αυτοί ούτως ή άλλως κερδισμένοι είναι..

Κόστα Ρίκα: Η πιο πράσινη και ευτυχισμένη χώρα του κόσμου

26/06/2014

Η Κόστα Ρίκα είναι μια μικρή αλλά πολύ όμορφη χώρα της Κεντρικής Αμερικής. Το όνομά της σημαίνει «Πλούσια Ακτή» και είναι μια από τις πιο πράσινες αλλά και πιο ευτυχισμένες χώρες του κόσμου. Είναι ένας τροπικός παράδεισος, σχεδόν άγνωστος για τους Ευρωπαίους, με παρθένες εξωτικές παραλίες, εντυπωσιακά τροπικά δάση και πλούσια βιοποικιλότητα.

Ο πληθυσμός της είναι περίπου 4,3 εκατομμύρια και οι κύριες δραστηριότητες είναι η γεωργία και ο τουρισμός. Βρίσκεται ανάμεσα στον Παναμά και τη Νικαράγκουα και βρέχεται από τον Ειρηνικό Ωκεανό στα δυτικά και την Καραϊβική Θάλασσα στα ανατολικά.

Πρωτεύουσά της είναι το Σαν Χοσέ.

Πέρα όμως από τη φυσική ομορφιά η χώρα έχει να επιδείξει μερικά εντυπωσιακά αποτελέσματα που την καθιστούν μοναδική και πρωτοπόρα.

Η Κόστα Ρίκα είναι γνωστή για την προοδευτική περιβαλλοντική πολιτική της και είναι η μόνη χώρα που πληροί τα πέντε κριτήρια που καθορίζονται για τη μέτρηση της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας.

H Κόστα Ρίκα έχει στόχο να έχει μηδενικό(!) ισοζύγιο άνθρακα έως το 2021, εν μέρει μέσω ενός προγράμματος φύτευσης δέντρων. Περισσότερο από το μισό της έκτασης της χώρας καλύπτεται από δέντρα όταν το 1980 το ποσοστό ήταν μόλις 20%. Ήδη από το 2004 το 47% της ενέργειας προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές, ενώ από το 2006 το 96% της ηλεκτρικής ενέργειας παράγεται από υδροηλεκτρικά εργοστάσια και γεωθερμία. Το 2012, η Κόστα Ρίκα έγινε η πρώτη χώρα στην αμερικανική ήπειρο που απαγόρευσε το κυνήγι.

Η Κόστα Ρίκα δεν έχει καθόλου στρατό! Είναι επιπλέον η πιο δημοκρατική χώρα της περιοχής, καθώς έχει συνεχή δημοκρατία από το 1948 (καμία άλλη χώρα της Λατινικής Αμερική δεν το έχει καταφέρει). Την 1η Δεκεμβρίου του 1948, μετά τη λήξη εμφυλίου πολέμου, η χώρα αποκήρυξε την ύπαρξη στρατού προβλέποντας μάλιστα σχετικό άρθρο στο Σύνταγμα!Τα χρήματα που θα απαιτούνταν για τη συντήρηση στρατού διοχετεύονται στην παιδεία, τη φροντίδα του περιβάλλοντος και τον πολιτισμό!

Η Κόστα Ρίκα είναι μια από τις πιο ευτυχισμένες χώρες του κόσμου, σύμφωνα με το δείκτη Happy Planet Index (HPI), μάλιστα το 2012 κατάκτησε την πρώτη θέση στη λίστα.

Αν και ο δείκτης δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στα περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά κάθε χώρας, η ζωή στη χώρα είναι διαρκώς βελτιούμενη. Το προσδόκιμο ζωής είναι αντίστοιχο των αναπτυγμένων κρατών, όταν πριν μερικές δεκαετίες ήταν άθλος να ξεπεράσει κάποιος τα 50! Η οικονομική ανάπτυξη είναι σταθερή, οι φιλικοί και οικογενειακοί δεσμοί αποτελούν κοινωνική αξία, υπάρχουν πολλά κοινωνικά και εκπαιδευτικά προγράμματα και σεβασμός στη διαφορετικότητα.

Ένα δημοφιλές ρητό στην Κόστα Ρίκα λέει

«Καμία διαφωνία ή διαμάχη δεν πρέπει να διαρκέσει περισσότερο από τρεις ημέρες»!

πηγή: κίρκη 

αυτά για την Κόστα Ρίκα..

