Ο ωραίος Σίλβιο αναλαμβάνει πρωτοβουλίες....

ψιθυριστό ΟΧΙ

Χιόνι

Εσύ είσαι έτοιμος; Θα αποδείξει το μικρό ποσοστό του λαού που δεν βρίσκει αποκούμπι σε κόμματα και ιδεολογίες ότι μπορεί να ορθωθεί στις διαφορετικές ημέρες που θα έρθουν; Είναι έτοιμες οι ψυχές μας για το γδάρσιμο των ευαισθησιών από πάνω τους τούτες εδώ τις μέρες που διανύουμε και να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει απέναντι στην ολική καταστροφή που έρχεται; Διότι ακόμη το τέλος δεν έχει έρθει. Άλλο ο ήχος από τα ποδοβολητά στον δρόμο κι άλλο το σπάσιμο της πόρτας του σπιτιού σου που το θεωρείς ακόμη κάστρο απροσπέλαστο. Τον εχθρό δεν μπορείς να τον αποφύγεις όταν έχει χαράξει επί χάρτου την τέλεια επίθεση εναντίον σου. Όταν έχει όλα τα όπλα να σε πολεμήσει.

Είναι ηλίθιος και συνάμα επικίνδυνος για το σύνολο όποιος αυτές τις πρωτόγνωρες ιστορικά ημέρες ακόμη θέλει να πιστεύει ότι μπορεί το οποιοδήποτε κόμμα, το οποιοδήποτε πολιτικό ανδρείκελο- από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά το οποίο έχει το θράσσος ακόμη να ζει- ότι μπορεί με την ψήφο του να πάρει ανάσα, ότι μπορεί ψευτοδημοκρατικά να ξαναβρεί αυτά που έχασε. Η Δημοκρατία της Ελευθεριότητας τους τα κατέστρεψε όλα και αυτή η ψήφος που θεωρούσες ως άνοος ότι μπορούσες να την δώσεις με ελαφρά την καρδία στο κάθε λαμόγιο που ασχολείται με την πουλημένη από το 1944 πολιτική.

Είναι τραγικό να ανέχεσαι να σου μιλούν ακόμη μέσω των Μέσων τους αυτοί που σε ξεπούλησαν. Είναι τραγικό να σε βλέπω να κατεβαίνεις σε πορείες σαν πρόβατο φωνάζοντας και ζητώντας καταβάθος έναν άλλο ποιμένα να σε βάλει σε μαντρί για να νιώσεις ασφαλής. Το σφαγείο πάντα δίπλα στο μαντρί ήταν. Εσύ όμως δεν ήθελες να το δεις και οι πράξεις σου μαρτυρούν ότι ούτε τώρα δεν θέλεις να δεις. Αλήθεια τι άλλο έχεις να πεις; Σταμάτα να λες και πράξε. Κι αν δεν μπορείς να πράξεις, σκάσε! Καταντήσαμε την πατρίδα μας έκθεση ιδεών. Όλοι μας είχαμε κάτι να γράψουμε αλλά κανένας μας δεν πήρε το φτιάρι να ανοίξει τον δρόμο όταν το χιόνι έπεφτε πρώτα ελαφρά και μετά με τους κουβάδες . Χωμένοι κάτω από το χιόνι είμαστε τώρα όλοι μας. Ρομαντικοί και πραγματιστές. Λαμόγια και τίμιοι. Ένοχοι και αθώοι. Τώρα όμως που το χάος θα επακολουθήσει οι ευαισθησίες πρέπει να μπουν στην ντουλάπα. Να κλειδωθούν εκεί διότι έχουμε μεγάλο ανήφορο.

Η καρδιά αυτή την φορά πρέπει να χτυπάει για τις αντοχές μας και όχι για τα συναισθήματά μας. Αυτή τη φορά ο πόλεμος δεν θα γίνει με τα όπλα ως είναι σωστό.Τώρα πρέπει να κάνουμε τις ιδέες μας και τις πράξεις μας μαχαίρια. Τόσο καλά ακονισμένα που να ματώνουν ακόμα και τον θεό. Είναι νομοτελειακό οι περισσότεροι να μην τα καταφέρουμε. Δεν είμαστε όλοι γεννημένοι για τα δύσκολα. Όμως κάποιοι είναι. Και τελικά αυτοί ήταν πάντα που έκαναν τον πλανήτη Ελλάδα να γυρίζει. Ανάμεσά μας είναι. Δίπλα μας είναι. Μέσα μας είναι. Μονάδες χαμένες στο πλήθος που αυτή την στιγμή πονάει η καρδιά τους γιατί έχουν την κατάρα και ευλογία να νιώθουν πολύ πιο γρήγορα τον κίνδυνο από την πλειοψηφία. Μονάδες έτοιμες που για πρώτη φορά πρέπει να μην δράσουν με παντιέρα το δίκαιο αλλά ούτε να γίνουν θύματα υπερβάλλοντος συναισθηματισμού.

Ο εχθρός μάς ξέρει καλά. Μάς έχει μελετήσει 200 χρόνια τώρα. Ξέρει να μάς φοβίζει, ξέρει να μάς εξεφτελίζει, ξέρει να μάς βασανίζει. Αυτό που δεν ξέρει όμως είναι ότι αυτή την φορά το ΟΧΙ δεν θα το ακούσει ως ιαχή αλλά ως ψίθυρο στο αυτί του νιώθοντάς το βαθιά. Πολύ βαθιά. Όχι από λάμα που καίει αλλά από καρδιά που πάγωσε για να ανοίξει τον κλεισμένο από χιόνι δρόμο. Αυτή την φορά η πατρίδα δεν είναι κάτι για το οποίο θα πολεμήσεις. Αυτή την φορά η πατρίδα είσαι Εσύ.

πηγή: simpleman

Στην εξέδρα των επισήμων ο λαός.

Η παρέλαση σας μάρανε ευρωλιγούρηδες

Γιατί λυπάται ο κ.Παπούλιας?

Γιατί ντρέπεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας?

Πάντως όχι για την πρωτοφανή και άδικη επίθεση που δέχεται ο ελληνικός λαός, ούτε για την εξαθλίωση στην οποία κυριολεκτικά τον βουτάνε «για το καλό του».

Ούτε καν για αυτή την ιδιότυπη αγρανάπαυση που έχει επιβληθεί σε 2,3 γενιές, προκειμένου το ελληνικό χωράφι να γίνει γόνιμο για τους μελλοντικούς μας τσιφλικάδες.

Όχι δεν είπε πως ντρέπεται και λυπάται για τον κατ’εξακολούθηση βιασμό της δημοκρατίας μέσα στο ίδιο το ελληνικό κοινοβούλιο.

Ούτε για το Σύνταγμα που έχει καταντήσει κουρελόχαρτο στα χέρια του πολιτικοοικονομικού καθεστώτος.

Δεν ανέφερε σαν αιτία ο κ.Πρόεδρος τη μετατροπή του πολίτη σε πελάτη.
Της ανθρώπινης ζωής σε χρέος.

Ούτε καν για το ότι οι όροι «εθνική κυριαρχία» και «εθνική αξιοπρέπεια» έχουν γίνει τα πιο σύντομα ανέκδοτα (πιο σύντομα από το επιτυχημένο «έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη»).

 

Σκούζουν από το πρωί οι δημοσιοκάφροι ότι όλα αυτά «μας κάνουν περίγελο στο εξωτερικό»….

Οι ξένοι θα γελάνε σήμερα μαζί μας.

Δεν θα γελάνε όμως «επειδή δεν είμαστε ικανοί να διοργανώσουμε μια παρέλαση». Άλλωστε παρέλαση έγινε, απλά για να πραγματοποιηθεί, υπήρξε η συμβολική προϋπόθεση, να εξαφανιστούν οι επίσημοι εκφραστές του καλώς ή κακώς μισητού Κράτους: οι πολιτικοί και οι μπάτσοι.

Ούτε θα γελάνε οι ξένοι με την αδυναμία μας να προστατεύσουμε τον Ανώτατο Θεσμό της Πολιτείας μας από κακές εικόνες, σκέψεις και συναισθήματα.

Οι ξένοι θα ξεκαρδίζονται μαζί μας για το ότι στην Ευρώπη του 21ου αιώνα ακόμα επιβιώνουν ανόητα μιλιταριστικά τσίρκο που δεν έχουν καμία σχέση με την αξία και τη τιμή της πράξης κάποιων προγόνων.

Η κόλαση τριγυρίζει..

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Ρούσσος Βρανάς

Στην αρχή...

... είχαν πιστέψει πως ήταν γι' αυτούς μια μεγάλη ευκαιρία να ζήσουν μια καλύτερη ζωή. Με περισσότερες και καλύτερες δουλειές. Με περισσότερα και καλύτερα νοσοκομεία. Με περισσότερα και καλύτερα πανεπιστήμια. Ετσι τους είχαν δείξει την Ευρωπαϊκή Ενωση: ως συνώνυμη του κοινωνικού κράτους. Σήμερα, οι λαοί των περιφερειακών ευρωπαϊκών χωρών ανακαλύπτουν ότι άλλη Ευρώπη τούς έδειξαν και σε άλλη τους έβαλαν. H Ευρωπαϊκή Ενωση δεν ανοίγει σε αυτές τις χώρες περισσότερες και καλύτερες δουλειές, περισσότερα και καλύτερα νοσοκομεία, περισσότερα και καλύτερα πανεπιστήμια. Μαζί με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, κλείνει και αυτά που υπάρχουν.

Στην αρχή...

