δημοσκοπική αριθμητική ή πως να χάσεις κερδίζοντας...

Να τα πούμε? (περιφερειακές εκλογές και ευρωεκλογές 2014)

2014.05.26

Και τώρα που μας τελείωσαν, σαφώς και θα τα πούμε. Διότι και αυτές οι εκλογές έδειξαν όλα εκείνα που οι δημοσκοπήσεις και τα spin των δημοσιολογούντων ήθελαν να κρύψουν τόσους μήνες. Το συμπέρασμα στα γρήγορα και σε 5 σειρές είναι αρκετά ξεκάθαρο. Δεν είναι ο σύριζα που κέρδισε, είναι η ΝΔ που έχασε. Και στην ευρώπη. Όποιος ήταν εναντίον του ευρωπαϊκού πρότζεκτ εκτινάχθηκε. Πάμε τώρα και στις λεπτομέρειες.

Το σκηνικό της μάχης.

Μια μικρή αναδρομή στο σκηνικό της μάχης. Οι εκλογές του μάη του 2014 εδώ και πάνω από 6 μήνες είχαν αναδειχθεί σε κεντρικό πολιτικό στόχο του σύριζα. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που η κυβέρνηση έκανε τα πάντα για να τις υποβαθμίσει. Τοποθέτησε τις ευρωεκλογές εντελώς παράλογα στη δεύτερη κυριακή των τοπικών εκλογών με την ελπίδα πως πολλοί δεν θα πάνε να ψηφίσουν. Καλούσε τους πάντες να πάνε στην παραλία αντί να ασχολούνται με τόσο ταπεινά ζητήματα όπως οι εκλογές κλπ κλπ.

 

Από την άλλη μεριά ο σύριζα είχε παρατήσει κάθε άλλη πολιτική δράση θεωρώντας πως μια νίκη στις διπλές εκλογές θα κλόνιζε την κυβέρνηση και θα προκαλούσε εθνικές εκλογές. Υπήρχε βέβαια μια γενική αδυναμία να δείξουν πως θα συμβεί αυτό τη στιγμή που παρά την καταρρέουσα και ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η σημερινή βουλή έχει αρκετούς πρόθυμους βουλευτές, είτε από τα λιμά του πασοκ, είτε από αυτά του καμμένου και της έσω έτοιμης δημάρ.

Αυτή η αδυναμία να δειχθεί ένας τέτοιος μηχανισμός λύτρωσης όμως, δεν εμπόδισε ολόκληρο το μηχανισμό του σύριζα από το να σηκώσει ψηλά τον πήχη και να μην κάνει τίποτα άλλο πέρα από το να περιμένει τις εκλογές.

Τα πρώτα παρατράγουδα

Το πόσο αδύναμη ήταν αυτή η τακτική φάνηκε από την αρχή, από τη διαδικασία επιλογής των τοπικών υποψηφιοτήτων και χωρίς να μπούμε σε πολλές τοπικές λεπτομέρειες. Το φιάσκο των επιλογών του μνημονιακού πασόκου, αλλά και λίγο δημαρ αλλά σίγουρα τώρα σύριζα βουδούρη και νάζι-καρυπίδη, έδειξε από την αρχή αυτό που όλοι γνωρίζουμε αλλά τα στελέχη του σύριζα κρύβουν πίσω από μισόλογα. Πως ο σύριζα είναι ένα πολύ κλασικό top-down μεταπολιτευτικό ελληνικό κόμμα χωρίς επαφές στην ελληνική κοινωνία, χωρίς δημοκρατία, που βασίζεται σε μια ρουσοπούλια προπαγάνδα και τακτική του ώριμου φρούτου για να καλύψει τα κενά του.

Όλες εκείνες οι βάσιμες υποσχέσεις των κινημάτων που ο σύριζα είχε δώσει, πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων ειδικά μετά τις εκλογές του 2012, όπου και άλλαξε η πολιτική τακτική υπό τον τίτλο “κυνηγώντας τον μεσαίο χώρο” ή την μονίμως άυλη έλληνα συνταξιούχο που θα τους έδινε υποτίθεται το πολυπόθητο χαρτί για την εκλογική αυτοδυναμία. Αν μας καθόταν καμιά σκουριά και καμιά καθαρίστρια του ΥΠΟΙΚ και καμιά ΕΡΤ δεν θα πούμε όχι, αλλά μέχρι εκεί παιδιά

Και σαν να μην έφτανε αυτό, μόλις έσκασε η βόμβα, οι spin doctors του σύριζα το γύρισαν στον καλαματιανό. Αντιστρέφοντας το επιχείρημα περί έλλειψης κινηματικής δράσης και δημοκρατίας στον σύριζα, έδειξαν πως όταν αφήνουμε τις τοπικές κοινωνίες να επιλέξουν δημοκρατικά μόνες τους, τότε αυτές επιλέγουν καρυπίδηδες. Κάτι που φυσικά είναι μισή αλήθεια, αλλά δείχνει ακριβώς τον επικοινωνιακό τρόπο με τον οποίο σκέφτονται στην κουμουνδούρου. Αν είναι να σωθούμε από ένα φιάσκο, θα κατηγορήσουμε και την ίδια τη δημοκρατία με φιλελέ επιχειρήματα περί ενός άξεστου και ανίκανου λαού.