τη χώρα που βγαίνει δύο χρονιές στη σειρά ως αυτή με τους πιο ευτυχισμένους κατοίκους

τη χώρα που έχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά αναλφαβητισμού στον κόσμο, αφού η κεντροαριστερή κυβέρνηση φροντίζει να παραδίδονται μαθήματα ακόμα και στις πιο απομακρυσμένες και αποκομμένες περιοχές μέσω του κρατικού ραδιοφώνου

τη χώρα που περίπου το 45% του εδάφους της είναι χαρακτηρισμένο ως εθνικός δρυμός

τη χώρα που το 1995 επειδή είχε κάτι ζόρια σε σχέση με το εξωτερικό της χρέος, απευθύνθηκε στο ΔΝΤ για βοήθεια...όταν όμως οι σύντροφοι "ticos" άκουσαν από τα χαζοχαρούμενα αμερικανάκια τους (κλασικά) τρελούς όρους που συνόδευαν τα λεφτά, τους είπαν ευγενικά που θα μπορούσαν να παραχώσουν τα λεφτά τους και τους στείλανε να πάνε να βρούνε τίποτα απελπισμένους (και απελπιστικούς) ελληνάρες να ξεσκίσουν..

τη χώρα που έχει συντεταγμένες 8° 17΄ έως 11° 10΄ βόρειο πλάτος και 82° 30΄ έως 85° 45΄ δυτικό μήκος κι έτσι, αν ποτέ χαθείτε στον ωκεανό και βρεθείτε στη μέση του πουθενά και δεν ξέρετε προς τα που να πάτε, προτιμήστε την.

βέβαια εκεί δεν έχουνε ευρώ..και όλη αυτήν την ασφάλεια και την σταθερότητα που το συνοδεύουν...αλλά προσωπικά...θα το άντεχα..δεν ξέρω όμως αν θα το άντεχε ο Νυαρλαθοτεπάκος μου (Nyarlathotep), που έχει συνηθίσει το ευρωπαϊκό κρέας..

λένε ότι βγάζουν και τον καλύτερο καφέ 

(πως να μην είναι μετά ευτυχισμένοι :))

παραικσύγεισι

"..η γελοιότις των οποίων ξεπερνά και την πλέον νοσηράν φαντασίαν!"

Μετανοείτε!

Μάρα Ζαχαρέα - Μάκης Τριανταφυλλόπουλος - Μιλένα Αποστολάκη

διπλοτούρμπινη

μια δεξαμενή σκέψης που τη φωνάζουνε "μανώλη"

το αστείο θα ήταν καλύτερο, αν τον έλεγε και "τραμπούκο" :)

η φιλελεδοσκουφίτσα και το κακό Δημόσιο

Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι δημόσιοι ψεύτες

25/06/2014

Νίκος Μπογιόπουλος

Από τη στιγμή της εκδήλωσης της κρίσης αυτό που παρακολουθούµε είναι ένα τσουνάμι προπαγάνδας με στόχο το πλήρες αναποδογύρισµα της λογικής και της πραγµατικότητας.

Αυτό που αναμφισβήτητα κατέρρευσε το 2009 στην Ελλάδα και στον κόσμο, είναι η ιδιωτική οικονοµία των τραπεζών, των πολυεθνικών, των κεφαλαιοκρατών. Μαζί της κατέρρευσε η «δηµόσια» οικονοµία του καπιταλιστικού κράτους, δηλαδή του κράτους των «ιδιωτών», των καπιταλιστών και των µονοπωλίων.

Αυτοί που δηµιούργησαν τα χρέη είναι οι ιδιώτες. Αλλά οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, την ώρα που στύβουν το δηµόσιο ταµείο για να τους διασώσουν, εκδίδουν καθηµερινά κι από ένα φιρµάνι κατεδάφισης του «δηµόσιου τοµέα της οικονοµίας». Πρόκειται για φιρµάνια που στην ουσία συνιστούν «πολεµικά ανακοινωθέντα» προς τους εργαζοµένους.

Στο πλαίσιο αυτού του «πολέμου» δεν λείπουν, φυσικά, οι «ψυχολογικές επιχειρήσεις». Οι μέθοδοι του κοινωνικού αυτοματισμού. Της σαλαμοποίησης της κοινωνίας. Της απομόνωσης κοινωνικών στρωμάτων ώστε οι «σωτήρες» να τσακίσουν το ένα μετά το άλλο, και στο τέλος όλα μαζί.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι επιλέχτηκαν εξ αρχής ως «αδύναμος κρίκος» αυτής της επιχείρησης. Οι κυβερνώντες θέλοντας να προωθήσουν την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» ανάµεσα σε ιδιωτικούς και δηµόσιους υπαλλήλους, απευθύνονταν και απευθύνονται σε ένα λαό των 10 εκατοµµυρίων, ισχυριζόµενοι ότι «όλοι µαζί τα φάγαµε». Και για να «αποδείξουν» τον ισχυρισµό τους τι κάνουν; Ενοχοποιούν τους 500.000 από αυτά τα 10 εκατοµµύρια ότι είναι «υπεράριθµοι» δηµόσιοι υπάλληλοι.

