dancing lights

στο Ρέϊκιαβικ χθες βράδυ σβήσαν τα φώτα προτιμώντας τον υπέροχο φυσικό φωτισμό :)

κοσμογονικές αλλαγές

Ιστορίες

 

21 Σεπ, ’16

Ο Ντάλτον Τράμπο υπήρξε από τους κορυφαίους Αμερικανούς σεναριογράφους και θεατρικούς συγγραφείς. Το πιο γνωστό έργο του ήταν το αντιπολεμικό αριστούργημα «Ο Τζόνι πήρε το όπλο του», ένα έργο που επηρέασε εκατομμύρια ψυχές σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ύστερα ήρθε ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος και, όταν τέλειωσε, ο Τράμπο -μαζί με άλλα φωτισμένα μυαλά της τότε αριστερής αμερικανικής διανόησης- αντιτάχθηκε στο σκηνικό του επόμενου ολοκληρωτικού πολέμου που στηνόταν από την Αμερική και τους συμμάχους της με την δημιουργία του ΝΑΤΟ και τις επεμβάσεις στην Ελλάδα, στην Κορέα και στην Ινδοκίνα.

Όμως, ήταν ταυτόχρονα και η εποχή που ο Μακαρθισμός έδειχνε τα δόντια του, μαζί και τα όρια της αστικής αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας».

Ο Τράμπο –όπως και τόσοι άλλοι– κατηγορήθηκε ως πράκτορας των κομμουνιστών και τον σοβιετικών.

Όταν τον κάλεσαν στην επιτροπή Μακάρθι για να απολογηθεί, αρνήθηκε να απαντήσει στις προβοκατόρικες ερωτήσεις που του έθεταν, υπερασπιζόμενος την υπόληψη και την αξιοπρέπειά του.

Για την πράξη του αυτή, τιμωρήθηκε με φυλάκιση και πέρασε μερικούς μήνες σε αμερικανική φυλακή.

μάντεψε που ανήκεις :)

εθνικότητες και θρησκείες από τη μια

και η (Ιερή) φύση από την άλλη

[tip: για να βρεις που "ανήκεις", σκέψου τι σου δίνει ζωή]

όταν έκλαψε ο κοκός

ευτυχία

δεν ξεχνάμε

Πέρασαν 3 χρόνια, από εκείνη τη νύχτα που ο Παύλος Φύσσας, δολοφονήθηκε από τα σκατά του Χίτλερ και μέλη της ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής, γιατί πίστευε στα ιδανικά της ελευθερίας, της αλληλεγγύης και της δημοκρατίας και αντιμαχόταν το φασισμό μέσα από τα τραγούδια του.

μαιανδρομυξοσκωληκασχετείρων 168 εκατοστών

Ντέφι της λύσσας μου κρατώ και το μυαλό μου είναι θολό

Οι περισσότεροι άνθρωποι κρύβουν μια μαζοχιστική πλευρά. Σε μένα εκδηλώνεται σποραδικά, με τη μορφή μιας ακατάσχετης επιθυμίας να παρακολουθήσω ειδήσεις από το στόμα του Κ. Μπογδάνου.

