ξεδιάντροποι αλαζόνες

[.....]

Η ηθική είναι μια έννοια τόσο φθαρμένη από την ανάλυση και τον σχετικισμό που έχει υποστεί διαχρονικά ώστε πλέον ακούγεται σαν θέμα κουραστικής διάλεξης σε νυσταλέα αμφιθέατρα της φιλοσοφικής, ή καταγγελτική κατήχηση από ιερωμένο που εξοργίζεται άδικα με την εκ φύσεως ατελή ανθρώπινη φύση και το ιδιοτελές των ενστίκτων της.

Η ηθική όμως δεν είναι ούτε για γέλια, ούτε για χασμουρητά. Είναι επιτακτική ανάγκη να είναι προσδιορισμένη η ηθική φιλοσοφία μιας κοινωνίας που θέλει να επιβιώσει.

Όποια κοινωνία δεν οριοθετεί εαυτόν βάσει σαφών ηθικών κανόνων, που σέβονται την δικαιοσύνη, την αξιοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, πολύ σύντομα γλιστράει σε καταστάσεις που αφήνουν ανεξίτηλα τραύματα, ακόμα και εξαφανίζουν έθνη και πολιτισμούς. Έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν.

Στην Ελλάδα σήμερα έχουν πάψει να τηρούνται ακόμα και τα πιο ισχνά προσχήματα ηθικής συνείδησης. Παραθέτω δυο παραδείγματα σκανδαλώδους ηθικής πρόκλησης σταχυολογημένα μόνο από την τελευταία εβδομάδα.

Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας κος. Ταμήλος δηλώνει ατάραχος και αυτολεξεί, σε τηλεοπτική εμφάνιση, πως «το να καθαρίζει μετανάστες η Χρυσή Αυγή βόλευε την Νέα Δημοκρατία επειδή έτσι αντιμετωπίζονταν το μεταναστευτικό χωρίς να παίρνει κάποια επίσημη ευθύνη η Κυβέρνηση και η Ελληνική Αστυνομία».

Εν ολίγοις, ο κος Ταμήλος, βουλευτής της Ν.Δ., επαναλαμβάνω, ξεστομίζει, ανερυθρίαστα, πως το Ελληνικό κράτος προσλαμβάνει, συνεργάζεται ή απλά ανέχεται δολοφόνους, τραμπούκους, και καθάρματα που έχουν συνείδηση σμέρνας, προκειμένου να διαχειριστεί μια ανθρωπιστική κρίση.

Κανένας εισαγγελέας δεν φαίνεται να ταράζεται από την επίσημη καταγγελία που εκστομίζει κάποιος που προφανώς μιλάει μετά λόγου γνώσεως, αφού πρόκειται για στέλεχος της παράταξης που ο ίδιος κατηγορεί για ηθική συναυτουργία δολοφονιών αθώων ανθρώπων, και μάλιστα ένα στέλεχος που έχει καθαγιαστεί με τα καλύτερα λόγια από τον ίδιο τον κο. Αντώνη Σαμαρά.

Αίφνης, νομιμοποιείται ως κανονική και γενικά αποδεκτή η πραγματικότητα του να ακούγονται στο Μαξίμου ατάκες του τύπου «καλά κάνουν και τους ξεκοιλιάζουν τους βρομιάρηδες οι δικοί μας, να μην λερώνουμε και τα χέρια μας».

Αίφνης, καθιερώνεται ως φυσιολογικό και δεδομένο τό ότι στην κορυφή της εξουσίας βρίσκονται άνθρωποι που κυβερνούν εκμεταλλευόμενοι την εγκληματική δράση Ναζιστικών συμμοριών.

Αίφνης, οι χειρότερες υποψίες όλων μας επαληθεύονται.

Σε άλλη τηλεοπτική εμφάνιση, ο άνθρωπος που προσωποποιεί την παράνοια και διαστροφή της σύγχρονης Ελλάδας, ο πρώην τηλεπωλητής και νυν Υπουργός Υγείας, που πληρώνεται από το δημόσιο αλλά εξυπηρετεί, καθ' ομολογίαν του, ιδιωτικά συμφέροντα, ο αχαρακτήριστος και λίαν επικίνδυνος Σπυρίδων Γεωργιάδης, αρνείται να κάνει διάλογο με τον έγκριτο νευροχειρούργο κο. Π. Παπανικολάου, έναν επιστήμονα που εργάζεται για την σωτηρία του συνανθρώπων του ενώ το κράτος του χρωστάει δεδουλευμένα ενός χρόνου και αρνείται να του καταβάλει υπερωρίες και εφημερίες. Ο τουλάχιστον παιδαριώδης κος Γεωργιάδης δεν διστάζει να επικαλεστεί τον πολιτικό χώρο στον οποίο ανήκει ο γιατρός ως δικαιολογία για να τον περιφρονήσει, ενώ οι τηλεθεατές γνωρίζουν πως ο πραγματικός λόγος που αρνείται να απαντήσει στον κο Παπανικολάου είναι επειδή ο τελευταίος επιμένει να μιλάει, με στοιχεία, περί των άθλιων συνθηκών που επικρατούν στα δημόσια νοσοκομεία.

Ο ανεκδιήγητος κος Γεωργιάδης προφανώς αγνοεί ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να αρνηθεί, ούτε τυπικά, αφού είναι δημόσιος υπάλληλος σε στιγμή δημόσιου διαλόγου και άρα έχει καθήκον να απαντά με τον ίδιο σεβασμό που εισπράττει τον μισθό και τα προνόμια της θέσης του, σε οποιονδήποτε πολίτη, και δη σε έναν γιατρό που αγωνίζεται υπέρ και πέραν του καθήκοντος.

Το ότι ένας Υπουργός απαξιώνει τον συνομιλητή του, έναν έγκριτο και αξιοσέβαστο πολίτη που σώνει ζωές σχεδόν αμισθί, επί καθημερινής βάσης, επειδή αυτός ανήκει σε μη αρεστό πολιτικό χώρο είναι μια δικαιολογία κάποιου που πάσχει από βασικές ικανότητες κοινωνικότητας, για να μην μιλήσουμε για την αδυναμία του κου Γεωργιάδη να συνειδητοποιήσει, επιτέλους, πως όποιο αξίωμα και αν κατέχει, η φρασεολογία επιπέδου «δεν σου μιλάω εσένα επειδή είσαι κομμουνιστής» μαρτυρά μια συμπεριφορά περισσότερο ταιριαστή σε μουτρωμένο ανήλικο και όχι σε δημόσιο λειτουργό.

Είναι αρκετά σημαίνοντα αυτά τα δύο απίστευτα παραδείγματα, αφενός αλαζονείας που μαρτυρά αυταρχισμό νηπίου και αφετέρου ξεδιάντροπης ομολογίας περί εκμετάλλευσης της δράσης δολοφονικών συμμοριών, ώστε να συμπεράνει κανείς πως η ηθική πυξίδα της Ελληνικής συγκυβέρνησης έχει χάσει κάθε αξιοπιστία, και το ναυάγιο είναι αναπόφευκτο.

[...]

 

ολόκληρο το άρθρο του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου, εδώ.