Γιατί είναι μισή αλήθεια? Διότι πράγματι η περιφέρεια μακεδονίας είναι για ιστορικούς λόγους μια κατήμαυρη περιφέρεια που ψηφίζει νδ με απόλυτες πλειοψηφίες και μας έχει προσφέρει τόσα λουλούδια της πολιτικής ζωής σαν τον ψωμιάδη που -να υπενθυμίσουμε- τις καλές εποχές εκλεγόταν με τσαβικά ποσοστά. Αλλά από την άλλη οι τοπικές οργανώσεις του σύριζα, δύσκολα μπορούν να χαρακτηριστούν μαζικές οργανώσεις. Όχι μόνο στη μακεδονία. Γενικά. Από τα διάφορα ανέκδοτα που έχω ακούσει για δαύτες και από την αδυναμία σύριζα να πείσει το κοινό του να οργανωθεί με το παραδοσιακό τρόπο που όλοι ξέρουνε και σιχαίνονται, δεν είναι καθόλου παράλογο. Οργανώσεις χωρίς καμία πολιτική ισχύ, με διάφορους καρεκλοκένταυρους που παίζουν ρισκ και μοιράζουν υποθετικές καρέκλες (διότι τι άλλο να κάνουν?). Δεν είναι παράλογο να απομακρύνουν ακόμα και αυτούς που βρίσκονται πολιτικά πολύ κοντά ή και μέσα στο σύριζα (άλλωστε από εκεί έχω ακούσει τις ιστορίες).

Και σε αυτή την κατάντια έχει τεράστιο ρόλο η κουμουνδούρου. Ακριβώς διότι έκανε, ό,τι είναι δυνατό, προκειμένου να τις ξεδοντιάσει και να τις αφήσει να έχουν τον κλασικό ρόλο που είχαν στην ελληνική μεταπολίτευση. Αυτόν του χειροκροτητή και του αγγελειοφόρου της γραμμής. Ένας ρόλος ταπεινωτικός για σκεπτόμενους ανθρώπους, που όμως δούλευε σχετικά καλά στις εποχές των παχιών αγελάδων. Τότε που μαζί με την ντουντούκα υπήρχαν και διορισμοί και δωράκια, αλλά αυτό δεν αφορά ακριβώς το σήμερα και δεν αφορά ακριβώς τον σύριζα που δεν έχει ακόμα επαφές με το μέλι.

Άρα ναι τον καρυπίδη τον επέλεξαν οι τοπικές οργανώσεις, αλλά αυτές οι τοπικές οργανώσεις καμία σχέση δεν έχουν με δημοκρατία ή με οποιαδήποτε μαζικότητα. Κι επειδή η ζωή είναι ειρωνικό πράγμα ο καρυπίδης βγήκε περιφερειάρχης στο δεύτερο γύρο 

Οι τοπικές εκλογές.

Είναι πάντα ένα περίεργο φρούτο. Και πολύ δύσκολα μπορείς να βγάλεις συμπεράσματα για δαύτες από τη στιγμή που αφορούν τοπικές κοινωνίες και η επαφή είναι πολύ συχνά προσωπική. Έτσι εξηγούνται και τα αποτελέσματά τους, έτσι εξηγείται το γιατί το εξαφανισμένο πασοκ, έκανε μια καλή εμφάνιση έστω και μέσω “ανεξαρτήτων”. Από τη στιγμή που ο σύριζα εδώ και τουλάχιστον 2-3 χρόνια, όχι μόνο δεν επέλεξε να παίξει το χαρτί των κινημάτων και της από τα κάτω δημοκρατίας, αλλά στην ουσία τα άφησε στη γωνία μόνο και μόνο για να δίνουν έναν αέρα μάνου τσάο στην ηγεσία, ήταν λογικό οι τοπικές εκλογές να τον απογοητεύσουν. Μόνο σε δήμους χωρίς προσωπική επαφή όπως αυτός των αθηνών, ο σύριζα τα πήγε καλά, ειδικά αν θυμηθούμε πως πρόκειται για έναν κατεξοχήν δεξιό δήμο. Αλλά οι 700.000 αθηναίες που ψηφίζουμε στην Α αθηνών, πολυ σπάνια κατοικούμε στο κέντρο. Έτσι ο δήμος αθηναίων βασίζεται περισσότερο στην μηντιακή δημοκρατία παρά στην προσωπική επαφή.