Της Χρύσας Κακατσάκη

Όχι φυσικά για να ενημερωθώ απ’ αυτόν και την παρέα του ούτε για να εμπεδώσω το ιδεολογικό του στίγμα, γνωστό τοις πάσι. Με ωθεί απλά η περιέργεια να δω πόσα επί πλέον μέτρα γελοιότητας έχει διανύσει από την προηγούμενη φορά. Κι άλλοι συνάδελφοί του εκφράζουν ξεκάθαρα τη γνώμη τους υπερασπιζόμενοι συμφέροντα και κόμματα, πράγμα θεμιτό και επιβεβλημένο σε μια δημοκρατία. Η πρόσμειξη όμως του απροκάλυπτου φανατισμού με μια γερή δόση μπουφόνικου και γκροτέσκο στιλ είναι εκείνη που σχεδόν του αφαιρεί την ιδιότητα του δημοσιογράφου. Γιατί ο Κ. Μπογδάνος αποτελεί την επιτομή του λίγο απ’ όλα, τυλιγμένο στη συσκευασία του μηδενός. Όταν ταυτίζει τον ΣΥΡΙΖΑ με τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν είναι καν μια γνήσια γκεμπελική περσόνα, αλλά ένα στραβοχυμένο καλούπι προπαγάνδας. Όταν έχει καλεσμένους στην εκπομπή του και εκείνος κοιτάζει επιδεικτικά το κινητό του, είναι βέβαιο πως δεν θα μπορούσε να προσληφθεί ούτε σαν κονφερασιέ σε καμπαρέ τρίτης κατηγορίας. Δεν είναι μάγκας και νταής, όταν κάθεται σούζα μπροστά στον Πορτοσάλτε. Δεν είναι πολιούχος των φιλελέδων, αφού αυτό τον τίτλο τον έχουν καπαρώσει προ πολλού άλλοι μεγαλομάρτυρες της πολιτικής και των ΜΜΕ. Δεν είναι ποιητής όταν γράφει: «Ακόμα αναπνέει, καυτός συνεαυτός αργόμισθος, ξενοφερμένος ενδοβαλτός, ώσπου να σβήσει στο φλογώδες άηχο». Ακόμα και ο ποιητής Φανφάρας από την ταινία «Ξύπνα Βασίλη», θα τον είχε κατατροπώσει σε μια πιθανή αναμέτρηση.

απέναντι στην Κολακεία και στη Διακόσμηση

Ο Αντίχριστος

Τρίτη, 13 Σεπτεμβρίου 2016

Στo Νύχτα και Ομίχλη του Ρεναί το βασικό θέμα δεν είναι "γιατί έγινε το Ολοκαύτωμα", είναι ότι μπορεί κάλλιστα να επαναληφθεί. Η ταινία είναι πανίσχυρη κι αχώνευτη ακριβώς και γιατί δεν περιγράφει το Ολοκαύτωμα ως κάτι που δεν θα επαναληφθεί ποτέ, ίσα ίσα ισχυρίζεται ρητά ότι παραμένει ως δυνατότητα.

Δεν θα ευτελίσω το Ολοκαύτωμα συγκρίνοντάς το με οτιδήποτε. Όμως υπάρχει ένα άλλο μαζικό έγκλημα που εκτυλίσσεται εδώ και χρόνια: η μεταχείριση των προσφύγων. Και πριν τους Σύριους βεβαίως, όταν σκυλοπνίγονταν Αφρικανοί έξω από τις Αιόλιες Νήσους.

Δεν θα συγκρίνω το Ολοκαύτωμα με οτιδήποτε. Μπορώ όμως να συγκρίνω ευθέως τις αντιδράσεις μας με εκείνες των Γερμανών και των υπόλοιπων Ευρωπαίων πριν, κατά και μετά το Ολοκαύτωμα. Δεν βλέπω διαφορά: νομικισμός, άρνηση, τακτικισμοί και λογιστικές αναλύσεις. Και η απαραίτητη υποκρισία, που την υποδαυλίζουν η λατρεία μας για την κανονικότητα και -- βεβαίως -- υπόρρητος ρατσισμός και μισοξενία.