Ξεχνούν, βέβαια, μια «λεπτομέρεια»: Οι υπάλληλοι αυτοί διορίστηκαν στο ∆ηµόσιο από τους κρατούντες. Αλλά οι κρατούντες, εκείνοι που «τους διόρισαν» επιχειρώντας να χτίσουν πάνω στο δικαίωµα για δουλειά την πολιτική «πελατεία» τους, οι ίδιοι που παλιότερα αναφωνούσαν προς τους κοµµατικούς τους στρατούς του ∆ηµοσίου «εσείς είστε το κράτος», έρχονται τώρα και ζητούν τα ρέστα!

Στο πλαίσιο αυτού του ρεσιτάλ ανηθικότητας, τα µυθεύµατα περισσεύουν. Ας τα πάρουμε με τη σειρά:

η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς, το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ και το κλείσιμο της Βουλής..κι όλα αυτά, μέσα σ'ένα υπέροχο βαλιντζάκι!

[monty python]

Οι κούληδες τρώνε σκυφτοί πίτα με γύρο

Τσέκερης Άγγελος & Κυρίτσης Γιώργος

22.06.2014

Σε λίγα χρόνια που θα αποβιβάζουν οι Κινέζοι στρατό για να πάρουν τη Ρεβυθούσα από το Αζερμπαïτζάν, να δούμε αν θα σας αρέσει το άνοιγμα της χώρας στις ξένες επενδύσεις.

Εμείς θα είμαστε με γιαταγάνια και κελεμπίες και θα πολεμάμε υπό τις διαταγές του Λόρενς της Πάχης Μεγάρων.

Και αν είμαστε συνεργάσιμοι, θα μας πάρουν και στα αποικιακά στρατεύματα, για να πολεμήσουμε στην Ινδονησία.

Αν την παραγραφή για τα υποβρύχια την είχανε χώσει στα προαπαιτούμενα για την επόμενη δόση, δεν θα τρέχανε τώρα να μαζεύουνε τις δικογραφίες από 'δώ κι από 'κεί.

Προκύπτουν εύλογες απορίες πάντως, γιατί κρατάγανε τη δικογραφία τρεις μήνες στα συρτάρια, αντί να κλείσουνε τη Βουλή από τον Φεβρουάριο.

Ο Αθανασίου αναγκάστηκε να τη στείλει στη Βουλή γιατί του είχε χαλάσει ο καταστροφέας εγγράφων.

Μετά τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, ο Βενιζέλος προωθεί τώρα στη Βουλή και έναν συμπληρωματικό νόμο περί ευθύνης εισαγγελέων.

Για να μάθουνε να μη χώνουνε τη μούρη τους σε ξένες υποθέσεις.

Δυστυχώς, το πρόβλημα είναι η διάκριση εξουσιών, την οποία επέβαλε η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς.

Θα μπορούσαν βέβαια, εκτός από τη Βουλή, να κλείνουνε και τις εισαγγελίες.

Ή να τις ιδιωτικοποιήσουν.

όσες κι αν χτίζουν φυλακές..

κι αν ο κλοιός στενεύει

ο νους μας είναι αληταριό

που όλο θα δραπετεύει.

Ελλάδα: Συμμετοχή της Όλγας Οικονομίδου στην απεργία πείνας ενάντια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας

Στάλθηκε στο Inter Arma:

Στον κόσμο αυτόν υπάρχουν δύο περιπτώσεις ανθρώπων. Εκείνοι που εθελοντικά αφήνουν τη ζωή τους να ξοδεύεται μέσα σε κλειδωμένες μέρες που διαδέχονται παθητικά η μία την άλλη και αυτοί που ονειρεύονται με τα μάτια ανοιχτά και θέλουν να καταργήσουν όλες τις κλειδαριές του κόσμου που φυλακίζουν τη ζωή μας σε κάγκελα, σε τοίχους, σε συνήθειες, σε κανόνες, σε νόμους… Μη μας αναζητάτε στους πρώτους… Από σήμερα Τετάρτη 25 Ιουνίου συμμετέχω και εγώ στην απεργία πείνας που πραγματοποιήται ενάντια στη λειτουργία του Γκουαντανάμο του Δομοκού.

Δύναμη-Αλληλεγγύη-Συνενοχή

Όλγα Οικονομίδου-Πυρήνας Φυλακής ΣΠΦ

Γυναικείες φυλακές

25/06/2014

υπάρχουν λογιών λογιών σαμαράδες...