Με αυτό δεν θέλω να μειώσω την υποψηφιότητα σακελαρίδη που ήταν πολύ καλή, αλλά να τη θέσω στο μηντιακό της πλαίσιο. Στην αθήνα ψηφίζουμε μια συμπαθητική φάτσα που ίσως μας υπόσχεται να κάνει κάτι. Και κυρίως -όπως και στις προηγούμενες εκλογές- για να φύγει ο προηγούμενος δήμαρχος. Και ο καμίνης (που ψηφίστηκε ακριβώς για να φύγει ο μανιακός με το πριόνι κακλαμάνης), έχει την τιμή να έχει καταφέρει να είναι πιο αντιπαθής και από τον κακλαμάνη. Κυρίως γιατί αποδεικνύει με κάθε του λέξη πως είναι ένας αριβίστας έτοιμος να συνεργαστεί ακόμα και με τους ναζί για να προωθήσει την πολιτική του καριέρα. 

Οπότε το να μην αναφέρω τι έγινε στις τοπικές, το κάνω ακριβώς μόνο και μόνο επειδή δεν μπορείς να βγάλεις πολλά συμπεράσματα που να μην έχουν μέσα ντεσού που μόνο οι ντόπιοι ξέρουν.

Γενικό συμπέρασμα περιφερειακών

Ο σύριζα δεν κέρδισε. Η τακτική του όμως απέδωσε. Ποια είναι αυτή η τακτική? Η κλασική μεταπολιτευτική τακτική του TINA. Με λίγα λόγια οι υποψήφιοί του στις περισσότερες περιπτώσεις απέτυχαν να συσπειρώσουν τον κόσμο στον πρώτο γύρο. Οι περισσότεροι που δεν ήθελαν να ψηφίσουν ΝΔ ψήφισαν κάτι άλλο κι όχι σύριζα. Στον δεύτερο πάλι, το έριξαν με κλειστή τη μύτη απαντώντας στο δίπολο. Μόνο έτσι εξηγείται το 16% του φρέσκου αντιμνημονιακού βουδούρη στον πρώτο γύρο.

Αν σας θυμίζει κάτι αυτό καλά κάνει και σας το θυμίζει. Το φθινόπωρο του 2010 ο σύριζα επιλέγει στην περιφέρεια αττικής, ένα άλλο πασοκικό πουλέν, τον κ.μητρόπουλο. Που με περίσσια αμετροέπεια μας διαφήμιζε πως όχι μόνο θα πάρει την περιφέρεια, αλλά θα πάει να διαπραγματευτεί αυτοπροσώπως με τους ευρωπαίους διότι αυτός λέει ξέρει να μιλάει τη γλώσσα τους. Κι όλη αυτή η παράσταση τοπάρχη σε ιθαγενείς, δεν του απέφερε παρά ένα ταπεινωτικό 6,23%. Αλλά έτσι είναι. Τακτική που κερδίζει δεν την αλλάζεις 

Ακόμα και η πολυδιαφημισμένη δούρου δεν κατάφερε να ξεπεράσει στον πρώτο γύρο το ποσοστό που πήρε ο σύριζα ούτε τον μάη του 2012, μένοντας στα ίδια. Το εντυπωσιακό φυσικά με τη δούρου είναι ότι εξελέγη περιφερειάρχης (και συγχαρητήρια) μόνο και μόνο διότι μια ακόμη φορά οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ έκλασαν μαζικά την ηγεσία και πήγαν να την ψηφίσουν.

2 χρόνια μετά τις εκλογές 2012, ο σύριζα δεν έχει πείσει περισσότερους ψηφοφόρους για την πρόταση του, απλά ελπίζει οτι οι ψηφοφόροι μην έχοντας άλλη λύση θα τον ψηφίσουν. Αυτή είναι στην ουσία της η τακτική του ώριμου φρούτου. Γιατί αυτή έχει προβλήματα να πετύχει το έχω γράψει σε παλιότερα άρθρα.

Το πόσο έχασε η ΝΔ φάνηκε στην μακεδονία όπου στις 2 από τις 3 περιφέρειες οι επίσημοι υποψήφιοι μαυρίστηκαν σταθερά ακόμα κι αν δεν υπήρχε αντίπαλος από τον σύριζα. Ο τζιτζικώστας μάλιστα εκλέχθηκε με τσαβικό ποσοστό του 70% 

Και μία ακόμα παρατήρηση. Οι περιφέρειες εκείνες που έχουν πληγεί λιγότερο από την κρίση (αιγαίο, κρήτη) είναι εντυπωσιακό πως διατήρησαν το παλιό μεταπολιτευτικό σκηνικό. Ένας πασόκος εναντίων ενός νεοδημοκράτη με ποσοστά γύρω στο 60% από τον πρώτο γύρο. Μοναδική εξαίρεση το ιόνιο, όπου έγινε μια καραμπόλα και ο υποψήφιος του σύριζα πέρασε στο δεύτερο γύρο και μάλιστα εξελέγει. Αλλά το ιόνιο έχει ένα ισχυρό ΚΚΕ από παλιότερα (16%) με αποτέλεσμα προφανώς οι ψηφοφόροι του να μην άκουσαν τη γραμμή του περισσού (λέτε να τους διαγράψουν μαζικά?) και να ψηφίσουν έλλογα τον συριζαίο υποψήφιο.

