Άδωνις Γεωργιάδης. Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ!..

Άδωνις Γεωργιάδης: "Τρεχάτε ποδαράκια μου"

Την ίδια στιγμή στο Bishkek του Kyrgyzstan..

παίζουνε Kok-boru 

στα πλαίσια των εορτασμών για την ανεξαρτησία της χώρας στις 28 Αυγούστου.

Όπως φαίνεται και στη φωτογραφία στο Kok-boru (το οποίο είναι και το εθνικό τους σπορ) για μπάλα χρησιμοποιούν ένα ακέφαλο πτώμα κατσίκας.

φώτο: REUTERS/Vladimir Pirogov

KATAZHTEITAI

ψιλά γράµµατα:

ο Muammar Gaddafi

(αυτός στα δεξιά δίπλα στον λαοπρόβλητο ηγέτη μας ΓΑΠ)

Ο Πρυτανικός

Starring:

G.A.Papandreou

Anna Diamandopoulou

Directed by:

Unknown

Produced by:

Mourloi twn Ellhnwn

Παγκαλίτσα

Όπως διαβάζουμε στη Λαογραφία:

Αν πέσει πάνω σου παγκαλίτσα (και επιζήσεις) είναι καλή τύχη, αν την διώξεις είναι κακή, ενώ αν ευχηθείς να βρεις την αγάπη και την φυσήξεις, το μέρος προς το οποίο θα πετάξει, είναι η κατεύθυνση που θα βρεις την αληθινή αγάπη.

Είναι όμως μεγάλη γρουσουζιά να την διώξεις.

Γυμνοί με τα χέρια στις τσέπες.

ο σημερινός Ηλίας Μπαζίνας

αγοραία "ανάπτυξη"

(ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΠΟ/ΓΙΑ ZOMBIES)

Ο νεοφιλελευθερισμός ως ζόμπι

Στον ΧΡΟΝΗ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΥ

Ο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ είναι υπαίτιος για τη σχεδόν ολοτελή κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και τη σημερινή οικονομική κρίση

Οι βασικές αρχές του, αν και είναι «νεκρές ιδέες» που θάφτηκαν πριν από τρία χρόνια στο νεκροταφείο της οικονομικής κρίσης, όχι μόνο βγήκαν από τον τάφο τους και κυκλοφορούν ανάμεσά μας, αλλά αποτελούν και τα κύρια εργαλεία αυτών που υποτίθεται ότι έχουν αναλάβει την ευθύνη να μας βγάλουν από την κρίση.

Καλωσήρθατε στον κόσμο των οικονομικών ιδεών-ζόμπι! Αυτό, μάλιστα, είναι και το θέμα της ανάλυσης του βιβλίου «Zombie Economics» από τον διακεκριμένο αυστραλό οικονομολόγο John Quiggin. Στο βιβλίο, που εξελίσσεται σταθερά σε διεθνές ακαδημαϊκό μπεστ σέλερ καθώς έχει αποσπάσει άκρως εγκωμιαστικά σχόλια από τα μεγαλύτερα δημοσιογραφικά έντυπα σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία, ο καθηγητής Quiggin απογυμνώνει τη ρητορική και τις θεωρητικές αξιώσεις του νεοφιλελευθερισμού και αποκαλύπτει την παταγώδη αποτυχία του ως εμπειρικού οικονομικού προγράμματος.

Μιλήσαμε με τον John Quiggin για τις οικονομικές ιδέες-ζόμπι που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, καθώς και για την ανάγκη μιας εναλλακτικής οικονομικής πολιτικής για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της σημερινής κρίσης.

Το βιβλίο σας «Zombie Economics» αναλύει διάφορες αποκαλούμενες ιδέες-ζόμπι, οι οποίες ευθύνονται για το σημερινό χάος που επικρατεί στις αναπτυγμένες οικονομίες. Ποιες είναι οι πιο καταστρεπτικές οικονομικές ιδέες;

Στο βιβλίο που αναφέρατε εστιάζω την προσοχή σε πέντε ιδέες, μερικές από τις οποίες είναι τεχνικές οικονομικές θεωρίες, μερικές είναι πολιτικές συνταγές, και κάποιες απ' αυτές απλώς ισχυρισμοί για τον τρόπο που λειτουργεί η οικονομία. Οι πέντε αυτές ιδέες είναι:

1 Η υπόθεση της μείζονος μετριοπάθειας: η ιδέα ότι η χρονική περίοδος που ξεκινάει το 1985 ήταν μια περίοδος ασύγκριτης μακροοικονομικής σταθερότητας που θα μπορούσε να διαρκέσει για πάντα.

2 Η υπόθεση των αποδοτικών αγορών: η ιδέα ότι οι τιμές που παράγονται από τις χρηματοοικονομικές αγορές αντιπροσωπεύουν την καλύτερη δυνατή εκτίμηση της αξίας οποιασδήποτε επένδυσης.

3 Το δυναμικό στοχαστικό υπόδειγμα γενικής ισορροπίας: η ιδέα ότι η μακροοικονομική ανάλυση δεν πρέπει να ενδιαφέρεται για παρατηρήσιμες πραγματικότητες, όπως οικονομικές εκρήξεις και συρρικνώσεις, αλλά μόνο με τις θεωρητικές συνέπειες της βελτιστοποίησης της συμπεριφοράς από ορθολογικά τέλειους καταναλωτές, εταιρείες και εργαζόμενους -με άλλα λόγια, η ιδέα πως η μακροοικονομική ανάλυση πρέπει να εξάγεται από μικροοικονομικά μοντέλα ατομικής συμπεριφοράς.

4 Η θεωρία της προς τα κάτω διαρροής του πλούτου: η ιδέα ότι οι πολιτικές που ωφελούν τους πλούσιους θα βοηθήσουν τελικά όλους στην κοινωνία.

5 Ιδιωτικοποιήσεις: η ιδέα ότι σχεδόν οποιαδήποτε λειτουργία που αναλαμβάνει το κράτος θα μπορούσε να γίνει καλύτερα από ιδιωτικές εταιρείες.

Μαζί, αυτές οι ιδέες διαμορφώνουν μια συσκευασία όπου ανά διαστήματα έχει αποκαλεστεί «θατσερισμός», «ρεϊγκανισμός», «οικονομικός ορθολογισμός», «συναίνεση της Ουάσιγκτον» και «νεοφιλελευθερισμός», αν και εγώ προτιμώ την πιο ουδέτερη έννοια του αγοραίου φιλελευθερισμού. Και οι πέντε αυτές ιδέες έχουν αποδειχθεί απίστευτα λανθασμένες και επακολούθως τρομερά καταστρεπτικές για την οικονομία.

Ουσιαστικά λέτε ότι ο νεοφιλελευθερισμός στο σύνολό του είναι μια ζόμπι οικονομική θεωρία...

Ακριβώς. Ο αγοραίος φιλελευθερισμός είχε περισσότερο από τριάντα χρόνια στη διάθεσή του να ολοκληρώσει τις υποσχέσεις του ότι αντιπροσώπευε μια επιστημονική οικονομική θεωρία η οποία θα καθιστούσε ισχυρότερη και σταθερότερη την οικονομική ανάπτυξη, πως θα προσέφερε μεγαλύτερες ευκαιρίες για οικονομική κινητικότητα, και ούτω καθεξής. Σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο, ο αγοραίος φιλελευθερισμός έχει αποτύχει οικτρά απέναντι σε όλα αυτά που κηρύσσει. Οσες δε αναπτυσσόμενες χώρες έχουν σημειώσει οικονομική ανάπτυξη, όπως η Κίνα, το έχουν κάνει ακριβώς επειδή δεν ακολούθησαν τις προσταγές του νεοφιλελευθερισμού.

