περιμένοντας το κάθαρμα να "ολοκληρώσει"..

Νιώθετε κι άλλοι όπως εγώ;

Φοβάστε ότι έχετε πάθει το σύνδρομο του πολιτικάντη;

Αισθάνεστε μήπως ότι από την πολλή τιβί, μιλάτε σα να είστε κι οι ίδιοι στην τιβί και πρέπει να προσέχετε μην πείτε μισή κουβέντα παραπάνω και σας ξεσκίσει το πάνελ του Ευαγγελάτου;

Ότι πρέπει να απολογηθείτε κι όλας που εκνευρίζεστε δημόσια όταν άνθρωποι χωρίς ρεύμα και θέρμανση πεθαίνουν στην Ελλάδα του 2013, γιατί εκμεταλλεύεστε πολιτικά το θέμα για να διεκδικήσετε λύση στο κοινωνικό πρόβλημα, παρόλο που οι δεξιοί διανοητές μας διδάσκουν ξανά και ξανά ότι δεν υπάρχει κοινωνία, μόνο άτομα, που ζουν και πεθαίνουν μεμονωμένα, όχι επειδή υπάρχει θεσμοθετημένη αδικία αλλά επειδή είναι προσωπικά βλάκες, αποτυχημένοι, ανάξιοι να ζουν τέλος πάντων;

Νιώθετε ότι όταν ο κάθε Άδωνις θεσμοθετεί το θάνατο παιδιών στις λίστες αναμονής για πρωινά χειρουργεία και, παράλληλα, απογευματινά γι'αυτούς που έχουν φράγκα, εσείς δε θα πρέπει να του ευχηθείτε στεγνά να ψοφήσει το κάθαρμα, γιατί "θα χάσετε το δίκιο σας";

Νιώθετε ότι μπορεί να λένε οι δεξιοί "στ'αρχίδια μου οι εργαζόμενοι", "τι δουλειά είχε το κωλόπαιδο στα εξάρχεια", "βολεμένη συνδικαλίστρια η Κούνεβα", "φορολόγησε με τον εφοπλιστή, αν με βρεις", "η άλλη το'πνιξε το κοριτσάκι με το μαγκάλι", "τι θέλετε δηλαδή, να μην κυνηγάμε τους τζαμπατζήδες;", αλλά αν σκέφτεστε ότι μόνο αν αρχίσουν οι κρεμάλες σε τραπεζίτες, θα μπορέσουμε να αναπνεύσουμε, είστε απαίσιοι άνθρωποι;

Έχετε φτάσει να ακούτε τον άλλο να συζητάει για πλαφόν 1500 ευρώ στην υγεία και αν η θεραπεία σου κοστίζει παραπάνω, να κόψεις το λαιμό σου, χώρια τους χιλιάδες ανασφάλιστους και να σκέφτεστε όχι ότι το εγκληματικό καθίκι πρέπει να ψοφήσει τώρα, αλλά ότι αν του γράψετε καμία βρισιά στο τουίτερ, θα του δώσετε λαβή να βγει κι από πάνω; Μήπως έχουμε αγαπήσει τους θύτες μας;

Πόσο παρανοϊκοί έχουμε γίνει; Να μας έχουν γαμήσει τη ζωή και να νιώθουμε ότι πρέπει να παραμένουμε ψύχραιμοι και να τα λέμε μετρημένα; Τι διεκδικούμε τελικά, το δικαίωμά μας να επιζήσουμε σ'αυτή τη γαμημένη χώρα, ή το να μας χρίσει η εκκλησία αναμάρτητους;

CrippleHorse