Δεν θα βομβαρδίζουμε τις σιδηροδρομικές γραμμές για τα στρατόπεδα, δεν είναι στρατηγικός στόχος, ας θαλασσοπνίγονται, δεν θα ανοίξουμε τα σύνορα, είναι ατελέσφορο. Δεν είναι στρατόπεδα θανάτου, είναι μέρος ενός προγράμματος μετακίνησης πληθυσμών στα ανατολικά. Δεν είναι στρατόπεδα συγκέντρωσης, είναι κέντρα φιλοξενίας. Ο καπνός που βγαίνει μπορεί και να είναι από κρεματόρια, μπορεί και όχι: τι να τους κάνουνε τους πεθαμένους; Τα τείχη και τα συρματοπλέγματα στα σύνορα μπορεί και να είναι για την προστασία των ίδιων των προσφύγων και σίγουρα των γύρω πληθυσμών. Υπάρχει λόγος που δεν φυγαδεύουμε Εβραίους μαζικά, δεν θέλουμε να γίνει αυτός ο πόλεμος πόλεμος των Εβραίων, υπάρχει λόγος που έχουμε ευρωπαϊκές πολιτικές ασύλου, δεν μπορούν να πλημμυρίσουν οι πόλεις μας άεργους μετανάστες, θα έπρεπε να το ξέρουν και να μη βάζουνε μικρά παιδιά σε κίνδυνο. Δείτε και το Theresienstadt, πρότυπο γκέτο με τα όλα του, μην τα ισοπεδώνουμε όλα, δείτε πόσο προσπαθούμε. Όλος ο ντόρος γίνεται για να σηκώσει κεφάλι ο Αμερικανοεβραίος, όλος ο ντόρος γίνεται για να φάνε με χρυσά κουτάλια οι ΜΚΟ.

Ήρθε και πάλι η εποχή του Αντιχρίστου. Ο δυτικός πολιτισμός, από τότε που συμπήχθηκε συναιρώντας πλατωνικές φαντασιώσεις και τη μεσσιανική αίρεση μιας θρησκείας ενός πολεμικού θεού της Συρο-Φοινίκης, με ολίγη από ρωμαϊκό κράτος και από κελτογοτθικές βαρβατίλες και κοινοβούλια, κάθε τόσο παθαίνει οίστρο με το τέλος του κόσμου. Όσο φαντασιώνεται τη συντέλεια (με Αντίχριστο, με ορδές ακρίδων, με τέσσερις καβαλάρηδες ή με στρατιές φτωχών ή ζόμπι) τόσο προσπαθεί να την επιφέρει. Ξανά και ξανά. Στην πλάτη των αδύναμων. Βυθίζει τον κόσμο του στο σκοτάδι και ανοίγει την μάντρα για να καλπάσει ο θάνατος. Ταυτόχρονα ο Δυτικός Πολιτισμός οπλίζεται με επιχειρήματα νομικά και φιλοσοφικά και θεολογικά για την αναγκαιότητα των Σταυροφοριών κατά του μιαρού ειδωλολάτρη, βογομίλου, Καθαρού, παγανιστή, ισραηλίτη και μουσουλμάνου.

Αυτό που λέμε Δυτικός Πολιτισμός (civilisation) είναι βρωμερό σφαγείο, πλημμυρισμένο μέχρι το γόνατο με κόπρανα έντρομων υποψήφιων κουφαριών και με τα σφαγμένα μέλη τους. Είναι αχανές κι απάνθρωπο μηχάνημα που τελειοποιεί διαρκώς τα εξαρτήματά του από μόνο του: αυτορυθμίζεται και αυτοεπισκευάζεται και χρησιμοποιεί υλικά από παντού αφομοιώνοντας το ευγενές και το πρόστυχο, το χθαμαλό και το υψιπετές. Είναι ο Λεβιάθαν ή μάλλον είναι το Μποργκ: μασάει τον κόσμο και απομυζά τον εαυτό του αναζητώντας την τελειοποίησή του, πασχίζοντας γι' αυτήν με κάθε τίμημα.

