γκελ στον πάτο

χιουμωρειστηκύ γρωθιά στο καταιστοιμαίνω

στάνταρ μέϊντ ιν πακιστάν

"αναπτυξιακός" εθελοντισμός

εργασιακός μεσαίωνας (και βγάλε..)

εσύ Όλγα μας, μια χαρά τα λες..

ο άγιος βασίλης είναι σαν την ανάπτυξη

bye buy

Αντισώματα

November 26, 2013

Γιάννης Μακριδάκης

 

Στον πλανήτη ενδημεί μια ασθένεια που λέγεται Καταναλωτισμός, μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, βρίσκεται σε έξαρση και γιγαντώνεται ολοένα σε αυτή την ιστορική περίοδο που διανύει η ανθρωπότητα, απειλώντας να απομυζήσει το οικοσύστημα και να αφανίσει κάθε άλλο είδος ζωής. Η ασθένεια δρα εκφυλιστικά στον φορέα της, τον αποκόπτει από τον φυσικό οργανισμό του, από το φυσικό του περίβλημα και τον ματαλλάσσει πολύ γρήγορα σε αριθμημένο άτομο μέλος στρατού καταναλωτών, που ζει φρουρούμενο, χειραγωγημένο και προγραμματισμένο να καταστήσει εμπόρευμα μέχρι και τον φυσικό εαυτό του.

Βασικά συμπτώματα της ασθένειας: Η αλόγιστη κατανάλωση φυσικών πόρων, η καλλιέργεια της μη ευθύνης για οτιδήποτε βρίσκεται εκτός ιδιοκτησίας του ατόμου, η παραγωγή απορριμμάτων (υλικών, ψυχικών και πνευματικών).

Οι χαοτικές δυνάμεις και δυναμικές όμως που κρατούν εδώ και χιλιάδες χρόνια την φύση σε ισορροπία, δημιουργούν αντισώματα στην ανθρωπότητα, τα οποία δεν είναι άλλα από τους ανθρώπους που αντιστέκονται, που δεν συμβιβάζονται, που αμφισβητούν, που αγωνίζονται, που ρίχνουν σπόρους στην κοινωνία με τον λόγο και τις πράξεις τους και που τελικά εξισορροπούν το σύστημα αλλάζοντας το τοπίο.

Τα αντισώματα, τα οποία αυξάνονται με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου όπως οι σπόροι, είναι προγραμματισμένα και προορισμένα από τη Φύση (τους) να πετύχουν τον στόχο της προαιώνιας ισορροπίας του οικοσυστήματος, περιορίζοντας την εξάπλωση και τη δράση της ασθένειας.

Και θα πετύχουν. Διότι, εκτός από τους κατασκευασμένους διάτρητους συστημικούς νόμους της ασθένειας, υπάρχουν και οι αυθύπαρκτοι απαράβατοι και απαραβίαστοι φυσικοί Νόμοι που φέρουν σοφία αιώνων. Κι αυτούς είναι ανήμποροι να τους υπερνικήσουν τα συστημικά άτομα, όσο χρήμα και αν κατέχουν. Υποτάσσονται ο ένας μετά τον άλλον και πέφτουν έντρομοι και απογοητευμένοι διότι σε όλην τους τη ζωή μπορεί να σκέφτονταν αλλά στο τέλος νιώθουν.

πηγή: yiannismakridakis

μαλάκες στα κάρβουνα

αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ reloaded

η κρίση γεννάει ευκαιρίες

η ζωή είναι πολύ μικρή, για να μην αποθεώσεις το δήθεν

πλήρωνε και μη ερεύνα

επαναστάτης πομολάρος

γουάτ ις δις?

γουάτ ις δις?

δις ις ε ντράχμα

δις ις ε ντράχμα-δις ις ε ντράχμα

πόσο μου έλειψε-πόσο μου έλειψε

venceremolicious

ΕΞΕΓΕΡΣΗ

Στο μεγάλο κανάλι επικρατούσε αναβρασμός. Οι τεχνικοί το είχαν τούμπανο κι ο Τσίμας κρυφό καμάρι. Τα πράγματα δεν πάνε καλά, τα δάνεια δεν είναι αρκετά. Παρ' όλα αυτά, μέσα στο ζόφο της επαπειλούμενης χρεοκοπίας, κάποια μικρή σπίθα ελπίδας είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται. Οι τσακμακόπετρες, οι μπροστάρηδες, ήταν Ο Παύλος και η Όλγα. Οι παλιοί κομμουνιστές είχαν πείρα σε πολιτικό αγώνα, είχαν θέληση, είχαν το νόου χάου της διεκδίκησης.

Στο κεντρικό στούντιο, εκεί που άλλοτε αλώνιζε ο Λιάγκας με την Σκορδά ως πρωινατζήδες, τώρα τα ίδια πρόσωπα έμοιαζαν αλλιώτικα, λουσμένα με ένα φως απόκοσμο, το φως του ανθρώπου που παλεύει για το ψωμί του και το ψωμί του συντρόφου του. Η Φαίη κρατούσε κι ένα κόκκινο γαρύφαλλο, ενώ με το άλλο χέρι κρατούσε το μπράτσο του Γιώργου, τρυφερά, μα και αποφασιστικά.