... είχαν πιστέψει πως για όλα έφταιγε ο δημόσιος τομέας της οικονομίας. Και όσοι δεν εργάζονταν σε αυτόν, έμειναν απλοί θεατές της κατεδάφισής του από τις κυβερνήσεις τους. Παρατηρούσαν με τρόμο να καταστρέφονται καθημερινά οι ζωές χιλιάδων ανθρώπων, ζώντας στην πλάνη πως το δικό τους κεφάλι θα γλίτωνε από το αμείλικτο δρεπάνι του Θεριστή. Χιλιάδες άνθρωποι έχαναν από τη μια μέρα στην άλλη τις συντάξεις τους, τους μισθούς τους, πετάγονταν στον δρόμο, θύματα κυβερνήσεων δουλικών και μέσων ενημέρωσης υποτακτικών που είχαν αναλάβει να «πουλήσουν» τη λιτότητα ως κάτι αναπόφευκτο, περίπου όπως ένα φυσικό φαινόμενο. Ωσπου ήρθε και η σειρά των θεατών. Και τότε μόνο κατάλαβαν ότι, στα μάτια των σφαγέων, κανείς δεν ήταν αθώος. Τότε μόνο αναρωτήθηκαν γιατί άραγε να μην πληρώνουν ποτέ οι ένοχοι παρά μονάχα οι αθώοι, γιατί άραγε να πληρώνουν πάντα οι πολλοί που έχουν τα λίγα και όχι οι λίγοι που έχουν τα πολλά.

Στην αρχή...

... είχαν πιστέψει πως η Ευρωπαϊκή Ενωση θα γινόταν μια πραγματική πολιτική και οικονομική ένωση. Πως θα έβαζε σε μια τάξη και τις δικές τους χώρες. Πως θα τσάκωνε τους πλουτοκράτες που φυγάδευαν τα πλούτη τους σε φορολογικούς παραδείσους. Πως θα έβαζε τα δυο πόδια των μεγαλοτραπεζιτών σε ένα παπούτσι. Πως θα γέμιζε τις «τρύπες» των φτωχότερων ευρωπαϊκών χωρών με τα πλεονάσματα των πλουσιότερων. Ωσπου άρχισαν να πέφτουν βροχή τα μέτρα λιτότητας, σαν να ήταν αυτός ακριβώς ο κυριότερος στόχος της Ευρωπαϊκής Ενωσης: να διατηρήσουν οι πλουσιότερες χώρες της τα πλεονάσματα και οι φτωχότερες τα ελλείμματα, με δυο λόγια, να γίνουν οι φτωχοί φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι (σαν να είναι απόλυτα φυσιολογικό, φέρνει το παράδειγμα ο οικονομολόγος Μάρσαλ Οερμπακ, σε μια πολιτική και οικονομική ένωση όπως οι ΗΠΑ, το Τέξας να επιμένει να διατηρεί μόνιμα εμπορικά πλεονάσματα έναντι των άλλων 49 αμερικανικών πολιτειών).

Σήμερα πια...

... δεν πιστεύουν τίποτα. Γνωρίζουν ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι ο παράδεισος που είχαν ονειρευτεί. Και ότι χωρίς μια ριζική κοινωνική και πολιτική αλλαγή, πρώτα στις δικές τους χώρες, η κόλαση θα τους παραμονεύει. «Η κόλαση τριγυρίζει πάντα. Το σχήμα της είναι κυκλικό και είναι απ' τη φύση της ατελείωτη, αφόρητη και επαναληπτική» (Φλαν Ο' Μπράιεν, «Ο τρίτος αστυνόμος»).

πηγή: tanea

Από χθες το βράδυ, μια νέα ελλάδα ανατέλλει!

"..στην αρχή των διαπραγματεύσεων αντιστάθηκε λίγο, αλλά γρήγορα παραδόθηκε άνευ όρων"

Φόβος πολυτελείας

Ποιός φοβάται το κούρεμα

του Γιάνη Βαρουφάκη

"Τι θα σημάνει ένα μεγάλο κούρεμα για τον πολίτη και την χώρα;" Αυτό το ερώτημα έχει σχεδόν αντικαταστήσει την "καλημέρα". Λογικό είναι: Δυο χρόνια τώρα, μέσες άκρες, πολιτικοί και opinion makers μας λένε ότι η διαγραφή μέρους του ελληνικού δημοσίου χρέους (γιατί αυτό σημαίνει "κούρεμα") θα ήταν εθνική καταστροφή. Τώρα που οι ίδιοι, θέλοντας και μη, συζητούν αυτή την εξέλιξη ως αναπόφευκτη, ο κόσμος φοβάται ότι η καταστροφή τελικά ήρθε.

Επειδή η αγωνία είναι διάχυτη, θα πάω κατ´ ευθείαν στο δια ταύτα:

1. Το κούρεμα ήταν αναπόφευκτο από τον Γενάρη του 2010.

2. Η καθυστέρησή του επί δυο σχεδόν χρόνια ζημίωσε την Ελλάδα, φτώχυνε τον μέσο έλληνα, καθυστέρησε την μεταρρυθμιστική διαδικασία στην χώρα μας, συρρίκνωσε ακόμα και μέρος του υγιούς παραγωγικού ιστού, και έβαλε την Ευρώπη σε μια διαδικασία αποδόμησης που απειλεί την Ήπειρό μας. Ακόμα πιο σημαντικό, η διετής καθυστέρηση σημαίνει ότι, αντί η ελληνική κυβέρνηση να χρησιμοποιεί το κούρεμα ως διαπραγματευτικό χαρτί με γνώμονα το συμφέρον της χώρας, σήμερα παρακολουθεί τις διαπραγματεύσεις μεταξύ άλλων μερών που θα προσδιορίσουν το ύψος και την μορφή του κουρέματος και ερήμην των ελληνικών συμφερόντων.

3. Το ύψος του κουρέματος θα κυμανθεί μεταξύ του 60% και του 80%, ανεξάρτητα από το νούμερο που θα ανακοινωθεί αύριο. Μην ξεχνάμε ότι την 21η Ιουλίου είχε αποφασιστεί ότι τα ομόλογα δεν θα κουρευτούν ως προς την ονομαστική τους αξία αλλά απλώς θα επιμηκυνθεί η διάρκεια τους στα 30 χρόνια. Το κούρεμα του 21% που λέγαμε ότι προέκυψε τότε υπολογίστηκε "διαχρονικά", λαμβάνοντας υπ´ όψη τις απώλειες τόκων από την επιμήκυνση. Η διάφορα με το νέο κούρεμα είναι ότι θα κουρευτεί και η ονομαστική αξία. Όπερ μεθερμηνευόμενο, μια διαγραφή του μισού της ονομαστικής αξίας των ομολόγων αντιστοιχεί, διαχρονικά, σε πάνω από 85% κούρεμα.

4. Αν το κούρεμα μπορούσε να γίνει χωρίς να έρθει πακέτο με άλλες εξελίξεις, τότε όσο μεγαλύτερο τόσο καλύτερα για την Ελλάδα και τους έλληνες. Όπως και στην περίπτωση της General Motors η οποία κούρεψε το 90% του χρέους της, το 2009, για να καταφέρει να ξανασταθει στα πόδια της, το κούρεμα δίνει στον υπερχρεωμένο την ευκαιρία της ανάκαμψης.

Οπότε; Το κούρεμα είναι αναπόφευκτο, πρέπει να είναι μεγάλο (για να έχει νόημα) και οι επιπτώσεις του στην ζωή μας, εδώ που φτάσαμε μετά από την διετή καθυστέρηση, εξαρτάται από το πακέτο εξελίξεων μέσα στο οποίο θα μας έρθει. Ας δούμε τις πιο σημαντικές από αυτές:

Α. Επίπτωση στις τράπεζες: Εξ αρχής, όσοι μας έλεγαν ότι ένα κούρεμα θα ήταν καταστροφικό, επιχειρηματολογούσαν πως θα έπληττε τις τράπεζες (που είναι εκτεθειμένες πράγματι παρά πολύ στο δημόσιο χρέος της χώρας). Ο κόσμος άκουγε αυτό το επιχείρημα, φοβόταν για τις καταθέσεις του, και έτσι απευχόταν το μεγάλο κούρεμα. Άποψη μου ήταν και παραμένει ότι οι τράπεζες είναι πτωχυμένες ανεξάρτητα του κουρέματος και πως όσο πιο γρήγορα επανακεφαλαιωποιηθούν από το EFSF τόσο το καλύτερο. Όσο για τις καταθέσεις, παραμένουν ασφαλείς όσο υπάρχει το ευρωσύστημα και η Γερμανία δεν φεύγει από αυτό. Άρα, το μέγεθος του κουρέματος δεν απειλεί τις καταθέσεις παρά μόνο το δικαίωμα των τραπεζιτών να παραμείνουν στο τιμόνι τραπεζών που πτωχεύσαν υπό την πρωτοκαθεδρία τους. Συμβουλή: Μην αφήνετε τους τραπεζίτες να σας πείθουν πως τα συμφέροντα τους ταυτίζονται με τα δικά σας. Εκείνοι έχουν λόγο να τρέμουν το κούρεμα. Οι καταθέτες όχι.

Β. Επίπτωση στα ασφαλιστικά ταμεία: Πράγματι, τα ασφαλιστικά ταμεία είναι και αυτά εκτεθειμένα στο ελληνικό δημόσιο χρέος και μια μεγάλη διαγραφή του τελευταίου θα εντείνει τα μεγάλα προβλήματα που ήδη αντιμετωπίζουν. Θα μου επιτρέψετε όμως να πω ότι η βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων θα εξαρτηθεί από την τιθάσευση της ύφεσης. Όσο η απασχόληση μειώνεται, μειώνονται οι εισφορές και τα ταμεία οδηγούνται στην πτώχευση ακόμα και χωρίς κούρεμα. Με απλά λόγια, δεδομένου ότι το κούρεμα είναι αναγκαία, αν και όχι ικανή, συνθήκη για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ελλάδα, το επιχείρημα εναντίον του κουρέματος για χάρη των ταμείων δεν στέκει.

