τον κόσμο ανάποδα

[....]

Η Amazon σκέφτεται να ανοίξει στις ΗΠΑ 2.000 μίνι μάρκετ εντελώς αυτοματοποιημένα, χωρίς προσωπικό. Μπαίνοντας ο πελάτης στο μαγαζί, θα σκανάρει στο τερματικό το έξυπνο κινητό, οι κάμερες θα παρακολουθούν το κάθε του βήμα και ό,τι κατεβάσει από τα ράφια, θα χρεώνεται αμέσως στον λογαριασμό του. Με αυτόν τον τρόπο υπολογίζουν πως θα γλιτώσουν είκοσι χιλιάδες μισθούς.

Σύμφωνα με τις προβλέψεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, μέχρι το 2030 αυτός ο εκσυγχρονισμός θα έχει αφανίσει το 40% των σημερινών θέσεων εργασίας στον ανεπτυγμένο κόσμο. Δηλαδή η ανεργία γίνεται προϋπόθεση της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Και έτσι έχουμε την εξής αναστροφή: Ενώ ο άνθρωπος είναι το μόνο πραγματικό κεφάλαιο, αυτό το κεφάλαιο εκμηδενίζεται από το χρήμα, που έχει δικτατορική ισχύ και μας εκπορνεύει βαθιά.

Ποιο είναι το αντίδοτο; Η αγάπη και η δημιουργία. Οποιος αγαπάει δεν μετράει. Οπου το χρήμα έχει αξία, οι λέξεις δεν έχουν καμία (βλέπε τον πολιτικό λόγο στη Βουλή). Εκεί που οι λέξεις έχουν αξία (βλέπε δημιουργία) το χρήμα δεν έχει καμία. Αλήθεια, ποια είναι η αξία ενός στίχου του Σολωμού; Ή ακόμα του συνόλου του ποιητικού έργου του Καρούζου που πέθανε με χαρτί απορίας; Ενώ ένας ασήμαντος βουλευτής μπορεί σε τέσσερα χρόνια να έχει αγορεύσει μόνο ένα «ναι» ή ένα «όχι» και να παίρνει μισθό αρεοπαγίτη.

Δηλαδή τον μεγαλύτερο μισθό που δίνει το κράτος. Για να δούμε τον κόσμο σωστά, πρέπει να τον δούμε ανάποδα. Και τότε ίσως να τον καταλάβουμε και κάτι να κάνουμε. Αλλιώτικα, όλοι συντηρούμε και αναπαράγουμε τον καπιταλισμό. Ακόμα και με αριστερή ρητορική. Βλέπε στα καθ’ ημάς ΣΥΡΙΖΑ.

Απόσπασμα από το άρθρο "Η ανωμαλία της ομαλοποίησης" του Περικλή Κοροβέση στην Εφημερίδα των Συντακτών. Εξαιρετικός και εύστοχος όπως πάντα, ο αρθρογράφος εντοπίζει και περιγράφει την ουσία του (όλου) προβλήματος, αφήνοντας την πόρνη (που νομίζει ότι είναι βασιλιάς) γυμνή, με τις τρύπες/πληγές της εκτεθειμένες στα αχόρταγα ζουμ του τηλεσκηνοθέτη.