λέϊτ σίξτιζ

ο Frank Zappa στο σπίτι του στο Los Angeles με τους γονείς του

Image: John Olson/The LIFE Picture Collection/Getty Images

πηγή: mashable

ενώ αν φας φασολάδα...

ο πλακούντας σου μετατρέπεται σε θερμοπυρηνικό σταθμό

Επιτέλους, ανοίγει η ΕΡΤ!

Ας ποστάρω κι εγώ έναν πιτσιρίκο!

27 Φεβ, ’15, 2:33 μμ

 

Σήμερα το πρωί, ο υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς, δήλωσε στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ πως την επόμενη εβδομάδα θα έρθει στη Βουλή το νομοσχέδιο για την ΕΡΤ, όπου θα προβλέπεται μικρή αύξηση του ανταποδοτικού τέλους μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, ώστε να επαναλειτουργήσει η ΕΡΤ.

Θεωρώ τεράστιο λάθος, ο υπουργός Επικρατείας να προαναγγέλλει το άνοιγμα της ΕΡΤ από ένα ιδιωτικό κανάλι. Αυτό, αν δεν μπορεί να το καταλάβει κάποιος μόνος του, δεν χρειάζεται να του το εξηγήσεις.

Επίσης, θεωρώ λάθος την αύξηση του ανταποδοτικού τέλους, ώστε να λειτουργήσει ξανά η ΕΡΤ.

Και βέβαια, αν η κυβέρνηση σκοπεύει να προσλάβει ξανά όλους τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, αυτό θα είναι το απόλυτο λάθος.

Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ είχαν μια χρυσή ευκαιρία τον Ιούνιο του 2013 να κάνουν την δική τους επανάσταση και να γράψουν ιστορία.

Το πραξικοπηματικό και βλακώδες μαύρο που έριξε στην ΕΡΤ η κυβέρνηση Σαμαρά έφερε δίπλα στους εργαζόμενους την πλειοψηφία των Ελλήνων· ακόμα και ανθρώπους που δεν έβλεπαν ποτέ ΕΡΤ, ακόμα και ανθρώπους που δεν είχαν τηλεόραση.

Για λόγους που δεν χρειάζεται να αναφέρ

μη το κάνουμε και ριάλιτι..

ρε βαρουφάκη την παλεύεις?

χαλάρωσε λίγο ρε παίχτη..υπουργός είσαι δεν είσαι σχολιαστής ή ξερωγώ ακαδημαϊκός που λέει τη γνώμη του

ούτε για να καβλώνουν οι ελληνίδες σε βάλαμε, ούτε για να πουλάς τρέλα κι ένα νέο στυλ πολιτικού και πολιτεύεσθαι

βγαίνεις στον παπαδάκη (και μαθαίνω ότι αύριο σ’έχει και ο γιώργαρος ο αυτιάς)..

δε γαμείς, βγες και ξαναβγές..πρόσεχε ρε μεγάλε τι πετάς..δεν μιλάς στα φιλαράκια σου..

σε ρωτάει ο άλλος που θα αυξηθεί ο ΦΠΑ και βγαίνεις και λες "θα ψάξω να βρω έναν φορολογικό συντελεστή σε ένα άνευ σημασίας αγαθό για να δείξουμε καλή θέληση"...κάντο ρε γίγαντα..απλά κάντο..πρέπει και να το προαναγγείλλεις?

πως και δεν πρόσθεσες "καλοί μαλάκες είναι αυτοί οι κοκκινομάγουλοι οι γερμανοί, θα τους τον πιάσουμε τον κώλο, που θα πάει?"..

ή για την ασάφεια του κειμένου της συμφωνίας, μας πετάς "εκείνοι μου το ζήτησαν. Μου είπαν για να το περάσουμε, είναι καλύτερα να το αφήσουμε φλου"..."Δεν ήθελαν να γραφεί με ένα τρόπο, που στη συνέχεια θα έχουν πρόβλημα και με τους δικούς τους βουλευτές."

και αναρωτιέμαι, γιατί βλάκας δεν είσαι..

αυτή η επίδειξη ειλικρίνειας, που αποσκοπεί?

οκ το ακαταλόγιστο....αλλά και το ακαταδίωκτο?!...

για αυτό το πράγμα, προχθές στάλθηκε στη βουλή αίτημα άρσης της ασυλίας του από τον εισαγγελέα...
και οι βουλευτές παμψηφεί (πλην ενός) αρνήθηκαν την άρση ασυλίας του συνάδελφού τους..

          

happy girl

οι αναγνώστες της BILD μας λένε ΝΕΙΝ

κλήθηκαν να βγούνε σέλφι με το nein της φυλλάδας

οι 50 αποχρώσεις μιας μη-ήττας

ο Banksy στη Γάζα

πηγή: info-war

το σαδιστικό υπερεγώ και το νεοφιλελεύθερο δόγμα

Μια σημείωση για τον ΣΥΡΙΖΑ: χρεωμένοι Ναι, αλλά όχι ένοχοι! -του Slavoj Žižek

Δημοσιεύθηκε: 24/02/2015

μετάφραση Νικήτας Φεσσάς

Η εντύπωση που έχει κανείς από από τα δικά μας ΜΜΕ είναι ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα αποτελείται από  ένα τσούρμο λαϊκιστών εξτρεμιστών που υποστηρίζουν «παράλογα» και «ανεύθυνα» λαϊκιστικά μέτρα. Τίποτα δεν μπορεί να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Είναι, αντιθέτως, η πολιτική της ΕΕ που έχει υπάρξει και συνεχίζει να είναι, καταφανώς παράλογη. Από το 2008, η Ελλάδα έχει αναγκαστεί να πάρει σκληρά μέτρα λιτότητας για να βάλει τα οικονομικά της σε τάξη. Ωστόσο σήμερα, επτά χρόνια αργότερα, αφού η χώρα υπέστη μια τρομακτική οπισθοδρόμηση, τα οικονομικά της Ελλάδας είναι σε ακόμα μεγαλύτερη αναταραχή. Πράγματι, το χρέος της χώρας αυξήθηκε από λίγο πιο πάνω από το 100% του ΑΕΠ στο 175%, και αυτή τη στιγμή ανέρχεται στα 320 δις ευρώ. Αν αυτό δεν είναι παράλογο, τότε αυτή η λέξη δεν έχει πλέον κανένα νόημα. Γιατί, λοιπόν, η ΕΕ κάνει αυτό το πράγμα στην Ελλάδα;

