Χωρίς "φύλλο συκής"

Η αναμφισβήτητα επαχθής για όλους νέα δανειακή σύμβαση έρχεται να αντικαταστήσει το πρώτο μνημόνιο, το οποίο δεν υλοποιήθηκε γι αυτό και απέτυχε. Επί δύο χρόνια  η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ –από το Μάιο του 2010 μέχρι το σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου– επέλεξε συνειδητά τον εύκολο δρόμο: να επιβάλλει όλες τις οριζόντιες περικοπές κατά μισθωτών και συνταξιούχων, να επιβαρύνει με φόρους φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις και να αποφύγει με θαυμαστή εφευρετικότητα να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που θίγουν τον σκληρό πυρήνα του πελατειακού κράτους και τα ποικιλόμορφα προνόμια. Τις μεταρρυθμίσεις που εδώ και δεκαετίες επισημαίνονται από όλους ως αναγκαίες για τη λειτουργία μιας σύγχρονης οικονομίας και κοινωνίας.

Η διατήρηση όλων των παθογενειών του κράτους και της οικονομίας και η ανύπαρκτη πρόοδος στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις διέλυσε την εναπομείνασα αξιοπιστία μας, εξαγρίωσε τους ευρωπαίους εταίρους μας και ανατροφοδότησε την κρίση. Κι έτσι φτάσαμε στη νέα δανειακή σύμβαση, η οποία εκτός των περικοπών περιλαμβάνει (ξανά) το σύνολο των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων.

Η εξάλειψη της φοροδιαφυγής, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, η απλοποίηση της φορολογικής νομοθεσίας, η μείωση της γραφειοκρατίας, η κατάργηση των προνομίων, η αύξηση της παραγωγικότητας, η ταχύτητα απονομής της δικαιοσύνης, ο περιορισμός της σπατάλης και της κλοπής στο σύστημα υγείας, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, οι αποκρατικοποιήσεις και πολλά άλλα πρέπει να προχωρήσουν άμεσα.

Η νέα δανειακή σύμβαση ψηφίστηκε. Υπήρξε σημαντικός αριθμός βουλευτών που είτε καταψήφισε, είτε απείχε της ψηφοφορίας. Το πολιτικό κόστος το πήραν οι 199 βουλευτές που υπερψήφισαν τη σύμβαση. Όμως, τα “φύλλα συκής” τελειώνουν εδώ!

Ο βερμπαλισμός της δήθεν “σκληρότερης διαπραγμάτευσης” δεν έχει πια κανένα νόημα και η δολερή ρητορική υπέρ της χρεοκοπίας και της δραχμής, επίσης. Η νέα διαχωριστική γραμμή που θα επιχειρήσουν κάποιοι να επιβάλλουν και να συντηρήσουν μεταξύ “μνημονιακών-αντιμνημονιακών” είναι πλαστή, επιβλαβής και απολύτως αποπροσανατολιστική. Μόνος της σκοπός είναι να εγκλωβιστεί η δημόσια συζήτηση στη διχαστική διαμάχη υπέρ ή κατά της νέας δανειακής σύμβασης και να αποφευχθεί η πραγματική συζήτηση για τις ριζικές αλλαγές που χρειάζονται για να εκσυγχρονιστεί η Ελλάδα.

Τώρα είμαστε μόνοι μας. Κερδήθηκε χρόνος, έστω ακριβοπληρωμένος. Τους επόμενους μήνες θα εφαρμοστούν όσα ψηφίστηκαν. Όσο πιο γρήγορα γίνουν οι αλλαγές, όσο πιο γρήγορα διορθωθούν τα κακώς κείμενα, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να βγούμε από την κρίση με λιγότερες απώλειες. Το πραγματικό ερώτημα λοιπόν είναι: είσαι υπέρ ή κατά των μεταρρυθμίσεων;

Κι εδώ θα φανεί πόσο μετράει ο καθένας πολιτικός, το κάθε κόμμα: θα επιχειρηματολογεί και θα ψηφίζει υπέρ των μεταρρυθμίσεων ή όχι; Θα μοχθεί για να προχωρήσουν ταχύτερα οι αναγκαίες δομικές αλλαγές ή όχι; Θα τοποθετείται συγκεκριμένα και αναλυτικά επί της ουσίας των αλλαγών ή όχι;

Αυτές είναι οι ερωτήσεις που τα μέσα ενημέρωσης και όλοι μας πρέπει να κάνουμε εφεξής. Κι εδώ θα φανεί πεντακάθαρα ποιές πολιτικές δυνάμεις και ποιά πρόσωπα ενδιαφέρονται πραγματικά και ποιά βολεύονται στις γενικόλογες λαϊκιστικές ρητορείες. Εδώ θα φανεί ποιοί δημοσιογράφοι, ποιά μέσα ενημέρωσης αποσκοπούν στην αληθινή ενημέρωση και ποιοί επενδύουν στη σύγχυση.

Τέλος, εδώ θα φανεί πως κι εμείς –οι πολίτες– αξιοποιούμε τη δύναμη που έχουμε: με το να ασκούμε αφόρητη πίεση προς όλους να πάνε τα πράγματα μπροστά ή με το να υποκύπτουμε σε ψευτοδιλήμματα και καταστροφικούς διχασμούς.

Γιώργος Φλέσσας (g.flessas@gmail.com)