Δίπλα τους ο Γιώργος ο Οικονομέας, ο Δημήτρης ο Καμπουράκης, η Μαρία η Σπυράκη και τόσοι άλλοι γνωστοί δημοσιογράφοι, αλλά και άσημοι βοηθοί ηλεκτρολόγου. Όλοι ήταν ένα, ο καθένας ήταν όλοι.

Στο κρεβάτι του φυσικοθεραπευτή, εκεί που κάποτε γίνονταν οι επιδείξεις αποτρίχωσης με μοντέλα στα τέσσερα, είχε ανέβει και στεκόταν ευθυτενής και ήρεμος ο Παύλος, ο αμετανόητος τριτοδιεθνιστής. Χωρίς οργή, με ήρεμη αποφασιστικότητα στράφηκε στους λειτουργούς της ενημέρωσης:

- Σύντροφοι, τα ψέματα τελείωσαν, τις μεζονέτες μάς τις κατέσχεσαν, τα τζιπ τα πουλήσαμε για τρία χιλιάρικα, τις οφ σορ τις κυνηγάει αμείλικτα ο πουσταράς ο Τόμπσεν. Αλλά κι εσείς, συντρόφια μου, φτωχέ τεχνικέ, καθημαγμένε μπούμαν, χωρίς δουλειά σε λίγο, χωρίς πετρέλαιο στο καλοριφέρ, χωρίς λεφτά για το μπακαλορεά του παιδιού ή το νοίκι του φοιτητή στην Κοζάνη, μην σκύβετε το κεφάλι. Υπάρχει λύση. Όσο υπάρχει η γροθιά του εργαζόμενου λαού υψωμένη, ας τρέμουν οι εξυγιαντές του καπιταλισμού. Δεν πουλήσαμε τις αριστερές μας ιδέες, για να τσαλαπατάει τώρα την οδυνηρή αυτή θυσία μας ο κάθε τυχάρπαστος τροϊκανός.

- Έτσιιιιι!!!!

Μία ουρανομήκης κραυγή διέκοψε τον αναψοκοκκινισμένο μυστακοφόρο άνδρα, την ντροπή του "Ριζοσπάστη", που συγκινημένος κατέβηκε κι έγινε ένα με τους συντρόφους του.

Στο κρεβάτι, στο βήμα, ούτως ειπείν, βρισκόταν ήδη η χαρά της ΚΝΕ του '73 και του Βαν Κληφ του '13. Η Όλγα ήταν σύντομη σαν κεραυνός:

- Όλοι στον Σκάι. Εκεί μας περιμένει ο καπετάν Τράγκας.

Με μια άγρια πολεμική-ταξική κραυγή οι υπάλληλοι του Ψυχάρη, του Βαρδινογιάννη, του Μπόμπολα κινήσαν για το Φάληρο πεζή. Αυτό το κανάλι κανείς δε θα το πάρει από τ' αφεντικά μας, έλεγαν ο ένας στον άλλο. Στο κινητό ο Παύλος φώναζε για ν' ακουστεί μέσα στο πανδαιμόνιο: "Ναι, Σταύρο, όλα θα πάνε καλά".

Πόσο αδυσώπητος ο ενδοαστικός πόλεμος.

πηγή: sleepingvillage

ξεδιάντροποι αλαζόνες

[.....]

Η ηθική είναι μια έννοια τόσο φθαρμένη από την ανάλυση και τον σχετικισμό που έχει υποστεί διαχρονικά ώστε πλέον ακούγεται σαν θέμα κουραστικής διάλεξης σε νυσταλέα αμφιθέατρα της φιλοσοφικής, ή καταγγελτική κατήχηση από ιερωμένο που εξοργίζεται άδικα με την εκ φύσεως ατελή ανθρώπινη φύση και το ιδιοτελές των ενστίκτων της.

Η ηθική όμως δεν είναι ούτε για γέλια, ούτε για χασμουρητά. Είναι επιτακτική ανάγκη να είναι προσδιορισμένη η ηθική φιλοσοφία μιας κοινωνίας που θέλει να επιβιώσει.

Όποια κοινωνία δεν οριοθετεί εαυτόν βάσει σαφών ηθικών κανόνων, που σέβονται την δικαιοσύνη, την αξιοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, πολύ σύντομα γλιστράει σε καταστάσεις που αφήνουν ανεξίτηλα τραύματα, ακόμα και εξαφανίζουν έθνη και πολιτισμούς. Έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν.

Στην Ελλάδα σήμερα έχουν πάψει να τηρούνται ακόμα και τα πιο ισχνά προσχήματα ηθικής συνείδησης. Παραθέτω δυο παραδείγματα σκανδαλώδους ηθικής πρόκλησης σταχυολογημένα μόνο από την τελευταία εβδομάδα.

Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας κος. Ταμήλος δηλώνει ατάραχος και αυτολεξεί, σε τηλεοπτική εμφάνιση, πως «το να καθαρίζει μετανάστες η Χρυσή Αυγή βόλευε την Νέα Δημοκρατία επειδή έτσι αντιμετωπίζονταν το μεταναστευτικό χωρίς να παίρνει κάποια επίσημη ευθύνη η Κυβέρνηση και η Ελληνική Αστυνομία».

