γιατί είναι «έξυπνο» να απογυμνώνεις το κράτος από περιουσιακά στοιχεία; Γιατί είναι δίκαιο να παραδίδεις την επόμενη γενιά Ελλήνων έκθετη, μ’ ένα κράτος ουσιαστικά χρεοκοπημένο και υποθηκευμένο στους πιστωτές του, στην επόμενη κρίση χρέους;

Γιατί η Goldman Sachs ήταν διαρκώς παρούσα στη δημιουργική λογιστική της προηγούμενης δεκαετίας; Γιατί οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. την προτιμούσαν σταθερά ως σύμβουλο στα τρικ απόκρυψης του χρέους; Γιατί η Μέρκελ βγάζει φλύκταινες από τότε που αποκαλύφθηκε ο ρόλος της «τράπεζας που κυβερνά τον κόσμο»; Γιατί τα αφεντικά της Goldman Sachs «την έπεσαν» από την πρώτη στιγμή στη νέα κυβέρνηση και στον Γ. Παπανδρέου προσωπικά, πρόθυμα να προσφέρουν και πάλι τις υπηρεσίες τους; Γιατί ο πρωθυπουργός απέρριψε πέρυσι την πρότασή τους για ένα πρόγραμμα διαχείρισης του χρέους μέσω «αξιοποίησης και τιτλοποίησης της περιουσίας» του Δημοσίου, αλλά τώρα την προωθεί; Αλλά, και γιατί στον οργανισμό διαχείρισης του χρέους επελέγη άνθρωπος με θητεία στην Goldman Sachs; Γιατί στα τέλη του προηγούμενου μήνα βρέθηκε πάλι στην Αθήνα ο Νο2 της σκοτεινής τράπεζας; Και γιατί δεν ακούστηκε «κιχ» για τις επαφές του με τραπεζίτες και κρατικούς αξιωματούχους, λες κι έκανε απλώς τουρισμό; Γιατί η πρόταση της «Τράπεζας» για αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας επανήλθε στο τραπέζι μέσω τρόικας; Αλλά και γιατί ο «καλός» Τόμσεν του ΔΝΤ υποστηρίζει την «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας, ενώ ο «κακός» Ντερούζ της Κομισιόν θέλει την «πώλησή» της;

Γιατί οι μόνοι που σώζονται εδώ και τρία χρόνια, από το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, είναι οι τραπεζίτες; Γιατί ήταν εύκολο και απλό για τις κυβερνήσεις Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ να τους διαθέσουν 85 δισ. ευρώ (μέχρις ώρας), ενώ ήταν αδύνατο να αφήσουν άθικτες συντάξεις και μισθούς; Γιατί η κυβέρνηση αύξησε από τα 10 στα 30 δισ. το πακέτο των κρατικών εγγυήσεων δανεισμού για τις τράπεζες; Και γιατί οι τράπεζες «σνομπάρουν» το πακέτο αυτό, σαν να μην το έχουν ανάγκη; Γιατί προτιμούν να συνεχίσουν να δανείζονται από την ΕΚΤ, έχοντας αντλήσει πάνω από 96 δισ. ευρώ με επιτόκιο 1%; Γιατί τρέμουν στην ιδέα ότι, αν πάρουν λεφτά από τις κρατικές εγγυήσεις, το κράτος θα «κατσικωθεί» για χρόνια στις διοικήσεις τους; Γιατί λιποθυμούν οι τραπεζίτες στην ιδέα μιας αναδιάρθρωσης και, τελικά, μερικής διαγραφής χρέους; Και γιατί η κυβέρνηση τους διαβεβαιώνει με τόσο πάθος ότι αυτό το ενδεχόμενο αποκλείεται; Γιατί καθυστερούν τα τεστ αντοχής των τραπεζών; Γιατί δεν πρόκειται να δούμε αποτελέσματα πριν από την απόφαση της ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής του Μαρτίου για τη «συνολική λύση» της κρίσης στην Ευρωζώνη;