Όπως όλοι γνωρίζουμε, η πολιτική της ΕΕ προς τις υπερχρεωμένες χώρες όπως η Ελλάδα ακολουθεί την τακτική «παράταση και υποκρισία” – παρατείνουμε την περιόδο αποπληρωμής, αλλά προσποιούμαστε ότι όλα τα χρέη τελικά θα αποπληρωθούν. Γιατί, λοιπόν, η μυθοπλασία της αποπληρωμής είναι τόσο επίμονη; Δεν είναι μόνο ότι αυτή η φαντασίωση κάνει την παράταση αποπληρωμής του χρέους πιο εύκολα αποδεκτή στους Γερμανούς ψηφοφόρους. Ούτε ότι ενδεχόμενη διαγραφή του ελληνικού χρέους μπορεί να δώσει αφορμή για παρόμοια αιτήματα εκ μέρους των Πορτογάλων, των Ιρλανδών και των Ισπανών. Ο πραγματικός λόγος είναι απλά ότι αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία δεν θέλουν πραγματικά το χρέος να αποπληρωθεί. Ο πραγματικός στόχος εκείνου που δανείζει χρήματα στον οφειλέτη δεν είναι να πάρει πίσω τα χρωστούμενα με τόκο, αλλά η επ ‘αόριστον διαιώνιση του χρέους που διατηρεί τον οφειλέτη σε θέση μόνιμης εξάρτησης και υποταγής. Μια δεκαετία πριν, η Αργεντινή αποφάσισε να αποπληρώσει το χρέος της προς το ΔΝΤ πριν από την ώρα του (με οικονομική βοήθεια από τη Βενεζουέλα). Η αντίδραση του ΔΝΤ ήταν απρόσμενη: αντί να είναι ευτυχείς που πήραν πίσω τα χρήματά τους, οι κορυφαίοι εκπρόσωποι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου εξέφρασαν την ανησυχία τους ότι η Αργεντινή θα χρησιμοποιήσει τη νεοαποκτηθείσα ελευθερία και οικονομική ανεξαρτησία από διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα για να εγκαταλείψει τη συντηρητική δημοσιονομική πολιτική και να επιδοθεί σε αλόγιστες σπατάλες… Το χρέος είναι ένα μέσο ελέγχου του οφειλέτη, και ως εκ τούτου, αγωνίζεται να διευρυνθεί και να αναπαραχθεί.

Η συνεχιζόμενη πίεση της ΕΕ προς την Ελλάδα να εφαρμόσει μέτρα λιτότητας ταιριάζει απόλυτα σε αυτό που η ψυχανάλυση ονομάζει υπερεγώ. Το υπερεγώ δεν είναι ένας καθαρά ηθικός παράγων, αλλά ένας σαδιστικός παράγων, ο οποίος βομβαρδίζει το θέμα με αδύνατα αιτήματα, αντλώντας αισχρή απόλαυση από την αποτυχία του υποκειμένου να συμμορφωθεί με αυτά. Το παράδοξο με το υπερεγώ είναι ότι, όπως ο Φρόιντ είδε ξεκάθαρα, όσο περισσότερο υπακούμε στις απαιτήσεις του, τόσο περισσότερο αισθανόμαστε ένοχοι. Φανταστείτε ένα φαύλο δάσκαλο ο οποίος αναθέτει στους μαθητές του αδύνατες εργασίες, και στη συνέχεια αποδοκιμάζει σαδιστικά όταν βλέπει το άγχος και τον πανικό τους. Αυτό είναι και το στοιχείο που είναι τόσο τρομερά λάθος με τις απαιτήσεις/εντολές της ΕΕ: δεν δίνει στην Ελλάδα καν μια ευκαιρία – η Ελληνική αποτυχία είναι μέρος του παιχνιδιού.

Σαν να μην έχουν υποφέρει ήδη αρκετά, οι Έλληνες είναι θύματα μιας εκστρατείας που κινητοποιεί τα χαμηλότερα εγωιστικά ένστικτα. Όποτε μιλάνε για διαγραφή μέρους του χρέους, τα δικά μας ΜΜΕ το παρουσιάζουν ως ένα μέτρο που θα πλήξει τους απλούς φορολογούμενους, βάζοντας τους τεμπέληδες και διεφθαρμένους Έλληνες απέναντι στους σκληρά εργαζόμενους απλούς ανθρώπους σε άλλες χώρες. Στη Σλοβενία, τη δική μου χώρα, όσοι εκφράζουν συμπάθεια προς τον ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούνταν ακόμη και για εθνική προδοσία … Έτσι, όταν, κατά τη διάρκεια της οικονομικής κατάρρευσης του 2008, οι μεγάλες τράπεζες κατέστησαν αφερέγγυες, ήταν εντάξει για το κράτος να καλύψει τις απώλειές τους ξοδεύοντας τρισεκατομμύρια (από τα χρήματα των φορολογουμένων φυσικά), αλλά όταν ένας ολόκληρος λαός δυστυχεί, θα πρέπει να καταβάλει το χρέος.

