dystopia

Ας δούμε λίγο τη μεγάλη εικόνα.

Είχαμε ένα χρέος. Γύρω στα 270δις. Είχαμε κι ένα έλλειμμα. Της τάξης του 7% με 9%, που με διάφορες ταρζανιές των εθνοσωτήρων ΓΑΠ και παπακωνσταντίνου "εκτινάχθηκε" σε dt γύρω στο 14%, 15%. Και μετά ήρθε το μνημόνιο.

Για να μας σώσει.

Μη τα ξαναλέμε για τις μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες που ήταν εκτεθειμένες και τι σώσαμε τελικά, τα έχουμε ξαναγράψει.

Πως μας "σώσανε" λοιπόν? Μας δώσανε ΔΑΝΕΙΟ ΜΕ ΤΟΚΟ γύρω στα 220δις για να "αγοράσουμε" στην ουσία το παλιό μας χρέος και να χρωστάμε τα καινούργια. Στην ουσία ανανεώσαμε την γκαρνταρόμπα του χρέους μας.

Επιπλέον, πήραμε άλλα 100δις ΔΑΝΕΙΑ για τις τραπεζάρες μας. Σώσαμε τις ξένες τράπεζες, θα αφήσουμε έτσι τις δικές μας?

6 χρόνια τώρα εφαρμόζουμε υφεσιακά μέτρα, τα οποία τα βαφτίζουνε "μεταρρυθμίσεις", ενώ στην ουσία αποσκοπούν να μαζέψουν ό,τι ευρώ κινείται ή είναι κρυμμένο σε σεντούκι των μικρομεσαίων που δεν έχουν τη δυνατότητα να βγάλουν τα λεφτά τους σε offshore.

Η υφεσάρα που ζούμε είναι φυσικό επακόλουθο. Η "ανάπτυξη" ακούγεται μόνο σαν ανέκδοτο. [Είσαι φραγκάτος κι έχεις ένα ποσό να το επενδύεις για να αβγατίζεις τα λεφτά σου. Θα το έριχνες στην Ελλάδα? Σε μια χώρα με φτωχοποιημένο πληθυσμό, χωρίς αγοραστική δύναμη και άγνωστο πολιτικό και οικονομικό μέλλον? Γιατί? Μαλάκας είσαι? Ένα κάρο χώρες υπάρχουν να επενδύσεις τα ωραία σου λεφτουδάκια. Γιατί να μπλέξεις με την Ελλάδα? Για τα χαμηλά μεροκάματα, που θα σου προσφέρουν ένα κάπως μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους? Σοβαροί να είμαστε.]

Τι πιο φυσιολογικό και αναμενόμενο απ’το να μην μπορούμε να πιάνουμε τους εξωπραγματικούς στόχους που έχουν προκαθοριστεί για το μέλλον? Είναι σα να ζητάς από κάποιον με σπασμένο πόδι, να μάθει να χορεύει τσάρλεστον σε μία βδομάδα. Κι επειδή η φάση έδειχνε να είναι "το’να μνημόνιο φέρνει τ’άλλο", είπαν να ξεμπερδεύουν με το θέμα, αυτοματοποιώντας τη διαδικασία με τον περίφημο "κόφτη".

Τι έχουμε 6 χρόνια μετά την έναρξη της σωτηρίας μας με τα μνημόνια?

Χρέος αυξημένο κατά 100δις (αλλά με "καλύτερους" όρους-επιτόκιο), το οποίο είναι σε Αγγλικό δίκαιο και το χρωστάμε πλέον σε κράτη.

Έλλειμμα αρκετά μικρότερο. Σχεδόν έχει μηδενιστεί. Μάλιστα στα χαρτιά, έχουν υπογράψει και υποσχεθεί να έχουμε και πλεόνασμα στο εξής! Αλλά ας είμαστε σοβαροί. Δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να καταλάβεις πόσο πλασματικός είναι αυτός ο μηδενισμός. Με τρελή υπερφορολόγηση από τη μια, η οποία χρόνο με το χρόνο θα αποδίδει όλο και λιγότερα και νομοτελειακά δεν μπορεί να συνεχιστεί και πιστώνοντας τους ιδιώτες (για πόσο ακόμα?) από την άλλη. Είναι δηλαδή σαν να κρύβεις το αληθινό έλλειμμα κάτω απ’το χαλί. Ή καλύτερα το χάλι σου. Το ερώτημα είναι το για πόσο ακόμη θα μπορείς να κρύβεις κάτι που λογικά (με διαλυμένη οικονομία και παραγωγή) θα αυξάνεται χρόνο με το χρόνο? Πως διάολο θα παραχθεί τόσος πλούτος ώστε να αφήνει και πλεόνασμα, όταν επέλεξες στο προηγούμενο διάστημα να διαλύσεις ακόμα και αυτά τα μέσα που παράγουν πλούτο.

Τι άλλο έχουμε μετά από 6 χρόνια?

