τα φιλελέδικα χάπατα και η αποανάπτυξη

Η εκδίκηση της υπερεργασίας

26 Αυγ, ’18

Αγαπητέ μου blogger

Κάμποσα χρόνια πριν, όταν οι οπαδοί της νεοφιλελεύθερης ανοησίας ήταν λίγοι και μαζεμένοι στο καβούκι τους, υπήρχε ένα σχόλιο που κάναμε για τη συστηματική υπερεργασία. Λέγαμε πως, αν σε μια θέση εργασίας υπάρχει διαρκής υπεραπασχόληση, τότε, είτε η δουλειά είναι κακώς ή καθόλου οργανωμένη, είτε χρειάζεται περισσότερα (ή καλύτερα) άτομα.

Υπήρχε, βέβαια, και η ελληνική ιδιαιτερότητα, όπου, εκτός από τα προηγούμενα που συνέβαιναν ταυτόχρονα, είχες και κάποιον ηλίθιο προϊστάμενο ή αφεντικό που το μοναδικό του ταλέντο ήταν να περιπλέκει τα πράγματα και να διογκώνει την εργασία, για να κάνει τη φιγούρα του στον ιδιοκτήτη ή επειδή πίστευε πως έτσι δείχνει το κύρος του.

Μετά μπήκαμε στον αστερισμό της εντατικοποίησης κι έτσι βρήκαν ευκαιρία πάμπολλα λαμόγια να βγάλουν φράγκα και αρκετοί δήθεν μανατζαραίοι να ξεδιπλώσουν τη μ@λακία που τους έδερνε τρέχοντας σε διάφορα χαζο-σεμινάρια διαχείρισης χρόνου.

‘’Time management’’ σου λέει, και σε καθίζει σε ταχύρυθμη εκπαίδευση για να σου μάθει πως θα χωρέσεις όσο το δυνατόν περισσότερες δραστηριότητες στο 14ωρο που έχεις βάλει για στόχο.

Επειδή οι 12 ώρες που καθημερινά καταθέτεις στον εργοδότη δεν αρκούν, αφού ο διπλανός σου πιάνει τις 14 και μοστράρεται για πιο σημαντικό πρόσωπο στη γαλέρα.

Μια δεκάδα διαφορετικά ειδικά έντυπα για πρόγραμμα μηνιαίο, εβδομαδιαίο, ημερήσιο και ωριαίο. Έντυπο για meetings, για conferences, για πρακτικά, για τηλεφωνήματα και mail, κλπ.

Μόνο για το κατούρημα δεν είχε έντυπο αλλά παιζότανε να φτιαχτεί κι ένα τέτοιο, επειδή κάποιοι μάλλον είχαν αρχόμενο προστάτη και αργούσαν στην τουαλέτα.

Κι όλοι αυτοί, με το κομψό τους time organizer στο χέρι, να δαπανούν ώρες ατελείωτες για να το συμπληρώνουν, να το ενημερώνουν, να κάνουν απολογισμό πεπραγμένων και προγραμματισμό καινούργιων δράσεων.

Και να φαντάζονται πως έτσι γίνονται πιο παραγωγικοί, άρα πιο αρεστοί στον ‘’πατερούλη-εργοδότη’’.

Κι ούτε ένας να μην λέει το προφανές και αυτονόητο: Πως για χάρη της παπάτζας του Time Management, χαραμίζονται ατέλειωτες ώρες κάθε μήνα, σε μια θεατρική παράσταση με τίτλο ‘’Δείτε με, κάνω time management, είμαι σημαντικός!’’

Πέρασαν τα χρόνια, ξεπετάχτηκαν ένα σωρό νεοφιλελεύθερες πορδές και φτάσαμε στο ζενίθ της εντατικοποίησης.

Βέβαια, το ρητό λέει ‘’δούλευε φτωχέ να μην σου μοιάσω’’, οπότε η εντατικοποίηση αφορά τα κορόϊδα που συνεχίζουν να καταπίνουν αμάσητες κάθε είδους ανοησίες που εκστομίζονται.

Βγαίνει, για παράδειγμα, ένας τύπος που η περιουσία του είναι όσο τα συνολικά εισοδήματα μερικών εκατομμυρίων αλλοίμονων, και λέει πως εργάζεται 120 ώρες τη βδομάδα.

