ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ ΗΜΕΡΑΣ: Αποκάλυψη – Όλη η Αλήθεια για την Υπόθεση Κώστα Σακκά
Βίκτωρ Τσιλώνης
9 Ιουλίου 2013
Ο Σακκάς θα μπορούσε να παραμείνει νόμιμα προφυλακισμένος για πάνω
από 10 χρόνια στο λίκνο της σύγχρονης δημοκρατίας, στις ΗΠΑ, προτού δικαστεί,
γιατί όχι λοιπόν και στην Ελλάδα;
Μια ολόκληρη, καλά στημένη παραφιλολογία έχει δυστυχώς αναπτυχθεί τις τελευταίες ημέρες εις βάρος της ισχυρής μας δημοκρατίας από σκοτεινά κέντρα, αναρχικούς κύκλους, ημιμαθείς νομικούς, επαναστάτες του καναπέ και μισέλληνες με αφορμή την υπόθεση του Κώστα Σακκά.
Με άλλα λόγια, με αφορμή ένα μικρό, πολύ μικρό ψεγάδι του δικαστικού μας συστήματος, του ατυχούς γεγονότος δηλαδή ότι ο Κώστας Σακκάς λόγω αδυναμίας των υπερφορτωμένων δικαστικών αρχών της χώρας μας και αρκετών αναβολών της δίκης του, παραμένει εδώ και μόλις 30 μήνες προφυλακισμένος χωρίς να δικαστεί, κουμμουνιστικά κέντρα επιρροής, μασωνικές στοές του εξωτερικού, αναρχικοί κύκλοι, αιρετικοί-παρανοικοί-κίναιδοι όπως ο Παναγιώτης Χατζηστεφάνου και άλλοι θαμώνες των διαδικτυακών Εξαρχείων όπως ο Αντώνης Αντωνάκος προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο Κώστας Σακκάς είναι άδικα προφυλακισμένος για 30 και κάτι μήνες.
Και μπορεί, ομολογουμένως, αυτό να μην συνέβη ούτε και στην περιβόητη δίκη της 17 Νοέμβρη (αλλά ας μην γελιόμαστε, εκείνη η υπόθεση ήταν σαφώς λιγότερη σημαντική, όπως προφανώς κάθε λογικός, πολιτισμένος και δημοκρατικός άνθρωπος της όμορφης χώρας μας πάραυτα θα συμφωνήσει).
Επίσης, οι ίδιοι ποταποί κύκλοι και άνθρωποι επιχειρούν με σοφιστείες, λεκτικά τεχνάσματα, φθηνούς συναισθηματισμούς («θα πεθάνει από την πείνα ο άνθρωπος μετά από 40 μέρες»), σαφείς αναφορές στο αχρείαστο ελληνικό Σύνταγμα και την Ποινική Δικονομία και ταυτόχρονη αγνόηση της θεμελιακής αρχής του «Μοναχικού Καβαλάρη» (Λόουν Ρέιντζερ) πως «δικαιοσύνη είναι αυτό που κερδίζει ο καθένας για τον εαυτό του», να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι ο Κώστας Σακκάς θεωρείται ως ο Έλληνας Οσάμα Μπιν Λάντεν, ως ένας από τους πιο επικίνδυνους τρομοκράτες στον κόσμο – ιδρυτικό μέλος της οργάνωσης «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς». Μια οργάνωση που σχεδίαζε να ανατινάξει με ειδικό αερόστατο τον Παρθενώνα και λειτουργούσε αυστηρά στα πρότυπα της Αλ Κάιντα, του Φωτεινού Μονοπατιού και του Στρατού Αντίστασης του Κυρίου.
Παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν να διατυμπανίζουν ότι ο Κώστας Σακκάς θα έπρεπε να είναι ήδη έξω προκειμένου να τρομοκρατεί ανενόχλητος όλους τους ευτυχισμένους τον Καιρό των Μνημονίων και της Τρόικας φιλήσυχους-φοροδότες πολίτες αυτής της χώρας που γέννησε κάποτε τη δημοκρατία και τη διατηρεί έκτοτε ως λάβαρο εις τους αιώνας των αιώνων (το ελληνικό Βυζάντιο είχε βασιλείς αλλά κι αυτό ήταν ιστορικά μια μικρή παρένθεση στην αδιάπτωτη πορεία του ελληνικού έθνους στο χρόνο, εκτός κι αν δεν ήταν και τόσο αρχαιοελληνικό αλλά περισσότερο ρωμαικό, αφού είχε μόνο βασιλείς;! Μπερδεύτηκα λίγο.).
