Νέα βαρυσήμαντη δήλωση Τόμσεν!

Αυτό απλά λέγεται ΛΗΣΤΕΙΑ.

“Πάμε για καθαρό αέρα?” - “Ναι Νίκο, πάτε για εκτέλεση..” *

«Έχω συγκλονιστεί από το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο και από των πρώτων χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή»

ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Σπυρίδων

 * Τελικά, στις 30 Μαρτίου 1952, ημέρα Κυριακή και ώρα 4.10΄ τη νύχτα, οι τέσσερις μελλοθάνατοι μεταφέρθηκαν νωρίς το πρωί από τις φυλακές της Καλλιθέας στο στρατόπεδο του Γουδή και εκτελέστηκαν δια τυφεκισμού. Η ώρα και η ημέρα της εκτέλεσης ήταν εξαιρετικά ασυνήθιστη (οι εκτελέσεις γινόταν πάντα με το πρώτο φως του ήλιου και ποτέ μέρα Κυριακή ακομα και απο τους Γερμανους Ναζι κατακτητες) και φέρεται να έγινε τότε για να προλάβουν οι υπέρμαχοι της εκτέλεση τυχόν απονομή χάριτος.

wikipedia

 εφημερίδα Ελευθερία φ.30/3/1952

money-land

Ρασούλης: «Οι ανίκανοι και άπληστοι μετέτρεψαν την Ελλάδα σε money-land»

Λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του, ο Μανώλης Ρασούλης έστειλε ίσως την τελευ­ταία επιστολή του στη φίλη και δημοσιογράφο στη Γερμανία Ζωή Νιομανάκη. Έναν χρόνο μετά, δημοσιεύουμε την άγνωστη επιστολή που μοιάζει λες και γράφτηκε τώρα.

Ήταν το πρώτο μου ταξίδι στην Αθήνα έπειτα από 18 μήνες, το πρώτο μου ταξίδι στην Ελλάδα της κρίσης και το πρώτο μου ταξίδι… δίχως την παρέα του Ρασούλη, ο οποίος είχε γίνει ο προσωπικός μου «ξεναγός» και με γύριζε πάντα σε ιδιαίτερες γωνιές της πόλης τα τελευταία χρόνια αφ’ ότου είχαμε γνωριστεί. Για να παίρνω «γνήσιες τζούρες Ελλάδας και να αντέχω γλυκύτερα την ξενιτιά», όπως έλεγε, όταν κατέβαινα για δουλειές στην Αθήνα, που ομολογουμένως δεν τη νιώθω πικρή ή ξινή, διότι βρίσκομαι ανέκαθεν εδώ και μου είναι οικεία και αγαπητή, η βάση μου.

Με γύριζε, λοιπόν, ο ιδιαίτερος αυτός άνθρωπος, με τα πόδια κυρίως, πάντα γύρω από το κέντρο, και μου έλεγε… έλεγε… έλεγε τις πιο όμορφες και ζωηρές ιστορίες γι’ αυτόν τον τόπο – ιστορικο-πολιτικο-οικονομικο-ερωτικο-κοινωνικές και βάλε... Επίσης συναντιόμασταν συνεχώς και με ανθρώπους που ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν φανταζόμουν πως θα συναντούσα, και μάλιστα σε τόσο φιλικό επίπεδο, για καφέ, φαγητό και χαβαλέ…

Φέτος λοιπόν θα ήταν όλα αλλιώς... Και είχα ένα σφίξιμο, μια αγωνία και έναν πόνο στο στομάχι όταν κατέβηκα στην πατρίδα, επηρεασμένη από ό,τι είδα, άκουσα, διάβασα τόσο καιρό μέσα από τα μάτια αυτών που μεταφέρουν εικόνες και αισθήσεις, αληθινές ή παραποιημένες, εντόπιοι και μη, σε όλα τα ΜΜΕ εντός και εκτός χώρας όλο τον τελευταίο καιρό.

Ένας χρόνος τώρα... «μετά Ρασούλη», το μόνο που με παρηγόρησε λίγο την πρώτη μέρα ήταν η θέα της γιγαντοαφίσας προς τιμήν και μνήμην του στην πρόσοψη του Hondos στην Ομόνοια. Αλήθεια! Απολύτως αντιπροσωπευτικό δείγμα της Ελλάδας που δεν τιμά τα παιδιά της επίσημα, αλλά τιμώνται από τον λαό, κάποιον ιδιώτη στην προκειμένη, εν τούτοις, όμως, στο κεντρικότερο λαϊκό σημείο της χώρας, θα του άρεσε πιστεύω. Και περνώντας από εκεί, με κατεύθυνση το Θησείο (ναι, είναι καθιερωμένη η επίσκεψη για καφέ απέναντι στον Ιερό Βράχο για μένα το «τουριστάκι»), πίνοντας τον πρώτο μου καφέ εκεί ακριβώς, παρατηρώντας τα πρόσωπα των περαστικών αλλά και των άλλων γύρω μου που απολάμβαναν τον καφέ τους κάνοντας φωτοσύνθεση και αφού «εγκλιματίστηκα» σύντομα στο να μην κοιτάζω στα μάτια τούς πλανόδιους πωλητές, που αδιάκοπα και σε ρυθμό καρδιογραφήματος πέρναγαν και προσπαθούσαν να πλασάρουν την όποια πραμάτεια τους με το στανιό, έπλεα σε μνήμες και θυμόμουν ύστερα από καιρό πάλι το τελευταίο γράμμα του Ρασούλη σε μένα πριν «χαθεί». Θλιμμένος για το τότε ξεκίνημα της αρνητικής προπαγάνδας κατά της Ελλάδας στη Γερμανία - το εξώφυλλο της Αφροδίτης, αν θυμάστε - μου είχε στείλει και αφήσει στη διάθεσή μου μια επιστολή να τη μεταφράσω, να τη διαδώσω, να την κάνω ό,τι θέλω, όπως μου είχε πει, και δεν πρόλαβα να το κάνω, για προσωπικούς μου λόγους δυστυχώς, πριν τον χάσουμε απρόσμενα. Στη συνέχεια με κατέβαλε τέτοια θλίψη, που μόνο αυτό δεν με ενδιέφερε, το να την κοινοποιήσω: ιεροσυλία και οπορτουνισμός στα δικά μου μάτια μια τέτοια κίνηση. Την άφησα να «ζει» έναν χρόνο μόνο στην ψυχή μου.

Πίνοντας, λοιπόν, τον καφέ μου στο κέντρο της Ελλάδας, με όλο αυτό το βουητό γύρω μου, «άκουγα» αλλά και «έβλεπα» τα λόγια του ζωντανά στα πρόσωπα των περαστικών. πόσο «μπροστά» αυτός ο άνθρωπος! πολύ πριν φτάσει η Ελλάδα εδώ που έφτασε, γραμμένες φράσεις λες και τις έγραψε χθες, δεν επιτρέπεται να το γνωρίζουν μόνο λίγοι, σκέφτηκα και αποφάσισα πως θα ήταν κρίμα να μην μοιραστώ τις, ίσως, τελευταίες του «επίσημες» κουβέντες προς ένα ευρύτερο κοινό. Κρίνετε μόνοι σας αν υπερβάλλω…

Ζωή Νιομανάκη

Δημοσιογράφος στο κρατικό ραδιοτηλεοπτικό κανάλι WDR (West Deutscher Rundfunk)

Η επιστολή του Μανώλη Ρασούλη

Νοέμβριος 2010

«Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν: ‘‘Άκουσον μεν, πάταξον δε’’.

Ο σκοπός της επιστολής μου είναι να στείλω δύο μηνύματα:

1. Εγώ προσωπικά δεν δέχομαι τους τίτλους pigs - οκνηρός - άσωτος κ.λπ. που μας φόρτωσαν γενικεύοντας κάποιοι απ’ τα βόρεια.

2. Υπάρχει μια Ελλάδα μες στην Ελλάδα, όπως υπήρχε μια Γερμανία από το 1933 έως το 1945.

Η αλήθεια είναι ότι εδώ και 25 χρόνια, ζώντας με τους συμπατριώτες μου, βιώνοντας μια διαρκώς γενικευόμενη, αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, έλεγα ότι αυτό το στυλ θα καταστρέψει την Ελλάδα, μπορεί και την ανθρωπότητα. Έκανα το οτιδήποτε να εκφράσω το αντίδοτο. Μάλλον απ’ ό,τι φαίνεται ηττήθηκα.

Στην Ελλάδα σφυρηλατήθηκε και εγκαθιδρύθηκε ένας μέσος πολίτης, μικροαστός, νεόπλουτος, αρχοντοχωριάτης. Επικυριάρχησε στο κοινωνικό, πολιτικό, ιστορικό, ψυχολογικό, αισθητικό προσκήνιο, καταστρέφοντας τον ρυθμό και το στυλ της χώρας. Επίσης, καταστρέφοντας τη λαϊκή κουλτούρα, δηλαδή το αυθεντικό τραγούδι, που είναι το θεμελιώδες στοιχείο της ταυτότητάς μας, απαξιώνοντας την λόγια ποίηση, εγκαθιδρύοντας, διά πυρρός και σιδήρου, τα πολιτιστικά κέντρα της χαράς και της αισιοδοξίας, όπως τα ονόμασαν, κάτι χαζοκαμπαρέ, τα λεγόμενα σκυλάδικα. Διαμόρφωσαν έναν χαζοκαμπαρετζίδικο τρόπο σκέψης, καθιστώντας την Ελλάδα ένα νομιμοποιημένο πορνοστάσιο. Ο πολιτισμός, καθώς και ο τουρισμός, δέχτηκαν σκληρά πλήγματα. Από τους περιηγητές του ’60 φτάσαμε στα ξενοδοχεία των 5.000 ανθρώπων που, με τα βραχιολάκια στο χέρι, βίωναν τις διακοπές τους και έφευγαν σχεδόν χωρίς να ξέρουν σε ποια χώρα τους φέραν. Η εποποιία του Ζορμπά, των παιδιών του Πειραιά, παρήλθε ανεπιστρεπτί. Πωλήθηκαν κατά κόρον και ο μύθος και η παρθενικότητα της χώρας, αλλά και το συμπαθές ναΐφ του μέσου ρωμιού αντικαταστάθηκε από την κουτοπονηριά, από το απρόσωπο, από τον μέσο όρο των super market και των τραπεζών και τώρα το σλόγκαν του Υπουργείου Τουρισμού “Έλα στην Ελλάδα να ζήσεις τον μύθο σου“ ακούγεται γελοίο και κούφιο.

