μεγκαγλίτσιους

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΜΕΓΚΑ

Τρίτη, 7 Μαΐου 2013

Από τους πλέον αντιπαθείς πρωϊνοενημερατζήδες είναι βέβαια, αυτοί που εργάζονται στο πλέον αντιπαθές κανάλι. Ο Καμπουράκης με τον Οικονομέα τις καθημερινές, που κάνουν σκάντζα τα σαββατοκύριακα με το άλλο ντουέτο, τον Χασαπασοκόπουλο και τον Αναγνωστάκη.

Τα αγαπημένα τους θέματα είναι τα εξής δύο:

- Γιατί να μην απολύονται οι δημόσιοι υπάλληλοι, σε μια εποχή που οι ιδιωτικοί παίρνουν τον πούλο κατά χιλιάδες (όπως είναι φυσιολογικό για μια Οικονομία που αναδιαρθρώνεται, για να εξορθολογιστεί);

- Η καινοτόμος επχειρηματικότητα δίνει διεξόδους. Άνοιξε κι εσύ μαγαζί για πεντικιούρ σκύλων και θα δεις τι καλά που θα (την) φας (στον κώλο).

Το στυλ παρουσίασης της ως άνω θεματολογίας είναι από γελοίο έως τζημεροίο. Βλέπονας την προσέγγισή τους, αντιλαμβάνεσαι ότι είναι και απευθύνονται σε χρυσαυγίτες που δε θέλουν να τους λένε ναζί. Εξηγούμαι:

- Όλη η "κριτική" τους έχει ως βάση τη δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη καπιταλιστική δομή της Οικονομίας. Είναι πολλά τα βάσανα που περνάς, μαλάκα τηλεθεατή, αλλά για όλα φταίει η λαμογιά του Έλληνα, οι χαραμοφάηδες του Δημοσίου, οι κακοί πολιτικοί (όχι όλοι, βέβαια, καθότι υπάρχουν και καλοί, όπως ο Πάγκαλος), το σπάταλο κράτος, η διαφθορά (γενικώς, αλλά κυρίως των δημοσίων υπαλλήλων), τα κόμματα (γενικώς), οι συνδικαλιστές (γενικώς, επίσης), οι διαδηλωτές που δεν αφήνουν τον κόσμο να κατέβει στην Αθήνα να ψωνίσει και πάει λέγοντας. Με άλλα λόγια, κάνουν μία σούμα όλων των κοινοτυπιών που ακούγονται στα κεφενεία και την πετάνε στη μούρη όσων είναι έτοιμοι, ακόπως και εκ του ασφαλούς, να πουν "Να και κάποιοι που τα λένε". Ο μέσος χρυσαυγίτης τα λέει επίσης πολύ καλά για τους "προδότες πολιτικούς και τους μετανάστες και τους Εβραίους τραπεζίτες", χωρίς, βεβαίως κι αυτός, όπως ο μέσος Καμπουράκης, να διανοείται να αμφισβητήσει την ίδια τη δομή του συστήματος που παράγει την απελπισία του ακροατηρίου τους.

- Κυρίως όμως, η ομοιότητα με τη Χρυσή Αυγή έχει να κάνει με την εικόνα που περνάνε στον τηλεθεατή. Μαγκιά, τσογλανιά, περιφρόνηση (υφέρπουσα ή απροκάλυπτη) όποιου αρθρώνει διαφορετική άποψη και πάνω απ' όλα άγνοια, αμορφωσιά, ξερολίαση.

Για να το πάμε παραπέρα, η εικόνα τους είναι ίδια με τους χειρότερους δημοσίους υπαλλήλους, εναντίον των οποίων ξιφουλκούν με την τσίμπλα στο μάτι. Οι τύποι ενσαρκώνουν το δημοσιοϋπαλληλίκι που αποτέλειωσε τον Καρυωτάκη. Δημόσιος Υπάλληλος δεν είναι μόνο όποιος είναι στο Υπουργείο ή στο ΙΚΑ. Έχει και το Μέγκα μπόλικους.

πηγή: sleepingvillage