ΕΝΤΟ ΜΕ ΤΑΞΙ στην πλατεία Συντάγματος, όλα είναι όπως παλιά...

Τα στερεότυπα του Συστήματος και η Ψυχοπάθεια της Ακροδεξιάς

Όλη η Γη ένα Γκουαντανάμο…

 by Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός

Δε συνηθίζω τις αναδημοσιεύσεις, αλλά το συγκεκριμένο κείμενο ήταν ένα από αυτά που πραγματικά ζήλεψα/θαύμασα.

Ξέρεις, από αυτά που τα διαβάζεις και συμφωνείς μαζί τους μέχρι κεραίας (μέχρι τελείας στην προκειμένη).

Ή από αυτά που λες “Γιατί ρε διάολε να μην το είχα γράψει εγώ; Λες να το κλέψω και να μην αναφέρω πηγή; Λες;”

Μπα.

Το έγραψε ένας καλός διαδικτυακός φίλος και χαίρομαι που υπάρχουν εκεί έξω (εδώ μέσα) μυαλά που σκέφτονται έξω από το κουτί και πιάνουν τη γενικότερη εικόνα.

Αναδημοσιεύω, λοιπόν, από το site του Καρτέσιου:

Έπρεπε να περάσουν τρεις ολόκληρες ημέρες για να διαβάσω έστω και μία φορά σε επίσημο ενημερωτικό site τη λέξη «τρομοκράτης» για τον Νορβηγό που δολοφόνησε 76 ανθρώπους. Το βρίσκω απόλυτα «φυσιολογικό» για την εποχή που ζούμε. Βλέπετε, η Τεκτονική στοά του Όσλο, επιβεβαίωσε ότι ο Anders Behring Breivik ήταν μέλος της. Δηλαδή μασόνος. Και οι μασόνοι είναι πολύ καθώς πρέπει άνθρωποι. Απαγορεύεται να είναι και τρομοκράτες.

Βλέπετε, ο Anders Behring Breivik είναι εθνικιστής, δηλωμένος ακροδεξιός. Οι ακροδεξιοί, όμως, είναι σήμερα εκλεγμένοι στη Βουλή, παίζουν ρόλο, είναι αγαπημένοι συνομιλητές του πρωθυπουργού και ως εκ τούτου δε δύναται να είναι τρομοκράτες.

Βλέπετε, βολεύει πολύ περισσότερο ο Anders Behring Breivik να είναι ένας ψυχοπαθής. Μια ακόμη «άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου». Ένας άνθρωπος «με ψυχολογικά τραύματα από τη διαλυμένη οικογένειά του».

Βλέπετε, δε μπορεί και δεν πρέπει ο Anders Behring Breivik να χαλάσει το δυτικό στερεότυπο του τρομοκράτη που χτίστηκε με τόση προσπάθεια.

Ο τρομοκράτης πρέπει να είναι ισλαμιστής, αριστεριστής, ολίγον ή πολύ ναρκομανής, τσογλάνι, ποινικός και να ζει σε υπόγειο.

Ο Anders Behring Breivik ήταν μασόνος, εθνικιστής, αντιισλαμιστής, ρατσιστής ακροδεξιός. Άρα αν δεν είναι ένας καλός νορβηγός πολίτης τότε θα πρέπει να είναι τρελός. Σε κάθε περίπτωση, η νορβηγική νομοθεσία προβλέπει ως ανώτατη ποινή φυλάκισης τα 21 χρόνια. Ακόμη και για 76 νεκρούς.

Πριν λίγες μέρες η ελληνική Δικαιοσύνη τιμώρησε σε 37 χρόνια κάθειρξη (κατά συγχώνευση, με σύνολο ποινής 77 χρόνια) τον Χάρη Χατζημιχελάκη και τον Παναγιώτη Αργυρού, σε 20 κάθειρξης τον Γιώργο Καραγιαννίδη και σε 11 χρόνια τον Παναγιώτη Μασούρα, την Κωνσταντίνα Καρακατσάνη και τον Αλέξανδρο Μητρούσια ως μέλη της «Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς». Το αδίκημα για το οποίο καταδικάστηκαν σε όλα αυτά τα χρόνια φυλάκισης ήταν η τοποθέτηση «βομβών» σε κατσαρόλες έξω από τα σπίτια της Κατσέλη και του Χηνοφώτη καθώς και στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης στη Θεσσαλονίκη. Οι εκρήξεις δεν προκάλεσαν ούτε θύματα, ούτε καν ζημίες. Παρά το γεγονός ότι το δικαστήριο αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι για κανέναν από τους κατηγορούμενους δεν προκύπτει η αυτοπρόσωπη παρουσία στους χώρους των βομβιστικών επιθέσεων με τις κατσαρόλες… Παρά το γεγονός ότι ο εισαγγελέας πρότεινε μικρότερες ποινές… Το δικαστήριο ρήμαξε 20χρονα παιδιά.

Δεν ήταν μασόνοι. Δεν ήταν εθνικιστές. Δεν ήταν ακροδεξιοί. Άρα βόλευαν το στερεότυπο του τρομοκράτη. Και αυτό το στερεότυπο έπρεπε πάση θυσία να διατηρηθεί, να τιμωρηθεί και να συνεχίσει να τρομοκρατεί όποιον διαφωνεί.

Αν αυτά τα 20χρονα παιδιά ήταν ρατσιστές και φασίστες, ίσως να τα έβγαζαν ψυχοπαθή και να γλίτωναν με εγκλεισμό λίγων μηνών σε κάποιο ψυχιατρείο. Ίσως, πάλι, να είχαν απολαύσει τις ζεστές φτερούγες της ελληνικής αστυνομίας και του παρακράτους, όπως συχνά αποδεικνύεται ότι συμβαίνει.

Αυτά τα 20χρονα παιδιά με τις κατσαρόλες είναι τρομοκράτες. Ο ακροδεξιός Νορβηγός που δολοφόνησε 76 ανθρώπους είναι «μακελάρης», «ψυχρός φονιάς», «στυγνός εγκληματίας».

Το Σύστημα πάντα προστάτευε τους δικούς του ανθρώπους. Το Σύστημα πάντα τιμωρεί «παραδειγματικά» αυτούς που φοβάται. Τους εξολοθρεύει. Ακόμη κι αν δεν έχουν κάνει τίποτα, τώρα πια τιμωρείται η σκέψη. Αντιμετωπίζεται ως πρόθεση!

Ας μη γελιόμαστε, αυτή η φυλακή δεν έχει σύνορα. Ένα Guantanamo είναι όλη η Γη.

πηγή: parallhlografos

Λάστιχο μας έκανε ο Γιωργάκης. Αφιερωμένο...

Cuckoo (cuckoo)
Cuckoo (cuckoo)
Cuckoo (cuckoo)
Cuckoo (cuckoo)

Ten silver spoons coming after me.
One life with one dream on repeat.
I'll escape if I try hard enough.
'Til, King of the Jungle calls my bluff.

(Oh Lord) Oh Lord,
I have been told, (I have been told).
That I must take, the unforsaken road.

(Forsaken road).

There's a fork in the road,
I'll do as I am told,
And I don't know, don't know, don't know, don't know,
Who I want to be.

Cuckoo (cuckoo)
Cuckoo (cuckoo)
Cuckoo (cuckoo)
Cuckoo (cuckoo)

You say Y-E-S to everything,
Will that guarantee you a win?
Do you think you will be good enough,
To love others and to be l-l-l-l-loved?

(Oh Lord) Oh Lord,
Now I can see, (now I can see).
The cutlery will keep on chasing me.

(Forsaken road).

There's a fork in the road,
I'll do as I am told,
And I don't know, don't know, don't know, don't know,
Who I want to be.

"We are the spoons," they're telling me,
"We scooped our way into your dreams,
To knock the knives out bloody cold,
And lead you down the unforsaken road."

[whistle]

(Forsaken road)

There's a fork in the road,
I'll do as I am told,
And I don't know, don't know, don't know, don't know,
Who I want to be.

Cuckoo.

Δικαιοσύνη: το πατάκι εξώπορτας του Καθεστώτος

artwork by rafael gomezbarros

Όλοι σήμερα στις 19:00 στην πλατεία Συντάγματος,

απαντάμε στις απειλές και την τρομοκρατία

από no11888

“Σκηνές” απείρου κάλλους από την ελληνική δικαιοσύνη.

Επιτέλους, επιτέλους,επιτέλους!!!

Η Δικαιοσύνη δεν σταμάτησε να δουλεύει ούτε το καλοκαίρι.

Αφού έλυσε το πρόβλημα του χρόνου απονομής δικαίου στις διαδικασίες της.

Αφού σταμάτησε να αποφασίζει για μεγαλύτερους μισθούς για τον εαυτό της.

Αφού αποκάλυψε και συνέτριψε την διαφθορά στους κόλπους της με το παραδικαστικό.

Αφού κινήθηκε με αποφασιστικότητα για την υπόθεση Βατοπεδίου.

Αφού διαλεύκανε τα σκάνδαλα με τους χρηματισμούς (χορηγίες) των κομμάτων και των κομματικών στελεχών από τη Siεmens

Αφού επέβαλε το νόμο και την τάξη στην οικονομική ελίτ στην Ελλάδα.

Αφού διευρεύνησε τις σχέσεις του Νορβηγού τρομοκράτη Άντερς Μπρέιβικ με την ελληνική ακροδεξιά

Αφού έδειξε όλη της την επιείκια σε 20χρονα παιδιά δίνοντάς τους 130 χρόνια κρατικής

φροντίδας.

Αφού φροντίζει να εφαρμόζει τους νόμους για την ανευθυνότητα των υπουργών.

Αφού έλαβε υπ’ όψιν το κοινό περί δικαίου αίσθημα στην Ελληνική κοινωνία.

Eπιχειρεί να επιβάλει τον νόμο στην πλατεία Συντάγματος, την τελευταία γωνία ανομίας στη χώρα.

Στις “αυθαίρετες” σκηνές, όσων τολμούν να σκέφτονται αυθαίρετα.

Επιχειρεί να πράξει, όπως πράτει χρόνια τώρα για όλα τα αυθαίρετα κτίσματα σε δάση και παραλίες.

