Η μεταφυσική "βεβαιότητα" και η γνώριμη βαρβαρότητα.

(ένα έξοχο αντιφοβικό "σεντόνι")

Airbus Vs Μετεωρίτης Vs Techiechan

Date: 2012.06.12 

Υπάρχει ένα 5% μέσα μου που θα ήθελε να βγεί η νδ και να τελειώνουμε. Κι έτσι προσπάθησα να το σκαλίσω. Γιατί αυτό το 5% μου προτιμά μια κόλαση που ήδη ζούμε σε σχέση με μια μεταφυσική κόλαση που υπόσχονται όλοι αυτοί που με φοβίζουν?

Στην πραγματικότητα το 5% μου προτιμά κάτι γνώριμο. Θέλει να σας τσιτάρει το γυφτάκι του πανούση, να σας ρίξει 3 χριστοπαναγίες να κλείσει τα μάτια και τ’ αφτιά του και να το αφήσετε στην ησυχία του σας παρακαλώ πολύ. Έχει βαρεθεί να βάζει τη λογική του κόντρα σε όλο τον παραλογισμό που ακούμε, διαβάζουμε και ζούμε 2 μήνες τώρα. Θέλει να πάει στο πάρκο, να κάνει μπάνιο στη λίμνη και να ζήσει τη ζωή του σαν αξιοπρεπής άνθρωπος που θα την σκαπουλάρει από αυτό το χάος. Αλλά η λογική μου λέει, πως αυτό είναι αδύνατο να συμβεί με τον τρόπο που το 5% μου θέλει. Κι ύστερα είδε αυτόν τον παππού (στο 46ο λεπτό), κι ήθελε να του ζητήσει συγνώμη για την ξετσιπωσιά του. Όχι γιατί είναι μεγαλόθυμο και ανώτερο. Αλλά γιατί είναι μικρό και φοβισμένο. Διότι στο πρόσωπο αυτού του παππού είδε το ποια κοινωνία δεν θέλει και όλα έγιναν πιο εύκολα. 

Οπότε αη γαμίσου 5% , αρνούμαι να συμπεριφερθώ ως φοβισμένος άνθρωπος των σπηλαίων. Θα βάλω την αστραπή κάτω, με μερικά ηλεκτρόδια θα κάνω περμαναντ στα ζαρωμένα από τα αναβολικά μπαλάκια ενός κασιδιάρη και θα αποδείξω 7000χρόνια πριν τον φραγκλίνο πως ο κεραυνός δεν είναι παρά μια ηλεκτρική εκκένωση (στο ενδιάμεσο θα πατεντάρω και τους πυκνωτές και θα γίνω ζάμπλουτος).

Η ισπανία.

Το ότι οι ισπανοί είναι χωμένοι στα σκατά νομίζω το έχουμε πει από πέρσι τον σεπτέμβρη κάπου στα σχόλια και με πιο ευπρεπή τρόπο τον οκτώβρη το αναλύσαμε στη μπενχουρική τριλογία με τα ταληράκια του EFSF, “τα μπαλάκια του κίνγκ κόνγκ” (διότι τι να φτουρίσει μια απλή κρυστάλλινη σφαίρα), και ολοκληρώσαμε τη μπουρδολογία στο διάλειμμα για ταληράκια τον νοέμβρη. Με αυτά τα τρία όπλα θα μπορούσατε να πάτε στο δντ και την κομισιόν, να τους πείτε πόσο αναποτελεσματικοί καραγκιόζηδες είναι και να επιστρέψετε σπίτια σας ήρεμοι.

Όλα τα υπόλοιπα που συνέβησαν από τότε, είναι απλές σάλτσες διότι ποια ιστορία κέρδισε φήμη και δόξα λέγοντας, “νεαρός ζεν πρεμιέ φιλόσοφος με ιατρικές γνώσεις που ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα του και νόμιζε πως η μάνα του ήταν παρθένα, τσιλιμπουρδίζει με αγόρια και κορίτσια, κάνει τον ψόφιο κοριό για 3 μέρες και μένει στην ιστορία”