Χαχανα

Αν χρειάζεται μια ειδική μνεία σε αυτές τις εκλογές αυτή δεν είναι άλλη από την επίδοση των χαχάνων. Η οποία ήταν πάρα πολύ καλή. Και υπάρχει λόγος γιαυτό.

Τα χάχανα μετά την επίθεση που δέχθηκαν από την κυβέρνηση με αφορμή τη δολοφονία φύσσα (ωω ένα ελάφι), και την προφυλάκιση της μισής κοινοβουλευτικής τους ομάδας, ευτυχώς έχασαν την όρεξη για ακτιβισμούς και ταυτόχρονα έχασαν και το φωτοστέφανο που μέχρι τότε τα μήντια πρόσφεραν στα αγόρια (σόρυ για τα κορίτσια, αυτά να πάνε να πλύνουν κανα πιάτο). Κι αυτό ήταν σίγουρα ένα σοκ για το κοινό στο οποίο απευθύνονταν, δηλαδή κατά βάση ένα αντιμνημονιακό δεξιό/απολιτίκ κοινό που βολόδερνε ανάμεσα στο λάος, τον καμμένο και τα λιμά της νδ. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε ότι “ωρίμασαν” και άρχισαν να συμπεριφέρονται περίπου ως κλασικό ελληνικό μεταπολιτευτικό κόμμα. Δηλαδή συμβιβάστηκαν.

Όμως η βόμβα κασσιδιάρη με το βίντεο μπαλτάκου έκανε τεράστιο πάταγο. Όχι μόνο τα χάχανα απέδειξαν πέρα από πάση αμφιβολία ότι διώκονται ιδιώνυμα για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, αλλά ταυτόχρονα απονομιμοποίησαν πλήρως την ελληνική δικαιοσύνη από το να τους δικάσει. Η ίδια η κοτζαμάνη που αποκαλύπτεται στο βίντεο ότι εκτελεί τις εντολές του υπουργού της, απαγόρευσε τη δημοσιοποίηση άλλων βίντεο με ανάλογο περιεχόμενο που θα εξέθεταν την ίδια, την κυβέρνηση και ό,τι έχει απομείνει από την ελληνική δικαιοσύνη. Ο σύριζα να υπενθυμίσουμε στο συγκεκριμένο σκηνικό κράτησε μια υπεύθυνη αριστερή στάση, λέγοντας πως υπάρχουν και καλοί δικαστές σε αυτόν τον κόσμο, σαν να λέμε δηλαδή πως οι αρκούδες χέζουν στο δάσος.

Παρά λοιπόν το γεγονός ότι η αποκάλυψη του βίντεο έμεινε στην επικαιρότητα σκάρτα μια βδομάδα, οι επιπτώσεις της για το κοινό των χαχάνων ήταν σίγουρα πολύ πιο δραματικές. Διότι τώρα ο κάθε κασσιδιάρης θα μπορεί να ισχυρίζεται βάσιμα, όχι μόνο πως είναι αντι-συστημικός (αφού όλο το σύστημα προσπαθεί να τον φιμώσει), αλλά και πως η αναστολή των ευγενών ακτιβισμών των χαχάνων δεν γίνεται διότι συμβιβάστηκαν στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό, αλλά γιατί ολόκληρο το σύστημα έχει πέσει να τους φάει.

Και αυτό έγινε εμφανές σε αυτές τις εκλογές. Όπου η νδ φυλλορροεί, τα χάχανα κερδίζουν πόντους και βάζουν τις βάσεις για να γίνουν ο κύριος εκφραστής της δεξιάς αντιμνημονιακής ψυχής. Ρόλο που φυσικά δεν μπορεί να παίξει ο καμμένος, από τη στιγμή που πρόλαβε και κάηκε μόνος του. Τον μάη του 2012 δηλαδή με τα ραβασάκια προς τον πρόεδρο της δημοκρατίας.

Ευρωεκλογές ελλάδας

Τώρα εδώ τι να πούμε. Ο σύριζα είναι πρώτο κόμμα. Αλλά με τόσο κακά ποσοστά που είναι εμφανές ότι όχι μόνο δεν του δίνουν αυτοδυναμία, αλλά δείχνουν περίτρανα πως δύο χρόνια μετά την εκλογή μιας μισητής κυβέρνησης που έκανε τα πάντα για να δείξει ότι είναι ο darth vader, ο σύριζα συνεχίζει να σουλατσέρνει σε ποσοστά αντίστοιχα των εκλογών του 2012.