Εν ολίγοις, ο κος Ταμήλος, βουλευτής της Ν.Δ., επαναλαμβάνω, ξεστομίζει, ανερυθρίαστα, πως το Ελληνικό κράτος προσλαμβάνει, συνεργάζεται ή απλά ανέχεται δολοφόνους, τραμπούκους, και καθάρματα που έχουν συνείδηση σμέρνας, προκειμένου να διαχειριστεί μια ανθρωπιστική κρίση.

Κανένας εισαγγελέας δεν φαίνεται να ταράζεται από την επίσημη καταγγελία που εκστομίζει κάποιος που προφανώς μιλάει μετά λόγου γνώσεως, αφού πρόκειται για στέλεχος της παράταξης που ο ίδιος κατηγορεί για ηθική συναυτουργία δολοφονιών αθώων ανθρώπων, και μάλιστα ένα στέλεχος που έχει καθαγιαστεί με τα καλύτερα λόγια από τον ίδιο τον κο. Αντώνη Σαμαρά.

Αίφνης, νομιμοποιείται ως κανονική και γενικά αποδεκτή η πραγματικότητα του να ακούγονται στο Μαξίμου ατάκες του τύπου «καλά κάνουν και τους ξεκοιλιάζουν τους βρομιάρηδες οι δικοί μας, να μην λερώνουμε και τα χέρια μας».

Αίφνης, καθιερώνεται ως φυσιολογικό και δεδομένο τό ότι στην κορυφή της εξουσίας βρίσκονται άνθρωποι που κυβερνούν εκμεταλλευόμενοι την εγκληματική δράση Ναζιστικών συμμοριών.

Αίφνης, οι χειρότερες υποψίες όλων μας επαληθεύονται.

Σε άλλη τηλεοπτική εμφάνιση, ο άνθρωπος που προσωποποιεί την παράνοια και διαστροφή της σύγχρονης Ελλάδας, ο πρώην τηλεπωλητής και νυν Υπουργός Υγείας, που πληρώνεται από το δημόσιο αλλά εξυπηρετεί, καθ' ομολογίαν του, ιδιωτικά συμφέροντα, ο αχαρακτήριστος και λίαν επικίνδυνος Σπυρίδων Γεωργιάδης, αρνείται να κάνει διάλογο με τον έγκριτο νευροχειρούργο κο. Π. Παπανικολάου, έναν επιστήμονα που εργάζεται για την σωτηρία του συνανθρώπων του ενώ το κράτος του χρωστάει δεδουλευμένα ενός χρόνου και αρνείται να του καταβάλει υπερωρίες και εφημερίες. Ο τουλάχιστον παιδαριώδης κος Γεωργιάδης δεν διστάζει να επικαλεστεί τον πολιτικό χώρο στον οποίο ανήκει ο γιατρός ως δικαιολογία για να τον περιφρονήσει, ενώ οι τηλεθεατές γνωρίζουν πως ο πραγματικός λόγος που αρνείται να απαντήσει στον κο Παπανικολάου είναι επειδή ο τελευταίος επιμένει να μιλάει, με στοιχεία, περί των άθλιων συνθηκών που επικρατούν στα δημόσια νοσοκομεία.

Ο ανεκδιήγητος κος Γεωργιάδης προφανώς αγνοεί ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να αρνηθεί, ούτε τυπικά, αφού είναι δημόσιος υπάλληλος σε στιγμή δημόσιου διαλόγου και άρα έχει καθήκον να απαντά με τον ίδιο σεβασμό που εισπράττει τον μισθό και τα προνόμια της θέσης του, σε οποιονδήποτε πολίτη, και δη σε έναν γιατρό που αγωνίζεται υπέρ και πέραν του καθήκοντος.

Το ότι ένας Υπουργός απαξιώνει τον συνομιλητή του, έναν έγκριτο και αξιοσέβαστο πολίτη που σώνει ζωές σχεδόν αμισθί, επί καθημερινής βάσης, επειδή αυτός ανήκει σε μη αρεστό πολιτικό χώρο είναι μια δικαιολογία κάποιου που πάσχει από βασικές ικανότητες κοινωνικότητας, για να μην μιλήσουμε για την αδυναμία του κου Γεωργιάδη να συνειδητοποιήσει, επιτέλους, πως όποιο αξίωμα και αν κατέχει, η φρασεολογία επιπέδου «δεν σου μιλάω εσένα επειδή είσαι κομμουνιστής» μαρτυρά μια συμπεριφορά περισσότερο ταιριαστή σε μουτρωμένο ανήλικο και όχι σε δημόσιο λειτουργό.

Είναι αρκετά σημαίνοντα αυτά τα δύο απίστευτα παραδείγματα, αφενός αλαζονείας που μαρτυρά αυταρχισμό νηπίου και αφετέρου ξεδιάντροπης ομολογίας περί εκμετάλλευσης της δράσης δολοφονικών συμμοριών, ώστε να συμπεράνει κανείς πως η ηθική πυξίδα της Ελληνικής συγκυβέρνησης έχει χάσει κάθε αξιοπιστία, και το ναυάγιο είναι αναπόφευκτο.

[...]

 

ολόκληρο το άρθρο του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου, εδώ.