Άρα που φτάσαμε σήμερα με την ισπανία? Ας δούμε που είμασταν πριν 10 μέρες. Οι ισπανοί ήθελαν να δώσουν 19 μόλις δις σε ομόλογα στην χρεοκοπημένη τράπεζά τους κι αυτή να πάρει φρέσκο χρηματάκι από την εκτ, από τη στιγμή που η εκτ προσφέρει χρήμα σε όποια τράπεζα το ζητήσει χωρίς επιπλέον λεπτομέρειες. Η εκτ φώναξε φάουλ, διότι αν ξεκινήσει η κάθε χώρα να τυπώνει κατά βούληση μέσω αυτού του παραθύρου, τι θα γίνει με το μονοπώλιο της κεντρικής τράπεζας? Κι έτσι πρότειναν η ισπανία να πουλήσει τα 19δις ομολόγων πρώτα στις αγορές και μετά να πάει να δώσει ζεστό ρευστό στην bankia. Οι ισπανοί με τα επιτόκια στο 6,666% απάντησαν λακωνικά “πρίτς”.

Κι έτσι οι εκτατζήδες αντιπρότειναν οι ισπανικές τράπεζες να βοηθηθούν “κεντρικά”. Οι ισπανοί τότε είπαν πονηρά, οκ παιδιά να μην τυπώσουμε εμείς, να σας δώσουμε τις προβληματικές μας τράπεζες να τις ανακεφαλαιοποιήσετε μόνοι σας και να αναλάβετε και τον έλεγχό τους, φτάνει να μη μας σκοτίζετε. Κάτι που φυσικά μόνο ένας τρελός θα έκανε, οπότε οι ευρωπαίοι είπαν, εντάξει ρε παιδιά να τυπώσουμε τότε, αλλά να το κάνουμε κεντρικά από τον EFSF κι όχι η κάθε χώρα κατά βούληση. Έτσι λοιπόν έφτιαξαν ένα υποθετικό πακέτο από 100δις προκειμένου να το πάρει η ισπανία ως χρέος, να πάρουν οι τράπεζες τα ομόλογα του EFSF, να τα δώσουν στην εκτ για να τους τυπώσει το αντίστοιχο μπικικίνι. (αντιμετώπιση που δεν θα γλυτώσει ούτε η κύπρος)

Αααα και για αυτό το επιπλέον χρέος που θα σας φορτώσουμε δεν θα έχουμε καμία επιπλέον απαίτηση όπως με τους βρωμιάρηδες τους έλληνες που για κάθε ευρώ που θα παίρνουν οι τραπεζίτες τους, θα πρέπει να θυσιάζουν έναν μη αποδοτικό παππού (τις γιαγιάδες θα τις κρατήσουν ζωντανές προς το παρόν ως ενέχυρο για μελλοντικά δάνεια, διότι ως γνωστό η γριά κότα έχει το ζουμί). Ό,τι θέλετε να κάνετε κυρ ραχόι μου θα το κάνετε μόνοι σας ως ανεξάρτητοι ισπανοί. Κι εκείνο το ελλειμματάκι που πάλι φέτος θα ξεφύγει, μα τι είναι ένα ελλειμματάκι μεταξύ φίλων? 

Άρα το ισπανικό πρόβλημα λύθηκε εε? Αμάν ρε γαμώτο αυτές οι κακές αγορές δεν με αφήνουν ούτε 2 μέρες να χτίσω σασπένς πια. Ναι! Η ισπανία θα μπορεί να δανείζετε πια από τις αγορές μόλις με 6,5% πολύ μακριά από το διαβολικό 6,666% που άλλωστε ήταν και η πηγή του κακού. 

Και η ιταλία ή η γαλλία που περιμένουν στην σειρά? Ααα αυτές παιδιά θα τις σώσει ο ντράγκι με το LTRO-3 που μας υποσχέθηκε κι όπως και τα προηγούμενα 2 προγράμματα ξελασπώματος των πλουσίων είχαν τρομερή επιτυχία (για 3μήνες). Οι ιρλανδοί, οι πορτογάλοι και οι έλληνες μπορούν κάλλιστα πια να ζητήσουν κι αυτοί να ξεχάσουμε τα ελλειματάκια που ξεφεύγουν και στις 3 χώρες με τα επιτυχημένα μνημόνια.  μεταξύ φίλων πάντα.