Η ΝΔ χάνει από εκλογές σε εκλογές σταθερά ένα 8-10% έτσι για να γουστάρει (ακόμα κι όταν δεν κυβερνά). Το πασόκ τα πήγε περίφημα χάνοντας κάτι λιγότερο από το 50% της δύναμής του (στο δρόμο προς τον αφανισμό). Ο θοδωράκης θα είναι χεσμένος από τη χαρά του διότι κατάφερε να πείσει το 6% του εκλογικού σώματος και το ΚΚΕ επίσης διότι βαδίζει προς την ανυπαρξία με πιο αργά βήματα από τη νδ και το πασοκ. Και τώρα που είπαμε για χεσμένος, επανεμφανίστηκε ο καρατζαφέρης και μάλιστα κατάφερε να συγκεντρώσει ένα πολύ καλό 2,7% ειδικά αν σκεφτούμε το πόσο έχει εξαφανιστεί από τα ΜΜΕ και το πόσο ανταγωνισμός υπάρχει στο δεξιό στρατόπεδο με τα δεξιά γκρουπούσκουλα και τις μεταγραφές των πουλέν του (βορίδη και άδωνη).

Τους δημαρίτες ποιος τους κλάνει τώρα (το ίδιο ισχύει και για τους καμμένους που χάνουν τη μάχη της αντιμνημονιακής δεξιάς) και το ίδιο ισχύει και για τα φιλελέδια. Ο τζήμερος δε (το μεγάλο πουλέν της AthensVoice, του Σκάι και λοιπών δυνάμεων το 2012) κατάφερε να συγκεντρώσει λιγότερες ψήφους ακόμα κι από τους κυνηγούς. Τα λέω αυτά για να τα βλέπει ο θοδωράκης λολ λολ 

Η ανταρσύα πραγματικά τα πάει άθλια και διαψεύστηκα ότι θα γίνει ο συνασπισμός των 90ς (να παρακαλάει δηλαδή τους ψηφοφόρους για το 3%)

Πάμε τώρα πάλι πίσω στο σύριζα. Μπορείτε να ακούσετε το σπίν που βγαίνει από το επικοινωνιακό επιτελείο και λέει έχουμε διαφορά 4 μονάδων. Αλλά από τη στιγμή που οι εκλογές ήταν δημοψήφισμα αυτό δεν είχε νικητή το σύριζα. Είχε ηττημένη την κυβέρνηση. Με αυτή την εμφάνιση ο σύριζα θα μπορούσε να έχει ελπίδες σε εθνικές εκλογές μόνο αν αυτές γίνονταν σε δύο γύρους και άρα δεν υπήρχε κανένας άλλος υποψήφιος. Αλλιώς θα πρέπει να κάνει αντιμνημονιακές συμμαχίες με τους θοδωράκηδες και τις ελιές (η δημάρ και ο καμένος μάλλον θα έχουν εξαφανιστεί μέχρι τότε).

Οπότε στις επόμενες βδομάδες θα δείτε τον σύριζα να την πέφτει στον θοδωράκη, θα δείτε τον τσίπρα να κυκλοφορεί με σακίδιο και θα δείτε επίσης ακόμα καλύτερες προτάσεις και προσφορές σε αυτό που ο σύριζα θεωρεί φαντασιακό κοινό του θοδωράκη. Θα δείτε πιθανόν και λίγη αυτοκριτική όπως “πρέπει να γειωθούμε με την κοινωνία” (ατάκα κλεμμένη από τους συνασπισμένους των ευρωεκλογών του 2009), αλλά γενικά γερά παιδιά και όλοι μαζί να προστατέψουμε τον αρχηγό, το προφίλ του οποίου χτίζουμε με τόσο κόπο 3 χρόνια τώρα.

Και φυσικά δεν είναι κακό να χτίζεις προφίλ στον τσίπρα που έτσι κι αλλιώς υπό κατάλληλες συνθήκες (βλ. Eurovision debate) λάμπει. Κακό είναι να μην κάνεις τίποτα ιδιαίτερο πέρα από αυτό. Διότι τώρα παιδιά περιμένουμε όλες, το ετήσιο ραντεβού τον σεπτέμβρη και τον σεπτέμβρη θα δώσουμε ραντεβού για την κομβική για τη σωτηρία της χώρας εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας.

Αλλά κατά τάλλα θα φταίει ο θοδωράκης και τα μμε.

Πρακτικά αποτελέσματα.