ωραίος ως σέλιν

υπόθετα με γεύση βερίκοκου

Τα υπόθετα του Άδωνι

Νοεμβρίου 21, 2013

Του Κώστα Βαξεβάνη

Θα μπορούσε κάποιος χαριτολογώντας να πει πως ο Άδωνις Γεωργιάδης, πέρα από κάθε αμφισβήτηση, είναι ο βασικότερος αβανταδόρος της φαρμακοβιομηχανίας, αφού σε λίγο καιρό, αν συνεχίσει την πολιτική του, γιατροί, νοσηλευτές, παραΪατρικό προσωπικό και σίγουρα ασθενείς, θα πρέπει να πάρουν χάπια για να τον αντέξουν. Αλλά και να μην έχεις σχέση με όλα αυτά, αρκεί να τον ακούσεις σε κάποια από τις δεκάδες τηλεοπτικές του εμφανίσεις, για να αποκτήσεις σχέση με σκευάσματα, τουλάχιστον αυτά που αφορούν την πίεση.

Αλλά ας αφήσουμε τα χαριτολογήματα και ας πάμε στην ουσία. Ο υπουργός Υγείας (ναι είναι υπουργός και μάλιστα Υγείας, δεν είναι απλώς «Άδωνις»), ανήγγειλε πως θα κάνει πιο φτηνά 6.000 φάρμακα. Όποιος διαφώνησε μαζί του, δέχθηκε την επίθεση ότι δεν θέλει φτηνό φάρμακο για το λαό, αλλά εξυπηρετεί συμφέροντα φαρμακοβιομηχανιών. Είναι όμως η φτήνια του κυρίου Γεωργιάδη, χτύπημα στα συμφέροντα;

Όσοι σχετίζονται με τη δημοσιογραφική πιάτσα θυμούνται εκείνο το παλιό κόλπο, όταν η Αστυνομία έβρισκε πλοίο με 300 κιλά χασίς. Υποψιαζόμασταν όλοι πως κάποιος το είχε καρφώσει για να έχει η Αστυνομία την επιτυχία της, όσο από πίσω πέρναγε άλλο πλοίο με 5 τόννους κόκα. Έτσι ακριβώς κάνει ο Άδωνις Γεωργιάδης. Εμφανίζει την επιτυχία του «φτηνού φαρμάκου» την ώρα που περνά το πλοίο με χρήμα για τις πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες.

Ας δούμε τα πράγματα συγκεκριμένα. Ο Άδωνις Γεωργιάδης δεν φτηναίνει όλα τα φάρμακα, αλλά τα εκτός πατέντας και τα γενόσημα. Τα ακριβά φάρμακα τα οποία παράγουν οι πολυεθνικές δεν τα αγγίζει. Αντιθέτως, ανεβάζει την συμμετοχή του ασφαλισμένου σε αυτά.

Αν γίνει πιο φτηνό το γενόσημο για παράδειγμα, αυτό πρακτικά σημαίνει πως δεν θα μπορεί να παράξει καμιά από τις ελληνικές βιομηχανίες, γιατί δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική του φτηνού γενόσημου που παράγεται στο Μπαγκλαντές και το Πακιστάν και που δεν πληροί τους κανόνες ασφαλείας. Έτσι, ή τα φάρμακα που έχουν φτηνύνει δεν θα παραχθούν καθόλου, άρα θα παίρνουμε μόνο τα ακριβά, ή θα καταναλώνουμε αμφίβολο φάρμακο.

Το βασικό όμως είναι πως η Ελλάδα αποτελεί χώρα αναφοράς στο φάρμακο. Δηλαδή είναι από τις χώρες εκείνες που καθορίζουν την τιμή του φαρμάκου πανευρωπαϊκά, η οποία βγαίνει ως μέσος όρος των κατώτατων τιμών. Άρα το φάρμακο των πολυεθνικών, το οποίο θα παραμείνει ακριβό, σημαίνει κέρδη για τις πολυθενικές φαρμάκου και εκτός Ελλάδας. Συνεπώς, η προσφορά του Άδωνι Γεωργιάδη είναι ανεκτίμητη.

Μπαίνει επίσης ένα θέμα γενικότερο για τον Άδωνι Γεωργιάδη. Αφού η πολιτική του στον τομέα της Υγείας τον φέρνει αντιμέτωπο με το σύνολο των σχετιζόμενων με την Υγεία, από τον νοσοκόμο και τον ασθενή έως το γιατρό και ίσως τις ελληνικές εταιρείες φαρμάκου, τότε ποιος είναι αυτός που συμφωνεί με την πολιτική την οποία εφαρμόζει; Ποιος πρέπει να επικροτήσει την πολιτική ενός υπουργού Υγείας, αν όχι οι σχετιζόμενοι με την Υγεία;