Υπάρχει μια άλλη Ελλάδα μες στην Ελλάδα, εξόριστη και καταδικασμένη από τα ποικίλα golden boys και τους εγχώριους κερδοσκόπους που δεν αναγνωρίζουν πατρίδα ή πολιτισμό, αλλά ορκίζονται στη money-land. Ανίκανοι και άπληστοι.

Δεν συμμετείχα στους ολυμπιακούς αγώνες γιατί ήμουν σίγουρος ότι μετά την φαμφάρα θα ακολουθούσε η ξεφτίλα, όπως και έγινε. Η Αθήνα είναι πρωτοφανές φαινόμενο πρωτεύουσας που έχει τον μισό πληθυσμό της χώρας στην επικράτειά της. Αλαζονική πόλη, αφού λανσάρεται ως μητέρα της δημοκρατίας και του μέτρου. Τώρα είναι αμετροεπής μητρόπολη, βρώμικη μητέρα απίστευτης εγκληματικότητας. Δημοκρατία δεν υπάρχει, πολιτικό σύστημα δεν υπάρχει. Όλα ελέγχονται από το ΔΝΤ, την Ευρώπη, τους Γεωργιανούς και Ρουμανόγυφτους εγκληματίες. Παλιότερα σκεφτόμουν μήπως φέρναμε 100 Γερμανούς (βλέπε Ρεχάγκελ), να αναλάβουν για 100 χρόνια τη χώρα, μπας και ισορροπήσει. Θα με κατηγορούσαν για ανθέλληνα. Τώρα τους έφεραν ή ήρθαν λόγω ανωτέρας βίας και την πληρώνουν αυτοί που δεν έφταιξαν. Χιλιάδες χάνουν τις δουλειές τους, άλλοι αυτοκτονούν και άλλοι αγοράζουν ακριβά σπίτια στο κέντρο του Λονδίνου. Κατά τα άλλα, τα εκλεκτά στελέχη του ελληνικού status πουλούν φούμαρα ότι είναι απόγονοι του Αριστοτέλη, του Σωκράτη και του Ηράκλειτου. Και αυτά χωρίς εσωτερική λογική, και έτσι ξανακαταλήξαμε σε μια νέα greek salad, σε μια δραματική φαρσοκωμωδία. Εγώ προσπάθησα να καταλάβω τι συμβαίνει και να αντιπροτείνω κάποιες λύσεις. Ως εκ τούτου υπέστην ποικίλα πογκρόμ. Ηττήθηκε η αντίληψή μας, γι’ αυτό φτάσαμε στο παρόν χάλι. Αντιλαμβάνομαι ότι όλα αυτά είναι μέρος μιας παγκόσμιας κρίσης. Το ανθρώπινο είδος βρίσκεται στο απόλυτο αδιέξοδο. Ο πλανήτης έχει καταστραφεί. Δεν μπορούμε πια να αναπτύξουμε τους ρυθμούς της βιομηχανίας όπως παλιά και ταυτόχρονα να σώσουμε το περιβάλλον. Τι μέλλει γενέσθαι; Κάθε κρίση γεννά πόλεμο. Το απεύχομαι και κάνω κάθε τι για να μην μας συμβεί. Γεννήθηκα σαράντα μέρες μετά τη βόμβα στη Χιροσίμα. Ως εκ τούτου προσπαθώ στη Μέση Ανατολή, εδώ και οχτώ χρόνια, να δημιουργηθεί ένας κοινός παρονομαστής για τους δυο λαούς, γιατί από αυτό το άλυτο πρόβλημα μπορεί να ξεκινήσει ένας παγκόσμιος πόλεμος.

Ονειρευόμουνα να γίνει η Ελλάδα μια πολιτισμική Ελβετία και μητέρα που θα κυοφορήσει ένα όραμα για την παγκόσμια ειρήνη. Τώρα είμαστε στο στόχαστρο όλου του δυτικού κόσμου και παράδειγμα προς αποφυγή. Να μην ξεχάσω να πω ότι πριν από χρόνια έστειλα μια επιστολή στην Süddeutsche Zeitung περί όλων αυτών, αλλά δεν ενδιαφέρθηκαν για το θέμα. Πέρυσι και φέτος ο Γερμανός ανταποκριτής της ίδιας εφημερίδας στην Κωνσταντινούπολη ήρθε στην Ελλάδα, μου πήρε δύο συνεντεύξεις και πάλι η διεύθυνση της εφημερίδας αδιαφόρησε. Πάντως εγώ προσπάθησα. Επίσης, ως προς το θέμα που ετέθη να πουλήσει η Ελλάδα τα νησιά της και την Ακρόπολη, έχω να πω: (α) Η Ακρόπολη δεν είναι ιδιοκτησία μας. Ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα και (β) Μεγάλες εκτάσεις της Ελλάδας, και όχι μόνο, έχουν αγοραστεί από Γερμανούς. Πρόσφατα συμμετείχα σε ένα φεστιβάλ ποίησης στη Μαγιόρκα, όπου ο κυβερνήτης της μας έλεγε με αγωνία ότι οι Γερμανοί έχουν αγοράσει το 80% του νησιού και θέλουν να το προσαρτήσουν στη Γερμανία. Αν αυτό αποτελεί ένα σχέδιο επεκτατισμού στον νότο εκ μέρους της Γερμανίας, δεν γνωρίζω. Αν, λόγω της κρίσης, οι νεοέλληνες ξαναχαθούμε στη διασπορά, θα ήθελα να έρθουν στην Ελλάδα ποιητές, διανοούμενοι, επιστήμονες από όλο τον κόσμο, και από εδώ να ξεκινήσει μια προσπάθεια διαιώνισης της ζωής πάνω στον πλανήτη σε ένα ανώτερο επίπεδο.

Αυτά προς το παρόν. Σας χαιρετώ όλους και τον καθένα χωριστά.

Εμμανουήλ Ρασούλης, Έλλην τραγουδοποιός»

πηγή: topontiki

Η χώρα-αερόστατο και οι ψυχές-έρμα

(εναλλακτικός τίτλος) Ο γαμημένος νεοφιλελεύθερος δαρβινισμός

artwork by anton semenov

Κανίβαλοι σε αμόκ!

Posted on 29 Μαρτίου, 2012 2:59 μμ by xtremyst

[Αναδημοσίευση απο τον Ριζοσπάστη - Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος]

Μέχρι τώρα μιλούσαμε για πολιτικό «κανιβαλισμό».

Να όμως που από δω και πέρα, μπροστά στο μέγεθος της αγριότητάς τους, ακόμα και οι λέξεις έφτασαν να χάνουν το νόημά τους.

Ούτε η «αναλγησία»,

ούτε η «απανθρωπιά»,

ούτε ο «μισανθρωπισμός»,

τίποτα πια, κανένας όρος δεν μπορεί να «χωρέσει» τα «έργα» τους.

Δεν υπάρχει ορισμός για να περιγράψει την ταξική τους βαρβαρότητα.

Οι λέξεις δεν επαρκούν για να περιγραφούν τα πεπραγμένα τους.

Διαβάστε, λοιπόν, και φρίξτε:

Πριν δυο βδομάδες, στις 14 Μάρτη 2012, η συγκυβέρνηση των ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, διά του υπουργείου Υγείας, το οποίο τελεί υπό την εποπτεία Λοβέρδου, εξέδωσε Απόφαση – όπως αποκάλυψε χτες ο «Ρ» – την οποία ανάρτησε στον ιστότοπο του υπουργείου.

Με τη συγκεκριμένη Απόφαση, η συγκυβέρνηση έρχεται να επικαιροποιήσει υπό τα νέα δεδομένα (σ.σ.: «κούρεμα», PSI κ.λπ.) την αντίστοιχη περσινή απόφαση της 27/3/2011.

Ιδού, λοιπόν, το «τεκμήριο του εγκλήματος»,

ιδού πώς μετασχηματίζονται στην πραγματική ζωή τα PSI, τα «κουρέματα» και τα νέα τους Μνημόνια,

ιδού η νέα Απόφασή τους:

Από τούδε και στο εξής, με φιρμάνι που φέρει την υπογραφή του υφυπουργού Υγείας Μάρκου Μπόλαρη, δηλαδή

από τους χρονίως πάσχοντες ασθενείς,

από τους ανθρώπους που χρήζουν ειδικής και συνεχούς μέριμνας,

από τους ανθρώπους που φιλοξενούνται σε «Μονάδες Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης», όπου τους παρέχονται υπηρεσίες περίθαλψης

(όπως, για παράδειγμα, τα ψυχιατρεία, τα γηροκομεία, τα ιδρύματα και οι ξενώνες που φιλοξενούν αναπήρους κ.λπ.),

η συγκυβέρνηση

τους «βουτάει»,

τους αρπάζει,

τους περικόπτει,

τους παρακρατεί

μέχρι και το …80% της σύνταξής τους!

Είναι ασύλληπτο, είναι αδιανόητο, είναι εξωπραγματικής αγριότητας, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό.

Είναι η επίσημη πολιτική των «σωτήρων» του τόπου!

Η υπό τον κ. Παπαδήμο συγκυβέρνηση των Βενιζέλου – Σαμαρά, επικαλούμενη τη «βιωσιμότητα» των συγκεκριμένων υπηρεσιών – μια «βιωσιμότητα» που, όμως, σύμφωνα με την απόφαση των κυβερνώντων θα επιτευχθεί διά της «μείωσης της κρατικής επιχορήγησης»

και χρησιμοποιώντας για πρόσχημα – αυτό κι αν είναι ρεσιτάλ θράσους – «την αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών και φροντίδας στα άτομα αυτά» (!!!),

διαπράττει το πέραν πάσης φαντασίας:

Εξέδωσε διαταγή, η οποία αφορά σε ανθρώπους ανήμπορους και άρρωστους, ανθρώπους που στη συντριπτική τους πλειοψηφία ακόμα κι όταν παίρνουν σύνταξη δεν πρόκειται παρά για ένα επίδομα πείνας,

και με το φιρμάνι αυτό, υπό την ιαχή «Αποφασίζουμε»,

επιβάλλει κλιμακωτή παρακράτηση στις συντάξεις,

ως ακολούθως:

• Για σύνταξη μέχρι 500 ευρώ παρακράτηση 50%.
• Για το τμήμα της σύνταξης από 500 μέχρι 700 ευρώ παρακράτηση 70%.
• Για το τμήμα της σύνταξης από 700 ευρώ και πάνω παρακράτηση 80%.

