ποιανής τη δύναμη?!..

δεν δέρνει γυναίκες (και μετά κρύβεται) μόνο... 

σκέφτεται κιόλας!..

Ο Κασιδιάρης και «η δύναμη της σκέψης του».

Της Μαρίνας Βήχου

04 Οκτ 2013

Δεν ξέρω τους ακριβείς λόγους που ανακριτής και Εισαγγελέας έκριναν ότι ο Κασιδιάρης δεν πρέπει να προφυλακιστεί. Πιστεύω όμως πως όποιος είδε την χθεσινοβραδινή εμφάνιση του με την Φυρερίνα στην ιντερνετική εκπομπή της ΧΑ δεν έχει πλέον καμιά αμφιβολία. Ο άνθρωπος θα έπρεπε προ πολλού να βρίσκεται στο Δαφνί και το πιθανότερο είναι εκεί τελικά να καταλήξει.

 

Στο μέσο περίπου της εκπομπής και αφού μαζί με τη Φυρερίνα "ανέλυσαν" τα περί της "πρωτοφανούς σκευωρίας στην ελληνική ιστορία" κατά του "νόμιμου πολιτικού κόμματος" τους , άρχισε ο Κασιδιάρης τα συγνώμη για την συμπεριφορά του μετά την αποφυλάκιση του. Και εκεί κανείς παρακολουθεί ένα λόγο, που μόνο με τρικυμιά εν κρανίω μοιάζει. Πρώτα ζητάει συγνώμη και συμφωνεί μαζί του και η Ζαρούλια ότι "παραφέρθηκε" . Στη συνέχεια αρχίζει τις δικαιολογίες....άνθρωπος είμαι κι εγώ, μετά από όσα είχα υποστεί..., για τον κάμεραμαν ισχυρίζεται ότι κι εκείνος τον δικαιολόγησε σε δημόσια τοποθέτηση του για όσα είχε τραβήξει και φθάνουμε στο κλου, όπου υποστηρίζει ότι τον φωτορεπόρτερ δεν τον κλώτσησε αλλά εκείνος στραβοπάτησε από τη δύναμη της σκέψης του, που του την μετέδωσε...Μάλιστα η Ζαρούλια προσθέτει ότι "με τόσα καλώδια γύρω τους και έτσι όπως έτρεχαν φυσικό ήταν να σκοντάψουν "και ο Κασιδιάρης συμπληρώνει "κι εσύ όμως Ελένη παραφέρθηκες και χειρότερα από μένα" και αρχίζει να κακαρίζει...

Αν δεν θεωρηθεί γραφικό- και πιστεύω ότι δεν πρέπει να το δούμε έτσι - αγγίζει τα όρια της ψυχασθένειας. Η συγγένεια του ναζισμού με την ψυχασθένεια έχει προ πολλού αναπτυχθεί από ειδικούς μετά τα εγκλήματα τα των Ναζί στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένας εξ αυτών ο Βίλχελμ Ράιχ στο βιβλίο του "Η μαζική ψυχολογία του Φασισμού" αναλύει διεξοδικά πως ένας μέσος άνθρωπος μπορεί να μετατραπεί σε φασίστα. Μεταξύ άλλων δε αναφέρει δύο παράγοντες : την αναζήτηση "σωτήρα- τιμωρού" σε δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που βιώνει και την άρνηση ανάληψης των ευθυνών, που συνεπάγεται η έννοια της ελευθερίας. Επισημαίνει δε πόσο εσωτερικά ανελεύθεροι είναι όσοι γοητεύονται από τον φασισμό.

Παρακολουθώντας τη χθεσινή στιχομυθία Κασιδιάρη- Ζαρούλιας για το πως πρέπει να συμπεριφέρονται δημόσια κατάλαβα πόσο βαθειά διχασμένοι είναι τέτοιοι άνθρωποι και πόσο επικίνδυνοι. Για τα μάτια του κόσμου ζητούν συγνώμη, στη συνέχεια επιχειρούν να δικαιολογηθούν ότι έδρασαν εν βρασμώ ψυχής , μετά έρχεται "η δύναμη της σκέψης" του Κασιδιάρη ως από μηχανής Θεός να "τιμωρήσει" τον ενοχλητικό φωτορεπόρτερ και στο τέλος τα χάχανα με την Ζαρούλια, που θυμίζουν συμπεριφορά σχολιαρόπαιδων, του στυλ "άντε πάλι του τη φέραμε του χαζομαλάκα του δάσκαλου", εν προκειμένω του μαλάκα που μας ακούει.

Οι άνθρωποι αυτοί είναι τελικά πιο επικίνδυνοι από όσο φανταζόμαστε, επειδή ακριβώς δεν έχουν καμιά αναστολή, καμιά αίσθηση ενοχής. Ζουν σε ένα πρωτόγονο στάδιο κοινωνικοποίησης, όπου δεν έχουν τεθεί τα όρια στη συμπεριφορά των ανθρώπων και λειτουργούν μόνο τα ένστικτα. Αν το ένστικτο αυτού που ο φασίστας θεωρεί επιβίωση κατά την υποκειμενική του εκτίμηση του υποδεικνύει ότι κινδυνεύει, τότε δεν υπάρχει εκ μέρους του ενδοιασμός, θα αμυνθεί με ότι έχει πρόσφορο, λέγοντας ψέματα, μαχαιρώνοντας, σκοτώνοντας και στη συνέχεια δεν θα αναλάβει καμιά ευθύνη των πράξεων του, σαν να μην τις έκανε ο ίδιος.

Είναι η σύγκρουση ανάμεσα στον πολιτισμό και την βαρβαρότητα .Τον ναζισμό και τον φασισμό τρέφει η βαρβαρότητα, γι αυτό και την καλλιεργούν. Το ζήτημα είναι πως αντιστεκόμαστε οι υπόλοιποι και πως υπερασπιζόμαστε τον πολιτισμό; Όχι πάντως με Μνημόνια...και τη θεωρία ότι όποιος διαφωνεί μαζί μας είναι ακραίος...

πηγή: tvxs