Γ. Επίπτωση στην Ιταλία και στην Ισπανία: Μην ξεχνάμε ότι η ανόητη συμφωνία της 21ης Ιουλίου έριξε στον Καιάδα της Κρίσης τις δυο αυτές χώρες βάζοντας την ευρωζώνη στην τελική ευθεία της αποδόμησης. Το ερώτημα λοιπόν που πρέπει να μας απασχολεί πάνω από όλα αφορά τον αντίκτυπο που θα έχει το νέο ελληνικό κούρεμα στην βιωσιμότητα του Ιταλό-ισπανικου χρέους. Δυο είναι τα σημεία που μας καίνε, ως έλληνες. Πρώτον, η ισχυρή πιθανότητα να προσπαθήσει η Γερμανία να καταστήσει το ελληνικό κούρεμα τόσο κακό ως προηγούμενο, ώστε να μην περάσει από το μυαλό των Ιταλών ότι ένα δικό τους κούρεμα θα ήταν μια λύση για την γειτονική χώρα. Δεύτερον, η επικείμενη συμφωνία να είναι τόσο σαθρή όσο εκείνη του Ιουλίου που να πυροδοτήσει μια νέα, εκρηκτικότερη φάση της Κρίσης που θα οδηγήσει την ευρωζώνη σε περιπέτειες που δεν θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να ανασάνει, όπως θα έπρεπε, από το κούρεμα.

Συμπερασματικά, να μην φοβόμαστε το κούρεμα και να μην θεωρούμε ότι όσο πιο μεγάλο τόσο χειρότερα για εμάς. Το κούρεμα έπρεπε να έχει γίνει πριν δυο χρόνια, ή τουλάχιστον να το έχουμε χρησιμοποιήσει ως διαπραγματευτικό μέσο. Τι θα σημάνει τώρα πια για την καθημερινότητα του πολίτη δεν εξαρτάται από το ποσοστό που θα ανακοινωθεί. Εξαρτάται (1) από τον αντίκτυπο που θα έχει στην Ιταλία και στις Γάλλο-γερμανικές τράπεζες και (2) από το κατά πόσον οι πλεονασματικές χώρες θα προσπαθήσουν να συνδέσουν το κούρεμα με μέτρα που στόχο δεν θα έχουν την βελτίωση της ελληνικής οικονομίας αλλά νέες τιμωρίες για τους έλληνες προς παραδειγματισμό των Ιταλών. Για αυτό τον λόγο, έστω και στην ύστατη αυτή στιγμή καλώ την κυβέρνηση να διανοηθεί, για πρώτη φόρα, να πει ένα μεγάλο ΌΧΙ. Μόνο έτσι το κούρεμα θα δώσει στην χώρα, αντί να της κόψει κι άλλο την, ανάσα που τόσο έχει ανάγκη.

πηγή: protagon

Οι μονόδρομοι και τα αδιέξοδα μυαλά

Ενόσω "καταπίνουμε" αμάσητο τον υποχρεωτικό "μονόδρομο" του ΓΑΠ......

Ο σκηνοθέτης Γιώργος Ζώης δημιούργησε αφιλοκερδώς ένα τηλεοπτικό σποτ ("Monodrome") για τη Μπιενάλε της Αθήνας.

H διοίκηση της ΕΡΤ (η οποία είναι χορηγός της Μπιενάλε) όμως, αποφάσισε τη μη προβολή του εν λόγω σποτ, προκειμένου …«να προστατεύσει τους τηλεθεατές», κρίνοντας ότι παραβιάζει το νόμο 1730/1987 (που καθορίζει τα της ΕΡΤ), καθώς και το ΠΔ 109/2010 (περί οπτικοακουστικών υπηρεσιών και της τηλεοπτικής διαφήμισης).

 

Σε ανακοίνωσή της η ΕΡΤ αναφέρει τα εξής:

Η ΕΡΤ, με αφορμή τη μη μετάδοση από το δίκτυό της του διαφημιστικού μηνύματος της Biennale της Αθήνας, δηλώνει τα ακόλουθα:

Η ΕΡΤ δεν λογοκρίνει, δεν σχολιάζει και δεν αξιολογεί την καλλιτεχνική δημιουργία.

Έχει όμως την υποχρέωση να λειτουργεί υπό συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο και φέρει την ευθύνη της εφαρμογής του.

Το νομοθετικό αυτό πλαίσιο δεν επιτρέπει μεταξύ άλλων τη μετάδοση μηνυμάτων που περιέχουν στοιχεία βίας ή ενθαρρύνουν συμπεριφορές επιζήμιες για την υγεία και την ασφάλεια ή θίγουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Το ως άνω νομοθετικό πλαίσιο είναι γνωστό και θα έπρεπε να το γνωρίζουν όσοι ασχολούνται με την παραγωγή διαφημιστικών μηνυμάτων.

 

"Monodrome" του Γιώργου Ζώη

λίγο πριν το κούρεμα..

με LSD στο κομμωτήριο πριν το λούσιμο

Oι κότες (δεν) το έσκασαν (ακόμα..)

 

Ο που γεννηθεί στη φυλακή

Ο που γεννηθεί στη φυλακή, τη φυλακή θυμάται, λέει μια σοφή λαϊκή ρήση και αυτό είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα του νεοέλληνα εδώ και μερικές δεκαετίες. Από αυτό ξεκινάνε όλα. Πολύ περισσότερο η πλαστή ευημερία και η τεχνητή κρίση.

Απομακρύνθηκε ο νεοέλληνας από τη φύση, από τη γη, άφησε πίσω την αυτονομία και την ελευθερία του και ανήγαγε ξαφνικά σε μέγιστο ιδανικό την εξάρτηση και την έμμισθη σκλαβιά. Τη μόνιμη ενοικίαση του εαυτού του σε έναν ιδιωτικό ή δημόσιο εκμισθωτή. Για να ζήσει δήθεν καλύτερα. Και όσο πιο μόνιμη η σκλαβωμένη σχέση του με τον εκμισθωτή τόσο πιο ασφαλής άρχισε να νιώθει. Καλύτερα σε μόνιμο κλουβί με την τροφή να πέφτει μέσα στην ταΐστρα βρέξει χιονίσει παρά ελεύθερος έξω να πρέπει να πασχίσει για να ζήσει. Η πρώτη αυτή γενιά σκλάβων είχε ανάμνηση ελευθερίας μα υπέκυψε, ξεπουλήθηκε από ανάγκη ή αδυναμία αντίστασης σε κάποιες σειρήνες.

Κι ύστερα όλοι αυτοί οι νεοσκλάβοι γεννήσανε. Τα παιδιά τους γεννηθήκανε στο κλουβάκι. Μάθανε από μικρά πως κάποιος έχει εκμισθώσει τους γονείς και έτσι μόνο έρχεται στο σπίτι η ευημερία, έτσι μόνο μπορεί να επιβιώσει ο άνθρωπος. Κι αρχίσανε να ανταγωνίζονται μεγαλώνοντας για το ποιο σκλαβάκι θα πάρει δήθεν τα πιο πολλά πτυχία – εφόδια για να μπορέσει να νοικιάσει τον εαυτό του κι αυτό πιο εύκολα και με πιο καλούς όρους, δήθεν, σε κάποιον, για να εξασφαλίσει έτσι τα προς το ζην κι αυτό. Ακόμα ακόμα κι εκείνοι που δεν είχαν δυνατότητες για να πάρουν χαρτιά και πτυχία, βρήκανε τους τρόπους να σκλαβωθούν. Με μέσον. Πήγανε οι γονείς και πιάσανε τον Βουλευτή. Σε παρακαλώ βάλε το παιδί μου κάπου. Σκλάβωσε το βλαστάρι μου. Αρκεί να πέφτει το μηνιάτικο, να ζει. Και φτιάξαμε μια κοινωνία φυλακισμένων. Με όσο πιο μόνιμο κλουβί να τους φυλακίζει τόσο πιο ασφαλείς να νιώθουνε οι ίδιοι μέσα. Και έτσι, άλλοι από τους νοικιασμένους σκλάβους είναι ευχαριστημένοι μες στο κλουβί, άλλοι μιζεριάζουνε, αλλωνών η ψυχή τους πετά και λαχταρά μια ελευθερία την οποία ενστικτωδώς ψυχανεμίζονται αλλά ποτέ δεν έχουν βιώσει κι άλλοι, οι χειρότεροι, κάθονται μέσα στο κλουβί και στον ελεύθερο χρόνο τους πουλάνε θεωρία επανάστασης, δήθεν για να τσακίσουνε τα κάγκελα που μόνοι τους μπήκανε μέσα.

Η όρνιθα που έχει γεννηθεί από κλωσσομηχανή ποτέ δεν κάθεται να κλωσσήσει. Δεν ξέρει τι σημαίνει γέννα. Αμολάει διακόσια αυγά και πεθαίνει. Πεθαίνει δίχως να ’χει μάθει να ζει. Έτσι είναι πλέον οι νέοι έλληνες. Γεννηθήκανε σκλάβοι και γεννάνε σκλάβους. Εξαρτηθήκανε και γεννάνε εξαρτώμενους. Τα παιδιά τους την ελευθερία τη μάθανε μονάχα σαν λέξη στο γυμνάσιο για να τη γράφουνε στις εκθέσεις μήπως πιάσουνε καλό βαθμό και πάρουνε περισσότερα εφόδια στη ζωή για να βρούνε πιο εύκολα κλουβί να μπούνε μέσα.

Και αφού απομακρυνθήκανε λοιπόν από τη γη, το ρίξανε (κάποιοι) στην τέχνη. Γίνανε αναγνώστες, ακροατές, θεατές των έργων τέχνης που δημιουργούν όσοι, λιγοστοί, ζούνε ακόμα ελεύθεροι, όσων η ψυχή δεν αντέχει το κλουβί. Αν δεν ήταν οι άνθρωποι σκλάβοι, δεν θα ευδοκιμούσαν οι τέχνες διότι η πιο μεγάλη τέχνη είναι στο να ζεις. Κι αν τύχει να γνωρίσουν προσωπικά έναν δημιουργό, του λένε όλοι τι τυχερός που είναι που ζει έτσι. Μα δεν είναι τύχη, είναι επιλογή. Επιλογή ελευθερίας δίχως μηνιάτικο σκλαβιάς σε μια κοινωνία που έχει θέσει τον μισθό πάνω από κάθε αξία. Πονάει ο καλλιτέχνης, φτύνει αίμα για να είναι λεύτερος κι οι άλλοι τον λένε τυχερό και ξεμπερδεύουνε με όλα. Έτσι είναι τα πράγματα. Απλά.