Τα προηγούμενα σημαίνουν τα εξής:

Από μια σύνταξη μέχρι 500 ευρώ οι καλοί αυτοί άνθρωποι – που «σώζουν» τη χώρα -ληστεύουν τα 250!

Από μια σύνταξη μέχρι 700 ευρώ οι καλοί αυτοί άνθρωποι – που «σώζουν» τη χώρα -ληστεύουν τα 390!

Από μια σύνταξη μέχρι 1.000 ευρώ οι καλοί αυτοί άνθρωποι – που «σώζουν» τη χώρα -ληστεύουν τα 630!

Μέχρι εκεί έφτασαν…

Εφτασαν να βάζουν «χέρι» ακόμα και στις συντάξεις – κυρίως αναπηρικές – των ανθρώπων που έχουν βρει καταφύγιο μέχρι και στα γηροκομεία!

Το ταξικό τους αμόκ δεν σταματά ούτε στα ψυχιατρεία!

Εφτασαν να ληστεύουν, να χαρατσώνουν ανθρώπους που έχουν για απάγκιο τους από τα Θεραπευτήρια Χρονίων Παθήσεων μέχρι το Δρομοκαΐτειο!

Αυτή είναι η επίσημη πολιτική της συγκυβέρνησης των «σοσιαλιστών» και των «φιλελεύθερων».

Αυτή είναι η πολιτική της συγκυβέρνησης των γαλαζοπράσινων «πατριωτών» και των «σωτήρων».

Αυτοί είναι που ζητούν την ψήφο του ελληνικού λαού.

Και ζητούν ψήφο, για να λένε μετά – και θα το πουν για κάθε μια ψήφο που θα αποσπάσουν – ότι ισοδυναμεί με… έγκριση για συνέχιση

της απανθρωπιάς,

της βαρβαρότητας,

της αναλγησίας,

του κανιβαλισμού και

του δαρβινισμού τους!

Υστερόγραφο:

Αν έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο προεκλογικά,

δεν είναι καθόλου δύσκολο για τον καθένα να αντιληφθεί,

τι είναι έτοιμοι να διαπράξουν αμέσως μετά τις εκλογές!

πηγή: parallhlografos

σκοτεινές μέρες

11 Μαΐου 2011 είχαμε δημοσιεύσει το Η μικρή αξία και το μεγάλο κόστος, που ήταν μια μετάφραση του ρεπορτάζ του Guardian για την περιπέτεια 72 ψυχών που αφέθηκαν στην τύχη τους μεσοπέλαγα, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι από αυτούς να πεθάνουν από δίψα και πείνα. 

Η εγκληματική αδιαφορία που επέδειξαν τότε ΝΑΤΟικές δυνάμεις και ακτοφυλακές, έβγαζε μάτι, κάτι που είχε ως συνέπεια να διαταχθεί έρευνα. Αυτή κράτησε σχεδόν 9 μήνες και έχουμε νεώτερα που βρήκα στο tvxs:

Μια έρευνα εννέα μηνών του Συμβουλίου της Ευρώπης, των 47 κρατών που αποτελούν το παρατηρητήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, φέρνει στο φως ανθρώπινες και θεσμικές παραλείψεις που καταδίκασαν στο θάνατο τους πρόσφυγες που επέβαιναν σε ένα πλοίο στη Μεσόγειο, του οποίου η τύχη αγνοούνταν για μέρες, τον προηγούμενο Μάιο.

 Οι λανθασμένοι χειρισμοί στρατιωτικών και εμπορικών πλοίων σε συνδυασμό με την ασάφεια στις κλήσεις της ακτοφυλακής για βοήθεια και την σύγχυση με τις αρμόδιες αρχές να στέλνουν τις ευθύνες από τον Άννα στον Καϊάφα, κατέδειξαν τη μακροχρόνια έλλειψη σχεδιασμού από τον ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ και τα ευρωπαϊκά κράτη στο θέμα της αυξημένης μεταναστευτικής εκροής από τη Βόρεια Αφρική, κατά τη διάρκεια της διεθνούς επέμβασης στη Λιβύη.

Όλοι θυμούνται το σκάφος με τους μετανάστες που «αφέθηκαν να πνιγούν» τον περασμένο Μάιο και την συγκέντρωση διαμαρτυρίας των ελάχιστων επιζησάντων. Έχοντας φύγει από την Τρίπολη με 72 αφρικανούς μετανάστες και προορισμό την Ευρώπη, εμπλεκόμενο σε περιπέτειες στη θάλασσα, ουδέποτε βοηθήθηκε από τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ακτοφυλακής οι οποίες ήταν ωστόσο σχετικά ενήμερες. Εκτός από 9 άτομα, όλοι οι υπόλοιποι επιβάτες πέθαναν από τη δίψα και την πείνα, ενώ ανάμεσά τους βρίσκονταν και δύο μωρά.

Ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Ευρώπης, Μεβλούτ Τσαβούσογλου χαρακτήρισε το γεγονός ως «μία σκοτεινή ημέρα για την Ευρώπη».

 

Ο Στρικ, ένας Ολλανδός, μέλος της επιτροπής του Συμβουλίου μετανάστευσης, προσφύγων και εκτοπισμένων ανθρώπων, δήλωσε με τη σειρά του πως: «Μπορούμε να μιλάμε όσο θέλουμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη σημασία της τήρησης των διεθνών υποχρεώσεων, αλλά αν την ίδια στιγμή αφήνουμε ανθρώπους να πεθαίνουν - ίσως επειδή δεν γνωρίζουμε την ταυτότητά τους, είτε επειδή προέρχονται από την Αφρική- αυτό δείχνει πόσο κενά είναι αυτά τα λόγια».

Παρά τους αρχικούς ισχυρισμούς του ΝΑΤΟ πως κανένα από τα πλοία του δεν έλαβε σήμα κινδύνου σχετικά με το μεταναστευτικό σκάφος, η έκθεση αποκαλύπτει πως οι κλήσεις κινδύνου όντως έγιναν από το Κέντρο Συντονισμού Θαλάσσιας Διάσωσης (MRCC), στη Ρώμη και η διάσωση θα ήταν εύκολη με την βοήθεια της Ισπανικής φρεγάτας Mendez Nunez που βρισκόταν κοντά στο σημείο και ήταν εξοπλισμένη με ελικόπτερα.

Επίσης σύμφωνα με την έκθεση άλλο ένα  ιταλικό αυτή τη φορά, πολεμικό πλοίο το Borsini, που δεν βρισκόταν υπό τη διοίκηση του ΝΑΤΟ ήταν κοντά στο σκάφος που μετέφερε τους μετανάστες όταν έγινε η κλήση κινδύνου. Τόσο η Ισπανία όσο και η Ιταλία, των οποίων τις σημαίες έφεραν η φρεγάτα και το πολεμικό Borsini εγκαλούνται στην έκθεση από τον εισηγητή.

Η έκθεση, η οποία θα υποβληθεί στο Συμβούλιο της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Ευρώπης, την Πέμπτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι θάνατοι των 61 μεταναστών επί του σκάφους, καθώς και  των δύο ακόμη που πέθαναν λίγο μετά την άφιξή τους στη στεριά «θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί».

Η έκθεση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το στρατιωτικό σκάφος πρέπει να ήταν υπό τις διαταγές του ΝΑΤΟ, προσθέτοντας: « Το ΝΑΤΟ πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για το στρατιωτικό πλοίο που αγνόησε τις εκκλήσεις για βοήθεια του σκάφους που μετέφερε τους μετανάστες».

Ο 24χρονος Αιθίοπας επιζών, Αμπού Κούρκε Κεμπάτο δήλωσε πως ελπίζει η έκθεση να πιέσει το ΝΑΤΟ και την ευρωπαϊκή κοινότητα να αποκαλύψουν γιατί αφέθηκαν να πεθάνουν τόσοι πολλοί από τους φίλους του, δηλώνοντας «Κάθε βράδυ ξαναζώ τη πείνα, τη δίψα και το ''θάνατο'' από την αρχή. Αυτές οι δυνάμεις που ήξεραν ότι χρειαζόμασταν βοήθεια δεν έκαναν τίποτα. Πρέπει να αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη».

Το σίγουρο είναι πως το γαϊτανάκι των αρχών δεν έχει τέλος, με το ΝΑΤΟ να ισχυρίζεται ότι διαβίβασε το σήμα κινδύνου και προέβη σε όλες τις τυπικές διαδικασίες και τον Υπουργό Αμύνης της Ισπανίας να διατείνεται πως το Mendez Nunez δεν έλαβε καμία ειδοποίηση σχετικά με το σκάφος των μεταναστών.

Πηγή: Guardian

Επιμέλεια: Γρηγόρης Καυκιάς

Προεκλογικές συγκεντρώσεις σε σπίτια και πυλωτές

Στιγμιότυπα από τη χθεσινοβραδυνή πρώτη προεκλογική συγκέντρωση της νουδού.

Περιμένοντας το ρεφραίν του 

"Σε περιμένω να'ρθεις και πάλι"

έρημο νταμάρι

Ελλάδα. Tο πρώτο θύμα της Ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας.

Του Γιάννη Μακριδάκη

28 Μαρ 2012 

"Όσοι από σας γνωρίσατε και θαυμάσατε το ελληνικό τοπίο, ξεχάστε το. Η Ελλάδα αποτελεί πλέον το εργοστάσιο της Ευρώπης" η "Les Echos"*, μία από τις μεγαλύτερες σε κυκλοφορία οικονομικές εφημερίδες της Γαλλίας, δημοσίευσε την ανοιχτή επιστολή του έλληνα συγγραφέα Γιάννη Μακριδάκη προς τους Ευρωπαίους, με τίτλο: "Ελλάδα. Tο πρώτο θύμα της Ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας", γνωστοποιώντας τις συνθήκες των πολιτικών ανάπτυξης που η Ευρώπη σχεδιάζει - εφαρμόζει αρχικά στη χώρα μας, ζητώντας την αντίδραση τους.

