Monday 21 August 2017

η μόνη σχέση


[η Ιστορία έγραψε]

8 comments:

  1. Θανάσης Αναγνώστου21 August 2017 at 14:04

    Κομμουνιστής κι εσύ; Σταλινιστής ή Λενινιστής;

    ReplyDelete
  2. Ο 20ός αιώνας είναι ο αιώνας του ολοκληρωτισμού, δηλαδή απολυταρχικών καθεστώτων κεντρικά οργανωμένων, όπου το κράτος και η πολιτική τείνουν να απορροφήσουν όλες τις πτυχές της κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής. Ο ολοκληρωτισμός διαθέτει δυνατότητες που του παρέχει η σύγχρονη τεχνολογία και ο σύγχρονος κρατικός συγκεντρωτισμός, που δεν είχαν αυταρχικά καθεστώτα προηγουμένων εποχών. Σ’ αυτές τις δυνατότητες περιλαμβάνεται η μαζική προπαγάνδα, η μαζική καταπίεση και η μαζική εξολόθρευση. Σ’ αυτόν τον τρομερό αιώνα, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα διέπραξαν μαζικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Τίθεται, επομένως, το ερώτημα αν μπορεί να συγκριθεί ο Κομμουνισμός με άλλες μορφές ολοκληρωτισμού, και κυρίως με τον Ναζισμό. Όμως, η αναφορά στην απλή δυνατότητα σύγκρισης μεταξύ Ναζισμού και Κομμουνισμού, φάνηκε στους υπερασπιστές τής κομμουνιστικής ιδεολογίας τερατώδης και βλάσφημη. Ωστόσο, τα επιχειρήματα που επιστράτευσαν ήταν ασυνήθιστα ισχνά.

    Ασφαλώς και υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στον Ναζισμό και τον Κομμουνισμό. Η κύρια διαφορά, όμως, δεν βρίσκεται, όπως νομίζουν οι κομμουνιστές και ορισμένοι διανοούμενοι που αυτοπροσδιορίζονται χαλαρά ως «αριστεροί», στην υποτιθέμενη ανθρωπιστική επαγγελία ή στο ουτοπικό όραμα του Κομμουνισμού. Η κύρια διαφορά ανάμεσα στους δύο ολοκληρωτισμούς, συνίσταται στο ότι η κτηνωδία στον Ναζισμό είναι κυνική και απροκάλυπτη, ενώ στον Κομμουνισμό είναι καμουφλαρισμένη με ιδεολογικά φτιασίδια.

    ReplyDelete
  3. Η φρίκη που εμπνέει η ναζιστική ιδεολογία δεν συνδέεται με μια μεταφυσική «ουσία», η οποία υποτίθεται ότι ενυπάρχει στην κοσμοθεωρία του Ναζισμού, αλλά στα πεπραγμένα του τελευταίου, τα οποία αποτελούν μια ευρύτατα μοιρασμένη εμπειρία της ανθρωπότητας, βαθιά χαραγμένη στη συλλογική της μνήμη. Αν, λοιπόν, κρίνεται ο Ναζισμός από τα έργα του και όχι από τα «ιδανικά» του -όποια και αν είναι αυτά- το ίδιο πρέπει να ισχύει και για τον Κομμουνισμό. Και αυτός οφείλει να κριθεί με βάση αυτά που έκανε και όχι με βάση τα «οράματα» και την «ουτοπία» που τον ενέπνευσαν. Πρέπει, με άλλα λόγια, να πραγματοποιηθεί ένας εμπειρικός έλεγχος, μια αντικειμενική καταγραφή αυτών του των έργων.

    Όμως, αυτή η καταγραφή απορρίπτεται εκ προοιμίου από τους ιδεολογικούς εκπροσώπους του Κομμουνισμού σήμερα, εφόσον θα κατέτεινε στην ιδέα της συγκρισιμότητας μεταξύ Ναζισμού και Κομμουνισμού. Για λόγους που έχουν να κάνουν με τα ιδεολογικά τους βιώματα και όχι με τη λογική, οι άνθρωποι αυτοί, ακόμα και αν είναι επικριτικοί έναντι των κομμουνιστικών καθεστώτων, δεν μπορούν και δεν θέλουν να κρίνουν με το ίδιο μέτρο τον Ναζισμό και τον Κομμουνισμό.