Και τώρα ήρθε η κρίση η τεχνητή. Διότι τα κοτόπουλα της κλωσσομηχανής γεννήσανε πλέον τα διακόσια τους αυγά το καθένα, έγινε η απόσβεση και πρέπει τώρα να σφαγιαστούν, για να πουληθεί και το κρέας. Και τα ’χει πιάσει άγχος μέσα στο κλουβί, τι θα απογίνουνε, το νιώθουνε το τέλος. Κι αρχίσανε λοιπόν να ακούγονται οι πρώτες φωνές για απόδραση πίσω στο χωριό, στο κτήμα του παππού, μα ακόμα φιλολογικά το λένε οι πιο πολλοί, ουτε το πιστεύουν, ούτε τα κότσια έχουνε για να το πράξουν. Θα ’ρθει όμως η ώρα που θα νιώσουν πως μόνο αυτό τους απομένει πια. Κι όσοι έχουνε κρατήσει κάποια επαφή με τη γη, θα ζήσουνε. Οι υπόλοιποι θα γίνουνε τα θύματα μιας σύγχρονης σφαγής δίχως γιαταγάνια.

Γιάννης Μακριδάκης

Σημαντική Ανακοίνωση

Τα λεφτά τους ή τη ζωή σας.

Εκστρατεία «Φορολογείστε τους πλούσιους»

Εκστρατεία για φορολόγηση των μεγάλων ιδιωτικών περιουσιών, ξεκινά ταυτόχρονα σε Ελλάδα και Γερμανία με πρωτοβουλία των Πράσινων ευρωβουλευτών Μιχάλη Τρεμόπουλου και Σβεν Γκήγκολντ. Την κοινή έκκληση, που ζητά επιβολή μόνιμου φόρου στον ιδιωτικό πλούτο με προοπτική να αποκτήσει πανευρωπαϊκό χαρακτήρα και να συνδυαστεί με κλείσιμο των φορολογικών παραδείσων και καταστολή της φοροδιαφυγής, προσυπογράφουν ενεργοί πολίτες από τους χώρους των οικονομικών επιστημών, της πανεπιστημιακής κοινότητας, της δημοσιογραφίας, του συνδικαλισμού, της Κοινωνίας των Πολιτών, αλλά και του πολιτισμού.

Συγκέντρωση υπογραφών ξεκινάει και στο διαδίκτυο, στα ελληνικά, αγγλικά και γερμανικά, στη διεύθυνση http://www.callforawealthlevy.eu/. Στην ίδια διεύθυνση θα αναρτηθεί και το γερμανικό δελτίο τύπου για την έναρξη της εκστρατείας, μαζί με τις πρώτες υπογραφές.

Βασικό σκεπτικό της έκκλησης είναι ότι τα μεγάλα ιδιωτικά χαρτοφυλάκια δε θα είχαν διατηρήσει την αξία τους χωρίς τα ιλιγγιώδη ποσά δημόσιου χρήματος που ξοδεύτηκαν για τη διάσωση των τραπεζών. Η φορολόγησή τους είναι λοιπόν απαραίτητη, ως αντιστάθμισμα για τα αυξημένα δημόσια ελλείμματα και τις σοβαρές περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες και δημόσιες επενδύσεις.

Το κείμενο δόθηκε στη δημοσιότητα, μαζί με τις 10 πρώτες υπογραφές υποστήριξης από την Ελλάδα και τη Γερμανία, αντίστοιχα. Από την Ελλάδα συνυπογράφουν οι:

Γιάννης Βαρουφάκης, καθηγητής Οικονομικής Θεωρίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών

Κώστας Καλλωνιάτης, οικονομικός αναλυτής, δημοσιογράφος

Γιώργος Κατρούγκαλος, αναπλ. καθηγητής συνταγματικού δικαίου, Δ. Πανεπ. Θράκης

Ορέστης Κολοκούρης, συντονιστής της Εκτ. Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων.

Λυδία Κονιόρδου, ηθοποιός

Στέλιος Κούλογλου, δημοσιογράφος

Πέτρος Λινάρδος Ρυλμόν, οικονομολόγος, επιστημονικός σύμβουλος Ινστιτούτου Εργασίας ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ

Σπύρος Παπασπύρος, δημόσιος υπάλληλος, πρώην πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ

Σάββας Ρομπόλης, καθηγητής Οικονομικών Κοινωνικής Πολιτικής, Πάντειο Πανεπιστήμιο και επιστ. διευθυντής Ινστιτούτου Εργασίας ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ.

Νίκος Χρυσόγελος, στέλεχος περιβαλλοντικών οργανώσεων, περιφερειακός σύμβουλος Νότιου Αιγαίου.

πηγή: tvxs

κακές παρέες..

benny ο ενκυτιομένος

Ανοιχτή επιστολή του Κ. Βαξεβάνη στον Ευαγ. Βενιζέλο

Κύριε Βενιζέλο,

Αυτά που σας γράφω τα ξέρετε και εσείς και εγώ. Τα υποψιάζεται, φαντάζομαι, πλέον και ο κόσμος. Θα περιοριζόμουν στην “αντιπαράθεσή” μας στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου, αν δεν μου πατούσατε τον “κάλο” με αυτό το “είσαι δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης και πληρώνεσαι από τον ελληνικό λαό”. Εύχομαι να μην εννοείτε αυτό που όλοι κατάλαβαν.

Είμαι λοιπόν δημοσιογράφος και αυτή την εποχή τυγχάνει να εργάζομαι στη Δημόσια Tηλεόραση και όχι Κρατική, όπως την αποκαλείτε εσείς. Έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό, γιατί αντικατοπτρίζει την αντίληψη που έχει ο καθένας για την ΕΡΤ. Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να ελέγχει την εξουσία. Αυτή είναι η υποχρέωσή μου, άσχετα αν αυτό δεν σας αρέσει. Το γεγονός επιπλέον πως “με πληρώνει ο ελληνικός λαός” είναι μια ακόμη ευθύνη για μένα, καθώς πρέπει να “αξίζω το μισθό μου”. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως και τους δυο μας πληρώνει ο ελληνικός λαός. Εσάς από το 1989, εμένα για τα 2-3 χρόνια που είμαι στην ΕΡΤ.

Το δεύτερο που ακούστηκε ως απειλή σε αυτή την εκπομπή είναι πως θα δημοσιοποιήσετε το πόθεν έσχες των δημοσιογράφων. Αμήν! Προς το παρόν δημοσιοποιήστε στο ίντερνετ το πόθεν έσχες των βουλευτών, όπως ορίζει ο νόμος 3979 του 2011 (νόμος Ραγκούση), γιατί ως την ώρα που σας γράφω είσαστε παράνομοι. Θα πρότεινα επίσης να ελέγξετε το “πόθεν” και όχι το “έσχες” των εκατομμυριούχων βουλευτών και βεβαίως να το φορολογήσετε. Είναι πιο ηθικό και αποδοτικό από το να κόβετε συντάξεις των 300 ευρώ. Δεν κατηγορώ κανέναν Έλληνα πολιτικό για κλέφτη. Αλλά ξέρετε τα περί της γυναικός του Καίσαρα. Αν και στην ελληνική Βουλή δίνεται η εντύπωση πως ο Καίσαρας είναι η γυναίκα του βουλευτή, που απλώς έτυχε να έχει προίκα.

Πάμε τώρα στα πιο δύσκολα. Κύριε Βενιζέλο, είσαστε μια πολύ σημαντική μονάδα αυτού που ονομάζουμε πολιτικό σύστημα. Του συστήματος που ευθύνεται, σε μεγάλο βαθμό, γι αυτό που είναι η χώρα. Μας αρέσει να μιλάμε αορίστως γι αυτό, αλλά εγώ έχω μάθει να μιλώ συγκεκριμένα. Στα υπουργεία που υπηρετήσατε, τα νομοθετήματά σας (ναι, ξέρω είναι της Βουλής, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ) τα συναντώ συνεχώς σε έρευνές μου, ως “ασπίδα προστασίας” του πολιτικού συστήματος και του ζωτικού του χώρου. Ο νόμος “περί ευθύνης υπουργών”, περί μη ευθύνης δηλαδή, είναι δικό σας δημιούργημα. Αυτό το έκτρωμα που οδηγεί στην ατιμωρησία, που μετρά την παραγραφή όχι με χρόνια αλλά (άκουσον άκουσον) με θητείες στη Βουλή, που είναι μια πρόκληση για την κοινωνία. Αυτό το νόμο χρησιμοποίησε ο κύριος Καραμανλής για να παραγράψει τα αδικήματα των υπουργών του στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου και όχι μόνο.

Δικός σας νόμος είναι και αυτός που ορίζει τα περί λειτουργίας των καναλιών. Σε όλη τη χώρα, δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε περίπτερο χωρίς άδεια. Μπορούν όμως τα κανάλια. Αυτά τα κέντρα εξουσίας, λειτουργούν με προσωρινές άδειες. Έτσι καναλάρχες και κυβερνήσεις μπορούν να αλληλοεκβιάζονται και να “αυτορυθμίζονται”.

Δικός σας είναι ο νόμος που ρύθμισε τα χρέη των ΠΑΕ, δηλαδή Ανωνύμων Εταιριών, κάτω από την «λαϊκή απαίτηση» των οπαδών. Οι ΠΑΕ αυτές χρεώθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους (μέχρι και πλαστά τιμολόγια έκοβαν) και εσείς χαρίσατε τα χρέη. Τα κλεμμένα. Πήρατε δηλαδή τα δικά μου λεφτά και τα δώσατε στα λαμόγια και τις παράγκες.

Ας αφήσουμε το παλιό σας νομοθετικό έργο και ας πάμε στο δεύτερο. Δηλαδή στο Proton. Σημειώνω προκαταβολικά πως όλα τα στοιχεία δείχνουν πως είναι μια προσωπική σας μεθόδευση και όχι μια κυβερνητική απόφαση. Αυτό δεν έχει να κάνει με την δική μου “επιθετική σχεδίαση” αλλά με την πραγματικότητα. Στο υπουργικό συμβούλιο δεχθήκατε σφοδρή επίθεση για την υπόθεση Proton, αλλά προχωρήσατε.