μετά τα χθεσινοβραδυνά,

το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα...

όχι, δεν είναι ναζιστοκοτάρες..

 που ντρέπονται να το ομολογήσουν...

 

καρναβάλια είναι....

όπως και οι ταγματασφαλίτες και οι δοσιλογάρες της κατοχής..

δεν ήταν σιχαμένα καθάρματα και ντροπή του ανθρώπινου είδους

απλά καρναβάλια ήταν, της εποχής...

{είχαν ντυθεί άνθρωποι, κανονικοί}

μεταξύ ζιγκ και χάϊλ..

η ατέλειωτη δημοσκόπηση ενός ακροδεξιού μυαλού

νανογλίτσα

Η Ζούγκλα που εκτρέφαμε

22 Ιουνίου 2014

ΖΟΥΓΚΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΘΗΡΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΡΙΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ-2

του Δημήτρη Χριστόπουλου

Θέλει σκέψη αν χρειάζεται κανείς να επιχειρηματολογήσει ορθολογικά εναντίον του Μ. Τριανταφυλλόπουλου. Από τη μια πλευρά παρέλκει, διότι το αίσχος ξεχειλίζει· από την άλλη όμως είναι αναγκαίο. Διότι αυτός ο «κίτρινος τύπος» δεν ήταν μόνος του, ούτε ακριβώς τηλεοπτικό υποπροϊόν. Από την εκπομπή του έχουν σουλατσάρει πολλά και υψηλόβαθμα πολιτικά στελέχη, αριστεροί και δεξιοί. Κάποιοι έπιασαν στασίδι εκεί. Αριστεροί και δεξιοί. Κάπως δημιουργήθηκε ο «Μάκης» στον ιδιωτικό τηλεοπτικό ορίζοντα της δεκαετίας του ’90. Ο «Μάκης» έγινε, δεν γεννήθηκε. Ας το σκεφτούνε αυτό όποιοι κάθονταν συστηματικά στις καρέκλες του, καθώς και όσοι συνεχίσουν, στις καρέκλες της Ζούγκλας κι άλλων ανάλογων, σήμερα…

Θα επιχειρήσω, λοιπόν, με σχετική ψυχραιμία –όση μπορεί να μείνει μέσα στον αποτροπιασμό– να αναδείξω μέχρι πού μπορεί να είναι θεμιτή η αναφορά στην ιδιωτική ζωή ενός δημοσίου προσώπου.

Κάποιος μου έστειλε προσωπικά το ακόλουθο μήνυμα σε ανάρτησή μου στο facebook: «Κόπτεσαι εναντίον του Μάκη, γιατί αδειάζει το πουλέν σας. Όταν βγήκε το βίντεο του Κασιδιάρη με Μπαλτάκο άλλα έλεγες. Τώρα λες για προσωπικά δεδομένα και τέτοια…». Πράγματι, όταν είχε βγει το εν λόγω βίντεο είχα γράψει ότι «ως πολίτες αυτού του τόπου, έχουμε κάθε δικαίωμα να ξέρουμε πώς ασκεί τα υπηρεσιακά του καθήκοντα ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης, και μάλιστα σε ένα τόσο ευαίσθητο για τη δημοκρατία ζήτημα. Ακόμη και με candid camera» («Η εισαγγελέας και το παγκάρι», Η Αυγή, 13.4.2014: goo.gl/B9zlmn).

Οι δύο περιπτώσεις, ωστόσο, έχουν τη σχέση του φάντη με το ρετσινόλαδο. Η κρίσιμη διαφορά που μας κάνει να δεχόμαστε το ένα βίντεο και να μην ανεχόμαστε το άλλο δεν είναι ότι συμπαθούμε τον έναν και αντιπαθούμε τον άλλον. Η διαφορά είναι ότι στη μια περίπτωση έχουμε να κάνουμε με καθήκοντα μέσα στο πλαίσιο της άσκησης δημόσιας εξουσίας, χωρίς τίποτα ιδιωτικό, ενώ στην άλλη καθαρά με την ιδιωτική ζωή. Βέβαια, σε κάποιες οριακές περιπτώσεις, τίθεται το ερώτημα εάν η ιδιωτική ζωή ενός δημοσίου προσώπου μπορεί να μην τύχει του αντίστοιχου σεβασμού με αυτήν ενός ανωνύμου, υπό την εξαιρετικά αυστηρή προϋπόθεση ότι τυχόν «αποκαλύψεις» σχετικά με το πρόσωπο αυτό αναδεικνύουν τη βαθιά υποκρισία των δημοσίων λεγομένων του. Θα μπορούσε, λ.χ., οριακά να γίνει ανεκτή η αποκάλυψη ότι ένα δημόσιο πρόσωπο που συστηματικά εκφέρει ακραίο ομοφοβικό λόγο είναι ομοφυλόφιλος; Θα μπορούσε επίσης να γίνει δεκτή η αποκάλυψη ότι κάποιος που ζητά τη διαπόμπευση των χρηστών ελαφρών ναρκωτικών ουσιών, στρίβει συστηματικά τρίφυλλα με την παρέα του; Πρέπει να το σταθμίσουμε. Πάντα όμως χωρίς την υποστήριξη οπτικοακουστικού υλικού: άλλο είναι η αποκάλυψη μιας ιδιωτικής στιγμής που άπτεται του δημοσίου συμφέροντος, και άλλο ο σκανδαλισμός και η εκμαίευση των ευτελέστερων συναισθημάτων του κοινού.

