χίλιες και μία νύχτες

απόσπασμα από το τελευταίο άρθρο του τέκι Η ίσιδα παίρνει τ'όπλο της

[....]

Η πορεία της κατάρρευσης της αμερικάνικης αυτοκρατορίας είναι κάτι για το οποίο συζητάμε χρόνια, αλλά θα πάρει ακόμα περισσότερα. Κι αυτή η κατάρρευση δεν θα είναι μόνο οικονομική και στρατιωτική. Είναι και η ηθική κατάρρευση των διαφημιζόμενων αξιών του δυτικού κόσμου. Όταν ο μπους εισέβαλε στο ιράκ το 2003 μπορούσε ακόμα να μιλάει στον δυτικό κόσμο για έναν μαυριδερό δικτάτορα ή για τους βάρβαρους ταλιμπάν στο αφγανιστάν. Η ήττα, όμως, των αμερικάνων και στους δύο πολέμους τους έκανε πιο απελπισμένους. Τώρα ακολουθούν ξεκάθαρα την τακτική της καμμένης γης. «Αν δεν μπορώ να παίζω εγώ με το παιχνίδι μου, τότε δεν θα το πάρει κανένας», μοιάζουν να λένε. Κάτι που βλέπουμε να κάνουν τόσο στην ουκρανία, όσο και στη μέση ανατολή. Αυτή η τακτική τους φέρνει σε συμμαχίες με ομάδες που δύσκολα μπορούν να πλασαριστούν στη δύση ως «προοδευτικές». Οι ναζούληδες στην ουκρανία και το daash στην μέση ανατολή είναι σίγουρα εκτός του δυτικού υπερασπίσιμου πλαισίου και αυτό στενεύει ακόμα περισσότερο τα περιθώρια κινήσεων. Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που οι αμερικάνοι συμμαχούν με τους «κακούς». Η ιστορία είναι γεμάτη από νεκρούς λουμούμπες και νοτιοαμερικάνικα τάγματα θανάτου, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς μπορούσαν να τοποθετηθούν στο διπολικό πλαίσιο του ψυχρού πολέμου, ενώ σήμερα πια ακόμα και ο πολύ αδύναμος πόλεμος στην τρομοκρατία έχει ξεφτίσει τόσο πολύ που ούτε οι ίδιοι οι αμερικάνοι δεν τον πιστεύουν. Ειδικά όταν συμμαχούν με τους ίδιους που 15 χρόνια τώρα δαιμονοποιούν ως το απόλυτο κακό.

Αυτές οι κινήσεις «απελπισίας» στην ουσία ενδυναμώνουν και φέρνουν κοντά μεταξύ τους όλες εκείνες τις δυνάμεις που θεωρούν τέτοιες κινήσεις παράλογες. Η ρωσία και το ιράν δεν είναι τα καλύτερα φιλαράκια του κόσμου. Το ίδιο ισχύει και για την κίνα με τη ρωσία. Παρόλα αυτά, σ’ έναν κόσμο που οι αμερικάνοι παίζουν το χαρτί dr. strangelove, αυτοί συγκλίνουν όλο και περισσότερο μεταξύ τους, κρατώντας μάλιστα και το ηθικό λοφάκι που οι αμερικάνοι άφησαν κενό, ότι δηλαδή πολεμάνε υπέρ του πολιτισμού και κατά της βαρβαρότητας.