Ο Εχθρός είναι εντός.

Ένα μυθιστόρημα για τις διακοπές σας

(Μην πιστέψετε τίποτα από τα παρακάτω.

Στην πραγματικότητα όλα βαίνουν καλώς και αγνώς!)

Στο αποκαλυπτικό άρθρο του ΟΛΑ είναι ένα ψέμα (Η κοτούλα η Κικίτσα - μέρος 2ον), ο epicurus εμπεριστατομένα (όπως πάντα) και αναλυτικά, καταγράφει τη μεγάλη απάτη, το μεγάλο φαγοπότι, το μεγάλο ξεπούλημα, τη μεγάλη κλοπή, τη μεγάλη οικονομική φυλακή, το μεγάλο Σχέδιο, τη μεγάλη προδοσία. Αξίζει να το διαβάσετε μαζί με τις παραπομπές του και να το διαδώσετε. Εξηγεί πολλά!

Ξετυλίγοντας το κουβάρι της πικρής ιστορίας ο αρθρογράφος φτάνει σε πεδία που αποτελούν και αντικείμενο Συνωμοσιολογικών θεωριών. Θα χρειαστεί ψύχραιμη ματιά, αφού θα ήταν λάθος η εκ των προτέρων πλήρης αποδοχή ή η πλήρης απόρριψή τους, αφού το μόνο δεδομένο στη ζωή είναι ότι όλοι θα πεθάνουμε. Όλα τα άλλα παίζουν. Και κάποια από αυτά παίζουν χοντρό παιχνίδι. Τόσο χοντρό είναι το παιχνίδι τους που αποτελεί μέρος του ίδιου του σκηνικού. Κι έτσι δεν το "βλέπεις", παρά μόνο κοιτάς. 

Ο καπνός πάντως είναι πολύς.

Το άρθρο είναι αρκετά μεγάλο για τα "μέτρα" του blog κι έτσι

σκέφτηκα να βάλω τα σημαντικότερα....

Τελικά δεν πέτυχα και πολλά, αφού "έκοψα" (ως "λιγότερο σημαντικά") πολύ λίγα.

Πάντως εδώ μπορείτε να το διαβάσετε ολόκληρο.

Στο τέλος αν θέλετε να δέσει το γλυκό διαβάστε και ένα post 9 μήνες πριν.

Μια φορά κι ένα καιρό λοιπόν......

Πόση αλήθεια αντέχετε; Έχετε ποτέ σκεφτεί την σημασία της έννοιας "παραδοχές" στην ζωή σας; Τι είναι οι παραδοχές αυτές;

Σε αυτά τα ερωτήματα, με στοιχεία, θα απαντήσουμε σε αυτήν την ανάρτηση. Θα διαπιστώσετε σε απλά βήματα ότι όχι μόνο είμαστε μέρος μιας ασύλληπτης βουβής απάτης, αλλά ταυτόχρονα είμαστε και αδύναμοι να αντιμετωπίσουμε την βαρβαρότητα της.

Ως πολίτες, είμαστε συμφιλιωμένοι με την ιδέα ότι το οικονομικό μας σύστημα πρέπει να λειτουργεί "έτσι". Όπου "έτσι" σημαίνει, ότι τα κράτη θα δανείζονται αντί να δανείζουν. Ότι το χρήμα θα το διακινούν οι ιδιωτικές Κεντρικές Τράπεζες και ότι τις αποφάσεις θα τις λαμβάνουν κάποιοι αόρατοι, ολίγοι και πανίσχυροι, σε κλειστά δωμάτια μακριά από αδιάκριτα ώτα και βλέματα. Σε αυτό το πλαίσιο, είμαστε απροστάτευτοι.

Ας δούμε τι έχει γίνει στην Ελλάδα, εν συντομία:

Τον Οκτώβριο του 2009, ο "λεφτά υπάρχουν" ανέρχεται στην εξουσία. Λίγες ημέρες πριν, το άξιο αυτό παλικάρι που λέγεται Γιώργος Παπακωνσταντίνου έλεγε έμπυρος από το προεκλογικό μπαλκόνι του Πειραιά:

"Και έρχονται μετά και μας ρωτάνε πού θα βρούμε τα λεφτά. Εκεί θα τα βρούμε τα λεφτά, εκεί όπου τα πετάνε αυτοί. Τα χρήματα, φίλες και φίλοι, τα χρήματα για τις προτάσεις μας, θα τα βρούμε στους ανείσπρακτους φόρους. Τους αύξησαν από 13 στα 31 δις ευρώ. Και σήμερα, μάλιστα, ο υπουργός Οικονομίας λέει ότι τουλάχιστον 10 δις από αυτά είναι εισπράξιμα."

Ένα χρόνο αργότερα, η κυβέρνηση των "αντεξουσιαστών στην εξουσία", κοντά στις γιορτές των Χριστουγέννων, προσπαθεί να περάσει από την πίσω πόρτα (σε "πολυνομοσχέδιο") τροπολογία του άρθρου 82 του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ν.δ. 356/1974) και να διαγράψει τις "ανεπίδεκτες είσπραξης οφειλές προς το Δημόσιο". Για τι ποσό μιλάμε; 24 δις.

ΑΡΑ: Ο υπουργός Οικονομικών και ο Πρωθυπουργός είπαν ΨΕΜΑΤΑ ή ήταν τόσο άσχετοι (και άρα επικίνδυνοι) όταν ως κεντρικό σύνθημα της προεκλογικής τους "εκστρατείας" έκρωζαν σαν τους κόρακες ότι λεφτά "υπάρχουν".

Ανερχόμενος, ο "λεφτά υπάρχουν" στην εξουσία, και μόλις ένα μήνα μετά, λέει στο Υπουργικό Συμβούλιο:

"Πριν από ένα μήνα, στις 4 του Οκτώβρη, αναλάβαμε μια κρίσιμη, μια ιστορική αποστολή έναντι της χώρας και των πολιτών. Η εντολή ήταν – και είναι ξεκάθαρη - να βγάλουμε την Ελλάδα από το τέλμα και το αδιέξοδο. (...)

Να νοικοκυρέψουμε το κράτος και να σώσουμε την οικονομία μας από την χρεοκοπία."

Ήταν η πρώτη φορά που ρηξικέλευθα και από πάρα πολύ νωρίς, μπαίνει στο λεξιλόγιο μας και στο συλλογικό υποσυνείδητο η λέξη χρεοκοπία. Ο "λεφτά υπάρχουν" συνεχίζει:

"Πριν τις εκλογές, γνωρίζαμε και είπαμε ξεκάθαρα τις δυσκολίες στους Έλληνες πολίτες."

"Προτείναμε να χτίσουμε πάνω στον πλούτο που διαθέτει η χώρα, και η χώρα μας διαθέτει πλούτο και σε φυσικούς πόρους και σε ανθρώπινο δυναμικό." Ήταν η πρώτη φορά που μπήκε στο λεξιλόγιο μας και στο συλλογικό υποσυνείδητο η εκποίηση δημόσιας περιουσίας ως αντίδοτο "στην κρίση".

και επίσης: "... επίκεντρο της οικονομικής μας πολιτικής θα είναι και η καταπολέμηση της ανεργίας".

Η δήλωση αυτή αναπαράγεται ως παράδειγμα πολιτικής διγλωσσίας και απάτης. Ο "λεφτά υπάρχουν" είναι ο πρωθυπουργός της μεγαλύτερης ανεργίας από την Μεταπολίτευση.

Και είπε ακόμα ο "λεφτά υπάρχουν":

"Η κατάσταση που παραλάβαμε είναι πράγματι κατά πολύ χειρότερη απ’ αυτήν που περιέγραφε η προηγούμενη κυβέρνηση. Δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια. Διπλάσιο έλλειμμα, ιστορικό χρέος. Αυτά μας παρέδωσαν, παρά τις δικές τους διαβεβαιώσεις προεκλογικά."

Εδώ υπάρχει κακόγουστη αναπαραγωγή του παλαιομοδίτικου μοτό "παραλάβαμε καμμένη γη". Ο "λεφτά υπάρχουν" ισχυρίζεται ότι τον κορόϊδεψαν. Πως ήταν δυνατό να ξέρει για το "ιστορικό χρέος"; Φαίνεται δεν είχε ρωτήσει ποτέ τον πατέρα του. Φαίνεται ότι δεν ήταν επί 30 χρόνια στην πολιτική και 8 φορές διατελέσας υπουργός κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης. Ή απλά, δεν μπορούσε να διαβάσει τους Προϋπολογισμούς που ψήφιζε 30 χρόνια ή πιο απλά, το Δελτίο Δημοσίου Χρέους του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Πως είναι δυνατό να ξέρει για το έλλειμμα; Που καιρός να διαβάσει τις εκθέσεις της ΤτΕ, στις οποίες και ο ίδιος ο Προβόπουλος αναφέρθηκε το Νοέμβριο του 2009; Ο Διοικητής της ΤτΕ δήλωνε εντούτοις, λίγους μήνες μετά, τον Μάΐο του 2010, ότι είχε ο ίδιος προσωπικά ενημερώσει Παπανδρέου και Καραμανλή, ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2009 για την κατάσταση.

ΑΡΑ: Ο πρωθυπουργός έλεγε ψέματα ή ήταν τόσο άσχετος (και άρα επικίνδυνος) όταν υποστήριζε σε ένα από τα πρώτα Υπουργικά Συμβούλια ότι δεν ήξερε τι παραλάμβανε.

Τα πράγματα όμως είναι ακόμα πιο οδυνηρά. Ποιος θυμάται μέσα στην θάλασσα των παραδοχών του, πως ξεκίνησε το γαϊτανάκι της "Ελληνικής κρίσης χρέους" ; Ήταν 9 Οκτωβρίου 2009. Ο Διοικητής της ΤτΕ Γιώργος Προβόπουλος, κεντρικό πρόσωπο σε όλη αυτήν την κατάσταση, πρώην στέλεχος της τράπεζας Πειραιώς και της Εμπορικής, συναντάται με τον νέο ΥπΟικ Παπακωνσταντίνου - πρώην έμπυρο ρήτορα. Και λέει ότι

"... δυστυχώς το πρώτο εννεάμηνο προκύπτει ότι το έλλειμμα είναι της τάξης του 10% (...) Εάν συνυπολογίσει κανείς τη δυναμική όπως έχει διαμορφωθεί για το τι μέλλει γενέσθαι τους επόμενους μήνες θα μπορούσε κανείς να πιθανολογήσει με σχετική βεβαιότητα ότι το έλλειμμα -δυστυχώς, το ξαναλέω- θα αγγίξει αν δεν ξεπεράσει τα επίπεδα του 12%»

Η ημέρα αυτή "δυστυχώς" για εμάς αλλά πολύ μα πάρα πολύ "ευτυχώς" για κάποιους, είναι και επίσημα η έναρξη της πιο φασιστικής, άνανδρης, δόλιας, υπόγειας και ιστορικά κασταστροφικής επίθεσης κατά του Ελληνικού Κράτους από συστάσεως του. Ο εχθρός είναι εντός, φίλοι.

Ας δούμε γιατί και, αρχικά, τι συνέβη έκτοτε σε 3 αγορές: το Ελληνικό Χρηματιστήριο, την αγορά Ομολόγων και την αγορά του Ελληνικού CDS.

ΑΡΑ: Η "επισήμανση" του κ. Διοικητή (και όχι..."διοικητή"), αποτέλεσε το πιο όμορφο έναυσμα για μια ασύλληπτη φούσκα και όργιο κερδών στις 3 αυτές αγορές. Και επειδή το Ελληνικό Χρηματιστήριο είναι αγορά που συμμετέχουν πολλοί και διάφοροι, τα πραγματικά τρελά κέρδη για τους "γνωρίζοντες" ήλθαν για όσους εκείνη την περίοδο, τον Οκτώβριο του 2009, "έτυχε" να είναι κάτοχοι Ελληνικών Ομολόγων και Ελληνικών CDS. Κάπου 7,5 - 10 φορές τα λεφτά τους, αποκόμισαν ήδη (και έχει ο Θεός). Ποιοι είναι αυτοί που είχαν, έχουν και θα έχουν θέσεις σε αυτες τις 2 αγορές; Ποιοι τις κινούν; Μα, φυσικά, οι Τράπεζες, οι μεγάλες Αμερικανικές Τράπεζες. Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Γιατί η ανελέητη αυτή κερδοσκοπική φούσκα ξεκίνησε από την δήλωση του κ. Διοικητή και όχι πιο πριν, αφού και ο ΙΔΙΟΣ παραδέχεται ότι όλα αυτά ήταν δημοσίως γνωστά από τις εκθέσεις του πολύ πριν; Γιατί "έπρεπε" να γίνει αυτή η δημόσια τοποθέτηση;

Όμως, εδώ τώρα προσεγγίζουμε την ΚΑΡΔΙΑ του προβλήματος, την πραγματική εξαπάτηση που υφιστάμεθα ακόμη και τις συνέπειες της οποίας για πολλά χρόνια θα υπομένουμε (;).