Ο Αντίχριστος δεν είναι ξανθός τριαντάρης που θα ηγηθεί παγκόσμιας κυβέρνησης, όπως τον φαντάστηκε ο Βασίλειος Αγκύρας και οι σεναριογράφοι της τριλογίας του Omen. Ο Αντίχριστος είναι ο Δυτικός Πολιτισμός: η εξιδανίκευση της αγριότητας, ο εκ των προτέρων εξιλασμός της σφαγής, η εξομάλυνση της σκληρότητας και η δικαίωση της απληστίας. Ο Δυτικός Πολιτισμός αντικαθιστά το "έτσι γουστάρουν οι άρχοντες" με το "έτσι πρέπει". Και πειθαναγκάζει.

Ο μόνος γλυτωμός μας από τον Δυτικό Πολιτισμό ανέκαθεν υπήρξε ο δυτικός πολιτισμός (culture) -- η αιχμή του δυτικού πολιτισμού, αν μη τι άλλο. Κάθε φορά που υψώνεται πάνω από την υψηλή Διακόσμηση και την πινδάρεια Κολακεία, ο δυτικός πολιτισμός γίνεται το φίδι που δαγκώνει τους άρχοντες ενώ το ακριβό φαρμάκι του καταπραΰνει τους βίους πολλών. Αποκαλύπτει, φωτίζει, ξενίζει, φέρνει ομορφιά μέσα από τη φρίκη. Κάθε φορά που παραμερίζει τη Διακόσμηση και την Κολακεία. Δεν τον αφορά η καθεστηκυία ομορφιά, η τυπική ηθική, το κρατούν κοσμοείδωλο, η συνέχεια της εξουσίας, παρά πάει και ασχολείται με διάφωνα διαστήματα, με την ασχήμια, με την παραφορά και τις ηδονές, με ακατανόητες τρυφερότητες, με την τρέλα και την αίρεση, με τη μοναξιά και τα σκατά, με το καρναβάλι και τον θάνατο που δεν είναι ταξίδι σε χλοερούς προορισμούς. Κι αυτό το φίδι δαγκώνει και το φαρμάκι του γιαίνει, μέχρι ο Δυτικός Πολιτισμός να οικειοποιηθεί και να κανονικοποιήσει ό,τι μπορεί από αυτό· όμως εκείνο ανθεί και φέρει κι άλλο, όσο αγανακτεί απέναντι στην Κολακεία και στη Διακόσμηση.

Αυτό κάνει τον δυτικό πολιτισμό αντιφάρμακο, αυτόν ήθελε να οικειοποιηθεί το ευρωπαϊκό όραμα και να τον καταστήσει θεμέλιο της Ένωσης. Απέτυχε ακριβώς γιατί ο Δυτικός Πολιτισμός αναπόφευκτα παραμόνευε και παραμονεύει μέσα στις σκιές, όπως οι σκοτεινές θεότητες της Ευρώπης φωλιάζουνε μέσα στην άβυσσο καρτερώντας να λύσει ο άγγελος τα δεσμά τους. Η αγανάκτηση απέναντι στην Κολακεία και στη Διακόσμηση είναι ο δυτικός πολιτισμός, όχι η διάκριση μεταξύ υψηλού και μαζικού ή δεν ξέρω τι άλλο λένε τα χλωμά αντορνοϊκά φαντάσματα: στις αρχές του 21ου αιώνα η αιχμή του Σπάικ Λη, των Massive Attack ή του Banksy είναι κοφτερότερη από του Jean-Baptiste Lully, του Τιντορέττο και του Θουρμπαράν.

Εν πάση περιπτώσει, σημασία έχει να μην περνιόμαστε για αθώοι.

πηγή: sraosha

σφαγεία

Προσοχή. Ανεμβολίαστοι φασίστες.

Ανακοίνωση (Σκατόψυχοι-Σχολεία)

13 Σεπ, ’16

«Κατόπιν απόφασης της έκτακτης γενικής συνέλευσης που πραγματοποιήθηκε σήμερα με θέμα (σκατόψυχοι – σχολεία) αποφασίστηκε ομόφωνα η μη ένταξη-τοποθέτηση των σκατόψυχων και ρατσιστών γονέων των παιδιών στο χώρο της χώρας μας.