Δυστυχώς δε κατά τη δημοσιοποίηση της υπόθεσης αυτής παρασύρθηκαν και κατά τεκμήριο σοβαροί νομικοί, όπως ο Σταύρος Τσακυράκης, ένας δηλαδή κοτζάμ καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο πανεπιστήμιο Αθηνών που δεν θεωρείται γενικά ως «ευέλικτος και προσαρμόσιμος ανά περίσταση». Παρ’ όλα αυτά έπεσε μέχρι κι αυτός στην παγίδα να δηλώσει στον προσωπικό του τοίχο στο ΠροσωποΒιβλίο ότι «η συνεχιζόμενη προφυλάκιση του Κώστα Σακκά πέρα από τις ανώτατο όριο που προβλέπει το Σύνταγμα είναι προδήλως παράνομη. Όχι μόνον πρέπει αμέσως να αφεθεί ελεύθερος αλλά να αναζητηθούν ευθύνες από τους δικαστές που διέταξαν τη συνέχιση της προσωρινής κράτησής του. Επειδή δεν μπορούν να απονείμουν δικαιοσύνη σε εύλογο χρόνο παρανομούν».
Και όχι μόνο αυτό, αλλά στη συνέχεια να αρθρογραφήσει και στην εφημερίδα «Τα Νέα» και να γράψει περαιτέρω ότι «Με την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος θεσπίστηκε μια νέα διάταξη που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για καταστρατήγηση. Απαγόρευσε κατηγορηματικά την «υπέρβαση των ανωτάτων ορίων της προφυλάκισης με τη διαδοχική επιβολή του μέτρου αυτού για επί μέρους πράξεις της ίδιας υπόθεσης» (άρθρο 6 του Σ.). Ευνόητο είναι ότι, μετά την αναθεώρηση, το άρθρο 288 ΚΠΔ, το οποίο επέτρεπε τη διαδοχική προσωρινή κράτηση, έπαυσε να ισχύει ως προδήλως αντισυνταγματικό και, επομένως, σήμερα, οι 18 μήνες αποτελούν το ανώτατο όριο διάρκειας της προφυλάκισης. Στην περίπτωση του κατηγορούμενου κ. Κώστα Σακκά δεν τηρήθηκε το 18μηνο. Εφαρμόσθηκε η παλιά αντισυνταγματική διάταξη του άρθρου 288 ΚΠΔ και του επιβλήθηκε διαδοχική κράτηση για ένα ακόμη έτος. Αλλά, σαν να μην έφταναν αυτά, η προφυλάκισή του παρατάθηκε για άλλους 6 μήνες, μολονότι ο νόμος ρητά απαγορεύει κάθε παράταση. Χρειάζεται τίποτε άλλο για να πεισθεί κανείς ότι πρόκειται για μια σοβαρή και πρόδηλη παρανομία»;
Φυσικά, ο Σταύρος Τσακυράκης έγραψε όλα τα παραπάνω χωρίς να κάνει ουδεμία αναφορά στα σύγχρονα, προληπτικά σωφρονιστικά πρότυπα όπως ήδη αυτά ξεκίνησαν να εφαρμόζονται επισήμως στο ευαγές πρότυπο κατάστημα κράτησης του Γκουαντάναμο από τις ΗΠΑ επί εποχής του αείμνηστου πλανητάρχη Τζορτζ Ντάμπλεγιου Μπους του Δεύτερου ήδη από το 2002.
Ευτυχώς, όμως, την ίδια στιγμή ξεπρόβαλλαν άλλα φωτεινά πνεύματα, άλλοι άνθρωποι δηλαδή περισσότερο μορφωμένοι, έγκριτοι, σοβαροί, αντικειμενικοί, αξιόλογοι, πολέμιοι και θαρραλέοι οι οποίοι χωρίς κουκούλες, ονοματεπώνυμο («Δεξί Εξτρέμ») και εκπληκτική γνώση του ελληνικού Συντάγματος και των ανακυπτόντων νομικών θεμάτων- σημείωσαν σταράτα σε σοβαρότατες ηλεκτρονικές στήλες ότι:
«Ο αναρχικός ίσως πολεμά την κοινωνία με το «αδύνατο» σημείο της, την νομιμότητα και το θετικό δίκαιο των χαζών αστών, το οποίο ο ίδιος ποδοπατεί. Εγώ θέλω να απαντήσει η Πολιτεία με το ίσως ακόμη μία φορά περιπαιζόμενο «χαζό» θετικό δίκαιο. Ερωτώ πάλι, η 2α κατηγορία είναι όντως διαφορετική της πρώτης και στηριγμένη, όπως ορίζει το Σύνταγμα και οι νόμοι; Εάν ναι, τότε καλώς προφυλακίσθηκε εκ νέου, και όλα καλώς καμωμένα».