Ως τώρα λοιπόν, όσα κάνει ο Άδωνις Γεωργιάδης στην Υγεία φαίνεται να ευνοούν ιδιωτικά νοσοκομεία και πολυεθνικές. Όχι τους ασθενείς που πεθαίνουν στα ράντζα, όχι τους γιατρούς που πεθαίνουν στην κούραση για να μην πεθαίνουν οι ασθενείς τους. Ας πεταχτεί ο τηλεϋπουργός ως τα αντικαρκινικά νοσοκομεία και ας πει αυτά περί συμφερόντων στους ανθρώπους που δεν έχουν τα φάρμακά τους. Ας το πει στους γονείς του παιδιού που πέθανε πριν κλείσει τα τρία του χρόνια, επειδή δεν πρόλαβε να χειρουργηθεί.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης χρησιμοποίησε για μια ακόμη φορά το βήμα της Βουλής όχι για να ασκήσει πολιτική ή να απαντήσει σε ερωτήσεις αλλά ως τηλεπαράθυρο. Κατηγόρησε την «Αυγή» και το «Κόκκινο», πως τον πολεμούν γιατί έχουν διαφήμιση φαρμακοβιομηχανίας. Ο Άδωνις κατά την προσφιλή του τακτική, χρησιμοποιεί μια αλήθεια για να χτίσει πάνω του ένα βολικό ψέμα. Είναι, για παράδειγμα, σαν να ισχυριστεί κάποιος πως η πρόσφατη επίσκεψή του στην Ισραηλινή Πρεσβεία που είναι ένα αληθινό γεγονός, έγινε για να πάρει 500.000 ευρώ προκειμένου να εξυπηρετήσει την ισραηλινή φαρμακοβιομηχανία. Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.

Η Ελλάδα πεθαίνει μεταφορικά και κυριολεκτικά και ανάμεσα σε όλα τα άλλα πρέπει να υποστεί τη θεραπεία ενός τύπου που χαράσσει πολιτική Υγείας σαν να πουλάει σίτες και βιβλία από τηλεοράσεως. Θεραπεία υπόθετου.

πηγή: το κουτί της Πανδώρας 

γενέθλια

ρετάρει

οι ερπύστριες είναι στο μυαλό μας

@Το Πανόραμα μιας Επταετίας (ΝΕΤ)

Η χούντα δεν ξεκίνησε το ‘67

21 Νοε, ’13

Pitsirikos

Πολλή συζήτηση γίνεται τα τελευταία χρόνια για την χούντα των συνταγματαρχών. Για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να αντιληφθώ, η δικτατορία του Παπαδόπουλου έχει μετατραπεί σε μέτρο σύγκρισης και «δημοκρατικότητας» για όλες τις κυβερνήσεις, ενώ η λέξη «χούντα» είναι στα στόματα όλων.

Βουλευτής της Χρυσής Αυγής αναρτά φωτογραφία του ηθοποιού Κώστα Βουτσά να τσουγκρίζει αυγό με τον δικτάτορα Παπαδόπουλο, για να απαντήσει στις κατηγορίες του Κώστα Βουτσά εναντίον της Χρυσής Αυγής.

Η στάση συγγραφέων, ποιητών, ηθοποιών, καλλιτεχνών αλλά και των απλών ανθρώπων –στην διάρκεια της χούντας- έχει συζητηθεί πολύ. Από την φωτογραφία του Μάνου Χατζιδάκι με τον Μακαρέζο μέχρι τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και την Βίκυ Μοσχολιού που τραγούδησαν τον ύμνο της «Επαναστάσεως». Από τον «πνευματικό κόσμο», μόνο η δήλωση του Γιώργου Σεφέρη ήταν ξεκάθαρη εναντίον της χούντας.

Γενικά, οι Έλληνες θέλουν την αντίσταση και την επανάσταση να τις κάνει ο άλλος. Αυτοί δεν καταδέχονται. Και τον κρίνουν μάλιστα για τον τρόπο που θα αντισταθεί.

Οι Έλληνες δεν είναι ικανοποιημένοι ούτε από αυτούς που έφυγαν στο εξωτερικό στην διάρκεια της δικτατορίας.

«Πήγαν στο Παρίσι για διακοπές και έλεγαν πως έκαναν αντίσταση». Έτσι λένε οι Έλληνες.

Τους ήθελαν να μην πάνε στο Παρίσι ή όπου αλλού, αλλά να κάτσουν εδώ και να υποστούν βασανιστήρια, ενώ οι Έλληνες θα ήταν αραχτοί στις πολυθρόνες και θα έβλεπαν τον «Άγνωστο Πόλεμο».

Πριν κρίνεις τον άλλον για την στάση του στην διάρκεια της δικτατορίας, πες μας τι έκανες εσύ στην διάρκεια της δικτατορίας.

Κι αν δεν είχες γεννηθεί τότε, πες μας τι έκανες μετά την χούντα. Κι αν πάλι και τότε δεν είχες γεννηθεί, πες μας τι κάνεις σήμερα.

Γιατί, αν σήμερα –που δεν κινδυνεύεις από βασανιστήρια και εξορία- είσαι αποκτηνωμένος πάνω σε έναν καναπέ, μπροστά σε μια τηλεόραση και νοιάζεσαι μόνο για την κωλάρα σου, δεν μου φαίνεται και πολύ πιθανό να είχες πάρει τα όπλα επί χούντας ή να έβαζες βόμβες. Άσε που εσύ την καταδικάζεις την βία…

Κοιτάξτε ποια είναι η στάση της πλειοψηφίας των Ελλήνων σήμερα και δεν είναι δύσκολο να αντιληφθείτε ποια θα ήταν η στάση τους απέναντι στη χούντα των συνταγματαρχών.

Κάποιοι λένε πως μια χούντα με τανκς θα δείξει ποιοι θα αντισταθούν και ποιοι θα συνεργαστούν με τη χούντα ή θα την αποδεχτούν.

Διαφωνώ. Δεν χρειάζονται τανκς. Η στάση απέναντι στο σημερινό καθεστώς δείχνει ποια θα ήταν η στάση του καθενός απέναντι στη χούντα.