Πώς μπορούμε να βγούμε από αυτό το κολασμένο κύκλο του χρέους και την ενοχής; Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το πέτυχε. Οι δανειστές κατηγορούν ουσιαστικά την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν αισθάνεται τόσες ενοχές όσο θα έπρεπε. Την κατηγορούν για το ότι αισθάνεται αθώα. Αυτό είναι που το κατεστημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκει τόσο ενοχλητικό σχετικά με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: παραδέχεται το χρέος, αλλά χωρίς ενοχή. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεφορτώθηκε την πίεση του υπερεγώ. Ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης προσωποποιεί τη στάση αυτή στις συναλλαγές του με τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο: ο ίδιος αναγνωρίζει πλήρως το βάρος του χρέους, και υποστηρίζει αρκετά ορθολογικά ότι, δεδομένου ότι η πολιτική της ΕΕ προφανώς δεν λειτούργησε, θα πρέπει να βρεθεί μια άλλη επιλογή. Παραδόξως, αυτό που επανειλημμένα ισχυρίζονται Βαρουφάκης και Τσίπρας είναι ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη ευκαιρία για τους δανειστές να πάρουν τουλάχιστον ένα μέρος των χρημάτων τους πίσω. Ο ίδιος ο Βαρουφάκης αναρωτιέται γιατί οι τράπεζες έριχναν λεφτά στην Ελλάδα και συνεργάζονταν με ένα πελατειακό κράτος, ενώ την ίδια στιγμή όλοι γνώριζαν πολύ καλά πώς είχαν τα πράγματα. Η Ελλάδα δεν θα είχε ποτέ αποκτήσει τόσο μεγάλο χρέος χωρίς τη συνενοχή του Δυτικού κατεστημένου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει πολύ καλά ότι η κύρια απειλή δεν προέρχεται από τις Βρυξέλλες. Αντιθέτως, κατοικοεδρεύει στην ίδια την Ελλάδα – ένα πελατειακό, διεφθαρμένο Κράτος. Αυτό για το οποίο η Ευρώπη (η γραφειοκρατία της ΕΕ) θα πρέπει να κατηγορηθεί είναι για το ότι, ενώ επικρίνει την Ελλάδα για διαφθορά και αναποτελεσματικότητα του, υποστήριξε την πολιτική δύναμη (Νέα Δημοκρατία) που ενσάρκωνε αυτή τη διαφθορά και την αναποτελεσματικότητα.

Για το λόγο αυτό, το κύριο καθήκον όλων των πραγματικών αριστερών σήμερα να είναι να επιδείξουν πανευρωπαϊκή αλληλεγγύη προς την Ελλάδα, όχι μόνο επειδή η μοίρα της Ελλάδας είναι στα χέρια της Ευρώπης. Εμείς οι Δυτικοευρωπαίοι θέλουμε να βλέπουμε την Ελλάδα ως αποστασιοποιημένοι παρατηρητές που παρακολουθούν τη δεινή κατάσταση της φτωχής χώρας με συμπόνια και συμπάθεια. Ωστόσο, μια τέτοια ‘χαλαρή’ οπτική στηρίζεται σε μια μοιραία ψευδαίσθηση. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα αυτές τις τελευταίες εβδομάδες αφορά όλους μας – διακυβεύεται το μέλλον της Ευρώπης. Έτσι, όταν διαβάζουμε για την Ελλάδα αυτές τις μέρες, θα πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου ότι, όπως λέει το παλαιό ρητό, de te fabula narrator.

Αριστεροί σε όλη την Ευρώπη διαμαρτύρονται πως σήμερα κανείς δεν τολμά να διαταράξει πραγματικά το νεοφιλελεύθερο δόγμα. Το πρόβλημα είναι πραγματικό, φυσικά: τη στιγμή που κάποιος παραβιάζει αυτό το δόγμα, ή μάλλον, τη στιγμή που κάποιος θεωρείται ως πιθανός παράγων που μπορεί να προκαλέσει αυτή τη διαταραχή, τεράστιες δυνάμεις εξαπολύονται εναντίον του. Παρά το γεγονός ότι οι δυνάμεις αυτές εμφανίζονται ως αντικειμενικοί οικονομικοί παράγοντες, στην πραγματικότητα είναι δυνάμεις ψευδαισθήσεων και ιδεολογίας. Αλλά η υλική δύναμή τους είναι ωστόσο εντελώς καταστροφική. Σήμερα είμαστε κάτω από την τεράστια πίεση αυτού που τι θα πρέπει να ονομάσουμε ‘εχθρική προπαγάνδα’. Επιτρέψτε μου να παραθέσω τον Alain Badiou : “Ο στόχος κάθε εχθρικής προπαγάνδας δεν είναι να εξολοθρεύει μια υπάρχουσα δύναμη (η λειτουργία αυτή συνήθως επαφίεται στις αστυνομικές δυνάμεις), αλλά να εξολοθρεύει μια απαρατήρητη δυνατότητα της κατάστασης “. Με άλλα λόγια, η εχθρική προπαγάνδα προσπαθεί να σκοτώσει την ελπίδα: το μήνυμα αυτής της προπαγάνδας είναι η παραιτημένη πεποίθηση ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε, ακόμα και αν δεν είναι ο καλύτερος από όλους τους δυνατούς κόσμους, είναι ο λιγότερο κακός, κατά συνέπεια οποιαδήποτε ριζική αλλαγή θα μπορούσε μόνο να κάνει τα πράγματα χειρότερα.