Από τις 25 Μαϊου στην πλατεία Συντάγματος, σε όλες τις πλατείες της χώρας, δίνουμε μια μεγάλη μάχη νομιμότητας, ενάντια: στις αυθαιρεσίες της πολιτικής εξουσίας, στο παράνομο

χρέος, που δεν θα πληρώσουμε.

Ενάντια στο παράνομο μνημόνιο, τη δανειακή σύμβαση και το μεσοπρόθεσμο, ενάντια στις παράνομες τράπεζες. Όλο αυτό το διάστημα, και πιο πριν, κανένας λειτουργός της Δικαιοσύνης δεν έπραξε τα αυτονόητα, δεν κίνησε τις απαραίτητες διαδικασίες.

Από τις 25 Μαϊου δεν μας έχουν τρομοκρατήσει οι απειλές της κυβέρνησης,

δεν μας έχουν τρομοκρατήσει η αστυνομική βαρβαρότητα, τα 3.000 χημικά,

δεν μας έχουν τρομοκρατήσει η μεθοδευμένη σπίλωση από την πλειοψηφία των ΜΜΕ.

Δεν μας τρομοκρατεί ούτε το πρωτοφανές γεγονός να διακόψουν απόψε τον φωτισμό στην κεντρικότερη πλατεία της χώρας.

Μετά από δύο μήνες και τρεις μέρες, δεν τρομοκρατούμαστε. Και αυτό

γιατί είμαστε αποφασισμένοι. Και το επαναλαμβάνουμε σε όλους τους τόνους, για να

το καταλάβουν και όσοι κάνουν πως δεν βλέπουν και πως δεν ακούν.

Είμαστε εδώ, παραμένουμε εδώ, θα είμαστε εδώ και στις νέες μεγάλες κινητοποιήσεις του

λαού. Είμαστε εδώ, με τις συνελεύσεις και τις δράσεις μας, γιατί η χρήση των

δημοσίων χώρων ανήκει σε όλους.

Υ.Γ. Αυτή τη στιγμή που γράφεται αυτή η ανακοίνωση η πλατεία Συντάγματος βρίσκεται σε συσκότιση θυμίζοντας μέρες κατοχής.

Καλούμε το Λαό της Αθήνας την Παρασκευή 29 Ιουλίου από τις 7 μ.μ στην Πλατεία Συντάγματος.

ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΑΝ ΔΕΝ ΦΥΓΟΥΝ.

ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΜΕ

ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ.

28 Ιουλίου 2011,

Λαϊκή Συνέλευση Πλατείας Συντάγματος

απο το ιντυ:

Εμετικό πρωινό παραλήρημα Καμίνη χέρι-χερι με τον Μιχαλολιάκο και τον Καρατζαφέρη.

Σε εμετικό πρωινό παραλήρημα επιδόθηκε ο Καμίνης ο οποίος δήλωσε ότι αποτελεί θέμα 24ωρων η απομάκρυνση των σκηνών στο Σύνταγμα. Σε ένα παραλήρημα που θα ζήλευε και ο προκάτοχος του Ν. Κακλαμάνης προανήγγειλε βίαιη εκκένωση της πλατείας χρησιμοποιώντας τη φράση ότι η «κατασκήνωση στην πλατεία Συντάγματος θα τελειώσει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο» τα προσεχή 24ωρα. Παράλληλα καταφέρθηκε και εναντίον του πανεπιστημιακού ασύλου για τις σκηνές των απεργών πείνας στα προπύλαια. Ζήτησε την κατάργηση του για τα Προπύλαια και την Πρυτανεία γιατί λέει δεν «αποτελεί χώρο διδασκαλίας». Το μόνο που δε δήλωσε ως άλλη Μαρία Αντουανέτα ήταν «ας φάνε παντεσπάνι». Γιατί για κάποιους σημασία δεν έχει η ουσία, η πείνα, η καταστολή, τα μνημόνια, η ανεργία και όλα όσα ταλανίζουν πραγματικά τον κόσμο της Αθήνας, σημασία έχει το φαίνεσθαι, το ψεύτικο λούσο, η «βιτρίνα». Γιατί στον ηλίθιο έδειχναν τη βουλή κι εκείνος κοίταγε τις σκηνές. Εσείς μιλάτε για «βιτρίνες», εμείς μιλάμε για ζωές. Κατασκήνωση τώρα στη βίλα του Καμίνη.

απο το ΤΒΧΣ:

«Αυτή η ιστορία μέσα στις επόμενες ημέρες θα τελειώσει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο» δήλωσε ο δήμαρχος Αθηναίων για την «κατασκήνωση» στην πλατεία Συντάγματος. Μιλώντας στην τηλεόραση του Σκάι, υποστήριξε ότι η κατάσταση δεν αφορά πλέον σε ανθρώπους που ασκούν το δικαίωμα της νόμιμης διαμαρτυρίας και ανέφερε ότι το τελευταίο διάστημα, υπάλληλοι του δήμου που επιχείρησαν να απομακρύνουν σκηνές ή να κατεβάσουν πανό δέχτηκαν επίθεση.

Ως κατάσταση εκφυλισμού, χαρακτήρισε την εικόνα με τις σκηνές στην πλατεία Συντάγματος, ενώ υποστήριξε, ότι οι άνθρωποι που διαμένουν στην πλατεία δεν έχουν σχέση με τους διαδηλωτές, οι οποίοι έχουν αποχωρήσει και πρόκειται για περιθωριακά στοιχεία, που «δε θέλουν να λήξει η ιστορία αυτή».

Ο δήμαρχος πάντως διεμήνυσε ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο η πλατεία θα αποδοθεί στους κατοίκους και τόνισε ότι αν δεν μπορέσουν οι υπάλληλοι του δήμου να δουλέψουν, θα ζητηθεί κάθε νόμιμη βοήθεια.

Σχολίασε επιπλέον και την εικόνα στα Προπύλαια, επιρρίπτοντας ευθύνες στους πρυτάνεις για την ερμηνεία που δίνουν στο πανεπιστημιακό άσυλο. Υποστήριξε ότι από τη στιγμή που το πανεπιστήμιο δηλώνει τον ευρύτερο χώρο ως χώρο ασύλου, ο δήμος δεν μπορεί να παρέμβει και κάλεσε τους πρυτάνεις να αναλάβουν τις ευθύνες τους «και να περιφρουρήσουν πραγματικά το άσυλο». Σε διαφορετική περίπτωση τους κάλεσε να παραιτηθούν.

Υπενθυμίζεται ότι χθες, η Εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας διέταξε τη διενέργεια προκαταρκτικής έρευνας για τις σκηνές της πλατείας Συντάγματος. Από την πλευρά τους, οι Αγανακτισμένοι δίνουν ραντεβού, σήμερα στις 19:00 στην πλατεία Συντάγματος, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν.

«Ο άνθρωπος που αρνείται να πιέσει στοιχειωδώς τη κυβέρνηση για να μην οδηγηθούν οι συμβασιούχοι του Δήμου Αθηναίων στην απόλυση και οι υπηρεσίες σε διάλυση βγήκε να κάνει δημόσιες σχέσεις στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη Χ.Παπουτσή εξαπολύοντας μύδρους κατά της κινητοποίησης του Συντάγματος αλλά και των προσφύγων στα Προπύλαια» σχολίασε από την πλευρά του, ο δημοτικός σύμβουλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Πέτρος Κωνσταντίνου, αναφορικά με τις κινήσεις του Γιώργου Καμίνη. «Ας ενημερωθεί ο κύριος καθηγητής ότι οι πρόσφυγες στα Προπύλαια βρίσκονται με απόφαση του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής και δεν κάνουν «κάμπινγκ» για πλάκα αλλά διεκδικούν άσυλο το οποίο ο φίλος του Χ.Παπουτσής το έχει στραγγαλίσει με διαδικασίες τόσο μακρόχρονες όσο δεν παίρνει» σημειώνει.

πηγή: sxoliastesxwrissynora

"Το δόγμα του σοκ" της Naomi Klein

tvxs.gr | Το δόγμα του σοκ by tvxs -> kato-kefali

Ασφάλεια Υψηλών Μαρτύρων

Σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων ο Κούγιας

Σε καθεστώς προστασίας μαρτύρων βρίσκεται από σήμερα ο Αλέξης Κούγιας, με βούλευμα που εξέδωσε το πρωτοδικείο Αθηνών. Ο πρόεδρος της Παναχαϊκής είναι βασικός μάρτυρας κατηγορίας στην υπόθεση των στημένων αγώνων και η εισαγγελέας Πόπη Παπανδρέου ζήτησε να διασφαλιστεί η ασφάλειά του.

 

Παράλληλα, ο κ.Κούγιας προανήγγειλε ότι θα ζητήσει να συσχετιστούν οι μηνύσεις κατά των κ.Τραυλού και Σταθάκη ια απόπειρα εκβίασης και για συκοφαντική δυσφήμιση με την προκαταρκτική εξέταση που εξέδωσε η κ. Ράικου για την συγκεκριμένη υπόθεση.

 

πηγή: enet

ΕΝΤΟ ΜΕ ΤΑΞΙ στην Κυβερνητική Επιτροπή Παιδείας και Πολιτισμού...

βάζουν τις τελευταίες "πινελιές"

στο νέο Νομοσχέδιο για την Παιδεία...

Άνθρωποι και ποντίκια (με γραβάτες και κράνη)

Ο θρίαμβος της δημοκρατίας μας...

(έπαιζε βέβαια και εντός έδρας...

εκεί που γεννήθηκε

2.500 χρόνια πριν..)

