η τραγικωμωδία των τζημεροειδών και τα πολιτικά ορθά χάδια στους φασίστες

Ναι, ρε φίλε, στραβώνω με τους φασίστες!

«Τραμπουκίζουν τους καθηγητές στο Συμβούλιο Διοίκησης! Τους μπουζουριάζουν τα ΜΑΤ!! Μπουκάρουν έξι, (6), six, βουλευτές του Σύριζα για “συμπαράσταση”!!!... Και στραβώνεις με τους φασίστες ρε φίλε;;;»

Η (ρητορική) ερώτηση είναι του Γρηγόρη Βαλλιανάτου. Του γνωστού γκέι ακτιβιστή, που διέπρεπε, καίριος και ετοιμόλογος, σε πάνελ με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα και ειδικότερα των ομοφυλοφίλων, και δεν χαριζόταν σε κανέναν, φτάνοντας και να διακόπτει τον συνομιλητή του, συχνά με κάπως παραπανίσια, κατά την αίσθησή μου, ειρωνεία.

Έτσι ριζοσπαστικό και ανυποχώρητο τον γνωρίσαμε, ώσπου παρακολουθήσαμε πέρσι την τραγικωμωδία της εκλογικής σύμπραξής του με τον γνωστό και παραδοσιακά δεξιό Στέφανο Μάνο και τον άγνωστό μας τότε πλην εύγλωττο στις ακροδεξιές θέσεις του Τζήμερο. Λέω τραγικωμωδία, γιατί παρακολουθήσαμε τον Τζήμερο να βάζει βέτο να φύγει από το τριαδικό σχήμα ο (γκέι και αντιεθνικιστής) Βαλλιανάτος• τον Μάνο να υποκύπτει• τον Βαλλιανάτο να μην τους διαολοστέλνει• τους δύο να τον ξαναδέχονται στο σχήμα, αλλά σε μη εκλόγιμη θέση• τον Βαλλιανάτο να μην τους διαολοστέλνει, και όλα αυτά με αοριστολογίες και μισόλογα απ’ όλες τις πλευρές, συν ευφυολογήματα από τον Βαλλιανάτο: το μικρό παιδί που το πετάξαν έξω απ’ την παρέα, κι αυτό κοιτάζει πώς θα το ξαναπαίξουν και πώς θα διασκεδάσει την ταπείνωσή του. (Κι ας αφήσουμε για την ώρα τον άλλο ριζοσπάστη, τον Μάνο, βετεράνο πάντως πολιτικό, που δέχτηκε να γίνει ουρά της διαφημιστικής φούσκας του Τζήμερου.)

Από μιαν άποψη, μπαίνουν ίσως τα πράγματα στη θέση τους. Ο καθένας προχωράει καταπώς νομίζει. Και στραβώνει ή δεν στραβώνει με τους φασίστες.

Εγώ, προσωπικά, αφού με ρωτάνε, ναι, στραβώνω με τους φασίστες. Και πιο πολύ μ’ αυτούς που με ρωτάνε!

πηγή: Γιάννης Χάρης