ΗΤΑΝ ΝΑΙ, ή ΟΧΙ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ; ΗΤΑΝ, ΝΑΙ ή ΟΧΙ, ΠΡΑΓΜΑΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ Η ΩΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΒΟΜΒΑ ΣΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ; ΗΤΑΝ, ΝΑΙ ή ΟΧΙ, ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΟΙ ΛΕΧΡΙΤΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ;

Το 2009, αγαπητοί φίλοι, όπου η Ελλάδα ήλθε αντιμέτωπη με τα "διπλάσια ελλείμματα" κατά Παπανδρέου και Προβόπουλο, στην πραγματικότητα, κάτι αντίστοιχο συνέβαινε και αλλού. Που; Αν πιστεύετε σε κάποιο Αφρικανικό κρατίδιο ή σε κάποια ζούγκλα της Λατινικής Αμερικής, όπως σας έχουν πείσει, τότε φοβούμαι πως θα σας στεναχωρήσω. Διότι το 2009, άγαπητοί αναγνώστες, οι κραταιές δυνάμεις του πλανήτη, οι ηγήτορες και επικριτές της Ελληνικής Μπανανίας, ήταν σε ΙΣΗ ΜΟΙΡΑ με τα λαμόγια τους Έλληνες. Όπως θα διαπιστώσετε από τον παρακάτω πίνακα, εν έτει 2009, οι ένδοξες χώρες της οικονομικής ανάπτυξης, Μεγάλη Βρετανία και ΗΠΑ είχαν επίσης, διψήφια ελλείμματα. Ενώ το σύνολο των χωρών του ΟΑΣΑ είχαν ελλείμματα της τάξης του 8%. Κι ακόμη, το Ελληνικό έλλειμμα δεν ήταν καν το υψηλότερο στην Ευρώπη το 2009. Το υψηλότερο ήταν το Ιρλανδικό

ΑΡΑ: Η δικαιολογία των διψήφιων ελλειμμάτων η οποία τάχα έβαλε την Ελλάδα στην επώδυνη διαδικασία επιτήρησης της από το Διεθνές Τραπεζικό Σύστημα ("τρόϊκα", ΔΝΤ, ΕΕ, κλπ) και βάσει της οποίας τρώμε την μία σφαλιάρα πίσω από την άλλη, λοιδορούμενοι από κάθε πιθανό και απίθανο, τυχάρπαστο τσιράκι της "διεθνούς σκηνής" δεν ήταν (είναι) τίποτε άλλο από ΨΕΥΔΗΣ. Εκτός κι αν κάποιος πιστεύει ότι τα "διψήφια ελλείμματα" της Ελλαδίτσας ήταν πιο τρομακτικά από τα τρις δολάρια "διψήφιων ελλειμμάτων" των άλλων.

Το δε 2010, σύμφωνα με την έκθεση της ίδιας της Eurostat οι Βρετανοί είχαν έλλειμμα ίσο με της Ελλάδας και ανώτερο της Ισπανίας, Πορτογαλίας, Ιταλίας κλπ. - αυτών όλων που επονομάστηκαν περιπαικτικά PIGS (γουρούνια) από τα ακρωνύμια των ονομάτων τους (τάχα). Η δε Ιρλανδία, εκεί στα Βρετανικά ύψίπεδα της οικονομικής νοικοκυροσύνης, πόσο έλλειμμα λέτε ότι είχε το 2010; "Μόλις" 32,4%... δηλαδή η Ιρλανδική οικονομία είχε μια δυναμική διπλασιασμού του Δημόσιου Χρέους της ανά τριετία. ΠΑΡΟΛΑΥΤΑ, ούτε από την Ιρλανδία ξεκίνησε "η κρίση χρέους", ούτε η Μεγ. Βρέτανία ΠΟΤΕ αναμίχθηκε ως "μέρος" του προβλήματος. Από τότε, ήταν η Ελλάδα, πάντοτε και σταθερά, το μαύρο πρόβατο. Οι δε ΗΠΑ, επωφελήθηκαν τα μάλλα, αφού η 100% Αμερικάνικη συστημική κρίση που βιώνουμε, μεταφέρθηκε αιφνιδίως στην Ευρώπη και (ανα)βαπτίστηκε Ελληνική.

Στην πορεία, η Ελλάδα κατηγορήθηκε (απολύτως αναμενόμενα) και για το υπέρογκο Δημόσιο Χρέος της. Το οποίο, τα τζιμάνια του μονεταρισμού πάντα συναρτούν με το ΑΕΠ μιας χώρας και έτσι βγαίνει ο δείκτης ΧΡΕΟΣ προς ΑΕΠ, με βάση τον οποίο η Ελλάδα έχει πλέον Χρέος ίσο με το 142% του ΑΕΠ της. Το Δημόσιο Χρέος της Ελλάδας είναι αναμφισβήτητα υπαρκτό. Και όπως δείξαμε, δημιουργήθηκε από τον πατέρα Παπανδρέου την δεκαετία του 1980 και εκτινάχτηκε περαιτέρω κατά την τριετία 1990-1993, όπου κυριολεκτικά βούλιαξε το Κράτος.

Συνολικά, οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης, κατέφαγαν τα Δημόσια οικονομικά, εκτινάσσοντας το Δημόσιο Χρέος σε 30 χρόνια κατά 745 φορές, δηλαδή από €475 εκατ. (162 δις δραχμές) το 1981, σε "μόλις" €354 δις (Μάρτιος 2011).

Ας μην μπούμε καν στην διαδικασία να πούμε ό,τι έχουμε επίσης ξαναπεί. Ότι 2 από τις 7 πλουσιότερες χώρες στον κόσμο (G7), η Ιαπωνία έχει Χρέος προς ΑΕΠ άνω του 200% και η Ιταλία άνω του 110% (κλπ). Αν και αναμασάται ότι το Χρέος της Ιαπωνίας είναι λέει, εσωτερικό. Ας δούμε, για την βασιμότητα αυτού του προπαγανδιστικού επιχειρήματος, την πορεία του εξωτερικού Ιαπωνικού Χρέους λοιπόν, όπως την παρουσιάζει το ΔΝΤ:

Ας δούμε όμως, κάτι άλλο, κάτι πιο ουσιαστικό. Ας ξεκινήσουμε κοιτώντας τον μετρητή του Παγκόσμιου Δημόσιου Χρέους, στον Economist. Το Παγκόσμιο Δημόσιο χρέος, λένε, είναι κοντά $40 τρις δολάρια. Και το Παγκόσμιο ΑΕΠ, λένε, είναι περί τα $64 τρις, Άρα, υπολογίζουν το παγκόσμιο χρέος ως 62% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Αναφέρομαι στον Economist, διότι είναι ό,τι πιο συντηρητικό προς τα κάτω, ως εκτίμηση του Παγκόσμιου χρέους. Έχουν λόγους.

Τι δεν λένε όμως; Τι δεν υπολογίζουν; Αυτό που δεν αναφέρεται "πουθενά και ποτέ", είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό και ουσιαστικό, Πρόκειται για το λεγόμενο Gross External Debt. Το εξωτερικό χρέος μιας χώρας, όπου συμπεριλαμβάνεται και ο Ιδιωτικός δανεισμός αλλά και οι υποχρεώσεις των πιστωτικών ιδρυμάτων της χώρας αυτής. Αν κάποιος βάλει και αυτούς τους παράγοντες στην εξίσωση τότε θα δει μια ΠΟΛΥ διαφορετική και ΠΟΛΥ πιο ρεαλιστική εικόνα από τον δείκτη "Χρέος προς ΑΕΠ" τον οποίο περιφέρουν ως Ιερό Δισκοπότηρο οι επάρατοι και ο οποίος δεν είναι παρά μέρος της εικόνας.

Βλέπετε εδώ, τι ακριβώς συμβαίνει. Ούτε 1, ούτε 2 αλλά 14 χώρες (εκ των οποίων 13 Ευρωπαϊκές) είναι σε ΠΟΛΥ χειρότερη θέση από την Ελλάδα. Βλέπετε την Βρετανία με το εξωφρενικό ποσοστό του 400% Εξωτερικό Χρέος προς ΑΕΠ. Την Ελβετία επίσης. Την Δανία (και οι 3 εκτός ζώνης Ευρώ. Άραγε έφταιγε το Ευρώ, όπως μας πλένουν τον εγκέφαλο;). Βλέπετε το Βέλγιο, την Σουηδία, την Αυστρία, την Φινλανδία, την Γαλλία. Όλος ο καλός ο κόσμος της "Δύσης", Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη. Που είναι τα Pigs ; Που είναι τα γουρούνια; ΔΕΝ βλέπετε όμως τους 3 πρώτους, τους πρωταθλητές. Δεν τους βάλαμε στον διάγραμμα, διότι αν το κάναμε το scaling θα ήταν τέτοιο που δεν θα βλέπατε τίποτα. Ιδού:

Λουξεμβούργο 4636%, Ιρλανδία 1114%, Νορβηγία 841%. Ρε μπας και ζω σε άλλη ήπειρο ή σε άλλο πλανήτη;

Θα πει κάποιος τώρα, ότι η σύνδεση του Ιδιωτικού Χρέους και του Τραπεζικού Χρέους με το Δημόσιο Χρέος είναι αυθαίρετη (υπάρχουν πολλοί τέτοιοι). "Δυστυχώς", όμως (όπως θα έλεγε και ο Προβόπουλος), η ίδια η πραγματικότητα δείχνει το ακριβώς αντίθετο. Ένας είναι ο τροφοδότης, ο φορολογούμενος. Είτε για κράτος λέμε, είτε για τράπεζες, είτε, φυσικά, για ιδιώτες-οφειλέτες. Ο φορολογούμενος καλείται να πληρώνει α.τα χρέη του κράτους του (όπως διεφάνη με την ληστρική επιδρομή στα εισοδήματα με τα "Μνημόνια" και τα "Μεσοπρόθεσμα"), β.τα χρέη του οίκου του και γ. όπως αποδείχτηκε με την παροχή κρατικής εγγύησης ύψους €130 δις προς τις Ελληνικές Τράπεζες, ο φορολογούμενος εγγυάται για (και "αν" χρειαστεί θα πληρώσει και) αυτές. Είναι ένα σύστημα ελέγχου του πολίτη, ένα σύστημα υποδούλωσης του, μια αέναη μηχανή παραγωγής υποχρεώσεων και καταπάτησης δικαιωμάτων τριών επιπέδων. Οι φορολογούμενοι κυνηγούνται αγρίως, εμφανώς και απροκάλυπτα. Τα κράτη κυνηγούνται αγρίως, ημιφανώς και δυσκατάληπτα. Οι Τράπεζες ευνοούνται εντόνως. μονίμως, αφανώς και αδιάλειπτα.

Ας επιστρέψουμε τώρα στους φίλους μας στον Economist. Ας εξετάσουμε τα στοιχεία τους. Και ας ξεχάσουμε το ΧΡΕΟΣ προς ΑΕΠ και να τα διαβάσουμε ως Χρέος ανά Κάτοικο ή Χρέος ανά φορολογούμενο που είναι ακόμα πιο σωστό.

