με διαφορά ήθους....

Η «επανάσταση» του ένστολου

Βυθούλκας Διονύσης

Πριν από μερικές ημέρες ένας ισπανός πυροσβέστης στη Λα Κορούνια αρνήθηκε να εκτελέσει δικαστική εντολή και να κόψει την αλυσίδα στην πόρτα του σπιτιού μιας 85χρονης, που επρόκειτο να της γίνει έξωση γιατί η σύνταξη δεν της έφτανε για να πληρώσει το νοίκι.

Ο πυροσβέστης, υπό τους ήχους των επευφημιών των γειτόνων και των ακτιβιστών που είχαν συγκεντρωθεί μπροστά στο σπίτι, διαδηλώνοντας κατά των εξώσεων, αποχώρησε λέγοντας πως αρνείται να συμμετάσχει σ' αυτή τη διαδικασία και να βγάλει την ηλικιωμένη γυναίκα από το σπίτι της.

Η ενέργειά του αυτή του «κόστισε» την εργασία του και στην Ισπανία έχει ξεκινήσει εκστρατεία συλλογής υπογραφών πολιτών,  που ζητούν από τις Αρχές την επαναπρόσληψή του.

Πέρυσι, πάλι στην Ισπανία, άλλοι πυροσβέστες είχαν βγει, στην κυριολεξία, από τα ρούχα τους, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τις αβάσταχτες περικοπές.

Αλλά και στη Γερμανία είδαν το φως της δημοσιότητας το 2012 φωτογραφίες από την περιοχή της Φρανκφούρτης, όπου οι λεζάντες έγραφαν: γερμανοί αστυνομικοί των ΜΑΤ πέταξαν τα κράνη τους και ενώθηκαν με τους διαδηλωτές, περπατώντας μαζί τους στο δρόμους της πόλης ειρηνικά.

Οι ιστορίες αποκαλύπτουν το άλλο πρόσωπο των ενστόλων που υπηρετούν στα Σώματα Ασφαλείας. Αυτών που έχουν τα ίδια προβλήματα με όλους τους άλλους, αλλά σπανίως και μόνον κατ' εξαίρεση, σε στιγμές οριακές, τα εκδηλώνουν.  

Το ερώτημα είναι εάν θα συνέβαινε κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα της κρίσης. Και εδώ οι μισθοί των ενστόλων στα Σώματα Ασφαλείας έχουν συρρικνωθεί δραματικά. Και εδώ, όποτε υπάρχει συλλαλητήριο στο Σύνταγμα, οι διαδηλωτές φωνάζουν στα ΜΑΤ: «Αφήστε τα κράνη, τα γκλομπ και τις ασπίδες. Ενωθείτε μαζί μας. Τα ίδια προβλήματα έχουμε. Δεν είμαστε απέναντι».

Αλλά μέχρι σήμερα στην Ελλάδα ουδείς εκ των αποδεκτών της πρό(σ)κλησης αντιδρά. Παραμένει ανέκφραστος στη θέση του. Και εάν δοθεί εντολή για «εκκένωση» της περιοχής - ακόμη και αν δεν έχουν εκδηλωθεί επεισόδια - την εκτελεί κατά γράμμα, συχνά και καθ΄ υπέρβαση.

Δεν ξέρω αν θα δούμε ποτέ έναν ένστολο να «επαναστατεί» εν ώρα υπηρεσίας στην Ελλάδα. Έχω μιλήσει με πολλούς και μου έχουν εκφράσει την δυσφορία τους. Ναι, κι αυτοί «δεν τα βγάζουν πέρα» με το νέο μισθολόγιο. Αλλά, όπως σπεύδουν να συμπληρώσουν: «όσα χρήματα κι αν παίρνουμε, οφείλουμε να υπακούμε και να εκτελούμε τις εντολές των ανωτέρων μας».

Φαντάζομαι ότι το ίδιο λένε και οι συνάδελφοί τους στην Ισπανία και στην Γερμανία. Κι εκείνοι εντολές εκτελούν και σε εντολές υπακούν. Μόνον που κάποτε θυμούνται και την άλλη τους υπόσταση, του εργαζόμενου. Και τότε δεν έχουν κανένα ταμπού, όπως αποδεικνύεται, να ενωθούν με ακτιβιστές ή διαδηλωτές, ακόμη κι αν γνωρίζουν ότι διακινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους.

Στην Ελλάδα οι ένστολοι διαμαρτύρονται μεν για την κατάστασή τους, αλλά ουδείς φαίνεται διατεθειμένος να αναλάβει ένα τέτοιο ρίσκο. Άλλοι περιμένουν πότε θα συνταξιοδοτηθούν, πολλοί κάνουν ατύπως και αθόρυβα και δεύτερη δουλειά για να ζήσουν αξιοπρεπώς τις οικογένειές τους και κάποιοι... - αφήστε το καλύτερα.

Ιδού η Ρόδος, λοιπόν.

πηγή: tovima