το μακρύ χέρι των αγορών μας χαιρετάει φασιστικά

Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια

15 Νοέ, ’18

Πιτσιρίκο, ένας μικρός πανικός επικρατεί στο Τελειωμένο Βασίλειο. Η μικρή Τερέζα έφερε στο υπουργικό την συμφωνία για την …έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ. Ακόμα οι λεπτομέρειες δεν είναι γνωστές αλλά, από τις πρώτες δημόσιες τοποθετήσεις του ευρωπαίου διαπραγματευτή κυρίου Μπαρνιέ, καταλαβαίνει κανείς ότι Brexit επί της ουσίας δεν πρόκειται να υπάρξει.

Τίποτα δεν προκειται να αλλάξει όσο αφορά την συμμετοχή του Τελειωμένου Βασιλείου στην ενιαία αγορά και της υποχρέωσής του να ακολουθεί τις ντιρεκτίβες που αποφασίζονται στις Βρυξέλλες χωρίς πια την συμμετοχή του.

Καμία αλλαγή δεν πρόκειται να υπάρξει όσο αφορά την δικαιοδοσία του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου, την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και ανθρώπων, κλπ.

Μόνο οι Εγγλέζοι πολιτικοί θα συνεχίσουν να κοροϊδεύουν τους πολίτες της Βρετανίας ότι τάχα μου το Τελειωμένο Βασίλειο είναι πια πιο ανεξάρτητο από ποτέ, την στιγμή μάλιστα που θα ακολουθεί υποχρεωτικά όλες τις προβλεπόμενες από τις ευρωπαϊκές συνθήκες δεσμεύσεις, χωρίς να διαθέτει την παραμικρή δυνατότητα παρέμβασης στις αποφάσεις που θα λαμβανονται στις Βρυξέλλες, την οποία είχε πριν από το δημοψήφισμα.

Γιατί τώρα η Βρετανία αποχωρεί -κι εδώ χτυπιόμαστε κάτω από τα γέλια- από την ΕΕ.

Βλέποντας την στραβοχυμένη Τερέζα, δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι το μυαλό μου πήγε αυτόματα σχεδόν στον Αλέξη Τσίπρα και χαμογέλασα.

Τουλάχιστον αυτός, μέσα σε μια βδομάδα, μετέτρεψε το «όχι» σε «ναι» και δεν μας επρηξε τα αρxίδια για δύο χρόνια, όπως οι Βρετανοί πολιτικοί. Οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε αυτό.

Βέβαια, η Βρετανία είναι βαθιά διχασμένη στο εσωτερικό της και το ρήγμα αυτό -σε συνδυασμό με την εθνική υποταγή που σήμερα αποφασίστηκε- θα πληρωθεί ενδεχομένως πολύ ακριβά.

Η ψήφος ενάντια σε όλους και υπέρ του Brexit ήταν μια ψήφος που σχετιζόταν με τις πολιτικές λιτότητας των συντηρητικών και εργατικών νεοφιλελεύθερων τα τελευταία 30 χρόνια και, φυσικά, με την συνειδητοποίηση ότι η Γερμανία ήταν πια η κυρίαρχη δύναμη στην ΕΕ που επέβαλε -χωρίς να κρατά ούτε καν τα προσχήματα- την θέλησή της στους υπόλοιπους.

Μετά την συνθηκολόγηση της Μέι, είτε καταφέρει να περάσει την συμφωνία από το κοινοβούλιο είτε όχι, οι επιπτώσεις –πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές– για την Βρετανία δεν θα έχουν θετικό πρόσημο.

Το ένα πουλάκι έπεσε μετά την εκπυρσοκρότηση του όπλου από το δέντρο. Καιρός να δούμε τι γίνεται και το δεύτερο.

Οι Γερμανοί και οι λοιποί της ΕΕ πανηγυρίζουν φυσικά μετά από την επιβολή των όρων τους στο ΗΒ και την παραμονή της χώρας στην ενιαία αγορά με τους όρους που εκείνοι υπαγόρευσαν παρά την …αποχώρησή της από την ένωση.

Εκείνο που φυσικά δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί είναι ότι έχουν ήδη ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και έχουν θέσει σε λειτουργία την ωρολογιακή βόμβα που θα τινάξει σύντομα την ΕΕ στον αέρα.