Κάποιος πρέπει να κάνει την πρώτη κίνηση και να κόψει τον γόρδιο δεσμό του νεοφιλελεύθερου δόγματος. Πράγματι, ας μην ξεχνάμε ότι αυτοί που κηρύττουν αυτό το δόγμα – από τις ΗΠΑ ως τη Γερμανία – το παραβιάζουν ελεύθερα όποτε τους βολεύει. Ο αγώνας του ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει πολύ πιο πέρα ​​από έναν απλό αγώνα για ευημερία. Είναι αγώνας για έναν ολόκληρο τρόπο ζωής, η αντίσταση ενός κόσμου που απειλείται από ταχεία παγκοσμιοποίηση ή μάλλον ενός πολιτισμού με καθημερινές τελετουργίες και τους τρόπους που απειλούνται από μετα-ιστορική εμπορευματοποίηση. Είναι αυτή η αντίσταση συντηρητική; Σήμερα οι mainstream αυτοαποκαλούμενοι  πολιτικά και πολιτισμικά συντηρητικοί δεν είναι πραγματικά συντηρητικοί. Υιοθετώντας πλήρως τη συνεχή αυτο-επανάσταση του καπιταλισμού, θέλουν απλά να την κάνουν πιο αποτελεσματική συμπληρώνοντάς την με κάποιους παραδοσιακούς θεσμούς (θρησκεία, κλπ) ώστε να περιορίσουν τις καταστροφικές συνέπειές της για την κοινωνική ζωή και να διατηρήσουν την κοινωνική συνοχή. Αληθινός συντηρητικός σήμερα είναι αυτός που παραδέχεται πλήρως τις αντιθέσεις και τα αδιέξοδα του παγκόσμιου καπιταλισμού, αυτός που απορρίπτει τον απλό προοδευτισμό, και είναι προσεκτικός απέναντι στη σκοτεινή πλευρά της προόδου.

Αυτός είναι ο λόγος που τρέφω βαθύ σεβασμό για τον αγώνα του ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να υφίσταται, μάς καθιστά όλους ελεύθερους: όλοι γνωρίζουμε ότι όσο ο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει, υπάρχει μια ευκαιρία και για όλους εμάς.

πηγή: το Νόστιμον ήμαρ

τον πάκη?!....τον ΠΑΚΗ??!!!....

πεδίο δόξης λαμπρόν και αριστερό

Η Αριστερά στην κοιλιά του κήτους του Καπιταλισμού

[ Γιώργος Σταματόπουλος / Ελλάδα / 25.02.15 ]

Υπάρχουν οι φανατικοί του ΣΥΡΙΖΑ, οι απλοί υποστηρικτές του και οι εχθροί του. Οι πρώτοι είχαν πειστεί ότι η κυβέρνηση θα κάνει επανάσταση, ότι θα πάει στην ευρωζώνη και θα τα κάνει όλα λίμπα (γιατί έτσι ψήφισε ο ελληνικός λαός και δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας. Αυτοί απογοητεύτηκαν από τη συμφωνία στο «γιουρογκρουπ», ε, τι να κάνουμε. Οι τρίτοι χύνουν δηλητήριο διότι νομίζουν ότι είχαν δίκιο όταν έλεγαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραπλάνησε προεκλογικά τους ψηφοφόρους. Οι δεύτεροι δίνουν οι άνθρωποι μια πίστωση στη νέα κυβέρνηση, απτόητοι από τις ακραίες δηλώσεις του Μανώλη Γλέζου. Πλανώνται και οι τρείς. Το πρόβλημα είναι έξω από όλους αυτούς και εντοπίζεται, εάν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, στο αν μπορεί μια κυβέρνηση να δηλώνει αριστερή, μέσα στο κήτος του καπιταλισμού. Εδώ είναι τα ζόρια και όχι στις κατηγορίες των ψηφοφόρων (ο Θεός να μας κάνει τέτοιους...).

Ας μην αυταπατώμεθα, δεν μπορεί. Μπορεί εντούτοις να διασώσει έναν ξεχασμένο από όλη την Ευρώπη αριστερό λόγο, που δύναται να προκαλέσει τον θυμό και τον ορθό λόγο ταυτόχρονα, να ξεσηκώσει με άλλα λόγια τη ναρκωμένη πολιτική συνείδηση, χρόνια τώρα ναρκωμένη, αποβλακωμένη από τον καταναλωτισμό και το θέαμα. Υπάρχει όντως λιτός βίος, απαιτεί όμως σθένος και συνείδηση, απέναντι στον λειψό εαυτό μας και στην ημιτελή συνείδηση. Υπάρχουν τα αποαναπτυξιακά και τα αντιωφελιμιστικά  κινήματα, τα συνεργατικά και τα συνεταιριστικά, που μπορούν να βοηθήσουν την χωρίς λαϊκή βάση «αριστερή» μας κυβέρνηση. Ας το επιδιώξουμε άπαντες: απολιτικοί, αναρχικοί, αδέσποτοι και λοιποί...

πηγή: ARTInews @ jungle-report

"εντός του ευρώ"

η σωστή αφήγηση

το παρόν ποστ δεν απευθύνεται σε τζημεροειδή...δεν θα το καταλάβουν

ο γκίκας μας τελείωσε, αλλά αν δεν γουστάρετε βαρουφάκη, έχουμε λαπαβίτσα να στείλουμε..

Χερ Σόιμπλε «ιδού ο υπουργός σας» - Το Βερολίνο δεν γουστάρει τον Βαρουφάκη, πεθύμησε τον Χαρδούβελη…

23 Φεβρουαρίου 2015

Ας αφήσουμε—προς το παρόν–  κατά μέρος την αποτίμηση της Συμφωνίας στο euro-group κρατώντας κάποια απόσταση από τις  θριαμβολογίες της κυβέρνησης περί του «τέλους των μνημονίων και της τρόικας» αλλά και από την ισοπεδωτική προσέγγιση της «κωλοτούμπας» την οποία σύμφωνα με κάποιους ήδη έχει κάνει ο Αλέξης Τσίπρας. Η επιλογή ανάμεσα στο «άσπρο ή μαύρο» είναι σε τελική ανάλυση μια απλή διαδικασία, ωστόσο στις διαπραγματεύσεις (όπως και στη ζωή) τα πράγματα σπάνια είναι άσπρα ή μαύρα. Κατά κανόνα είναι γκρίζα…