Στην καρδιά του νεοφιλελεύθερου εγχειρήματος βρίσκονται οι ιδιωτικοποιήσεις. Στο επιστημονικό κομμάτι, εντούτοις, τα οικονομικά των ιδιωτικοποιήσεων εμφανίζουν πλήρη αποτυχία δεδομένου ότι έχει αποδειχθεί από μια αμέτρητη σειρά περιπτωσιολογικών μελετών ότι δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα. Πώς εξηγείτε λοιπόν το γεγονός ότι οι σημερινοί πολιτικοί δείχνουν να είναι παθιασμένοι με τις ιδιωτικοποιήσεις;

Η απλούστερη εξήγηση και η πιο σχετική σε πολλές περιπτώσεις είναι ότι οι πολιτικοί που αναλαμβάνουν την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων καταλήγουν συχνά σε προσοδοφόρους μετα-πολιτικές σταδιοδρομίες στον χρηματοοικονομικό τομέα. Ένα άλλο σημαντικό κίνητρο είναι η επιθυμία να εμφανίσουν μειώσεις του δημόσιου χρέους ή να εξασφαλίσουν χρήματα που θα χρησιμοποιηθούν για τη χρηματοδότηση δαπανών που βρίσκονται εκτός προϋπολογισμού. Σε μερικές περιπτώσεις, όπως αυτής της Ελλάδας, οι ιδιωτικοποιήσεις επιβάλλονται από εξωτερικούς θεσμούς και παράγοντες.

Και όσον αφορά τις εμμονές τους με τα ελλείμματα και τη μείωση του δημόσιου χρέους τη στιγμή που η μαζική ανεργία και η έλλειψη ανάπτυξης είναι τα βασικά προβλήματα;

Το κύριο πρόβλημα εδώ είναι η κυριαρχία που έχουν επιβάλει οι κάτοχοι ομολόγων. Οι αποδόσεις τους δεν επηρεάζονται από την ανεργία ή τη χαμηλή ανάπτυξη, παρά μόνο από τον πληθωρισμό ή την πιθανότητα χρεοκοπίας ή αναδιάρθρωσης του χρέους. Το ευρύτερο πρόβλημα είναι ότι η διαφορά μεταξύ μακροπόθεσμου και βραχυπρόθεσμου εξισορροπημένου προϋπολογισμού έχει χαθεί. Μακροπρόθεσμα, οι προϋπολογισμοί πρέπει να εξισορροπηθούν, και αυτό συνήθως γίνεται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αλλά είναι ανοησία να αγωνιούμε για το βραχυπρόθεσμο δημοσιονομικό έλλειμμα σε περιόδους μαζικής ανεργίας και να επικεντρώνουμε την οικονομική πολιτική γύρω απ' αυτό. Εάν οι άνεργοι και το κεφάλαιο μπορούν να επιστρέψουν στην παραγωγική δραστηριότητα, τότε τα ελλείμματα μπορούν να μετατραπούν σε πλεονάσματα και το χρέος να αποπληρωθεί.

Η παγκοσμιοποίηση των χρηματοοικονομικών αγορών φαίνεται να έχει καταστήσει ανίσχυρο τον κεϊνσιανισμό. Είναι επίσης μια ιδέα-ζόμπι τα οικονομικά του κεϊνσιανισμού;

Οχι, δεν πιστεύω πως ισχύει κάτι τέτοιο. Η Αυστραλία είχε ένα πολύ επιτυχημένο πρόγραμμα οικονομικής ανάκαμψης, όπως και η Κίνα. Φυσικά, για να τεθεί σε εφαρμογή ένα μεγάλο πρόγραμμα στήριξης της οικονομίας σε περίοδο οικονομικής οπισθοχώρησης ή ύφεσης, απαιτείται ισορροπία κατά τη διάρκεια του οικονομικού κύκλου, που σημαίνει πλεονάσματα στις καλές εποχές. Η παταγώδης αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού πρέπει να μας κάνει να ξανασκεφτούμε την οικονομική εμπειρία του 20ού αιώνα, όπου ο κεϊνσιανισμός μάς οδήγησε στη Χρυσή Εποχή του καπιταλισμού, αλλά, εξίσου σημαντικό, και την κρίση της δεκαετίας του 1970, όταν η Χρυσή Εποχή κατέληξε σε χάος. Χρειαζόμαστε μια νέα προσέγγιση απέναντι στο ρίσκο και την αβεβαιότητα, μεγαλύτερη έμφαση στην ισότητα και λιγότερη στην αποδοτικότητα, περισσότερο ρεαλισμό και λιγότερα μαθηματικά μοντέλα. Πρέπει να ενδυναμωθεί το κράτος πρόνοιας και να επιστρέψουμε σε μερικές από τις βασικές αρχές του κεϊνσιανισμού, όπως η διαχείριση της ζήτησης.

Η Ευρώπη βρίσκεται ενώπιον σοβαρής κρίσης. Η απάντηση των ευρωπαίων πολιτικών είναι η επιβολή πρόσθετων νεοφιλελεύθερων μέτρων ώστε να κατευναστούν οι αγορές. Τελικά, έχει παραδοθεί πλήρως η πολιτική στις ολιγαρχικές οικονομικές δυνάμεις;

Ετσι δείχνουν τα πράγματα. Εντούτοις, τώρα που η Γαλλία και η Γερμανία βιώνουν επίσης οικονομική συρρίκνωση, ίσως υπάρξουν μερικές αλλαγές. Η αποχώρηση του Τρισέ από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μπορεί επίσης να επιφέρει μια αλλαγή, αν και ο άνθρωπος που προετοιμάζεται να τον διαδεχθεί είναι πρώην εκτελεστικό στέλεχος της Goldman Sachs. Επικρατεί σήμερα μια πολιτική κρίση όσο και μια οικονομική κρίση.

Δεχτήκατε πρόσφατα μια όχι και τόσο ευγενική αντιμετώπιση από την αυτοκρατορία του Μέρντοκ, ενώ ο Πολ Κρούγκμαν έσπευσε να σας συγχαρεί γι' αυτή την τιμή. Τι ακριβώς συνέβη;

Το όλο περιστατικό είχε να κάνει κυρίως με την κλιματική αλλαγή. Τα ΜΜΕ του Μέρντοκ στην Αυστραλία έχουν ξεκινήσει μια καμπάνια άρνησης αυτού του προβλήματος. Επίσης, οι άνθρωποι στον οργανισμό του είναι λίγο προβληματικοί. Έτσι, όταν άσκησα κριτική για τη θέση που έχουν πάρει γύρω από το θέμα της κλιματικής αλλαγής, άρχισαν μια σειρά από δημοσιεύματα όπου μου επετίθεντο. Αλλά, όπως λέει ο Κρούγκμαν, είναι διακριτική τιμή να έχει κανείς εχθρούς σαν αυτούς.

WHO is who?