Και το πιστεύουν τα διεθνή χάπατα -διότι εκτός των Ελλήνων, υπάρχουν και αλλοδαποί ηλίθιοι- και σπάνε το κεφάλι τους πώς θα το καταφέρουν κι αυτοί.

Χαίρομαι αφάνταστα μ’ όλες αυτές τις εξελίξεις και, συνάμα, λυπάμαι που δεν θα προλάβω να ζήσω τη μακρόσυρτη κι εκκωφαντική κατάρρευση της εργασίας (όπως την φαντάζονται αρκετοί αφελείς, εργοδότες κι εργαζόμενοι).

Εργαζόμενοι πρόθυμοι να ζουν και να κοιμούνται δίπλα στα γραφεία τους, διαθέσιμοι για να εργαστούν έναντι πινακίου φακής ή και με συμβολική αμοιβή, αρκεί να λένε πως εργάζονται.

Και δεν θα τους θέλει κανείς.

Ούτε τις πολλές περγαμηνές τους, ούτε το time management τους, ούτε την απέραντη ανικανότητά τους.

Γιατί τόσα χρόνια με κλειδωμένο μυαλό και με μοναδικό ερέθισμα την άφθονη επικοινωνιακή αρλουμπολογία που τους σερβίρανε δωρεάν από τα social media, κατέληξαν ανίκανοι να βράσουν ένα αυγό, ν’ αλλάξουνε μια λάμπα ή να ξεχωρίσουν τον άσπρο σκύλο από το πρόβατο.

Κι απ’ την απέναντι μεριά οι εργοδότες.

Που όταν θα έχουν μαζέψει όλο το χαρτί και δεν θα υπάρχει νέο κοινό με διαθέσιμο χρήμα για να αγοράσει τα χαζοπροϊόντα τους, θα τρέχουν όλοι ψάχνοντας νέες περιοχές, και νέα κορόιδα.

Πρόθυμα να εργαστούν 26 ώρες την ημέρα, πρόθυμα να ξοδέψουν για χάρη του καταναλωτισμού και για τη χαρά των ‘’επενδυτών’’ και ‘’κεφαλαιούχων’’.

Το νέο εργοστάσιο της Samsung στην Ινδία θα κατασκευάζει, λέει, 330.000 συσκευές smartphone κάθε μέρα.

Κι επειδή δεν είναι μόνο η Samsung που παράγει τηλέφωνα, θα χαρώ πολύ να βρεθούν κι άλλοι 3-4 τέτοιοι.

Κι όσο θα υπάρχουν 1.320.000 άνθρωποι ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ 365 ΜΕΡΕΣ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ, για να τα αγοράζουν, θα είναι όλα καλά.

Εγώ, όμως, λυπάμαι που δεν θα είμαι παρών όταν αυτό το party τελειώσει.

Τότε που οι Ινδοί θα γυρίσουν στα χωράφια τους για να καλλιεργήσουν ρύζι για φαγητό, και οι μανατζαραίοι της Samsung θα φυλλομετράνε το Time Organizer για να βρουν τι πήγε στραβά.

Αυτό το εξαίσιο θέαμα δεν θα το προλάβω. Μόνο αυτό με στενοχωρεί. Για όλα τα υπόλοιπα έχω μια άγρια χαρά.

Κώστας

Cove Bay

(Αγαπητέ Κώστα, είναι εντυπωσιακό πόσα δισεκατομμύρια άνθρωποι θέλουν να δουλεύουν και να είναι δούλοι. Και σε λένε και τεμπέλη, αν τους πεις πόσο ζώα είναι. Λες και η τεμπελιά δεν είναι ένα από τα βασικότερα ανθρώπινα δικαιώματα. Για μια ακόμα φορά, να γράψω πως ο γαμπρός του Μαρξ έγραψε το «Δικαίωμα στην τεμπελιά” πριν από 135 χρόνια. Γελάω πάρα πολύ με αυτούς που δηλώνουν διαρκώς πόσο απασχολημένοι είναι με την δουλειά τους, λες και είναι καλό να μη ζεις. Κώστα, το πάρτι για πολλούς έχει τελειώσει ήδη. Απλά, δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμα. Αργούν να αντιληφθούν τι συμβαίνει. Και δεύτερη ζωή δεν έχει. Λες στους ανθρώπους πως δεν χρειάζεται ανάπτυξη αλλά αποανάπτυξη και σε κοιτάνε σαν να είσαι τρελός. Να είσαι καλά, Κώστα. Την αγάπη μου.)

πηγή: pitsirikos