Ίσως όχι την ευρωζώνη αλλά την ΕΕ σίγουρα.

Γιατί το μήνυμα που φτάνει στα αυτιά των Πολωνών, των Δανών, των Σουηδών, κλπ. είναι διαφορετικό από αυτό που εισπράττουν οι πολίτες στην Βρετανία.

Για τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, η πιθανότητα να εγκαταλείψουν την ΕΕ, χωρίς όμως να χάσουν τα πλεονεκτήματα που η πρόσβαση στην ενιαία αγορά φέρνει, θα γεννήσει πολλά καινούργια Exit τα αμέσως επόμενα χρόνια και θα φουσκώσει τα πανιά των ακροδεξιών δυνάμεων στις ευρωεκλογές της ερχόμενης Άνοιξης.

Ακόμα και σε χώρες του σκληρού πυρήνα του ευρώ –και αναφέρομαι στην Γερμανία και στην Γαλλία– οι δυνάμεις που αντιτίθενται σε ό,τι θετικό συνδέεται με την συνύπαρξη τόσων διαφορετικών λαών σε κοινό πλαίσιο συνεργασίας θα ενισχυθούν.

Φαντάζει οξύμωρο αλλά υπάρχουν μονάχα δύο δρόμοι για την διατηρήση της ενότητας στην ΕΕ αυτήν την χρονική περίοδο.

Είτε ο μέγιστος δυνατός εκδημοκρατισμός και η απομάκρυνση από τις νεοφιλελευθερες πολιτικές που έχουν τινάξει την κοινωνική συνοχή στον αέρα, είτε η πολιτική του εκφοβισμού που θα περιελάμβανε την παραδειγματική τιμωρία των Βρετανών και όχι την «επιβράβευσή» τους με την παραμονή στην ενιαία οικονομική αγορά.

Η πρώτη επιλογή δεν παίζει ούτε για αστείο.

Η δημοκρατία είναι στον αντίποδα των θεσμών και του σκοπού της ΕΕ και ιδιαίτερα της ευρωζώνης.

Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας επιβάλλονται από τις αγορές, τις τράπεζες και τις πολυεθνικές εταιρίες.

Όλους αυτούς που διορίζουν την γραφειοκρατία των Βρυξελλών και των θεσμικών οργάνων της ΕΕ.

Η επιλογή του μαστιγίου αποσύρθηκε από το τραπέζι στο όνομα των πιθανών απωλειών της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας.

Η ΕΕ βαδίζει ολοταχώς προς την διάλυση.

Απλά, διστάζουν να το παραδεχτούν και προσποιούνται πως δεν το αντιλαμβάνονται. Ακόμα.

Λιγό μετά τον αντίλαλο από τον πυροβολισμό, πέφτει και το δεύτερο πουλάκι από το κλαδί που καθόταν.

Με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια.

Φιλιά από την Εσπερία

Ηλίας

(Φίλε Ηλία, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχει. Είναι ένα αστείο. Και το βλέπουμε αυτό το αστείο, κάθε φορά που ο Τραμπ ή ο Πούτιν λένε κάτι για την Ευρωπαϊκή Ένωση, και δεν υπάρχει κανείς για να τους απαντήσει. Βέβαια, κατά την ταπεινή μου γνώμη, το πρόβλημα της Βρετανίας δεν είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά το ότι είναι μια τόσο ταξική κοινωνία με μια ωραιότατη βασιλική οικογένεια. Και ζούμε πια στον 21ο αιώνα. Πάντως, η δημοκρατία έχει πάει στον διάολο και τώρα αντιλαμβάνονται και οι χαζοί πόσο χρήσιμη ήταν η Σοβιετική Ένωση για τις δυτικές αστικές δημοκρατίες. Η δημοκρατία χρειάζεται έναν εξωτερικό εχθρό για να αποδεικνύνει την ανωτερότητά της, δεν τον έχει πια, και φτιάχνει τον εχθρό -την Ακροδεξιά- εντός της. Έρχονται πολύ ενδιαφέρουσες μέρες, Ηλία. Δημοκρατία ή φασισμός των αγορών. Να το βάλουν και σε δημοφήφισμα. Για να το αγνοήσουν μετά. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

πηγή: pitsirikos