Η εφημερίδα Ελευθεροτυπία αποκάλυψε πως τον Ιούλιο του 2011, πήρατε την απόφαση να δώσετε 100 εκατομμύρια από τα αδιάθετα του Δημοσίου στην Τράπεζα Proton του κυρίου Λαυρεντιάδη. Την εποχή εκείνη ο κύριος Λαυρεντιάδης και η Τράπεζά του ήταν υπό έλεγχο για υπεξαιρέσεις. Επίσης ο νόμος 2362/95 (νόμος που έγινε ακριβώς για να μην υπάρχουν σκάνδαλα Κοσκωτά) δεν επέτρεπε αυτή την χρηματοδότηση. Τα στελέχη του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους με επιστολή τους σας είχαν πει πως αυτό είναι παράνομο. Εσείς όμως το κάνατε. Στην εκπομπή είπατε πως η απόφαση αυτή των στελεχών του Λογιστηρίου του Κράτους «ήταν παράνομη γιατί δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα» Πρωτοτυπία νομική. Κάτι είναι ή όχι παράνομο, με βάση το αν συμπορεύεται με το νόμο και όχι με την κυκλοφορία των εφημερίδων. Πέρα βέβαια από το γεγονός πως όταν σας κοινοποιήθηκε η διαφωνία, δεν είχε δημοσιευτεί σε καμιά εφημερίδα. Ο παράνομος ήσασταν εσείς, με βάση το νόμο του 1995.

Αυτό το ξέρατε καλά. Γι αυτό προχωρήσατε σε ένα άλλο «νομοθέτημα». Σε άσχετο νόμο, τον 4002/2011 προσθέσατε άρθρο που σας αμνηστεύει προκαταβολικά. Νομοθετήσατε δηλαδή πως αν πρόκειται για θέματα συστημικής ευστάθειας των Τραπεζών, έχετε το δικαίωμα να πάρετε αποφάσεις χρηματοδότησης των Τραπεζών. Αυτό το «συστημικής» είναι μια νέα εφεύρεση. Μάλιστα ο νόμος φροντίζει να αμνηστεύσει τους υπουργούς Οικονομίας (και εσάς βέβαια) από το 1997. Γιατί από το 1997; Είχαμε συστημική αστάθεια από τότε ή παρουσιάζει αστάθεια κάποιος υπουργός της κυβέρνησης Σημίτη;

Αφού δώσατε τα 100 εκατομμύρια τώρα χρεώνετε το Δημόσιο με άλλα 800 για την κρατικοποίηση της Τράπεζας. Η πτώση βεβαίως της Τράπεζας Proton δεν έχει καμία σχέση με την κρίση. Είναι αποτέλεσμα της διαχείρισης της από τα αφεντικά της. Επιχορηγούσαν τον εαυτό τους. Αντί να ασκήστε έλεγχο (με την Τράπεζα της Ελλάδας, (άλλη μεγάλη αμαρτία μια ιδιωτική Τράπεζα που εμφανίζεται ως θεσμικό όργανο του κράτους) τους χρηματοδοτήσατε και τελικώς μας τα φορτώσατε στην πλάτη.

Αλλά δεν σταματήσατε εκεί. Ο κύριος Λαυρεντιάδης, ο οποίος φέρεται να έχει καταχραστεί 51 εκατομμύρια, δεν θα πάει φυλακή. Δεν θα υπάρξει καν ποινική δίωξη. Ο λόγος είναι ένας άλλος νόμος που έχετε ψηφίσει. Πάλι εδώ η υπογραφή σας. Με τον νόμο 3904/2010, θεσμοθετείτε το ακαταδίωκτο γι’ αυτούς που θα καταχραστούν χρήματα αλλά θα τα επιστρέψουν πριν διωχθούν ποινικά. Ετσι ο κύριος Λαυρεντιάδης, επιστρέφοντας τα 51 εκατομμύρια (αφού τα επένδυσε, κέρδισε απ αυτά ή οτιδήποτε άλλο) δεν διώκεται. Πρόκειται για μία ακόμη νομική «επανάσταση» που γίνεται με το πρόσχημα της αποσυμφόρησης των φυλακών. Ως πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, γνωρίζετε πως κατά καιρούς νόμοι για «αποσυμφορήσεις» κρύβουν την απελευθέρωση ολίγων επωνύμων που καταδικάστηκαν. Έτσι στο παρελθόν έχουν αποφυλακιστεί, «για την αποσυμφόρηση του σωφρονιστικού συστήματος» ο Μάκης Ψωμιάδης, ένας καναλάρχης και κάποιοι απατεώνες δικηγόροι εκ Θεσσαλονίκης…

Μπορώ να σας πω πολλά ακόμη. Πολλά, τα οποία είναι η δουλειά μου να σας τα πω. Πώς τα λένε στα δικαστήρια στις αγωγές κατά δημοσιογράφων (άλλος δικός σας νόμος); «Γεγονότα και αξιολογικές κρίσεις». Αυτό ακριβώς κάνω. Ένας λόγος παραπάνω γιατί πληρώνομαι «από τα λεφτά του Ελληνικού Λαού», όντας εργαζόμενος στην πολύπαθη Δημόσια Τηλεόραση που οι κυβερνήσεις θεωρούν τσιφλίκι τους. Θα σας παρακαλούσα να το σεβαστείτε. Και να σπαταλήσετε λίγη από την φημολογούμενη ευφυΐα και ρητορεία σας, να μου απαντήσετε. Γιατί αυτή είναι η δικιά σας υποχρέωση. Εκτός αν προτιμάτε να με απολύσετε.

πηγή: κουτί της πανδώρας

Η αλλαγή είναι εφικτή.

Σλαβόι Ζίζεκ: Ο γάμος του καπιταλισμού με τη δημοκρατία έχει τελειώσει

 

Του Σλαβόι Ζίζεκ*

Αυγή, 18/10/2011

Ομιλία στη γενική συνέλευση των Αμερικανών "αγανακτισμένων"

Μας αποκαλούν αποτυχημένους αλλά οι πραγματικοί αποτυχημένοι βρίσκονται εκεί κάτω στη Γουόλ Στριτ. Διασώθηκαν χάρη στα δικά μας χρήματα. Μας αποκαλούν σοσιαλιστές αλλά σε αυτή τη χώρα υπάρχει πάντα σοσιαλισμός για τους πλούσιους. Μας λένε ότι δεν σεβόμαστε την ιδιωτική ιδιοκτησία. Όμως η κρίση του 2008 έχει καταστρέψει ιδιωτική ιδιοκτησία που ακόμη και αν θέλαμε να καταστρέψουμε θα έπρεπε να εργαζόμαστε νυχθημερόν για εβδομάδες. Μας αποκαλούν ονειροπαρμένους. Όμως οι πραγματικοί ονειροπαρμένοι είναι εκείνοι που νομίζουν ότι τα πράγματα θα παραμείνουν έτσι για πάντα. Δεν είμαστε ονειροπαρμένοι. Είμαστε το ξύπνημα από ένα όνειρο που μετατρέπεται σε εφιάλτη.

Δεν καταστρέφουμε τίποτε. Γινόμαστε μόνο μάρτυρες του τρόπου με τον οποίο το σύστημα καταστρέφει τον εαυτό του. Όλοι γνωρίζουμε την κλασική σκηνή από τα κινούμενα σχέδια. Η γάτα περνά τον γκρεμό και συνεχίζει να περπατά αγνοώντας το γεγονός ότι δεν πατάει πια στο έδαφος. Μόνο όταν κοιτάει κάτω και συνειδητοποιεί πού βρίσκεται αρχίζει να πέφτει. Αυτό συμβαίνει σήμερα. Λέμε στους τύπους της Γουόλ Στριτ “Ε, κοιτάξτε κάτω!”.

Στα μέσα Απριλίου, η κινεζική κυβέρνηση απαγόρευσε από την τηλεόραση, τις ταινίες και τα μυθιστορήματα κάθε αναφορά σε εναλλακτικές πραγματικότητες και ταξίδια στον χρόνο. Είναι ένα καλό σημάδι για την Κίνα. Οι άνθρωποι εκεί εξακολουθούν να ονειρεύονται εναλλακτικές καταστάσεις επομένως η εξουσία πρέπει να απαγορεύσει αυτά τα όνειρα. Εδώ, δεν χρειάζονται απαγορεύσεις τέτοιου είδους, καθώς το κυρίαρχο σύστημα έχει καταστείλει ακόμη και τη δυνατότητα μας να ονειρευόμαστε. Κοιτάξτε τις ταινίες που βλέπουμε όλη την ώρα. Είναι εύκολο να φανταστείς το τέλος του κόσμου. Ένας αστεροειδείς καταστρέφει κάθε μορφή ζωής πάνω στη Γη και τα λοιπά. Δεν μπορείς όμως να φανταστείς το τέλος του καπιταλισμού.

Τι κάνουμε επομένως εδώ; Θα σας πω ένα υπέροχο, παλιό ανέκδοτο από τα χρόνια του κομμουνισμού. Στέλνουν έναν τύπο από την Ανατολική Γερμανία στη Σιβηρία. Ξέρει ότι τα γράμματα του θα περνούν από λογοκρισία γι αυτό και λέει στους φίλους του: “Ας φτιάξουμε ένα κώδικα. Αν τα γράμματα μου είναι με μπλε μελάνι αυτό θα σημαίνει ότι θα γράφω την αλήθεια. Αν είναι με κόκκινο μελάνι τότε όλα θα είναι ψέματα”. Ύστερα από ένα μήνα, οι φίλοι του λαμβάνουν το πρώτο γράμμα και είναι με μπλε μελάνι. Γράφει: “Όλα εδώ είναι υπέροχα, υπάρχει καλό φαγητό, τα σινεμά δείχνουν ωραίες ταινίες, τα διαμερίσματα είναι ευρύχωρα και πολυτελή. Το μόνο που μας λείπει είναι το κόκκινο μελάνι”.