Ας αφήσουμε—προς το παρόν- λοιπόν την αποτίμηση μιας Συμφωνίας η οποία ακόμη διαμορφώνεται και ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε κάτι σαφέστερο και κατά την άποψή μας σημαντικότερο: Οι δανειστές (Γερμανοί) δεν αμφισβητούν απλά και μόνο το δικαίωμα της όποιας ελληνικής κυβέρνησης να διαμορφώνει τις βασικές οικονομικές επιλογές της χώρας. Οι Γερμανοί αμφισβητούν το δικαίωμα του ελληνικού λαού να επιλέξει την κυβέρνησή του. Και καθώς η αμφισβήτηση του δικαιώματος ενός λαού να εκλέξει την κυβέρνησή του δεν μπορεί να προβληθεί ευθέως, οι Γερμανοί—όπως και άλλοι (Αμερικανοί)  ξένοι αφέντες αυτής της χώρας— απαιτούν να τοποθετούνται σε κρίσιμες θέσεις άνθρωποι που τους βολεύουν…

Πολύ πρόσφατα οι δανειστές (Γερμανοί) τοποθέτησαν ακόμη και στη θέση του πρωθυπουργού έναν βολικό γι αυτούς—και τα συμφέροντά τους—άνθρωπο. Τον Λουκά Παπαδήμο. Βολικοί για τους Γερμανούς ήταν και οι υπουργοί οικονομικών- Βενιζέλος (που τον σφαλιάριζε ο Γιούνκερ) Στουρνάρας (που τον επαινούσε και τελικά τον αντάμειψε ο Σόιμπλε).

Δεν γνωρίζουμε αν τελικά ο σημερινός υπουργός οικονομικών θα οδηγηθεί και αυτός στην γερμανική μηχανή του κιμά έτσι ώστε να ταιριάξει με την αισθητική του Σόιμπλε. Αυτό που πληροφορηθήκαμε—ομολογούμε δίχως έκπληξη–   από τη real news είναι πως o Γερμανός πρεσβευτής στην Αθήνα έθεσε αίτημα για την αντικατάσταση του Γιάννη Βαρουφάκη. Γιατί;

Γιατί με αυτόν τον τρόπο συνηθίζουν να συμπεριφέρνονται οι επικυρίαρχοι. Με αυτόν τον τρόπο συμπεριφέρονταν στο υποτελές πολιτικό προσωπικό μεταπολεμικά οι Αμερικανοί, με αυτόν τον τρόπο επέτρεψαν να τους συμπεριφέρνονται οι Γερμανοί οι κύριοι Σαμαράς – Βενιζέλος και οι υπουργοί της κυβέρνησής τους.

ΥΓ.  Μπορούμε να φανταστούμε ότι οι μεθοδικοί Γερμανοί έχουν ήδη έτοιμες προτάσεις για «ταιριαστούς» υπουργούς οικονομικών, καθώς και «αριστερούς Παπαδήμους» στην περίπτωση που «στραβώσει το πράγμα» με τον Τσίπρα…

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ

imerodromos.gr @ το κουτί της Πανδώρας

η αλυσίδα του μνημονίου φοριέται και στο δεξί, σαν κόσμημα

Πορτογαλία: η νέα «αποικία» της Αγκόλας

22/02/2015

Τα μνημόνια και η τρόικα μετέτρεψαν την Πορτογαλία σε οικονομικό «προτεκτοράτο» μιας πρώην αποικίας της. Και ο Γερούν Ντάισελμπλουμ μαζί με τη Μέρκελ χειροκροτούν για το επίτευγμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η Πορτογαλία αποδεικνύει πόσο γρήγορα μπορεί μια χώρα να ξανασταθεί στα πόδια της εάν δεσμευτεί στις μεταρρυθμίσεις

Γερούν Ντάισελμπλουμ

Τα ρολόγια όλων έδειχναν 20 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα. Σε λίγες ώρες θα ξημέρωνε η 25η Απριλίου του 1974. Δεκάδες αξιωματικοί του πορτογαλικού στρατού στέκονταν ανυπόμονοι μπροστά σε ένα ραδιόφωνο που μετέδιδε το πρόγραμμα του Ρ/Σ Rádio Renascença. Ξαφνικά ο σταθμός άρχισε να παίζει το τραγούδι «Ε depois do adeus», που εκείνη τη χρονιά είχε εκπροσωπήσει τη χώρα στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision. Ηταν το συνθηματικό που όλοι περίμεναν. Οι αξιωματικοί φόρεσαν τα πηλήκιά τους και έδωσαν διαταγή στους στρατιώτες τους να καταλάβουν νευραλγικά σημεία στις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας. Το Κίνημα των Ενόπλων Δυνάμεων, που θα πυροδοτούσε την περίφημη Επανάσταση των Γαριφάλων, είχε μόλις εκδηλωθεί.

Αυτό που ελάχιστοι θυμούνται σήμερα, εκτός Πορτογαλίας, είναι ότι εκείνο το «πραξικόπημα», που έφερε τη δημοκρατία στην Πορτογαλία, ξέσπασε με αφορμή την έκρυθμη κατάσταση που επικρατούσε στις πορτογαλικές αποικίες. Οι αξιωματικοί ζητούσαν τον άμεσο τερματισμό των αιματηρών συγκρούσεων με τα μαρξιστικά, εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα των αποικιών -ανάμεσα στις αποικίες ξεχώριζε πάντα η Αγκόλα. Το σύνθετο αριστερό αντάρτικο, το οποίο στη συνέχεια διασπάστηκε σε φιλοαμερικανικά και φιλοσοβιετικά στρατόπεδα και (με την παρέμβαση της CIA) βύθισε τη χώρα στον εμφύλιο, αποτελούσε το τελευταίο αγκάθι για τη Λισαβόνα.