Αυστραλός οικονομολόγος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ. Απέκτησε το πτυχίο και το μεταπτυχιακό του δίπλωμα στα οικονομικά από το ο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας και το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο της Νέας Αγγλίας. Είναι ένας από τους πολυγραφότατους αυστραλούς οικονομολόγους και διεθνώς καταξιωμένος για την εργασία του γύρω από τη θεωρία της ωφελιμότητας. Το 2011 η «Οικονομική Κοινωνία» της Αυστραλίας τον βράβευσε με το Διακεκριμένο Βραβείο Εταίρου. Είναι αρθρογράφος για τη «Χρηματοοικονομική Επιθεώρηση της Αυστραλίας» και ερευνητικός εταίρος στο Κέντρο για την Ανάπτυξη της Πολιτικής.

πηγή: enet

και ως γνωστόν, εκεί που ευδοκιμεί η κοντή μνήμη, βασιλεύει το χοντρό θράσος....

ενός κακού

μύρια έπονται...

Η νουδού θέλει εκλογές!

Επικίνδυνη Μετάλλαξη

κ-αγγελάκια

Τέλος εποχής και για το άσυλο

Άννα Διαμαντοπούλου: "Πρέπει να πέσει ψαλίδι στην ψαλίδα"

Την ίδια στιγμή στο μπιλιαρδάδικο..

υπό απογείωση

Charis Pampoukis' new life

Έλλην παίκτης στο Big Brother Quatar!

Banana-milt

Το συγκριτικό πλεονέκτημα του Καρατζαφύρερ

p for Paideia

Π όπως

πανεπιστήμιο και παιδαριωδία

πανέρι και πενία

πνιγηρότητα και πολτώδης

πάγκαλος και πόρδος

 πολιτσμάνος και ποιμνιοστάσιο

ΕΝΤΟ ΜΕ ΤΑΞΙ ο χρυσός ανεβαίνει...

Αντισυνταγματικοί αντιπρόσωποι/πωλητές

Θέμα συνταγματικότητας

εγείρεται στο νομοσχέδιο για την Παιδεία

Αμφιβάλλει για τη συνταγματικότητα σειράς διατάξεων του νομοσχεδίου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής, σε έκθεση του οποίου διατυπώνονται με λεπτομέρεια ενστάσεις και προβληματισμοί.

Στην αρχή της έκθεσης διαπιστώνεται ότι σύμφωνα με το Σύνταγμα και τη νονομολογία του Συμβουλίους της Επικρατείας, η «πλήρης αυτοδιοίκηση των ΑΕΙ δεν μπορεί να είναι η αυτοδιοίκηση των τακτικών μόνο καθηγητών, δεν μπορεί τα ΑΕΙ ν’ αντιμετωπίζονται σαν απλά ιδρύματα (σύνολα περιουσίας, ταγμένης για εξυπηρέτηση ορισμένου σκοπού), αλλά και σαν «ενώσεις προσώπων».

«...Το Σύνταγμα δεν αγνοεί το σωματειακό στοιχείο, αλλά το διαχωρίζει από τον πυρήνα του πανεπιστημίου», σημειώνεται και προστίθεται ότι ο κοινός νομοθέτης θεσπίζοντας τους κανόνες οργάνωσης και λειτουργίας των ΑΕΙ πρέπει να έχει υπόψη του, εν προκειμένω, τη «φύση του πράγματος, δηλαδή τη συγκρότηση του πανεπιστημιακού χώρου από τους συγκεκριμένους φορείς της διδασκαλίας και της έρευνας, διδάσκοντες και διδασκόμενους και την αποστολή τους, δηλαδή την εκπλήρωση του σκοπού της ανώτατης εκπαίδευσης, προστατεύοντας τα δικαιώματα των μεν και των δε και ρυθμίζοντας αντιστοίχως, τις υποχρεώσεις τους».

Στη συνέχεια της έκθεσης, το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής ενίσταται στις προϋποθέσεις κατάληψης θέσης καθηγητή, καθώς επίσης και στις εκλογές, ως εξωτερικών μελών του Συμβουλίου διοίκησης, συνταξιούχων καθηγητών, καθώς και εν ενεργεία καθηγητών αλλοδαπών ΑΕΙ.

Το Συμβούλιο μάλιστα κάνει λόγο για διακριτικές μεταχειρίσεις υπέρ καθηγητών ελληνικής ιθαγένειας ξένων πανεπιστημίων και των συνταξιούχων καθηγητών άλλων ΑΕΙ του εσωτερικού». «Θα μπορούσε να προκύψει το εξής παράδοξο: Καθηγητής ΑΕΙ, ο οποίος έχει διανύσει μεγάλο αριθμό ετών σε ΑΕΙ, αλλά έχει λάβει τη σύνταξη του από άλλο ΑΕΙ, στο οποίο υπηρέτησε πολύ λιγότερο χρόνο, να μην κωλύεται να μετάσχει στο Συμβούλιο του πρώτου ΑΕΙ, αλλά να κωλύεται να μετάσχει στο Συμβούλιο του δεύτερου ΑΕΙ από το οποίο συνταξιοδοτήθηκε», τονίζει στην σχετική έκθεση.

Ακόμα, το Επιστημονικό Συμβούλιο, αφού αποσαφηνίζει ότι η διεύρυνση των ειδικών εκλεκτορικών σωμάτων με καθηγητές ξένων πανεπιστημίων δεν έχει κριθεί δικαστικά, σημειώνει ότι «τίθεται το ερώτημα αν η διάταξη συνάδει με την πλήρη Αυτοδιοίκηση των ΑΕΙ. Αν, δηλαδή, μπορεί να γίνει συγκρότηση οργάνων διοίκησης των ΑΕΙ με συμμετοχή ξένων καθηγητών».

«Σε κάθε περίπτωση αυτό θα αποτελέσει, εν αμφισβητήσει, αντικείμενο δικαστικής εκτίμησης», καταλήγει η έκθεση.

Το Επιστημονικό Συμβούλιο αποκλείει την προοπτική εκλογής πρύτανη από πανεπιστήμιο του εξωτερικού, όπως αναφέρει το άρθρο 8, παράγραφος 14, του σχεδίου νόμου. Στην έκθεση σημειώνεται ότι «ο πρύτανης πρέπει να είναι μέλος της πανεπιστημιακής κοινότητας του συγκεκριμένου εκάστοτε ΑΕΙ».

Πληθώρα προβληματισμών διατυπώνεται και για τις αυστηρές προϋποθέσεις και περιορισμούς που θέτει το νομοσχέδιο για την εκλογή καθηγητή οποιασδήποτε βαθμίδας. Παράλληλα εκφράζονται ενστάσεις σχετικά με την επιλογή και εξέλιξη καθηγητών όλων των βαθμίδων από ειδικές επιτροπές, εφόσον σε αυτές προβλέπεται η συμμετοχή και μελών ΑΕΙ του εξωτερικού.

Ο όρος «διαπρεπής καθηγητής της αλλοδαπής» που αναφέρεται στο σχέδιο νόμου, ως προϋπόθεση γραπτής αξιολόγησης για την εξέλιξη ενός καθηγητή, «είναι όρος νομικώς μη αξιολογήσιμος ενώ θα ήταν άτοπο να διαχωριστούν οι καθηγητές του ίδιου του ΑΕΙ στις υποκατηγορίες των «διαπρεπών» και των «μη διαπρεπών», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην έκθεση.