Τι σημαίνουν όλα αυτά? Πως φυσικά δεν λύθηκε τίποτα, το μόνο που λύνεται είναι η μεταφορά σαπακίων από τους πλούσιους στα κράτη με αντάλλαγμα φρεσκοσιδερωμένα ευρώ. Αυτή τη στιγμή οι ευρωπαίοι πολίτες κάνουν ένα δωράκι στους πλούσιους που τόσο πολύ τους πρόσεχαν τα προηγούμενα χρόνια, μεταφέροντας όλα τα σαπάκια από τα χέρια των πλουσίων, στα χέρια των κεντρικών τραπεζών. Μετά οι πλούσιοι παίρνουν αυτό το χρήμα και το παρκάρουν στη γερμανία και τη γαλλία και βάζουν τις φυλλάδες τους να γράφουν άρθρα για την πολιτική λιτότητας που είναι αναγκαία.

Μήπως όμως αυτό είναι ένα κόλπο προκειμένου η γερμανική ελίτ να φύγει από το ευρώ μόλις μαζέψει το χρήμα από την “περιφέρεια”? Ναι θα ήταν αν η γερμανική ελίτ είναι τόσο ηλίθια για να νομίζει πως αυτές οι ηλεκτρονικές μεταφορές χρήματος από τη ισπανία την ιταλία και τις υπόλοιπες χώρες θα πληρωθούν. Το ότι δεν θα πληρωθούν το ξέρουν, αλλά δεν θα ήταν πολύ ωραία τη χασούρα από την ισπανική τράπεζα που είχες επενδύσει μόνος σου πριν από 5χρόνια να την πληρώσουν ισότιμα όλοι οι γερμανοί πολίτες μαζί, σε περίπτωση διάλυσης του ευρώ?

Θα μας διώξουν από το ευρώ με τις κλωτσιές.

Είναι πιθανό λοιπόν τα 2/3 της εκτ να αποφασίσουν να στείλουν τους έλληνες για βρούβες προς κοινό παραδειγματισμό που είναι τόσο κακά παιδιά όπως μας λένε αριστερά δεξιά διάφοροι ντόπιοι και ξένοι σουγιάδες? (δηλαδή να κόψουν τον ELA και τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών από αυτόν και την ΕΚΤ) . Ναι αμέ, αν η γερμανία υποσχεθεί να στηρίξει μέχρι τελευταίου ευρώ τα τραπεζικά συστήματα (όχι μόνο τις καταθέσεις) των υπολοίπων χωρών, ίσως και να μπορούσε να φτιάξει μια συμμαχία που να προτείνει κάτι τέτοιο. Τι έχει να χάσει όμως?

Για αρχή έχει να χάσει έναν απύθμενο αριθμό χρημάτων τα οποία δεν διαθέτει. Για να στηρίξεις το ισπανικό τραπεζικό σύστημα δεν πρέπει να εγγυηθείς για το ισπανικό ΑΕΠ (1τρις ευρώ) αλλά για 3φορές το ισπανικό ΑΕΠ που είναι το ισπανικό τραπεζικό χρέος. Το ίδιο θα πρέπει να κάνει για την ιταλία (άλλα 5-6τρις), τη γαλλία και όλα τα υπόλοιπα παιδάκια πλην των ελλήνων. Δηλαδή αδύνατο. Ποιά είναι η άλλη επιλογή? Να βάλεις την εκτ να τυπώνει κατά βούληση κάθε φορά που μία χώρα το έχει ανάγκη, έτσι ώστε να απαγορέψει στις αγορές να έχουν δικαίωμα να επιβάλουν τα επιτόκια ή τον μη δανεισμό μιας χώρας. Είναι λοιπόν η γερμανική κυβέρνηση έτοιμη να πράξει κάτι τέτοιο? 

Με την απόφαση για την ισπανία, η γερμανία δεν έδειξε καμία μα καμία τέτοια διάθεση. Ίσα ίσα προσπάθησε να γλυτώσει με όσο λιγότερα χρήματα μπορούσε και όσο πιο μακριά από τον κώλο της μπορούσε. Η πρώτη επιλογή όπως είπαμε είναι πρακτικά αδύνατη και η δεύτερη ανεπιθύμητη στα πλαίσια που καταστρέφει όλο αυτό το οικοδόμημα της λιτότητας, της στενότητας του χρήματος που θα πρέπει να το δίνουμε με φειδώ και μόνο στους τραπεζίτες και ταυτόχρονα αποτρέπει το κέντρο (είτε αυτό είναι η κομισιόν, είτε η γερμανία) να επιβάλει τη θέλησή του, στους ρεμπεσκέδες. Να πούμε πως και οι ρεμπεσκέδες πρέπει να συμφωνήσουν ψηφίζοντας την αντίστοιχη ελληνοποίησή τους?