Τι θέλούν λοιπόν να μας πουν οι εμβριθείς νομικοί, υπερασπιστές της δημοκρατίας και οι συν αυτώ πνευματικοί αδελφοί όπως ο εισαγγελικός λειτουργός που συνέγραψε το σκεπτικό του υπ’ αρ. 1346/2013 βουλεύματος αναφέροντας ότι:
«Οι πράξεις για τις οποίες επιβλήθηκε η προηγούμενη και η νέα προσωρινή κράτηση εις βάρος των κατηγορουμένων δεν αποτελούν επιμέρους πράξεις της ίδιας υπόθεσης, αλλά συνιστούν διαφορετικές υποθέσεις, για τις οποίες μάλιστα σχηματίσθηκαν ξεχωριστές δικογραφίες, εκδόθηκαν διαφορετικά βουλεύματα, καθόσον δεν εμφανίζουν φυσική ενότητα, αλλά κυρίως όσον αφορά τις κακουργηματικές πράξεις οι οποίες τελέστηκαν στα πλαίσια της εγκληματικής οργάνωσης και τελούν σε πραγματική συρροή με εκείνη της συγκρότησης της εγκληματικής οργάνωσης, είναι ενταγμένες σε διαφορετικό χωροχρονικά προσδιορισμένο για κάθε δικογραφία εγκληματικό σχέδιο, με ετερόκλιτη αλληλουχία εγκληματικής δράσης».
Είναι πολύ απλό. Με δεδομένο ότι στο λίκνο της σύγχρονης δημοκρατίας τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου όλα λειτουργούν άψογα και κανείς δικός της πολίτης δεν παρακολουθείται και δεν φυλακίζεται χωρίς νόμο (ξεχάστε την υπόθεση Σνόουντεν, τις 1046 και βάλε μυστικές πτήσεις με αεροπλάνα-φυλακές της ΣΙΑ πάνω από την Ευρώπη και το Γκουαντάναμο, αφού αυτά αφορούν κυρίως πολίτες άλλων υποδεέστερων χωρών, όπως της Ελλάδας, της Ιορδανίας, της Αιγύπτου, του Αφγανιστάν, του Ηνωμένου Βασιλείου κτλ. ή μήπως όχι;!), υπάρχουν ήδη εκατοντάδες άτομα από τους οποίους έχει νομιμότατα αφαιρεθεί κάθε δικαίωμα και παραμένουν ήδη μια δεκαετία και πλέον χωρίς δίκη στο Γκουαντάναμο.