πηγή: tvxs

η απορρύθμιση, της μεταρρύθμισης, τη "ρύθμιση", ω Εταιρεία!

Από τον Ζίζεκ στον Τσόμσκι:

Διεθνείς αντιδράσεις για τη μεταρρύθμιση Διαμαντοπούλου

Ακαδημαϊκοί από 43 χώρες, μεταξύ των οποίων ο Νόαμ Τσόμσκι, ο Σλαβόϊ Ζίζεκ και ο Ζακ Ρανσιέρ εκφράζουν τη συμπαράστασή τους στους Έλληνες πανεπιστημιακούς ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Την συγκεκριμένη πρωτοβουλία οργάνωσαν Έλληνες πανεπιστημιακοί, συνυπογράφοντας ένα κείμενο που είναι ενάντια στις μεταρρυθμίσεις της Άννας Διαμαντοπούλου, το οποίο δημοσιεύτηκε στις ιστοσελίδες: http://supportgreekacademia.wordpress.com/ και http://www.petitiononline.com/mod_perl/signed.cgi?GRUNIV.

Το κείμενο που συνυπογράφεται από τους 902 πανεπιστημιακούς αναφέρει τα εξής:

"Για την υπεράσπιση της ανώτατης εκπαίδευσης στην Ελλάδα

Oι υπογράφοντες αυτήν την έκκληση εκφράζουμε τη συμπαράσταση μας στους Έλληνες πανεπιστημιακούς που αντιτίθενται στην προτεινόμενη από την κυβέρνηση μεταρρύθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που κλονίζει την ερευνητική και διδακτική προοπτική των ελληνικών πανεπιστημίων και θα αποτελέσει ένα ακόμα πλήγμα στη δοκιμαζόμενη ελληνική κοινωνία και οικονομία.

Η οποιαδήποτε διαδικασία βελτίωσης του θεσμικού πλαισίου της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης οφείλει να λαμβάνει καθοριστικά υπόψη της τις θέσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας. Κατανοούμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Συγκλήτων των ελληνικών πανεπιστημίων, η σύνοδος των Πρυτάνεων των ελληνικών πανεπιστημίων καθώς και όλοι οι τοπικοί σύλλογοι των πανεπιστημιακών δασκάλων έχουν δημόσια εκφράσει την αντίθεσή τους στις κυβερνητικές προτάσεις.

Ζητούμε από τον Έλληνα Πρωθυπουργό Γιώργο Α. Παπανδρέου και από την Υπουργό Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων Άννα Διαμαντοπούλου

* (α) να μην προχωρήσουν στην ψήφιση του νομοσχεδίου στην κατεύθυνση που έχουν διαμορφώσει, κατεύθυνση που είχε καταστροφικές συνέπειες στην Ανώτατη Εκπαίδευση όπου εφαρμόστηκε,

* (β) να ξεκινήσουν έναν πραγματικό διάλογο με τις Συγκλήτους των πανεπιστημίων για ένα θεσμικό πλαίσιο που θα διασφαλίζει την κατοχυρωμένη από το ελληνικό Σύνταγμα αυτοδιοίκηση των ΑΕΙ, την επαρκή δημόσια χρηματοδότηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και θα σέβεται τις επιταγές των ευρωπαϊκών ακαδημαϊκών παραδόσεων για την δημόσια λειτουργία των πανεπιστημίων."

21-22 Aυγούστου στο Σύνταγμα ενάντια στο ν/σ Διαμαντοπούλου

Εν τω μεταξύ, στην Αθήνα, έχουν αποφασιστεί κινητοποιήσεις - εκδηλώσεις ενάντια στο νομοσχέδιο για την Παιδεία, στις 21 και και τις 22 Αυγούστου, από την πρωτοβουλία Πανεπιστημιακών ενάντια στο Πανεπιστήμιο του μνημονίου σε συνεργασία με τη συνέλευση της πλατείας Συντάγματος, με κείμενο που διακινείται στο διαδίκτυο το οποίο αναφέρει τα εξής:

"Μέσα στο καλοκαίρι και με συνοπτικές διαδικασίες η κυβέρνηση προωθεί για ψήφιση στη βουλή, νομοσχέδιο* που κατεδαφίζει την ανώτατη εκπαίδευση.

Η πανεπιστημιακή κοινότητα αντιδρά και απαιτεί να αποσυρθεί τώρα το νομοσχέδιο.

Η πρωτοβουλία πανεπιστημιακών ενάντια στο πανεπιστήμιο του μνημονίου, σε συνεργασία με τη συνέλευση της πλατείας Συντάγματος διοργανώνει διήμερο κινητοποιήσεων στο Σύνταγμα την Κυριακή 21 Αυγούστου, στις 8 το βράδυ, συζήτηση με θέμα:

“Πανεπιστήμιο για την κοινωνία και όχι για τις επιχειρήσεις”

Συμμετέχουν:

Κώστας Δουζίνας αντιπρύτανης Birkbeck Π/μίου Λονδίνου

Σίμος Σιμόπουλος πρύτανης του ΕΜΠ,

Λάζαρος Απέκης τέως πρόεδρος ΠΟΣΔΕΠ,

Αντρέας Νοταράς λέκτορας στο Πάντειο,

Σταύρος Παναγιωτίδης μεταπτυχιακός φοιτητής και εκπρόσωπος της συνέλευσης της πλατείας.

Τη Δευτέρα 22 Αυγούστου, στις 8.30 το βράδυ, συναυλία αντίστασης και αλληλεγγύης με τους:

Βασίλη Παπακωνσταντίνου,

Δανάη Παναγιωτοπούλου,

Γιώργο Τζώρτζη,

Γιώργο Σαρρή,

Χρήστο Κωνσταντίνου

Παράλληλα με τις εκδηλώσεις θα λειτουργεί έκθεση πολιτικής γελοιογραφίας με έργα Αναστασίου, Δερβενιώτη, Ζερβού, Καλαϊτζή, Πετρουλάκη, Στάθη, Χερουβείμ κ.α.

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ

ΟΧΙ ΣΤΑ ΔΙΔΑΚΤΡΑ, ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

*Κυβερνητική επίθεση ενάντια στην Ανώτατη Παιδεία:

Η μακροπρόθεσμη προοπτική του Μνημονίου

(περιληπτικά)

- Ήδη, πριν από το ν/σ Διαμαντοπούλου, μείωση κονδυλίων (μέχρι και 75%) και προσωπικού (απολύσεις, μη διορισμοί) και εκστρατεία κατασυκοφάντησης από τα ΜΜΕ.

- Με το νομοσχέδιο, οικονομική «αυτοτέλεια»: το κράτος μειώνει στο έπακρο τη χρηματοδότηση, τα Ιδρύματα αυτοχρηματοδοτούνται (συμβάσεις με επιχειρήσεις, δίδακτρα, χορηγίες, κτλ.)

- Καθιέρωση πρώτου πτυχίου τριετούς διαρκείας (ή μικρότερης), για τη συνέ-χιση των σπουδών καθιέρωση διδάκτρων από τώρα. Υποβάθμιση σπουδών (έλλειψη δομής: το άθροισμα «πιστωτικών μονάδων» δίνει πτυχίο). Επέκταση παραπαιδείας - πτυχία χωρίς αξία - πτυχιούχοι δίχως έρμα, δια βίου ανακαταρτιζόμενοι σε νέες συ-νταγές, επί πληρωμή.