Αν λοιπόν η βούληση της γερμανίας είναι να θυσιάσει την ελλάδα προκειμένου να φέρει τον σοσιαλισμό στην ευρώπη, εγώ προτείνω να θυσιαστούμε, σε 6 μήνες θα είμαστε οι σωτήρες της ευρώπης και θα μας ραίνουν με μύρο και λεβάντα. Ο επαναστατικός τουρισμός θα ανθίσει καθώς όλοι ευρωπαίοι θα θέλουν να κοιμηθούν ένα βράδυ μ’έναν ήρωα του σοσιαλισμού.

Λίμαν μάνα μου.

Άρα οικονομικός τρόπος να γίνει αυτή η φοβέρα δεν πολύ υπάρχει. Γιαυτό και κυκλοφόρησε εδώ και μερικές βδομάδες η ιδεά της lehman. Πώς η ελλάδα θα θυσιαστεί σαν τη lehman προκειμένου να σωθεί η υπόλοιπη ευρώπη. Φυσικά σε όποιον σκαλίσει την υπόθεση lehman με κάτι περισσότερο από το μικρό του δαχτυλάκι του ποδιού του, θα δει πως δεν υπήρχε κανένας μα κανένας φόβος για την πλήρη κατάρρευση του κόσμου. Απλά ο πανικός της lehman χρησιμοποιήθηκε από τους τραπεζίτες και το οικονομικό επιτελείο των μπους και μπάμια προκειμένου να δημιουργήσουν ένα ηθικό κλίμα που θα προσφέρει στους τραπεζίτες το δωρεάν τσιμπούσι, την ίδια στιγμή που σε όλους τους υπόλοιπους πουλάνε τόσα χρόνια την ιδέα πως τα χρήματα πρέπει να ιδρώσεις για να τα αποκτήσεις (και πως τολμάς να λέγεσαι φτωχός και να έχεις ψυγείο?).

Στην περίπτωση της ευρωζώνης, αυτό το δωρεάν γεύμα προσφέρεται ήδη χωρίς καμία επιπλέον προσπάθεια. Άρα ποια είναι η αφήγηση εκείνη που θα έκανε τη θυσία της ελλάδας να αξίζει τον κόπο? Ποιο θα ήταν το κέρδος από μία τέτοια κίνηση? Φυσικά σε αυτό κανείς δεν έχει απαντήσει.

Η μόνη απάντηση που είδα στο σενάριο lehman, είναι ότι και καλά η έξοδος της ελλάδας θα δημιουργήσει τις συνθήκες πανικού που όλοι προβλέπουν προκειμένου να πεισθούν οι γερμανοί πολίτες να πληρώσουν για όλους τους υπόλοιπους και να δημιουργήσουν τον σοσιαλισμό που περιγράψαμε πιο πάνω. Αλλά θυμηθείτε, αυτό είναι μια ψευδο-αφήγηση (το ότι οι γερμανοί πολίτες πρέπει να πεισθούν να “πληρώσουν”) διότι ακόμα κι αν δεχθούμε πως με μια μεγάλη προπαγανδιστική εκστρατεία φόβου οι γερμανοί πολίτες δέχονται το παραπάνω σενάριο, τι θα γίνει με τους υπόλοιπους πολίτες των ευρωπαϊκών κρατών που δεν δείχνουν ιδιαίτερα έτοιμοι να δεχθούν μια τέτοια “σωτηρία”?

Η κούβα της ευρώπης.

Πράγμα που μας φέρνει στο τρίτο και πιο παράλογο σενάριο φόβου. Πώς για λόγους ιδεολογικούς και παραδείγματος, η ελλάδα θα γίνει η κούβα της ευρώπης. Πριν συνεχίσω σε αυτό το σενάριο, θα ήθελα να παρατηρήσετε με ποιο τρόπο οι απειλές κλιμακώνονται από το “η έξοδος της ελλάδας δεν θα κοστίσει σε κανέναν ιδιαίτερα” (άρα τα έχουμε υπολογίσει και συμφέρει), στο “η έξοδος της ελλάδας θα είναι η θυσία της γυναίκας του πρωτομάστορα” (άρα είναι το απαραίτητο συστατικό για να ολοκληρωθεί ένα σενάριο που κανείς δεν μας έχει εξηγήσει), για να φτάσουμε στο “θα μας διώξουν για λόγους ιδεολογικούς ακόμα κι αν καταστραφούν οι ίδιοι” το οποίο φυσικά πατά στη λογική του MAD (mutual assured destruction) .