το video το είδα στους sxoliastesxwrissynora

Όπως και όταν εκτελείς εντολές......

artwork by Santiago Caruso

Λέγανε: “Όταν χρωστάς δεν διαπραγματεύεσαι» …

Συντάκτης: Νίκος Κοτζιάς

Πέντε ημέρες μετά τις εκλογές, σε άρθρο, στις 10.10.2009, εξέφρασα ανησυχία που η κυβέρνηση έδειχνε ανέτοιμη να διαπραγματευτεί τα μεγάλα προβλήματα της χώρας. Η ανησυχία αυτή, έγινε γρήγορα κατανοητή και υιοθετήθηκε από πολλούς σχολιαστές. Τον Φεβρουάριο του 2010 σε συζήτηση στη Βουλή ο τότε υφυπουργός οικονομικών απάντησε σε αυτές τις ανησυχίες λέγοντας ότι «όταν χρωστά κανείς δεν διαπραγματεύεται». Η δήλωση αυτή επαναλήφθηκε στην ουσία της από τον τότε υπουργό οικονομικών Γ.Παπακωνσταντίνο καθώς και από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Θ.Πάγκαλο o οποίος δήλωνε (στις 23.4.10) ότι όταν χρωστάς δεν μπορείς «να θέτεις κόκκινες γραμμές». Έγραψα τότε στα Επίκαιρα (12.3.2010), σε άρθρο με τίτλο «Δανεισμός χωρίς Διαπραγμάτευση», τα εξής: «Εδώ και αρκετό καιρό είχα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα δεν διαπραγματεύεται…. Ότι οι άμεσα αρμόδιοι πάνε στις διεθνείς συναντήσεις με τα χέρια κάτω. Δυστυχώς αυτή η υποψία μου επιβεβαιώθηκε και από τα όσα λένε οι ίδιο». Πρόκειται για στάση, έγραφα, «που δείχνει ηττοπάθεια».

Η κυβέρνηση δεν άλλαξε ούτε αργότερα την στάση της ως προς το ζήτημα της διαπραγμάτευσης. Εξάλλου εκείνο που κύρια τη νοιάζει είναι η επικοινωνία και όχι η ουσία. Στη βάση αυτής της λογικής, επιστρέφοντας ο πρωθυπουργός από την πρόσφατη σύνοδο κορυφής, δήλωσε ότι οι νέες αποφάσεις έδειξαν το πόσο υποτιμάτε ο διαπραγματευτικός αγώνας της κυβέρνησής του. Ταυτόχρονα, ο πρώην υπουργός οικονομικών Γ.Παπακωνσταντίνου δήλωνε χωρίς να κοκκινίζει, ότι αποδείχτηκε το κακόβουλο των «περί μη διαπραγμάτευσης» επιχειρημάτων. Με άλλα λόγια, αφού επί μήνες μας υποδείκνυαν ότι ο έχων χρέη δεν μπορεί να διαπραγματευτεί, τώρα μας ζητάνε και τα ρέστα για αυτές ακριβώς τις ανεύθυνες πράξεις και δηλώσεις τους. Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του δυτικού κόσμου θα είχαν παραιτηθεί.

Το κύριο πρόβλημα, βέβαια, είναι ότι ούτε τώρα διαπραγματεύτηκαν. Ο πρωθυπουργός για να αποδείξει το αντίθετο επικαλείται ότι έγιναν από πλευράς της Ελλάδας αρκετές παρατηρήσεις και διορθώσεις επί του τελικού κειμένου των συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής. Δεν έχω λόγο να το αμφισβητήσω. Αλλά όποιος έχει λίγη πείρα από διαπραγματεύσεις σε τέτοιες συνόδους γνωρίζει ότι υπάρχουν δύο βαθμοί ενδιαφέροντος για μια χώρα. Όταν εξετάζονται ζητήματα χαμηλού ενδιαφέροντος για την ίδια, τότε εκείνη περιορίζεται σε εκ των υστέρων παρατηρήσεις και διορθώσεις επί όσων έχουν συμφωνηθεί ανάμεσα σε τρίτους. Όταν τα ζητήματα είναι ζωτικού ενδιαφέροντος, όπως είναι η κρίση για την Ελλάδα, τότε η ενδιαφερόμενη χώρα οφείλει να καταθέτει δική της πρόταση και να στοχεύει στην υιοθέτησή της από το Συμβούλιο, τουλάχιστον θεμελιακών τμημάτων της. Όλα δείχνουν ότι τέτοια επεξεργασία από ελληνικής πλευράς δεν υπήρξε.

Αυτό που στην πραγματικότητα έγινε και καταγράφηκε, είναι μια διαπραγμάτευση μεταξύ των Μέρκελ και Σαρκοζί στο Βερολίνο και με την υστερότερη συμμετοχή του Τρισέ. Αυτοί έκαναν εξάλλου τις διαπραγματεύσεις με τις τράπεζες και τους οίκους αξιολόγησης. Η συμφωνία ανάμεσά τους, αποτέλεσε και τον κορμό των αποφάσεων της ΕΕ. Η Ελλάδα δεν συμμετείχε σε αυτές όλες τις διαπραγματεύσεις ως το θέμα της κρίσης να αφορούσε τρίτους. Έτσι, προέκυψαν για την Ελλάδα ακραία αρνητικές πλευρές, απαιτήσεις και δεσμεύσεις στις αποφάσεις Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Απαιτήσεις τις οποίες η κυβέρνηση προσπαθεί εκ των υστέρων να αποκρύψει μέσα στους πανηγυρισμούς της, ή και να μεταβαπτίσει, όπως, επί παραδείγματι, κάνει με την υποθήκευση της Ελλάδας στην οποία και συμφώνησε (άρθρα 3 και 9 των Συμπερασμάτων).

Στην ουσία η κυβέρνηση φόβισε τον λαό με μια χρεωκοπία που δεν θα γινόταν και άρπαξε το λαϊκό εισόδημα, τους μισθούς και τις συντάξεις, ενώ άφησε τη λαμογιά, τα καρτέλ και τη διαπλοκή να πλουτίζουν. Τελικά η χρεοκοπία, στο όνομα της οποίας δεν διαπραγματεύτηκε και υφάρπαξε, δεν ήρθε. Όμως, η αρπαγή όχι μόνο έγινε, αλλά η κυβέρνηση προτίθεται να την συνεχίσει, αν όχι και να την εντείνει.

Από τα ΕΠΙΚΑΙΡΑ 27 Ιουλίου 2011

πηγή: koutipandoras

Επιλεκτικές συμβουλές.....

Δημοψηφίσματα «μη δεσμευτικά», δημοκρατία καρέτα-καρέτα

από Ρο 

κ. Καστανίδης: «Τα δημοψηφίσματα είναι μία επιλογή του ΠΑΣΟΚ και του πρωθυπουργού, κ. Γ. Παπανδρέου, που έχει καταγραφεί στο προεκλογικό πρόγραμμα του Κινήματος.»

«Ναι», «Οχι» ή «λευκό» σε ένα ή και περισσότερα ερωτήματα είναι οι επιλογές που έχουν οι πολίτες στα δημοψηφίσματα που θα πραγματοποιηθούν στο μέλλον, χωρίς όμως η κρίση τους, στις περισσότερες των περιπτώσεων, να δεσμεύει την οποιαδήποτε κυβέρνηση.

Ναι, κάποια δημοψηφίσματα ΘΑ είναι δεσμευτικά (η εξαίρεση), και κάποια ΔΕΝ ΘΑ είναι (ο κανόνας).

Δηλαδή πρόκειται να ζήσουμε με νομοθετημένη βούλα τον αέρα τον κοπανιστό τη «συμμετοχής του λαού» που στη μαλλιαρή σημαίνει «λέγε ότι θες –κάνω ότι γουστάρω» που έως τώρα στη πράξη, αυτό συμβαίνει, και το ξέρουμε, υπάρχει λόγος να μας το υπογραμμίσουν;

Τα δημοψηφίσματα για ψύλλου πήδημα κοστίζουν πολλά εκατομμύρια €υρουδάκια -όπως ομολογεί ο θηριώδους πολιτικού εκτοπίσματος κ. Καστανίδης- τη στιγμή μάλιστα που, τα περισσότερα, θα έχουν… συμβουλευτικό χαρακτήρα!

Νομίζω ότι νομιμοποιούμαστε να διερωτηθούμε: Αφού στο εξής αυτά (τα δημοψηφίσματα) θα έχουν συμβουλευτικό χαρακτήρα, τι χρειάζονται οι πολυπληθείς πρωθυπουργικοί σύμβουλοι που· πολλοί από αυτούς (αν όχι οι περισσότεροι) πληρώνονται αδρά με λεφτά του ελληνικού «λαού»;

Όταν παρέχονται ακριβοπληρωμένες συμβουλές από ειδικούς, προς τι οι ερασιτεχνικές (μη δεσμευτικές) συμβουλές των … ανειδίκευτων ψηφοφόρων;

Αφού ούτως ή άλλως στη πράξη η κυβέρνηση παίζει εν ου παικτοίς, χρειάζεται να το νομοθετήσει κιόλας;

Η Kοροϊδία επιτέλους, κοστίζει κι αυτή τα €κατομμύριά της.

Εκσυγχρονιζόμεθα.

πηγή: Ροΐδη Εμμονές

την ίδια στιγμή στη δεξίωση για την αποκατάσταση της δημοκρατίας....

οι παρευρισκόμενοι απολαμβάνουν στον Προεδρικό κήπο

σεμνό και ταπεινό show με Άγγλο κασκαντέρ:

Abusus non tollit usum.

μτφρ:η κατάχρηση δεν καταργεί τη χρήση

 

 

 

Ήταν κάποτε ένα γαλατικό χωριό, που λεγόταν ελληνικό πανεπιστήμιο

Της
Σίσσυς Βελισσαρίου*

«Βρισκόμαστε στο 2011 μ.Χ. Όλη η Γαλατία είναι κάτω από Ρωμαϊκή κατοχή… Όλη; Oχι! Ένα χωριό που το κατοικούν αδιόρθωτοι Γαλάτες αντιστέκεται ακόμα και θ’ αντιστέκεται πάντα στον καταχτητή». Αυτή θα μπορούσε να ήταν η στερεότυπη αρχή του κάθε επεισοδίου του σίριαλ που λέγεται ελληνικό πανεπιστήμιο από τον πόλεμο έως τώρα που οι ρωμαϊκές λεγεώνες υπό τη στρατηγία της Διαμαντοπούλου ορμάνε να καθυποτάξουν το ανυπότακτο χωριό σβήνοντάς το εντελώς από το χάρτη. Θα την αφήσουμε να πει, ζηλεύοντας τις δάφνες του Ιούλιου Καίσαρα, “Veni, Vidi, Vici” ή θα κάνουμε με τα φύλλα δάφνης από το στεφάνι που θέλει να φορέσει στιφάδο; Οι διδασκόμενοι/ες από την πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία θα αντιληφθούμε ότι η υπουργός Παιδείας ως νέα Θάτσερ, που συστηματικά και προσεκτικά προγραμματίζει να γίνει στο άμεσο μέλλον, έχει ένα πρότζεκτ με στόχους. Ο πλέον καθοριστικός είναι η εξάρθρωση του πανεπιστημίου με τον ίδιο τρόπο που για τη Θάτσερ ήταν η διάλυση του κινήματος των ανθρακωρύχων. Μετά από την κατατρόπωση των τελευταίων, η Βρετανία μεταλλάχτηκε σταδιακά και χωρίς πολλές αντιστάσεις σε μία χώρα όπου οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι σκανδαλωδώς πλουσιότεροι, ενώ οι πρώτοι θεωρούνται κοινωνικό μίασμα όταν διεκδικούν τα «ανήκουστα» δικαιώματα συνταξιοδότησης και ασφάλισης.