Το χρέος ανά κάτοικο με βάση τα πιο συντηρητικά (και μάλλον παραπειστικά ως προς την πραγματικότητα) στοιχεία του Εconomist, είναι για την Ελλάδα περίπου $35.000. Ο Καναδός όμως, χρωστάει πιο πολλά, όπως και ο Ιταλός και ο Βέλγος. Και φυσικά ο Ισλανδός. Αλλά και ο Ιρλανδός. Ο Γάλλος περίπου τα ίδια. Ο Νορβηγός 6 χιλιάρικα περισσότερα, κοκ. Με βάση τα δικά τους τεφτέρια, η Ελλάδα δεν είναι καν ο νο.5 κίνδυνος στην Ευρώπη. Για να μην πω για τους δύσμοιρους Ισπανούς και Πορτογάλους όπου ενώ είναι σε καλύτερη κατάσταση από τον Γερμανό, τον Βρετανό, τον Γάλλο, τα αρπακτικά τις έχουν ήδη βάλει σε "Μνημονιακή Ομπρέλα" με συνοπτικές διαδικασίες.

Φαντάζομαι δε, πως υποψιάζεστε τι ακολουθεί, αν δούμε τι πραγματικά συμβαίνει. Αν κάνουμε τους υπολογισμούς μας με βάση το Εξωτερικό Χρέος και όχι τα μπακαλο-ρεά των Gurus της σαπίλας και της διαφθοράς. Τι χρωστά λοιπόν ο κάθε Ευρωπαίος με βάση το Εξωτερικό Χρέος της χώρας του προς αυτό που παράγει;

Η νοικοκυρά κα. Μέρκελ, και ο Γάλλος ταπ ντε μποτέϊλ κος Σακορζί, χρωστούν πιο πολλά από τον κο Τσίπρα; Και την κα. Παπαρήγα; Ο κος Τσίπρας και η κα Παπαρήγα εντούτοις, πόρω απέχουν από το να αγωνίζονται ουσιωδώς στο πλαίσιο αυτής της θεόσταλτης για αυτούς, επιχειρηματολογίας. Γιατί απέχουν από τις συζητήσεις στην Βουλή; Γιατί δεν μας οδήγησαν ποτέ σε αυτά τα στοιχεία; Ούτε αυτοί γνωρίζουν; Κι αν δεν γνωρίζουν τι διάολο κάνουν εκεί έξω τόσα και τόσα χρόνια οι επαγγελματίες της αντιπολίτευσης και της αντίδρασης;

ΑΡΑ: Η επίκληση των ελλειμμάτων και του Δημόσιου Χρέους στην Ελλάδα και η παρεπόμενη "Κρίση Χρέους" στην οποία δήθεν πρωτοστατεί η χώρα ήταν και είναι μια φενάκη, μια εξαπάτηση του Ελληνικού λαού, ένα ΨΕΜΑ. Η Ελλάδα, ούσα δημοσιονομικά σε κακή κατάσταση, αλλά σε πολύ καλύτερη τελικά από τους άλλους και ο Ελληνικός λαός κατ' επέκταση, δεν είχε κανένα λόγο να υποστεί την βάσανο στην οποία τον ενέπλεξε όλος αυτός ο συφερτός. Ταλαιπωρούμαστε χωρίς αιτία. Αν είμαστε τέτοιοι που μας χαρακτηρίζουν, άλλο τόσο είναι και αυτοί και χειρότερα: τα ΔΙΚΑ τους τραπεζικά "ιδρύματα" (μάλλον άσυλα) έφεραν τον κόσμο στον γκρεμό. Η διαφθορά, ξεκινά πρώτα, από αυτούς που την επιβάλουν. Και είναι πολύ λίγοι αυτοί που μιλάνε για διαφθορά όντας οι ίδιοι διαφθορείς και διεφθαρμένοι.

Μια αναφορά, στο σημείο αυτό, στο Γερμανικό πολιτικο-δημοσιογραφικό συνάφι. Αφορμή, το κατάπτυστο και προσβλητικό για όλους τους Έλληνες εξώφυλλο του Spiegel με την Ελληνική σημαία σε μια κάσα και το πένθος στο πέτο του Ευρώ. Σαν τόσα άλλα προσβλητικά που έχουν προηγηθεί τους τελευταίους 18 μήνες με την ηθική και φυσική αυτουργία των αιρετών ή μη αρχόντων μας. Όπως η ίδια η Bundesbank μας πληροφορεί το Εξωτερικό Χρέος της Γερμανίας ανέρχεται σε 3,8 τρις Ευρώ. Θα δεχτούμε ότι αυτό το νούμερο είναι σωστό και όχι τα €4,7 τρις που δίνει η CIA και μάλιστα ένα χρόνο πριν (το 2010) και ότι η Γερμανία χρωστάει περίπου το 120% του ΑΕΠ της (το 2011) και όχι το 150% (το 2010 κατά την CIA). Η κύρια Μέρκελ λοιπόν και η κυβέρνηση σας αγαπητοί Γερμανοί, έχει επιβαρύνει το κράτος σας με "μόλις" €450 δις Ευρώ από τότε που εξελέγη. Όσο δηλαδή ΟΛΟ το Δημόσιο Χρέος της Ελλάδας και κάτι δεκάδες δις παραπάνω, το οποίο μπορούμε να βαφτίσουμε πλέον "Χρέος της κλίμακας Μέρκελ", αφού είναι ταμάμ τα νούμερα. Και τα νούμερα αυτά όπως και το διάγραμμα είναι και πάλι από την Bundesbank και το Χρέος αυτό όπως και τα νούμερα, δεν είναι το Εξωτερικό Χρέος της Ναυαρχίδας, αλλά μόνο το Δημόσιο Χρέος της, το οποίον σχεδόν διπλασιάστηκε. Αυτό το στατιστικό, ένα κομμάτι από το παζλ, με το οποίο σας αρέσει να παίζετε, ακολουθεί.

 

Η ένταξη της Ελλάδας στο "Μνημόνιο" δηλαδή σε καθεστώς "μερικού πραξικοπήματος", όπου πλέον κυβερνούν χαρτογιακάδες της Διεθνούς Τραπεζικής Κλίκας και όχι οι εκλεγμένοι "ηγέτες" της χώρας, επέφερε δραματική αύξηση της ανεργίας, εκτίναξη του Δημόσιου Χρεους και οδήγησε σε μια ανελέητη αποπληθωριστική συγκυρία, την πραγματική οικονομία. Το "Μνημόνιο" είναι μια λεόντειος σύμβαση, όπου χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο με την μέθοδο της φάκας, όπου κάθε βήμα προς το επόμενο στάδιο, εξαρτάται από την "καταβολή της επόμενης δόσης" με την απειλή της χρεοκοπίας. Είμαστε μόλις στην 5η δόση και η κυβέρνηση συμφώνησε 12, έως τον Μάρτιο του 2013. Έχουμε άλλα 7 βήματα, όπου ο έλεγχος "προόδου" μας, θα διαγωνίζεται για τον περαιτέρω ευτελισμό της Ελλάδας.

Η πολιτική που ασκείται για χάρη του "Μνημονίου" έχει όλα τα χαρακτηριστικά του δοσιλογισμού. Αφού απεκρύβησαν όλα τα στοιχεία που δεν συνέφεραν (όπως αυτά που προαναφέρθηκαν), με προσεκτικά βήματα το πολιτικό και δημοσιογραφικό λόμπι, μας οδήγησε στην κύρια φάση, αυτή της ολικής εκποίησης κάθε ζωτικού κομματιού της Ελληνικής Οικονομίας, σε ξένους. Η Ελλάδα, είναι ο λαγός ή αν προτιμάτε, το προστάδιο μιας εισβολής του Παγκόσμιου Οικονομικού Κατεστημένου made in USA στην Ευρώπη. Ο πόλεμος είναι μεταξύ Γερμανίας και ΗΠΑ. Μάλλον θα αποδειχτεί πολύ σύντομος.

Είναι χαρακτηριστικά τα εξής:

Το κόστος δανεισμού από το Μνημόνιο επέφερε κέρδη ύψους €1,032 δις σε έναν χρόνο, σε αυτούς που δήθεν έσπευσαν να βοηθήσουν την δύσμοιρη χώρα μας. Φυσικά είναι ανυπολόγιστα τα προαναφερθέντα ασύλληπτα παράπλευρα κέρδη των όσων έχοντας εσωτερική πληροφόρηση για το κάθε βήμα της Ελληνικής Κυβέρνησης και οι οποίοι τάχα ήταν "Σύμβουλοι" μας και "Εμπειρογνώμονες", κινήθηκαν ενδεχομένως αναλόγως στις αγορές των Ομολόγων και των CDS.

Δείτε ότι από την εισαγωγή του Μνημονίου, ο Ελληνικός λαός επιβαρύνεται με 4πλάσιο κόστος δανεισμού. Πολύ οδυνηρό αν σκεφτεί κάποιος ότι γίνεται κυριολεκτικά "για το τίποτα". Στην πραγματικότητα, αυτό που συνέβη με το "Μνημόνιο" είναι το άνοιγμα πολλαπλών πληγών, στο κορμί του Ελληνικού Κράτους δια διαρκούς μαστιγώματος με δόσεις. Ειδικότερα:

α. Το κόστος δανεισμού αυξήθηκε κατακόρυφα. Η Ελλάδα πλέον δανείζεται για 3 μήνες με το επιτόκιο που δανειζόταν πριν για 5 έτη.

β. Το Δημόσιο Χρέος εκτινάχθηκε στο μεγαλύτερο ποσοστό από την Μεταπολίτευση. Η Ελλάδα πλέον είναι μια "επίσημα" κατάχρεη χώρα (προσοχή στο "επίσημα"). Δικαιολογεί πλέον κάθε παρέμβαση η (επίπλαστη) "εικόνα" της.

γ. Η Ελλάδα παραχώρησε εμμέσως, ευθέως και ανεπιφύλακτα Δημόσια Περιουσία, ως ασφάλεια (υποθήκη) για ένα Δάνειο (Μνημόνιο) το οποίο για να το αποπληρώνει, δανείζεται. Μπήκε δηλαδή σε μία κατεξοχήν φαύλη και ανατροφοδοτούμενη εξάρτηση. Για να σε εξοφλώ πρέπει να με δανείζεις.

δ. Η Ελλάδα παραιτήθηκε από κάθε δικαίωμα της να αναζητήσει πόρους (δανεισμό) με καλύτερους όρους από "φορείς" εκτός του Μνημονίου. Θα δανείζεσαι από εμάς και μόνο από εμάς.

ε. Η Δανειακή Σύμβαση εκχωρείται ελεύθερα σε τρίτους. Όποιο Κράτος ή "φορέας" το επιθυμεί, μπορεί να "αγοράσει" μέρος ή όλη ακόμη την Σύμβαση και να υποκατασταθεί αμέσως στον ρόλο του Δερβέναγα. Είναι αδιανόητο και όμως, το υπέγραψαν.

Υπάρχει δε η εξής παραδοχή: ότι έχει εγκαθιδρυθεί ένας "Ευρωπαϊκός μηχανισμός διάσωσης" ύψους 750 δις ευρώ , ο οποίος ψηφίσθηκε στις 10/5/2010 από τους 27 υπουργούς οικονομικών της ΕΕ.Οι χώρες της Ευρωζώνης, ίδρυσαν μια εταιρεία, τον «Ευρωπαϊκό μηχανισμό διευκόλυνσης της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας» (EFSF), η οποία εταιρεία εκδίδει ομόλογα, χρηματοδοτούμενα από τις "αγορές" για την στήριξη τάχα των λεπρών. Για τα ομόλογα αυτά εγγυώνται τα κράτη της ζώνης του Ευρώ για το συνολικό ποσό των 440 δις ευρώ. Αντιλαμβάνεστε το κωμικό και παράδοξο, το ότι εδώ δηλαδή, τα υπερχρεωμένα ευρωπαϊκά κράτη δανείζονται για να μας δανείσουν ουτωσώστε να αποπληρώσουμε τα δανεικά μας και για να δέσει το γλυκό, εγγυώνται κιόλας. Άλλα €60 δις προέρχονται από το άλλο Οργουελικό δημιούργημα, τον «Ευρωπαϊκό μηχανισμό σταθερότητας» (EFSM), μέσω του οποίου η Κομισιόν (τα κράτη πάλι), μπορούν να συνάψουν δάνεια από τις αγορές και να τα δανείσουν σε αυτούς που τους βάπτισαν λεπρούς. Είναι η ίδια πατέντα με άλλη ταμπέλα. Τέλος, το ΔΝΤ ως τρίτο "σκέλος" του μηχανισμού στήριξης, συμμετέχει με 250 δις ευρώ. Οι "μηχανισμοί" αυτοί δεν είναι παρά τεράστιες δανειακές συμβάσεις με δανειολήπτες τους χρεοκοπημένους ήδη κρατικούς οργανισμούς της Ευρωζώνης και με αφορμή μια "τάχα" αδύναμη και κατατρεγμένη χώρα (στην ουσία όπως καταδείχτηκε, είναι όλοι οι φαρισαίοι τέτοιοι - χρεοκοπημένοι).

Όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά ένα ακόμη βήμα προς την εξουσίαση των κρατών της Ευρώπης από τα υπερατλαντικά συμφέροντα, μέχρι την στιγμή που θα πέσουν λιπόθυμα και εξαντλημένα από την ζάλη του υπερδανεισμού και της υπερχρέωσης (έχοντας φυσικά για εύκολο και εξιλαστήριο θύμα την Ελλάδα). Είναι ένα μεταβατικό στάδιο και μάλλον υποκρύπτεται και ένα οργανωμένο σχέδιο. Κάποια απολύτως αντικειμενικά δεδομένα μαρτυρούν του λόγου το αληθές.

Και κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον.Όπως προελέχθη, τον Απρίλιο του 2010 το Ελληνικό Δημόσιο παύει να δανείζεται με ομόλογα (τα οποία πλέον, με διάρκεια ζωής κάποιων ετών, θεωρούνται "υψηλού ρίσκου") και δανείζεται μόνο με βραχυπρόθεσμους τίτλους, αποκλειστικά και μόνο, διάρκειας 3 ή 6 μηνών, με την δικαιολογία πάντα των "υψηλών ελλειμμάτων / ιστορικού χρέους" (φενάκη όπως αναφέρθηκε).

Ρίχνοντας μια ματιά στο chart των λεγόμενων "spreads", βλέπουμε ότι περίεργα πράγματα συμβαίνουν στην αγορά των ομολόγων, λίγο πριν και λίγο μετά την εκάστοτε δημοπρασία.

Βλέπουμε ένα "παράξενο" παιχνίδι τιμών, όπου "συμπτωματικά" οι τιμές των ομολόγων βρίσκονται στο υψηλότερο ή χαμηλότερο επίπεδο της συγκυρίας, δηλαδή της εκάστοτε δημοπρασίας. Το διάγραμμα αυτό, που θα το ονομάσουμε Διάγραμμα Συμπτώσεων - "Του Αγίου Μνημονίου το Ανάγνωσμα" γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον, αν δούμε πως και πότε συμπίπτουν με αυτό, οι ανακοινώσεις της εταιρείας αξιολόγησης Moody's (αμήν) η οποία μας υποβάθμιζε αγρίως από την αρχή της "κρίσης", συμπτωματικά δε, επέδειξε τις πιο άγριες διαθέσεις της, μία μέρα πριν την προγραμματισμένη δημοπρασία εντόκων γραμματίων του περασμένου Μαρτίου (3/2011). Ξεχνάμε βέβαια, ότι τον Δεκέμβριο του 2009, ο ίδιος οίκος θεωρούσε άστοχες της ανησυχίες για την Ελλάδα. Δεν ήταν ακόμη η ώρα του πανικού, βλέπεις. Αν ψάξετε το διάγραμμα παρακάτω, η ανακοίνωση αυτή είναι στο 2ο βελάκι από αριστερά. Όποιος διαβάζει διαγράμματα καταλαβαίνει. Ένα μήνα αργότερα ή 30 ημέρες ή 720 ώρες, η Moody's υποβάθμιζε την Ελλάδα. Η ώρα είχε φτάσει.

Όπως επίσης παρατηρούμε, κάθε άλλο παρά "τυχαίες" είναι σε αυτό το ράλι κερδοσκοπίας που παίζεται στην πλάτη του Ελληνικού λαού, οι "εκθέσεις του Οίκου Αξιολόγησης Moody's," οι οποίες, μαζί με την Fitch και την S&P, πυροδότησαν σχεδόν ΚΑΘΕ φορά "όπου έδει" τα κερδοσκοπικά παιχνίδια σε αυτήν την κλειστή αγορά. Για την οικονομία του χώρου, δεν παρατίθενται τα αντίστοιχα διαγράμματα του Ελληνικού Χρηματιστηρίου και της αγοράς των CDS, όπου αντίστοιχες κινήσεις ακολουθούν τις ανακοινώσεις αυτών των χρηματο-εξαρτημένων τυράννων του πλανήτη μας, ή οικονομικών δολοφόνων ή τρομοκρατών, όπως τους αποκάλεσε ο John Perkins, ο γνωστός για το βιβλίο του "Ιστορίες ενός οικονομικού δολοφόνου".

Η Μoody's και οι φίλες της είναι 3 Αμερικάνικες εταιρείες, που μόνες τους ελέγχουν την παγκόσμια αγορά αξιολόγησης κατά 95%, τις αποκαλούν δε ως το τρίο των τρελών ή "trio inferno". Τίποτα δεν κουνιέται αν δεν το αξιολογήσουν 3 Αμερικάνικες Ιδιωτικές Εταιρείες. «Υπάρχουν δύο υπερδυνάμεις:», έγραφε το 1996 ο βραβευμένος με Pulitzer, νεο-φιλελεύθερος Thomas Friedman, «οι Η.Π.Α. και η εταιρεία αξιολόγησης Moody’s. Πιστέψτε με, δεν είναι πάντοτε ξεκάθαρο, ποια από τις δύο διαθέτει τη μεγαλύτερη ισχύ». [περισσότερα και απόλυτα κατατοπιστικά σε ένα ακόμα εξαιρετικό άρθρο του κ. Βιλιάρδου - όπως ποιοι είναι μέτοχοι των Δούρειων αυτών Ίππων της εσωτερικής πληροφόρησης, οι μεθοδεύσεις και οι απατηλές πράξεις και παραλείψεις τους].

Αν θέλετε να δείτε ένα πολύ εξώφθαλμο παράδειγμα οικονομικής τρομοκρατίας, θα σας αναφέρω το ακόλουθο περιστατικό. Tην 1η Μαρτίου 2011 γίνεται γνωστό ότι "Κατά των τριών μεγάλων οίκων αξιολόγησης, Standard & Poor’s, Moody’s και Fitch, στρέφεται δικαστικά ομάδα δικηγόρων της Ισπανίας, κατηγορώντας τους για δημοσίευση αναληθών εκθέσεων σχετικά με την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας. Σε μια κίνηση που, σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό Spiegel, αποτελεί κάτι αντίστοιχο της μάχης του Δαβίδ εναντίον του Γολιάθ, οι δικηγόροι κατέθεσαν μήνυση στο Ανώτατο Δικαστήριο της Ισπανίας, ισχυριζόμενοι ότι οι εκθέσεις αυτές τη ζημίωσαν, καθώς είχαν αποτέλεσμα την εκτίναξη του κόστους δανεισμού της χώρας. Η μήνυση που κατατέθηκε, αποτελείται από 55 φακέλους και υιοθετεί τα βασικά επιχειρήματα τριών αντίστοιχων μηνύσεων στις ΗΠΑ με τη στήριξη των αμερικανικών εισαγγελικών αρχών. Οι δικηγόροι συνεργάζονται με τις γερμανικές αρχές που χειρίζονται ανάλογη υπόθεση στην Κάτω Σαξονία. Οι μηνυτές υποστηρίζουν ότι η «σύγκρουση συμφερόντων» των τριών οίκων, κατά της οποίας έχουν καταφερθεί όλοι οι μεγάλοι διεθνείς οργανισμοί, συμπεριλαμβανομένου του ΔΝΤ, επέφεραν ζημίες δεκάδων εκατομμυρίων. Και ζητούν πρόστιμα και ποινές φυλάκισης για τους υπευθύνους των οίκων διάρκειας έξι μηνών έως και τεσσάρων ετών για «διαστρέβλωση των τιμών στις αγορές» προς όφελος των πελατών τους. Ο εκπρόσωπος των μηνυτών, Γκονθάλο Μπόγιε, δήλωσε στο Spiegel ότι χρειάζεται όχι μόνο διαφάνεια, αλλά και δημόσιοι φορείς που να ελέγχουν τους οίκους αξιολόγησης. Κατά την εκτίμησή του, η διαδικασία θα διαρκέσει ίσως και τρία χρόνια, καθώς οι οίκοι θα κάνουν τα πάντα προκειμένου να καθυστερήσουν την υπόθεση. Προς το παρόν, αντίδραση εκ μέρους τους δεν έχει υπάρξει. Ωστόσο, αν η έκβαση της υπόθεσης είναι δυσμενής γι’ αυτούς, οι υπεύθυνοι των οίκων ενδέχεται -σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό- να αντιμετωπίσουν ποινές κάθειρξης έως και έξι ετών. (...)Οι Γερμανοί δικηγόροι συνεργάζονται με τους Ισπανούς συναδέλφους τους. Όπως εξηγεί ο Γερμανός δικηγόρος Γιενς-Πέτερ Γκίσεν, «είμαστε πεπεισμένοι ότι έφθασε η ώρα να δοθεί τέλος στην εξουσία των οίκων αξιολόγησης. Ως σήμερα, φαίνεται να επηρεάζουν περισσότερο την ανάπτυξη μιας χώρας από τους ίδιους τους πολιτικούς που εξελέγησαν από τον λαό».

Τι ακολούθησε; Η Moody's υποβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της Ισπανίας, λίγες ημέρες μετά, χωρίς κανένα ουσιαστικά λόγο... Ουδέν σχόλιο.

Όπως επισημαίνει εξάλλου και ο καθηγητής κ. Ζαπουνίδης "Το Δεκέμβριο του 2001 όταν οι τρεις Οίκοι Αξιολόγησης πρότειναν την «Αγορά» των Μετοχών της Enron, τέσσερις μέρες μετά πτώχευσε - Το Σεπτέμβριο του 2008 δε διέγνωσαν, αλλά μάλλον συγκάλυψαν την Κατάρρευση της Lehman Brothers και λίγους μήνες πριν καταρρεύσει η οικονομία της Ισλανδίας την είχαν αξιολογήσει Θετικά".

Είναι να γελάει κανείς, ότι τάχα η Ελλάδα είναι το πρόβλημα, όταν η Ελλάδα έχει μεγέθη Εξωτερικού Χρέους σχεδόν "ισότιμα" ή και καλύτερα, από την Γερμανία, την Ισπανία, την Ελβετία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Γαλλία, την Ιταλία, την Βρετανία και εντούτοις δέχεται να την βιάζει το τραπεζικό κονκλάβιο... Όταν η Ελλάδα, ο βόθρος της Οικουμένης, έχει Δημόσιο Χρέος προς ΑΕΠ όσο οι 7 πλουσιότερες χώρες στον πλανήτη (G7). Όταν η Ελλάδα, η απόκληρη, δεν έχει αλλάξει σε τίποτα την εικόνα του Δημόσιου Χρέους της τα τελευταία 20 χρόνια και "ξαφνικά" στο εικοστό έτος, κάποιοι θυμήθηκαν ότι έχει χρέη και ελλείμματα και ο πρωθυπουργός της, ο οποίος αποδεδειγμένα δεν ξέρει (;) που του πάνε τα τέσσερα από οικονομικά, φρόντισε εντούτοις να ζητήσει την βοήθεια του ΔΝΤ, μόλις 2 μήνες από την εκλογή του, όπως αποκάλυψε ο κατηγορούμενος για βιασμό κ. Stross Kahn.

Συγκεκριμένα και ενδεικτικά:

Στις 11 Φεβρουαρίου του 2011, μόλις πριν 4 μήνες, η "Τρόϊκα" παραχωρεί την τελευταία της συνέντευξη. Εκεί ανακοινώνεται η βούληση - ορντινάντσα του Φρουραρχείου, για πώληση Δημόσιας Περιουσίας, ύψους €50 δις.

Αμέσως μετά λαμβάνουν χώρα οι εξής παραστάσεις του Πολιτικού μας Θιάσου:

"Ξεσπάει" τάχαμου, πολιτική "θύελλα", με "έντονες αντιδράσεις" από το "Μαξίμου" και τα άλλα πολιτικά κόμματα. Το (κατάχρεο) συγκρότημα του ΔΟΛ, άξιος παραστάτης στον Πρωθυπουργικό Αγώνα, εμφανίζει τον αγέρωχο και προβληματισμένο "λεφτά υπάρχουν", στο Παλάτι, να βαδίζει επελαύνων κατά του ζυγού, στα ακριβά μάρμαρα.