Γιατί οι τραπεζίτες, φανατικοί των «αναδιαρθρώσεων» κατά τα άλλα, διαμηνύουν ότι συγχωνεύσεις και εξαγορές δεν γίνονται αν δεν γίνουν «μεταρρυθμίσεις» που να διευκολύνουν το κόστος τους; Γιατί οι τραπεζίτες είναι οι βασικοί εισηγητές προς την τρόικα ρυθμίσεων μείωσης του εργατικού κόστους και του κόστους των απολύσεων; Γιατί ο πατριωτισμός τους δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει την εκροή καταθέσεων άνω των 30 δισ. (τα μισά στο εξωτερικό) από το 2010 μέχρι σήμερα; Γιατί δεν πρόσφεραν ένα στοιχειωδώς ελκυστικό επιτόκιο, έστω στο ύψος του πληθωρισμού, στις προθεσμιακές καταθέσεις για να αποτρέψουν τη βουτιά του 2010; Γιατί η κυβέρνηση αναλαμβάνει προθύμως να πληρώσει τα σπασμένα, προσφέροντας εγγυήσεις ποσού ακριβώς αντίστοιχου με τις εκροές; Και γιατί προστρέχει αρωγός των τραπεζών, με το φόβητρο των φορολογικών ελέγχων και του πόθεν έσχες για όσους μετέφεραν τον μικρό ή μεγάλο «κουμπαρά» τους στην αλλοδαπή; Γιατί οι κρατικές και ημι-κρατικές τράπεζες (Αγροτική και ΤΤ) είναι μονίμως οι δακτυλοδεικτούμενες ως προβληματικές, ενώ οι άλλες, τάχα μου, σκάνε από υγεία; Κι αν σκάνε από υγεία, γιατί κλαιγόντουσαν ότι καταρρέουν μέχρι τη συμφωνία για το μνημόνιο;

Γιατί η Ελλάδα κυβερνάται από πέντε οικογένειες πολιτικών; Γιατί το μόνο κλειστό επάγγελμα που δεν «ανοίγει» είναι αυτό του πολιτικού; Γιατί στον δημόσιο βίο (Βουλή, κυβέρνηση, υπουργεία, κρατικά αξιώματα, διοικήσεις ΔΕΚΟ, τράπεζες) ανακυκλώνεται η ίδια «παρεούλα» προσώπων, σε εναλλασσόμενους ρόλους; Γιατί οι κυβερνήσεις κάθονται «κότες» στα ευρωπαϊκά fora; Γιατί αποφεύγουν σαν τον διάολο το λιβάνι τα βέτο; Γιατί δεν ζητούν συγγνώμη από την κοινωνία για τον εγκλωβισμό της στα καταρρακωμένα ευρωπαϊκά και εκσυγχρονιστικά οράματα; Γιατί κάθονται σούζα στους ευρωατλαντικούς ηγεμόνες; Γιατί ποτέ δεν τόλμησαν να αξιοποιήσουν μέχρι τέλους εναλλακτικές συμμαχίες (Κίνα, Ρωσία); Γιατί ακολούθησαν πειθήνια τους επικίνδυνους ευρωατλαντικούς εταίρους σε όλους τους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς τους (Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ); Γιατί ακόμη και σήμερα, στη συγκυρία της κρίσης χρέους, απεμπολούν το έσχατο όπλο της χρεοκοπίας; Γιατί προτιμούν την κατά Μέρκελ ελεγχόμενη χρεοκοπία; Γιατί οι πολιτικές προτεραιότητες της γερμανικής πολιτικής ελίτ είναι υπέρτερες ακόμα και από τις δικές τους;

Και γιατί η ελληνική κοινωνία διαψεύδει τις μεγάλες προσδοκίες; Γιατί αντιδρά φοβισμένη και πνιγμένη στις ενοχές; Γιατί έχει πιστέψει τη βλακεία «μαζί τα φάγαμε»; Γιατί έχει χάσει την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή της; Γιατί ο εκμαυλισμός ενός μεγάλου, πλην μειοψηφικού, της τμήματος έχει πνίξει στις τύψεις την πλειοψηφία της; Γιατί ο αμοραλισμός της ελίτ έχει στιγματίσει ηθικά όλο το κοινωνικό σώμα; Γιατί τα Μέσα Ενημέρωσης, αν και παραπαίοντα στην κρίση τους, φέρονται ως κυρίαρχη, καθεστωτική δύναμη; Γιατί επιτίθενται με φανατισμό σε κάθε κοινωνική αντίδραση; Γιατί αστυνομεύουν τις συνειδήσεις των ανθρώπων; Και γιατί οι άνθρωποι δεν αντιδρούν δραστικά σ’ αυτή την αστυνόμευση; Γιατί δεν βλέπουν εναλλακτική λύση στην πολιτική; Και γιατί τροφοδοτούν μαζικά το «κόμμα της άρνησης», της αποχής, του λευκού και του ακύρου; Γιατί δεν έχουν καμία προσδοκία ούτε από τα συνδικάτα; Γιατί δεν είναι στους δρόμους να υπερασπιστούν τα αυτονόητα; Γιατί αισθάνονται ανήμποροι να αποσπάσουν, έστω μια μικρή ηθική νίκη έναντι της εξουσίας, των Αθηνών, των Βρυξελλών και των περιχώρων; Και γιατί η Αθήνα δεν έγινε Κάιρο;