Οι θιασώτες της υπόθεσης MAD, λένε λίγο πολύ πως οι ευρωπαϊοι θα διώξουν την ελλάδα γιατί είναι μια κουμουνιστική χώρα που χαλάει όλη την όμορφη εικόνα της λιτότητας και της επιβολής των επιταγών του κεφαλαίου πάση θυσία, με τον ίδιο “παράλογο” τρόπο που οι αμερικάνοι επέβαλλαν εμπάργκο στην κούβα το οποίο ισχύει ακόμα. Για να υποστηρίξουν τη θέση τους χρησιμοποιούν τις διάφορες καλυμμένες απειλές που έχουν εκφράσει διάφοροι μεγαλόσχημοι ευρωπαΐοι (φροντίζοντας να κάνουν και μερικές ανάποδες δηλώσεις αργότερα προκειμένου να έχουν το κωλαράκι τους καλυμμένο σε όλες τις πιθανές περιπτώσεις σαν γνήσιοι μανδαρίνοι).

Εγώ ισχυρίζομαι πως όπως η μέρκελ έπινε νερό στο όνομα του σαρκοζύ ανοιχτά πριν τις ανοιχτές εκλογές και την επόμενη μέρα περίμενε με ανοιχτές αγκαλιές τον holllande, έτσι και στην περίπτωση των ελληνικών εκλογών, έχουμε τις απειλές προκειμένου να καναλάρουμε τους ψηφοφόρους και μετά θα το γυρίσουν το τσάμικο γιατί αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργούν (να διαπραγματεύονται). Ελπίζω να θυμάστε εκείνο το ιρλανδέζικο όχι και το πόσο απειλούσαν τους ιρλανδούς ότι θα φύγουν εκτός εε και πόσο άδειες ήταν τελικά οι απειλές και μετά από ένα χρόνο νασου καινούργια δημοψηφίσματα και σας παρακαλούμε πείτε ναι. Και σκεφτείτε πως τότε όλη η ευρώπη πανηγύριζε στα πάρτι της τραπεζικής ρευστότητας κι αυτοί οι ιρλανδοί μας χάλαγαν τη μόστρα.

Αλλά ας εξετάσουμε λίγο το σενάριο κούβα. Η κούβα ήταν η πρώτη χώρα της ν.αμερικής που αποφάσισε να αμφισβητήσει την αμερικάνικη πρωτοκαθεδρία στην ήπειρο, κάτι που οι ηπα είχαν επιβάλει πρακτικά από τα τέλη του 19ου αιώνα. Στην κούβα λοιπόν συνέβη μια λαϊκή επανάσταση (με φυσεκλίκια και τα όλα της), αρχηγός της οποίας ήταν ο κάστρο και ο οποίος κάστρο πράγματι προσπάθησε να βρει ένα modus operandi με τις ηπα, κάτι που οι ηπα αρνήθηκαν. Από τότε επέβαλλαν στην κούβα ένα πολύ σκληρό εμπάργκο που ισχύει ακόμα, προετοίμασαν και υποστήριξαν μια αποτυχημένη εισβολή και έκαναν ένα σωρό επιθετικές ενέργειες ασύμμετρα αδικαιολόγητες για την “απειλή” που αποτελούσε η κούβα. Όλα αυτά με τον ιδεολογικό μανδύα του κομουνιστικού κινδύνου. Άρα -συνεχίζει η αφήγηση- η επίθεση των κακών ευρωπαϊων στην ελλάδα θα είναι λυσσαλέα και χωρίς λογική μέχρι την τελική νίκη. Ας το κάνουμε λίγο ταληράκια αυτό πριν αρχίσουμε να τυλίγουμε πούρα.

1.Είναι η ευρωζώνη του 2012 στην ίδια θέση που ήταν οι ηπα το 1958? χα χα χα. Οι ηπα είχαν μια ηγεμονία που έπρεπε να υπερασπιστούν απέναντι σε μια σειρά από επαναστάσεις που είχαν ξεκινήσει από τις πρώην αποικίες. Ταυτόχρονα η οικονομική και γεωπολιτική θέση των ήπα του 1958 ήταν τρομακτικά ισχυρή. Πάνω από 60% του παγκόσμιου κεφαλαίου και της παραγωγής προερχόταν από αυτές και η δεκαετία του 60 που ερχόταν, προβλεπόταν μια δεκαετία ευμάρειας και ανάπτυξης. Το οικονομικό τους μοντέλο είχε απόλυτη επιτυχία στον ανεπτυγμένο κόσμο (αν εξαιρέσουμε μερικές δικτατορίες αλλά ας μην το κάνουμε θέμα).