Στη συνέχεια, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος με το συμβολικό όνομα Πεταλωτής, εκδίδει αγανακτισμένη ανακοίνωση κατά των Βαρβάρων, όπου τονίζει ότι "έχουμε ανάγκη (μην ξεχνιόμαστε) αλλά έχουμε και όρια". Η φωτό αυτήν την φορά, εμφανίζει τον Πεταλωτήν, να έχει αφιππεύσει τον Βουκεφάλα και να ατενίζει με βλέμμα αντιστράτηγου της Αυλής, τον Κατακτητή, με φόντο τους Δωρικούς Κίονες. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι η σθεναρά αντίστασις της Αντιβασιλείας και η μετ' αυτής άρνηση, ήταν μια τρανή απόδειξη της Φιλοπατρίας και της Τόλμης και του επαγομένου Θάρρους του "λεφτά υπάρχουν" έναντι της αδόκητης εξελίξεως. Είναι άλλωστε νωπές οι μνήμες όπου ο "λεφτά υπάρχουν" ξιφουλκούσε πεντάκις στις συνεδριάσεις της Bildeberg ατρόμητος, χωρίς "τον φόβο μήπως... αλλοιωθεί από την επαφή με διαφορετικές απόψεις, έχων, αντιθέτως, τη δύναμη να αναμετράται με αυτές, με βάση τις γνωστές θέσεις οι οποίες διατυπώνονται, ούτως ή άλλως", όπως κάποτε υπογράμμιζε ο παρά τω Βασιλεί, Υπασπιστής Αθανασάκης.

Ευθύς αμέσως, ο "λεφτά υπάρχουν", ως ήρεμη δύναμη, αναγγέλει: "Συνταγματικό φρένο στην πώληση Ελληνικής γης - Προσεχώς στην Βουλή": «Προτείνω ένα νόμο, για να απαντήσουμε με πράξεις σε κάθε καλοπροαίρετο ή κακοπροαίρετο, ότι η δημόσια γη δεν πωλείται, ούτε μεταβιβάζεται, ούτε ανταλλάσσεται, όπως μπορεί να έγινε με το Βατοπαίδι. Θα καταθέσουμε νόμο, που θα κατοχυρώνει μια και για πάντα τη δημόσια γη. Και θα ζητήσω από όλα τα κόμματα της Βουλής να τον ψηφίσουν, μετά από ουσιαστικό διάλογο που θα προηγηθεί. Στο πλαίσιο της Αναθεώρησης, αυτή η ρήτρα θα πάρει συνταγματική ισχύ. Πάγια θέση μας είναι -και το λέω για όσους εντός και εκτός της χώρας δεν το έχουν εκτιμήσει- ότι μιλάμε για αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, για ανάπτυξη και αποπληρωμή χρεών. Να μη συγχέεται ο όρος αξιοποίηση με τον όρο πώληση. Η Ελλάδα δεν πουλάει τη γη της.»

Δεν πέρασαν ούτε 120 μέρες και ο νέος "Τσάρος" της Οικονομίας, ο "πολύς" κ. Βενιζέλος, καταθέτει με πρωτοφανή ταχύτητα και ζήλο, τον εκτελεστικό Νόμο του νέου Προγράμματος Υποδούλωσης, με το οποίο η Ελλάδα καλείται να εκποιήσει το 1/4 της πιο σημαντικής της περιουσίας, ό,τι φιλέτο υπάρχει και δεν υπάρχει σε αυτόν τον υπόδουλο τόπο. Στο άρθρο 5, αυτού του επαίσχυντου, αντισυνταγματικού, αντεθνικού, ανομιμοποίητου νομοθετήματος, με το οποίο συστήνεται ΑΕ ξεπουλήματος ("ΤΑΜΕΙΟ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ"), ορίζεται:

"1. Η αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων του Ταμείου διενεργείται με κάθε πρόσφορο τρόπο και κατά προτίμηση, με:

α) Πώληση. "

Ενώ στο Άρθρο 18 αναφέρεται "«Δημόσια κτήματα» είναι τα ακίνητα οποιασδήποτε φύσης που ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο, σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, σε δημόσιους οργανισμούς με μορφή νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου ή και σε εταιρίες που αποκτούν τα ακίνητα των παραπάνω φορέων με σκοπό την εκμετάλλευσή τους."

Στο Άρθρο 14 εξάλλου, προβλέπεται η παραχώρηση Παραλιών και Αιγιαλού για 50 έτη.

ΠΟΥΘΕΝΑ δεν υπάρχει συνεπώς, απαγόρευση πώλησης Δημοσίων Κτημάτων, παρά μόνο, το αντίθετο. Προβλέπεται ρητά.

Τέλος, η μέγιστη ΑΠΑΤΗ, όλης αυτής της ιστορίας, κρύβεται στο συνδυασμό των ακολούθων:

Στο άρθρο 1 παρ. 2, αναφέρεται ότι "Το προϊόν αξιοποίησης χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας", κοινώς πουλάμε για να ξεχρεώσουμε. Αμ δε.

Όπως στο πρώτο μέρος της ανάρτησης δείξαμε ότι το "Μνημόνιο" (και τα 110 δις που λαμβάνουμε ως "βοήθεια") θα κατευθυνθούν εξ ολοκλήρου στην αποπληρωμή ομολόγων που λήγουν τα επόμενα χρόνια και μόνο, ΑΡΑ τα λεφτά αυτά τα πήραμε για να τα επιστρέψουμε με τόκο στους πιστωτές μας, να εξυπηρετήσουμε παλαιότερα τοκοχρεωλύσια, έτσι και ΤΩΡΑ, ΟΠΩΣ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΟΥ 2011 ΠΟΥ ΚΑΤΕΘΕΣΕ ΚΑΙ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΠΩΣ ΕΚΤΕΛΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, τα 50 δις που υποτίθεται θα εισπράξουμε - αποκλείεται - από το ξεπούλημα του Ελληνικού Κράτους, τούτα θα χρηματοδοτήσουν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ την αποπληρωμή των ΤΟΚΩΝ της Διεθνούς Τραπεζικής Σπείρας, τα επόμενα 3 χρόνια.

Την επόμενη τριετία, το υπόδουλο και δύσμοιρο Ελληνικό κράτος, θα κληθεί να πληρώσει για τόκους στο Αμερικανοκεντρικό Τραπεζικό σύστημα, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ (σελ.27 Προϋπολογισμού 2011), το ποσό των €72 δις!! Πρόκειται για ένα πρωτοφανές ξεπούλημα. Άρα και 50 δις να εισπράξει η αστοιχείωτη αυτή κυβέρνηση (ή άλλη), το Δημόσιο Χρέος θα αυξάνεται (και θα αυξάνεται και θα αυξάνεται) και η Ελλάδα θα βυθίζεται (και θα βυθίζεται και θα ξεπουλιέται). Τα €50 δις δεν φτάνουν ούτε για να καλύψουν τα εκτιμώμενα ελλείμματα της επόμενης τριετίας...

Πλέον, μετά από τον καταρράκτη αυτών των στοιχείων, είναι ξεκάθαρο τι έχει συμβεί.

Ο πρωθυπουργός Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου και η κυβέρνηση του, βαδίζοντας σε ένα άριστα στρωμένο χαλί που του έστρωσε η απελθείσα κυβέρνηση της "ήπιας προσαρμογής" και της "νέας διακυβέρνησης", βασιζόμενος σε ό,τι του σέρβιραν ως αληθινό, ή ακόμα χειρότερα, σύμφωνα με ισχυρότατες ενδείξεις, όντας ο ίδιος μέλος αυτής της ομάδας αστοχίας (αυτά ας τα ερευνήσουν άλλοι), εξετέλεσε από την πρώτη στιγμή της ανάδειξης του ένα άψογο σχέδιο οικονομικού πανικού και καταστροφολογίας, έσυρε την χώρα στην υπογραφή μιας καταπλεονεκτικής συμφωνίας χωρίς καμία ουσιαστική διαπραγμάτευση και υποθήκευσε την ίδια και το μέλλον της για 110 δις αρχικά, προκειμένου να μπουκώσει τους αδηφάγους φίλους του, ανοίγοντας την πόρτα της κολάσεως, καθώς υπέγραψε μια σύμβαση που όμοια της δεν υπέγραψε ποτέ η Ελλάδα, κανείς κυβερνήτης της, υπό τον ζυγό κανενός κατακτητή. Αρνήθηκε πεισματικά, αυτό που όλα σχεδόν τα έθνη έπραξαν σε παρόμοιες συνθήκες, δηλαδή την αναδιάρθρωση του χρέους, λες και τον λιθοβολούσαν, λέγοντας του ότι ξέρεις, αντί να τους ρουφάς το αίμα, μπορείς να διαπραγματευτείς την μερική ΜΗ αποπληρωμή του χρέους μας, προτείνοντας ένα haircut. Ότι είσαι ο μεγαλύτερος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης, διότι έχεις την μεγαλύτερη ανεργία, το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος, τα μεγαλύτερα τοκοχρεωλύσια, την μεγαλύτερη φορομπηχτική πολιτική, τα μεγαλύτερα ελλείμματα, την μεγαλύτερη ύφεση και την μεγαλύτερη εξαθλίωση του Ελληνικού λαού από το 1974 επειδή τάχα είχες 112% Χρέος προς ΑΕΠ, όπως όλα τα προηγούμενα χρόνια και... διπλάσια ελλείμματα όπως είχες και το 1985, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1995 όταν ήσουν στην δραχμή - και μάλιστα, όταν βρίσκεσαι στην δίνη της μεγαλύτερης παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης αιώνων.

Ο ίδιος και ακατανόμαστος πλέον, σύρει την χώρα στην 2η φάση της πλήρους υποταγής με την υπογραφή ενός "μεσοπρόθεσμου προγράμματος" το οποίο ΤΙΠΟΤΑ και για ΚΑΝΕΝΑΝ δεν θα αποφέρει όφελος, πλην των ίδιων των πιστωτών/κατακτητών.

Διότι, όλα τούτα συμβαίνουν την στιγμή που ΗΔΗ, με το Μνημόνιο, το καθεστώς αυτό, έχει εκχωρήσει στους πιστωτές του το δικαίωμα να υποθηκεύουν και άρα, σε περίπτωση υπερημερίας, να ΚΑΤΑΣΧΟΥΝ, Δημόσια Περιουσία ύψους €130 δις. Έχει δηλαδή ΗΔΗ εμμέσως, μεταβιβάσει το 50% της Δημόσιας Περιουσίας και το δικαίωμα εκβίασης του Έλληνα πολίτη, όποτε/όπου χρειαστεί. Ως γνωστόν (; ) η Ελλάδα υπέγραψε επί παραδείγματι, την Δανειακή Σύμβαση των 80 δις ("Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης") αναλαμβάνοντας ρητά την υποχρέωση, να καταβάλει τα δάνεια που έλαβε με διακρατικές συμφωνίες και σε περίπτωση που αθετήσει αυτήν την υποχρέωση της (δηλ. σταματήσουν να την δανείζουν, αυτοί που την δανείζουν, όπως την δανείζουν - αυτό σημαίνει "αθετήσει") το σχετικό κεφάλαιο καθίσταται "άμεσα ληξιπρόθεσμο και απαιτητό". Αυτό τι σημαίνει; Ότι η Ελλάδα έχει ήδη αναλάβει να αποπληρώσει αυτό το τεράστιο ποσό των 80δις και εάν δεν το πράξει, οι Δανειστές της μπορούν να καταγγείλουν την Σύμβαση, μεταξύ άλλων, για αθέτηση της από την πλευρά της Ελλάδας. Στην συνέχεια έχουν κάθε δικαίωμα να προβούν σε αναγκαστική εκτέλεση της σύμβασης, απλά σε κατάσχεση κρατικής δημόσιας περιουσίας, έως του ποσού της απαίτησης τους. Εκτός κι αν αφελώς κάποιος πιστεύει, ότι οι Πιστωτές μας, οι οποίοι μας δανείζουν για να τους πληρώνουμε τα τοκοχρεωλύσια, αν κάποια στιγμή (όποτε αυτοί θελήσουν) πάψουν να μας δανείζουν, εμείς θα βρούμε τον μαγικό τρόπο να τους αποπληρώσουμε αυτά τα τεράστια ποσά. Για όσους δε υποστηρίζουν ότι κατάσχεση Δημόσιας Περιουσίας δεν επιτρέπεται, ας διαβάσουν τους εδώ και πολλά έτη πλέον θεσμοθετημένους νόμους που το επιτρέπουν και την σχετική νομολογία των Δικαστηρίων μας. Συνεπώς, η απειλή της μη καταβολής της 5ης δόσης (ή της όποιας δόσης - αφού ούτε αυτό επετεύχθη, η εφάπαξ δηλαδή καταβολή της "βοήθειας"), είναι ουσιαστικά απειλή ΚΑΤΑΣΧΕΣΗΣ αυτής της περιουσίας, την οποία έχει ήδη εκχωρήσει με αχώνευτο τρόπο η σημερινή εξουσία και το όλο σύστημα, με την ψήφο ή την ανοχή της Βουλής. Η όλη κατάσταση αγγίζει τα όρια του δοσιλογισμού, αν τώρα συνεκτιμήσουμε τα ΑΣΥΣΤΟΛΑ ΨΕΥΔΗ και την ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΗ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ στα οποία βασίστηκε όλο αυτό το παραμύθι.