Ούτως ή άλλως, τα τανκς είναι περιττά σήμερα. Την κάνει την δουλειά και η τηλεόραση.

Αν περιμένεις να βγουν τα τανκς στους δρόμους για να δείξεις ποιος είσαι, γιατί παρακαλάς σήμερα για μια θεσούλα στην Δημόσια Τηλεόραση; Κακομοίρη…

Χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω όλους όσοι δεν αντιστάθηκαν στην χούντα του Παπαδόπουλου, θα πρέπει να τους αναγνωρίσουμε πως υπήρχαν και τα χρόνια πριν από τη χούντα.

Τα χρόνια πριν από το ’67 δεν ήταν χρόνια δημοκρατίας.

Η χούντα δεν διαδέχτηκε ούτε διέκοψε μια δημοκρατία.

Η χούντα του Παπαδόπουλου συνέχισε ένα «έργο» που παιζόταν επί δεκαετίες στην Ελλάδα.

Το «έργο» περιλάμβανε διωγμούς, βασανιστήρια και εξορίες κομμουνιστών και δημοκρατών, πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, ξερονήσια, παρακράτος, νεοφασίστες, πολιτικές δολοφονίες, πολιτικές εκτροπές, εκλογές που ψήφιζαν και τα δέντρα, συνεχείς παρεμβάσεις της βασιλικής οικογένειας, και ένα σωρό άλλα τέτοια πράγματα που, συνήθως, δεν συμβαίνουν σε δημοκρατίες.

«Η χούντα δεν τελείωσε το ’73» λέει το σύνθημα των τελευταίων ετών.

Ναι αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η χούντα δεν ξεκίνησε το ’67.

Όποιος κατηγορεί με μένος αυτούς που δεν αντιστάθηκαν στη χούντα, ξεχνάει πως πολλοί από αυτούς είχαν περάσει πολλά εφιαλτικά χρόνια πριν από τη χούντα.

Πολλοί είχαν βασανιστεί, είχαν εξοριστεί, δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά, ενώ, αν αυτό δεν είχε συμβεί στους ίδιους, είχε συμβεί στους γονείς τους ή σε κάποιο μέλος της οικογένειάς τους -σε αυτή την κατηγορία ανήκει ο αγαπημένος Κώστας Βουτσάς-, οπότε όλη η οικογένεια βρισκόταν υπό συνεχή διωγμό.

Ο θείος μου ποτέ δεν ξέχασε πως το πρώτο ξύλο της ζωής του το έφαγε όταν ήταν 15 χρονών. Οι φασίστες μπήκαν στο σπίτι του στη Ζάκυνθο και τον σάπισαν στο ξύλο μπροστά στα μάτια της μάνας του. Ο θείος μου δεν είχε κάνει τίποτα. Το «αδίκημά» του ήταν ότι έμοιαζε πολύ με τον μεγαλύτερο αδελφό του που ήταν κομμουνιστής.

Ο θείος μου έφαγε πολύ ξύλο και στη συνέχεια, οπότε κάποια στιγμή αποφάσισε να γίνει κομμουνιστής για να το τρώει «δικαιολογημένα».

Κι αυτός ο άνθρωπος –που πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο και επέστρεψε, όπως χιλιάδες άλλοι, από την Αλβανία με τα πόδια-, έπρεπε να περιμένει να έρθει στην εξουσία ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1981, για να αναγνωριστεί η εθνική αντίσταση και να μην χαμηλώνει πια τα μάτια όταν συναντούσε στον δρόμο αυτούς που τον έκαναν μαύρο στο ξύλο. Και μπορεί ο θείος μου να ήταν ΚΚΕ και να μην ψήφισε ποτέ ΠΑΣΟΚ αλλά έλεγε «του το χρωστάω αυτό του Παπανδρέα». «Παπανδρέα» τον έλεγε τον Παπανδρέου.

Ο Γκορ Βιντάλ είχε γράψει πως δημοκρατία υπήρξε μόνο στην αρχαία Αθήνα και μόνο για μερικές δεκαετίες. Έτσι είναι.

Η χούντα του Παπαδόπουλου δεν είναι αρκετή για να βαφτίσουμε «δημοκρατία» αυτό που ακολούθησε μετά από το 1974 και αυτό που προηγήθηκε του 1967.

Ο αγώνας για δημοκρατία συνεχίζεται. Από λίγους. Πάντα έτσι ήταν.

(Πριν από δυο χρόνια, είχα γράψει για την κούραση των ανθρώπων. Το αφιερώνω σε αυτούς που έχουν την απαίτηση την επανάσταση να την κάνουν οι άλλοι. Είναι εύκολο να παίζεις με τις ζωές των άλλων:

“Πριν από χρόνια, ένα βράδυ, συζητούσα με έναν ηλικιωμένο κομμουνιστή. Ήξερα πολλά για τη ζωή του και γνώριζα πως είχε υπογράψει δήλωση «μετανοίας», αν και δεν μου το είχε πει ποτέ ο ίδιος.