Συντριβή του Πανεπιστημίου

Κατά τη γνώμη μου, σε αντίθεση με την κ. Γιαννάκου η οποία είχε κάποιο «όραμα» (προφανώς απαράδεκτο) για την εκπαίδευση, και ειδικά την τριτοβάθμια, δηλαδή την υποτιθέμενη εναρμόνισή της με τον ευρωπαϊκό πανεπιστημιακό χώρο, η Διαμαντοπούλου χρησιμοποιεί την υπουργία της ως εφαλτήριο για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, και ίσως όχι μόνον. Η συντριβή του πανεπιστημίου και η αντικατάστασή του από ένα υβρίδιο παράγωγου φτηνιάρικου διδακτηρίου κατά τα πρότυπα των «Κολεγίων» και των ιδιωτικών εταιρειών είναι το βασικό της διαπιστευτήριο κυρίως προς το εξωτερικό, όπου ακριβώς θα πιστοποιεί την ικανότητά της να κυβερνήσει όλην τη Γαλατία. Η ισοπέδωση του ανυπότακτου χωριού επίσης δηλώνει στο συμβολικό επίπεδο το τέλος της Μεταπολίτευσης, της Ελλάδας με τα καλά της και τα κακά της, όπως διαμορφώθηκε από αγώνες και συγκρούσεις δεκαετιών. Με τον ίδιο τρόπο η συντριβή των ανθρακωρύχων που εκπροσωπούσαν το παραδοσιακό βιομηχανικό προλεταριάτο, την ισχύ των συνδικάτων με την παραδοσιακή τους σχέση με το Εργατικό κόμμα σήμανε και την αποδιάρθρωση του κράτους πρόνοιας, τη μετάλλαξη του κόμματος αυτού και την κατίσχυση του στυγνού νεοφιλελευθερισμού στην Αγγλία.

Προφανώς το προτζεκτ της κ. Διαμαντοπούλου δεν διαγράφει μία μοναχική πορεία εν κενώ. Αντίθετα, στην κατάσταση εκτάκτου ανάγκης στην οποία έχει τεθεί η χώρα με αφορμή το χρέος, την τρόικα κ.λπ., πράγμα που επιτρέπει οποιοδήποτε μέτρο καταστολής ακόμα και συνταγματικής εκτροπής, η ήττα του πανεπιστημίου είναι κρίσιμης σημασίας για τις πλέον επιθετικές μορφές του νεοφιλελευθερισμού που έχουν κυριαρχήσει στην Ελλάδα. Διακινδυνεύω εδώ την υπόθεση ότι το ζητούμενο είναι το πώς θα μετατραπεί η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης στο αντίθετο της, δηλαδή σε καθεστώς. Για να αποβάλει τα έκτακτα στοιχεία της, άρα για τη διαιώνισή της στο χρόνο ως καθεστώς, το κυρίαρχο μπλοκ απαιτεί τώρα περισσότερο από ποτέ τη συντριβή του πανεπιστημίου με τα μεταπολιτευτικά χαρακτηριστικά του, μια καταστροφή η οποία εάν συντελεστεί θα έχει καθοριστικές επιπτώσεις για το συσχετισμό δυνάμεων και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, (ας μην ξεχνάμε τις διεθνείς διαστάσεις του Δεκεμβρίου 2008).

Άσυλο: απαγορευμένη λέξη

Ποια είναι αυτά τα μεταπολιτευτικά χαρακτηριστικά που κρίνονται όχι απλώς ενοχλητικά αλλά επικίνδυνα; H δημοκρατική και συλλογική λειτουργία του μέσω της θεσμοθέτησης του ενιαίου φορέα διδασκόντων-διδασκομένων, η πρωτοφανής μαζικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η ανάπτυξη της έρευνας και η ελεύθερη έκφραση της γνώμης στα αμφιθέατρα αλλά κυρίως όπως συμβολικά εγγράφεται στο χώρο από το άσυλο. Στο νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου το άσυλο καταργείται σιωπηλά δια της απάλειψης ακόμα και της λέξης από τις 110 σελίδες του! Η χειρονομία αυτή είναι πολιτικά εξαιρετικά ριζοσπαστική. Αφενός σηματοδοτεί τη δια της αποσιώπησης απάλειψη της ίδιας της έννοιας της διαμαρτυρίας, της αντίστασης, της διαφορετικότητας από το λεξιλόγιο του νέου μορφώματος. Αφετέρου, η αποσιώπηση σημαίνει κατάργηση στην πράξη του πανεπιστημίου ως δημόσιου θεσμού. Ο πανεπιστημιακός χώρος εδώ δεν οριοθετείται σε άσυλο και μη άσυλο, όπως με τον νόμο της Γιαννάκου, που εμμέσως έτσι αναγνωρίζει τον εν τέλει δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου. Τώρα δεν νοείται άσυλο δεν νοούνται και οι πράξεις εκείνες που μετέτρεπαν τον χώρο σε εστίες αντίστασης, πχ. φοιτητικές καταλήψεις, χρήση του από εξωπανεπισημιακές συλλογικότητες, λειτουργία του ως καταφύγιο κλπ.

Το πανεπιστήμιο καθαρμένο από τις μεταπολιτευτικές του «αμαρτίες» θα παραδοθεί στην εκάστοτε κυβέρνηση και θα γίνει αυτό που οι αυταρχικές μορφές διακυβέρνησης ανέκαθεν ονειρεύονται: εκτελεστικό όργανο [υπερ]κρατικών εντολών. Εδώ μιλάμε για ένα ιδιόμορφα κρατικό πανεπιστήμιο, και εξηγώ γιατί. Θα έχει διαλυθεί το αυτοδιοίκητο, εφόσον όλα τα όργανα θα επιλέγονται από το σούπερ όργανο, το 15μελές συμβούλιο διοίκησης/Ιδρύματος που θα ελέγχει το σύμπαν1. Επίσης γιατί δεν θα υπάρχει ελευθερία στη διδασκαλία και στην έρευνα εφόσον αυτές θα ορίζονται απολύτως από ολιγαρχικά, αδιαφανή και απολύτως συγκεντρωτικά όργανα ερήμην της πανεπιστημιακής «κοινότητας». Βάζω τη λέξη σε εισαγωγικά διότι δεν θα υπάρχει τίποτα που να την συγκροτεί σαν συλλογικότητα.

Το τελευταίο οχυρό της ελευθερίας

Η Διαμαντοπούλου επιχειρεί να μετατρέψει το πανεπιστήμιο από βασικό ιδεολογικό μηχανισμό του κράτους σε έναν υπομηχανισμό ασήμαντου βεληνεκούς που θα έχει απλώς σκοπό την αναπαραγωγή των σχέσεων παραγωγής στο κατώτερο τους σημείο, αυτό της μετατροπής του μελλοντικού εργατικού δυναμικού σε δουλοπάροικους. Επομένως έχει κατασκευάσει ένα μόρφωμα που θα απαλείψει οποιαδήποτε μορφή κριτικής σκέψης, αναρώτησης και δημιουργικού λογισμού. Διότι το κυρίαρχο μπλοκ μακροπρόθεσμα έχει ανάγκη από υποταγμένους νέους ανθρώπους - διεκπεραιωτές με θραυσματοποιημένες και ασύνδετες πληροφορίες που θα παρέχονται σε τρία χρόνια εκπαίδευσης, ανίκανους στοιχειωδώς να συνθέσουν, πολύ δε περισσότερο να αναρωτηθούν, αναστοχαστούν πάνω σε όσα διδάσκονται. Στο άλλο άκρο του φάσματος, την ηγεμονία θα ασκεί μία ελίτ που ως περίκλειστη κάστα θα διαμορφώνεται από όσους μπορούν να αγοράσουν ακριβή παιδεία σε κέντρα αριστείας. Απόλυτη συνθήκη για να περάσει το νομοσχέδιο της Διαμαντόπουλου είναι η υποταγή όλων όσων ενέχονται στην εκπαιδευτική διαδικασία. Αν πέσει το πανεπιστήμιο, οι μελλοντικές γενιές θα είναι καταδικασμένες σε ένα καθεστώς ανελευθερίας με συντριπτικές συνέπειες για την ίδια μας τη χώρα μας. Η υποταγή, όπως και η ελευθερία, μαθαίνεται. Ας μη γίνουμε εθελόδουλοι. Ας σπάσουμε τα Θατσερικά πρότζεκτ και ας διαλύσουμε τις ρωμαϊκές λεγεώνες.

* Η Σίσσυ Βελισσαρίου είναι καθηγήτρια στη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ

Σημείωση

1. Ας σκεφτούμε μια μπάμπουσκα από την οποία κοσμήτορες, πρυτάνεις, ακόμα και τα πέντε εξωτερικά μέλη του, βγαίνουν από την κοιλιά της μεγάλης κούκλας, δηλαδή του επταμελούς συμβουλίου.