Η όλη συζήτηση περί ιδιωτικότητας και ευαίσθητων δεδομένων είναι απαραίτητη ώστε να αποφύγουμε δύο κινδύνους. Από τη μια, την υποκριτική πολιτική ορθότητα και την τυπολατρική προσήλωση στα «προσωπικά δεδομένα»: να μη μιλάμε για τίποτε, επειδή όλα είναι, με τον τρόπο τους, ιδιωτικά και να προσποιούμαστε ότι δεν έχουν ενδιαφέρον επειδή δεν γίνονται στον δημόσιο χώρο. Τότε θα έπρεπε αυτιστικά να κλείσουμε τα αυτιά μας στο βίντεο με τον Κασιδιάρη και πρώην γ.γ. της κυβέρνησης. Δεν το κάναμε, και σωστά, παρά το ότι η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, στο όνομα πολιτικών σκοπιμοτήτων και ενός κακώς νοούμενου κομφορμισμού προστασίας προσωπικών δεδομένων, μας το ζήτησε.

Εδώ όμως έχουμε μόνο έναν εκβιαστή που μας δοκιμάζει. Δοκιμάζει τις αντοχές μας, τον εθισμό μιας κοινωνίας στην έξη και στη διαπόμπευση. Εκεί ποντάρει, εκεί έχει κερδίσει, εκεί πιθανώς και να χάσει… Όσο τον δεχόμαστε, η ζούγκλα του θα νικάει την πολιτική μας κοινότητα. Φτάνει πια. Να τελειώνουμε. Όχι μόνο όταν διασύρονται οι άνθρωποί μας, αλλά και οι πολιτικοί μας αντίπαλοι. Εκεί θα δοκιμάσουμε την ειλικρίνειά μας, τη δύναμή μας να τελειώνουμε με τους ανθρωποφάγους. Να εξαντλήσουμε τις έννομες δυνατότητες μας, να επιχειρήσουμε να μπει μια τάξη στην απόλυτη ανομία του ιδιωτικού ραδιοτηλεοπτικού πεδίου, πιέζοντας ως αντιπολίτευση και υλοποιώντας αποφασιστικά επεξεργασμένες προτάσεις ως κυβέρνηση. Διότι η ζούγκλα της εκπομπής του ανθεί μέσα σε μια ευρύτερη ζούγκλα όλου του πεδίου των συχνοτήτων.

Και μέχρι τότε κυρίως, να μην ξαναεμφανιστεί κανείς μας στις εκπομπές αυτές. Δεν είναι μόνο ο «Μάκης»… Είναι και άλλα δισύλλαβα οικεία ονόματα των οποίων την αγοραία αντιμνημονιακή ρητορεία απολαμβάνουν ακόμη πολλοί στα αριστερά καφενεία.

Τους ξέρουμε. Έτσι δεν είναι;

πηγή: ενθέματα

πωλείται όπως είναι ηλιολουσμένη

τιγράκια

στην ΑΕΚ έχουμε το κλασικό σχήμα της φαντασιακής ταύτισης των συμφερόντων του μεγάλου "φίλου" και ιδιοκτήτη της ομάδας, με αυτά των απλών οπαδών.

όλων των οπαδών?...όχι βέβαια......κάποιων...που με τα γυαλιά της αγάπης για την ομάδα, βλέπουν εχθρούς εκεί που τους βλέπει και ο πρόεδρας...μόνο που ο τελευταίος δεν κινείται με βάση μόνο την αγάπη του για την ομάδα αλλά και το συμφέρον του..

οι μόνοι είναι?...