Νομίζω δεν χρειάζεται να πω ότι το ίδιο δεν ισχύει για την ευρωζώνη. Η ευρωζώνη βρίσκεται σε πτώση, το οικονομικό μοντέλο έχει δείξει ήδη πόσο ξοφλημένο είναι, καμία λύση ακόμα και οι πιο προηγμένες που προτείνονται (ευρω-ομολογα κλπ κλπ) δεν πρόκειται να φέρουν ανάπτυξη όσο δεν αλλάζει δραματικά το ίδιο ξοφλημένο οικονομικό μοντέλο. Χώρια που δεν διαθέτει καμία ηγεμονία. Ακόμα και το 1973 οι αμερικάνοι, μπορούσαν να προτείνουν ανάπτυξη και ουρί του παραδείσου σε ένα ικανό μέρος της χιλιανής κοινωνίας προκειμένου να υποστηρίξει το πραξικόπημα του πινοσέτ. Πιστεύετε πως ο μπαρόσο μπορεί να προτείνει κάτι αντίστοιχο στους σημερινούς ισπανούς, ιταλούς, γάλλους και πορτογάλους?

Η επανάστα στην ελλάδα θα γίνει με εκλογές κι όχι με φυσεκλίκια. Καταλαβαίνω πως αυτό χαλάει λίγο τις φαντασιώσεις μερικών αριστερών που θα τους άρεσε να φωτογραφίζονται καβάλα στάλογο σαν τον βελουχιώτη, αλλά από την άλλη μεριά χαλάει και τις φαντασιώσεις των εν ελλάδι  για την επικίνδυνη άτακτη ελλάδα. Πόσο εύκολα μπορούν να περάσουν ότι η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση των ελλήνων είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της ευρωζώνης? Οι αμερικάνοι έχτιζαν την κομουνιστική υστερία επί 2 τουλάχιστον δεκαετίες και η κομουνίζουσα κούβα ήταν μια εύκολη προβολή αυτού του κινδύνου. Πόσο εύκολο είναι να συμβεί αυτό για το μέχρι πριν από μερικά χρόνια ελληνικό θαύμα?

Η τρίτη μεγάλη διαφορά μεταξύ ηπα 1958 και ευρωζώνης 2012 είναι φυσικά το κόστος. Το κόστος των ηπα να κάνουν εμπάργκο στην κούβα και να οργανώσουν και μια εισβολή ήταν αστείο. Το κόστος των βρυξελλών να κάνουν κάνουν κάτι αντίστοιχο στην ελλάδα το έχουμε υπολογίσει στο πρώτο σενάριο και είναι εξίσου αστείο. Μόνο που αυτή τη φορά η αστειότητα τείνει προς την πλευρά της τρέλας. Άρα ενώ η “τρέλα” των αμερικάνων ήταν μια ξεκάθαρα “φθηνή” τρέλα, η “τρέλα” των ευρωπαίων είναι αδύνατο καν να υπολογιστεί.

Κάτι που μας φέρνει στο τέταρτο. Η πλήρης αδυναμία λήψης αποφάσεων μέσα στην ευρωζώνη. Η εκλογή σύριζα λοιπόν θα πρέπει να οδηγήσει σε μια ομοψυχία που όμοιά της δεν έχουμε στα 4 χρόνια της κρίσης. Ίσως οι εικόνες από τις εκατοντάδες χιλιάδες κομμένα με κονσερβοκούτια κεφάλια των πολιτικών αντιπάλων του σύριζα, να κινητοποιήσουν την ευρώπη εναντίων του νέου αττίλα, αλλά κάτι πιο φλώρικο από αυτό, αμφιβάλλω αν θα φέρει τέτοια ομοψυχία στην ευρώπη. Η ομοψυχία θέλει επιτυχημένα παραδείγματα κι ενώ οι ηπα του 1958 είχε ένα τέτοιο να επιδείξει, η ευρωζώνη του 2012 δεν έχει παρά τα συντρίμια του νεοφιλελευθερισμού. Το παράδειγμα της πανευρωπαϊκής λιτότητας φοβάμαι πως δεν θα συγκινήσει περισσότερους σε 4 βδομάδες απ’ ότι συγκινεί σήμερα.