Σε αντίθεση περίπτωση, θα προβούμε σε κατάληψη των ανυπεράσπιστων παιδιών τους, μήπως και προλάβουμε αποτρέψουμε τον εκφασισμό τους και την παντελή αποκοπή τους από οποιαδήποτε έννοια παιδείας και πολιτισμού.»

ΥΓ αγανακτισμένο: Δεν είμαστε ρατσιστές, φασίστες ή σκατόψυχοι. Η παραπάνω ανακοίνωση εκδίδεται καθαρά για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας, και λόγω ελλείψεων σε αντιφασιστικά και αντινεοελληναράδικα εμβόλια, αποτέλεσμα της οποίας είναι να έχουν μείνει χωρίς εμβολιασμό οι εν λόγω γονείς, να έχουν νοσήσει σοβαρά οι ψυχές τους και να κινδυνεύουν πλέον να μεταδώσουν την εν λόγω νόσο και στην επόμενη γενιά.

στο Νταούκ-Μπαλή

Τι θα μπορούσαμε να πούμε σ'αυτά τα ανθρωποειδή του Ωραιοκάστρου, όταν από σήμερα το πρωί ένας "κακός ψόφος" κυριαρχεί στον ελληνικό εναέριο χώρο? Ίσως να τους ευχόμασταν κάτι πιο...ιντελέκτουαλ, όπως το να αναγκαστούν και οι ίδιοι σύντομα να γίνουνε πρόσφυγες και να τύχουν ανάλογης αντιμετώπισης.

Όλα αυτά στο Ωραιόκαστρο που βρίσκεται στην περιφέρεια της προσφυγομάνας "νύφης του Θερμαϊκού" και τα παλιά χρόνια, τότε που η πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη μεγαλουργούσε με την αρμονικότατη συνύπαρξη τριών εθνοτήτων/κόσμων, το Ωραιόκαστρο ονομάζονταν Νταούκ-Μπαλή. Στο Ωραιόκαστρο που ήταν βοσκοτόπι μέχρι το 1922, όταν και πρωτοκατοικήθηκε από Πόντιους πρόσφυγες.

Προφανώς και δεν είναι οι μόνοι ρατσιστές κρυφοί ή φανεροί σε τούτο το γιδότοπο.

Όλοι θυμόμαστε τα "αγανακτισμένα" ζόμπι του Αγ.Παντελεήμονα, τις γουρουνοκεφαλές στα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων, αλλά και τους διάφορους κονφερασιέ των φασιστών, που βγάζουν το λερωκάματο εκτρέφοντας φοβίες και κοινωνικούς αυτοματισμούς με πρωκτοσέλιδα και κραυγές μίσους.

Όπως θυμόμαστε και τον οικτρό Σαμαράκα να μιλάει (όντας πρωθυπουργός) για τα νηπιαγωγεία που έχουν γεμίσει και δεν μπορούν να πάνε τα ελληνάκια.

Αυτό που ίσως έχετε ξεχάσει, είναι το ότι στη χώρα του Ξένιου Δία έχει ψηφιστεί και αντιρατσιστικός νόμος. Ο οποίος βέβαια δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ.

Κι έτσι, μπορεί το κάθε πιθήκι που νομίζει ότι είναι άνθρωπος και μάλιστα ευρωπαίος, να απαιτεί να κρατήσει τη μάνα να του καθαρίζει το σπίτι και τον πατέρα να του φροντίζει τον γαμωκήπο του και να του περνάει πλακάκια στην κωλοπισίνα του, αλλά όχι και τα παιδάκια τους, μη τυχόν και χαλάσουν τον μαμόθρευτο κανακάρη τους. Πονηρός ο σέλινας: "μη μας κατσικωθούνε κιόλας". Παρόμοια λογική με τον φραουλά στη Μανωλάδα. Τους βλέπουν ως "κατώτερους" και "προς εκμετάλλευση και μόνο" και η συνύπαρξη μαζί τους, όχι απλά δεν τους ενδιαφέρει, αλλά τους φοβίζει κιόλας. Η χρυσήχρυσαύγουλη κλωστή που τους ενώνει, είναι υφασμένη από χέρια και στόματα "έγκριτων" πορνών και ποτισμένη με κρύο ιδρώτα μικροαστού, που τα τελευταία 30 χρόνια δεν έχει διαβάσει τίποτα άλλο πέρα από αθλητικές εφημερίδες.

