το lobbying βαθιά κατάλαβέ το, δεν θα δουλέψει μόνο, στήριξέ το

Για την Ιστορία, οι μόνοι Έλληνες ευρωβουλευτές που καταψήφισαν αυτή την κατάπτυστη οδηγία είναι ο Χουντής και η Σακοράφα. 

Κι ενώ δεν περιμέναμε από Σπυράκηδες, Κεφαλογιάννηδες και τα χρυσαύγουλα να στηρίξουν το δικαίωμα των λαών της Ευρώπης για ανεξάρτητη ενημέρωση και ελεύθερη έκφραση, προκάλεσαν αηδία και ανακάτεμα οι Συριζαίοι ευρωβουλευτές οι οποίοι επέλεξαν να ΑΠΕΧΟΥΝ από την ψηφοφορία!!

Οδηγία για τα Copyrights: Αν ίσχυε ήδη, δεν θα είχε αποκαλυφθεί το σκάνδαλο Novartis

«Έγκλημα κατά της δημοκρατίας», «εργαλείο λογοκρισίας», «νόμος δικτατόρων», είναι λίγοι μόνο από τους χαρακτηρισμούς που έχουν χρησιμοποιηθεί για να περιγράψουν την Οδηγία της ΕΕ την οποία υπερψήφισε το ευρωκοινοβούλιο πριν λίγες ημέρες με το πρόσχημα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων.

Πόσο αλήθεια είναι όμως αυτό; Ποιες ανάγκες καλύπτει πραγματικά η επίμαχη και άκρως αμφιλεγόμενη Οδηγία, ποιους προστατεύει και ποιους στοχοποιεί;

Συνεχίζοντας την προσπάθεια ενημέρωσης γύρω από το περίπλοκο αυτό θέμα, το Κουτί της Πανδώρας μίλησε με τον μηχανικό παραγωγής και διοίκησης Κωνσταντίνο Τζωαννόπουλο ο οποίος «φώτισε» άγνωστες για το ευρύ κοινό πτυχές της νέας αυτής Οδηγίας που μέσα στα επόμενα δύο χρόνια θα πρέπει να έχει ενσωματωθεί στις εθνικές νομοθεσίες των κρατών-μελών της ΕΕ, δημιουργώντας ένα πραγματικά δυστοπικό διαδικτυακό περιβάλλον.

Προστατεύει τους δημιουργούς περιεχομένου;

Το επιχείρημα ότι η νέα Οδηγία προστατεύει τους «μικρούς» δημιουργούς οποιουδήποτε περιεχομένου καταρρίπτει μιλώντας στο Κουτί της Πανδώρας ο Κωνσταντίνος Τζωαννόπουλος. «Δεν έχει καμία βάση ότι η οδηγία έχει στόχο να προστατέψει τον δημιουργό. Πρώτα απ’ όλα επειδή ήδη το ισχύον νομικό πλαίσιο για τα πνευματικά δικαιώματα είναι δρακόντειο», εξηγεί.

«Από κει που το ίντερνετ έδωσε στο χρήστη τη δυνατότητα να γίνει από καταναλωτής, δημιουργός, τώρα τον υποχρεώνει να μπει πίσω από την τριπλέτα εισπρακτική εταιρεία, εκδότης και φίλτρο», σημειώνει, περιγράφοντας ότι «μιλάμε για μια κατάσταση εφιαλτική».

Μάλιστα, κάνοντας λόγο για εργαλείο λογοκρισίας, ο κ. Τζωαννόπουλος δε διστάζει να συγκρίνει τη νέα οδηγία με την επιτροπή λογοκρισίας που ίσχυε στην Ελλάδα σε άλλες, πολύ πιο σκοτεινές εποχές. «Επί χούντας, για να βγει ένα βιβλίο ή ένας δίσκος έπρεπε να περάσει από τον καραβανά με το κόκκινο στυλό, ο καλλιτέχνης έπρεπε να έχει συμβόλαιο με κάποια δισκογραφική, να είναι στην ΑΕΠΙ και τώρα ξαναγυρίζουμε σε αυτό το καθεστώς», δηλώνει.

«Οι μικροί δημιουργοί προστατεύονται ήδη από το ισχύον πλαίσιο, δεν υπήρχε ανάγκη για κάτι τέτοιο».

Μάλιστα, απαντώντας σε όσους περιορίζουν την κριτική τους στην απαγόρευση των memes τονίζει ότι «είναι γελοίο να περιορίζεται η κουβέντα στα memes. Αφορά και τα memes ως αντικείμενο σάτιρας και δημιουργίας, αλλά το πρόβλημα είναι στον έλεγχο του λόγου».

Άρθρο 13: Ο «Δολοφόνος» του ρεπορτάζ

Περιγράφοντας το σημερινό πλαίσιο προστασίας των προσωπικών δεδομένων, ο κ. Τζωαννόπουλος εξηγεί ότι ήδη κάποιος που θεωρεί ότι θίγεται από ένα δημοσίευμα μπορεί να κάνει μια αναφορά μέσω του αμερικανικού νόμου DMCA, με την εταιρεία που φιλοξενεί κάποια ιστοσελίδα στον σέρβερ της να είναι υποχρεωμένη να αφαιρέσει το συγκεκριμένο περιεχόμενο. Στη συνέχεια, η πλευρά που έχει κάνει την ανάρτηση έχει τη δυνατότητα να κάνει ένασταση, ή και να πάει δικαστικά.