Πολιτικά λοιπόν οι ευρωεκλογές δεν θα ρίξουν την κυβέρνηση και αυτό είναι εμφανές. Άρα η γραμμή του σύριζα στο πόσο σημαντικές είναι οι ευρωεκλογές δεν έπεισε το εκλογικό σώμα. Τη δευτέρα το πρωί και η κυβέρνηση και ο σύριζα λειτουργούσαν με script language σχεδιασμένη αρκετές μέρες πριν τις εκλογές. Ο τσίπρας πήγε στον παπούλια να του ζητήσει εκλογές και ο σαμαράς σκέφτεται να κάνει ανασχηματισμό.

Αλλά αυτά είναι για τα μάτια του κόσμου και απογοητεύουν όλο και περισσότερους ανθρώπους στην πορεία. Γιατί θυμίζουν ως μορφή εξαιρετικά εκείνο το άλλο μεταπολιτευτικό γαιτανάκι που ζούμε από το 93, όπου το πασόκ και η νδ διαφεντεύουν το σκηνικό και απλά περιμένουν τη σειρά τους να κυβερνήσουν ασκώντας υπεύθυνη αντιπολίτευση.

Υπό αυτή την έννοια η κριτική της πολύ καλής υποψήφιας της ανταρσύας στην αττική, κουτσούμπα ήταν και πραγματική και καίρια. Τι μπορεί να ελπίζει κάποιος όταν ο συρίζα παίζει το παιχνίδι της υπεύθυνης αριστεράς?

Οπότε το πραγματικότερο γεγονός των ευρω-εκλογών είναι η κατάρρευση των ποσοστών των καμμένων και του κυρ φώτη η οποία θα εντείνει τις διασπαστικές πιέσεις μέσα στο κόμμα τους. Και παρότι κάποιοι δημαρίτες μπορούν ακόμα να ελπίζουν να γίνουν βουδούρηδες στο σύριζα, οι περισσότεροι μάλλον θα στραφούν προς την κυβέρνηση που είναι άλλωστε και ο “φυσικός” τους χώρος. Τα ίδια (και χειρότερα) ισχύουν και για τους καμμένους. Άρα κοινοβουλευτικά η κυβέρνηση είναι πιο πιθανό να ενισχυθεί παρά να αποδυναμωθεί ως αποτέλεσμα των εκλογών. Αλλά αυτή η ενίσχυση δεν έχει να κάνει με τη λαϊκή εντολή, έχει να κάνει με το όλο παιχνίδι της βουλευτικής αποστασίας στο οποίο η ελληνική βουλή έχει παλιά παράδοση.

Ευρωεκλογές στην υπόλοιπη ευρώπη

Το ότι η ευρώπη βυθίζεται συνεχώς και απονομιμοποιείται, είναι κάτι γνωστό εδώ και καιρό. Με τις ευρωεκλογές ήρθε η ώρα αυτό να αποτυπωθεί και στα αποτελέσματα. Φυσικά η συγκυβέρνηση σοσιαλδημοκρατίας και δεξιάς (και λιμών δυνάμεων) θα συνεχίσει να υπάρχει και δεν απειλείται πραγματικά καθώς στο ευρωκοινοβούλιο οι 4 δυνάμεις που θέλουν την ευρώπη του υπαρκτού φιλελευθερισμού συγκεντρώνουν με ευκολία το 70% των εδρών (από περίπου 80% στις προηγούμενες εκλογές). Αυτή όμως η επικράτηση έχει τόσους πολλούς αστερίσκους που εντείνουν το σκηνικό της κατάρρευσης.

Η γενική εικόνα είναι σαφής. Αν υπάρχει κάποιος νικητής, αυτός είναι οι ξεκάθαρες φωνές αμφισβήτησης της ευρώπης.

Η λεπέν στη γαλλία σάρωσε και μάλιστα με ελαφρά μεγαλύτερη συμμετοχή από άλλες φορές. Ο ολάντ χρειάζεται επειγόντως την αγορά εταιρικών ομολόγων από την ΕΚΤ μήπως και λαδώσει λίγο τους φίλους του επιχειρηματίες και μπορέσει να ελπίζει (λέμε τώρα) στην επανεκλογή.

Στην ιταλία ο γρύλος (που θέλει ανοιχτά την ιταλία εκτός ευρώ) συνεχίζει να κρατά το 20% του και εμφανίστηκε και η αριστερά με 4% κυριολεκτικά ελέω τσίπρα. Τον μπερλουσκόνι δεν τον βάζω στους ευρωσκεπτικιστές γιατί μέχρι αύριο μπορεί να αλλάξει γνώμη (αν και τυπικά μετριέται σε αυτούς).

