Δευτέρα, 14 Απριλίου 2014
Μπαίνεις στην τάξη
και βλέπεις καμιά εικοσαριά εφήβους. Όλοι τους είναι δέκα φορές πιο αληθινοί,
πιο δημιουργικοί και πιο συναρπαστικοί από οποιονδήποτε ενήλικα. Πάντα
εφευρετικοί, πάντα ανοιχτά τα μάτια της ψυχής τους και τα σμάρτφοουνς τους,
βέβαια.
Αξιολογούνται όλοι σε
αντικείμενα που είναι ασύμβατα με πολλούς και αυτό δημιουργεί την ψευδαίσθηση
ότι κάποιοι είναι καλύτεροι από τους άλλους. Σαν να λέμε ότι ο Αϊνστάιν είναι
καλύτερος από τον Πικάσο ή ο δάσκαλος στο χωριό είναι καλύτερος από τον κυρ
Γιώργη τον πετροχτίστη.
Αυτή η πραγματικότητα
είναι κοινός τόπος. Αυτό που δεν είναι κοινός τόπος είναι το τι κάνουμε με τη
διαφορετικότητά τους. Σε μια σοσιαλιστική κοινωνία οι κλίσεις και τα ταλέντα θα
αναδεικνύονταν αβίαστα, χωρίς παραμορφώσεις από τις ταξικές αντιθέσεις και
αντιφάσεις. Σε μια σκληρά ταξική κοινωνία, όπως η δική μας, τα ταλέντα είναι
προορισμένα να υπηρετούν την αναπαραγωγή των ταξικών διαχωρισμών και του
παιχνιδιού της εξουσίας.
Τι σημαίνει η
δημιουργία "εναλλακτικών δρόμων για επαγγελματική εκπαίδευση" στην
κοινωνία της ελεύθερης Δύσης; Σημαίνει απλά ότι μια μάζα είναι προορισμένη για
επαγγέλματα κακοπληρωμένα, να ζήσει μια ζωή με την υποκουλτούρα του Παντελίδη ή
την ακόμη χειρότερη του Σταύρου Θεοδωράκη, χωρίς να έχει στον ήλιο μοίρα, εκτός
από 15 ή 21 (ανάλογα με το πακέτο) μέρες διακοπών στην "ηλιόλουστη
Ελλάδα".
Αυτό, θα μου πείτε,
είναι υποκειμενικό. Αλήθεια, να το δεχθώ. Πώς όμως να αρνηθούμε το φασισμό
κάποιων φιλελεύθερων που ταυτίζουν την Ανώτατη Εκπαίδευση με δίδακτρα και
ιδιωτικά πανεπιστήμια; Όχι, φίλοι μου, εδώ δεν υπάρχει χώρος για υποκειμενικές
κρίσεις. Οι άνθρωποι αυτοί, προσδιορίζουν την Ανώτατη Εκπαίδευση ως ημίκλειστο
κλαμπ, στο οποίο θα μπαίνουν όσοι έχουν εξαψήφιες καταθέσεις (τουλάχιστον) και
τα εξαιρετικά ταλέντα από την πλέμπα, με υποτροφίες και λοιπές φιλανθρωπίες, με
σκοπό, βέβαια, να υπάρχει και το άλλοθι των ίσων ευκαιριών.
Ευγενείς προθέσεις χυδαίων ανθρώπων.
πηγή: sleeping village
No comments:
Post a Comment