Με δένει ένα Τί,
Μιαν ασύγκριτη
Μελαγχολία προς τα Περασμένα.
-Οι Διθύραμβοι. Τα
Λήναια και τ’ Αδώνια.
Μιαν αδερφικιά
Ενατένιση
Προς τα Μακρυνά. Τ’
ό,τι δεν ειπώθη. ο αιώνιος
Ερχομός κι ο μισεμός
-και του μισεμού ο καημός.
Ναπολέων Λαπαθιώτης,
Αδώνια (1912)
Αδώνια
Από τη Βικιπαίδεια,
την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τα Αδών(ε)ια ή Αδώνια
μυστήρια ήταν ετήσια γιορτή σε ανάμνηση του θανάτου και της ανάστασης του Άδωνη
σε όλες σχεδόν τις πόλεις της Αρχαίας Ελλάδας. Ο θάνατος και η ανάσταση του
Άδωνη είχε σχέση με τον ετήσιο κύκλο της βλάστησης και της καρποφορίας. Η
διάρκειά τους ποίκιλλε: αλλού κρατούσαν δυο, τρεις ή και εφτά ημέρες, ενώ δεν
εορτάζονταν παντού την ίδια εποχή του έτους.
Οι πρώτες ημέρες της
γιορτής (αφανισμός) ήταν πένθιμες. Οι γυναίκες, που μόνο αυτές έπαιρναν μέρος
στη γιορτή, είχαν την επιμέλεια της κηδείας του θεού και θρηνούσαν το χαμό του.
Μετά με λυμένα μαλλιά και γυμνόστηθες γυρνούσαν στους δρόμους περιφέροντας
κέρινα και πήλινα ομοιώματα του θεού και έψελναν πένθιμους ύμνους με τη
συνοδεία αυλού γίγγρα. Το πρωί της επόμενης μέρας, πετούσαν ομοιώματα του θεού
σε πηγές ή σε ποτάμια. Μετά την πάροδο των πένθιμων ημερών, οι πιστοί γιόρταζαν
με οργιαστική χαρά την ανάστασή του (εύρεσις) με χορούς και πλούσια γεύματα.
No comments:
Post a Comment