«Αξιότιμοι Ευρωπαίοι συμπολίτες,

απευθύνομαι σε σας και κυρίως σε όσους έχουν κατά καιρούς επισκεφθεί την Ελλάδα, έχουν αγαπήσει το ελληνικό τοπίο και τον ελληνικό πολιτισμό, για να σας ενημερώσω σχετικά με τα καταστροφικά σχέδια που υλοποιεί συντονισμένα η ηγεσία της Ευρώπης στην πατρίδα μου, σε συνεργασία με πολυεθνικές εταιρίες, επενδυτές και τους εγχώριους πολιτικούς τους συνεταίρους.

Το σχέδιο ήταν απλό στη σύλληψή του και εφαρμόστηκε εξίσου απλά και γρήγορα εντός δύο ετών:

Αφού πτώχευσαν και εξαθλίωσαν τους Έλληνες πολίτες με τις ανάλγητες οικονομικές πολιτικές που επέβαλαν δικτατορικά, τώρα στρέφονται ως στυγνοί και αδίστακτοι αποικιοκράτες εναντίον του φυσικού και πολιτισμικού πλούτου της χώρας μας. Με πρόφαση και δόλωμα την περιβόητη ανάπτυξη, η οποία θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας για τους φτηνούς και εξαθλιωμένους Έλληνες εργάτες αλλά θα φέρει και έσοδα από τις εξαγωγές κυρίως ενέργειας και ορυκτών πόρων, εξαπολύουν συντονισμένη επίθεση στο ελληνικό τοπίο, στην ελληνική φύση, την ποιότητα ζωής των κατοίκων αυτής μοναδικής γωνιάς της Ευρώπης.

Η Ελλάδα έχει χωριστεί εδώ και καιρό σε οικόπεδα τα οποία ξεπουλιούνται όσο όσο και δίχως κανέναν ενδοιασμό στους επενδυτές. Δημόσιες εκτάσεις εντός αστικών ιστών, δάση, βουνά, παραλίες, νησιά, όλα θυσιάζονται στο όνομα των επενδύσεων που θα φέρουν έσοδα για το ελληνικό δημόσιο, τα οποία βέβαια θα καρπώνονται οι δανειστές της χώρας, αλλά πολύ περισσότερα για τους ιδιώτες επενδυτές.

Δίχως καμιά φροντίδα για τις ιδιαιτερότητες του φυσικού περιβάλλοντος, παραβιάζοντας στο σύνολο σχεδόν των περιπτώσεων την υφιστάμενη ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία, όπως ακριβώς αρμόζει σε μια τριτοκοσμική αποικία, σχεδιάζεται να εγκατασταθούν σε εκατομμύρια στρέμματα ελληνικής γης χιλιάδες γιγάντιες ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά συστήματα παραγωγής ενέργειας η οποία θα εξάγεται στην Ευρώπη. Επίσης στήνονται εργοστάσια εξόρυξης διαφόρων ορυκτών, μεταλλευμάτων και υδρογονανθράκων, σε γη και σε θάλασσα.

Η Ελλάδα διαμελίζεται. Αφού την εξόντωσαν, τώρα πέφτουν πάνω της τα αρπακτικά της Ευρώπης και ξεσκίζουν τις σάρκες της. Και όλα αυτά στο όνομα μιας ανάπτυξης, που έχουν στο μεγαλύτερο μέρος της βαφτίσει ως "πράσινη".

Αξιότιμοι Ευρωπαίοι συμπολίτες,

Όσοι από σας γνωρίσατε και θαυμάσατε το ελληνικό τοπίο, ξεχάστε το. Η Ελλάδα αποτελεί πλέον το εργοστάσιο της Ευρώπης.

Όσοι από σας διαβάσατε, μάθατε, αγαπήσατε τον ελληνικό πολιτισμό, την ελληνική ποίηση και λογοτεχνία, την ελληνική γλυπτική, ξεχάστε τα όλα. Η Τέχνη που παρήγαγαν αιώνες τώρα οι Έλληνες ήταν εμπνευσμένη από το ελληνικό τοπίο που πλέον εκπορνεύεται από τους Ευρωπαίους εταίρους μας.

Όσοι από σας γνωρίσατε την Ελλάδα των παραδόσεων, των καφενέδων, της ρακής, των πανηγυριών, σβήστε τα όλα από το μυαλό σας. Η ελληνικότητα, η ελληνική ψυχή που επί αιώνες ζυμώθηκε πάνω στα σκληροτράχηλα βουνά της ηπειρωτικής χώρας και στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου, παραδόθηκαν στις ερπύστριες μιας ισοπεδωτικής Ευρώπης.

Δεν ήταν αυτή η Ευρώπη που ονειρευτήκαμε, αξιότιμοι Ευρωπαίοι συμπολίτες. Έστω και την ύστατη αυτήν στιγμή σάς απευθύνω έκκληση αντίστασης και αλλαγής πορείας. Μετά από την Ελλάδα έρχεται η σειρά των δικών σας πατρίδων.»

 

Σας ευχαριστώ
 

Γιάννης Μακριδάκης

πηγή: tvxs

Θεά.

Υποκλίνομαι στον ακτιβισμό 

της συντρόφισσας Ελενάρας!

στο 1:17  
Η Αποκάλυψη της Ελένης

Παρέλαση πριβέ

Χωρίς διαπίστευση στην επέτειο μιας επανάστασης

(Όσοι αναζητούν την απάντηση περί ελεύθερων σκοπευτών μπορούν να ξεκινήσουν από το υστερόγραφο)

Πέντε τα ξημερώματα στην πλατεία Συντάγματος. Ένα μίγμα επαγγελματικής διαστροφής και αυπνίας με έστειλε με την κάμερα έξω από τη βουλή. Στις δεκάδες κενές καρέκλες που περιμένουν τους επισήμους έχουν ήδη τοποθετηθεί οι καρτέλες που εξηγούν σε ποιό σημείο κάθεται ο κάθε άρχοντας του τόπου: Ο πρωθυπουργός, ο πρόεδρος της Βουλής, ο αρχιεπίσκοπος... ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κ.α. Η λίστα των μη εκλεγμένων που βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας (ή των εκλεγμένων που βρίσκονται σε υψηλότερες θέσεις από αυτές στις οποίες τους έστειλε το εκλογικό σώμα) φαίνεται να μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο.
Υποπτεύομαι ότι σε λίγη ώρα θα ζητήσουν να δουν τη δημοσιογραφική μου διαπίστευση – την οποία δεν έχω - και θα με απομακρύνουν από την περιοχή με μικρότερες ή μεγαλύτερες δόσεις αστυνομικής ευγένειας. Τίποτα όμως δεν συμβαίνει. Για τις επόμενες επτά ώρες θα κυκλοφορώ άφοβα ανάμεσα σε χιλιάδες αστυνομικούς και ασφαλίτες χωρίς ούτε ένας να θεωρήσει ότι είναι αρμοδιότητά του να ζητήσει να δεί την ταυτότητά μου. Επισκέπτομαι τις θέσεις των επισήμων, κινηματογραφώ τα φορτηγά της αστυνομίας που κατεβάζουν και άλλα κάγκελα και περιφέρω τη νύστα μου ανάμεσα σε μια μπλε θάλασσα από πιλίκια.
Μετά τις επτά το πρωί το μπλε των ένστολων σπάει αιφνιδιαστικά με μικρές πινελιές άλλων χρωμάτων δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα σχεδόν... ερωτική. Δεκάδες αγόρια και κορίτσια σχηματίζουν πηγαδάκια σε διάφορα σημεία της πλατείας. Γελάνε και φλερτάρουν μεταξύ τους. Αν δώσεις όμως λίγο προσοχή διαπιστώνεις ότι σε τακτά χρονικά διαστήματα χαιρετούν κάποιον ένστολο και μοιράζονται συντεταγμένα σε μικρότερες ομάδες - αν και όλοι δείχνουν να γνωρίζονται μεταξύ τους.
Πέραν πάσης αμφιβολίας η νέα γενιά των ασφαλιτών έχει βελτιωθεί αισθητά, ακόμη όμως έχουν πολλά να μάθουν. Το βλέμμα τους μου θυμίζει τους εκπαιδευόμενους της Μοσάντ και άλλων μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ που έστελναν να μας παρατηρούν στις φυλακές: Ένα βλέμμα διερευνητικό, αλλά και αισθητά ψαρωμένο απέναντι στον Άλλο – αυτόν που αμφισβητεί την κυριαρχία του καθεστώτος.