Ερωτά λοιπόν κανείς: αφού αυτό συμβαίνει στο λίκνο της σύγχρονης δημοκρατίας που όλοι μας θαυμάζουμε, λατρεύουμε και υποληπτόμαστε, δεν θα έπρεπε να συμβαίνει και στην Ελλάδα; Πού είναι το λάθος να εφαρμόζουμε τα διεθνή δημοκρατικά πρότυπα; Πού είναι το λάθος να θέλουμε να μιμηθούμε τα δημοκρατικά μας είδωλα; Πού είναι το λάθος να θέλουμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο νομικό πολιτισμό για την προστασία όλων των αθώων πολιτών με τη βοήθεια της σκέψης του Τζορτζ Όργουελ (βλ. βιβλίο 1984 – Μεγάλος Αδελφός);
Μήπως το λάθος είναι ότι ο εισαγγελικός λειτουργός και οι αξιόλογοι αρθρογράφοι δεν κάνουν ρητή μνεία στα προαναφερθέντα σύγχρονα, προληπτικά σωφρονιστικά πρότυπα, τα οποία εφαρμόζονται επισήμως την τελευταία δεκαετία και βάλε από τις ΗΠΑ, αλλά και παλιότερα προ της εποχής δηλαδή του Κρόμγουελ και της Μεγάλης Χάρτας στη Βρετανία το 12ο αιώνα μ.Χ.;
Μήπως, απλά το θέμα είναι μετά τη δεύτερη κατηγορία να του αποδοθεί διαδοχικά ανά τακτά χρονικά διαστήματα και μια τρίτη, μια τέταρτη και μια πέμπτη ώστε να προσεγγίσουμε λίγο τα διεθνή δημοκρατικά πρότυπα της δεκαετούς κράτησης χωρίς δίκη (5 κατηγορίες x 18 μήνες =90 μήνες) όπως αυτά ισχύουν για τους κρατούμενους-φιλοξενούμενους των ΗΠΑ στο Γκουαντάναμο;
Μήπως το δημοκρατικό έλλειμμα που επικαλούνται σκόπιμα οι προαναφερθέντες μυστικοί κύκλοι, σκοτεινά κέντρα εξουσίας, νομικοί αμφιβόλου κύρους και αναρχικά αποβράσματα της κοινωνίας μας είναι απλά η μη απόδοση μιας τρίτης, μιας τέταρτης και κατόπιν μιας πέμπτης κατηγορίας εναντίον του Κώστα Σακκά;
Μήπως, τελικά, το πρόβλημα της υπόθεσης του Κώστα Σακκά είναι πολύ εύκολο να λυθεί έτσι υπέρ της σημερινής Δημοκρατίας μας, η οποία υπερασπίζεται μέχρι την τελευταία ρανίδα του συνταγματικού της αίματος τα δικαιώματα των Ελλήνων, το καλό του ελληνικού έθνους, την τήρηση του ελληνικού Συντάγματος (με τις λειψές ψηφίσεις των Μνημονίων) και τα συμφέροντα της Τρόικας, που δεν αφήνει υποθέσεις να παραγράφονται μετά από 11 αναβολές (υπόθεση Μελισσανίδη & μετά αγορά ΟΠΑΠ), που επιτρέπει όσους κατηγορήθηκαν άδικα για το μεγαλύτερο κύκλωμα τοκογλυφίας στην Ελλάδα να λαμβάνουν πρωτοδικώς ποινές άνω των έντεκα ετών φυλάκισης αλλά μετά να είναι ελεύθεροι να πίνουν ωραίους ελληνικούς καφέδες φερ’ ειπείν στο Σινάτρα και κάποιοι, ευτυχώς λίγοι κακοί, να μην τα θέλουν όλα αυτά. Ε;
Μια ολόκληρη, καλά στημένη παραφιλολογία έχει δυστυχώς αναπτυχθεί τις τελευταίες ημέρες εις βάρος της ισχυρής μας δημοκρατίας από σκοτεινά κέντρα, αναρχικούς κύκλους, ημιμαθείς νομικούς, επαναστάτες του καναπέ και μισέλληνες με αφορμή την υπόθεση του Κώστα Σακκά.
Με άλλα λόγια, με αφορμή ένα μικρό, πολύ μικρό ψεγάδι του δικαστικού μας συστήματος, του ατυχούς γεγονότος δηλαδή ότι ο Κώστας Σακκάς λόγω αδυναμίας των υπερφορτωμένων δικαστικών αρχών της χώρας μας και αρκετών αναβολών της δίκης του, παραμένει εδώ και μόλις 30 μήνες προφυλακισμένος χωρίς να δικαστεί, κουμμουνιστικά κέντρα επιρροής, μασωνικές στοές του εξωτερικού, αναρχικοί κύκλοι, αιρετικοί-παρανοικοί-κίναιδοι όπως ο Παναγιώτης Χατζηστεφάνου και άλλοι θαμώνες των διαδικτυακών Εξαρχείων όπως ο Αντώνης Αντωνάκος προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο Κώστας Σακκάς είναι άδικα προφυλακισμένος για 30 και κάτι μήνες.
Και μπορεί, ομολογουμένως, αυτό να μην συνέβη ούτε και στην περιβόητη δίκη της 17 Νοέμβρη (αλλά ας μην γελιόμαστε, εκείνη η υπόθεση ήταν σαφώς λιγότερη σημαντική, όπως προφανώς κάθε λογικός, πολιτισμένος και δημοκρατικός άνθρωπος της όμορφης χώρας μας πάραυτα θα συμφωνήσει).