Υπενθυμίζεται ότι η κυβέρνηση ακολούθησε από πολύ νωρίς την επικοινωνιακή αυτή πολιτική. Μόλις από τις δηλώσεις Προβόπουλου περί ελλείμματος, τον Οκτώβριο του 2009, η κυβέρνηση εμφάνιζε πάντα το προσωπείο του ξαφνιασμένου, απορημένου, οργισμένου κλπ.

 

Αγαπητοί φίλοι, τα στοιχεία είναι πλέον αρκετά για να διαμορφώσετε ιδίοις όμμασιν και ιδία σκέψει και κρίσει, άποψη για το τι πραγματικά συμβαίνει. Τα ακόλουθα αποτελούν πλέον αγγουράκια τουρσί, στην τούρτα της πραγματικότητας:

Το 2009, ο κύριος "ποιος στο διάολο είσαστε;" και άλλα πολλά που τον είχε στολίσει στο Ευρωκοινοβούλιο, ο Βρετανός Ευρωβουλεύτής Farage, o Βέλγος Van Rompuy, ανακηρύχτηκε πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ως Πρωθυπουργός του Βελγίου τότε, και αποτελεί ψήγμα για την εικόνα του ανδρός, ότι έκτοτε το Βέλγιο ΔΕΝ έχει κυβέρνηση. Ο κύριος αμοίβεται με περί τις 360.000 Eυρώ ετησίως (και μόνο ο δικός μας, ο κ. Προβόπουλος τον συναγωνίζεται, με αυτοτελή - δηλαδή αφορολόγητα ή σχεδόν αφορολόγητα - ειοοδήματα το 2008 4.051.949 ευρώ και μισθό 320.000 τον χρόνο). Στις πρώτες του δηλώσεις, ανέφερε ότι "το 2009 είναι το πρώτο έτος μιας παγκόσμιας Διακυβέρνησης με την G20 στο επίκεντρο"

Πέρυσι τον Μάρτιο, η Γαλλική Le Monde αναδεικνύει την δράση του Πέτρου Χριστοδούλου, ως αρχιπαλίκαρου της Goldman Sachs και με πρωταγωνιστικό ρόλο στην στη δημιουργία της εταιρίας Titlos, στις αρχές του 2009 που μετέφερε κρατικό ελληνικό χρέος στην Εθνική Τράπεζα σύμφωνα με τις υποδείξεις της Goldman. H Γαλλική εφημερίδα, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η Goldman στρατολογεί προσωπικό σε καίριες θέσεις για την επίτευξη των σκοπών τους. Τι αφορά η ιστορία;

Σύμφωνα με εξόχως αποκαλυπτική έρευνα του Πάνου Παναγιώτου

"Το 2000 η Ελλάδα με τη βοήθεια της Goldman, συμφώνησε σε ένα πρόγραμμα χρηματιστηριακής δανειοδότησης (‘Αριάδνη’), το οποίο ανανεώθηκε με νέους όρους το 2001 και κατέληξε σε ένα δεύτερο πρόγραμμα (‘Αίολος’) που εξασφάλιζε χρήματα για την χώρα με αντάλλαγμα την παραχώρηση δικαιωμάτων από τη χρήση αεροδρομίων και τυχερών παιχνιδιών. Η φύση του χρηματιστηριακού αυτού προϊόντος δανεισμού ήταν τέτοια, που παρουσίαζε το δανεισμό ως πώληση κάνοντας εφικτή την αποφυγή του συνυπολογισμού του δανείου στα κρατικά έξοδα και επιτρέποντας την εμφάνιση μικρότερου κρατικού ελλείμματος από το πραγματικό. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα στη χώρα να παρακάμψει το βασικό κριτήριο του Μάαστριχ για μέγιστο ποσοστό ελλείμματος στο 3% του ΑΕΠ, επιτρέποντας, έτσι, την είσοδο της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ (παρά το γεγονός ότι δεν πληρούνταν το δεύτερο κριτήριο ένταξης που έθετε το 60% ως όριο χρέους ως προς ποσοστό του ΑΕΠ αφού αυτό ξεπερνούσε το 100% στην περίπτωση της Ελλάδας). Παρόμοια προϊόντα χρησιμοποίησε και η Ιταλία και πιθανόν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η συμφωνία Ελλάδας – Goldman ήταν νόμιμη όταν συνήφθη αλλά ένας ευρωπαϊκός νόμος που ψηφίστηκε το 2004 την έκανε, στην πορεία, εν δυνάμει παράνομη με βάση το Κοινοτικό Δίκαιο. Το 2005 η Goldman πούλησε αυτό το χρηματιστηριακό προϊόν στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας η οποία το κράτησε μέχρι το 2008 όταν η διεθνής κρίση οδήγησε στην κατακόρυφη μείωση της ρευστότητας στο τραπεζικό σύστημα, κάνοντας την ΕΤΕ να αναζητήσει τρόπο να το χρησιμοποιήσει ως ενέχυρο προκειμένου να δανειστεί από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Με τη βοήθεια της Goldman ιδρύθηκε μία εταιρία (‘Τίτλος’) στην οποία μεταφέρθηκε το προϊόν και η ΕΤΕ εξασφάλισε τα ομόλογα που εξέδωσε η Τίτλος, τα οποία και παραχώρησε στην ΕΚΤ αντλώντας σε αντάλλαγμα δανειακά κεφάλαια.".

Ενορχηστρωτής αυτής της ιστορίας σύμφωνα με τη Monde ήταν ο Πέτρος Χριστοδούλου ενώ στις ΗΠΑ έχει ξεκινήσει σχετική "έρευνα η FED" (καλά...).

Τώρα κρατήστε την αναπνοή σας και διαβάστε όλην την έρευνα του κ. Παναγιώτου την οποία παραθέτω σχεδόν αυτούσια, λόγω της εξαιρετικής της σημασίας (η επαλήθευση της οποίας προσφέρει ένα χειροπιαστό παράδειγμα οικονομικής τρομοκρατίας):

"Στα μέσα του Οκτωβρίου του 2009 η Goldman πρότεινε στην Ελλάδα τη χρήση ενός νέου χρηματιστηριακού προϊόντος το οποίο θα διευκόλυνε, σε σημαντικό βαθμό, την κάλυψη των τεράστιων δανειακών της αναγκών για το υπόλοιπο του 2009 και για το 2010, δεδομένου ότι στο διάστημα αυτό έληγαν παλαιότερα ομόλογα πολύ μεγάλης αξίας. Ωστόσο η πρόταση Goldman δε βρήκε θερμή ανταπόκριση από την ελληνική πλευρά (πληροφορίες από αξιόπιστη ελληνική πηγή). Λίγες ημέρες αργότερα η εταιρία πιστοληπτικής αξιολόγησης Fitch, υποβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας σε Α- από Α, σπρώχνοντας την στα όρια της εξόδου της από την ‘Α εθνική’ κατηγορία πιστοληπτικής βαθμολογίας. Παράλληλα, στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης καταγράφηκαν μαζικές πωλήσεις της μετοχής της ΕΤΕ οι οποίες μεταφέρθηκαν και στο ΧΑ, οδηγώντας το σε σημαντική πτώση ενώ ταυτόχρονα αυξήθηκαν οι τιμές των ελληνικών CDS, μειώθηκαν οι τιμές των ελληνικών ομολόγων και αυξήθηκε το επιτόκιο και κατά συνέπεια το κόστος δανεισμού της Ελλάδας. Στις πρώτες ημέρες του Νοεμβρίου μία αποστολή της Goldman έφτασε στην Αθήνα με σκοπό να μεταπείσει την ελληνική πλευρά και να κλείσει τη νέα συμφωνία χρηματιστηριακού δανεισμού, στην οποία περιλαμβάνονταν πρόταση για λήψη κεφαλαίων από την Τράπεζα της Κίνας με αντάλλαγμα μερίδιο στην ΕΤΕ αλλά και τον ΟΣΕ (πληροφορίες από Financial Times και Der Spiegel και από αξιόπιστες πηγές σε Ελλάδα και εξωτερικό). Όσο οι διαπραγματεύσεις ήταν σε εξέλιξη η τιμή της ΕΤΕ στη Νέα Υόρκη άρχισε να αυξάνεται προκαλώντας άνοδο και στο ελληνικό χρηματιστήριο. Ταυτόχρονα σταμάτησε και η πίεση στην αγορά ομολόγων και CDS. Οι διαπραγματεύσεις δεν κατέληξαν σε συμφωνία με την ελληνική πλευρά να απορρίπτει την πρόταση Goldman οριστικά.

Την επομένη, σχεδόν, της απόρριψης της συμφωνίας καταγράφηκαν αθρόες πωλήσεις μετοχών της ΕΤΕ στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης αλλά και μετοχών της ALPHA, της Eurobank και τελικά συνολικά του τραπεζικού κλάδου του ΧΑ, ενώ οι τιμές των CDS απογειώθηκαν, οι τιμές των ελληνικών ομολόγων βούλιαξαν και τα επιτόκια δανεισμού πήραν την ανιούσα οδηγώντας την Ελλάδα όλο και πιο κοντά στην αδυναμία αναχρηματοδότησης του χρέους της. Στις 12 Δεκεμβρίου η Fitch προχώρησε σε νέα υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας βαθμολογώντας την με BBB+ και οδηγώντας την έτσι εκτός Α' εθνικής κατηγορίας στην αγορά ομολόγων, ενώ το χτύπημα έγινε ακόμη πιο σημαντικό καθώς η Fitch δήλωσε πως επόμενες υποβαθμίσεις ήταν πιθανές. Στο χορό των υποβαθμίσεων μπήκαν οι άλλοι δύο γίγαντες πιστοληπτικής αξιολόγησης, S&P και Moody’s, υποβαθμίζοντας την Ελλάδα μέσα στο Δεκέμβριο και προκαλώντας έτσι ένα γενικό ξεπούλημα των κρατικών ομολόγων της και πυροδοτώντας την απογείωση του κόστους δανεισμού της. [σημείωση: το ξεπούλημα ξεκίνησε την 9/10/2009, θυμάστε;;;]. Ακολούθησε νέα υποβάθμιση της Ελλάδας, τον Απρίλιο του 2010, σε BBB- από τη Fitch, η οποία σήμανε και τυπικά τη χρηματοπιστωτική πτώχευση της χώρας προκαλώντας ένα νέο, βάναυσο, γύρο πωλήσεων των ελληνικών ομολόγων από επενδυτικά ταμεία σε ολόκληρο τον κόσμο αλλά και την κλιμάκωση του κερδοσκοπικού παιχνιδιού εις βάρος της.