Η ώρα περνά και η παρέα διευρύνεται με τους ανθρώπους των Media που καταφθάνουν στην πλατεία. Στις πρώτες ζωντανές συνδέσεις μιλούν για μια «παρέλαση πριβέ» - η πραγματική είδηση είναι ότι στα γύρω τετραγωνικά χιλιόμετρα υπάρχει ίσως η μεγαλύτερη συγκέντρωση δυνάμεων καταστολής που έχει καταγραφεί στην ελληνική ιστορία των τελευταίων δεκαετιών.
Το σκηνικό συμπληρώνεται από το κομβόι των πολυτελών οχημάτων που αφήνουν καραβιές επισήμων στο απέναντι πεζοδρόμιο αλλά και την άφιξη του προέδρου και του πρωθυπουργού. Στο μυαλό μου έρχονται σκόρπιοι στίχοι από το «Αντισταθείτε» του Μιχάλη Κατσαρού: «Αντισταθείτε σε αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες ατελείωτες τις παρελάσεις.... στον πρόεδρο του εφετείου αντισταθείτε... στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες». Και έχει πολλές παράτες για τις επόμενες ώρες. Μπορεί τα άρματα μάχης και τα μαχητικά αεροσκάφη να μην έρχονται στο ραντεβού, αφού δεν έχουμε ούτε βενζίνη να τα κινήσουμε, αλλά το χαμόγελο του πρωθυπουργού σε αποζημιώνει. Παρατηρώντας τον δίπλα στον αρχιεπίσκοπο αισθάνομαι ότι έχει γεννηθεί για να παρίσταται σε στρατιωτικές παρελάσεις. Μπορώ να τον φανταστώ σε ασπρόμαυρο φιλμ στην Χιλή του Πινοσέτ ή την Τουρκία του Εβρέν να καμαρώνει για την επιβολή του νεοφιλελευθερισμού κάτω από τις ερπύστριες των τανκς. Οι εποχές όμως έχουν αλλάξει. Όπως μας εξηγούσε πρόσφατα η Ναόμι Κλάιν, όταν την συναντήσαμε στη Νέα Υόρκη για τα γυρίσματα του Catastroika, αυτά που κάποτε επιβάλλονταν με τη δύναμη των όπλων τώρα προωθούνται με το φόβο της χρεοκοπίας. «Έχουμε χούντα και αυτός είναι ο μοναδικός επιστημονικός όρος να περιγράψουμε την κατάσταση», μου έλεγε πριν από μερικές ημέρες ο καθηγητής Σπύρος Μαρκέτος όταν τον συνάντησα στη Θεσσαλονίκη... «μια χούντα» συμπλήρωνε «δεν χρειάζεται να είναι στρατιωτική, μπορεί να είναι τραπεζική».

Η παρέλαση συνεχίζεται. Ο στρατός παρελαύνει μπροστά στους εκπροσώπους της ελληνικής οικονομικής ελίτ - μήπως αυτό δεν έκανε πάντα;
Μια απότομη κίνηση των δημοσιογράφων διακόπτει τις σκέψεις μου. Η παρέλαση έχει τελειώσει και ο Κάρολος Παπούλιας κάνει δηλώσεις. Η φωνή του δεν φτάνει στο σημείο που βρίσκομαι. Αναρωτιέμαι αν τον άγγιξε ότι για πρώτη φορά δεν παρέλασαν οι βετεράνοι του πολέμου. Ο απολογισμός τραγικός: αυτοί που έδιναν το αίμα τους για το έθνος δεν ήρθαν στην παρέλαση, το ίδιο το έθνος δεν είχε άδεια να παραστεί και οι μόνοι που τα κατάφεραν ήταν οι πολιτικοί, οι τραπεζίτες και οι πραιτοριανοί τους.
Η εικόνα της φετινής παρέλασης δεν θα μπορούσε να συμπυκνώνει με καλύτερο τρόπο τα χαρακτηριστικά του καθεστώτος που οικοδομήθηκε στην Ελλάδα τα τελευταία δυο χρόνια: ένας μη ελεγμένος πρωθυπουργός-τραπεζίτης παρακολουθεί μια μεγάλη παράτα φρουρούμενος από ένα γιγαντιαίο μηχανισμό καταστολής. Οι πολίτες είναι απόντες και στη θέση τους βρίσκονται μόνο προεπιλεγμένοι δημοσιογράφοι (το σχόλιο δεν αφορά τους συναδέλφους που ήταν εκεί αλλά τα μέσα που εκπροσωπούσαν) οι οποίοι όμως δεν έχουν κανένα δικαίωμα να θέσουν ερωτήσεις.
Το έργο δεν είναι καινούργιο. Αρκετά ακόμη δικτατορικά καθεστώτα επέβαλαν παρόμοιους όρους στην ελληνική ιστορία. Ακόμη και αυτά όμως επιχείρησαν να οικοδομήσουν έστω και ένα στρεβλό και πάντοτε ψευδές κοινωνικό συμβόλαιο. Το καθεστώς Παπαδήμου τι έχει να αντιπροτείνει για να χρυσώσει το χάπι της κοινωνικής γενοκτονίας που εκτελεί κατ’ εντολή ξένων και ελληνικών τραπεζών; 

Φεύγοντας συνάντησα την τελευτία ομάδα της σεμνής αυτής τελετής. Και άλλα νεαρά αγόρια και κορίτσια. Αυτή τη φορά καταλάβαινες αμέσως ότι δεν πρόκειται για ασφαλίτες. Το έβλεπες στα γιγαντιαία σήματα από επώνυμες φίρμες στα ακριβά τους T-shirt. Ήταν χαρούμενα και κιτς, σαν αφίσα της... ΠΑΣΠ - ΝΔΦΚ για διακοπές στη Μύκονο. Οι σύγχρονοι χειροκροτητές ενός καθεστώτος τεχνοκρατών.
Μια κοπέλα ρωτούσε «που θα βρουν το λεωφορείο που τους έφερε» και που θα πάνε στη συνέχεια. Οι δυνάμεις μου όμως με είχαν εγκαταλείψει και το ρεπορτάζ δεν μπορούσε να συνεχιστεί. Ας πάνε όπου θέλουν. Ας πάνε από εκεί που ήρθαν.


Υστερόγραφο

Υ.Γ Επιστρέφοντας στο σπίτι διαπίστωσα ότι ένα tweet που είχα δημοσιεύσει την προηγούμενη ημέρα είχε προκαλέσει μια σχετικά μεγάλη συζήτηση. Το Tweet έλεγε στα αγγλικά ότι η ελληνική κυβέρνηση θα χρησιμοποιούσε ελευθερους σκοπευτές εναντίον των διαδηλωτών.
Οι κατηγορίες που αντιμετώπισα ξεκινούν απο το ότι είμαι «κρατικοδίαιτος δημοσιογράφος» (;) και έφταναν σε εμπεριστατωμμένη και ενδιαφέρουσα κριτική. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Πηγή της πληροφορίας μου ήταν οι δηλώσεις που έκανε στη ΝΕΤ ο υφυπουργός Προστασίας του πολίτη Λευτέρης Οικονόμου ο οποίος μάλιστα δήλωσε ότι ελευθεροι σκοπευτές χρησιμοποιήθηκαν και στο παρελθόν. Δεν πρόκειται δηλαδή για διάδοση διαρροών, όπως κατηγορήθηκα, αλλά για αναπαραγωγή μιας δημόσιας δήλωσης και μάλιστα από τα πλέον αρμόδια χείλη. Όπως μαθαίνω μάλιστα το θέμα προκάλεσε και την αντίδραση του Σύριζα που δήλωσε ότι υπό αυτό το καθεστώς δεν μπορούμε να πάμε σε εκλογές.
Η διευκρίνιση του υπουργού ότι οι ελεύθεροι σκοπευτές δεν προορίζονται για τους πολίτες αλλά για τρομοκράτες με αφήνει συνειδητά αδιάφορο. Την τελευταία δεκαετία  οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν επανειλημμένα βαφτίσει τους πολίτες που διαμαρτύρονται σαν αλήτες, προβοκάτορες, εξτρεμιστές ή τρομοκράτες (η περίπτωση των μαθητών στη Λάρισα που δικάστηκαν βάσει της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας αποτελεί ίσως το πιο τραγικό παράδειγμα).

Κάποιοι άλλοι με κατηγόρησαν γιατί έγραψα το μήνυμα στα αγγλικά, σημειώνοντας ότι με αυτό τον τρόπο θέλω να παρουσιάσω την Ελλάδα σαν δικτατορία. Έχουν απόλυτο δίκιο γιατί αυτό ακριβώς ήθελα να κάνω. Αν κάποιοι ντρέπονται να ζουν σε μια χώρα στην οποία οι υπουργοί απειλούν εμμέσως πλην σαφώς τους πολίτες τους με ελεύθερους σκοπευτές ας φροντίσουν να αλλάξουν τη χώρα.
Με το ίδιο σκεπτικό η λογική των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης ότι οι Έλληνες πρέπει να κάτσουν φρόνιμα (χωρίς απεργίες, εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κτλ) γιατί μας ρεζιλεύουν στο εξωτερικό μου προκαλεί αισθήματα ανείπωτης αηδίας. Όσοι ανταλλάσουν την ελευθερία με την καλή έξωθεν μαρτυρία δεν αξίζουν τίποτα από τα δυο.

Παρερμηνεύοντας τα λεγόμενά μου ορισμένοι ανέμεναν να χυθεί αίμα στους δρόμους της Αθήνας και πίστεψαν ότι αφού αυτό δεν έγινε η πληροφορία που μετέδωσα ήταν ψευδής. Όταν λέμε όμως ότι μια κυβέρνηση θα χρησιμοποιήσει μια συγκεκριμένη ομάδα των δυνάμεων καταστολής αυτό σημαίνει απλώς ότι θα κινητοποιηθούν, όχι ότι είναι υποχρεωμένοι να αδειάσουν τα όπλα τους. Με το ίδιο σκεπτικό οταν λέμε ότι θα χρησιμοποιηθούν σκυλιά της αστυνομίας σε μια επιχείρηση δεν εννούμε ότι είναι υποχρεωμένα να μας δαγκώσουν.

Στο σημείο αυτό όμως ερχόμαστε στην ουσία του ζητήματος το οποίο συνδέεται άμεσα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ελεύθερων σκοπευτών. Οι συγκεκριμένες ομάδες είναι αποτελεσματικές και κάνουν καλά τη δουλειά τους μόνο όταν είναι αθέατες από τον κόσμο. Όταν λοιπόν ένας υπουργός αναφέρεται σε αυτές το κάνει με μοναδικό στόχο να τρομοκρατήσει τους αντιπάλους του - στη συγκεκριμένη περίπτωση δηλαδή και σύμφωνα με το σκεπτικό που ανέπτυξα τους έλληνες πολίτες. Η αίσθηση ενός αόρατου όπλου που μπορεί να σου φυτέψει μια σφαίρα ανά πάσα στιγμή παραπέμπει ευθέως στους ελεύθερους σκοπευτές του Σεράγεβο, ή ακόμη χειρότερα στα Δεκεμβριανά του 1944. 