Έτσι ζούμε και εμείς σήμερα. Έχουμε όλες τις ελευθερίες που θέλουμε. Αλλά αυτό που μας λείπει είναι το κόκκινο μελάνι: η γλώσσα που θα μας βοηθήσει να εκφράσουμε την έλλειψη ελευθερίας μας. Ο τρόπος που μας μαθαίνουν να μιλάμε για την ελευθερία -ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας κ.λπ.- πλαστογραφεί την έννοια της ελευθερίας. Και αυτό είναι που κάνετε όλοι εσείς εδώ. Δίνετε σε όλους μας το κόκκινο μελάνι.

Υπάρχει βέβαια ένας κίνδυνος. Μην ερωτευτείτε τους εαυτούς σας. Περνάμε ωραία εδώ πέρα αλλά καλό είναι να θυμόμαστε ότι τα πανηγύρια τελειώνουν γρήγορα. Εκείνο που μετράει είναι η επόμενη ημέρα, αυτό που θα κάνουμε όταν θα πρέπει να επιστρέψουμε στην καθημερινή ζωή μας. Θα έχει αλλάξει κάτι; Δεν πρέπει να αναπολείτε αυτές τις ημέρες και να λέτε “ήμασταν νέοι και ήταν όμορφα”. Θυμηθείτε ότι το βασικό μας μήνυμα είναι “Μπορούμε να σκεφτόμαστε εναλλακτικές”.

Αν ο κανόνας σπάσει, τότε θα δούμε ότι δεν ζούμε στον καλύτερο δυνατό κόσμο. Έχουμε όμως μπροστά μας πολύ δρόμο. Και υπάρχουν πραγματικά δύσκολα ζητήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Ξέρουμε τι δεν θέλουμε. Τι είναι όμως αυτό που θέλουμε; Ποιο είδος κοινωνική οργάνωση μπορεί να αντικαταστήσει τον καπιταλισμό; Τι είδους νέες ηγεσίες θέλουμε;

Να θυμάστε. Το πρόβλημα δεν είναι η διαφθορά ή η απληστία. Το πρόβλημα είναι το σύστημα. Σε αναγκάζει να είσαι διεφθαρμένος. Και να προσέχετε όχι μόνο τους εχθρούς αλλά και τους υποκριτές φίλους που ήδη προσπαθούν να νερώσουν αυτή τη διαδικασία. Με τον ίδιο τρόπο που βρίσκει κανείς καφέ χωρίς καφεΐνη, μπίρα χωρίς αλκοόλ και παγωτό χωρίς λιπαρά, θα προσπαθήσουν να μετατρέψουν τις κινητοποιήσεις σας σε μια ακίνδυνη, ηθική διαμαρτυρία. Μια διαδικασία χωρίς καφεΐνη. Όμως βρισκόμαστε εδώ επειδή έχουμε μπουχτίσει από έναν κόσμο όπου μας προσφέρει ικανοποίηση η ανακύκλωση κουτιών κόκα κόλα, η προσφορά μερικών δολαρίων σε φιλανθρωπίες και η αγορά καφέ από την αλυσίδα Στάρμπακς που δίνει το 1% σε λιμοκτονούντα παιδιά του τρίτου κόσμου. Αφού εξόρισαν τις θέσεις εργασίας και τα βασανιστήρια, τώρα προσπαθούν να κάνουν το ίδιο και με την πολιτική. Και εμείς τη θέλουμε πίσω.

Δεν είμαστε κομμουνιστές αν ο κομμουνισμός σημαίνει το σύστημα που κατέρρευσε το 1990. Ας θυμηθούμε άλλωστε ότι εκείνοι οι κομμουνιστές είναι σήμερα οι πιο αποτελεσματικοί και αδίστακτοι καπιταλιστές. Στη σημερινή Κίνα, έχουμε έναν καπιταλισμό που είναι ακόμη πιο δυναμικός και από τον αμερικανικό αλλά δεν χρειάζεται δημοκρατία. Πράγμα που σημαίνει ότι όταν επικρίνετε τον καπιταλισμό, να μην αφήνετε να σας εκβιάζουν με το επιχείρημα ότι στρέφεστε ενάντια στη δημοκρατία. Ο γάμος της δημοκρατίας με τον καπιταλισμό έχει τελειώσει. Και η αλλαγή είναι εφικτή.

Τι αντιλαμβανόμαστε σήμερα ως δυνατό; Ας παρακολουθήσουμε τα ΜΜΕ. Από τη μία πλευρά, στην τεχνολογία και τη σεξουαλικότητα, όλα φαίνονται δυνατά. Μπορείς να ταξιδέψεις στο φεγγάρι, μπορείς να γίνεις αθάνατος μέσω της βιογενετικής, μπορείς να κάνεις σεξ με ζώα ή οτιδήποτε. Όταν όμως κοιτάξεις στο πεδίο της κοινωνίας ή της οικονομίας θα δεις ότι εκεί σχεδόν όλα θεωρούνται αδύνατα. Θέλεις να αυξήσεις λίγο τη φορολόγηση των πλουσίων. Σου λένε ότι είναι αδύνατο. Θα χάσουμε ανταγωνιστικότητα. Θέλεις περισσότερα κονδύλια για την υγεία. Σου λένε: “Αδύνατο, κάτι τέτοιο σημαίνει ολοκληρωτικό κράτος”.

Κάτι πάει στραβά σε ένα κόσμο που υπόσχεται την αθανασία αλλά αρνείται να ξοδέψει έστω και λίγα περισσότερα για το σύστημα υγείας. Ίσως θα έπρεπε να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητες μας. Δεν θέλουμε ένα υψηλότερο επίπεδο ζωής. Θέλουμε ένα καλύτερο επίπεδο ζωής. Η μόνη έννοια κατά την οποία είμαστε κομμουνιστές είναι ότι νοιαζόμαστε για τη δημόσια σφαίρα. Την δημόσια σφαίρα της φύσης. Τη δημόσια σφαίρα που ιδιωτικοποιείται από τα πνευματικά δικαιώματα. Τη δημόσια σφαίρα της βιογενετικής. Για αυτό, και μόνο για αυτό, πρέπει να αγωνιστούμε.

Ο κομμουνισμός απέτυχε αλλά τα προβλήματα της δημόσιας σφαίρας παραμένουν. Μας κατηγορούν ότι είμαστε αντιαμερικανοί. Όμως θα πρέπει να θυμίσουμε κάτι στους συντηρητικούς φονταμενταλιστές που ισχυρίζονται ότι είναι γνήσιοι Αμερικανοί. Τι είναι ο χριστιανισμός; Είναι το Άγιο Πνεύμα. Και τι είναι αυτό; Είναι η ισόνομη κοινότητα των πιστών που συνδέονται με δεσμούς αγάπης και που διαθέτουν μόνο τη δική τους ελευθερία και ευθύνη για να το κάνουν. Με αυτή την έννοια, το άγιο πνεύμα είναι εδώ αυτή τη στιγμή. Και πιο κάτω, στην Γουόλ Στριτ βρίσκονται οι παγανιστές που λατρεύουν βλάσφημα είδωλα.

Επομένως το μόνο που χρειαζόμαστε είναι υπομονή. Και το μόνο που θα πρέπει να φοβόμαστε είναι ο κίνδυνος να επιστρέψουμε στα σπίτια μας και να συναντιόμαστε μια φορά τον χρόνο πίνοντας μπίρες και να αναπολούμε νοσταλγικά “τι ωραία που ήταν εδώ πέρα”. Υποσχεθείτε στους εαυτούς σας ότι αυτό δεν θα συμβεί. Ξέρουμε ότι οι άνθρωποι συχνά επιθυμούν κάτι που δεν θέλουν πραγματικά. Μη φοβάστε να θελήσετε πραγματικά αυτό που επιθυμείτε. Σας ευχαριστώ.

πηγή: anemos

πσηφίστηκε το εθνοσωτήριο πολυνομοσχέδιο

Βαγγέλης Ετσιθέλος

Δευτέρα βράδυ στο alter.

Κώστας Βαξεβάνης (δημοσιογράφος) : "...μα κάνατε χαριστική ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία το Δημόσιο αναλαμβάνει να καλύψει «μαύρη τρύπα» 863 εκατ. ευρώ για τη διάσωση της τράπεζας Proton, παρά την αντίθετη άποψη του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους."

Βαγγέλης Βενιζέλος (πρωθυπουργεύων) : "Καλά έκανα. Την απόφαση του Γενικού Λογιστηρίου την έκρινα παράνομη."

Κώστας Βαξεβάνης : "Γιατί παράνομη"?!!....

Βαγγέλης Βενιζέλος: "Είναι παράνομη, επειδή δημοσιεύθηκε στην "Ελευθεροτυπία", αν και επρόκειτο για απόρρητο έγγραφο".

"πα"?

Το μνημονιόφιλο Trio Ateneu

fasismodéliste

 (Φασισμοντελίστ)

 

Ο καπιταλισμός είναι γυμνός.

Ας μην επιτρέψουμε στον φασισμό να γίνει η πανοπλία του.

Ο risinggalaxy μεταφέρει :

Προδημοσίευση από τη στήλη «Μέρες Αργίας», του φύλλου 19 της αναρχοσυνδικαλιστικής εφημερίδας ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ, που κυκλοφορεί την Τετάρτη στις απεργιακές συγκεντρώσεις και την Παρασκευή στα περίπτερα και τα Κέντρα Τύπου σε όλη την Ελλάδα..

Ζήσαμε –στον Δυτικό κόσμο- για πολλές δεκαετίες με την ιδέα ότι ο ιστορικός φασισμός έχει τελειώσει, αν όχι ως καθημερινή πρακτική τουλάχιστον ως πολιτικό σύστημα. Στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, η αίσθηση αυτή καλλιεργήθηκε από την κοινωνική ισορροπία που κράτησε με κάθε κόστος ο καπιταλισμός προκειμένου να εξουδετερώσει το αντίπαλο γεωπολιτικό δέος. Στα τέλη του 20ού και στην αρχή του 21ου, διατηρήσαμε την ίδια αίσθηση ζαλισμένοι από τις δοξασίες για την χιλιετή βασιλεία της Δημοκρατίας –στη Δύση πάντα- ακόμα και με κόστος τον οικονομικό φιλελευθερισμό και τον διαρκή πόλεμο με τα βασίλεια των βαρβάρων. Ζήσαμε με αυτή την ιδέα και συνηθίσαμε να ασκούμε κριτική στον πολιτικό αυταρχισμό ως να ήταν κάτι ξένο με την αστική δημοκρατία.

