η φυσική αποδέσμευση από τον βασανιστή δεν συνιστά απελευθέρωση

Ελεύθεροι ή Εγκαταλελειμμένοι?

του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου

Δημοσιεύθηκε: 16/02/2015

Ελευθερώθηκαν όσοι κρατούνταν παράνομα στην Αμυγδαλέζα.

Απομένει να μάθουμε για ποια εγκλήματα κατηγορούνται οι υπόλοιποι που παραμένουν όμηροι στα Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Απομένει όμως και να δούμε τι ακριβώς υφή έχει η ελευθερία που χαρίστηκε σε όσους διαβήκαν την πόρτα του κολαστηρίου προς μια κοινωνία που δεν έχει δώσει ακόμα καμία ηθικά υπεύθυνη απάντηση για την μοίρα αυτών των ανθρώπων.

Μπορεί να ελευθερώθηκαν λοιπόν κάποιοι συντετριμμένοι όμηροι του Ναζιστικού παρακράτους.

Ελευθερώθηκαν όμως μόνο από τον καθημερινό τους βασανισμό, από τους βιαστές υπαρχιφύλακες, από τα άμεσα δεσμά τους.

Ελευθερώθηκαν όμως από την απόγνωση;

Ελευθερώθηκαν όμως από τον διωγμό και την ρατσιστική μισανθρωπία, ελευθερώθηκαν από την στέρηση της οποιασδήποτε αξιοπρέπειας, ελευθερώθηκαν από τον τρόμο της εξαθλίωσης στα χέρια των διεφθαρμένων Ελληνικών αρχών, ελευθερώθηκαν από τους μαχαιροβγάλτες της κάθε παρακρατικής συμμορίας;

Ελευθερώθηκαν από την αδικία που υπέστησαν με κόστος την ίδια τους την ζωή και αν ναι ποια είναι η δικαιοσύνη που τους αποκατέστησε?

Ελεύθεροι σε σωματικό επίπεδο μπορεί μεν να αφέθηκαν οι πρόσφυγες που ήταν παράνομα κρατούμενοι στην Αμυγδαλέζα, όμως η ελευθερία δεν σταματάει στην φυσική αποδέσμευση από τον βασανιστή αλλά απαιτεί και συνθήκες για να επιβιώσει.

Ελεύθεροι λοιπόν αφέθηκαν οι παράνομα κρατούμενοι από την Αμυγδαλέζα ώστε να κάνουν τι ακριβώς;

Ελεύθεροι να σέρνονται σαν φαντάσματα μιας Ναζιστικής ντροπής που δεν τολμάει να πει το όνομα της;

Τους περιμένει άραγε τους εξοντωμένους ελεύθερους κάποιο πρόγραμμα περίθαλψης, υποστήριξης και επανένταξης/επαναπατρισμού σε κάποια κοινωνία ή αφήνονται ανυπεράσπιστοι στο έλεος της μοίρας των δολοφονικών καθαρμάτων που λυμαίνονται τους δρόμους της Ελλάδας?

Εφιστώ την ύψιστη προσοχή στις παραισθησιογόνες τακτικές του Ναζισμού, και απαιτώ μηδενική ανοχή στα εγγειοβελτιωτικά έργα της φρίκης.

Ελευθερία δεν είναι το να σε εγκαταλείπουν συντετριμμένο και ανυπεράσπιστο στο έλεος στυγερών συμμοριών του παρακρατικού οργανωμένου εγκλήματος, ελευθερία υπάρχει μόνο όταν, εάν και εφ’ όσον τηρούνται οι απαραίτητες συνθήκες που σου εξασφαλίζουν τα ανθρώπινα σου δικαιώματα.

Ακόμα, αφού ομολογείται επίσημα ότι αυτοί οι άνθρωποι κρατούνταν παράνομα, ποιοι είναι εκείνοι που έβαζαν τις υπογραφές τους προκειμένου να τελείται αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας?

Δεν θα αποδοθούν ευθύνες από την δικαιοσύνη σε όσους συνέργησαν σε αυτή την ειδεχθή και βιομηχανικής κλίμακας παρανομία?

Ποιος θα λογοδοτήσει για τα εκατοντάδες χαμένα εκατομμύρια της Ε.Ε. και τις δολοφονίες, τους βασανισμούς, τις αυτοκτονίες των κρατουμένων; Επιχειρείται συγκάλυψη και νομιμοποίηση του Ναζιστικού παρακράτους και του οργανωμένου εγκλήματος;

Η ανεύθυνη και χωρίς ανθρωπιστικό σχεδιασμό απελευθέρωση των κρατούμενων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και η εκ του πλαγίου νομιμοποίηση του Ναζιστικού παρακράτους που κρατούσε ομήρους είναι μια βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια της Ελληνικής κοινωνίας.

Εννοείται ότι δεν δαιμονοποιώ τα αθώα θύματα, μόνο στέκομαι δίπλα τους και καταγγέλλω τις εγκληματικές συμμορίες που τα έφεραν σε αυτή την τραγική μοίρα, αναζητώντας την δικαίωση και περίθαλψη των αθώων θυμάτων και απαιτώντας να κατονομασθούν και να εισπράξουν τα νόμιμα οι υπαίτιοι, τόσο οι ηθικοί και πολιτικοί αυτουργοί, όσο και το οργανωμένο έγκλημα που εκτέλεσε αυτό το αίσχος.

Αν δεν απαντηθούν οι άνωθι ερωτήσεις το τάχιστο, τότε δια μέσω της Κυβέρνησης Τσίπρα απλά μετακυλίεται η βόμβα της ανθρωπιστικής κρίσης και συνεχίζεται η διαχείριση του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας σε άλλα επίπεδα, με θύματα πάντα τους ίδιους ανυπεράσπιστους ανθρώπους και κέρδη για τις ίδιες ακριβώς δολοφονικές μαφίες που τους κρατούσαν ομήρους εξαφανίζοντας εν ονόματι τους σχεδόν ένα δισεκατομμύριο ευρώ από επιχορηγήσεις της Ε.Ε.

πηγή: το νόστιμον ήμαρ