Επίσης, οι ίδιοι ποταποί κύκλοι και άνθρωποι επιχειρούν με σοφιστείες, λεκτικά τεχνάσματα, φθηνούς συναισθηματισμούς («θα πεθάνει από την πείνα ο άνθρωπος μετά από 40 μέρες»), σαφείς αναφορές στο αχρείαστο ελληνικό Σύνταγμα και την Ποινική Δικονομία και ταυτόχρονη αγνόηση της θεμελιακής αρχής του «Μοναχικού Καβαλάρη» (Λόουν Ρέιντζερ) πως «δικαιοσύνη είναι αυτό που κερδίζει ο καθένας για τον εαυτό του», να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι ο Κώστας Σακκάς θεωρείται ως ο Έλληνας Οσάμα Μπιν Λάντεν, ως ένας από τους πιο επικίνδυνους τρομοκράτες στον κόσμο – ιδρυτικό μέλος της οργάνωσης «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς». Μια οργάνωση που σχεδίαζε να ανατινάξει με ειδικό αερόστατο τον Παρθενώνα και λειτουργούσε αυστηρά στα πρότυπα της Αλ Κάιντα, του Φωτεινού Μονοπατιού και του Στρατού Αντίστασης του Κυρίου.
Παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν να διατυμπανίζουν ότι ο Κώστας Σακκάς θα έπρεπε να είναι ήδη έξω προκειμένου να τρομοκρατεί ανενόχλητος όλους τους ευτυχισμένους τον Καιρό των Μνημονίων και της Τρόικας φιλήσυχους-φοροδότες πολίτες αυτής της χώρας που γέννησε κάποτε τη δημοκρατία και τη διατηρεί έκτοτε ως λάβαρο εις τους αιώνας των αιώνων (το ελληνικό Βυζάντιο είχε βασιλείς αλλά κι αυτό ήταν ιστορικά μια μικρή παρένθεση στην αδιάπτωτη πορεία του ελληνικού έθνους στο χρόνο, εκτός κι αν δεν ήταν και τόσο αρχαιοελληνικό αλλά περισσότερο ρωμαικό, αφού είχε μόνο βασιλείς;! Μπερδεύτηκα λίγο.).
Δυστυχώς δε κατά τη δημοσιοποίηση της υπόθεσης αυτής παρασύρθηκαν και κατά τεκμήριο σοβαροί νομικοί, όπως ο Σταύρος Τσακυράκης, ένας δηλαδή κοτζάμ καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο πανεπιστήμιο Αθηνών που δεν θεωρείται γενικά ως «ευέλικτος και προσαρμόσιμος ανά περίσταση». Παρ’ όλα αυτά έπεσε μέχρι κι αυτός στην παγίδα να δηλώσει στον προσωπικό του τοίχο στο ΠροσωποΒιβλίο ότι «η συνεχιζόμενη προφυλάκιση του Κώστα Σακκά πέρα από τις ανώτατο όριο που προβλέπει το Σύνταγμα είναι προδήλως παράνομη. Όχι μόνον πρέπει αμέσως να αφεθεί ελεύθερος αλλά να αναζητηθούν ευθύνες από τους δικαστές που διέταξαν τη συνέχιση της προσωρινής κράτησής του. Επειδή δεν μπορούν να απονείμουν δικαιοσύνη σε εύλογο χρόνο παρανομούν».
Και όχι μόνο αυτό, αλλά στη συνέχεια να αρθρογραφήσει και στην εφημερίδα «Τα Νέα» και να γράψει περαιτέρω ότι «Με την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος θεσπίστηκε μια νέα διάταξη που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για καταστρατήγηση. Απαγόρευσε κατηγορηματικά την «υπέρβαση των ανωτάτων ορίων της προφυλάκισης με τη διαδοχική επιβολή του μέτρου αυτού για επί μέρους πράξεις της ίδιας υπόθεσης» (άρθρο 6 του Σ.). Ευνόητο είναι ότι, μετά την αναθεώρηση, το άρθρο 288 ΚΠΔ, το οποίο επέτρεπε τη διαδοχική προσωρινή κράτηση, έπαυσε να ισχύει ως προδήλως αντισυνταγματικό και, επομένως, σήμερα, οι 18 μήνες αποτελούν το ανώτατο όριο διάρκειας της προφυλάκισης. Στην περίπτωση του κατηγορούμενου κ. Κώστα Σακκά δεν τηρήθηκε το 18μηνο. Εφαρμόσθηκε η παλιά αντισυνταγματική διάταξη του άρθρου 288 ΚΠΔ και του επιβλήθηκε διαδοχική κράτηση για ένα ακόμη έτος. Αλλά, σαν να μην έφταναν αυτά, η προφυλάκισή του παρατάθηκε για άλλους 6 μήνες, μολονότι ο νόμος ρητά απαγορεύει κάθε παράταση. Χρειάζεται τίποτε άλλο για να πεισθεί κανείς ότι πρόκειται για μια σοβαρή και πρόδηλη παρανομία»;
Φυσικά, ο Σταύρος Τσακυράκης έγραψε όλα τα παραπάνω χωρίς να κάνει ουδεμία αναφορά στα σύγχρονα, προληπτικά σωφρονιστικά πρότυπα όπως ήδη αυτά ξεκίνησαν να εφαρμόζονται επισήμως στο ευαγές πρότυπο κατάστημα κράτησης του Γκουαντάναμο από τις ΗΠΑ επί εποχής του αείμνηστου πλανητάρχη Τζορτζ Ντάμπλεγιου Μπους του Δεύτερου ήδη από το 2002.