πηγή: εποχή

το είδα στο rednotebook

Επιλεκτική δικαιοσύνη

«Εξι παιδιά στα κάτεργα και η δημοκρατία στο εδώλιο»

Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΤΗ

Νομικοί, άνθρωποι των γραμμάτων και της πολιτικής, πολίτες από διάφορες τάξεις επικοινώνησαν με την «Ε» εκφράζοντας τη διαμαρτυρία τους για τη Δικαιοσύνη των «δύο μέτρων και δύο σταθμών» που εξάντλησε την αυστηρότητά της επιβάλλοντας εξοντωτικές ποινές στους 20χρονους, οι οποίοι κρίθηκαν ένοχοι για εκρήξεις μικρής ισχύος, χωρίς ανθρώπινα θύματα, ενώ την ίδια ώρα οι υπεύθυνοι πολύκροτων σκανδάλων, που ταλανίζουν το δημόσιο, πολιτικό και οικονομικό βίο της χώρας, χαίρουν προκλητικής ασυλίας.

Με σκληρή γλώσσα μάς μίλησε ο Γιώργος Κακουλίδης, χαρακτηρίζοντας τα όσα διαδραματίστηκαν στο δικαστήριο μετά την έκδοση της απόφασης «μακάβρια σκηνοθεσία».

Γ. ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Ποιητής

«Ντρέπομαι»

«Το κράτος -υποστήριξε ο κ. Κακουλίδης- όσο διάστημα διαρκούσε η δίκη βρισκόταν σε μόνιμη κατάσταση παραληρήματος, με αποκορύφωμα τα ελεεινά γεγονότα που ξέσπασαν στην αίθουσα των δικαστηρίων.

Η Δικαιοσύνη εξελίσσεται σε μια θρησκευτική σέχτα με όρους ιεράς εξέτασης. Η παρακμή της είναι αντίστοιχη των ποινών που επέβαλαν στα παιδιά. Οσο για τους διανοούμενους, δεν υπάρχουν πιο φοβισμένα πλάσματα που έχουν μετατρέψει τη σκέψη σε τόπο προσκυνήματος του κράτους. Η συμπεριφορά των μπάτσων είχε το γνωστό χαρακτηριστικό της έλλειψης φαντασίας. Αυτό θα πληρώσουν και θα πληρώσουμε. Γιατί δεν μπορούν να διανοηθούν τι κύκλο άνοιξαν. Πρόκειται για το μεγαλύτερο σκάνδαλο των ημερών, το οποίο εύχομαι και προσεύχομαι να μην πέσει στα χέρια των γνωστών δημοσιογράφων, ικανών μόνο για νεκρώσιμες ακολουθίες. Ως ποιητής ντρέπομαι που κυκλοφορώ μέσα σ' αυτή την πολιτεία».

Ενώ, όπως χαρακτηριστικά μας είπε η φοιτήτρια, Αλεξάνδρα Κ. (τα πλήρη στοιχεία της είναι στη διάθεση της εφημερίδας): «Αυτή η Δικαιοσύνη δεν πείθει κανέναν. Οταν όλοι οι κλέφτες είναι έξω δεν μπορεί να βάζουν τόσα χρόνια σε νέα παιδιά».

Εξάλλου, σε δηλώσεις τους προς την «Ε» έγκριτοι νομικοί μίλησαν για «παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, ανατροπή της ζυγαριάς και σκοπιμότητες».

ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΕΙΡΔΑΡΗΣ

ποινικολόγος -ειδικός στα ανθρώπινα δικαιώματα

«Παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας»

«Πραγματικά εξέπληξαν οι επιβληθείσες ποινές. Ποινές εξοντωτικές που παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας. Η αυστηρότητα των ποινών δεν αποτελεί περιεχόμενο μιας δίκαιης δίκης, αφού η επιείκεια αποτελεί συστατικό στοιχείο μιας απόφασης. Στην περίπτωση αυτή ο δικαστής υπερβαίνει ο ίδιος το όριο της νομιμότητας της δίκαιης δίκης και καθιστά προβληματική την απόφασή του.

Επίσης πρόβλημα δημιουργεί η απόρριψη των αιτημάτων αναστολής των ποινών λόγω άσκησης έφεσης. Οταν το ίδιο το δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση θεωρεί ως δεδομένη την καταδίκη των κατηγορουμένων στο δεύτερο βαθμό, παραβιάζεται το τεκμήριο της αθωότητας. Το τεκμήριο ότι ο κατηγορούμενος είναι αθώος μέχρι να εκδοθεί αμετάκλητη απόφαση που θεσπίζεται από την ΕΣΔΑ υπερισχύει κάθε άλλης διάταξης νόμου και καθιστούσε ενδεδειγμένη τη χορήγηση της αναστολής».

ΣΤ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ- ΓΟΝΑΤΑΣ

αναπληρωτής καθηγητής Ποινικού Δικαίου

«Δύο μέτρα και δύο σταθμά»

«Το Εφετείο Αθήνας, μέσω των αποφάσεών του, ως προς το ανασταλτικό αποτέλεσμα της έφεσης για κακουργηματικές πράξεις, ακολουθεί δύο μέτρα και δύο σταθμά. Εχει προκαλέσει κατάπληξη σε δικαστικούς κύκλους με πόση ευκολία το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθήνας τον προηγούμενο μήνα καταδίκασε πατέρα για αποπλάνηση της δίχρονης κόρης του και απεχθή βιασμό κατά θετής κόρης του. Εκεί, χωρίς καν να κρατήσει το πρόσχημα της διάσκεψης, στη συνολική ποινή της κάθειρξης των 12 ετών έδωσε με τόση ευκολία το ανασταλτικό αποτέλεσμα αφήνοντας πολλά ερωτηματικά για τον τρόπο που λήφθηκε η απόφαση αυτή.

Ενώ για τους καταδικασθέντες στην υπόθεση των Πυρήνων, και μάλιστα για κάποιους με ελαφρυντικά, και χωρίς να έχει προκληθεί κανένας κίνδυνος ζωής, θεώρησε ότι το ανασταλτικό στην έφεση δεν έπρεπε να δοθεί, προφανώς γιατί τους θεώρησε ιδιαίτερα επικίνδυνους».

ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΙΡΗΣ

ποινικολόγος

«Σκόπιμα σκληρές»

«Εξοντωτικές ποινές σε ενήλικους μετεφηβικής ηλικίας κάνουν όχι μόνο τον νομικό αλλά τον μέσο πολίτη αυτής της χώρας να διερωτάται ποιος ο σκοπός επιβολής των; Δεδομένου ότι οι επιβληθείσες ποινές στην εν λόγω υπόθεση δεν υπηρετούν σε καμιά περίπτωση παιδαγωγικό σκοπό, που εξ ορισμού θα έπρεπε να υπηρετούν, ούτε το σκοπό της γενικής πρόληψης αλλά ούτε εξυψώνουν το κύρος της Δικαιοσύνης, αφού δύνανται να παράγουν μόνο βία, προφανώς εξυπηρετούν είτε πολιτικές σκοπιμότητες είτε τους ίδιους τους εκδότες τους. Αλλωστε οι ποινές αυτές συγκρινόμενες με άλλες ποινές που επεβλήθησαν ή και δεν επεβλήθησαν για πολύκροτες υποθέσεις που ταλάνισαν το δημόσιο πολιτικό και οικονομικό βίο της χώρας, καταδεικνύουν ότι είναι σκόπιμα σκληρές».

ΑΝΔΡ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

ποινικολόγος (συνήγορος, μαζί με τον Αλέξη Αναγνωστάκη, των οικογενειών των θυμάτων της «Ρικομέξ»).

«Ανατράπηκε η ζυγαριά»

«Οι ποινές είναι υπερβολικά σκληρές. Τελούν σε μεγάλη δυσαναλογία με τις πράξεις που δικάστηκαν -ανάφλεξη κατσαρόλας χωρίς θύματα- και τις προσωπικές συνθήκες των κατηγορουμένων (μετέφηβοι, με ιδεολογικές ανησυχίες). Παρήγαγαν ένα άδικο αποτέλεσμα κόντρα προς το πνεύμα του εσωτερικού και υπερκείμενου δικαίου.

Ανατράπηκε η ζυγαριά και έμεινε το σπαθί ανεξέλεγκτο να καρφώνει βαθιά.

Τέτοια καρφώματα ανάβουν τη φωτιά της απείθειας και της λαϊκής εξέγερσης».

Γ. ΠΑΝΟΥΣΗΣ

εγκληματολόγος

Η σοφία της επιείκειας

Ο πομπός χρόνια τώρα

σου φωνάζει out of order

Ελσα Κορνέτη, Ερινύες vs Ευμενίδες

Η κοινωνία πρέπει να αμυνθεί απέναντι σε όποιον και σε ό,τι απειλεί τη συνοχή και τις αξίες της. Το κοινωνικό συμβόλαιο αναθέτει στα όργανα της πολιτείας τη δίκαιη και ανάλογη τιμωρία των παραβατών του νόμου.

Στις παραπάνω λειτουργίες μπαίνει όμως ένα όριο. Και ως όριο δεν εννοώ τον αυτονόητο σεβασμό των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας των κατηγορουμένων/ καταδικασθέντων/ κρατουμένων, αλλά την αθέατη γραμμή ανάμεσα στον ανταποδοτικό/εκδικητικό (;) παραδειγματισμό και το διαπλαστικό/αποκαταστατικό ρόλο της ποινής. Την αθέατη αυτή γραμμή, την οποία έχει καθορίσει ο νομικός μας πολιτισμός, πρέπει να τη βλέπουν όλοι (είτε φοράνε ιδεοληπτικά ματογυάλια είτε κρατούν τη ρομφαία της καταστολής ή αποστολής).

ΥΓ. Στις 10/02/09 στο πανεπιστήμιο, στην πόρτα του γραφείου μου, τοποθετήθηκε εμπρηστικός μηχανισμός, κίνηση που διεκδικήθηκε στα indymedia από τους «Πυρήνες». Είτε έτσι είτε αλλιώς, η άποψή μου για την επιείκεια δεν αλλάζει.

ΝΙΚΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ

μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ και περιφερειακός σύμβουλος Αττικής

Ποινές εξόντωσης για τους «Πυρήνες» και για τη Δημοκρατία

Οι εξοντωτικές και άδικες ποινές για νέους ανθρώπους που εκρίθη ότι συμμετείχαν στους «Πυρήνες της Φωτιάς» προκαλούν ανατριχίλα και φόβο σε μια συγκυρία που η κοινωνία και ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι υφίστανται πρωτοφανείς και πολύ οδυνηρές συνέπειες λόγω των πολιτικών που διαχειρίζονται υπέρ του κεφαλαίου την κρίση χρέους της χώρας μας.