Οι εποχές όμως αλλάζουν, όπως και οι άνθρωποι που τις ορίζουν. Ενας από τους μαοϊκούς φοιτητές της Επανάστασης των Γαριφάλων, ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο (που τότε την «έβγαινε» από τα αριστερά στο Κομμουνιστικό Κόμμα Πορτογαλίας), έφερε την τρόικα και τα μνημόνια στη χώρα του. Οσο για την Αγκόλα, μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου, άρχισε να εκμεταλλεύεται τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και διαμαντιών και μέσα σε λίγα χρόνια δημιούργησε μια αρπακτική αστική τάξη, που περιστοιχίζει τον πρόεδρο της χώρας και την κόρη του, Ιζαμπέλ ντος Σάντος –την πιο πλούσια γυναίκα της Αφρικής.

Το πρόβλημα, όπως μας εξηγεί ο Πορτογάλος δημοσιογράφος και συγγραφέας Jorge Costa, είναι ότι την τελευταία δεκαετία η «Αγκόλα άρχισε να εξαγοράζει τις μεγαλύτερες βιομηχανίες και επιχειρήσεις της Πορτογαλίας», η οποία από αποικιοκρατική δύναμη μετατρεπόταν σε μια αποικία χρέους της Ε.Ε. Η κατάσταση, σύμφωνα με τον Jorge Costa, θα λάβει δραματικές διαστάσεις με την επιβολή του μνημονίου, καθώς η χώρα ξεπουλά όσο όσο τη δημόσια περιουσία σε όποιον είναι διατεθειμένος να αγοράσει. Οπως συμβαίνει σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι νεοφιλελεύθεροι δημοσιολόγοι και πολιτικοί της Πορτογαλίας συκοφαντούν τον δημόσιο τομέα της χώρας τους σαν ανεπαρκή και κοστοβόρο για να τον ξεπουλήσουν τελικά στον δημόσιο τομέα μιας άλλης χώρας –στη συγκεκριμένη περίπτωση μιας πρώην αποικίας της Πορτογαλίας.

Εκτός όμως από τον κλάδο των τηλεπικοινωνιών, των τραπεζών και της ενέργειας, που περνά σταδιακά στον έλεγχο επιχειρηματιών της Αγκόλας, αλλά και του ίδιου του κρατικού της μηχανισμού, η Πορτογαλία θα «πουλήσει» και την ελευθερία του Τύπου. «Προκειμένου να χρησιμοποιείς τους στρατηγικούς τομείς μιας οικονομίας, που θα έπρεπε να ανήκουν στους πολίτες, για συσσώρευση κεφαλαίου πρέπει να ελέγχεις και τα μέσα ενημέρωσης» μου εξηγούσε ο Jorge Costa. «Αγοράζουν λοιπόν τη μια μετά την άλλη τις εφημερίδες, τους ραδιοφωνικούς και τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Οι ίδιοι άνθρωποι δηλαδή που στην Αγκόλα ευθύνονται για τις φυλακίσεις ή ακόμη και τον βασανισμό δημοσιογράφων αποκτούν τον έλεγχο των ΜΜΕ» σε μια χώρα της Ε.Ε.

Αν όμως η Πορτογαλία μετατρέπεται σε οικονομική αποικία μιας πρώην αποικίας της, ρώτησα τον Πορτογάλο αναλυτή, γιατί ο Ντάισελμπλουμ παρουσιάζει τη χώρα σαν τον «καλό μαθητή» της τρόικας που κατάφερε να πετάξει μακριά τα μνημόνια; «Πρόκειται για το προπαγανδιστικό δώρο της κυβέρνησής μας στη Μέρκελ και στον Σόιμπλε για να χτυπήσουν την Ελλάδα αλλά και τους Πορτογάλους πολίτες» εξηγεί ο Jorge Costa. «Εξοργίζομαι -μου λέει- όταν μας το παρουσιάζουν σαν success story ενώ 300.000 νέοι άνθρωποι έγιναν μετανάστες για να επιβιώσουν –ουσιαστικά τους απέλασε η λιτότητα». Ο Costa μού περιγράφει τρομακτικές εικόνες από την έκρηξη της μακροχρόνιας ανεργίας, τη σταδιακή διάλυση του εκπαιδευτικού συστήματος, όπου τα σχολεία άνοιξαν φέτος χωρίς δασκάλους, αλλά και την κατάρρευση του συστήματος υγείας. Η ανάλυσή του πάντως σε σχέση με την Ελλάδα είναι ότι η κατάσταση στη χώρα του ίσως είναι ελαφρώς καλύτερη, όχι γιατί η Πορτογαλία εφάρμοσε τα μέτρα του μνημονίου, αλλά γιατί η Ε.Ε. έχοντας δει τις τρομακτικές τους επιπτώσεις στην Ελλάδα δεν τόλμησε να βάλει το μαχαίρι τόσο βαθιά στο κόκαλο.

«Βλέποντας τι συμβαίνει τώρα στη χώρα σας (με τις διαπραγματεύσεις) -καταλήγει ο Costa- αρχίζω να συνειδητοποιώ πόσο δύσκολο είναι να αλλάξει η πολιτική της Ε.Ε. και να γίνει τμήμα της λύσης αντί να αποτελεί τον πυρήνα του προβλήματος».

Info:

► Δείτε

Ιδιοκτήτες της Πορτογαλίας

Ντοκιμαντέρ του Jorge Costa για την οικονομική ιστορία της Πορτογαλίας μέσα από τη διαπλοκή πολιτικών και επιχειρηματικών τζακιών. Δείτε το στο info-war.gr με αγγλικούς υπότιτλους.

Owners of Portugal (english subtitles) from Donos de Portugal on Vimeo.