Και ερχόμαστε έτσι στην πραγματικά εποικοδομητική και καλοδεχούμενη κριτική που λέει ότι αναπαράγοντας τις δηλώσεις για τους ελεύθερους σκοπευτές ενίσχυσα ουσιαστικά ένα μηχανισμό τρομοκράτησης των πολιτών. Αν και δεν μπορώ να απολογηθώ γιατί αναπαρήγαγα μια είδηση (θυμίζω ότι είναι δημόσια τοποθέτηση και όχι διαρροή) κατανοώ απόλυτα το σκεπτικό της κριτικής. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι δεν γνωρίζω πλέον ποιά είναι τα όρια αυταρχισμού της συγκεκριμένης τραπεζικής δικτατορίας αλλά και των καθεστώτων που μας οδήγησαν σε αυτή.
Σκεφτείτε πόσο παράλογο θα θεωρούνταν πριν από το Δεκέμβρη του 2008 να κατηγορούνται μαθητές σαν τρομοκράτες. Ποιός θα πίστευε πριν από μερικά χρόνια ότι ο Χρυσοχοϊδης θα επέβαλε τις προληπτικές προσαγωγές ακυρώνοντας την ίδια την αρχή του habeas corpus για να φέρει την Ελλάδα στο δικαιικό καθεστώς του Μεσαίωνα; Γιατί είναι λογικο να ρίχνει η αστυνομία 2.000 δακρυγόνα σε μια πλατεία και είναι υπερβολή για έναν δημοσιογράφο να αναπαράγει δηλώσεις υπουργών για ελεύθερους σκοπευτές; Τη στιγμή που οι «ναυαρχίδες» του Τύπου επισύουν ανενόχλητες πλέον το φάντασμα του εμφυλίου πολέμου εμείς πρέπει να αποκρύπτουμε τις απειλές χρήσης βίας της κυβέρνησης;
Οι άνθρωποι αυτοί είναι αδίστακτοι και μόνο ως τέτοιους μπορούμε και πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε.

Η 25η Μαρτίου είναι δική μας γιορτή και μας την στέρησαν. Δεν είναι γιορτή της εθνικής συμφιλίωσης ούτε της αγάπης και των λουλουδιών. Είναι η γιορτή μιας επανάστασης που γεννήθηκε για να νικήσει όχι μόνο μια ξένη δύναμη αλλά κυρίως τους Έλληνες κοτσαμπάσηδες. Είναι η γιορτή του Γεώργιου Καραϊσκάκη που έπεσε από ελληνικό βόλι ψιθυρίζοντας «αν γίνω καλά θα τον χαλάσω εγώ αυτόν που με βάρεσε, εάν ψοφήσω κλάστε μου το μπούτσο». Είναι η γιορτή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη  που κήρυξε τον πόλεμο στους νενέκους φωνάζοντας «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους». Και όσες δικτατορίες προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν την φλόγα αυτής της επανάστασης για να ενισχύσουν τα εθνικοπατριωτικά τους διαπιστευτήρια στο τέλος κάηκαν από τη φλόγα της.

 

πηγή: xstefanou

Ολιγαρχία

Αν μοιάζει με σκατά και μυρίζει σαν σκατά, τότε πιθανότατα είναι σκατά.

Ανώνυμος

 

[…]  

Αυτό που είπατε, ολιγαρχικές συμμορίες…

Έχω μία φράση από την αρχή του βιβλίου, που είναι του Θουκυδίδη:
«ὀλιγαρχία δὲ τῶν μὲν κινδύνων τοῖς πολλοῖς μεταδίδωσι,͵τῶν δ΄ ὠφελίμων οὐ πλεονεκτεῖ μόνον, ἀλλὰ και ξύμπαντα αφελομένη έχει». Που σημαίνει, ότι οι μεν ζημιές και οι κίνδυνοι μεταφέρονται στην κοινωνία, τα δε ωφελήματα τα μονοπωλούν τα μέλη της

Αυτό είναι η ολιγαρχία λοιπόν…

Η ολιγαρχική πολιτεία ναι. Όμως, η δομή και η λογική της ολιγαρχίας στην Ελλάδα, είναι συμμοριακή.

Ακόμα χειρότερα δηλαδή. Δεν υπάρχει κανένα αξιακό σύστημα.

Κανένα. Και καμία αξιακή βάση. Γι αυτό και το κράτος σταματάει το ρόλο του εκεί που έπρεπε κανονικά να αρχίζει. Διότι από εκεί και πέρα εργάζεται γι αυτούς.... Είναι λάφυρο. Αυτό το σύστημα λοιπόν, συγκροτείται σε επάλληλους κύκλους, από την κορυφή, όπου τοποθετείται το ίδιο το πολιτικό προσωπικό, μέχρι την τελευταία βαθμίδα της διοικητικής ιεραρχίας. Μην ξεχνάμε πώς γίνεται η  διαχείριση των σκανδάλων. Συγκαλύφθηκαν όλα. Το ίδιο και η ασυλία, η οποία καλύπτει ακόμη και τις ιδιωτικές τους υποθέσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ίδιο το Σύνταγμα το έφτιαξαν με διακομματική συμφωνία, και έχει τόσα αναχώματα προστασίας ώστε να μην μπορεί να τους πιάσει κανείς ότι αδίκημα ή έγκλημα κι αν κάνουν. Είναι αλαζόνες διότι δεν φοβούνται. […]

απόσπασμα από συνέντευξη του Γιώργου Κοντογιώργη 

που βρήκα στο tvxs

έτσι

ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΡΕ?

Τέτοιες μέρες οι μνήμες μας γυρίζουν στην εποχή που μια μειοψηφία άπλυτων (προφανώς ήταν πρόγονοι του Τσίπρα) μεθόδευσε την έξοδο της πατρίδας μας από την πανίσχυρη Οθωμανική ένωση.
Μόλις η οικονομία αποσυνδέθηκε από το σκληρό γρόσι, η χώρα μπήκε σε μια περίοδο πλήρους απομονωτισμού, για ολόκληρες δεκαετίες κανένας δεν καταδεχόταν πια να μας προσαρτήσει πλήρως.
Κι όλα αυτά, γιατί δεν βρέθηκε τότε ένας Μπάμπης Παπαδημητρίου, ένας Άρης Πρωτοσάλτε, ένας Alexis βρε αδερφέ να τους φωνάξει: ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΡΕ?

Τράπεζα "της Ελλάδος"

Γιατί η ΕΚΤ,...

Του Ρούσσου Βρανά

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

... η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μοιάζει με τον πυροσβέστη που αφήνει το σπίτι να καεί για να μάθει τα παιδιά να μην παίζουν με τα σπίρτα; αναρωτιόνταν πρόσφατα οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Επειδή η ΕΚΤ είναι φτιαγμένη για να υπηρετεί τις τράπεζες και όχι τις κυβερνήσεις. Αυτό άλλωστε προβλέπεται από το άρθρο 123 της Συνθήκης της Λισαβώνας. Ετσι οι τράπεζες μπορούν να δανείζονται από την ΕΚΤ με το ελάχιστο επιτόκιο (1,25%), ενώ τα κράτη αφήνονται στο έλεος των αγορών.

Στην Αργεντινή,...

... η κυβέρνηση της προέδρου Κίρσνερ έβαλε αυτή την εβδομάδα τέλος σε αυτή την κατάσταση, όπως είχε υποσχεθεί, γκρεμίζοντας έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της εξάρτησης της χώρας: κατήργησε την αυτονομία της κεντρικής τράπεζας επαναφέροντάς την υπό τον έλεγχο της πολιτικής εξουσίας. Η αυτονομία των κεντρικών τραπεζών ήταν ένας βασικός άξονας των πολιτικών που επέβαλαν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και άλλοι διεθνείς οργανισμοί από τη δεκαετία του 1990 στη Χιλή, την Αργεντινή, τη Βενεζουέλα και το Μεξικό, με το επιχείρημα πως η νομισματική πολιτική είναι μια διαδικασία κυρίως τεχνική, η οποία πρέπει να αποσπαστεί από την πολιτική οικονομία των χωρών και να ανατεθεί σε τεχνοκράτες. Οι συνέπειες αυτής της πολιτικής είναι σήμερα γνωστές στη Λατινική Αμερική, με κορύφωση τη χρεοκοπία της Αργεντινής το 2001. Η Αργεντινή δεν φοβάται πια. Στο εξής, η αποστολή της κεντρικής τράπεζας της χώρας δεν θα είναι μόνο η νομισματική σταθερότητα αλλά και «η οικονομική ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη, η απασχόληση και η χρηματοπιστωτική σταθερότητα».

Παρόμοιες πολιτικές...

... ακολουθούν μέσω των κεντρικών τραπεζών τους και άλλες ανεξάρτητες και κυρίαρχες χώρες τα τελευταία χρόνια. Η Βραζιλία από το 2008 για να ενισχύσει τις προβληματικές επιχειρήσεις της και να χρηματοδοτήσει τις εξαγωγές της. Η Κίνα από το 2007 για να δημιουργήσει ένα γιγάντιο επενδυτικό ταμείο. Η Ιαπωνία για να βοηθήσει την Τογιότα και άλλες εγχώριες επιχειρήσεις το 2009. Ο Ισημερινός από το 2009 για να ξαναδώσει ζωή στην οικονομία της χώρας με δημόσια έργα και με προγράμματα απασχόλησης. Έτσι και η Αργεντινή, αφού ο λαός της πλήρωσε πανάκριβα το νεοφιλελεύθερο πείραμα που πριν από μία δεκαετία τον οδήγησε στη χρεοκοπία, επιστρέφει σήμερα στην πολιτική και στην πραγματική οικονομία. Με την υπαγωγή της κεντρικής τράπεζας της χώρας στην πολιτική εξουσία, η κυριαρχία της πολιτικής οικονομίας επιστρέφει στο κράτος, που ξαναπαίρνει στα χέρια του εκείνα ακριβώς τα εργαλεία τα οποία είναι απαραίτητα για τον σχεδιασμό μιας αναπτυξιακής στρατηγικής.

Από το πάθημά της,...

... η Αργεντινή πήρε αυτό το μάθημα, όπως το διατυπώνει η δημοσιογράφος Αντριάνα Μπερναντότι στην εφημερίδα «Πάχινα 12»: «Πως εκτός από αντιδημοκρατικό, είναι ολέθριο να αποσπάς τον πλούτο που ένας λαός συσσωρεύει με την εργασία του από τους υπόλοιπους εθνικούς πόρους και να τον παραδίδεις στις ορέξεις μια χούφτας τεχνοκρατών που δεν τους εξέλεξε κανένας». 

