αυτόκλητες γλίτσες

..όπως και το να εξισώνουν τις δράσεις του Ρουβίκωνα με τον φασισμό και τα μαχαιρώματα των χρυσαύγουλων.

Το "με αυτές τις πράξεις καταλύεται το κράτος δικαίου" είναι ό,τι πιο κωμικό έχω ακούσει τελευταία.

η ενδυματολογική ηγεμονία της Αριστεράς

Εξαπανέκαθεν με συγκλόνιζαν τα δράματα των αστών και δη των ξινομούρηδων, καθωσπρεπάδων. Μην αμφιβάλλετε, έχουν κι αυτοί τα προβλήματά τους. Ξες τι είναι να μην μπορείς να πας στο Πολυτεχνείο ντυμένος Φορτσάκης?

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών
Εξάρχεια Πατήσια Μεταξουργείο Μετς.

Κάνουν ό,τι λάχει.
Πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδειών
φτιάχνουν δρόμους και ενώνουν ερήμους
διερμηνείς σε καμπαρέ της Ζήνωνος
επαγγελματίες επαναστάτες
παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν
τώρα παίρνουν χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθούν
αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται.

Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα
στις ταράτσες παλιών σπιτιών
Εξάρχεια Βικτώρια Κουκάκι Γκύζη.

Πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια μανταλάκια
τις ενοχές σας αποφάσεις συνεδρίων δανεικά φουστάνια
σημάδια από καύτρες περίεργες ημικρανίες
απειλητικές σιωπές κολπίτιδες
ερωτεύονται ομοφυλόφιλους
τριχομονάδες καθυστέρηση
το τηλέφωνο το τηλέφωνο το τηλέφωνο
σπασμένα γυαλιά το ασθενοφόρο κανείς.

Κάνουν ό,τι λάχει.

Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου
γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή.

Όλοι οι φίλοι μου ζωγραφίζουνε με μαύρο χρώμα
γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο
γράφουνε σε συνθηματική γλώσσα
γιατί η δική σας μόνο για γλύψιμο κάνει.

Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα
στα χέρια σας. Στο λαιμό σας.

Οι φίλοι μου.

Κατερίνα Γώγου

Από τη συλλογή Τρία κλικ αριστερά (1978).

τον κόσμο ανάποδα

[....]

Η Amazon σκέφτεται να ανοίξει στις ΗΠΑ 2.000 μίνι μάρκετ εντελώς αυτοματοποιημένα, χωρίς προσωπικό. Μπαίνοντας ο πελάτης στο μαγαζί, θα σκανάρει στο τερματικό το έξυπνο κινητό, οι κάμερες θα παρακολουθούν το κάθε του βήμα και ό,τι κατεβάσει από τα ράφια, θα χρεώνεται αμέσως στον λογαριασμό του. Με αυτόν τον τρόπο υπολογίζουν πως θα γλιτώσουν είκοσι χιλιάδες μισθούς.

Σύμφωνα με τις προβλέψεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, μέχρι το 2030 αυτός ο εκσυγχρονισμός θα έχει αφανίσει το 40% των σημερινών θέσεων εργασίας στον ανεπτυγμένο κόσμο. Δηλαδή η ανεργία γίνεται προϋπόθεση της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Και έτσι έχουμε την εξής αναστροφή: Ενώ ο άνθρωπος είναι το μόνο πραγματικό κεφάλαιο, αυτό το κεφάλαιο εκμηδενίζεται από το χρήμα, που έχει δικτατορική ισχύ και μας εκπορνεύει βαθιά.

Ποιο είναι το αντίδοτο; Η αγάπη και η δημιουργία. Οποιος αγαπάει δεν μετράει. Οπου το χρήμα έχει αξία, οι λέξεις δεν έχουν καμία (βλέπε τον πολιτικό λόγο στη Βουλή). Εκεί που οι λέξεις έχουν αξία (βλέπε δημιουργία) το χρήμα δεν έχει καμία. Αλήθεια, ποια είναι η αξία ενός στίχου του Σολωμού; Ή ακόμα του συνόλου του ποιητικού έργου του Καρούζου που πέθανε με χαρτί απορίας; Ενώ ένας ασήμαντος βουλευτής μπορεί σε τέσσερα χρόνια να έχει αγορεύσει μόνο ένα «ναι» ή ένα «όχι» και να παίρνει μισθό αρεοπαγίτη.

Δηλαδή τον μεγαλύτερο μισθό που δίνει το κράτος. Για να δούμε τον κόσμο σωστά, πρέπει να τον δούμε ανάποδα. Και τότε ίσως να τον καταλάβουμε και κάτι να κάνουμε. Αλλιώτικα, όλοι συντηρούμε και αναπαράγουμε τον καπιταλισμό. Ακόμα και με αριστερή ρητορική. Βλέπε στα καθ’ ημάς ΣΥΡΙΖΑ.

Απόσπασμα από το άρθρο "Η ανωμαλία της ομαλοποίησης" του Περικλή Κοροβέση στην Εφημερίδα των Συντακτών. Εξαιρετικός και εύστοχος όπως πάντα, ο αρθρογράφος εντοπίζει και περιγράφει την ουσία του (όλου) προβλήματος, αφήνοντας την πόρνη (που νομίζει ότι είναι βασιλιάς) γυμνή, με τις τρύπες/πληγές της εκτεθειμένες στα αχόρταγα ζουμ του τηλεσκηνοθέτη.

νουδού: ένα ξεκάθαρα σύγχρονο, διαγαλαξιακό κώμα

ζουν ανάμεσά μας