απόσπασμα από τους "Ανθρωποφύλακες"
του Περικλή Κοροβέση
Περικλής Κοροβέσης:
Να ακολουθείς την κάβλα, τη φουσκοδεντριά, τη λίμπιντό σου
11/04/2020
Αναδημοσιεύουμε τρία
μικρά κομμάτια από τη συνέντευξη του Περικλή Κοροβέση στον Θοδωρή Αντωνόπουλο
για τη Lifo.
Για τον Περικλή
Κοροβέση, που γνωρίσαμε όταν ήρθε μια φορά στην πρεμιέρα ενός ντοκιμαντέρ μας
στο Floral, και άλλαξε τον κόσμο μας.
Μπουκάρουν, που λες, οι ασφαλίτες νύχτα στο σπίτι καθώς
τρώγαμε, βουτάνε εμένα και τον Στυλιάρη, αφήνουν πίσω τη Νένα Μεντή και τη
γυναίκα μου. Ανακατεύουν με τα βρομόχερά τους μέχρι και τα εσώρουχά της, που
είχε πάντα θαυμάσια τακτοποιημένα, ένας κανονικός βιασμός. Ε, μετά, ακολούθησαν
τα γνωστά, Μπουμπουλίνας, Αβέρωφ, Αίγινα, εξευτελισμός, ξύλο, βασανιστήρια…
Είχα, όμως, αποφασίσει ότι δεν θα τους περνούσε, ότι η δική μου πίστη ήταν
ισχυρότερη. Έκανα, ταυτόχρονα, και την προσωπική μου σύνδεση με την ιστορία,
που πλέον βίωνα ως ζωντανή εμπειρία. Το ΕΑΜ, ας πούμε, δεν ήταν πια ανάγνωσμα,
γνώρισα προσωπικά αγωνιστές που σάπιζαν στη φυλακή από το ’47. Δεν θα ξεχάσω το
παιδικό πρόσωπο που παρά τις κακουχίες διατηρούσαν, λες και ο χρόνος είχε
σταματήσει τη στιγμή της σύλληψης… Ήταν η κρυμμένη, φυλακισμένη, βασανισμένη
πλευρά της ανέμελης Αθήνας των φοιτητικών μου χρόνων που προσπαθούσε να αμυνθεί
τραγουδώντας, κυρίως Θεοδωράκη, επειδή ξέραμε πόσο εκνεύριζε τους δεσμώτες μας.
************
Το να ακολουθεί
κάποιος την κάβλα, τη φουσκοδεντριά , τη λίμπιντό του, να αναζητά να
γονιμοποιήσει το φως στον πλησίον του, ανεξάρτητα από σεξουαλικότητες, φύλα και
κοινωνικά πρότυπα, είναι μια διαδικασία εξανθρωπισμού, μια επιθυμία ζωής χωρίς
κριτήριο. Τα κριτήρια είναι φυλακή! Και δεν το εννοώ μόνο σαρκικά, όπως
συμβαίνει στη Δύση, όπου ο ελεύθερος έρωτας εξελίχθηκε σε καταναγκασμό.
Ετεροφυλόφιλοι κι ομοφυλόφιλοι μάθαμε να κατακτάμε τον άλλο, όχι να τον
συναντάμε πραγματικά. Όμως η πεμπτουσία της σεξουαλικότητας είναι καταρχάς
πνευματική, σε κάνει ένθεο, τρόπον τινά.
************
Είμαι φτωχός σε υλικά
αγαθά,πλούσιος όμως πολύ σε εμπειρίες. Έζησα ανοιχτά, ελεύθερα, σύμφωνα με τις
επιθυμίες μου, δίχως εξαναγκασμούς και συμβιβασμούς. Ήμουν πάντα με την Εύα,
που δεν δέχτηκε τον μισό Παράδεισο που της δόθηκε αλλά τον διεκδίκησε ολόκληρο,
γι’ αυτό και δάγκωσε το Απαγορευμένο Μήλο – το θέμα του επόμενου βιβλίου μου.
Χάρηκα το διάβασμα, τη γραφή, τον έρωτα, τη δράση, τη δημιουργία. Ταξίδεψα,
ξενιτεύτηκα, έκανα δύο γάμους κι έναν γιο, ζω είκοσι χρόνια τώρα αγαπημένα με
την τελευταία σύντροφό μου, τη Μαρία, με την οποία δεν παντρευτήκαμε για να μη
χρειαστεί να χωρίσουμε! Τελώ σε έναν διαρκή ενθουσιασμό. Μπορώ να πω, λοιπόν,
ότι ναι, την ευχαριστήθηκα τη ζωή μου. Και ότι, τουλάχιστον, δεν θα πεθάνω ηλίθιος.
πηγή: info-war