Μία από τις πρώτες εταιρίες που ξεπούλησαν την ΕΤΕ στο τελευταίο τρίμηνο του 2009 ήταν Neuberger Berman, (συμφερόντων Rothschild), η οποία πούλησε 1,7 εκ μετοχές από τον Οκτώβριο μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου του έτους. Στο ίδιο διάστημα του 2009 αλλά και κατά τη διάρκεια του 1ου τριμήνου του 2010, η Goldman, επένδυε στο ενδεχόμενο πτώχευσης της Ελλάδας τόσο μέσω της αγοράς ομολόγων όσο και μέσω της αγοράς CDS (πληροφορίες από διεθνή και γαλλικό τύπο και από συνέντευξη γάλλου τραπεζίτη στον κλάδο επενδύσεων). Σύμφωνα με στοιχεία για την αγορά CDS σε πολλές περιπτώσεις το 75% του όγκου συναλλαγών σε αυτά, στο κρίσιμο διάστημα Οκτωβρίου 2009 – Απριλίου 2010, γινόταν μέσω 6 μεγάλων παικτών με τον μεγαλύτερο αυτών να είναι η Goldman Sacks.

Κύρια μέτοχος στην Goldman είναι η Black Rock, επενδυτική εταιρία του ομίλου Blackstone, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της οποίας μέχρι τις 14 Ιουλίου 2008 ήταν ο Lord Nathaniel Charles Jacob Rothschild ο οποίος παραιτήθηκε αφήνοντας ως διευθύνοντα σύμβουλο στην εταιρία τον Randall Rothschild. Με υπό διαχείριση κεφάλαια που αγγίζουν τα 3,5 τρις δολάρια και με το ύψος του χαρτοφυλακίου για το οποίο παρέχει επενδυτικές συμβουλές να ξεπερνά τα 9 τρις δολάρια, πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες, (αν όχι τη μεγαλύτερη) διεθνείς επενδυτικές εταιρίες. Η Black Rock τυχαίνει να είναι και ο 2ος μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής στο ΧΑ με θέσεις στην Τράπεζα της Ελλάδας, στην ΕΤΕ, την EFG Eurobank Ergasias και την Εμπορική. Τυχαίνει, επίσης, να είναι βασικός μέτοχος στους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody’s και S&P. Ακόμη, αξιωματούχοι της κατείχαν υψηλά αξιώματα ή ήταν συνδεδεμένοι με τους τρεις βασικούς οίκους αξιολόγησης με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Richard H. Jenrette, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Blackstone (μητρικής της Black Rock) και πρώην διευθυντής της The McGraw-Hill Companies, μητρικής του οίκου Standard & Poor's.

Έτσι, η Black Rock είναι παράλληλα:

- ο δεύτερος μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής στο ΧΑ

- βασικός μέτοχος στη Goldman Sachs

- βασικός μέτοχος στους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody’s και S&P

Η Norges Bank Investment

Πρόκειται για επενδυτικό σχήμα της Κεντρικής Τράπεζας της Νορβηγίας [σημείωση: της 3ης πιο υπερχρεωμένης Ευρωπαϊκής χώρας], το οποίο είναι ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο και ο μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής στο ΧΑ με θέσεις σε 41 ελληνικές εταιρίες μεταξύ των οποίων η Πειραιώς, η Alpha, η ΔΕΗ και η EFG Eurobank Ergasias, ενώ είναι από τους μεγαλύτερους μετόχους της ΕΤΕ. Επενδυτικός σύμβουλος της εταιρίας είναι η La Compagnie Benjamin De Rothschild S.A. Το επενδυτικό αυτό σχήμα της Norges είναι από τα πλέον αμφιλεγόμενα καθώς έχει επενδύσεις, μεταξύ άλλων, σε εταιρίες όπλων, πυρηνικών κλπ. Πρόσφατα και μετά από σκάνδαλο εξαιρέθηκαν από το χαρτοφυλάκιο του μερικές εταιρίες, κυρίως τσιγάρων, ωστόσο παρέμειναν πολλές που το διατηρούν στην κατηγορία των αμφιλεγόμενων κεφαλαίων.

Η Norges Bank Investment τυχαίνει να είναι παράλληλα:

- ο μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής του ΧΑ

- σημαντικός μέτοχος της Goldman

- μεγαλομέτοχος της εταιρίας πιστοληπτικής αξιολόγησης Fitch.

Fidelity

H Fidelity είναι ένας από τους μεγαλύτερους (αν όχι ο μεγαλύτερος) μέτοχος της εταιρίας πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody’s. Ο Bill Rothschild είναι ο senior vice president της Fidelity.

Έτσι οι νο1 και νο2 διεθνείς επενδυτές στο ΧΑ τυχαίνει να είναι παράλληλα και μεγαλομέτοχοι στη Goldman αλλά και μεγαλομέτοχοι στους 3 βασικούς οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης, ενώ έχουν ισχυρούς δεσμούς με την τραπεζική δυναστεία Rothschild. Επιπλέον, ένας από τους μεγαλύτερους μετόχους της Moody’s, η εταιρία Fidelity, έχει στον τιμόνι της ένα μέλος της οικογένειας Rothschild. Από τα παραπάνω συνεπάγεται πως οι Goldman, Black Rock, Norges και Rothschild είναι πολύ πιθανό να είχαν τη δυνατότητα να γνωρίζουν για τις υποβαθμίσεις της Ελλάδας πριν αυτές δημοσιευτούν και μπορούσαν, έτσι, να εκμεταλλευτούν αυτή την εσωτερική πληροφόρηση κερδοσκοπώντας στο ΧΑ και στην αγορά CDS και ομολόγων. Αν κάτι τέτοιο συνέβη, που είναι πολύ πιθανό, τότε πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στη χρηματιστηριακή ιστορία. Ακόμη, οι παραπάνω δεσμοί δίνουν στην πρόταση της Goldman στην Ελλάδα μία άλλη διάσταση, καθώς φαίνεται η Goldman να είχε τη δυνατότητα να προσφέρει ένα ολοκληρωμένο ‘πακέτο’ προστασίας της χώρας από την κρίση, με τη δύναμη να στηρίξει το χρηματιστήριο και την αγορά ομολόγων, να επηρεάσει τις βαθμολογίες των οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης αλλά και να καλύψει τις δανειακές ανάγκες της χώρας. Με τον ίδιο τρόπο, ωστόσο, φαίνεται να είχε και τη δύναμη να προκαλέσει μία πανίσχυρη χρηματιστηριακή / χρηματοπιστωτική επίθεση εναντίον της Ελλάδας, η οποία και κατέληξε στη χρηματοπιστωτική της πτώχευση με τις συνέπειες που όλοι γνωρίζουμε.

(...) Ακόμη οι εταιρίες πιστοληπτικής αξιολόγησης ταλανίζονται από μία σειρά σκανδάλων και κατηγοριών, οι οποίες ξεκινούν από εσκεμμένες παραλείψεις δημοσίευσης κρίσιμων για το κοινό πληροφοριών για διάφορες εταιρίες και φτάνουν μέχρι της κατηγορίες για εκβιασμό. Τέλος, το Μάιο του 2010 οι εταιρίες ελέγχονται από την χρηματιστηριακή επιτροπή ελέγχου των ΗΠΑ ως προς το ρόλο τους στην κρίση ενώ ένα νέο σκάνδαλο είναι εν τη γενέσει του, το οποίο έχει να κάνει με την ευνοϊκή αξιολόγηση δήμων και πολιτειών των ΗΠΑ που στην πραγματικότητα βρίσκονται στα όρια της πτώχευσης. Την ίδια στιγμή ένα νέο σκάνδαλο που συνδέει την Goldman με τον Paulson (ένας από τους 4 βασικούς υπόπτους για την επίθεση στο ευρώ, σύμφωνα με το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ) έχει οδηγήσει την εταιρία στο εδώλιο του κατηγορουμένου στις ΗΠΑ, φανερώνοντας σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί αυτή και οι συνεργάτες της προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους."

Χωρίς να χρειαστεί να προσθέσουμε ούτε λέξη στην δυσωδία, απλά θυμίζουμε, ότι ο Πέτρος Χριστοδούλου, υπήρξε επίσης ο υπεύθυνος του Treasury της ΕΤΕ, της κατεξοχήν δηλαδή υπηρεσίας που διενεργεί συναλλαγές ομολόγων, κατά το "γκρίζο" διάστημα, κατά το οποίο οι Ελληνικές Τράπεζες, εκτέλεσαν όλες αυτές τις συναλλαγές σε δομημένα ομόλογα τις οποίες κουκούλωσε το πολιτικό σύστημα και η Δικαιοσύνη, μετά από 7 χρόνια, δεν έχει "ακόμη" αγγίξει. Αμφότεροι, αρκέστηκαν χωρίς καμία αιτιολογία, να εξετάσουν από τις 8 συνολικά περιπτώσεις δομημένων ομολόγων, μόλις 2, αυτές δηλαδή που ΔΕΝ υπήρχε τραπεζική εμπλοκή, αλλά μόνο εμπλοκή χρηματιστηριακών εταιρειών. Είναι γελοία και προκαλεί αηδία η συγκάλυψη της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για την δήθεν "διαλεύκανση της υπόθεσης των ομολόγων" η οποία αν και ξεκινά λέγοντας "Την τριετία 2005-2007 εκδόθηκαν από το Ελληνικό Δημόσιο οκτώ δομημένα προϊόντα, συνολικής ονομαστικής αξίας 1.800.000.000 ευρώ. Ανάδοχοι των εκδόσεων ήταν μεγάλες ξένες και ελληνικές τράπεζες, ενώ τα δομημένα προϊόντα πωλήθηκαν από τράπεζες και χρηματιστηριακές εταιρείες", δεν αιτιολογεί πουθενά γιατί το Ελληνικό Κοινοβούλιο συνήργησε στο κουκούλωμα αυτής της ιστορίας - και κανείς έως σήμερα δεν μας το έχει εξηγήσει. Ο Πέτρος Χριστοδούλου ορίστηκε από την κυβέρνηση Παπανδρέου Προϊστάμενος του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) όπου και παραμένει έως σήμερα. Δείτε μετά το 16' από την εκπομπή του Κώστα Βαξεβάνη για την Goldman Sachs.

Τα όσα ανατριχιαστικά παραθέτει ο κ. Παναγιώτου, αναφέρονται και σε δημοσίευμα των New York Times της 14ης Φεβρουαρίου 2010. Το δημοσίευμα θυμίζει ότι το Ελληνικό Δημόσιο με συνεργό σε ξεκάθαρη απάτη, την Goldman Sachs, είχε το 2001, στις εσχατιές του Γιάννου Παπαντωνίου και στην ανατολή του Νίκου Χριστοδουλάκη, αποκρύψει Δημόσιο Χρέος, έναντι αμοιβής €300 εκατ. κάτω από το τραπέζι. στις πλάτες αυτού του τρίσμοιρου λαού. Η Ελληνική Δικαιοσύνη, ούτε που άγγιξε, επίσης. Όπως μουγγοί και τυφλοί έχουν μείνει οι εν Ελλάδι "ελεγκτικοί οργανισμοί" τύπου Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, Επιτροπής Ανταγωνισμού, Τράπεζας της Ελλάδος. Προκαλεί έκπληξη; Κάθε άλλο. Αλλά εδώ τα στοιχεία είναι τέτοια, που η μη διερεύνηση προκαλεί οργή. Όπως αναπάντητα έχουν μείνει και άλλα παρόμοια ερωτήματα, όπως για τον ρόλο της Μorgan Stanley, η οποία λειτουργούσε ως σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας κατά τις διαπραγματεύσεις για τη συγχώνευση με την Αlpha Βank και μετά την ασυμφωνία αποκαλύφθηκε πως αγόραζε μετοχές της Αlpha Βank.

Ένα άλλο ανεξιχνίαστο γεγονός, είναι ΓΙΑΤΙ ο Γιώργος Αλογοσκούφης ως ΥπΟικ, ο οποίος ανέλαβε το Μάρτιο του 2004, προέβη σε μία "ανεξήγητη" υπόγεια κίνηση, με δραματικές συνέπειες, όπως φάνηκε πλέον ξεκάθαρα από τα γεγονότα. Ο Γ. Αλογοσκούφης, τους πρώτους 6 μήνες της υπουργίας του, φόρτωσε στις πλάτες του Ελληνικού Δημοσίου €12 δις ληξιπρόθεσμα χρέη, για πότε λέτε; Για το 2009. Το τέλος του 2004, βρήκε την Ελλάδα να έχει ΗΔΗ τα μεγαλύτερα ληξιπρόθεσμα χρέη της ανά έτος, "προγραμματισμένα" να σκάσουν το 2009, συνολικά (τότε) €20 δις...