► Ακούστε

Grandola Vila Morena

Το δεύτερο τραγούδι, που αποτέλεσε σύνθημα για την έναρξη της Επανάστασης των Γαριφάλων, αυτή τη φορά γραμμένο όχι για τη Eurovision αλλά από τον «Θεοδωράκη της Πορτογαλίας» Ζέκα Αφόνσο.

info-war.gr

Άρης Χατζηστεφάνου για την Εφημερίδα των Συντακτών 21/2/2015

το κέημ θήορυ και ο κθούλου

42 νεοφιλελέδες

συνιστούν ευρώ με κάθε θυσία σου

τους περισσότερους δεν τους έχω καν ακουστά....

οπότε, κανονικά δεν θα έπρεπε να εκφέρω γνώμη..

αλλά από την άλλη,

όσο και να το "επέβαλε η κρισιμότητα της κατάστασης",

όσο και να συμφωνούσα με το περιεχόμενο,

εγώ, τι να πω, θα ντρεπόμουν να συνυπέγραφα κείμενο μαζί με τζήμερο και μιράντα ξαφά..

Ξαφά, Τζήμερος και ΣΙΑ υπογράφουν κείμενο κατά της Ελλάδας και υπέρ της Γερμανίας

Τη στιγμή που ο ελληνικός λαός βρίσκεται σχεδόν ολοκληρωτικά στο πλευρό της κυβέρνησης Τσίπρα, μία ισχνή μειοψηφία, νεοφιλελεύθερων, γερμανόφιλων, οπαδών της μνημονιακής βαρβαρότητας, πιστών υπηρετών των συμφερόντων της ολιγαρχίας που η ATHENS VOICE βαφτίζει "προσωπικότητες" (Διαβάστε σχετικά ΕΔΩ), υπογράφει ένα κείμενο - μνημείο εθελοδουλίας, υποταγής και υποτέλειας

Αν και κανένας δεν παίρνει αυτές τις περιθωριακές γκρούπες στα σοβαρά, διαβάστε το ντροπιαστικό κείμενο που παίρνει ξεκάθαρα θέση εναντίον των συμφερόντων του ελληνικού λαού.

Ολόκληρο το κείμενο και το παρεάκι που του υπογράφει:

Η αξιοπρέπεια της χώρας προσβάλλεται

Την ώρα που η κυβέρνηση μάς βομβαρδίζει με όλα τα μέσα ότι αγωνίζεται για την αξιοπρέπεια των πολιτών, εμείς νιώθουμε ότι η αξιοπρέπεια της χώρας προσβάλλεται.

Προσβάλλεται όταν για δεύτερη φορά σε μια τετραετία βρίσκεται στη διεθνή ημερήσια διάταξη το θέμα Grexit, δηλαδή η αντιμετώπιση της χώρας μας σαν παρία της Ευρώπης.

Προσβάλλεται όταν η κυβέρνηση βγαίνει στη γύρα, ζήτουλας για νέα δανεικά, και συγχρόνως υβρίζει και λοιδορεί τον μεγαλύτερο χρηματοδότη της χώρας μας, που είναι η Γερμανία.

ο γερμανός ενίοτε υποχωρεί, ο βλάκας ποτέ

η κυβέρνηση χθες έκλεισε τον κύκλο της πρώτης σκληρής διαπραγμάτευσης

μιας διαπραγμάτευσης, η οποία και εξελίχθηκε σε έναν μίνι πόλεμο μεταξύ οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων από τη μια και της αλήθειας και της λογικής από την άλλη.

ο "πόλεμος" αυτός είναι από τη φύση του "υπόγειος" και παρασκηνιακός...εκεί που δρούνε και τα συμφέροντα....η αρχική μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης ήταν το ότι κατάφερε και τον έδωσε σε σημαντικό βαθμό δημοσίως

ήταν μια κίνηση τακτικής, η οποία προσέφερε ένα μεγάλο πλεονέκτημα στην ανίσχυρη ελληνική πλευρά και τη βοήθησε να πάρει αυτά που πήρε...που φαίνεται να είναι περισσότερα από ό,τι περιμέναμε να πάρει, αλλά και σαφώς λιγότερα από αυτά που υπόσχονταν..

όπως και να'χει, θα φανεί στην πορεία τι κέρδισε και τι άφησε για μελλοντικές διεκδικήσεις

σε ένα τέτοιο ρευστό περιβάλλον δεν μπορείς να μιλάς με βεβαιότητα

για οικονομία μιλάμε, δεν μιλάμε για μαλακία...που εκεί υπάρχουν και κάποια στάνταρς

σαν τους πάσης φύσεως μνημονιόδουλους που έχουν βγει στα κάγκελα και φωνάζουν για κωλοτούμπα του σύριζα και "προσγείωση στην πραγματικότητα και στη λογική"...τη λογική τη δικιά τους εννοούν εδώ οι φουκαράδες

όλοι αυτοί οι ευρωτσολιάδες που μέχρι χθες το απόγευμα εύχονταν να κρατήσει γερά ο Σόϊμπλε, σήμερα επιβεβαιώνουν ξεδιάντροπα την κωμική φύση τους

γιατί το να μιλάνε για κωλοτούμπα οι ισκραίοι, οι κουκουέδες, οι ανταρσύτες και οι αναρχικοί...οκ, έχει νόημα..

αλλά το να φωνάζουν για κωλοτούμπα και οι ιέρειες του φιλελεδιστάν πασόκοι, δεξιοί και ποταμίσιοι, που όλες αυτές τις μέρες μιλούσανε για μετωπική σύγκρουση τρένων, που θα φέρει τη χώρα στα βράχια και τον αρμαγεδδώνα στα κεφάλια μας και κανονικά σήμερα, θα έπρεπε να πάνε να ανάψουνε κι ένα κερί μπροστά σε κάνα 500ευρω, παραείναι γελοίο

θεαματική η είσοδος του γιάνη

στο eurogroup, πριν λίγα λεπτά

με τον βόλφανγκ, τον σλοβάκο, τον ραχόϊ και τ'άλλα παιδιάααα......