Θα ήταν επιεικείς οι όροι «επιλεκτική δημοκρατία» και «επιλεκτική δικαιοσύνη», πάνω στην επέτειο μάλιστα της μεταπολίτευσης, κατ' αναλογία της «επιλεκτικής χρεοκοπίας» που μας ταλανίζει, για να ορίσει κανείς το ύψος και τη βαρβαρότητα που εμπεριέχουν οι ποινές από 11 έως 37 χρόνια για ενέργειες που δεν έθιξαν, κατά κοινή ομολογία, ούτε ανθρώπινη ζωή ούτε βέβαια τη συνταγματική τάξη. Βεβαίως, επί δικτατορίας δεν υπήρχαν ο τρομονόμος 1 και ο τρομονόμος 2, κατ' εφαρμογήν του οποίου με την πιο αυστηρή δυνατή εκδοχή επέλεξαν να λειτουργήσουν οι συγκεκριμένοι δικαστές, είναι όμως, δυστυχώς, σε πλήρη αναλογία με τις χθεσινές ποινές οι αντίστοιχες των τότε στρατοδικείων για τις κροτίδες και για τη σύσταση οργανώσεων.

Αν μη τι άλλο την πρόσφατη διετία η ελληνική κοινωνία, κυρίως τα όλο και αυξανόμενα τμήματά της που δεν αρκούνται στον καναπέ και δεν θεωρούν τη σιωπή χρυσό, έχει αντιληφθεί ποιοι είναι οι πραγματικοί, ως φυσικά πρόσωπα και ως σύνολα, αντίπαλοι που διαπλέκονται, παρανομούν ασύστολα, έχουν το ακαταδίωκτο, καλύπτονται ως οργανικά στοιχεία όλων των εξουσιών και -βεβαίως- κερδοφορούν ασύδοτα συμπεριφερόμενοι ταυτόχρονα ως πατριδοκάπηλοι και εθνοσωτήρες νέας κοπής.

Πώς είναι δυνατόν μέσα σ' ένα τέτοιο περιβάλλον που βοά η κοινή γνώμη και στενάζει ιδιαίτερα η νεολαία δίπλα στον κόσμο της εργασίας, της ανεργίας και των μεταναστών για τη συστηματική φτωχοποίηση και αυταρχοποίηση, στην οποία επιβάλλονται από την κυβερνητική εξουσία και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, να εκφωνούνται και να καθαρογράφονται «εν ονόματι του ελληνικού λαού» τέτοιες αποφάσεις;

Να καταδικάζονται νέοι πολίτες για ηθική αυτουργία (!) με ταυτόχρονη αναγνώριση ότι δεν έχουν συλληφθεί οι «φυσικοί αυτουργοί» των πράξεων που κρίνονται; Να μη γίνονται δεκτά για νέους εικοσάχρονους επιστήμονες τα εύλογα ελαφρυντικά που αφορούν τον πρότερο έντιμο βίο, την καλή διαγωγή στην κράτησή τους κ.ά.; Να ονομάζεται συλλήβδην τρομοκρατική δράση οτιδήποτε εκφράζει την ελάχιστη πολιτική ανυπακοή από τα επεισόδια της Κερατέας, έως τα κινήματα «Δεν πληρώνω», έως τη νόμιμη αντίσταση των πολιτών στον πολύωρο χημικό πόλεμο της 28ης και της 29ης Ιουνίου στο Σύνταγμα;

Αυτές οι αποφάσεις ενισχύουν, δυστυχώς, τα επιχειρήματα όσων -και είναι όλο και πιο πολλοί, παρ' ότι προσωπικά δεν τα ενστερνίζομαι- ισχυρίζονται ότι ο διεθνής οικονομικός έλεγχος στο πλαίσιο των αποφάσεων της ελληνικής κυβέρνησης για τα βάρβαρα οικονομικά μνημόνια οδηγεί νομοτελειακά σε περιστολή της δημοκρατίας στα όρια της αντισυνταγματικής εκτροπής, με ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα. Σε κάθε περίπτωση, τέτοιες αποφάσεις, ακόμη κι αν δεχτούμε ότι δεν αποτελούν προϊόν υπαγόρευσης ή γενικότερης συμπεριφοράς της Δικαιοσύνης, γίνονται οργανικό στοιχείο των πολυπλόκαμων μηχανισμών που έχουν στηθεί για να προκαλούν «σοκ και δέος» στη δοκιμαζόμενη κοινωνία μας.

Επί τη ευκαιρία είναι χρήσιμη η υπόμνηση για την ανάγκη να τοποθετηθούν δημόσια, σε σχέση με τέτοια ακραία φαινόμενα, προς όλους που έχουν τη δυνατότητα να σπάσουν την αφωνία και το φόβο που θέλει να επιβάλει η αντιδραστική ομογενοποίηση των μίντια και των νεοφιλελεύθερων, πάσης απόχρωσης, πολιτικών μας.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ

«Μεταξύ στρατοδικείου και Ιεράς Εξέτασης»

«Τώρα η Ελλάδα μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Η δικαιοσύνη του ΠΑΣΟΚ καταδίκασε σε κάθειρξη 11 χρόνων τη 18χρονη τότε Κωνσταντίνα χωρίς καμία απόδειξη, κανένα στοιχείο εξακριβωμένο, ούτε καν με βάση την ηλικία της. Μπορεί να είναι η μοναδική πολιτική κρατούμενη κάτω των 20 στον κόσμο. Αν υπάρχει άλλη, θα είναι σε κάποια χώρα της Μπανανίας».

Ετσι ξεκινά την καταγγελτική επιστολή του, προς την «Ε», ο Νίκος Καρακατσάνης, πατέρας της 20χρονης Κωνσταντίνας.

Και συνεχίζει:

«Την καταδίκασαν σε μία δίκη μεταξύ στρατοδικείου και Ιεράς Εξέτασης, χωρίς να ληφθούν υπ' όψιν ούτε τα πρακτικά, ούτε οι μάρτυρες, ούτε όλα τα στοιχεία που φώναζαν για την αθωότητά της. Το αδίκημα: δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις, να μην πηγαίνει Εξάρχεια, να μην διεκδικεί, να μην έχει πολιτική άποψη, να σκύψει το κεφάλι και να παρακαλέσει για επιείκεια. Η ποινή έπρεπε να είναι εξουθενωτική.

«Ποιον τρομοκράτησε;»

Εγώ όμως προκαλώ όλη την έδρα, όλη την Ελλάδα, ιδιαίτερα τον Αρσένη και την Κατσέλη, να μου αποδείξουν τι έκανε το παιδί μου, ποιον έβλαψε, ποιον τρομοκράτησε.

Την κατηγορούν ότι στα 17 ήταν τρομοκράτης και δεν ντρέπονται. Τρομοκράτες είναι αυτοί και οι υποτελείς τους που έχουν φέρει τον Ελληνα σε απόγνωση και κυκλοφορούν ελεύθεροι. Ολες οι ληστρικές συμμορίες των πολιτικών που ξεφτίλισαν το έθνος και φυλάκισαν το παιδί μου απλά επειδή έχει το ανάστημα να σταθεί απέναντί τους.

»Δεν γινόταν τίποτα όμως. Η απόφαση είχε βγει. Το κόμμα πρέπει να δείξει ότι έχει πατάξει την τρομοκρατία. Οι καρέκλες πρέπει να σωθούν. Μιλάω βέβαια για το κόμμα του Γιωργάκη και Σία. Για το κόμμα αυτό, που καμία σχέση δεν έχει με το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα, του Γεννηματά, της Μελίνας, του Τρίτση και όλων αυτών που δίδαξαν δημοκρατία, σεβασμό στον πολίτη και δικαιοσύνη για όλους ίδια. Μιλάμε για ένα κόμμα που ο αρχηγός τους τρέχει να καλύψει τις λαμογιές των συντρόφων του με δήθεν εξεταστικές και στάχτη στα μάτια.

Γιατί δεν βάζουν τους ίδιους δικαστές να δικάσουν τους Μαντέλη και Αλογοσκούφη, Σημίτη, Τσοχατζόπουλο, Ρουσόπουλο, Παπαντωνίου, Βουλγαράκη και όλους τους άλλους έτσι για να δούμε και εκεί αν έχουν τα κότσια και τη μαγκιά να ρίξουνε τις ποινές στο όριο του νόμου.

Επρεπε δηλαδή η Δικαιοσύνη σας να δείξει ότι υπάρχει στην πλάτη του παιδιού μου;

Τα μωρά έγιναν σύνθημα

Υπουργέ, επειδή είσαι καινούργιος σε αυτό το υπουργείο και δεν σε έχουν ενημερώσει οι συναγωνιστές σου, Παπουτσής, Καστανίδης, Χρυσοχοΐδης, θα σου πω εγώ: το μόνο έγκλημα που έκαναν αυτά τα παιδιά ήταν ότι τόλμησαν να αγανακτήσουν πριν απ' όλους εμάς. Και ο λαός το τόλμησε. Τα μωρά με τις κατσαρόλες γίνανε σύνθημα. Εκατοντάδες χιλιάδες λαού σε όλες τις πλατείες κατσαρόλες κρατάγανε. Η τέχνη τα τίμησε. Κορυφαίος συνθέτης και μοναδικός ερμηνευτής τραγουδάει "Φίλε μου ξεκόλλα, πάρε κατσαρόλα, πες και στα παιδιά να 'ρθουν μια βραδιά, να τα κάψουν όλα", σαν ελάχιστο φόρο τιμής γι' αυτούς που δεν κάνανε τίποτα για πάρτη τους, γι' αυτούς που υποθηκεύσανε τα νιάτα τους πίσω από τα κάγκελα και δεν είναι μόνο το τραγούδι.