Οι φουκαράδες οι γονείς του Ωραιοκάστρου λοιπόν, δεν είναι οι μόνοι, δεν είναι οι πρώτοι και δυστυχώς ούτε οι τελευταίοι που σε κάνουν να ντρέπεσαι που "ζουν ανάμεσά μας". Απλά, η ξεφτίλα τους να τα βάλουν με παιδάκια, σοκάρει. 

Υ.Γ.1 Το πρωί άκουσα τυχαία στο ραδιόφωνο τον Φίλη (νομίζω στον real). Ο υπουργός έλεγε για ένα δημοτικό σχολείο στη Γκράβα, όπου υπάρχουν 170 πιτσιρίκια από 18 διαφορετικές χώρες.

Πόσο θα'θελα αν είχα παιδί, να φοιτούσε σ'αυτό το σχολείο! Ζηλεύω τον πλούτο των ερεθισμάτων που προσφέρει στα παιδάκια αυτή η συνύπαρξη!

Υ.Γ.2 Από την άλλη, αν το παιδί μου πήγαινε στο σχολείο του Ωραιοκάστρου, θα έκανα το παν να το πάρω από εκεί. Δεν είναι να παίζεις μ'αυτά. Σκεφτείτε τα καημένα τα παιδάκια αυτών των ελληναράδων, σε τι σάπιο περιβάλλον μεγαλώνουν.. 

Υ.Γ.3 Ελπίζω και εύχομαι η απάντηση του Υπουργείου Παιδείας να είναι του τύπου: "Αν δεν σας αρέσει, να φύγετε εσείς, να πάτε αλλού. Κατά προτίμηση σε άλλο πλανήτη."

mahna mahna

[για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι]

ιδού το περίφημο και ορίτζιναλ "μανά-μανά"

σύνδεση με Κάϊρο

έπεσε σε κίνηση (κεφαλαίων) και αργεί

κάποιοι γεννιούνται και κάποιοι γίνονται

τι δεν είπε ο Κούλης

αυτό είπε ο Κούλης

ενώ θα μπορούσε να πει και τα παρακάτω:

αρχίζει το σχολείο

rainy day #2

Henri Cartier-Bresson

Place de l'Europe. Gare Saint Lazare. Paris.1932

χθες φυσούσε λίγο..

τι ντροπή!

και λίγα λες σύντροφε Αντρέα!

μόνο φθορά?

το λες και δημόσια διαπόμπευση και στιγματισμό, αυτό που σας έκαναν..

απορώ...κάποιοι δεν ντρέπονται καθόλου?!

rainy day

"Rainy Day"

Andre Kertesz, Tokyo 1968

ο νώντας

παγκόσμια ημέρα οργασμού

αντί για ημέρα παγκόσμιου οργασμού :(

ρευστό το τοπίο στον έλεγχο των καναλιών και της τηλεόρασης

πάντα κοντά στον πελάτητηλεθεατήπολίτη και τα προβλήματά του ο Κούλης

"unschuldig!"