- Ολιγαρχική διορισμένη διοίκηση. Καθαρά πελατειακό κράτος, με ασφυκτικές ιεραρχικές σχέσεις εργασίας (ενώ η επιστήμη απαιτεί ελευθερία) και αδιαφάνεια προσλήψεων. Πλήρης απουσία λογοδοσίας και θεσμικού ελέγχου από τα κάτω.

Το ν/σ έρχεται προς ψήφιση στη Βουλή από 22 μέχρι 31 Αυγούστου. Είναι σημαντικό να εκφραστεί καθολική αντίθεση σ’ αυτό: Υποθηκεύει το μέλλον της χώρας αλλά και των παιδιών του καθενός ξεχωριστά.

Ομάδα Πανεπιστημιακών (και όχι μόνο)

Ενάντια στο Πανεπιστήμιο του Μνημονίου"

πηγή: tvxs

σύνδεση με Κάϊρο..για 2 χρόνια....

Το ωραίο είναι ο παππούς να έχει σκύλο, μεγάλο, που χέζει πολύ...

Και να τον βγάζει βόλτα στο πάρκο...:))

Η ατζέντα των δημοσιοκάφρων και τα πολύτιμα αθλητικά παπούτσια

Τα επεισόδια στο Λονδίνο ήταν κοινωνική εξέγερση,

του Μ. Τσιμιτάκη

Η δολοφονία του 29χρονου Μαρκ Ντάγκαν στο προάστιο του Τότεναμ στο βορειοανατολικό Λονδίνο την περασμένη εβδομάδα και τα εκτεταμένα επεισόδια που ακολούθησαν στη βρετανική πρωτεύουσα καθώς και τις περισσότερες από τις αγγλικές πόλεις έχουν επαναφέρει στη Βρετανία μνήμες της θατσερικής περιόδου, όταν οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις που εφαρμόζονταν στη χώρα συνοδεύονταν από ένταση της κρατικής καταστολής και της αστυνομικής αυθαιρεσίας έναντι των εργατών και των εθνοτικών μειονοτήτων, όπως οι μαύροι Βρετανοί και οι Ασιάτες μετανάστες.

Την περασμένη βδομάδα η βρετανική κοινωνία ξύπνησε σε έναν εφιάλτη για να ανακαλύψει με έκπληξη ότι όλες οι αντιθέσεις της πρώτης περιόδου των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων είναι ζωντανές και μάλιστα εξακολουθούν να παράγουν εντάσεις στις ίδιες μάλιστα περιοχές και με πρωταγωνιστές λίγο ώς πολύ τις ίδιες κοινωνικές ομάδες και κοινότητες που βρίσκονταν στο επίκεντρο των γεγονότων και τότε.

Δεν είναι τυχαίο πως μετά το Τότεναμ ήταν οι περιοχές του Brixton και του Hackney αυτές που πήραν «κοινωνική φωτιά», ενώ τα επεισόδια εξαπλώθηκαν με εξαιρετική ακρίβεια πάνω στον χάρτη εκείνων των γειτονιών του Λονδίνου στις οποίες η πλειοψηφία των κατοίκων είναι φτωχοί έγχρωμοι, άνεργοι και μετανάστες.

Η συντηρητική κυβέρνηση Κάμερον, η οποία κυριολεκτικά πιάστηκε «στον ύπνο», τώρα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το σοκ προκειμένου να εφαρμόσει ακόμα πιο σκληρές πολιτικές καταστολής και επιτήρησης εξετάζοντας τόσο τη χρήση πλαστικών σφαιρών από τη μητροπολιτική αστυνομία όσο και τον έλεγχο των κοινωνικών μέσων του διαδικτύου.

Αυτή η τελευταία σκέψη βάζει ήδη τη Βρετανία στο στόχαστρο ακτιβιστών και μη κυβερνητικών οργανώσεων που ασχολούνται με τα ζητήματα της ελευθερίας του λόγου ενώ την απειλεί με συγκρίσεις με δικτατορίες τύπου Αιγύπτου κατά την περίοδο Μουμπάρακ.

Ακόμα η ρητορική περί της πάταξης της «εγκληματικής κουλτούρας», που σύμφωνα με τη βρετανική κυβέρνηση βρίσκεται πίσω από τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας, δημιουργεί το έδαφος για την ανάπτυξη ρατσιστικών τάσεων, αφού εμμέσως συνδέεται με την «αποτυχία της πολυπολιτισμικότητας» που διακήρυξε ο ίδιος ο Βρετανός πρωθυπουργός λίγους μήνες πριν.

* Darcus Howe: Ο Κάμερον και οι κυβερνήτες δεν γνωρίζουν επειδή δεν θέλουν να γνωρίζουν.

Μέσα σε αυτό το κλίμα και με τα ΜΜΕ να λειτουργούν σαν μηχανή προπαγάνδας, απολύτως ευθυγραμμισμένα με τον συντηρητικό λόγο (με φωτεινές εξαιρέσεις, όπως ο "Guardian"), λίγοι είναι αυτοί που τολμούν να πουν δημόσια τα αυτονόητα, ότι δηλαδή δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζεται μια ολόκληρη γενιά ως εγκληματίες ή ότι η διασπορά και η γεωγραφική κατανομή των επεισοδίων που συγκλόνισαν τη χώρα συγκλίνουν στην ερμηνεία του ως κοινωνικού γεγονότος απόλυτης προτεραιότητας και όχι ως αστυνομικού συμβάντος.

Ο πιο προβεβλημένος από αυτούς είναι σίγουρα ο Darcus Howe, δημοσιογράφος του Channel 4 και του New Statesman, συγγραφέας και ακτιβιστής με πλούσια δράση στους Μαύρους Πάνθηρες και τα κινήματα για τα δικαιώματα των Μαύρων στη Μεγάλη Βρετανία ήδη από τη δεκαετία του '70.

Δίνοντας συνέντευξη την περασμένη βδομάδα στο δελτίο ειδήσεων του BBC απέναντι σε μια καταφανώς επιθετική τηλεπαρουσιάστρια, υπερασπίστηκε τα παιδιά των εργατικών οικισμών και μίλησε για κοινωνική εξέγερση. Στην ερώτηση αν έχει ο ίδιος συμμετάσχει σε ταραχές και επεισόδια και αν τα επικροτεί (τακτική γνωστή και σε εμάς άλλωστε από τον Δεκέμβρη του 2008), χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του, ανταπάντησε πως έχει συμμετάσχει σε συγκεντρώσεις που κατέληξαν σε συγκρούσεις και πως θα περίμενε περισσότερο σεβασμό από το κρατικό κανάλι, ενώ δεν παρέλειψε να υπενθυμίσει πως τα γεγονότα έρχονταν σε ευθεία ιστορική συνέχεια ανάλογων περιστατικών διακρίσεων κατά της κοινότητας των μαύρων στη Βρετανία κατά τις δεκαετίες του '80 και του '90.

Το BBC έκοψε τον Howe στον αέρα πριν προλάβει να ολοκληρώσει, όμως στο youtube το στιγμιότυπο έγινε ανάρπαστο καταγράφοντας μέχρι αυτή την ώρα περίπου 3.000.000 προβολές. Τον συνάντησα στο Νότιο Λονδίνο, στο σπίτι του που βρίσκεται ανάμεσα στα προάστια των Brixton και Croydon, περιοχές που κατοικούνται στην πλειοψηφία τους από μαύρους και μετανάστες και πρωταγωνίστησαν στα επεισόδια των τελευταίων ημερών.