Είναι όλοι οι Ελληνες εκτός από τους δικούς σας τους βολεμένους. Αυτό είναι και το μεγάλο έγκλημα που κάνανε. Ενόχλησαν το σύστημα, ξυπνήσανε μνήμες και συνθήματα που λέγαμε τα χρόνια πριν γεννηθούν τα μωρά. Τα θυμάσαι υπουργέ. Είναι αυτά που με πολλούς από εσάς τα λέγαμε μαζί στους δρόμους και είναι όλα επίκαιρα παραδείγματα. "Λαέ πεινάς, γιατί τους προσκυνάς", "Μπάτσοι- γουρούνια- δολοφόνοι", "Ψωμί, παιδεία, ελευθερία" και ο σύντροφός σου ο Παπουτσής τα θυμάται γιατί τα εφάρμοσε κατά γράμμα στο Σύνταγμα. Μόνο το τανκ του Ντερτιλή έλειπε. Τώρα, λοιπόν, που η Κωνσταντίνα είναι στην πυρά σας, βγείτε άφοβα στο δρόμο, στο καφενείο, στο γήπεδο, βγείτε να καμαρώσετε μια χώρα, που μόνο εσείς μπορέσατε να καταντήσετε έτσι.

Δεν έκανε τα λάθη μου

Είναι τιμή μου, λοιπόν, που η κόρη μου δεν έκανε το δικό μου λάθος να ανήκει σε φτηνές παρατάξεις.

Είναι καμάρι μου που έχω παιδί αυτό το παλικάρι. Η πατρίς του Διγενή και του Διάκου, η πατρίς μου, σήμερα χώρα υποτελών. Τελειώνοντας, ευχαριστώ όλους όσοι σεβάστηκαν το Γολγοθά μου. Ευχαριστώ όλα τα παιδιά που φάγανε ακόμα και ξύλο, προκειμένου να συμπαρασταθούν στο παιδί μου. Ευχαριστώ τους μάρτυρες, ευχαριστώ τον κ. εισαγγελέα που έστω και την τελευταία στιγμή πήρε χαμπάρι πού πάει η δίκη και έκανε ό,τι μπορούσε για να γλιτώσει τα παιδιά από την κρεμάλα.

Το Δικαστήριο μπορεί να έστειλε 6 παιδιά στα κάτεργα, αλλά να είναι σίγουρο ότι έστειλε και 600 παιδιά στα Εξάρχεια. Ετσι δεν είναι, Μίκη; Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς. Τέλος, ευχαριστώ τον από δεκαετίες φίλο μου και υπερασπιστή του παιδιού μου, Νίκο Κωνσταντόπουλο. Ευχαριστώ την κόρη του Ζωή που υπερασπίστηκε τη Νίνα μου σαν αδερφή της και τους παρακαλώ, αφού συνεννοηθούν με το παιδί μου, όλες οι κινήσεις που παρέχει ο νόμος να γίνουν. Λίγο αργότερα που θα έχει ξεβρωμίσει ο τόπος και οι δίκες θα είναι καθαρά αντικειμενικές».

πηγή: enet

too agioo pootsoo anamenetai h anakampsh

Too little, too late

του Γιάνη Βαρουφάκη

Το βράδυ της Πέμπτης ανακοινώθηκε μια ευρωπαϊκή συμφωνία που, ουσιαστικά, αφορά την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης χρέους. Μια συμφωνία που, αν είχε συμφωνηθεί περί τον Φεβρουάριο του 2010, θα αποτελούσε θετική εξέλιξη για την Ελλάδα και θα είχε καθυστερήσει πραγματικά την επέκτασή της στην υπόλοιπη ευρωπαϊκή περιφέρεια.

Τώρα όμως είναι πολύ αργά. Η συμφωνία που ανακοινώθηκε, αν και περιέχει ένα σημαντικό βήμα (βλ. το άρθρο 8 παρακάτω), ήρθε πολύ αργά. Η Κρίση έχει εδώ και καιρό ξεφύγει από τα όρια του ελληνικού γίγνεσθαι, είναι συστημική και υπονομεύει όλη την ευρωζώνη. Με το έβδομο άρθρο της (βλ. παρακάτω) η χθεσινή συμφωνία εγγυάται την αποτυχία και αυτής της ευρωπαϊκής προσπάθειας να δαμαστεί το τέρας της Κρίσης που αποδομεί το ευρω-σύστημα εκ των έσω. Η απόφαση να επικεντρώσουν τα νέα μέτρα στην ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, π.χ. αφήνοντας την Ιρλανδία στο χείλος της χρεοκοπίας και τις Ισπανία και Ιταλία στο έλεος των εταιρειών αξιολόγησης,ισοδυναμεί με δώρο ανεκτίμητης αξίας στους κερδοσκόπους.

Πριν προχωρήσουμε στην ερμηνεία της συμφωνίας, να επισημάνω ότι τίποτα από αυτά που συμφωνήθηκαν δεν είναι σίγουρο ότι θα εφαρμοστούν. Από την μία τα κοινοβούλια της Γερμανίας και της Φινλανδίας θα έχουν πολλές αντιρρήσεις ενώ, από την άλλη, το κείμενο της συμφωνίας αναφέρεται σε προθέσεις (π.χ. του ευρωπαϊκού τραπεζικού τομέα) που υπάρχουν μόνο στην φαντασία των ηγετών μας. Επί πλέον, το κείμενο περιέχει τόσες ασάφειες που είναι σχεδόν αδύνατον να κριθεί σοβαρά. Δεν θα σταθώ όμως σε αυτά. Έστω ότι όλα αυτά τα προβλήματα λυθούν. Ας δούμε τι θα σημάνει για εμάς και για την Ευρώπη, αν όλα πάνε κατ' ευχήν (που το εύχομαι αλλά δεν το πιστεύω):

I. Προαναγγέλλεται η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους (την οποία τόσο χρόνο εξόρκιζαν), αν και δεν εξηγείται πως ακριβώς θα την διαχειριστεί η Ευρώπη. Το κούρεμα των ομολόγων θα συγκρατηθεί περίπου στο 21% και οι ομολογιούχοι θα επιλέξουν από ένα μενού διαφορετικών ειδών κουρέματος.

II. Ένα νέο δάνειο για την Ελλάδα ίσο με το πρώτο σε μέγεθος αλλά με το μισό επιτόκιο και μεγάλη προθεσμία αποπληρωμής (και παράλληλη επιμήκυνση του πρώτου, ακριβού δανείου)

III. Πρόβλεψη για την επανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, και κάποιων από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές μέσω του EFSF

IV. Καμία πρόβλεψη για τις υπόλοιπες χειμαζόμενες χώρες

Όλα αυτά, όπως είπα και στην εισαγωγή μου, θα ήταν μια εξαιρετική παρέμβαση τον Φλεβάρη του 2010. Δεν θα μου κάνει εντύπωση αν οι αγορές, στην βάση του "κάλλιο αργά παρά ποτέ", ηρεμήσουν για δύο μήνες. Το σημείο όμως IV παραπάνω (και το Άρθρο 7 της Συμφωνίας πιο κάτω) εξασφαλίζει ότι σε δύο ή τρεις μήνες η ΕΕ θα πρέπει να συνάψει μια αντίστοιχη συμφωνία για τις Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία κλπ. Αυτού του είδους τα μέτρα θα είναι τότε απαγορευτικά ακριβά (για όλες αυτές τις χώρες). Οι κερδοσκόποι το γνωρίζουν και μας την έχουν στημένη στην γωνία. Δεν θα αργήσουν να χτυπήσουν. Και τότε ίσως είναι πολύ αργά να συνειδητοποιήσουν οι ηγέτες μας το τεράστιο κόστος της άρνησης της ανάγκης για μια συστημική λύση. Μιας λύσης που να βασίζεται στην αναδιάρθρωση μέρους του δημόσιου χρέους όλης της ευρωζώνης (μέσω της έκδοσης ευρωομόλογου), σε ένα Σχέδιο Marshall για όλη την ευρωζώνη και, τέλος, σε ένα πανευρωπαϊκό (και όχι ποια εθνικό) πλαίσιο ελέγχου, επίβλεψης και κεφαλαιοποίησης των τραπεζών της ηπείρου μας. Όσο λείπουν αυτά τα τρία μέρη από την 'λύση', η τελευταία αποτελεί μέρος του προβλήματος και δώρο στην κερδοσκοπία.

Η Συμφωνία άρθρο προς άρθρο:

Στον Πρόλογο, η Συμφωνία επαναδιατυπώνει την αποφασιστικότητα της Ευρώπης να εξασφαλίσει την σταθερότητα στην ευρωζώνη δεσμεύοντας την Ευρώπη "στην ενίσχυση της σύγκλισης, της ανταγωνιστικότητας και της διακυβέρνησης".

Τα άρθρα 1 με 5 αφορούν αποκλειστικά την Ελλάδα.

1. Το πρώτο λέει ένα μπράβο στην κυβέρνηση Παπανδρέου που πέρασε από την Βουλή το Μνημόνιο αρχικά (με σκοπό την εξασφάλιση των πρώτων €110 δισ δανείων τον Μάη του 2010) και το Μεσοπρόθεσμο σε δεύτερη φάση. Τα 'μέτρα' αυτά χαρακτηρίζονται ως πολιτικές αναγκαίες για την έξοδο από την Κρίση.

2. Το δεύτερο άρθρο παραδέχεται ότι τα μέτρα αυτά, όσο αναγκαία και να είναι, δεν είναι ικανά για να ξεπεραστεί η Κρίση. Για αυτό τον λόγο προβλέπει άλλο ένα δάνειο, αυτή την φορά από το EFSF (όπως και εκείνα της Ιρλανδίας και Πορτογαλίας), ίδιου ύψους (αλήθεια, γιατί €109 δισ αυτή την φορά και όχι €110 δισ;) αλλά με σημαντικά χαμηλότερο επιτόκιο και με μεγάλη προθεσμία αποπληρωμής.