Κάποια στιγμή, εκεί που τα πίναμε, γύρισε προς το μέρος μου και μου είπε χαμηλόφωνα: «Ξέρεις, εγώ υπέγραψα… Δεν άλλαξα. Όχι… Κουράστηκα… Ήθελα να δω τη γυναίκα μου και τον γιο μου. Ήθελα να δω τη μάνα μου». Έμοιαζε συντετριμμένος – δεν έμοιαζε, ήταν. «Κουράζονται κάποτε οι άνθρωποι» του είπα αμήχανα, αλλά συνέχισε: «Κάποιοι σύντροφοι δεν υπέγραψαν…». «Μπορεί να μην είχαν τόσο όμορφη γυναίκα όσο εσείς» του είπα και χαμογέλασε. Αμέσως μετά, άλλαξα την κουβέντα.

Κουράζονται οι άνθρωποι. Και –χωρίς να θέλω να αδικήσω ή να υποτιμήσω τους αγώνες ανθρώπων που βασανίστηκαν και υπέφεραν-, οι άνθρωποι δεν είναι ανάγκη να είναι στην εξορία και να σπάνε πέτρες για να κουραστούν. Μια χαρά κουράζεσαι και στην εξορία της Κυψέλης. Όλα στο μυαλό είναι.”) 

πηγή: pitsirikos

"δεν θ'αφήσουμε την αποικία μας να χαθεί"

διαβάζω στο tvxs:

Την ανάγκη να σημειωθεί επειγόντως πρόοδος στην προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών, αλλά και στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, επισήμανε ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ. Εν ολίγης ζήτησε από τους Έλληνες «νέες θυσίες» τονίζοντας παράλληλα ότι «η διαδικασία αξιολόγησης θα πρέπει να ολοκληρωθεί άμεσα» καθώς «πολλοί υπουργοί οικονομικών της Ευρωζώνης έχουν αρχίσει να χάνουν την υπομονή τους». Επανέλαβε ότι η Ευρώπη θα παράσχει στην Αθήνα νέα βοήθεια μετά την λήξη του τρέχοντος προγράμματος.

Με άλλα λόγια ο σγουρομάλλης μας είπε, ότι το τούνελ στο βάθος του οποίου ψάχνουμε το φως της ανάπτυξξχαχαχαχαχαχα, θα δεθεί φιόγκος γιατί έχει μακρύνει τόσο πολύ, που άρχισαν να το πατάνε και οι φίλοι μας οι Γροιλανδοί.

Δεν ξέρω τι θα έχει το μενού στο αυριανό γεύμα του «καταλληλότερου» με την Άνγκελα, ξέρω όμως τι δεν θα έχει. Η ελληνική αντιπροσωπεία ζήτησε να μην συμπεριληφθεί φασολάδα, με το φόβο μήπως και ξεφύγει ο «επαναστατημένος» πωλητής και της κλάσει τίποτα αρχίδια.

για παρακώλυση καταστροφής

Η δίκη των 14 για την 21/10/2012. Μια μέρα που η αστυνομική βία πήρε σάρκα και οστά στη Χαλκιδική

Στις 21 Οκτωβρίου 2012, περισσότεροι από 2.500 άνθρωποι περπάτησαν 8 χιλιόμετρα μέσα στο δάσος του Κακάβου, σε μια πορεία φόρο τιμής στο βουνό που του ΄λαχε να γίνεται βορά των χρυσοθήρων. Την ανατριχιαστική σιωπή και την αρμονία της φύσης κατέστρεψε η στρατιά πάνοπλων αστυνομικών, που δεν αρκέστηκαν στην παραφωνία της παρουσίας τους μέσα στο δάσος. Εξαπέλυσαν απίστευτης βίας επίθεση στους διαδηλωτές, με ανθρωποκυνηγητό χιλιομέτρων, ξυλοδαρμούς, δακρυγόνα, χημικά, σπάζοντας τζάμια αυτοκινήτων και κόκαλα ανθρώπων. Με λύσσα που δεν δικαιολογείται με την κοινή λογική – και που σόκαρε ακόμη και κάποιους αστυνομικούς – οι άντρες των ΜΑΤ χτύπησαν ηλικιωμένους, κακοποίησαν συλληφθέντες, κυνήγησαν αλλόφρονες τον κόσμο που οπισθοχωρούσε.

Μέχρι σήμερα καμία Ένορκη Διοικητική Εξέταση ή άλλη διοικητική πράξη, δεν έδωσε εξηγήσεις, δεν δικαιολόγησε την, απίστευτης έντασης, κρατική βία, δεν βρήκε κανέναν υπεύθυνο να λογοδοτήσει.

Η αντιμετώπιση του Κράτους και της Δικαιοσύνης προς τους διαδηλωτές είναι διαφορετική.

Την Πέμπτη 21 Νοεμβρίου δικάζονται στο Δικαστικό Μέγαρο Πολυγύρου 14 άνθρωποι που συνελήφθησαν εκείνη τη μέρα.

Μαζί τους δικαζόμαστε όλοι. Όλοι όσοι ήμασταν στις Σκουριές εκείνη τη μέρα. 'Ολοι όσοι διαδηλώνουμε, διαμαρτυρόμαστε, διεκδικούμε το αυτονόητο δικαίωμα στη ζωή.

Την Πέμπτη 21 Νοεμβρίου, 10:00 π.μ θα είμαστε όλοι στο Δικαστικό Μέγαρο Πολυγύρου

Συντονιστικό Φορέων και Συλλόγων Σταγείρων-Ακάνθου ενάντια στην εξόρυξη χρυσού.