Ευτυχώς, όμως, την ίδια στιγμή ξεπρόβαλλαν άλλα φωτεινά πνεύματα, άλλοι άνθρωποι δηλαδή περισσότερο μορφωμένοι, έγκριτοι, σοβαροί, αντικειμενικοί, αξιόλογοι, πολέμιοι και θαρραλέοι οι οποίοι χωρίς κουκούλες, ονοματεπώνυμο («Δεξί Εξτρέμ») και εκπληκτική γνώση του ελληνικού Συντάγματος και των ανακυπτόντων νομικών θεμάτων- σημείωσαν σταράτα σε σοβαρότατες ηλεκτρονικές στήλες ότι:
«Ο αναρχικός ίσως πολεμά την κοινωνία με το «αδύνατο» σημείο της, την νομιμότητα και το θετικό δίκαιο των χαζών αστών, το οποίο ο ίδιος ποδοπατεί. Εγώ θέλω να απαντήσει η Πολιτεία με το ίσως ακόμη μία φορά περιπαιζόμενο «χαζό» θετικό δίκαιο. Ερωτώ πάλι, η 2α κατηγορία είναι όντως διαφορετική της πρώτης και στηριγμένη, όπως ορίζει το Σύνταγμα και οι νόμοι; Εάν ναι, τότε καλώς προφυλακίσθηκε εκ νέου, και όλα καλώς καμωμένα».
Τι θέλούν λοιπόν να μας πουν οι εμβριθείς νομικοί, υπερασπιστές της δημοκρατίας και οι συν αυτώ πνευματικοί αδελφοί όπως ο εισαγγελικός λειτουργός που συνέγραψε το σκεπτικό του υπ’ αρ. 1346/2013 βουλεύματος αναφέροντας ότι:
«Οι πράξεις για τις οποίες επιβλήθηκε η προηγούμενη και η νέα προσωρινή κράτηση εις βάρος των κατηγορουμένων δεν αποτελούν επιμέρους πράξεις της ίδιας υπόθεσης, αλλά συνιστούν διαφορετικές υποθέσεις, για τις οποίες μάλιστα σχηματίσθηκαν ξεχωριστές δικογραφίες, εκδόθηκαν διαφορετικά βουλεύματα, καθόσον δεν εμφανίζουν φυσική ενότητα, αλλά κυρίως όσον αφορά τις κακουργηματικές πράξεις οι οποίες τελέστηκαν στα πλαίσια της εγκληματικής οργάνωσης και τελούν σε πραγματική συρροή με εκείνη της συγκρότησης της εγκληματικής οργάνωσης, είναι ενταγμένες σε διαφορετικό χωροχρονικά προσδιορισμένο για κάθε δικογραφία εγκληματικό σχέδιο, με ετερόκλιτη αλληλουχία εγκληματικής δράσης».