3. Το τρίτο άρθρο εξειδικεύει λέγοντας ότι τα νέα αυτά δάνεια από το EFSF θα αποπληρώνονται από το ελληνικό δημόσιο μετά από 15, 30 ή και 40 χρόνια με επιτόκιο πιο κοντά σε εκείνο του ΔΝΤ και τουλάχιστον 45% μικρότερο εκείνου του πρώτου Μνημονίου (το οποίο είχε επιβάλει η κα Μέρκελ με στόχο να πείσει τους εκλογείς της ότι η Ελλάδα θα πάρει μεν δάνεια αλλά με επιτόκια διπλάσια εκείνων στα οποία δανείζεται η Γερμανία). Το τρίτο άρθρο κλείνει με μια πρώτη αναφορά στα δάνεια του πρώτου Μνημονίου λέγοντας καθαρά ότι το επιτόκιο για αυτά θα παραμείνει απαγορευτικά υψηλό (γύρω στο 6%) αλλά θα επιμηκυνθεί για δεύτερη φορά (μετά τον περασμένο Μάρτιο) η περίοδος αποπληρωμής τους.

4. Ένα νέο Σχέδιο Marshall για την Ελλάδα; Κάτι τέτοιο θυμίζει μια πρώτη ανάγνωση του τέταρτου άρθρου. Λέει ότι μια Ομάδα Εργασίας θα συσταθεί και θα σταλεί στην Ελλάδα με σκοπό την εκπόνηση έργων ανάπτυξης που θα κάνουν χρήση ευρωπαϊκών κονδυλίων και των καλών υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Τα κράτη-μέλη, στο μεταξύ, θα σπεύσουν να προσφέρουν τεχνική βοήθεια στην χώρα μας με στόχο την επανενεργοποίηση της Ελληνικής οικονομίας.

5. Το πέμπτο άρθρο αφορά, επισήμως, τα δάνεια που θα συνεισφέρουν στην Ελλάδα οι ευρωπαϊκές τράπεζες παρουσιάζοντας, ως δια μαγείας, το ποσό των €39 δισ. Δεν αναφέρει τι 'κίνητρα' θα τους δοθούν για να δανείσουν την Ελλάδα αυτά τα χρήματα. Δεν έχει όμως σημασία. Το πραγματικό ενδιαφέρον του άρθρου τούτου είναι η αναφορά του στην ανάγκη ενίσχυσης των ελληνικών τραπεζών, κάτι που υποδηλώνει σαφώς στα προβλήματα ρευστότητας που θα αντιμετωπίσουν... Με αυτό τον 'δόλιο' τρόπο η Διακήρυξη, στο πέμπτο της άρθρο, ουσιαστικά παραδέχεται ότι η προτεινόμενη λύση βασίζεται στο default (χρεοκοπία) των ελληνικών ομολόγων, στο πιστωτικό γεγονός, και στις πατέντες που σκαρφίζονται εδώ και μέρες οι εταίροι μας ώστε να βρεθεί ένα φύλλο συκής για τον κ. Trichet ώστε να βρει τρόπο να εξηγήσει (στον εαυτό του κυρίως) γιατί η ΕΚΤ θα συνεχίσει να παρέχει ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες μετά την επίσημη (έστω και επιλεκτική) πτώχευση του ελληνικού δημοσίου του οποίου τα ομόλογα είναι το μόνο εχέγγυο που προσφέρουν στην ΕΚΤ οι ελληνικές τράπεζες. Αν και το άρθρο δεν αναφέρεται καθόλου στις λεπτομέρειες του πως

Τα επόμενα δύο άρθρα έχουν τίτλο: Συμμετοχή του Ιδιωτικού Τομέα και αναφέρονται στο γνωστό παράδοξο του πως να πείσεις τις ημι-πτωχευμένες τράπεζες να δανείσουν την πτωχευμένη Ελλάδα ώστε να πειστεί ο Γερμανός φορολογούμενος να συνεχίζει να δανείζει και τους δύο...

6. Το Άρθρο 6 ξεκαθαρίζει ότι οι τράπεζες καλούνται να συμμετάσχουν στον δανεισμό ΜΟΝΟ της Ελλάδας (καθώς οι αγορές θα πάθαιναν εγκεφαλικό άμεσα αν άκουγαν ότι θα τους επέβαλλαν κούρεμα στα ομόλογα των υπόλοιπων κρατών-μελών).

7. Από τα 16 άρθρα της Συμφωνίας αυτό αποτελεί την Αχίλλειο Πτέρνα. Γιατί; Επειδή ξεκαθαρίζει ότι ό,τι είπαμε παραπάνω ισχύουν μόνο για την Ελλάδα. Ούτε για την Ιρλανδία, ούτε για την Πορτογαλία, ούτε για Ισπανία και Ιταλία. Πρόκειται για δώρο στους κερδοσκόπους οι οποίοι, σας διαβεβαιώ, έχουν αρχίσει ήδη να επεξεργάζονται τα μεγάλα στοιχήματα που θα παίξουν για το πως θα σπάσει το Άρθρο 7 και το πως θα συρθεί η ΕΕ σε άλλη μια εξευτελιστική παραδοχή πως υποτίμησε την συστημική υφή της Κρίσης και πως τα Άρθρα 1 έως 5 θα πρέπει να επεκταθούν και στην υπόλοιπη περιφέρεια.

Τα άρθρα 8 και 9 έχουν τίτλο Σταθεροποιητικά Εργαλεία:

8. Πρόκειται για το πιο θετικό βήμα της Συμφωνίας. Πρώτον, προτείνει να σταματήσει η ανοησία του να πρέπει κάθε φορά που το EFSF καλείται να βοηθήσει τους υπό πτώχευση να εξασφαλίζει πρώτα την έγκριση 27 κυβερνήσεων και, αντ' αυτού να μπορεί το Ταμείο αυτό να εγγυάται πιστώσεις εν μία νυκτί, ανάλογα με τις εξελίξεις στις αγορές. Δεύτερον, δίνει στο EFSF την δυνατότητα να κάνει αυτό που έχουμε προτείνει εδώ και καιρό (βλ. την Πολιτική 2 εδώ): Να επανακεφαλαιοποιεί τις τράπεζες ολόκληρης της ευρωζώνης (και όχι μόνο των πτωχευμένων κρατών). Τρίτον, μεταφέρει το πρόγραμμα αγοράς παλαιών ομολόγων, που ξεκίνησε η ΕΚΤ τον Μάη του 2010, στο EFSF. (Αυτό το τρίτο σκέλος, αν και πολυδιαφημισμένο, είναι ήσσονος σημασίας καθώς (α) η επαναγορά χρέους θα αποδειχθεί απαγορευτικά ακριβή υπόθεση, και (β) το EFSF δεν διαθέτει αρκετά κονδύλια για να κάνει την διαφορά μέσω της συμμετοχής του στις δευτερογενείς αγορές ομολόγων).

9. Σύντομο άρθρο αμφίβολης ερμηνείας που φαίνεται να αφορά τις προβληματικές χώρες (π.χ. Ισπανία και Ιταλία) που καλούνται όλον αυτόν τον καιρό να εγγυώνται τα δάνεια του EFSF, καθιστώντας το τελευταίο... τοξικό (όπως έχω ξαναγράψει, βλ. εδώ για σχετικό αγγλικό κείμενο).

Τα άρθρα 10 με 12 υπόκεινται στην επικεφαλίδα Δημοσιονομική Προσαρμογή και Μεγέθυνση στην Ευρωζώνη. Δεν αξίζει να τα διαβάσει κανείς εκτός ως παράδειγμα της ξύλινης γλώσσας της ΕΕ, η οποία την ωθεί προς την μία αντίφαση μετά την άλλη. Στην ουσία, στα άρθρα αυτά οι ηγέτες μας νιώθουν την ανάγκη να πουν: "Μην βλέπετε που αναγκαστήκαμε να κάνουμε πίσω σχεδόν σε όλα όσα λέμε τόσον καιρό. Εμείς εξακολουθούμε να πιστεύουμε στο Μάαστριχτ, στην λιτότητα εν μέσω Κρίσης κλπ κλπ." (Εκεί που γελά κι ο κάθε πικραμένος είναι στο δωδέκατο άρθρο, και συγκεκριμένα στην αναφορά στην ανάπτυξη της ευρωζώνης που θα έρθει μέσω των... διαρθρωτικών αλλαγών.) Μέσα όμως σε όλη αυτή την αποπνικτική ευρω-σαχλαμάρα, υπάρχει και η είδηση: Αφορά την τρομακτική πίεση που ασκείται στην Ιρλανδία να αυξήσει τον φορολογικό συντελεστή στις επιχειρήσεις.

Τέλος, τα Άρθρα 13&14 υπόσχονται, αν κρίνει κανείς από τον τίτλο τους (Οικονομική Διακυβέρνηση) κάτι σημαντικό, μιας και ο τίτλος παραπέμπει στο μεγαλύτερο έλλειμμα της ευρωζώνης. Οποία απογοήτευση: Αφορά την ενίσχυση του Σύμφωνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης (κάτι σαν να ζητούσαν οι Γάλλοι την ενίσχυση της Γραμμής Μαζινό αφού ο Χίτλερ πήρε το Παρίσι) και την υποστήριξη της Πολωνικής Προεδρίας που έρχεται...

ΥΓ. Σχόλιο στον Πρόλογο της Συμφωνίας: Όταν αναφέρονται στην βελτίωση της "ανταγωνιστικότητας", τι ακριβώς εννοούν; Μέγα πρόβλημα της ευρωζώνης είναι οι λεγόμενες ανισορροπίες που προκάλεσε η μεγάλη αύξηση, εντός της ευρωζώνης, της ανταγωνιστικότητας των Γερμανικών προϊόντων απέναντι στα Ισπανικά και τα Πορτογαλικά. Όταν λοιπόν αναφέρονται στην ενίσχυση της "ανταγωνιστικότητας", κατανοούν ότι, χωρίς ένα ευρωπαϊκό σύστημα επενδύσεων το οποίο θα ανακυκλώνει συστηματικά τα πλεονάσματα της Γερμανίας υπό την μορφή παραγωγικών επενδύσεων στην περιφέρεια, μια γενική αύξηση της "ανταγωνιστικότητας" υποσκάπτει ακόμα περισσότερο την ευρωζώνη;

πηγή: protagon

fuck the fuckin' fuckers

Κι εκεί που νομίζατε ότι όλα έχουν τελειώσει.....

Και πως ο τρόμος ανήκει στο παρελθόν...

ΕΡΧΕΤΑΙ!...

ο ευρωπΕος με τις φονικές περικοπές του

 

σύντομα μέσα σας!

Χουβαρνταλίγκεν

"η Ελλάδα που επιμένει"......