όχι δεν είναι, αλλά μέσα στο γενικότερη ατμόσφαιρα βόθρου που επικρατεί, μπήκαν στο παιχνίδι και οι πληρωμένοι τραμπούκοι και τα πράγματα ξέφυγαν...και είναι πολύ ξεφτιλισμένη η κωλοτούμπα που κάνουν ορισμένοι από την αντιφασιστική στάση και δράση (για την οποία σας καμάρωσε όλη η ελλάδα), στον "ιδιωτικό στρατό" του τίγρη ή έστω στην ανοχή του....

διαβάζουμε σε ρεπορτάζ περιγραφές, που θυμίζουν πογκρόμ και "δρώμενα" από φασιστικά ούγκανα ....

από εδώ

μετά από όλα αυτά και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πάρει σαφή θέση

έρχονται κάποιες στιγμές  που καλείσαι να επιλέξεις...ή με τον Μελισσανίδη και τον ιδιωτικό "στρατό" του από "αγανακτισμένους" (με ή χωρίς αμοιβή) θα είσαι ή με τους πολίτες που αντιστέκονται στην χυδαία επέλαση των μεγαλοσυμφερόντων....

είναι σαφές ότι δεν μπορείτε να τους έχετε όλους μαζί σας σύντροφοι..

όπως συχνά δεν ταιριάζει το ατομικό συμφέρον κάποιου που μπήκε στο ποδόσφαιρο για να κάνει νομότυπες μπίζνες, με το συλλογικό καλό

όπως δεν έχει θέση ο φασισμός στη δημοκρατία

όπως δεν συμβαδίζει με την αεκτζίδικη περηφάνεια, από τη μια να αντιμάχεσαι (και πολύ σωστά) την χυδαία μαρινάκια λογική και από την άλλη να αγκαλιάζεις τη μελισσανίδια..

γιατί μπορεί να μπορούμε όλοι να φανταστούμε την πιθανή εξέλιξη αυτής της διαμάχης, αλλά πόσο αξίζει να είστε με τον έτσι σχέδιο "νικητή" ωρέ σύντροφοι?

για σήμερα και αύριο

{και για πάντα}

ο επιστάτης του αφεντικού τρελάθηκε

Δεν είναι στραβός ο γιαλός...

Ένας μετά τον άλλον, ειδικοί επιστήμονες και φορείς με κύρος ενώνονται με τους απλούς ανθρώπους των τοπικών κοινωνιών, που πρώτοι άρχισαν να διαμαρτύρονται, ζητώντας την απόσυρση του νομοσχεδίου για τους αιγιαλούς.

Το περίεργο (;) είναι ότι η πολιτεία φαίνεται πως «αδυνατεί» να ακούσει τόσο τους πολίτες που διαμαρτύρονται υπερασπιζόμενοι τις παραλίες κάθε περιοχής, δηλαδή τον κοινό πλούτο όλων μας, ο οποίος βγαίνει στο σφυρί προς όφελος λίγων μεγάλων συμφερόντων που θα βγουν κερδισμένα, όσο και τους επιστήμονες, που ξετινάζουν -με τεκμηριωμένες ενστάσεις- την κυβερνητική «προχειρότητα».

Ποιος μπορεί να προσπεράσει ενστάσεις όπως αυτές της ειδικής επιτροπής που συγκρότησε το Συμβούλιο Περιβάλλοντος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), ότι «το νομοσχέδιο στερείται επαρκούς επιστημονικής τεκμηρίωσης, αφού αγνοεί τις σύγχρονες επιστημονικές απόψεις και τεχνολογίες» ή ότι «εισάγει καινοφανείς επιστημονικά έννοιες ,όπως η "τεκμαρκτή παραλία"» ή, ακόμη, ότι «η επεξεργασία του προτεινόμενου νομοθετικού πλαισίου διακρίνεται από προχειρότητα»;

Ποιος μπορεί να κάνει ότι δεν ακούει όταν επιστήμονες κύρους, νομικοί, μηχανικοί, χωροτάκτες, βιολόγοι και γεωλόγοι, καταγγέλλουν ότι το νομοσχέδιο αγνοεί ότι «η νομολογία του ΣτΕ είναι πάγια αντίθετη στην παραχώρηση ή την αλλοίωση μέσω έργων του αιγιαλού» και ότι «δεν προβλέπονται μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων σε περιοχές όπου σχεδιάζεται η ανάπτυξη θαλάσσιων πάρκων ή πλωτών προσβάσεων από τον αιγιαλό»;

Δηλαδή, με απλές κουβέντες, ώστε να μπορούμε να συμφωνήσουμε σε ένα στοιχειώδες, έστω, λογικό πλαίσιο, σε μια χώρα που η κρίση την οδηγεί καθημερινά όλο και περισσότερο στον παραλογισμό, ποια κυβέρνηση μπορεί να αγνοεί τις απόψεις των ειδικών επιστημόνων και, επίσης, τις διαθέσεις της κοινής γνώμης, και να επιμένει ότι έχει τη δυνατότητα να κυβερνά;