πηγή: tanea

Ο θλιβερός, τυχάρπαστος "σωτήρας" και ο καθωσπρεπισμός του Πεφτωαποτασύννεφα Παπαδάκη

Καμαρώστε τον θρασύτατο "επιτετραμμένο" (αυτόν που διαπραγματευόταν με τους εταίρους και το ΔΝΤ τις ζωές και το μέλλον μας) και απολαύστε το άγχος του πολιτικά ορθού Παπαδάκη (στο 26':09) με τη διευκρίνιση που ζητάει περί "ολιγαρχίας"..:))....)

Οι άριοι της εξημέρωσης

Οι Καθεστωτικοί ταλιμπάν ανέλαβαν δράση μετά τις αποκαλύψεις των σκανδάλων με τα κυκλώματα που λυμαίνονταν δημόσιο χρήμα σε ΙΚΑ, πολεοδομίες κτλ. Μας δείχνουν με το δάχτυλο και με παγκάλειο ύφος και ήθος μας φωνάζουν κατάμουτρα, ότι περίπου εμείς φταίμε για το χάλι μας και μόνο. Βγάζοντας παράλληλα από το κάδρο το Σύστημα. 

Φταίει ο ραγιαδισμός του έλληνα για το άθλιο φακελάκι και όχι ο γιατρός που το απαιτεί, ούτε οι κυβερνήσεις που τόσα χρόνια δεν το καταπολέμησαν. Φταίει ο φουκαράς που βρήκε τρύπα και μπήκε ως 15^ος κηπουρός και όχι αυτοί που δημιούργησαν την τρύπα και την κρατούσαν ανοιχτή. 

Πρέπει να πειστεί το γουρούνι ότι ήταν άρρωστο και το να κοπεί φέτες για περιποιημένες πανσετάρες, θα είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να του συμβεί. Πρέπει να προετοιμαστεί το έδαφος για το πογκρόμ απολύσεων που σχεδιάζεται. Νομίζουν ότι το "κύρος" ενός πασίγνωστου διοπτροφόρου αρθρογράφου/συγγραφέα, θα μπορέσει δικαιολογήσει την αντικειμενική αδικία του "μονόδρομου", που θέλει να εξοντωθούν οι πολλοί για χάρη κάποιων ελάχιστων.

Ωραία τα λέει ο old-boy!

Δεν σας φταίει η Μέρκελ 

 

Ι. Το Ακάθαρτο Εθνικό Προϊόν.

Αν έγραφε κάποιος για την Τουρκία ή το Ισραήλ:  «Η χώρα αυτή είναι βόθρος! Μια χαβούζα με βοθρολύματα, που ζέχνει εκατοντάδες χιλιόμετρα γύρω και μολύνει όλη την γύρω περιοχή», πώς θα τον χαρακτήριζες;
Χρυσαυγίτη; Απροκάλυπτο ρατσιστή; Αποθρασυμένο φασίστα; Νεάντερνταλ;

Αν το γράψει για την Ελλάδα, όπως ο Νίκος Δήμου, γιατί άραγε είναι τόσο διαφορετικό; Επειδή είναι Έλληνας; Ρατσισμός μπορεί να νοηθεί μόνο εις βάρος άλλων λαών; Όταν αυτού του είδους η "κριτική" και οι αφορισμοί σαφέστατα δεν περιλαμβάνουν εσένα τον ίδιο και δεν συνιστούν αυτοκριτική, αλλά τους μετέρχεσαι ακριβώς για να εκφράσεις τη διαφοροποίηση σου από τη μεγάλη μάζα των συμπατριωτών σου για την οποία έχεις αυτήν την άποψη, γιατί ο λόγος σου δεν είναι ευθέως ρατσιστικός;

«Η χώρα αυτή είναι βόθρος! Μια χαβούζα με βοθρολύματα, που ζέχνει εκατοντάδες χιλιόμετρα γύρω και μολύνει όλη την Ευρώπη»: δεν πρόκειται απλώς για μια -ακραία έστω- καταδίκη νοσηρών φαινομένων, αλλά μπαίνει μαζί της και η διαχωριστική γραμμή. Δεν είμαστε μια μηχανή παραγωγής σκατών σκέτα. Είμαστε μια μηχανή παραγωγής σκατών η οποία μολύνει με το ακάθαρτο εθνικό προϊόν της την αρία Ευρώπη, που διαφθορά και σκατό δεν ξέρει τι σημαίνει. Είναι τόσο προηγμένη, που, ό,τι τρώει, μένει μέσα της και μοσχοβολά, χωρίς να μετατραπεί ποτέ σε περίττωμα. Η δυστυχία να είσαι σε μια χώρα που ο λαός της χέζει.

ΙΙ. Ή να έχεις πελάτες ή να μην έχεις.

«Τα αποκαλυπτόμενα κρούσματα ευρείας διαφθοράς όχι για να σχολιαστούν μόνα τους, αλλά για να χρησιμοποιηθούν ως επιχείρημα "Δεν σας φταίει η Μέρκελ"», μέρος δεύτερο. Μετά το Νίκο Δήμου και ο Φώτης Γεωργελές γράφει -πολύ πιο εμπεριστατωμένα και μερικές κλάσεις καλύτερα, για να είμαστε στοιχειωδώς δίκαιοι- για όσα έρχονται τελευταία στο φως. «Οι αριθμοί είναι ασύλληπτοι. 50.000 walking dead που εισέπρατταν συντάξεις, 40.000 ανάπηροι που δεν εμφανίστηκαν, 50.000 προνοιακά επιδόματα που δεν προσήλθαν προς απογραφή, 17.000 συντάξεις του ΟΓΑ χωρίς δικαιολογητικά. Από τον πρώτο μόλις έλεγχο γίνεται φανερό ότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν σ’ ένα όργιο λεηλασίας που στοίχιζε πολλά δις στο ελληνικό Δημόσιο». Το άρθρο μιλάει και ξαναμιλάει για τις πελατειακές σχέσεις, το πελατειακό κράτος, την κομματική πελατεία. Στο σκέλος που αναφέρεται στη συστημικότητα του φαινομένου δυσκολεύεσαι να διαφωνήσεις. Ναι, της πουτάνας γινόταν και προφανώς γίνεται ακόμα. Ώρα να καταλογιστεί λοιπόν η ηθική χρεοκοπία για αυτό το πελατειακό κράτος. Ποιός να είναι ο ηθικά υπόλογος για αυτά τα φαινόμενα, ποιός να επέτρεψε να λειτουργεί έτσι το σύστημα, ποιός να ωφελήθηκε από αυτά τα φαινόμενα; Με ένα όχι ευκαταφρόνητο λόγικο άλμα, το όσκαρ της ηθικής χρεοκοπίας παίρνει (ο φάκελος ανοίγει, καρδιοχτύπια στα πλήθη) ... ηηηη..... Αριστερά. Η Αριστερά ακούει το όνομά της με κατάπληξη, σαν αυτή που έχει συνήθως η Μέριλ Στριπ όταν ακούει να βγαίνει από τον φάκελο το δικό της. Δεν το περίμενε με τίποτα. Οι συνυποψήφιοί της χειροκροτούν με ζήλεια, μεταμφιεσμένη σε δέος για το ανυπέρβλητο εκτόπισμά της.

Πλανήτης ΠΑΣΟΚ: νέα δεδομένα

Ιδιαίτερα ενεργό φαίνεται πως ήταν στο παρελθόν το ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με τα νέα στοιχεία που προκύπτουν από το σκάφος Messenger της NASA που εξερευνά το κόμμα.  

Όπως προκύπτει από τα νέα δεδομένα η εικόνα διάλυσης του ΠΑΣΟΚ, που έχει προκύψει από εγκλήματα και φαγοπότι δεκαετιών, έχει υποστεί αλλοιώσεις από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ. Το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα «δυναμικός κόσμος» αναφέρουν οι επιστήμονες.

«Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ένα μικρό κόμμα, ελαφρώς μεγαλύτερο από τη Δημοκρατική Συμμαχία, η οποία κρύωσε, λίγο μετά τη δημιουργία της, και από τότε παραμένει νεκρή», δήλωσε, σύμφωνα με το space.com, η Maria Zuber, του MIT, επικεφαλής της ομάδας που μελετά τα στοιχεία για το ΠΑΣΟΚ. «Παρά τις αρχικές εκτιμήσεις το ΠΑΣΟΚ φαίνεται πως είχε μία αρκετά έντονη και δραστήρια μέση περίοδο», προσθέτει.

Όπως αναφέρει το space.com, το Messenger τέθηκε σε τροχιά γύρω από το ΠΑΣΟΚ τον Μάρτιο του 2011. Είναι το πρώτο σκάφος που τίθεται σε τροχιά γύρω από το κόμμα. Μέχρι σήμερα έχει τραβήξει περισσότερες από 100.000 φωτογραφίες των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, συλλέγοντας συνολικά περισσότερα από 4 εκατομμύρια δεδομένα από διάφορες «ανακολουθίες» λόγων και έργων.

το ορίτζιναλ άρθρο στο tvxs

Ανακοινώθηκε το πρόγραμμα εορτασμού της 25ης Μαρτίου

Αυτονομία παντού!

 Χωρίς μεσάζοντες 

 Efor

Για πρώτη, ίσως, φορά, στα ελληνικά δεδομένα, δείχνουν, να δημιουργούνται κινήσεις για διάθεση προϊόντων δίχως την κερδοσκοπική παρεμβολή των μεσαζόντων οι οποίες μάλιστα βρίσκουν ευρεία θετική ανταπόκριση από την Ελληνική κοινωνία. Σπάζοντας την αντίληψη ότι «κάποιο πρόσωπο σε θέση εποπτείας, (διευθυντής, ηγέτης, οργανωτής) οφείλει πάντα να μας καθοδηγεί γιατί αυτός γνωρίζει καλύτερα» (μια αντίληψη που κατά βάθος τονίζει την αποσύνθεση της επιθυμίας για μια πραγματικά ανθρώπινη κοινωνία), ήρθε η ώρα να τεθεί το ζήτημα του μεσάζοντα όχι μόνο στην οικονομία και την παραγωγή, αλλά να προσεγγιστεί με βάση την ευρεία του έννοια.