«Τώρα με το άρθρο 13 για να δημοσιεύσετε κάτι, η πλατφόρμα στην οποία φιλοξενείται το site σας θα πρέπει να έχει δικαίωμα να σας επιτρέψει να το δημοσιεύσετε», εξηγεί.

Η «διαδρομή» κάθε ανάρτησης μετά την εφαρμογή της οδηγίας - Οι περιπτώσεις να μπλοκαριστεί

Η σφοδρότητα με την οποία η Οδηγία θα χτυπήσει την ερευνητική δημοσιογραφία σε όλη την Ευρώπη, γίνεται ακόμη πιο εμφανής μέσα από το παράδειγμα που φέρνει ο ειδικός.

«Να πάρουμε ένα παράδειγμα από αυτά που βγάλατε στη φόρα; Βγάλατε στη φόρα την υπόθεση Novartis. Αν τότε ίσχυαν τα άρθρα 11 και 13 θα έπρεπε  για να δημοσιεύσετε τα σχετικά ρεπορτάζ να έχει, η εταιρεία στην οποία φιλοξενείται το site σας, προηγούμενη άδεια από τη Novartis για να δημοσιεύσετε τα έγγραφα που αποδεικνύουν τα όσα λέτε», δηλώνει.

Προχωρώντας ένα βήμα παρακάτω, και αναφερόμενος στα επίμαχα άρθρα 11 και 13, σημειώνει ότι «σύμφωνα με το άρθρο 11 (νυν άρθρο 15), για να δημοσιεύσετε κάτι που είναι μεγαλύτερο από ένα μικρό παράθεμα, θα πρέπει να έχετε άδεια από τον εκδότη. Μόνο που ο εκδότης δεν είναι υποχρεωμένος να σας δώσει άδεια. Ο εκδότης μπορεί να σχετίζεται με κάποια εταιρεία η οποία διαπλέκεται και εσείς να θέλετε να την ελέγξετε. Αυτομάτως θα σας φιμώσει, δε θα έχετε άδεια. Αν το συνδυάσουμε και με το άρθρο 13 (νυν 17), που αφορά τα φίλτρα λογοκρισίας, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσετε να κάνετε ρεπορτάζ για εταιρείες που διαπλέκονται με ΜΜΕ, ούτε καν να παραθέσετε ανώδυνα ρεπορτάζ. Δε θα μπορείτε για παράδειγμα να παραθέτετε κάτι από το Πρώτο Θέμα για να του κάνετε κριτική».

«Θα πρέπει ο πάροχος που φιλοξενεί το site σας να έχει άδεια από τη Novartis και την κάθε Novartis, γιατί τα εσωτερικά της έγγραφα είναι πνευματική ιδιοκτησία της», καταλήγει ο κ. Τζωαννόπουλος περιγράφοντας τη μεγάλη απειλή που αντιμετωπίζει πλέον η ερευνητική δημοσιογραφία.

Οι εθνικές νομοθεσίες «όχημα» για λογοκρισία παντού

Όπως εξηγεί, ένα ακόμη ζήτημα δημιουργείται από τον υπερεθνικό χαρακτήρα του διαδικτύου.

 

«Εσάς μπορεί να σας βλέπει κάποιος από την Αγγλία. Ενδεχομένως να χρειαστεί, ανάλογα με την εθνική νομοθεσία να χρειαστεί να μπλοκαριστεί το site σας στην Αγγλία», υποστηρίζει.

Από την άλλη «μπορεί να έχουμε τόσο αυστηρή νομοθεσία στην Ελλάδα ώστε να καταλήξει να διαμορφωθεί η ρύθμιση των φίλτρων λογοκρισίας του παρόχου σας με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορείτε να κάνετε τίποτα τελικά».

«Οι πλατφόρμες αυτές δε θα κάνουν ρυθμίσεις στα φίλτρα τους ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες της κάθε εθνικής νομοθεσίας. Θα πάρουν την αυστηρότερη και θα την εφαρμόσουν επί δικαίων και αδίκων», καταλήγει.

Ποιος κερδίζει τελικά;

Η αλήθεια είναι ότι σε έναν βαθμό, τα μεγαθήρια του διαδικτύου έχουν εκφράσει διαφωνίες με πλευρές της Οδηγίας.

Όμως, είναι αλήθεια ότι θίγονται από αυτήν; Όπως μας εξηγεί ο κ. Τζωαννόπουλος, στο επίκεντρο της συζήτησης βρίσκεται η ανερχόμενη αγορά των φίλτρων λογοκρισίας που θα επιβληθούν σε όλες τις πλατφόρμες μέσω της νέας Οδηγίας.

