..είναι επειδή δεν γελάσαμε αρκετά.

Εγώ είμαι άθεος, αλλά αν θελήσω να σκεφτώ τον Θεό, τον φαντάζομαι μονάχα με έναν τρόπο: βυθισμένο σε ένα ομηρικό, συμπαντικό γέλιο.

Και μου άρεσε πολύ εκείνη η φράση που πριν μερικές δεκαετίες έβρισκες συχνά γραμμένη στους τοίχους: "Ένα γέλιο θα σας θάψει". 

Μια πρόσκληση να διώξουμε τη θλιβερή πολιτική τάξη λοιδορώντας την. 

Αν τελικά αυτό δεν έγινε, είναι επειδή δεν γελάσαμε αρκετά. 

Και με τον σωστό τρόπο, με τις αναγκαίες δόσεις διαύγειας και σκληρότητας.

Η εξουσία, είτε θρησκευτική είτε πολιτική είναι, δεν γελάει ποτέ. 

Όσο πιο απόλυτο, πιο δικτατορικό είναι ένα σύστημα, τόσο πιο θλιβερά και σκυθρωπά γίνονται όλα γύρω του. 

Να λοιπόν, που αν ένα γέλιο εκραγεί εκεί μέσα, το κάνει με τη βία μιας βόμβας, κάνοντας συντρίμμια όλο το μηχανισμό του τρόμου και απελευθερώνοντας τον άνθρωπο από το φόβο.

Δεν είναι τυχαίο που όταν γεννιέται ένα παιδί, όποιος βρίσκεται δίπλα του αμέσως το κοιτάζει, του χαμογελάει, του κάνει μορφασμούς...

Κι εκείνο στην αρχή σε κοιτάζει έκπληκτο, αποσβολωμένο, ύστερα όμως σου απαντάει και σχηματίζει με το μικρό του στόμα ένα χαμόγελο. 

Είναι η πρώτη ένδειξη ευφυΐας.

Dario Fo  "Ο κόσμος μου" συζήτηση με τη Τζουζεπίνα Μανίν
Μετάφραση Ανταίος Χρυσοστομίδης
Εκδόσεις Καστανιώτη (σελ. 92)

πηγή: ένα σημάδι στο διάστημα