Θα πρέπει μάλλον να αποδώσω σε ειρωνεία της τύχης το ότι, τη στιγμή ακριβώς που ξεκινήσαμε να συζητάμε, δέχτηκε τηλεφώνημα από τη Φιόνα Μπρους, παρουσιάστρια του BBC, η οποία και προκάλεσε το επεισόδιο που με έφερνε εκεί, προκειμένου να ζητήσει συγγνώμη, συντετριμμένη, για τη συμπεριφορά της. Ο ψηλός, ηλικιωμένος αλλά ρωμαλέος Howe γύρισε και με κοίταξε με νόημα. «Με έχουν πάρει όλοι από το BBC. Το θέμα δεν είναι να ζητάνε από εμένα συγγνώμη, αλλά να καταλαβαίνουν τι γίνεται στην κοινωνία. Δεν γνωρίζουν και δεν καταλαβαίνουν».

* Αυτό βέβαια είναι τραγικό να το ισχυρίζεται κανείς για δημοσιογράφους και μάλιστα σε μια εποχή κρίσης της δημοσιογραφίας.

Το ξέρω. Είμαι δημοσιογράφος τριάντα χρόνια και πιστεύω ότι η κρίση του Τύπου θα βαθύνει. Βρες μου έστω ένα άρθρο τα τελευταία χρόνια που να μην ακολουθεί την ατζέντα όπως τη διαμορφώνουν οι πολιτικοί, αλλά να καταλαβαίνει τι γίνεται στην κοινωνία. Μας παραξενεύει μετά που οι νέοι που ήταν στους δρόμους ή που δεν διαβάζουν εφημερίδες;

* Τι συνέβη αυτές τις μέρες στο Λονδίνο, κατά τη γνώμη σας; Η αστυνομία και η κυβέρνηση μιλούν για κουλτούρα εγκληματικότητας οργανωμένων συμμοριών. Αν οι νέοι δεν είναι ενημερωμένοι, τότε μήπως πράγματι μιλάμε για εγκληματικά στοιχεία αναμεμειγμένα με μια επιπόλαιη συμπεριφορά;

Το ότι δεν διαβάζουν εφημερίδες δεν σημαίνει ότι δεν είναι ενημερωμένοι. Έχουν τα δικά τους κανάλια, κυρίως μέσα από το διαδίκτυο και δικές τους πολύπλοκες κοινωνικές δομές. Ξέρουν πολύ καλά ότι ο κόσμος εξεγείρεται σε όλη την Ευρώπη και με τον τρόπο τους το έφεραν αυτό και στη Βρετανία. Η κυβέρνηση είναι κάτι μεγαλοαστοί ή μεσοαστοί από το Κέμπριτζ και την Οξφόρδη, που δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει να ζεις σε εργατική περιοχή, να είσαι μαύρος και άνεργος με κρατικά επιδόματα. Και παρουσιάζονται σήμερα έκπληκτοι. Πώς να μην είναι, όντας τόσο αποκομμένοι;

Δανείζονται από τα παιδιά μας τη μουσική και την κουλτούρα τους και την καταναλώνουν σε κλειστά κλαμπ με ακριβά ποτά και κοκαΐνες, αλλά δεν έχουν ιδέα για εμάς. Οι ταξικές και φυλετικές προκαταλήψεις είναι βαθιά ριζωμένες στην άρχουσα τάξη της Βρετανίας.

Όλα τα στοιχεία της κοινωνικής έκρηξης, ήταν παρόντα: φτώχεια, ανεργία, διακρίσεις της αστυνομίας και συστηματική κακομεταχείριση των νεαρών μαύρων, έλλειψη προοπτικών με τις περικοπές στην Παιδεία. Το μείγμα ήταν εκρηκτικό. Έλειπε μόνο η σπίθα, η οποία ήρθε με τον θάνατο του Μαρκ Ντάγκαν επιβεβαιώνοντας το ρητό ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Υπάρχει μεγάλη Ιστορία αστυνομικής καταπίεσης και εξίσου μεγάλη Ιστορία αντίστασης σε αυτήν. Ο Κάμερον και οι κυβερνήτες δεν γνωρίζουν επειδή δεν θέλουν να γνωρίζουν.

* "Σαν φάρσα" συμπληρώνει το ρητό. Εδώ όμως φαίνεται πως επαναλαμβάνεται με φοβερή ακρίβεια.

Το 1985 η αστυνομία σταμάτησε έναν μαύρο γιατί η ημερομηνία της άδειας οδήγησής του δεν ήταν σωστή. Τον πήγαν σπίτι και εκεί σκότωσαν τη μητέρα του. Ξέσπασαν παρόμοιες ταραχές τότε σε όλη την περιοχή.

Για να σας φέρω πιο κοντά, μόλις τον Μάιο που μας πέρασε ένας νεαρός μαύρος στο Brixton βρέθηκε σκοτωμένος πέφτοντας από τον πέμπτο όροφο ενός κτηρίου. Η αστυνομία είπε πως πρόκειται για αυτοκτονία, τα στοιχεία όμως δεν συνηγορούν σε αυτή την εκδοχή.

Κατά πάσα πιθανότητα αυτό το παιδί, ο Ντάγκαν, μεγάλωσε ακούγοντας τους γονείς του και τους φίλους τους να του λένε αυτές τις ιστορίες. Η προφορική παράδοση είναι ζωντανή σε αυτές τις κοινότητες και ο Ντάγκαν ήξερε πολύ καλά ποια είναι η θέση του στην κοινωνία. Στο Τρίνινταντ, από όπου κατάγομαι, λέμε ότι το να παρατηρείς και να καταλαβαίνεις κάποιον είναι τέχνη.

Όταν βλέπω τη φωτογραφία αυτού του παιδιού που κοιτάζει τον φακό ευθεία, καταλαβαίνω πως ήταν σκληρό και έξυπνο παιδί. Αυτά τα παιδιά υφίστανται τη διάκριση της αστυνομίας και το ξέρω γιατί το βλέπω με τον εγγονό μου. Στην αρχή, όταν ήταν γύρω στα δεκαπέντε, κάνανε πλάκα, ήταν μαγκιά να σε έχουν ψάξει οι μπάτσοι και παίζανε μεταξύ τους λέγοντας «ναι, κι εμένα με ψάξανε». Τώρα πια στα δεκαοχτώ τον ενοχλεί - το βλέπει πια πολιτικά.

Παλιότερα για να σε ψάξουν έπρεπε να έχουν σοβαρές υποψίες. Τώρα, με τον αντιτρομοκρατικό νόμο, σταματάνε όποιον θέλουν και κάνουν ό,τι θέλουν. Την ημέρα που σκοτώθηκε ο Ντάγκαν στο Τότεναμ, τον σταμάτησαν ξανά για έλεγχο. Όταν η οικογένεια του θύματος πήγε στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής να ζητήσει εξηγήσεις, ο τοπικός διοικητής δεν γνώριζε τίποτα, γιατί αυτοί οι έλεγχοι γίνονται από ειδικές μονάδες που δεν έχουν καμιά επαφή με την κοινότητα.