Αδυσώπητο και το επόμενο ερώτημα που προκύπτει άλλη μια φορά: σε ποιους δίνει λόγο αυτή η κυβέρνηση; Ποιος ερωτά όταν υποτίθεται ότι... αυτοβούλως «σχεδιάζει»; Γιατί επιμένει, όταν αποδεδειγμένα οι «συνταγές» της είναι φαρμακερές;

Προφανής, βέβαια, η απάντηση. Τις μόνες εξισώσεις που προσπαθεί να επιλύσει αυτή η κυβέρνηση είναι όσες έχουν ως παράγοντες τα συμφέροντα των αγορών από τη μια και τα συμφέροντα των δανειστών από την άλλη. Όλες τις άλλες τις βάζει σε κάποιο... συρτάρι.

Βέβαια, εξισώσεις χωρίς έναν τουλάχιστον «άγνωστο x» δεν υπάρχουν! Και αυτός ήταν και παραμένει τα όρια αντοχής και οι διαθέσεις ανατροπής του λαϊκού παράγοντα. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν τόσο για την αξιωματική αντιπολίτευση όσο και για οποιονδήποτε άλλον αντιλαμβάνεται ότι υπό τις σημερινές συνθήκες η χώρα δεν έχει μέλλον.

πηγή: enet

"κάτσε ήσυχος σε μια γωνιά και θα τα πούμε όταν φύγουν.."

κινέζοι ήρθαν....

..δεν ήρθαν μαλάκες.

το fortune-cookie του antonis_

corrupt submarine

Τον Βενιζέλο δεν τον ελέγχει κανένας

19 Ιουνίου 2014

Σε άνευ προηγουμένου παραλήρημα επιδόθηκε ο Βαγγέλης Βενιζέλος, υποστηρίζοντας πως οι εισαγγελείς δεν έχουν την αρμοδιότητα να τον ελέγξουν, μετά την αποκάλυψη πως η δικογραφία για τα υποβρύχια που επιρρίπτει ποινικές και πολιτικές ευθύνες στον ίδιο αλλά και τον πρώην ΥΠΟΙΚ, Γιώργο Παπακωνσταντίνου, διαβιβάστηκε στη Βουλή την ημέρα που αυτή έκλεισε "ξαφνικά", στέλνοντας τα αδικήματα στο δρόμο της παραγραφής.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, στην απάντησή του, απογυμνώνει από τα καθήκοντα αλλά και τις αρμοδιότητές της την Εισαγγελέα κατά της Διαφθοράς, Πόπη Παπανδρέου, καθώς ουσιαστικά αναφέρει πως δεν είχε το δικαίωμα να διεξάγει προκαταρκτική εξέταση, ενώ σκοπεύει να ζητήσει τον πειθαρχικό έλεγχο των πράξεών της. «Καμία εισαγγελική αρχή δεν είχε την αρμοδιότητα να διενεργήσει οποιαδήποτε δήθεν προκαταρκτική εξέταση ή πολύ περισσότερο να κάνει οποιαδήποτε δήθεν αξιολόγηση», λέει χαρακτηριστικά στην ανακοίνωση-απάντησή του.

Υπενθυμίζουμε πως το διαβιβαστικό της δικογραφίας ήταν καταπέλτης για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και τον πρώην ΥΠΟΙΚ, καθώς ανέφερε καθαρά πως "από την προκαταρκτική εξέταση που διενεργήθηκε προέκυψαν στοιχεία περί ενδεχόμενης ποινικής ευθύνης Υπουργών-μελών της κυβέρνησης και συγκεκριμένα των Ευάγγελου Βενιζέλου, πρώην υπουργού Εθνικής Άμυνας και του Γεωργίου Παπακωνσταντίνου, πρώην υπουργού Οικονομικών κατά το χρονικό διάστημα από την 17-10-2010 κ.ε.".

Βούλτεψη: Το θέμα αυτό είναι μια σαχλαμάρα

 

Στο ίδιο παραληρηματικό μήκος κύματος βρίσκεται και η Σοφία Βούλτεψη, η οποία δήλωσε πως η δικογραφία, μαζί με 11 ακόμα για άλλες υποθέσεις, έφτασε στη Βουλή αφού είχε πρωτοκολληθεί το διάταγμα για το κλείσιμο, το οποίο δε θα ήταν δυνατόν «να αλλάξει για ένα ανύπαρκτο θέμα».