Αυτό που φαίνεται ως τραγωδία, εξελίσσεται στο τέλος του 2008, σε ένα άνευ προηγουμένου στήσιμο του Ελληνικού λαού και της Ελληνικής Οικονομίας. Ο Γ. Αλογοσκούφης, εκτινάσσει κατά την θητεία του 2004 - 2009 τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις της Ελλάδας για το έτος 2009, στο ασύλληπτο για τα Ελληνικά δεδομένα ποσό των €32 δις! Ήδη, πριν το 2009 καν μπει, το σκηνικό της καταστροφής και του πανικού του 2009 είχε στηθεί και προετοιμαστεί. Οι αυξημένες ανάγκες δανεισμού της Ελλάδας για την περίοδο, ήταν αυτές ακριβώς που οδήγησαν στα διπλάσια ελλείμματα και έδωσαν στους διαβόλους του μονεταρισμού το πάτημα, να εισβάλουν στην Ελλάδα. Πρόκειται για ένα κλασικό παράδειγμα συγχρόνων Εφιαλτών.

Όλοι δαύτοι, οι "εμπνευστές της οικονομικής πολιτικής" της απελθούσας κυβέρνησης, κοιμούνται ήσυχοι και μακριά από τα τεκταινόμενα, δεν τους αγγίζει κανείς, δεν τους απασχολεί κανείς, δεν ερευνά ουδείς την δράση τους, δεν τους ζητά κανείς ευθύνες. Εκτός Βουλής, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έμειναν και ο Γιώργος Αλογοσκούφης και η Φάνη Πάλλη-Πετραλιά και ο Χρήστος Φώλιας και ο Αντώνης Μπέζας και ο Γιώργος Σουφλιάς και ο Ευάγγελος Μπασιάκος - το λεγόμενο "οικονομικό επιτελείο", Να τους χαιρόμαστε και ας ανάβουνε που και που ένα κεράκι στην αμνησία και την ύπνωση μας. Διότι ας πούμε στην Ισλανδία για παράδειγμα, ανώτερα στελέχη του Τραπεζικού τομέα όχι μόνο κατηγορήθηκαν αλλά και συνελήφθησαν από τις Αρχές για το εκεί τραπεζικό στραπάτσο. Εδώ, αντιθέτως, οι πολιτικοί και τραπεζικοί υπαίτιοι όχι μόνο μένουν στο απυρόβλητο, αλλά είναι και θρασείς. Ένα τέτοιο θράσος περιγράφει ο Πρόεδρος του ΣΜΕΧΑ, Αλ. Μωραϊτάκης πρόσφατα, όπου, όπως αναφέρει, η ΕΤΕ, δεν αποδίδει τα τοκομερίδια των προνομιούχων μετοχών της στου μετόχους της, υποστηρίζοντας ότι είχε ζημίες. Τέτοιος μέτοχος είναι και το Δημόσιο το οποίο έτσι χαρίζει €73 εκατ. στην ΕΤΕ. "Δηλαδή αδυνατεί να καταβάλει το συνολικό ποσό των 38+35=73 εκατ. ευρώ όταν τα αποθεματικά από τα κέρδη εις νέον είναι 316 εκατ. ευρώ σύμφωνα με τον ισολογισμό της. Οι ζημιές του 2010 οφείλονται σε προβλέψεις 1,045 δισ. σε επίπεδο τράπεζας και 1,5 δισ. σε επίπεδο ομίλου. Το πόσο των προβλέψεων όπως είναι γνωστό είναι πάντα σχετικό θέμα που μπορεί να αλλάξει κατά την απόφαση της Διοίκησης."

"Οι τράπεζες έχουν ήδη λάβει τα τελευταία δέκα χρόνια, πολλά δώρα από τους κατά καιρούς Υπουργούς Οικονομικών. Σε μία χώρα που τα βγάζει πέρα με δανειακές ενέσεις δεν μπορεί να παίρνουν λίγοι μεγάλο-τραπεζίτες ορισμένων τραπεζών, έστω και εάν διαθέτουν υψηλά προσόντα, υπέρογκους για τα σημερινά δεδομένα μισθούς (βάσει του παρελθόντος), κατά πολύ υπέρτερους του Πρωθυπουργού, των Υπουργών, των βουλευτών, των δικαστών κ.τ.λ., ενώ λαμβάνουν κρατικές ενισχύσεις. Δεν μπορούν να έχουν ακόμα και σήμερα στρατιές από οδηγούς, στόλο αυτοκινήτων, πιστωτικές κάρτες και τόσα άλλα." "Σύμφωνα με δημοσιεύματα, μικρές τράπεζες δεν πλήρωσαν ούτε το 2009 τους τόκους που όφειλαν."

Αυτή είναι η πραγματικότητα αγαπητοί αναγνώστες. Όταν στις ΗΠΑ "αντιμετώπισαν" το πρόβλημα που δημιούργησαν, τι έκαναν; Κρατικοποίησαν μερικώς ή ολικά τις προβληματικές εταιρείες της βιτρίνας και για τα μάτια του κόσμου έκοψαν ορισμένα bonus. Εδώ, αυτοί που στηρίχτηκαν με €130 δις ρευστότητα σε 1 1/2 χρόνο στις πλάτες του ελληνικού λαού, ποσό δηλαδή που αντιστοιχεί σε 6 φορές τα ίδια τα κεφάλαια τους (Η κοτούλα η Κικίτσα (μέρος 1ον), όχι μόνο δεν μείωσαν τις αυλές τους και τους παχυλούς μισθούς τους, όχι μόνο δεν κρατικοποίηθηκε ουδείς από αυτούς, αλλά, στο παράδειγμα της ΕΤΕ, μιας τράπεζας που έλαβε μόνο πέρυσι με εγγύηση του Ελληνικού λαού €8 δις, αυτή αρνείται να αποδώσει €75 εκατ. ως οφείλει στο Δημόσιο. Οι δε προύχοντες αυτού του συστήματος, έχουν και το θράσος να μοιράζονται ακόμη, μερίσματα από τα κέρδη τους (τα ψεύτικα, πλαστά κέρδη τους, αφού ουσιαστικά έχουν πτωχεύσει προ πολλού). Είναι τραγικό και μόνο το γεγονός τούτο: οι Ελληνικές Τράπεζες με τα ίδια κεφάλαια που αναφέραμε και την βοήθεια των €130 δις που τους παρασχέθηκε με την χείρα του Ελληνικού Δημοσίου, αξίζουνε σήμερα, με βάση την χρηματιστηριακή τους κεφαλαιοποίηση, €16,5 δις, της ΤτΕ συμπεριλαμβανομένης! Την δε ΤτΕ μπορεί ο οποιοσδήποτε να την αγοράσει με ένα ποσό γύρω στα €500 εκατ.!! Αυτή η θεωρούμενη Κεντρική Τράπεζα και Κρατική Τράπεζα με συμμετοχή του Δημοσίου στο εκπληκτικό 8% (όλο το άλλο το έχουν ιδιώτες) όπου δεν έχει απαντήσει και ούτε πρόκειται,

α. στο που πήγε ο χρυσός της Ελλάδας τον οποίο εκποίησε με αδιαφανείς διαδικασίες, β. γιατί δεν ανέφερε ποτέ στις εκθέσεις το Δημόσιο Χρέος ως κυρίαρχο πρόβλημα καίτοι αυτό είναι το Νο1 πρόβλημα της τελευταίας 30ετίας για την χώρα, γ. ποιοι είναι οι μέτοχοι της και με τι ποσοστά - είναι ή όχι μια ιδιωτική εταιρεία με κανονιστικές αρμοδιότητες, εξουσίες και ανεύθυνο υπέρτερο ενός ολόκληρου κράτους; δ. γιατί η ΤτΕ διαπραγματεύεται στο Χρηματιστήριο (μάλλον απαντήθηκε ήδη...), ε. ποια η ευθύνη της για την κρίση στην χώρα, ποια η ποινική ευθύνη των ελεγκτών της στην ανοχή των κολάσιμων πράξεων και παραλείψεων εκ μέρους των Τραπεζών τα τελευταία χρόνια, τις οποίες εξάλλου υπηρέτησαν ο Διοικητές της σε όλη τους την καριέρα, στ. γιατί η τάχαμου ελεγκτής και επόπτης της νομιμότητας στην αγορά ομολόγων, έχει ακόμα και η ίδια πουλήσει ομόλογα σε τιμές διαφορετικές (με αποκλίσεις) από την ΗΔΑΤ, ποιος διενήργησε αυτές τις συναλλαγές, τι ωφελήθηκε - και άλλα πάρα πολλά.

Φίλοι αναγνώστες, ακόμα και εάν αγνοούσαμε τα πάντα, ακόμη και εάν πιστεύαμε ό,τι μας λένε... Είναι αδιανόητο μια χώρα που έχει πληρώσει 215 δις σε τόκους τα τελευταία 15 χρόνια (ουσιαστικά το 60% του χρέους της σήμερα), μια χώρα που δεν παράγει σταφίδες όπως το 1821, να εκποιεί Εθνικές Γαίες και να μην αρθρώνει ένα σοβαρό επιχείρημα εδώ και 18 μήνες, να κεκεδίζει και να τρεκλίζει ενώπιον των ισχυρών-ανίσχυρων, χωρίς καμία εθνική αξιοπρέπεια, χωρίς καμία επίγνωση της ιστορίας της αλλά και του θλιβερού της σαρκίου, κατά τον ποιητή.

Είναι αδιανόητο η κυβέρνηση της να μην έχει πάρει ούτε ένα ουσιαστικό μέτρο προς την κατεύθυνση της αποτροπής παρόμοιων περιστατικών στο μέλλον, παρά το μόνο που πράττει, είναι να απλώνει το χέρι και να εκτελεί εντολές. Είναι αδιανόητο σύσσωμες οι πολιτικές δυνάμεις να αγνοούν τα αυτονόητα, να μην μπορούν να παράγουν μία στάλα σοβαρής επιχειρηματολογίας.

Είναι αδιανόητο, οι ελεγκτικές και εποπτικές αρχές του τόπου να σιωπούν, να αδιαφορούν ή να σφυρίζουν αδιάφορα. Να μην έχει πάει κανείς από τους δεκάδες πρωταίτιους της τελευταίας δεκαετίας έστω, ακόμα φυλακή, να μην έχει γίνει μία έρευνα για τα πως και τα γιατί, αλλά αντιθέτως να υπάρχει σιωπηρή και πλήρης ασυλία. Ο ραγιαδισμός και η θρασύτητα που επέδειξαν οι κρατούντες καθ' όλο το χρονικό διάστημα της ΨΕΥΤΙΚΗΣ Ελληνικής κρίσης, που μόνο Ελληνική δεν είναι, δεν θα εξαγνιστεί ποτέ στα κιτάπια της Ελληνική ιστορίας. Η προπαγάνδα, η φίμωση, η ανελευθερία και η ειρωνεία τις οποίες αντιμετώπισε κάθε φωνή ορθολογισμού, είναι συμβατές μόνο, με τις πιο απολυταρχικές περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας. Τούτα είναι σαφή δείγματα απόλυτης παρακμής και αλαζονείας της εξουσίας.

Ζούμε μια ενσάρκωση του λύκου του παραμυθιού σε μια αγαθή και έντιμη και ηθική τάχα δύναμη που προσπαθεί να επιβάλει την τάξη και αξίες. Στην ουσία ζούμε έναν μασκαρεμένο φασισμό και δυστυχώς ο εχθρός είναι τόσο πονηρός και αόρατος που πολύ δύσκολα θα οριοθετηθεί επαρκώς για να αντιμετωπιστεί κατά πρόσωπο. Ζούμε, κατ' απόλυτη πεποίθηση μας, το 1984 του Όργουελ με μικρές διαφοροποιήσεις ως προς το σκηνικό και τους χαρακτήρες. Οι έννοιες, είναι σχεδόν ταυτόσημες, οι δε μέθοδοι το ίδιο.

 Μην σας μένει καμία αμφιβολία. Ο εχθρός είναι εντός και η μόνη και πραγματική αιτία του προβλήματος είναι ότι το χρήμα το εκδίδουν, το διακινούν, το ελέγχουν, ιδιώτες - μέλη μιας ολιγαρχίας.