Παράλληλα, συνηθίσαμε και στην ιδέα ότι ο καπιταλισμός έχει βουτήξει στα νερά της Στύγας κι έχει καταστεί στην ουσία του άτρωτος –αρκετοί ανάμεσά μας, οι περισσότεροι στην πραγματικότητα, αμφέβαλαν σφόδρα ακόμα και για το αν υπήρχε σημείο του που παρέμεινε στεγνό για να αποτελέσει γι’ αυτόν ό,τι απετέλεσε η φτέρνα για τον μυθικό Αχιλλέα. Με τα χρόνια το ρόλο του καπιταλισμού πήραν ο φιλελευθερισμός και ο μονεταρισμός: οι οικονομικοί μονόδρομοι του συστήματος απέκτησαν μυθικές διαστάσεις στο μυαλό πολλών ανθρώπων. Όχι μόνο έμοιαζαν αήττητοι, ακόμα περισσότερο έμοιαζαν και λογικοί.

Κι έπειτα ήρθε η κρίση. Οι πολιτικές που ως τότε δέχονταν κριτική μόνο για την ηθική τους, αποδείχθηκαν όχι μόνο αναποτελεσματικές, αλλά λίγο – πολύ σχιζοφρενικές. Μόνο που σε αντίθεση με εκείνο το παραμύθι, όπου αρκεί η αυθόρμητη κραυγή ενός μικρού κοριτσιού για να πληροφορηθούν όλοι ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός», στην πραγματική ζωή απεδείχθη ότι η αδράνεια κάποιων δεκαετιών δεν ήταν εύκολο να νικηθεί από τη μία στιγμή στην άλλη. Ας μην αυταπατόμαστε: η αντιπαράταξη των κοινωνιών απέναντι στις επιθετικές πολιτικές της κρίσης, υπήρξε ως σήμερα, σε παγκόσμιο επίπεδο, χωλή, μίζερο υπόλοιπο μιας ήμερης αφθονίας.

Η Ελλάδα δεν ξεφεύγει από αυτόν τον κανόνα, πέραν του γεγονότος ότι κάθε τι σε αυτήν είναι πιο αδρά τονισμένο. Η κρίση εντονότερη και οι πολιτικές της πιο επιθετικές. Οι ταξικοί αγώνες συχνότεροι και η αμηχανία τους πιο κραυγαλέα. Κι ακόμη, οι απεγνωσμένες απόπειρες διαταξικής διεξόδου από το πρόβλημα με πιο τεταμένες τις αντιφάσεις και τη σύγχυσή τους. Χάσαμε ένα Καλοκαίρι με μεγάλα τμήματα του κοινωνικού κινήματος να πανηγυρίζουν στη γιορτή της «αγανάκτησης» και μήνες μετά, με κάθε ελάχιστο από τα μέτρα να έχει επιβληθεί στην κοινωνία κάποιοι επιμένουν να κομπάζουν ότι η πρακτική αυτή είχε θετικό αποτέλεσμα και… «αριστερό πρόσημο».

Στον καπιταλισμό της κρίσης ωστόσο, ποτέ δεν αρκούσε η αμηχανία ή η αποτυχία των κινημάτων. Ο φασισμός είναι από τη μεριά του Κράτους η πάγια καταστολή του κοινωνικού πυρετού, και η σχετική διεθνής εμπειρία παραμένει δυστυχώς ιδιαίτερα πλούσια τις τελευταίες δεκαετίες, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι η Ευρώπη βίωσε μια περίοδο ιστορικής εξαίρεσης.

Στην Ελλάδα ζούμε ακριβώς μια περίοδο εκφασισμού του Κράτους με παράλληλες απόπειρες εκφασισμού της κοινωνίας. Τούτο δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με τον όγκο των μέτρων που λαμβάνονται σε βάρος των εργαζομένων, αλλά επίσης με την ποσότητα και την ποιότητα της καταστολής τους, τις εκβιαστικές και εξαναγκαστικές πρακτικές, τις συστηματικές παραβιάσεις του Δικαίου –ακόμα και του Συντάγματος- από τη μεριά του Κράτους, τις διαρκείς απόπειρες –λόγω και έργω- διάσπασης των κοινωνικών στρωμάτων, τη συνεχή επίκληση των εθνικών κινδύνων, την σταθερή χρήση των ακροδεξιών συμμοριών –κοινοβουλευτικών τε και μη- στις διαδικασίες νομιμοποίησης ή επιβολής των ασκούμενων πολιτικών, την εξουδετέρωση με μέτρα πειθαρχικά ή άλλα κάθε εσωτερικού κρατικού ελέγχου επί των αυθαιρεσιών. Στην ουσία, πρόκειται για την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης την οποία κάθε φασισμός επικαλείται για να απονομιμοποιήσει και να συντρίψει την αμφιβολία. Ενδεικτικό, αν και όχι αποδεικτικό, στοιχείο, υπήρξε η πρόσφατη χυδαία «επιστολή» τριών εκ των πλέον λαομίσητων υπουργών της κυβέρνησης, όπου η κοινωνία τεμαχιζόταν σε ένα άθροισμά από «συντεχνίες» προκειμένου να υποκατασταθεί από το Κράτος, το πνεύμα της οποίας προερχόταν από τις πιο σκοτεινές μέρες της δεκαετίας του 1930.

Όλα τούτα μοιάζουν με επιθανάτιο ρόγχο του συστήματος. Πλην όμως, έχει αποδειχθεί ότι τέτοιοι ρόγχοι αρκούν για να του δώσουν ζωή δεκαετιών, εάν απέναντί του δεν σταθεί ένα εργατικό κίνημα το οποίο θα στοχεύει ευθέως στη θανάτωση, όχι των συμπτωμάτων αλλά του ίδιου του οικονομικο-κοινωνικού πλαισίου που συστήνει τον καπιταλισμό. Η εκδοχή του περάσματος, σύντομα, σε έναν καθαρό ολοκληρωτισμό είναι σήμερα πραγματική στην Ελλάδα. Η απελευθερωτική, σοσιαλιστική εκδοχή όμως, είναι επίσης ανοιχτή. Αυτή τη μάχη δεν θα την αποφύγουμε, ακόμα κι αν αποφασίζαμε να μην τη δώσουμε.

Σήμερα, που ο καπιταλισμός είναι γυμνός, οι εργαζόμενοι καλούμαστε να μην επιτρέψουμε στον φασισμό να ξαναγίνει η πανοπλία του.

πηγή: parallhlografos

ΕΝΤΟ ΜΕ ΤΑΞΙ και στον Καναδά..

αμφισβητούν το χρεοκοπημένο σύστημα

και αντιδρούν!

οι photos από:

Occupy Canada by National Post

ΑΡ-ΎΣΤΕΡΑ

"Στον ύπνο μου απόψε είδα πάλι" #2

Το πραγματικό όνειρο,

του Θύμιου Καλαμούκη

JKL – 13/10/2011

Αφορμή για την αναδημοσίευση στάθηκε κυρίως η πολύ όμορφη εκπομπή της Ελληνοφρένειας χθες, 12/10, η οποία ξεκίνησε με ένα “όνειρο” του Θύμιου Καλαμούκη που πιστεύω μας άγγιξε όλους. Το μέσο (ραδιόφωνο) δεν εγκλώβισε την φαντασία -και δεν μπορεί σε μεγάλο βαθμό να το κάνει- με τις ψεύτικες εικόνες των ψεύτικων ταινιών και εκπομπών, αλλά την διέγειρε.

Εδώ μπορείτε να ακούσετε το όνειρο, αν και αξίζει να το ακούσετε κατευθείαν από την εκπομπή εδώ

Tο πραγματικό όνειρο.

Το πραγματικό όνειρο, δεν το ανέφερα στην εκπομπή της 12 Οκτωβρίου.

Ο λόγος προφανής. Το κανονικό όνειρο, είναι ακατάλληλο για ενήλικες.

Ξεκινάει όπως και η ραδιοφωνική εκδοχή, με το ευχάριστο νέο της εγκατάλειψης της πρωθυπουργίας από τον Γιώργο Παπανδρέου. Κυνηγημένοι συνεργάτες του πρωθυπουργού φεύγουν από το Μέγαρο Μαξίμου, αλαλάζοντας, και προσπαθώντας να σωθούν από τους προπηλακισμούς του πλήθους που από έξω περικυκλώνει το κτίριο.

Τα ξένα πρακτορεία, με έκτακτα τηλεγραφήματά τους ψάχνουν να εντοπίσουν τον Γιώργο Παπανδρέου. Φιλοξενούν μαρτυρίες ανθρώπων που είδαν υπουργούς να εγκαταλείπουν τα γραφεία τους, μεταμφιεσμένοι. Υπάρχουν μαρτυρίες που αναφέρουν ότι πούλμαν μεταφέρουν κυβερνητικούς αξιωματούχους στον Κορυδαλλό και σέλλες φυλακές.

Στο κανονικό όνειρο, χιλιάδες λαού, είναι στους δρόμους με μια μοναδική αίσθηση ευθύνης, συνειδητοποιημένοι, εξεγερμένοι, ξέροντας τι πρέπει να κάνει ο καθένας, με αφοσίωση στους στόχους τους. Με οργάνωση και αυτοοργάνωση. Πανηγυρίζουν για την νίκη τους και οργανώνουν την επόμενη μέρα. Με επιτροπές ευκίνητες, αποφασισμένες, ανά τομέα, ανά υπηρεσία, ανά υπουργείο. Στο στρατό, στην αστυνομία, στη δικαιοσύνη.