ΣΥΡΙΖΑ, ο καλύτερος φίλος του Α. Γεωργίου

Έτοιμη να κουκουλώσει για πάντα το σκάνδαλο των παραποιημένων στατιστικών στοιχείων είναι η κυβέρνηση

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Στροφή 180 μοιρών για την κυβέρνηση προμηνύει η δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Γ. Χουλιαράκη ότι «η κυβέρνηση έχει πλήρη εμπιστοσύνη στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και της Γιούροστατ» κι επίσης ότι «η συμφωνία του Ιουνίου εγγυάται και προστατεύει την ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ». Με τις συγκεκριμένες τοποθετήσεις γίνεται σαφές όχι μόνο ότι η κυβέρνηση έχει ταχθεί με το μέρος του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, υπόδικου Α. Γεωργίου, επιλέγοντας να καλύψει την παραποίηση των στατιστικών στοιχείων που συντελέσθηκε επί των ημερών του, αλλά επίσης ότι έχει ψηφίσει ήδη και το πλαίσιο εκείνο το οποίο θα επικαλεσθεί για να παγώσει τη δικαστική διερεύνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ έτσι συνεχίζει το έργο των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Σαμαρά εξασφαλίζοντας τη συγκάλυψη σε ένα κορυφαίο σκάνδαλο που άνοιξε την πόρτα στα Μνημόνια το 2009.

Η ανησυχία στο βαθύ κράτος των Βρυξελλών και του εγχώριου Μνημονιακού κατεστημένου ξεκίνησε όταν ο Άρειος Πάγος έκανε δεκτή την αίτηση αναίρεσης της εισαγγελέως Ξένης Δημητρίου κατά του βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών (υπ. αρ. 1149/2015) με το οποίο ο πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ κι εκλεκτός του τότε τσάρου της οικονομίας Γ. Παπακωνσταντίνου απαλλασσόταν από την κατηγορία σε βαθμό κακουργήματος για ψευδή βεβαίωση στοιχείων. Η έκθεση αναίρεσης τεκμηρίωνε με μια εκπληκτική ακρίβεια την τεράστια ζημιά που υπέστη το ελληνικό δημόσιο από τις λογιστικές αλχημείες του Γεωργίου που εκτόξευσαν το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 15,4% του ΑΕΠ, από 13,6% που το είχε βεβαιώσει ο πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών Ηλ. Πλασκοβίτης. «Το ανωτέρω βεβαιωθέν δημοσιονομικό έλλειμμα ως πραγματικό περιστατικό ήταν ψευδές, αφού τεχνηέντως το διόγκωσαν», αναφέρει η έκθεση – καταπέλτης της εισαγγελέως, που καταφέρνοντας να ξεπεράσει αμέτρητα εμπόδια έδωσε τη δυνατότητα να καθίσει στο σκαμνί ο Α. Γεωργίου, εκλεκτός του ΔΝΤ όπου εργαζόταν πριν έρθει στην Αθήνα, και να απολογηθεί για την τεράστια καταστροφή που προκάλεσε, ύψους 210 δις. ευρώ, σύμφωνα με την εκτίμηση της εισαγγελέως. Η έκθεση της μάλιστα παραθέτει με υποδειγματική ακρίβεια τους τρόπους με τους οποίους διογκώθηκε το έλλειμμα: ένταξη στη γενική κυβέρνηση 17 δημοσίων επιχειρήσεων, εκατοντάδων (περί τα 500) νομικών προσώπων δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου, με το συνυπολογισμό στο έλλειμμα της αγοραίας αξίας συμφωνιών ανταλλαγής εκτός αγοράς, των νοσοκομειακών δαπανών των ετών 2005-2009 χωρίς να αφαιρεθούν πληρωμές του δημοσίου, κ.α. Όλες αυτές οι απάτες έγιναν με την σύμφωνη γνώμη και πιθανά με την καθοδήγηση του τότε επικεφαλής της Γιούροστατ, γερμανού Ραντερμάχερ, ο οποίος είχε πολλούς λόγους να στείλει το ελληνικό έλλειμμα στα ουράνια, ακόμη και με ψεύτικα στοιχεία, για να ξεκινήσει έτσι η θεραπεία – σοκ.