    Στον Ναζισμό, ο «εχθρός», το «εμπόδιο» στην πραγματοποίηση του «μεγαλειώδους οράματος», που είναι η δημιουργία μιας νέας, ισχυρής και καθαρόαιμης Ευρώπης, είναι ο Εβραίος. Η εξολόθρευσή του είναι ένας εμφανής στόχος. Στον Κομμουνισμό, αυτή η σύνδεση μεταξύ οράματος και εχθρού, ανάμεσα στο ιδανικό και την αντίθεσή του, είναι συγκαλυμμένη από ιδεολογήματα. Και έτσι εξηγείται, κατά τον Γάλλο φιλόσοφο Φρανσουά Ζορζ, το πλήθος των ευγενών ιδεαλιστών που εξαπατήθηκαν από αυτόν, πέφτοντας στην ηθική παγίδα και αποδίδοντας ελαφρυντικά στον Κομμουνισμό με το αιτιολογικό ότι έχει ευγενείς πόθους και αγαθές προθέσεις.

    Είναι, όμως, αυτό θεμιτό; Ο Ζακ Ζιλιάρντ, σημαίνουσα προσωπικότητα της γαλλικής Αριστεράς, εκφράζει μια εύλογη αντίρρηση: «Για ποιόν λόγο και ως προς τί, εγκληματίες που επικαλούνται το καλό, είναι λιγότερο ένοχοι από εκείνους που επικαλούνται το κακό;».

    ReplyDelete
  4. Οι μέθοδοι που εφαρμόστηκαν από τον Λένιν και συστηματοποιήθηκαν από τον Στάλιν, όχι μονάχα θυμίζουν τις ναζιστικές μεθόδους, αλλά αρκετές φορές είναι προγενέστερές τους. Από αυτή την άποψη, ο Ρούντολφ Ες, επιφορτισμένος με τη δημιουργία του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς και μελλοντικός διοικητής του, είπε τα εξής ιδιαιτέρως ενδεικτικά: «Η διεύθυνση της Ασφάλειας είχε στείλει στους διοικητές των στρατοπέδων λεπτομερή ενημερωτικά στοιχεία αναφορικά με τα ρωσικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Με βάση μαρτυρίες κάποιων που είχαν δραπετεύσει, οι συνθήκες που επικρατούσαν εκεί παρετίθεντο με όλες τους τις λεπτομέρειες. Υπογραμμιζόταν ιδιαιτέρως ότι οι Ρώσοι εξόντωναν ολόκληρους πληθυσμούς χρησιμοποιώντας τους σε καταναγκαστικά έργα». Ωστόσο, το γεγονός ότι οι τεχνικές άσκησης βίας στις μάζες είχαν εγκαινιαστεί από τους κομμουνιστές και ότι οι Ναζί είχαν αντλήσει έμπνευση από αυτές, δεν σημαίνει ότι νομιμοποιούμαστε να αποκαταστήσουμε μια άμεση σύνδεση αιτίου-αποτελέσματος μεταξύ της υφαρπαγής της εξουσίας από τους μπολσεβίκους και της ανάδυσης του Ναζισμού.

    Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του '20, η GPU (καινούργια ονομασία της Τσε-Κα) εγκαινίασε τη μέθοδο της ποσόστωσης. Κάθε περιοχή, κάθε τομέας έπρεπε να συλλαμβάνει, να εκτοπίζει ή να εκτελεί ένα συγκεκριμένο ποσοστό ατόμων που ανήκαν σε «εχθρικά» κοινωνικά στρώματα. Τα ποσοστά αυτά καθορίζονταν κεντρικά από τη διεύθυνση του κόμματος. Η τρέλα του σχεδιασμού και η μανία της στατιστικής δεν αφορούσαν μόνον την οικονομία, εισέβαλαν επίσης και στον τομέα της τρομοκρατίας. Από το 1920 κιόλας, με τη νίκη του Κόκκινου Στρατού κατά του Λευκού Στρατού, στην Κριμαία, εμφανίστηκαν στατιστικές και μάλιστα κοινωνιολογικές μέθοδοι. Τα θύματα επιλέγονται σύμφωνα με συγκεκριμένα κριτήρια, που θεσπίζονται επί τη βάσει ερωτηματολογίων από τα οποία κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει. Οι ίδιες «κοινωνιολογικές» μέθοδοι θα εφαρμοστούν από τους Σοβιετικούς για την οργάνωση των εκτοπίσεων και των μαζικών εκκαθαρίσεων στα κράτη της Βαλτικής και στην κατεχόμενη Πολωνία μεταξύ 1939-1941. Η μεταφορά των εξόριστων με κάρα που τα έσερναν ζώα, έδωσε λαβή για τις ίδιες «καταχρήσεις» όπως και στην περίπτωση των Ναζί. Το 1943-1944, κι ενώ ο πόλεμος μαινόταν, ο Στάλιν απέσυρε από το μέτωπο χιλιάδες βαγόνια κι εκατοντάδες χιλιάδες άντρες των ειδικών δυνάμεων της NKVD για να εξασφαλίσει την εκτόπιση εντός ολίγων ημερών των λαών του Καυκάσου. Αυτή η λογική γενοκτονίας, που εφαρμοζόταν από την κομμουνιστική εξουσία εναντίον ομάδων που ορίζονταν ως εχθρικές, εναντίον τμημάτων της ίδιας της κομμουνιστικής κοινωνίας, έφτασε στον παροξυσμό της με τον Πολ Ποτ και τους Ερυθρούς Χμερ.