Αυτό είναι ένα δείγμα 60 (αν τα έχω μετρήσει σωστά) «γιατί» από την πολύ πιο πληθωρική προσωπική μου συλλογή. Μερικά είναι, φυσικά, ρητορικά. Πολλά, όμως, χρήζουν απαντήσεων. Τα απευθύνω σε οποιονδήποτε θεωρεί εαυτόν αρμόδιο ή απλώς ικανό να τα απαντήσει. Σοβαρά. Απαντήσεις στα «γιατί» του τύπου «γιατί κλάνει το γατί κι έχει η γάτα μου ένα αυτί» απορρίπτονται ως ανεπαρκείς.


πηγή: kibi

Νομότυπος ΦΑΣΙΣΜΟΣ

Θέλει ο φασίστας να κρυφτεί
 και η κρίση δεν τον αφήνει.....
 

Πρόταση νόμου για περιορισμών των διαδηλώσεων κατέθεσε το ΛΑΟΣ

Πρόταση νόμου κατέθεσε το ΛΑΟΣ για την άσκηση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι σε υπαίθριες συναθροίσεις και τον «εξορθολογισμό του πλαισίου διαδηλώσεων και πορειών στα αστικά κέντρα».

Το ΛΑΟΣ επικαλούμενο το άρθρο 11 του Συντάγματος, το οποίο κατοχυρώνει το δικαίωμα του συνέρχεσθαι, υποστηρίζει ότι υπάρχει κατάχρηση του δικαιώματος. Όπως αναφέρουν οι βουλευτές του ΛΑΟΣ αποτέλεσμα αυτής της κατάχρησης είναι η παραβίαση άρθρων του Συντάγματος που προστατεύει την επαγγελματική ελευθερία, την ελεύθερη συμμετοχή του πολίτη στην κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου (αρθ. 5 παρ. 1 Σ), αλλά και το δικαίωμά του να κινείται ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς σε όλη την επικράτεια (αρθ. 5 παρ. 4 Σ) και το δικαίωμα εργασίας όλων των εργαζομένων (αρθ. 22 παρ. 1 Σ).

«Από την διατύπωση της συνταγματικής επιταγής καθίσταται σαφές ότι το δικαίωμα του συνέρχεσθαι δεν είναι απόλυτο, αλλά μπορεί αιτιολογημένα να περιοριστεί: Συγκεκριμένα αφορά α) μόνο στους Έλληνες πολίτες (ρητή διατύπωση παρ. 1), β) οι συναθροίσεις πρέπει να διενεργούνται ησύχως και χωρίς όπλα και γ) στις υπαίθριες δημόσιες συναθροίσεις πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η δημόσια ασφάλεια και η ομαλή κοινωνικοοικονομική ζωή του τόπου (παρ. 2). Άλλωστε, σε κάθε περίπτωση και το δικαίωμα του συνέρχεσθαι με τη διενέργεια πορειών και διαδηλώσεων δεν μπορεί να ασκείται καταχρηστικά, όπως ρητά αναφέρεται στο αρθ. 25 παρ. 3 Σ η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος δεν επιτρέπεται, πράγμα που, άλλωστε, ισχύει σε όλες τις δυτικές δημοκρατίες», αναφέρει το ΛΑΟΣ.

Στην πρόταση νόμου του ΛΑΟΣ εξειδικεύεται η παράγραφος 2 του αρθ. 11 του Συντάγματος, καθορίζονται οι όροι των υπαίθριων συναθροίσεων, ώστε να μένει πάντα ελεύθερη δίοδος στις λεωφόρους και οδούς, ώστε να μπορούν οι πολίτες να κινούνται ελεύθερα και ο εμπορικός κόσμος να μην καταστρέφεται, απαγορεύεται η συμμετοχή ατόμων με καλυμμένα ή αλλοιωμένα χαρακτηριστικά στις δημόσιες συναθροίσεις και καθορίζεται η ευθύνη των διοργανωτών που δε θα τηρήσουν τα άρθρα του παρόντος.

πηγή: tvxs