ένα τραγούδι αποχαιρετισμού στον Θάνο Ανεστόπουλο

Έφυγε σήμερα από τη ζωή, έπειτα από μια πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο, ο συνιδρυτής και τραγουδιστής του συγκροτήματος Διάφανα Κρίνα, Θάνος Ανεστόπουλος.

Ο Ανεστόπουλος ήταν ένας από τους "ποιητές" της ελληνικής ροκ. Με την ιδιαίτερη φωνή του και την ακόμα πιο ιδιαίτερη οπτική του, μας άφησε πολλά ωραία τραγούδια να πορευόμαστε.

Εδώ σε μια μελοποίηση του υπέροχου "Γράμμα Ενός Αρρώστου". Το ποίημα δεν είναι δικό του αλλά του Νίκου Καββαδία. Ίσως όμως είναι ένας αντάξιος αποχαιρετισμός στον Θάνο.

από τη διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη

αποσπάσματα

και ζήσαν αυτοί καλά. (τελεία)

Η «Ανάπτυξη» είναι η Κοκκινοσκουφίτσα των φιλελέδων. (δεν το μάθατε από εμένα)

Ο καρπός λοιπόν μιας ξέφρενης νύχτας στην Πάολα μεταξύ μιας μεθυσμένης Δαπίτισσας κι ενός μπούλη Οννεδίτη, πηγαίνει νέες-θέσεις-εργασίας στη γιαγιά-λαό (που εδώ και χρόνια τα’χει χάσει).

Ο κακός λύκος-Κράτος με «ανθρωπισμούς» και άλλους λαϊκισμούς, κερδίζει την εμπιστοσύνη της γιαγιάς-λαού και την-τον κάνει μια χαψιά.

Εννοείται ότι ο κακός λύκος-Κράτος είναι παιδί ενός σιωνιστή και μιας άπλυτης μπολσεβίκας, που τους ένωσε το κοινό μίσος για τον Ελληναρά.

Κι επειδή τα παραμύθια είναι βγαλμένα μέσα απ’τη ζωή, ο κακός λύκος-Κράτος είναι άπληστος και δεν του φτάνει που έφαγε τη γιαγιά (το παρόν και το παρελθόν), θέλει να φάει και την κοκκινοσκουφίτσα-Ανάπτυξη μαζί με τα καλούδια της - νέες-θέσεις-εργασίας (δηλαδή το μέλλον).

Φτιασιδώνεται λοιπόν με μισθάρες, άδειες και επιδοματάρες και αρχίζει τη μικρή και άβγαλτη κοκκινοσκουφίτσα-Ανάπτυξη στο μπίρι-μπίρι για Δημόσιες Επενδύσεις, για μήνες που μπαίνουν και μετά βγαίνουν και τέτοια.

Κι εκεί που είναι έτοιμος να τη φάει, πετάγεται ο τζημερόμορφος επενδυτής απ’την αλλοδαπή, ο οποίος με όπλο μια μυτερή οφσόρ στο χέρι εξοντώνει τον κακό-λύκο και σώζει την αχώνευτη γιαγιά-Λαό και την αθώα παιδούλα.

Για τους αγαθούληδες φιλελέδες το παραμύθι τελειώνει εδώ. Αυτό που δεν μαθαίνουν, είναι το ότι ο επενδυταράς είναι ένας τυχοδιώκτης που ψάχνει για μαλάκες, να χτυπήσει στο ψαχνό και να φύγει. Τρώει την μικρή περιουσία της γιαγιάς, εκμεταλλεύεται την εγγονή όσο περνάει η μπογιά της και την κάνει μια μέρα για άλλες επεγδύσεις, αφήνοντας πίσω 3 ανήλικα και πολλά χρέη.

Όλα αυτά συμβαίνουν στα παραμύθια.

Για την αληθινή ζωή, τα λέει ωραία ο pitsirikos.