Για τέσσερις ώρες δεν εμφανίστηκε κανείς να τους μιλήσει, κάτι που συνιστά μέγιστη ασέβεια. Άλλοι αστυνομικοί τις ίδιες ημέρες σταματούσαν νεαρούς μαύρους και μετανάστες και τους προειδοποιούσαν να μην κατέβουν στις καρναβαλικές εκδηλώσεις που θα πραγματοποιούνταν σε μια γειτονιά λίγο πιο κάτω. Με ποιο δικαίωμα; Ο σεβασμός είναι σοβαρό θέμα σε αυτές τις περιοχές.

* Θα πρέπει να επιμείνω στο ερώτημα της εξέγερσης. Αν ήταν εξέγερση και τι σας κάνει να το πιστεύετε αυτό. Δεν υπήρξαν αιτήματα, ούτε καν συγκεκριμένοι στόχοι. Μόνο ένα πλιάτσικο χωρίς τέλος.

Ήταν το μέγεθος, η έκταση και η ένταση του φαινομένου. Και ήταν και το ότι γνωρίζω από πού έρχονται και πώς ζουν αυτά τα παιδιά. Τα εργοστάσια είτε κλείνουν είτε προσλαμβάνουν μετανάστες με πολύ χαμηλά ημερομίσθια. Οι οικογένειες αυτών των παιδιών συνήθως είναι διαλυμένες γιατί και οι γονείς είναι άνεργοι - όταν υπάρχουν και αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα. Δεν ακούγεται πιο έξω, αλλά στη Βρετανία σήμερα υπάρχει πολλή φτώχεια. Τους κλείσανε τώρα τα κέντρα νεότητας στα οποία μαζεύονταν και αύξησαν τα δίδακτρα ώστε να είναι βέβαιο πια ότι κανείς από αυτούς δεν θα πάει ποτέ στο πανεπιστήμιο.

Ξέρετε, όταν εγώ τελείωσα τις σπουδές μου στα Νομικά -ήμουν από τους λίγους μαύρους που είχαν σπουδάσει- η μόνη δουλειά που μπορούσα να βρω τα πρώτα χρόνια ήταν... ταχυδρόμος. Αλλά και σήμερα ακόμα, που τα πράγματα έχουν βελτιωθεί, πόσοι νεαροί μαύροι πιστεύετε ότι σπουδάζουν και δη στα καλά πανεπιστήμια, αυτά της ελίτ; Ελάχιστοι και σε πολλές περιπτώσεις κανένας.

Έπειτα δείτε τη λίστα με τα κλοπιμαία που δημοσίευσαν οι εφημερίδες. Ξέρετε ποιο είναι το πρώτο αντικείμενο; Αθλητικά παπούτσια. Λένε ότι αυτό δείχνει απληστία. Λοιπόν όχι, σας λέω ότι πολλά από αυτά τα παιδιά δεν έχουν ούτε καν τα χρήματα να αγοράσουν αυτά τα παπούτσια που φοράνε οι συνομήλικοί τους που έχουν κάποια χρήματα. Και σας λέω ότι υπάρχουν οικογένειες στη Βρετανία που ζουν με επιδόματα της πρόνοιας και τρώνε μια φορά την ημέρα και έπειτα η μητέρα κλειδώνει το ψυγείο. Αλλά πώς να το ξέρουν αυτό οι δημοσιογράφοι;

* Μια τελευταία ερώτηση αφορά την πληθυσμιακή σύνθεση των εξεγερμένων. Είναι ένα θέμα της μαύρης κοινότητας ή όχι μόνο; Εγώ στον δρόμο είδα μικρές ομάδες.

Βεβαίως, δεν κάνει διαφορά: μαύροι, λευκοί η Ασιάτες, όλοι φτωχοί είναι. Παρατηρήστε και κάτι άλλο όμως, ότι η πληθυσμιακή σύνθεση των φτωχών περιοχών του Λονδίνου αφορά στην πλειοψηφία τους μαύρους κατοίκους. Σε κάποιες περιπτώσεις φτάνει και το 90%. Αυτά τα γεγονότα ανέκοψαν προς ώρας τον εθνικιστικό και τον αντιμεταναστευτικό λόγο, που είναι ενδημικός στη βρετανική κοινωνία, αλλά φοβάμαι μόνο για λίγο.

*Συνέντευξη του Darcus Howe στον Ματθαίο Τσιμιτάκη για την εφημερίδα "Αυγή", 14/08/2011

πηγή: tvxs

Έρχεται με ερπύστριες..

Έρχεται στην Ελλάδα και 4ος τρομονόμος

http://www.enet.gr

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ

Νομοσχέδιο με διατάξεις που ποινικοποιούν τη δημόσια έκφραση γνώμης, εφόσον αυτή αποδεδειγμένα παρακινεί μεγάλο αριθμό ατόμων στη διάπραξη κάποιου τρομοκρατικού αδικήματος, έχει στα χέρια του ο υπουργός Δικαιοσύνης Μιλτ. Παπαϊωάννου. Πρόκειται για τη μεταφορά στην ελληνική έννομη τάξη της σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης αλλά και της απόφασης της Ε.Ε. για την πρόληψη της τρομοκρατίας.

Τρία είναι τα νέα τρομο-αδικήματα που τυποποιούνται με το σχέδιο αυτό ως νέες συμμετοχικές μορφές τρομοκρατικής δράσης στο άρθρο 187Α του ποινικού κώδικα: η δημόσια πρόκληση (διέγερση) για τέλεση τρομοκρατικού αδικήματος, η στρατολόγηση σε τρομοκρατική ομάδα και η εκπαίδευση υποψήφιων τρομοκρατών σε χρήση εκρηκτικών υλών (μέσω Διαδικτύου).

Τα αδικήματα αυτά συμπληρώνουν το θεσμικό έκτρωμα της έκτακτης τρομονομοθεσίας που απλώνεται τα τελευταία δέκα χρόνια (κυρίως μετά την 11η Σεπτεμβρίου) σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. Με την εισαγωγή και στην ελληνική νομοθεσία των τριών νέων τρομο-αδικημάτων, ουδείς μπορεί πλέον να εγγυηθεί ότι σ' αυτά δεν θα συμπεριληφθούν ως ποινικά κολάσιμες, απόψεις, ιδέες και ανοικτές κοινωνικές δράσεις ατόμων, συλλογικών φορέων και πολιτικών οργανώσεων, τους οποίους οι μηχανισμοί καταστολής αυθαιρέτως θα χαρακτηρίσουν «επικίνδυνους» για τη δημόσια τάξη και την ασφάλεια του κράτους.

Ηδη η κυβέρνηση από τον περασμένο Σεπτέμβριο κατήργησε, εν κρυπτώ, τις προστατευτικές διατάξεις προηγούμενου τρομονόμου, οι οποίες δεν θεωρούσαν τρομοκρατία τη δράση υπέρ της ελευθερίας και την άσκηση θεμελιωδών ατομικών, πολιτικών ή συνδικαλιστικών δικαιωμάτων!

Ομως και πολύ πριν απ' την κατάργηση αυτή, οι διατάξεις της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας είχαν εφαρμοσθεί ήδη στους νεαρούς διαδηλωτές της Λάρισας από το Δεκέμβρη του 2008. Αν και στο δικαστήριο οι κατηγορίες περί συμμετοχής μαθητών σε τρομοκρατική οργάνωση κατέπεσαν, εν τούτοις το θεσμικό και νομικό ζήτημα που δημιουργήθηκε είναι τεράστιο.