Είναι πολύ απλό. Με δεδομένο ότι στο λίκνο της σύγχρονης δημοκρατίας τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου όλα λειτουργούν άψογα και κανείς δικός της πολίτης δεν παρακολουθείται και δεν φυλακίζεται χωρίς νόμο (ξεχάστε την υπόθεση Σνόουντεν, τις 1046 και βάλε μυστικές πτήσεις με αεροπλάνα-φυλακές της ΣΙΑ πάνω από την Ευρώπη και το Γκουαντάναμο, αφού αυτά αφορούν κυρίως πολίτες άλλων υποδεέστερων χωρών, όπως της Ελλάδας, της Ιορδανίας, της Αιγύπτου, του Αφγανιστάν, του Ηνωμένου Βασιλείου κτλ. ή μήπως όχι;!), υπάρχουν ήδη εκατοντάδες άτομα από τους οποίους έχει νομιμότατα αφαιρεθεί κάθε δικαίωμα και παραμένουν ήδη μια δεκαετία και πλέον χωρίς δίκη στο Γκουαντάναμο.
Ερωτά λοιπόν κανείς: αφού αυτό συμβαίνει στο λίκνο της σύγχρονης δημοκρατίας που όλοι μας θαυμάζουμε, λατρεύουμε και υποληπτόμαστε, δεν θα έπρεπε να συμβαίνει και στην Ελλάδα; Πού είναι το λάθος να εφαρμόζουμε τα διεθνή δημοκρατικά πρότυπα; Πού είναι το λάθος να θέλουμε να μιμηθούμε τα δημοκρατικά μας είδωλα; Πού είναι το λάθος να θέλουμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο νομικό πολιτισμό για την προστασία όλων των αθώων πολιτών με τη βοήθεια της σκέψης του Τζορτζ Όργουελ (βλ. βιβλίο 1984 – Μεγάλος Αδελφός);
Μήπως το λάθος είναι ότι ο εισαγγελικός λειτουργός και οι αξιόλογοι αρθρογράφοι δεν κάνουν ρητή μνεία στα προαναφερθέντα σύγχρονα, προληπτικά σωφρονιστικά πρότυπα, τα οποία εφαρμόζονται επισήμως την τελευταία δεκαετία και βάλε από τις ΗΠΑ, αλλά και παλιότερα προ της εποχής δηλαδή του Κρόμγουελ και της Μεγάλης Χάρτας στη Βρετανία το 12ο αιώνα μ.Χ.;
Μήπως, απλά το θέμα είναι μετά τη δεύτερη κατηγορία να του αποδοθεί διαδοχικά ανά τακτά χρονικά διαστήματα και μια τρίτη, μια τέταρτη και μια πέμπτη ώστε να προσεγγίσουμε λίγο τα διεθνή δημοκρατικά πρότυπα της δεκαετούς κράτησης χωρίς δίκη (5 κατηγορίες x 18 μήνες =90 μήνες) όπως αυτά ισχύουν για τους κρατούμενους-φιλοξενούμενους των ΗΠΑ στο Γκουαντάναμο;
Μήπως το δημοκρατικό έλλειμμα που επικαλούνται σκόπιμα οι προαναφερθέντες μυστικοί κύκλοι, σκοτεινά κέντρα εξουσίας, νομικοί αμφιβόλου κύρους και αναρχικά αποβράσματα της κοινωνίας μας είναι απλά η μη απόδοση μιας τρίτης, μιας τέταρτης και κατόπιν μιας πέμπτης κατηγορίας εναντίον του Κώστα Σακκά;
Μήπως, τελικά, το πρόβλημα της υπόθεσης του Κώστα Σακκά είναι πολύ εύκολο να λυθεί έτσι υπέρ της σημερινής Δημοκρατίας μας, η οποία υπερασπίζεται μέχρι την τελευταία ρανίδα του συνταγματικού της αίματος τα δικαιώματα των Ελλήνων, το καλό του ελληνικού έθνους, την τήρηση του ελληνικού Συντάγματος (με τις λειψές ψηφίσεις των Μνημονίων) και τα συμφέροντα της Τρόικας, που δεν αφήνει υποθέσεις να παραγράφονται μετά από 11 αναβολές (υπόθεση Μελισσανίδη & μετά αγορά ΟΠΑΠ), που επιτρέπει όσους κατηγορήθηκαν άδικα για το μεγαλύτερο κύκλωμα τοκογλυφίας στην Ελλάδα να λαμβάνουν πρωτοδικώς ποινές άνω των έντεκα ετών φυλάκισης αλλά μετά να είναι ελεύθεροι να πίνουν ωραίους ελληνικούς καφέδες φερ’ ειπείν στο Σινάτρα και κάποιοι, ευτυχώς λίγοι κακοί, να μην τα θέλουν όλα αυτά. Ε;
πηγή: intellectum
No comments:
Post a Comment