Στο συλλογικό μας φαντασιακό, ο μεσάζοντας ήταν μέχρι στιγμής ένας ηθικά νομιμοποιημένος έμπορος, ο οποίος αναλάμβανε τη διανομή των προϊόντων, όριζε σε ένα βαθμό τις τιμές και ήταν στην ουσία ο ενδιάμεσος (αναγκαίος) κρίκος ανάμεσα στην παραγωγή και την κατανάλωση. Ταυτόχρονα, απομάκρυνε τον καταναλωτή από τον παραγωγό, καθιστώντας το προϊόν απρόσωπο, σαν κινέζικο μπλουζάκι στα ράφια μεγάλης αλυσίδας καταστημάτων.

Μεσάζοντας, όμως, δεν είναι μόνο ο έμπορος. Μεσάζοντας είναι και ο επαγγελματίας πολιτικός, που παρεμβαίνει, κι αυτός επιδιώκοντας το προσωπικό του κέρδος, ανάμεσα στην κοινωνία και τα ζητήματα που κανονικά αυτή θα διευθετούσε. Ο ρόλος του είναι να μετατρέπει τα προβλήματα, τις μεταρρυθμίσεις, τις θεσμικές αλλαγές σε “προϊόντα”, τα οποία αφού περιτυλίξει σε μια επικοινωνιακή συσκευασία, πουλάει έπειτα ξανά στην κοινωνία, αποκομίζοντας το όφελος της δημοφιλίας, η οποία βέβαια θα του επιτρέψει να πάρει το δικό του μερίδιο από την κρατική πίτα. Όπως και ο έμπορος, έτσι και ο πολιτικός φροντίζει να απομακρύνει τον δικό του καταναλωτή, τον ψηφοφόρο, από την επαφή με τον παραγωγό, που είναι η ίδια η πολιτική, η κοινωνική δημιουργία, καθιστώντας τον παθητικό δέκτη και όχι συμμέτοχο σ’ αυτήν.

Άλλος μεσάζοντας, ήταν ο επαγγελματίας δημοσιογράφος, ο οποίος παρενέβαινε ανάμεσα στην πληροφορία και τον δέκτη της, παραποιώντας και χρωματίζοντας την, καθιστώντας τον καταναλωτή της ενημέρωσης, ανίκανο να κρατήσει μια αντικειμενική κριτική στάση, αποφεύγοντας έτσι τη σκέψη, προκειμένου να δεχθεί το δημοσιογραφικό προϊόν, έτσι όπως ο μεσάζοντας αποφάσισε να του πουλήσει, στην «τιμή» που ο ίδιος καθόρισε και με το ποιόν που ο ίδιος διαμόρφωσε.

Ο εκπαιδευτικός, οποιασδήποτε βαθμίδας, αποτέλεσε κι αυτός έναν μεσάζοντα, ανάμεσα στην ίδια τη ζωή και τον αναπτυσσόμενο άνθρωπο. Αναπαράγοντας τις μεθόδους, την γνωστική ύλη, τα στερεότυπα και τον χρεοκοπημένο (π)ηθικισμό που η κυρίαρχη κουλτούρα του υπαγόρευσε, μέσα από τα προγράμματα των υπουργείων, αποστασιοποίησε το μαθητή από τη ζωή, καθήλωσε την εγγενή δημιουργικότητα του παιδιού και το απομάκρυνε από την δράση, καταρράκωσε τον κοινωνικό του εαυτό και τη δυνατότητά του να χρησιμοποιεί δημιουργικά τη φαντασία του σε αλληλεπίδραση με τα άλλα άτομα του περιβάλλοντός του, εγκλωβίζοντάς το σε μια ρουτίνα στείρας αναπαραγωγή τετριμμένων ιδεών. Παρά τα μεγάλα λόγια που θα βρούμε στους θεωρητικούς στόχους του εκπαιδευτικού μας συστήματος, αυτό δεν διαφέρει πολύ από τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι εκπαιδευτές μη ανθρώπινων ζώων, διαμορφώνοντας απαθείς υπηκόους.

Σήμερα, καθώς το κερδοσκοπικό παιχνίδι των εμπόρων, βασικό στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος, βάζει κι αυτό το λιθαράκι του στην αδυναμία επιβίωσης εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών, οι δράσεις και τα κινήματα για την κατάργηση τους αποτελούν όχι απλά μία λύση απέναντι στην κρίση, αλλά ένα πρώτο βήμα για το ξεπέρασμα των μεσαζόντων σε κάθε πτυχή της κοινωνίας. Θέτοντας ως βασικό πολιτικό μας πρόταγμα την αυτονομία και την άμεση δημοκρατία παντού, μπορούμε σταδιακά να εξαλείψουμε θεσμούς που παρεμβαίνουν παρασιτικά σ’ εμάς και τις ζωές μας. Είτε δημιουργώντας οριζόντιες δομές σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χωριό, σε κάθε πόλη, είτε παίρνοντας την ενημέρωση στα χέρια μας, είτε παίρνοντας τις πρωτοβουλίες για αυτοδιαχειριστικό πειραματισμό σε σχολεία και σχολές.

Όσο κι αν τα κυρίαρχα ΜΜΕ υποβαθμίζουν και εκλαϊκεύουν τις όλο και εντονότερες κινήσεις για κατάργηση των μεσαζόντων, βαφτίζοντας τα απλά ως “κινήματα της πατάτας”, οι πολιτικές προεκτάσεις είναι βαθιές, ριζοσπαστικές και επαναστατικές, αρκεί να τις αναζητήσουμε.

“Μην ψάχνεις για καπνό, όταν η φωτιά σου καίει τα μπατζάκια”

πηγή: eagainst

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Σαν σήμερα..

80 χρόνια πίσω...

και σχεδόν ένα μήνα πριν από την επίσημη κήρυξη πτώχευσης του '32.

εφημερίδα "Νέος Ριζοσπάστης" φ.21/3/1932

Έρχεται και το μαστίγιο..

"Ο Τσίπρας έστησε τα επεισόδια στο ντέρμπυ"

Όπως δήλωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, με τρείς αγωνιστικές θα τιμωρηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, λόγω των συμπλοκών των οπαδών του με την αστυνομία κατά τη διάρκεια του κυριακάτικου ντέρμπυ

στην ουρά

Πάνω από 200.000 λένε!....

200.000!!......

200.000 συνάνθρωποί μας Κυριακή πρωί, ντύθηκαν, στολίστηκαν και τρέξανε στη γιορτή της δημοκρατίας, στη νέα αρχή του λόγιου βενιζέλου του νεότερου.

Η παρουσία όλων αυτών στις εκλογές του νέου αρχηγού είχε ασφαλώς συμβολικό χαρακτήρα. Από τη στιγμή που δε νοούνται εκλογές με έναν υποψήφιο, το χθεσινό χάπενινγκ ήταν πιο πολύ μια «ψήφος εμπιστοσύνης από τη βάση» που λένε. Όλοι αυτοί λοιπόν χθες αγνόησαν τη θλιβερή καθημερινότητα και βροντοφώναξαν «Μεγάλε Βαγγέλη προχώρα! Είμαστε μαζί σου»

Αυτοί οι 200.000 προφανώς και θα συμφωνούν με το συμβιβασμό που κάναμε πρόσφατα με τη Ζίμενς και για 100 εκατομμυριάκια έγιναν όλα μέλι-γάλα και θα την ξαναέχουμε εθνικό μας προμηθευτή. Όπως θα συμφωνούν με το ότι την ίδια μέρα που ψηφίζανε μειώσεις στις ψωροσυντάξεις γερόντων, περνούσανε στη ζούλα και ρύθμιση για αυξήσεις των αποδοχών των βισματούχων παρατρεχάμενων μετακλητών υπαλλήλων και ειδικών συμβούλων που έχει ο κάθε βουλευτής. Όπως θα γουστάρουν και τον περίφημο νόμο περί ευθύνης υπουργών τον οποίο εμπνεύστηκε και υλοποίησε ο διακεκριμένος συνταγματολόγος. Αυτός ντε που χθες υπερψηφίστηκε με ποσοστά Τσαουσέσκου.

«ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ» λοιπόν λένε και αυτοί οι 200.000 από τη μια και καμιά 200ριά χιλιάδες από την άλλη τη δεξιά. Αυτοί είναι! Οι περίφημοι «πυρήνες» των μεγάλων κομμάτων. Που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα στην ουσία. Έτσι θα μπορούν να συνεχίσουν να κωλογλύφουν τον όποιο αρχηγό και να τον αποθεώνουν! Να λένε και να νιώθουν: «με τη ψήφο μου βγήκε». Να συνεχίσουν να καμαρώνουν στον κύκλο τους για τις άκρες που έχουν «ψηλά». Να συνεχίσουν να ανταλλάσουν ψήφους με ψίχουλα.

Αν αναρωτιέστε λοιπόν ποιους να εννοούσε ο πάγκαλος με το περίφημο «μαζί τα φάγαμε», ίσως την απάντηση την ξέρουν αρκετοί από τους 200.000 εορτάζοντες. Αρκετοί συνεχίζουν να ονειρεύονται «φαγοπότια» και γι’αυτό και τρέξανε να δηλώσουν παρόντες στη νέα κατάσταση.

Έτσι εξηγείται ότι όλοι αυτοί «ξέχασαν» ποιοι ευθύνονται για το ξεπούλημα της χώρας. Ποιοι έχουν οδηγήσει τον έλληνα στην κατάθλιψη, στην ανέχεια, στο δρόμο, στα ξένα. Ποιοι τον περνάνε για λεβεντομαλάκα και ενώ του έχουν κάνει όλα αυτά, παρουσιάζονται από την προπαγάνδα των καναλιών ως εθνοσωτήρες. Ποιοι τον φοβερίζουν και ποιοι τον εξαπατούν με εκβιαστικά διλλήματα. Ποιοι τον ξεφτιλίζουν.

Έτσι εξηγείται ότι δεν τον ρωτάνε όταν τους πετάει στα μούτρα το «ΑΡΧΙΣΑΜΕ» το αυτονόητο: «και τόσα χρόνια ρε μεγάλε τι κάναμε? Προκαταρκτικά?»