    ReplyDelete
  5. Κάθε φορά δεν είναι τόσο τα άτομα που πλήττονται, όσο οι ομάδες. Η τρομοκρατία έχει σκοπό της να εξολοθρεύσει μια ομάδα που αναγορεύεται σε εχθρική και η οποία, βεβαίως, δεν αποτελεί παρά ένα μικρό τμήμα της κοινωνίας, το οποίο ωστόσο πλήττεται αυτό καθαυτό με τη λογική της γενοκτονίας. Έτσι, οι μηχανισμοί διακρίσεων και αποκλεισμών του «ταξικού ολοκληρωτισμού» μοιάζουν παράδοξα με αυτούς του «φυλετικού ολοκληρωτισμού». Η μελλοντική ναζιστική κοινωνία όφειλε να οικοδομηθεί γύρω από την «καθαρή φυλή», η μελλοντική κομμουνιστική κοινωνία γύρω από έναν λαό προλεταρίων εξαγνισμένο από κάθε αστική σκουριά. Ο επανασχεδιασμός και των δύο αυτών κοινωνιών αντιμετωπιζόταν με τον ίδιο τρόπο, έστω κι αν τα κριτήρια των αποκλεισμών δεν συνέπιπταν. Είναι, λοιπόν, υποκριτικό να παριστάνουμε ότι ο Κομμουνισμός διαθέτει παγκοσμιότητα. Έστω κι αν το σχέδιο έχει παγκόσμια εμβέλεια, ένα τμήμα της ανθρωπότητας ανακηρύσσεται ανάξιο να συμμετάσχει, όπως και στον Ναζισμό. Η διαφορά είναι πως ο διαχωρισμός με βάση τις κοινωνικές τάξεις αντικαθιστά τον φυλετικό και γεωγραφικό διαχωρισμό των Ναζί. Τα λενινιστικά, σταλινικά, μαοϊκά κακουργήματα, καθώς και η εμπειρία της Καμπότζης, θέτουν συνεπώς στην ανθρωπότητα -και φυσικά στους νομικούς και τους ιστορικούς- ένα καινούργιο ερώτημα: Πώς να προσδιοριστεί το έγκλημα που συνίσταται στην εξόντωση, για πολιτικο-ιδεολογικές αιτίες, όχι πια ατόμων ή περιορισμένων ομάδων αντιφρονούντων, αλλά μαζικών τμημάτων της κοινωνίας; Μήπως πρέπει να επινοήσουμε μια νέα ονομασία; Ορισμένοι Αγγλοσάξονες συγγραφείς που το πιστεύουν, έχουν δημιουργήσει τον όρο «politicide» (πολιτικοκτονία). Ή θα έπρεπε άραγε να φτάσουμε, όπως οι Τσέχοι νομικοί, στο σημείο να χαρακτηρίσουμε τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν υπό κομμουνιστικό καθεστώς απλώς ως «κομμουνιστικά εγκλήματα»;
    ΕΔΩ τα στοιχεία

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ο κομμουνιστοφάγος συγγραφέας της «μαύρης βίβλου του κομμουνισμού» απ’την οποία μας παραθέτεις τα αποσπάσματα, δεν τολμάει απλά να συγκρίνει αυτούς που παλεύουν για δικαιοσύνη, ισότητα, αδελφοσύνη με πανανθρώπινο ορίζοντα, με αυτούς που αυτοαποκαλούμενοι «άριοι» και «καθαροί» προωθούν το μίσος και τα άγρια ένστικτα ως μέσο για να επικρατήσουν. Το πάει πιο πέρα ο αδωνίτσος και στην ουσία ξεπλένει τους ναζί μιλώντας για «κοσμοθεωρία του Ναζισμού» και «φρίκη από τα πεπραγμένα» υπονοώντας ότι εντάξει μωρέ, δεν είναι και εκ φύσεως απάνθρωπος ο ναζισμός, ο χιτλεράκος απλά το παράκανε λίγο.