πηγή: left

Η δίκη των 14 για την 21/10/2012. Μια μέρα που η αστυνομική βία πήρε σάρκα και οστά στη Χαλκιδική - See more at: http://left.gr/news/i-diki-ton-14-gia-tin-21102012-mia-mera-poy-i-astynomiki-pire-sarka-kai-osta-sti-halkidiki#sthash.znNPt5ie.dpuf

ο Πέτρος και ο Μάρκος

H βλαχομπαρόκ μαγκιά του Τατσόπουλου

και η απάντηση του Subcomandante Marcos

Όταν πριν κάποια χρόνια οι εχθροί του σε μια πολύ χοντροκομμένη προσπάθεια να πλήξουν (!) την εικόνα του Κομαντάντε Μάρκος είχαν βγάλει τη φήμη ότι είναι «αδελφή», η απάντηση του ηγέτη των Ζαπατίστας ΔΕΝ ΗΤΑΝ ότι "ο Subcomantante έχει πηδήξει το μισό Μεξικό!". Αντίθετα επέλεξε μια πολύ πιο πολιτική (κάποιοι την χαρακτήρισαν πολιτικάντικη βέβαια) δήλωση η οποία ενίσχυσε σε σημαντικό βαθμό τη δημοφιλία του κινήματος:

«Ο Μάρκος είναι γκέι στο Σαν Φρανσίσκο, μαύρος στη Νότια Αφρική, ασιάτης στην Ευρώπη, αναρχικός στην Ισπανία, Παλαιστίνιος στο Ισραήλ, γύφτος στην Πολωνία, ειρηνιστής στη Βοσνία, Εβραίος στη Γερμανία, μια γυναίκα μόνη στο Μετρό τα ξημερώματα, με άλλα λόγια ο Κομαντάτε Μάρκος είμαστε εμείς, το πρόσωπο του κάθε καταπιεσμένου ανθρώπου πάνω στον πλανήτη»

Πηγή: http://mao.gr

 Γιατί  όπως θα λέγαμε κι εμείς:
Άλλο πράγμα η αριστερά της επανάστασης και άλλο η αριστερά της διαχείρισης και των Media 

πηγή: βαθύ κόκκινο

εξάρχεια

εδώ τίποτα

Οι τρωγλοδύτες σας παρουσιάζουν αποκλειστικά το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ της Δάφνης Χαιρετάκη «Εδώ τίποτα» («Ici rien»), που ξεχώρισε ανάμεσα σε 16 διεθνείς συμμετοχές στο φεστιβάλ Filmer à Τout Prix στις Βρυξέλλες, και απέσπασε το βραβείο «Πρώτης Ταινίας».

Γυρισμένο μεταξύ Σεπτεμβρίου 2008 και Απριλίου 2011 σε Super 8 και επενδυμένο μουσικά από τον Αλέξανδρο Βούλγαρη (aka The Boy), το φιλμ δίνει «μια ιμπρεσιονιστική άποψη της ελληνικής κρίσης» με πλάνα και συνεντεύξεις από την πιο ανήσυχη γειτονιά της Αθήνας.

"Παρών" ο Φώτης Κουβέλης

Ημέρα ψηφοφοριών ήταν η χθεσινή για τον πρόεδρο της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, καθώς εκτός από την ψηφοφορία για την πρόταση μομφής κατά της Κυβέρνησης στην Βουλή, ο έμπειρος πολιτικός παρέστη νωρίτερα το απόγευμα και στην έκτακτη συνέλευση της πολυκατοικίας του στην Άνω Κυψέλη, όπου το θέμα που κυριάρχησε ήταν το εάν ο διαχειριστής θα προμηθευθεί πετρέλαιο θέρμανσης για το χειμώνα.
Κατά τη διάρκεια της συνέλευσης αλλά και της ψηφοφορίας που ακολούθησε σημειώθηκε σφοδρή μάχη μεταξύ των ενοίκων, οι οποίοι είχαν χωριστεί σε δύο στρατόπεδα, αυτών που ιεραρχούν το ζήτημα της θέρμανσης ως ύψιστης σημασίας και υποστήριζαν την προμήθεια έστω μικρής ποσότητας πετρελαίου και εκείνων που λόγω οικονομικών δυσκολίων πρότειναν την στροφή σε εναλλακτικούς τρόπους θέρμανσης.
Οι περισσότεροι συμμετέχοντες στήριζαν πολλές από τις ελπίδες τους για την εκτόνωση της κατάστασης και την εύρεση μιας συμβιβαστικής λύσης στο πρόσωπο του κ. Κουβέλη, λόγω της μακρόχρονης παρουσίας του στην πολιτική ζωή αλλά και της πραότητας και σύνεσης που τον χαρακτηρίζει ως άνθρωπο. «Όλοι μας περιμέναμε από τον κ. Φώτη ένα σχέδιο που θα μας οδηγούσε στη λύση του αδιεξόδου ώστε να μην παγώσουμε τον χειμώνα, μια συμβιβαστική πρόταση την οποία θα μπορούσαμε να συζητήσουμε. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που έγινε η συνέλευση έτσι κι αλλιώς» σημειώνει χαρακτηριστικά ο Λάζαρος, μεταπτυχιακός φοιτητής της Δασολογίας που μένει στον πρώτο και έχει ήδη προμηθευτεί ξυλόσομπα από πέρυσι.