Χιλιάδες αποφασισμένων απλών ανθρώπων, να τελειώνουν με τα νεοφιλελεύθερα πειράματα, με τις αποτυχημένες συνταγές, με τους υπηρέτες των ξένων τραπεζων. Χιλιάδες, εκατομμύρια, αποφασισμένοι να υπερασπιστούν τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται, στην χώρα. Αλληλεγγύη σε ανάλογες κινήσεις των λαών της Ευρώπης και του κόσμου.

Στο κανονικό όνειρο, δεν υπάρχει κανένας νενέκος βουλευτής, κανένας υποταγμένος πρωθυπουργός, κανένας παραδομένος πολιτευτής. Δεν υπάρχουν παπαγάλοι, έμμισθοι διακινητές μπαγιάτικων απόψεων περί μονόδρομου της χώρας. Κωμικοί αναλυτές για την «κρίση που θα φέρει ευκαιρίες», μίσθαρνα όργανα που υποστηρίζουν να σκύψουμε το κεφάλι σήμερα, για να είναι όλα καλά αύριο, ή στην άλλη ζωή.

Στο κανονικό όνειρο, ξημερώνει μια άλλη κοινωνία, που όλοι θα έχουν δουλειά, όχι από τύχη, ούτε από γνωριμία. Όλοι θα έχουν δικαίωμα σε σπουδές υψηλού επιπέδου, δωρεάν, χωρίς εμπόδια. Όλοι θα έχουν δικαίωμα σε υγεία και πρόνοια υψηλού επιπέδου. Όλοι θα έχουν δικαίωμα και υποχρέωση, να συμμετέχουν, στην διαχείριση των κοινών πραγμάτων, στην επιχείρηση, στην κοινωνία, στην γειτονιά, παντού. Όλοι θα έχουν τη δυνατότητα, μέσα από τους σχετικούς φορείς ,να εκφράζουν κάθε κλίση και δημιουργική τους έκφραση, χωρίς περιορισμούς και λογοκρισίες.

Στο πραγματικό όνειρο, ο άνθρωπος δεν θα κυνηγάει το κέρδος, καταπατώντας κάθε ηθική και αξία. Θα διοχετεύει όλη την δημιουργικότητά του, στο καλό του συνόλου και η ανταμοιβή του θα είναι ανταμοιβή για όλους.

Στο πραγματικό όνειρο, όλοι έχουν στέγη, τροφή και πρόνοια για την κάθε δύσκολη στιγμή. Την πρόνοια του κράτους, αλλά και την πρόνοια του αλληλέγγυου συνάνθρωπου του.

Στο πραγματικό όνειρο δεν υπάρχει ανασφάλεια για το αύριο, δεν υπάρχει ο ύπουλος εκβιασμός της πιστωτικής κάρτας, του δανείου, ή του ηθικού ξεπεσμού για να διατηρήσει την δουλειά.

Στο πραγματικό όνειρο, το 2% του πληθυσμού δεν θα έχει στην διάθεση του το 95%, του πλούτου της χώρας.

Στο πραγματικό όνειρο…..κάπου εκεί ξύπνησα.

Τα υπόλοιπα live near you.

Θύμιος Καλαμούκης, (13/10/11)

Από ellinofreneia.net

Έρχεται η σειρά μας…

πηγή: eagainst

UNITED FOR #GLOBALCHANGE

Παγκόσμια κινητοποίηση «για αλλαγή και αληθινή δημοκρατία» το Σάββατο

951 πόλεις - 82 χώρες

Διαδηλώσεις «Αγανακτισμένων» υπέρ της αλλαγής και της αληθινής δημοκρατίας και ενάντια στην απληστία και τη διαφθορά διοργανώνονται το Σάββατο σε δρόμους και πλατείες από την Αμερική ως την Ασία και από την Ευρώπη ως την Αφρική. Οι πολίτες του κόσμου θα διαδηλώσουν σε 951 πόλεις σε 82 χώρες κάτω από το σύνθημα «Ενωμένοι για την παγκόσμια αλλαγή».

Σε Τόκιο και Ταϊπέι οι πολίτες κατέβηκαν ήδη στους δρόμους.

Μία από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις -με αντικυβερνητικό χαρακτήρα- αναμένεται να πραγματοποιηθεί στη Ρώμη. Μεγάλη διαδήλωση αναμένεται και στην Ισπανία, τη γενέτειρα του κινήματος των Αγανακτισμένων. Δυναμικό «παρών» υπόσχεται το κίνημα «Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ», που πήρε τη σκυτάλη από τις κινητοποιήσεις στην Ευρώπη, οι οποίες με τη σειρά τους εμπνεύστηκαν από την Αραβική Άνοιξη.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, το αδελφό κίνημα «Καταλάβετε το Χρηματιστήριο του Λονδίνου» δίνει ραντεβού το Σάββατο στην Πλατεία Πατερνόστερ, κοντά στα γραφεία της Bank of America.

Από την Τανζανία ως τη Χαβάη, τουλάχιστον 951 πόλεις σε 82 χώρες είχαν δηλώσει έως το βράδυ της Παρασκευής ότι θα δώσουν το «παρών» στην κινητοποίηση, και ο αριθμός διαρκώς αυξάνεται όπως φανερώνουν οι κουκκίδες στον παγκόσμιο χάρτη των κινητοποιήσεων του δικτυακού τόπου «Ενωμένοι για την παγκόσμια αλλαγή - 15.10.2001».

Την ίδια ώρα μεγάλη είναι η κινητοποίηση για τον σχεδιασμό των διαδηλώσεων στα μπλογκ και οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπου τονίζεται ότι οι διαμαρτυρίες και οι διαδηλώσεις είναι και πρέπει να παραμείνουν ειρηνικές.

• Παρακολουθήστε την κινητοποίηση στο Twitter: #O15 #OCT15 #GlobalChange

«Στις 15 Οκτωβρίου, άνθρωποι από όλο τον κόσμο θα βγουν σε δρόμους και πλατείες. Από την Αμερική ως την Ασία, από την Αφρική έως την Ευρώπη, ο κόσμος ξεσηκώνεται για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του και να αποκτήσει μια αληθινή δημοκρατία. Τώρα ήρθε η ώρα να ενωθούμε όλοι σε μια παγκόσμια, ειρηνική διαμαρτυρία» αναφέρει το κείμενο της κινητοποίησης.

«Οι κυβερνήσεις λειτουργούν για το όφελος των λίγων, αγνοώντας τη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας και το ανθρώπινο και περιβαλλοντικό κόστος που πληρώνουμε όλοι. Αυτή η ανυπόφορη κατάσταση πρέπει να σταματήσει»

»Ενωμένοι σε μια φωνή, θα δείξουμε στους πολιτικούς και την οικονομική ελίτ που υπηρετούν, ότι εμείς, ο λαός, θα αποφασίσουμε για το μέλλον μας. Δεν είμαστε εμπορεύματα στα χέρια των πολιτικών και τραπεζιτών που δεν μας αντιπροσωπεύουν» αναφέρεται στο δικτυακό τόπο «Ενωμένοι για την παγκόσμια αλλαγή».

Καλούν όσους συμμετέχουν να φέρουν μαζί τους υπνόσακους, φαγητό και ρούχα, «αυστηρά όχι ναρκωτικά ή αλκοόλ», γράφει ενδεικτικά σελίδα των Νεοζηλανδών «Αγανακτισμένων», όπως μεταδίδει το Reuters.

Παραταύτα -και αυτό είναι χαρακτηριστικό του κινήματος- οι διαδηλωτές δεν έχουν σαφή και ενιαία αιτήματα πέρα από την αντίθεση στο άπληστο 1% του πληθυσμού. Σε κάθε χώρα οι διαδηλωτές -όσοι και ανά είναι τελικά ή όσοι και αν γίνουν στην πορεία- είναι σίγουρο ότι θα καταθέσουν και τα δικά τους αιτήματα στο γενικότερο πλαίσιο της αλλαγής και της ειρηνικής διαμαρτυρίας.

Συγκέντρωση και συναυλία έχει προγραμματιστεί το Σάββατο και στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα. Σε ανακοίνωση του ο ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει ότι «τα βλέμματα είναι στραμμένα στις πλατείες της Ευρώπης , εκεί που τα αιτήματα της άμεσης δημοκρατίας, της αλληλεγγύης και της συλλογικότητας παίρνουν μία νέα διάσταση και ανανεώνουν την ελπίδα».

Μία από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις αναμένεται να πραγματοποιηθούν στη Ρώμη με τους διοργανωτές του κινήματος «Καταλάβετε τη Ρώμη» να προβλέπουν συμμετοχή έως και 200.000 ατόμων. Δυναμική αναμένεται η συμμετοχή μαθητών και φοιτητών, που διαδήλωσαν την περασμένη εβδομάδα σε 90 πόλεις της Ιταλίας κόντρα στις περικοπές στην Παιδεία.

Η μεγάλη διαδήλωση αναμένεται να ξεκινήσει στις 15:00 (ώρα Ελλάδος) στη Ρώμη, όπου συνεχίστηκαν για τρίτη ημέρα την Παρασκευή ειρηνικές διαδηλώσεις μπροστά από την Τράπεζα της Ιταλίας. Ένταση επικράτησε αντίθετα στο κέντρο του Μιλάνου, όπου φοιτητές έβαλαν στο στόχαστρο τα γραφεία της Goldman Sach's και σημειώθηκαν επεισόδια.

Διαδηλώσεις έχουν προγραμματιστεί σε τουλάχιστον 28 πόλεις στη Γαλλία. Στο Παρίσι, οι διαδηλωτές θα ξεκινήσουν από τους μεγάλους σιδηροδρομικούς σταθμούς της πόλης για σχηματίσουν πορεία που θα περάσει από το γαλλικό χρηματιστήριο και το δημαρχείο.

Εκατοντάδες διαδηλωτές αναμένονται και στον καθεδρικό του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο, που θα πραγματοποιήσουν πορεία στο κοντινό Σίτι με το παραλλαγμένο σύνθημα «Καταλάβετε το LSX» (Χρηματιστήριο του Λονδίνου).

πηγή: in.gr