      Και μιας και είπα αδωνίτσος….Ο αντιπρόεδρας (και πολύ μενουμευρώπης) πέταξε μια παρόμοια "ομορφιά" προχθές (στην οποία συμφώνησε με κάτι ανάλογο και η Γιαννάκου). Ότι οι ναζί λέει ανήκουν στην Αριστερά γιατί ήταν εθνικοΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ λέει….. Πατώντας λοιπόν στη μαζική κοινωνική βάση του φασισμού και αγνοώντας το ποια συμφέροντα εξυπηρέτησε και εξυπηρετεί και ποια τάξη είχε κι έχει την κυριαρχία σε αυτόν, προσπαθεί να θολώσει τα νερά. Γιατί οκ μπορεί να είναι αμόρφωτος ο Άδωνις, αλλά χαζό δεν τον λες. Ξέρει που απευθύνεται. Και όλο αυτό το κάνει πολύ συνειδητά γιατί στο μυαλουδάκι του έχει διπλό στόχο. Και χτυπάμε τη μοναδική ιδεολογία που αντιτίθεται στα συμφέροντά μας και ξεπλένουμε στην κοινωνία τα αδέρφια μας τους ναζί, για να ξαναλάμψουν ως χρυσή εφεδρεία(για να μην αναφέρω και τις ψήφους των χρυσαύγουλων που δεν μας χαλάνε καθόλου).

      Ο ναζισμός και ο φασισμός είναι εκφυλιστικές πτυχές των αστικών κοινωνιών που παρακμάζοντας ψάχνουν για χρυσές εφεδρείες. Είναι το ένα και μοναδικό «άκρο» του καπιταλισμού και είναι η βάρβαρη απάντηση των οικονομικών ελίτ απέναντι στον κίνδυνο της λαϊκής οργής και αντίδρασης.

      Γι αυτό και η όποια «ιδεολογία» των φασιστών είναι εθνικιστικές και ιδεαλιστικές παπαριές, εμπλουτισμένες με μύθους και αντιεπιστημονικά hoaxes για αμόρφωτους.

      Για να καταλήγουμε. Ο κομμουνισμός είναι ιδεολογία, οικονομική και κοινωνική πρόταση με πανανθρώπινα και ανθρωπιστικά χαρακτηριστικά. Ο ναζισμός ήταν ένα πρότζεκτ των καπιταλιστών που τους ισχυροποίησε, έσπειρε το μίσος και τον θάνατο, μετέτρεψε ανθρώπους σε κτήνη και οδήγησε την ανθρωπότητα στα πιο μαύρα της χρόνια.

      Αυτά γενικά, αντικειμενικά και ιστορικά. Υποκειμενικά τώρα ως Έλληνες, που έχουμε υποφέρει λίγο παραπάνω απ’τους ναζί και τους σιχαμένους δοσίλογους, πρέπει να έχουμε μία παραπάνω συμπάθεια στους κομμουνιστές (ακόμη κι αν δεν συμφωνούμε σε όλα με αυτούς), τιμώντας στο ελάχιστο τους σπουδαίους αγώνες που έδωσαν για την ελευθερία και τα λαϊκά συμφέροντα.

      Delete
  6. Καλά, μεγάλο το κόμπλεξ με τον Άδωνι. Κατά τα άλλα αυτό στο οποίο βασίζεις την απάντησή σου έχει ήδη απαντηθεί στα απασπάσματα παραπάνω; Αφορισμοί και ιδεοληπτικά λογικά άλματα, λοιπόν. Κρίμα...

    ReplyDelete
  7. Ότι σανό σας ταΐσει η κυβέρνηση, τον καταπίνετε αμάσητο ε; Τώρα θα τρωγομαστε για Στάλιν - Χίτλερ, εθνική αντίσταση και δοσίλογος. Πόσο πιο πίσω θα μας πάτε; Πόσο μίσος για την Ελλάδα όλοι σας;

    ReplyDelete