Η επιτροπή που συνέθεσε το τελικό κείμενο του νέου, τέταρτου κατά σειρά, «τρομονόμου», έδωσε μεγάλη βαρύτητα στη διατύπωση του αδικήματος της δημόσιας παρακίνησης, καθώς αυτό απειλεί ευθέως την άσκηση κατοχυρωμένων θεμελιωδών δικαιωμάτων (ελευθερία έκφρασης και διακίνησης ιδεών).

Σύμφωνα με τη διατύπωση της σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης, η διάθεση μηνύματος στο κοινό με πρόθεση την παρακίνηση στη διάπραξη τρομοκρατικού αδικήματος τιμωρείται ανεξάρτητα εάν συνηγορεί άμεσα ή έμμεσα υπέρ της διάπραξης αυτών των αδικημάτων! Το μόνο προαπαιτούμενο είναι να προκαλείται, αορίστως, κίνδυνος τέλεσης ενός ή περισσότερων τέτοιων αδικημάτων.

Οπως επισημαίνουν ωστόσο νομικοί, η διατύπωση αυτή είναι τόσο αόριστη και γενική, που ανοίγει παράθυρο για τη δίωξη ως τρομοκρατών ακόμη και όσων εκφράζουν ριζοσπαστικές απόψεις ή ασκούν έντονη κριτική σε μια κρατική πολιτική, αρκεί να αιωρείται κάποιος αόρατος τρομοκρατικός κίνδυνος!

Για να αποτραπούν οι παρενέργειες αυτές, προστέθηκαν στις ευρωπαϊκες συμβάσεις ορισμένες επιφυλάξεις σύμφωνα με τις οποίες οι νέες ποινικές τρομο-διατάξεις δεν έχουν σκοπό να επηρεάσουν καθιερωμένες αρχές που αφορούν την ελευθερία της έκφρασης και το δικαίωμα του συνέρχεσθαι. Ομως ούτε αυτή η διατύπωση θεωρήθηκε επαρκής προστασία.

Εχοντας μπροστά της αυτό το νομικό δίλημμα, η ελληνική επιτροπή που επεξεργάσθηκε το νομοσχέδιο, κατέληξε σε μια διαφορετική νομικοτεχνική προσέγγιση. Συνέδεσε ευθέως το αδίκημα της δημόσιας πρόκλησης-παρακίνησης σε τέλεση τρομοκρατικού εγκλήματος με το αποτέλεσμα που είναι δυνατόν αυτή η δημόσια παρακίνηση να επιφέρει. Ετσι, όρος του αξιόποινου για τη δημόσια παρακίνηση είναι να έχει διαπραχθεί πραγματικά κάποιο τρομο-έγκλημα, το οποίο να επηρέασε άμεσα την κοινωνική ζωή και ειρήνη.

Σύμφωνα λοιπόν μ' αυτή την εκδοχή της επίμαχης διάταξης, η δημόσια παρακίνηση υπέρ της τρομοκρατίας (με οποιονδήποτε τρόπο κι αν γίνεται αυτή), τιμωρείται μόνο εφόσον η πράξη είχε ως συνέπεια την τέλεση εκ μέρους πολλών ατόμων (και όχι μόνον ενός), συγκεκριμένων τρομο-αδικημάτων. Με τη διατύπωση αυτή τα μέλη της επιτροπής προσπάθησαν να αποφύγουν μια γενικευμένη ποινικοποίηση είτε της απλής δημόσιας έκφρασης γνώμης, είτε της απλής συμπάθειας προς την τρομοκρατία γενικώς, καθώς μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν αντίθετη με το ισχύον συνταγματικό πλαίσιο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στον ελληνικό ποινικό νόμο υπάρχουν άρθρα που τιμωρούν τη δημόσια διέγερση σε τέλεση αδικημάτων (κακουργημάτων και πλημμελημάτων). Ομως οι διατάξεις αυτές είναι γενικές, αφορούν όλα τα ποινικά αδικήματα.

Το Συμβούλιο της Ευρώπης και η Ε.Ε., αντίθετα, απαιτούν ειδικές ρυθμίσεις για τα συγκεκριμένα εγκλήματα που έχουν σχέση με τρομοκρατική δράση. Το ίδιο ακριβώς απαιτεί και η κοινοτική οδηγία, που ποινικοποιεί τη διάδοση του ρατσιστικού-ξενοφοβικού λόγου, ο οποίος προκαλεί μίσος στην κοινωνία και οδηγεί στην τέλεση αξιόποινων πράξεων (ρατσιστικών εγκλημάτων).

Λίγο πιο εύκολο ήταν πάντως το έργο της επιτροπής για τη μεταφορά στην εσωτερική έννομη τάξη των άλλων δύο διατάξεων, οι οποίες τιμωρούν:

*Οποιον παραπλανά ή προσκαλεί άλλο πρόσωπο να συμμετάσχει σε διάπραξη τρομοκρατικού αδικήματος ή να προσχωρήσει σε οργανωμένη ομάδα (στρατολόγηση).

*Εκείνον που δίνει μέσω Διαδικτύου οδηγίες και συμβουλές για χρήση εκρηκτικών και άλλων ουσιών με σκοπό την τέλεση τρομοκρατικών αδικημάτων. Ωστόσο και στις διατάξεις αυτές υπάρχει ζήτημα αοριστίας ως προς τον ορισμό του εγκλήματος και της παράνομης συμπεριφοράς.

Και τα τρία νέα τρομο-αδικήματα εισάγουν ειδικές μορφές συμμετοχής στα βασικά εγκλήματα του αυτουργού της πράξης είτε του μέλους μιας οργάνωσης και λογικά πρέπει να τιμωρούνται με ελαφρύτερες ποινές. Ωστόσο η επιτροπή κατέγραψε μια προφανή δυσαναλογία στην επιβολή ποινών για συμμετοχική δράση στις υποθέσεις τρομοκραρτίας, καθώς σε αρκετές περιπτώσεις, η απλή συμμετοχή και συνεργεία τιμωρείται το ίδιο αυστηρά με την αυτουργία!

Ετσι δεν πρότεινε συγκεκριμένες ποινές για τα τρία νέα συμμετοχικά αδικήματα, έως ότου εξορθολογισθούν-μειωθούν οι ποινές που προβλέπονται στο άρθρο 187Α. Τη λύση αυτή επιτάσσει άλλωστε η αρχή της αναλογικότητας, αλλά και η ίδια η ευρωπαϊκή σύμβαση, καθώς παραπέμπει σε ποινική τιμωρία ανάλογη της συμμετοχικής δράσης.

Αν και η κύρωση της ευρωπαϊκής σύμβασης και της απόφασης-πλαισίου, μας υποχρεώνει να την μεταφέρουμε στην ελληνική έννομη τάξη, είναι άγνωστο ακόμη εάν και πότε ο Μ. Παπαϊωάννου αποφασίσει να μεταφέρει το επίμαχο νομοσχέδιο για ψήφιση στη Βουλή.

πηγή: diktiospartakos

Και για όσους θέλουν να πάρουν μια γεύση από αυτά έρχονται και περιγράφονται πιο πάνω, δείτε τι γίνεται τώρα στην Αγγλία, στις εξαιρετικές όμορφες δημοκρατίες (που) όμορφα καίγονται..