Ανεργία. Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, κυρίως επιστήμονες, μετανάστες στα ξένα. Φτωχοποίηση σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Τριτοκοσμικές συνθήκες στην Υγεία. Οι εργασιακές σχέσεις διαλυμένες. Οι πολιτικοί απαξιωμένοι. Οι δημοσιογράφοι από αναξιόπιστοι έως αξιοθρήνητοι. Οι ναζί στη βουλή. Ο κόσμος συμβιβασμένος με όλα αυτά.

Η βουλή και οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες σταδιακά έχουν καταντήσει απλά εθιμοτυπικές, ενώ η νομοθετική λειτουργία είναι στα χέρια των ξένων αφού εμείς αναλαμβάνουμε πλέον μόνο την μετάφραση και την επικύρωση (κάτι σαν πρωτοκόλληση) των νόμων. Η δικαιοσύνη έχει καταντήσει φάρσα του σεφερλή και ο "πνευματικός κόσμος" λάμπει διά της ανυπαρξίας του.

Χμμμμ..άλλο? Ω, μα φυσικά έχουμε ακόμα το πολυαγαπημένο ευρώ, που στο θυμικό του νεοέλληνα δεν είναι ένα απλό νόμισμα, είναι ένα εισιτήριο εισόδου στο σαλονάκι των εστέτ του είδους, από την αυλή της Ανατολής. Ένα πιστοποιητικό εξέλιξης. Προόδου. Διαφωτισμού. Επιτυχίας. Περίπου όπως λειτουργούσε και το μπουκάλι της κοκακόλας στα χέρια ενός σοβιετικού. Γι'αυτό και δήλωνε με κάθε ευκαιρία ότι είναι έτοιμος να κάνει και θυσίες για χάρη του. Τώρα που σπανίζει, ο λούμπεν φιλελές είναι έτοιμος να του προσδώσει και μεταφυσικές ιδιότητες ανάβοντάς του και καντήλι τα βράδια.

Ας δούμε και τι ΔΕΝ έχουμε πια. Σε επίπεδο χώρας, πρακτικά λειτουργούμε ως αποικία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το παρόν και το μέλλον. Απλά να υπενθυμίσω ότι δεν έχουμε πλέον δημόσια περιουσία, να εκμεταλλευτούμε, να αξιοποιήσουμε, να ασκήσουμε επενδυτική πολιτική. Όλα είναι ξεπουλημένα και υποθηκευμένα. Από τα πετρέλαια που θα βγάλουμε μέχρι το νερό που θα πίνουμε. Σε ατομικό επίπεδο, ξέρουμε όλοι καλύτερα τι κερδίσαμε και τι χάσαμε. Πλέον θα χρειαζόμαστε λεφτά για ο,τιδήποτε, αφού το δημόσιο, το δωρεάν, η κοινωνική πρόνοια πέθανε μαζί με τις ελπίδες όλα αυτά να είναι προσωρινά. Θα πρέπει να πληρώνεις για την υγεία σου, για τη μόρφωσή σου, για τις μετακινήσεις σου, για την ασφάλισή σου, για τα σκουπίδια που θα σου μαζεύουν.

Μαζί με τα ψήγματα αξιοπρέπειάς σου χάθηκαν και οι τελευταίες ελπίδες που είχες για μια αλλαγή, επιτέλους προς όφελός σου.  Με άλλα λόγια μας δόθηκε μια καλή αφορμή να τη δούμε αλλιώς και να αλλάξουμε όχι απλά σελίδα αλλά βιβλίο κι εμείς (επειδή φοβηθήκαμε ή απλά βαριόμασταν) προτιμήσαμε να σπρώξουμε τον διπλανό μας στην κιμαδομηχανή τους. Νομίζοντας ότι θα γεμίσει και θα τη γλυτώσουμε. Ό,τι θα νομίζει δηλαδή και αυτός που θα μας σπρώξει αργά ή γρήγορα.

Όποιος έχει λίγο νιονιό δεν γίνεται να τρέφει άλλες ελπίδες. Δεν είναι πολλοί αυτοί κι έτσι καταγράφεται στην ατμόσφαιρα των ΜΜΕ μια τραγικωμική προσμονή να αλλάξει ο χειριστής της κιμαδομηχανής για πιο ανώδυνα αποτελέσματα. Άσε που με τέτοιο βιρτουόζο αντιπρόεδρο, θα έχουμε και καλύτερο πωλητή του κιμά.

Μετά από 6 χρόνια σωτηρίας δηλαδή, είμαστε λιγότεροι, φτωχότεροι, μικρότεροι, κουρασμένοι και πιο χρεωμένοι, με λιγότερη δημοκρατία και περισσότερη απελπισία.

Αυτά στη μεγάλη εικόνα. Στην τηλεοπτική εικόνα, "ευτυχώς που δεν γίναμε Βενεζουέλα". Ακόμα.

Σε άλλα νέα, άρχισαν οι τελικοί του εξ-φάκτορ με παρουσιαστή τον sakis.