Στη βρετανία το UKIP του φάρατζ έσκισε βγαίνοντας πρώτο κόμμα, ισοπεδώνοντας τόσο τους φιλελεύθερους όσο και τους φασίστες. Και έτσι οι εργατικές παρά την καλή τους εμφάνιση, βρίσκονται σάντουιτς ανάμεσα στον φάρατζ και τους τόρις που δεν πρέπει να ξεχνάμε έχουν υποσχεθεί δημοψήφισμα για την παραμονή της βρετανίας στην ευρωπαϊκή ένωση μετά τις εκλογές του 2015. Να σημειώσω μόνο πως οι ευρωεκλογές στη βρετανία αποτελούν μια πολύ πιο γνήσια τάση αντιπροσώπευσης καθώς δεν ακολουθείται το βρετανικό εκλογικό σύστημα των μικρών μονοεδρικών όπου ο πρώτος τα παίρνει όλα και όλοι οι άλλοι πάνε στον κουβά.

Η γερμανία κινείται σε ρυθμούς περιφέρειας αιγαίου και κρήτης και μπορώ να σας πω ότι οι φράουλες είναι σαφώς πιο σημαντικό ζήτημα πέρα από τις περισπούδαστες συζητήσεις των talking heads για την επιστροφή των ναζί (μετά άλλωστε τις επιτυχίες στην ουκρανία με σπόνσορα τους αμερικάνους και τους γερμανούς από πίσω). Φυσικά οι δεξιές ευρωσκεπτικίστριες έκαναν μια πολύ καλή εμφάνιση ισοφαρίζοντας την πολύπαθη αριστερά στο 7% για να μην ξεφεύγουμε και από τα κλασικά μοτίβα.

Με λίγα λόγια. Στα 3 από τα 5 μεγαλύτερα (και ιστορικότερα) κράτη της ΕΕ οι ευρωσκεπτικιστές ή έχουν βγει πρώτοι ή έχουν συγκεντρώσει εξαιρετικά υψηλά ποσοστά.

Η αριστερά απέτυχε να πείσει, ειδικά αν συγκρίνουμε την επίδοσή της με την επίδοση των δεξιών ευρωσκεπτικιστών. 5 χρόνια μετά από μια χοντρή κρίση του καπιταλισμού και μια χειροτέρευση των συνθηκών διαβίωσης ικανού κομματιού του πληθυσμού. 5 χρόνια δηλαδή μιας κατάστασης για την οποία η αριστερά προειδοποιεί εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια, κι αυτό δεν μπορεί να το αποτυπώσει εκλογικά. Αντίθετα οι δεξιοί ευρωσκεπτικιστές που έχουν ξεκάθαρη πρόταση (έξω από τη ευρώπη), παρότι είναι θολοί μέχρι εμετού σε όλα ταλλα, καρπώνονται σχεδόν όλη αυτή τη δυσαρέσκεια.

Η βρυξέλλα και οι μηχανισμοί της θα συνεχίσουν να λειτουργούν ακόμα κι αν οι εκλογές είχαν ποσοστό συμμετοχής 15%, μην έχετε καμία αμφιβολία γιαυτό. Το αμερικάνικο πολιτικό σύστημα έχει αποδείξει πως η νομιμοποίηση έρχεται επί των ψηφισάντων, όσοι κι αν είναι αυτοί. Αυτό σημαίνει ότι η απονομιμοποίηση της ΕΕ στα μάτια των πολιτών θα συνεχίσει αμείωτη καθώς αποτελεί την επικοινωνιακή αιχμή κάθε κυβέρνησης που δεν θέλει και καλά, αλλά τι να κάνει την πιέζει η βρυξέλλα (να γίνει πιο φιλελέ).

Πίσω στην ελλάδα και δρόμο.

Οι πιθανότητες “ατυχημάτων” στην ευρώπη αυξάνονται συνεχώς, αλλά αυτό δεν κάνει την πολιτική θέση της αριστεράς στην ελλάδα καλύτερη. Η ρητορεία του σύριζα για το πως θα υλοποιηθεί αυτή η διαφορετική ευρώπη που οραματίζεται συνεχώς αδυνατίζει. Ο σύριζα στηρίζει τη ρητορική του στο γεγονός ότι ως κυβέρνηση θα διαπραγματευτεί και άρα θα λύσει μέσω της ευρώπης, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στο εσωτερικό.

Αν κάτσουμε ειλικρινώς να μιλήσουμε όμως, προσωπικά δεν βλέπω με ποιο τρόπο ο σύριζα θα κάνει πανευρωπαϊκή συνδιάσκεψη για το χρέος και τι θα αποφέρει αυτή. Και καθώς η εσωτερική ρητορεία του σύριζα έχει πάρει εντελώς σοσιαλδημοκρατικά μονοπάτια που θάβουν οποιονδήποτε ριζοσπαστισμό, αδυνατώ να δω με ποιο τρόπο θα ικανοποιήσει το κοινό στο οποίο τάζει.