2.Υπάρχει η ιδεολογική καθήλωση που θα μπορούσε να οδηγήσει τους υπόλοιπους ευρωπαϊους να μας κάνουν κούβα? Ξέρετε πως είμαι ο πρώτος που μιλάει για ιδεολογικές καθηλώσεις και πιστεύει πως πολλές πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται με βάση αυτές τις καθηλώσεις. Άρα πιστεύω πως πράγματι θα υπάρχει μια μερίδα της ευρω-ελίτ που πολύ θα ήθελε η ελλάδα να τιμωρηθεί παραδειγματικά προκειμένου να δείξουν πως δεν αστειεύονται. Όμως τη στιγμή που γίνεται πέρα για πέρα ξεκάθαρο πως η ελλάδα δεν είναι το κακό παιδί μιας ένωσης που λειτουργεί αλλά στην ουσία το πρώτο ντόμινο μια ένωσης που καταρρέει, μια τέτοια ιδεολογική θέση θα είχε πολύ μικρή υποστήριξη ανάμεσα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες πέρα από τη φιλανδία κι ένα μικρό κομμάτι της γερμανίας. Είμαι σίγουρος πως οι περισσότεροι ιταλοί και ισπανοί και γάλλοι, νιώθουν περισσότερο έλληνες απότι φιλανδοί.

Τα νεοφιλελεύθερα τσουτσέκια προσπαθούν 20 χρόνια με άπειρο χρήμα κόπο και ιδεολογική ηγεμονία να περάσουν τις απόψεις τους και δυστυχώς αυτή η γαμημένη ευρωπαϊκή κοινωνία δείχνει αξιοσημείωτες αντιστάσεις. Θα ήθελα πολύ να δω να καταφέρνουν το μαγικό με την ελλάδα, ώντας ιδεολογικά και οικονομικά ηττημένοι, μέσα σε 3 βδομάδες, άντε σε 9 που θα έρθει ο σεπτέμβρης. Ίσως με μερικές αφίσες όπου ο τσίπρας θα πίνει το αίμα παρθένων με σάλτσα μπάρμπεκιου και ο δραγασάκης θα κάνει ηλεκτροσόκ σε πλούσιους να μας πουν που έχουν κρυμμένες τις λίρες, να καταφέρουν κάτι σε 1 με 2 χρόνια. Αλλά σε 9 εβδομάδες ο τσίπρας ούτε τη θράκα δεν θα έχει προλάβει να φτιάξει.

Καθαρτήριο

Όπως βλέπετε έχω κατέβει στην τρίτη πύλη της κολάσεως του παραλογισμού κι ακόμα δεν μπορώ να βρω ένα σενάριο που να είναι πιστευτό και να μπορεί να λειτουργήσει. Και τα σενάρια που έχω διαβάσει από τρίτους είναι ακόμα λιγότερο πιστευτά και στον αέρα. Ειλικρινά δώστε μου ένα σενάριο που να έχει μια λογική βάση και θα το βάλω στα πιθανά σενάρια, αλλά αρνούμαι να πορευθώ μ’ένα σενάριο καταστροφής που παρουσιάζεται μόνο ως μεταφυσική βεβαιότητα, τη στιγμή που η εναλλακτική που μου προσφέρεται είναι ακόμα περισσότερη γνώριμη βαρβαρότητα.

Η πραγματικότητα μπορεί να μας επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις, αλλά προσωπικά έχω αποφασίσει να συνεχίσω να τη ζω χωρίς να φοβάμαι πως θα πέσει ένα μετεωρίτης στο κεφάλι μου. Όχι επειδή δεν είναι πιθανό να συμβεί, αλλά επειδή όλα τα στοιχεία μου λένε πως μάλλον δεν θα συμβεί στο δικό μου προσδόκιμο ζωής και προτιμώ να ασχοληθώ με εκείνο το airbus που έχει περάσει την ταράτσα μου για αεροδιάδρομο και προσπαθεί να προσγειωθεί. Το βλέπουμε όλοι, μόνο που ο σαμαράς του κουνάει το μαντίλι λέγοντας πως ήρθε επιτέλους η ευρωπαϊκή βοήθεια.

πηγή: techie