Αυτό το Πάσχα βοσκήσαμε
Γιάννης Μακριδάκης
May 6, 2013
Αυτές τις μέρες με επισκέφθηκαν κάμποσοι άνθρωποι από τις πόλεις και
προέκυψαν δύο ζητήματα άξια σχολιασμού από την επικοινωνία και την συναναστροφή
μας.
Το πρώτο αφορά στο ξάφνιασμα, την δυσπιστία, το αίσθημα ανασφάλειας που
ένιωθαν κι εξωτερίκευαν με το βλέμμα και με τα λόγια τους, όταν, περπατώντας
μες στο χωράφι, τους έκοβα κάποιο χόρτο ή κάποιον καρπό, τους τον έδινα στο
χέρι και τους έλεγα να το δοκιμάσουν. Κορφές από παπούλες, λαγουδόχορτα, ρόκα,
σέλινα, χλωρά μπιζέλια και ρεβύθια, ακόμα και τα τσάγαλα, τα αγίνωτα μύγδαλα,
όλα τους προκαλούσαν έκπληξη και διστακτικότητα να τα βάλουν στο στόμα τους. Με
όλους το συζητήσαμε το ζήτημα που προέκυψε από αυτήν την παρατήρηση της
συμπεριφοράς τους. Το συζητήσαμε κατόπιν βέβαια, αφού είχαν, έστω με δισταγμό,
γευτεί, αφού είχαμε κάνει χιούμορ περί βοσκής μας κι αφού είχαν ενθουσιαστεί με
κάποιες από τις γεύσεις. Και φτάσαμε στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι που ζουν
εντός του αστικού ιστού και εντός του χρηματοοικονομικού συστήματος, έχουν
μάθει πια να θεωρούν “ασφαλές τρόφιμο” αυτό που κάποιοι το έχουν ελέγξει,
κάποιοι το έχουν συσκευάσει και κάποιοι το πουλάνε, δίχως βέβαια ταυτόχρονα να
γνωρίζουν τίποτα για την παραγωγή του.
Καθώς απομακρύνθηκαν οι άνθρωποι από την παραγωγή της τροφής τους και την
ανέθεσαν στα χέρια άλλων, για να έχουν οι ίδιοι τον χρόνο να ασχολούνται με
ανώτερα ζητήματα, και όχι τόσο ταπεινά, χάσανε την επαφή με την γη, άρχισαν να
την φοβούνται, να μην την εμπιστεύονται, ενώ την ίδια στιγμή μπορεί να τρώνε με
αίσθημα υψίστης ασφάλειας σαλάμια από κρέας αλόγου και τρόφιμα από
μεταλλαγμένους σπόρους και εμποτισμένα με χημικά λιπάσματα φυτά, επειδή μόνο
και μόνο τους εγγυάται το ανήθικο και αναξιόπιστο χρηματοοικονομικό σύστημα ότι
τις τροφές τους τις έχει ελέγξει.
Αυτό είναι το μέγα ζήτημα της “δημόσιας υγείας” το οποίο σημαίνει ότι οι
άνθρωποι – καταναλωτές τρέφονται μόνο με ό,τι τους δίνει το σύστημα, το οποίο
έφτιαξαν και εντός του οποίου ζουν αιχμάλωτοι, με όλα τα επακόλουθα,
οικονομικά, υγείας, κλπ. Με το πρόσχημα λοιπόν της “δημόσιας υγείας” οι
συστημικές κεφαλές χειραγωγούν τους ανθρώπους ελέγχοντας πλήρως την τροφή τους
και καταστρέφουν την φύση, την βιοποικιλότητα και τελικά τον ίδιο τον άνθρωπο,
διεκδικώντας την απόλυτη κατοχή και διακίνηση υβριδιακών σπόρων, απαγορεύοντας
τους φυσικούς που επί αιώνες καλλιεργούνται και τρέφουν ανθρώπους, ως δήθεν μη
ελεγμένους επιστημονικά για την ασφάλειά τους.
Η ανθρωπότητα βαδίζει σε μονοπάτια αδιέξοδα και τρομακτικά, σε μονοπάτια
μετάλλαξης, οι άνθρωποι έχουν ήδη γίνει φοβικοί με το χώμα και το νερό, με τα
συστατικά του σαρκίου τους δηλαδή, και την ίδια ώρα εμπιστεύονται τυφλά ό,τι
πιο υβριστικό, ανήθικο και βρόμικο. Το μόνο που τους αρκεί είναι η ψευδαίσθηση
ασφάλειας που τους δίνει το σύστημα με τις δομές υγείας πχ, ενώ την ίδια ώρα
τους αρρωσταίνει για να τους πουλήσει και τα φάρμακα. Καταναλωτές αναλώσιμοι.
Επί αυτού άπτεται και το δεύτερο ζήτημα που προέκυψε από τις συζητήσεις μας.
Η ιδιώτευση σε ένα χτήμα και η προσωπική αυτάρκεια και παραγωγή τροφής, δεν
αρκεί για να ανατραπεί η κατάσταση, μου λένε κάποιοι, δεν είναι λύση η απόσυρση
από τους κοινωνικούς αγώνες. Η άποψή μου επ’ αυτού είναι ότι όποιος αποσύρεται
από τον αστικό βίο και επιστρέφει στις αξίες, όποιος αποδυναμώνει με την στάση
της ζωής και της καθημερινότητάς του αυτόν τον καταστροφικό τρόπο με τον οποίον
καλείται να ζήσει ο σύγχρονος άνθρωπος, δεν αυτομολεί από τους κοινωνικούς
αγώνες, δεν ιδιωτεύει κοιτώντας την πάρτη του αλλά εργάζεται καθημερινά για
όλους, διαφυλάσσοντας, καλλιεργώντας, αναπαράγοντας, διαιωνίζοντας,
διεκδικώντας, υπερασπίζοντας το απόλυτο δικαίωμα της ανθρωπότητας, που είναι η
κοινοκτημοσύνη των φυσικών πόρων, των σπόρων, του νερού, του οξυγόνου της ενέργειας.
Ο κάθε άνθρωπος που φεύγει από τον αστικό ιστό, που νιώθει την ευτέλεια του
χρήματος και την πολυτιμότητα των βασικών πόρων, αποτελεί θεματοφύλακά τους και
εργάζεται όχι για τον εαυτό του αλλά για όλους και κυρίως για τους μελλοντικούς
ανθρώπους και τα άλλα πλάσματα, αντιστεκόμενος στην ισοπέδωση που έρχεται με
ερπύστριες και τείνει να υποκαταστήσει το φυσικό περιβάλλον με το
χρηματιστηριακό, κάνοντας όλα τα αγαθά, προϊόντα των αγορών. Οι άνθρωποι που
πήραν χαμπάρι το πού βαδίζει το σύνολο και βγήκαν να παλέψουν και να
προστατεύσουν τις κοινές αξίες, δεν είναι ιδιώτες, είναι αυτοί που έχουν βιώσει
ήδη την επανάσταση μέσα τους και που σιγά σιγά μπολιάζουν κι άλλους, καθημερινά
όλο και περισσότερους για να αλλάξει μια μέρα εντός του προσεχούς ιστορικού
χρόνου το τοπίο γύρω μας.
πηγή: yiannismakridakis
No comments:
Post a Comment