Πέρα από το στρατηγικό αδιέξοδο όμως (που το έχουμε αναλύσει πολλές φορές), υπάρχει και ένα εντελώς τακτικό. Ο σύριζα σε δύο χρόνια σαφούς στροφής προς τη light σοσιαλδημοκρατία, την τακτική του ώριμου φρούτου και της υπεύθυνης αριστεράς, δεν έχει να επιδείξει κανένα εκλογικό κέρδος παρά την κατάρρευση της κυβέρνησης. Ως πρώτο κόμμα σε βουλευτικές εκλογές μπορεί να αποκλείσει τον σχηματισμό κυβέρνησης και άρα να πάμε σε επαναληπτικές εκλογές μήπως και βγάλει αυτοδυναμία. Πρόκειται για τακτική που ακολούθησε και ο μητσοτάκης το 1989 και είχαμε 3 εκλογές σε 1 χρόνο. Αλλά ο μητσοτάκης πήρε 44% από τον πρώτο “γύρο” και μπορούσε βάσιμα να κατηγορεί τον εκλογικό νόμο του πασόκ για την έλλειψη αυτοδυναμίας. Ο σύριζα με 28-30% ποιον ακριβώς θα κατηγορήσει και θα εκβιάσει προκειμένου να φτάσει στο πολυπόθυτο 34-35%? Κι εγώ υποθέτω πως σε γνήσιο μεταπολιτευτικό μοτίβο θα τα καταφέρει. Τι ακριβώς νομιμοποίηση θα του προσφέρει αυτό προκειμένου να διαπραγματευτεί στην ευρώπη ή και στο ίδιο το εσωτερικό?

Στην ουσία βλέπουμε ήδη να διαμορφώνεται το σκηνικό μιας ανεμικής κυβέρνησης σύριζα τύπου ΑΚΕΛ, και βλέπουμε επίσης και τις έτοιμες δικαιολογίες για αυτό. Δεν θα φταίνε τα στελέχη του σύριζα γιαυτό, όπως δεν έφταιγαν και τα στελέχη της δημαρ όσο ήταν στην κυβέρνηση. Αυτοί προσπαθούν για το καλύτερο δυνατό μέσα στα (στενά) πλαίσια που οι ίδιοι έθεσαν ως όρια δράσης. Κι αυτός είναι ο φαύλος κύκλος στον οποίο τους έχει ρίξει η τακτική τους μετά τις εκλογές του 2012. Κάθε 3 και λίγο κατεβάζουν τον πήχη που οι ίδιοι θέτουν με αποτέλεσμα να απογοητεύουν όλο και περισσότερο κόσμο που τους ψηφίζει με κλειστή τη μύτη. Την ίδια στιγμή κινούμενοι μέσα σε μια εντελώς επίπλαστη δημοσκοπική πραγματικότητα απευθύνονται σε ολοένα και πιο ασαφή και μικρά τεμάχια της κοινωνίας (όπως οι ομολογιούχοι, οι φαρμακοποιοί και άλλες ευγενείς δυνάμεις) με τα οποία πολύ μικρές και πρόσκαιρες συμμαχίες μπορούν να κάνουν.

Την ίδια στιγμή που έχουμε μάθει με ακρίβεια πως θα αποζημιωθούν οι ομολογιούχοι των 100 και των 200 χιλιάδων ευρώ (18χιλιάδες νοματαίοι νομίζω) για το τεράστιο κοινό που αποτελεί το ποσοστό των ανέργων, δεν έχουμε παρά ασαφείς διακηρύξεις περί ευρωπαικών πακέτων, σχεδίου αναδόμησης ή κάτι αντίστοιχο τριών προτάσεων. Και προσπερνώ εδώ με γαλαντομία τη στουρνάρια αριθμητική για το πόσο θα μειώσει την ανεργία η αύξηση του βασικού μισθού.

Το πόσο κενή περιεχομένου είναι αυτή η δημοσκοπική αριθμητική μπορούμε να το δούμε στο εξής. Πόσες συζητήσεις έγιναν προκειμένου να πείσουν τους δημαρίτες να τους ψηφίσουν. Ο βουδούρης υποτίθεται αυτή τη μεγάλη στρατηγική επιλογή έδειχνε. Και τώρα που η δημαρ εξαφανίστηκε και ο σύριζα δεν καρπώθηκε την εξαφάνισή της, όλη αυτή η τακτική τους έμεινε στο ράφι. Τώρα μπορούν να ξεκινήσουν το μεγάλο έργο να πείσουν τους ποταμίσιους ψαρεύοντας μεσα στο ίδιο θολό σκηνικό, κοκ.

Με τις υγείες μας κορίτσια, να μας ζήσουν και ποιος ξέρει, δεν είναι καθόλου απίθανο να ψηφίσαμε στις τελευταίες ευρωπαϊκές εκλογές.

πηγή: techiechan