«Οι μεγάλες εταιρείες δε συμφωνούν με το άρθρο 11, όμως με το άρθρο 13 μια χαρά βολεύονται και η Google που μέσω της θυγατρικής της Alphabet έχει έτοιμα φίλτρα λογοκρισίας, και η facebook που έχει φίλτρα και η αμερικανική Audible Magic που παράγει φίλτρα λογοκρισίας και έχει σκάσει ένα σωρό λεφτά για να περάσει η οδηγία, να πουλήσει τα προγράμματα και να έχει το μονοπώλιο», δηλώνει, εξηγώντας ότι η αγορά των φίλτρων θα μετατραπεί σε μονοπώλιο. Άλλωστε, σε άρθρο του ο κ. Τζωαννόπουλος χαρακτηρίζει το άρθρο 13 «κερκόπορτα δημιουργίας μονοπωλίων»

Επίσης υπέρ της Οδηγίας ήταν, το «ολιγοπώλιο», όπως το χαρακτηρίζει, των πανεπιστημιακών εκδόσεων, οι αντίστοιχες ΑΕΠΙ της Γαλλίας και των ΗΠΑ, η Motion Picture Association of America και άλλες τέτοιες ενώσεις.

Λογοκρισία χωρίς όρια; Στο στόχαστρο και τα emails

Όπως σημειώνει ο κ. Τζωαννόπουλος, η Οδηγία είναι ασαφώς γραμμένη επίτηδες, ώστε να μπορεί να ερμηνευτεί κατά το δοκούν και να επεκτείνεται σε πλευρές που ο απλός χρήστης θεωρεί «ιδιωτικές».

 

Σε αυτό το πλαίσιο σημειώνει ότι συνολικά οι περιορισμοί της Οδηγίας θα μετατραπεί «περάσει και σε έλεγχο των emails και των chats επειδή παραβίαση των πνευματικών δικαιωμάτων μπορεί να γίνει και σε group chats ή μέσω αποστολής περιεχομένου σε λίστα πολλαπλών αποδεκτών».

«Αν οι Χουνταίοι δεν ήταν τόσο ηλίθιοι θα είχαν σκεφτεί αυτόν τον τρόπο λογοκρισίας», σχολιάζει χαρακτηριστικά.

Ευθύνες στην ελληνική πλευρά

Σκληρή κριτική άσκησε ο κ. Τζωαννόπουλος και στην ελληνική κυβέρνηση και την επιτροπή για τη διαδικτυακή προσβολή δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, υποστηρίζοντας ότι εκτιμά πως η Οδηγία θα ενσωματωθεί στην ελληνική νομοθεσία πολύ σύντομα.

Ευθύνες για το θέμα επέρριψε και στον Δημήτρη Παπαδημούλη, λόγω της θεσμικής του θέσης ως αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου. Καταγγέλλει μάλιστα ότι οι εταιρείες λόμπι που λειτουργούσαν υπέρ του άρθρου 13 μονοπώλησαν τις επαφές με βουλευτές του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, με ευθύνη των εισηγητών, χωρίς η ηγεσία του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου να ασκήσει επαρκή εποπτεία.

Συγκεκριμένα, τονίζει ότι «όπως κατέδειξε το Corporate Europe Observatory, οι εισηγητές της Οδηγίας έδιναν σε μη καταγεγραμμένους λομπίστες πρόσβαση σε αξιωματούχους και ευρωβουλευτές, ενώ ταυτόχρονα Κομισιόν και Ευρωκοινοβούλιο μιλούσαν για τεράστιο lobbying από τις εταιρείες Πληροφορικής, μόνο που η λομπιστική δραστηριότητα μονοπωλήθηκε από το εκδοτικό καρτέλ».

«Αν δεν έχεις ελευθερία λόγου στο ίντερνετ, πλέον δεν έχεις ελευθερία λόγου πουθενά»

«Μιλάμε για προληπτική, αυτόματη, ελεγχόμενη από ιδιωτικά διαπλεκόμενα συμφέροντα, λογοκρισία των πάντων», δηλώνει ο Κωνσταντίνος Τζωαννόπουλος.

«Από την απλή καλλιτεχνική ή ακόμη και χαβαλετζίδικη δημιουργία ενός πιτσιρικά μέχρι το ερευνητικό ρεπορτάζ και την πολιτική κριτική. Αυτό ήθελαν να περάσουν», συμπληρώνει.

«Ο κόσμος στην Ελλάδα νομίζει ότι το ίντερνετ είναι για καρδούλες και για να διαβάζει για τον Παΐσιο. Όμως το ίντερνετ είναι η προέκταση των δικαιωμάτων μας στον μη ψηφιακό χώρο. Τα ψηφιακά μας δικαιώματα είναι ανθρώπινα δικαιώματα. Αν δεν έχεις ελευθερία λόγου στο ίντερνετ, πλέον δεν έχεις ελευθερία λόγου πουθενά», καταλήγει, περιγράφοντας την  πραγματικά δυστοπική εικόνα που φαίνεται να πλησιάζει.

πηγή: το Κουτί της Πανδώρας