σε πείσμα του περιρρέοντος ζόφου

Αμφιθυμίες

Posted on February 15, 2015 by Raskolnick

Σύμφωνοι, καρντάση μου, τα σημάδια είναι εκεί… Και είναι κακά σημάδια.

Είναι κακό σημάδι να τους ακούμε περί άλλων να τυρβάζουν στην επιχειρηματολογία των εντιμότατων φίλων μας περί της συνέχειας του κράτους, αντί για να τονίζουν σε όλους τους τόνους ότι πριν πέντε χρόνια καταλύθηκε κάθε έννοια συνταγματικότητας αλλά και διεθνούς νομιμότητας, με αυτό το άθλιο πρόγραμμα “διάσωσης” που μετέτρεψε την Ελλάδα και όλους εμάς τους Έλληνες σε υποκείμενα ενός άθλιου πειράματος, που θα σημειωθεί στην ευρωπαϊκή ιστορία με τα μελανότερα μεσαιωνικά χρώματα.

Είναι κακό σημάδι να τους ακούμε να μας λένε ότι θα οφείλουμε ένα χρέος ανεξέλεγκτο, ένα χρέος ειδεχθές, ένα χρέος που είναι ύποπτο και που δεν έχει ελεγχθεί, στο διηνεκές. Ειδικά όταν αυτός ο έλεγχος είναι επί πλέον και μνημονιακή υποχρέωση της Ελλάδας. Τι ειρωνεία, αλήθεια!

Είναι κακό σημάδι να τους ακούμε να μας λένε ότι είναι πατριωτικό μας καθήκον να εξοφλήσομε τα παράνομα και αντισυνταγματικά επιβεβλημένα χαράτσια, έστω κι αν αυτοί οι πόροι θα χρησιμοποιηθούν για να πληρωθούν συντάξεις ή για φάρμακα για τα δημόσια νοσοκομεία, όταν οι λίστες είναι εκεί, σαν ώριμα, βρώσιμα φρούτα, από την εποχή του θρασύτατου Θεοχάρη κι ακόμα παλαιότερα.

Είναι κακό σημάδι να τους ακούμε να μας λένε ότι είναι χρήσιμη στην εθνική προσπάθεια, η συμβολή των αρχαγγέλων του νεοφιλελευθερισμού.

Είναι κακό σημάδι να τους ακούμε να μας λένε ότι δεν υπήρχαν άλλοι, καταλληλότεροι από τους ακαταλληλότερους, για να επανδρώνουν τις διοικήσεις των τραπεζών που de facto ανήκουν στο ελληνικό Δημόσιο, αφού εμείς όλοι τις χρυσοπληρώσαμε με το αίμα μας όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια–κι ας μην έχομε ακόμα καταφέρει να τις σώσομε, έτσι που παραμένουν κρεμασμένες στο χείλος του χρηματοπιστωτικού γκρεμνού.

Είναι κακά όλα αυτά τα σημάδια -κι ας λέγαμε παλιότερα, όχι πολύ παλιά, ότι εκτός από αναγκαία, ήταν και ικανή η συνθήκη, να απαλλαχτούμε από τους αθλιότερους των αθλίων εθνικών ολετήρων.

Αλλά μέσα σε όλον αυτόν τον περιρρέοντα ζόφο, υπάρχουν και καλά σημάδια: Για πρώτη φορά ακούσαμε από επίσημα κυβερνητικά χείλη και αρμοδίως, αυτό που πέντε χρόνια φωνάζουν όλες οι αδύναμες φωνές των βοώντων εν τη ερήμω: «Το πρόγραμμα διάσωσης το 2010 δεν ήταν για την Ελλάδα, ήταν για την διάσωση των γερμανικών και των γαλλικών τραπεζών».

Αδιαφορώ για ό,τι λένε οι δημο(σ)κόποι για τα ποσοστά αποδοχής της κυβέρνησης. Στο κάτω-κάτω της γραφής, ποτέ δεν τους είχα σε σπουδαία εκτίμηση τους υπόλογους δημο(σ)κόπους. Άλλωστε, δεν ξεχνώ ότι και η φαιά κυβέρνηση του αλήστου μνήμης Παπαδήμου, είχε κάποτε ακόμα μεγαλύτερα ποσοστά αποδοχής.

Εξίσου αδιαφορώ και για ό,τι λένε οι αναλυτές, οι ειδικοί και οι ειδήμονες της θεωρίας των παιγνίων για το “game of chicken”, γιατί την ψήφο μου, εγώ την έριξα στην κάλπη, έχοντας στο μυαλό μου την ορμήνια της αρχαίας Σπαρτιάτισσας: «Ή ταν ή επί τας».

Στο κάτω-κάτω της γραφής, εγώ ονειρεύτηκα και συνεχίζω να ονειρεύομαι εκείνην την Ευρώπη που θάμπωσε με την έκπαγλη ωραιότητά της τον Συγνεφοσυνάχτη.

Αν η Ευρώπη του μέλλοντος μου πρόκειται να συνεχίσει να είναι αυτή η άσκημη και ζαρωμένη μπαμπόγρια που παίρνει παράταση της άσκοπης ζωής της ρουφώντας το αίμα των λαών της, τότε να μου λείπει. Καλύτερα να μου λείπει, έστω κι αν χρειαστεί να βγω να περπατήσω ξυπόλυτος επάνω στα αιχμηρά και κοφτερά θρύμματα που σκόρπισαν παντού γύρω μου οι ελεεινοί που μας κυβερνούσαν έως προχθές, σπάζοντας σε χίλια κομμάτια τα όνειρα, τις ελπίδες και τις ζωές μας.

πηγή: my pillow book