«Είναι μια σαχλαμάρα αυτό το θέμα», είπε χαρακτηριστικά.

πηγή: το κουτί της Πανδώρας

αγάπη που 'γινες, δίκωπος μετά πηδαλιούχου

Με γυαλιά Σαμαρά

Καρτερός Θανάσης

17.06.2014

Βγαίνουμε από την κρίση, διορθώνονται οι αδικίες, αφήνουμε πίσω τα παλιά, έρχονται επενδύσεις, ήρθε η ανταγωνιστικότητα, μειώνεται αργά, αλλά σταθερά η ανεργία. Πλήθος από ειδήσεις υπάρχουν στην τελευταία συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά. Ειδήσεις, μάλιστα! Πράγματα που δεν τα ξέρουμε, αλλά υπάρχουν κάπου εκεί έξω. Και μια και υπάρχουν, αφού τα βλέπει και τα περιγράφει ο πρωθυπουργός, το μόνο που απομένει είναι να τα δούμε κι εμείς. Πώς όμως;

Με γυαλιά Σαμαρά - έτσι. Και είναι να απορεί κανείς γιατί η κυβέρνηση περιορίζεται μόνο σε αισιόδοξες συνεντεύξεις των πρωταγωνιστών της σωτηρίας μας και δεν αναλαμβάνουν όλοι μαζί -τραπεζίτες, διαπλεκόμενοι, κυβερνώντες και τρόικα- ένα διεθνώς πρωτότυπο εγχείρημα: Να μοιράσουν μερικά εκατομμύρια ζευγάρια τέτοια γυαλιά σε όλους μας. Έτσι που να μπορούμε κι εμείς να βλέπουμε τα ίδια πράγματα που βλέπουν ο Σαμαράς, ο Στουρνάρας, ο Βενιζέλος, ο Σάλας και οι άλλοι πρωτεργάτες της νέας Ελλάδας που αναδύεται από την παλιά.

Θα ήταν ευχής έργο κάτι τέτοιο. Τι νόημα έχει να βλέπει ο συνταξιούχος μόνο το μίζερο θέαμα μιας σύνταξης που δεν φτάνει για να ζήσει; Ο άνεργος μόνο το μίζερο θέαμα των παιδιών του που πεινάνε; 

Ο νέος μόνο το μίζερο θέαμα από κλειστές πόρτες; Ο άρρωστος μόνο το μίζερο θέαμα των νοσοκομείων χωρίς γάζες; Ο μικρομεσαίος μόνο το μίζερο θέαμα μιας ατέλειωτης παράταξης από λουκέτα; Κανένα νόημα, εκτός ίσως από το νόημα του αριστερού λαϊκισμού, που ακριβώς σ' αυτή την οπτική μιζέρια βασίζεται - το είπε κι αυτό ο Σαμαράς.

Ενώ αν δουν όλοι μαζί την επελαύνουσα ανταγωνιστικότητα, την προελαύνουσα πρόοδο, την ελαύνουσα ανάπτυξη, όλα θα είναι ασφαλώς καλύτερα. Διότι και το οικονομικό κλίμα θα βελτιωθεί. Και το πολιτικό κλίμα θα πάψει να είναι στραβό και εκτεθειμένο στα γαϊδούρια. Αλλά και με τον Τσίπρα θα ξεμπερδέψουμε μια και καλή, μια και, σύμφωνα με τον Σαμαρά, αν δούμε σωστά την πραγματικότητα, τότε και η πραγματικότητα αλλάζει, αλλά και ο λαϊκισμός εξαφανίζεται. Πουφ, και πάει στο καλό.

Ό,τι και να πείτε, έχουμε τον κατάλληλο πρωθυπουργό την κατάλληλη εποχή. Έβαλε σε όλους τους προηγούμενους τα γυαλιά. Το μόνο που μένει είναι να τα βάλει και σε μας και να ζήσουμε όλοι καλά, κι αυτός καλύτερα...

πηγή: αυγή

The Big Balourdos

στην προχθεσινή "Ελληνοφρένεια" είδαμε και μια σεκάνς βγαλμένη από τον The Big Lebowski...

ένα μικρό αριστούργημα, καλύτερο και από το original....

με μουσική υπόκρουση το Hotel California από τους Gipsy Kings :)

να περιφρονείς και ν' αγαπάς

Ό,τι έχω ιερό: Να περιφρονώ τις συνήθειες των πολλών, τη λογική του κράτους και την «ηθική» των συγγενών μου. Να αγαπώ με πάθος τους κυνηγημένους, τους ανορθόδοξους και τους αναθεωρητές.

Μάνος Χατζιδάκις