"οι λαοί είναι το πρόβλημα"

To πουλόβερ και το Brexit

Date: 2016.06.24

Από τα δύο πιθανά αποτελέσματα του βρετανικού δημοψηφίσματος, μόνο το ένα (το Brexit) υποσχόταν δράση. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση η δράση δεν είναι εξασφαλισμένη, όπως δεν ήταν στο ελληνικό ή το ιρλανδικό ή γαλλικό δημοψήφισμα.

Διότι το πιο επαναλαμβανόμενο μοτίβο που βλέπουμε στον δυτικό κόσμο μετά το 2008 είναι οι ελίτ να πετάνε την κοινωνική συναίνεση στα σκουπίδια και μάλιστα με τον πιο ηχηρό τρόπο. Και αυτό το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά πιθανό να το δούμε και στη βρετανία.

Τα πιο συνηθισμένα όπλα αυτής της απόφασης είναι: είτε οι διαπραγματεύσεις τις εξόδου να πάρουν πολύ χρόνο, έτσι ώστε πρακτικά η βρετανία να παραμένει μέσα/έξω. Είτε να ξανακάνουν ένα δημοψήφισμα μέχρι οι βρετανοί να ψηφίσουν τη σωστή απόφαση, είτε ένας κλάδος της εξουσίας (συνήθως ο νομοθετικός για να έχει μια κάποια θεωρητική νομιμοποίηση), να ψηφίσει αντίθετα για λόγους εθνικούς συμφέροντος.

Και από εθνικά συμφέροντα έχεις να επιλέξεις πολλά. Η πτώση της στερλίνας, η υποβάθμιση της βρετανικής οικονομίες, οι κραυγές κάποιων βοριο-ιρλανδών και σούμπιτων των σκωτσέζων για ανεξαρτησία, ο εμφύλιος πόλεμος που θα αρχίσει να αχνοφαίνεται εκατοντάδες χρόνια μετά τον τελευταίο, μπλα μπλα μπλα μπλα.

Το πουλόβερ στη γερμανία.

Παρότι το δημοψήφισμα έγινε στη βρετανία, είναι στη γερμανία που βλέπουμε πολλές καραμπόλες. Ο σόιμπλε τρίβει τα χεράκια του που επιτέλους κάποιος ψήφισε την έξοδο από την ΕΕ. Σαν να μην πέρασε μια μέρα, ζητά ως κακός μπάτσος να τηρηθούν οι διαδικασίες της εξόδου, θεωρώντας πως επιτέλους θα στρίψει το CDU σε μια πορεία ευρω-εξόδου καπελώνοντας το ανερχόμενο AfD.

Ο πρόεδρας της δημοκρατίας γκάουκ, σε μια δήλωση αφοπλιστικής ειλικρίνιας είπε πριν μερικές μέρες πως “οι ελίτ αυτή τη στιγμή δεν αποτελούν κανένα πρόβλημα, είναι ο λαός που αυτή τη στιγμή είναι το πρόβλημα” Φυσικά τη δήλωση αυτή την έκανε προκειμένου να εξηγήσει την άνοδο του AfD, αλλά ταιριάζει γάντι αυτή τη στιγμή σε όλη τη δύση. Ο αλέξης παπαδήμος θα κλαίει αυτή τη στιγμή που το αριστερό προφίλ του δεν τον αφήνει να κάνει μια τέτοια δήλωση.

Και το πουλόβερ στην οικονομία.

Οι κρίσεις έρχονται πάντα στο δεύτερο εξάμηνο. Αλλά επειδή αυτή η στατιστική συχνότητα είναι γνωστή σε όλους, οι κρίσεις τα τελευταία χρόνια έρχονται λίγο πιο πριν. Αντί για τον παραδοσιακό οκτώβρη η lehman έσκασε τον σεπτέμβρη και πολύ συχνά έχουμε γεγονότα μέσα στον “ήρεμο” αύγουστο. Άρα το brexit ως καταλύτης ενός ακόμα σκαλοπατιού προς τα κάτω δεν είναι καθόλου απίθανο. Άλλωστε τα γεγονότα είναι απλά οι αφορμές για να εκφραστούν τάσεις ή να πέσουν από τα σύννεφα τόσοι και τόσοι επενδυτές οικονομολόγοι, τραπεζίτες και λοιποί που το έχουν συνήθειο να πέφτουν από τα σύννεφα κάθε τρεις και λίγο. Η οικονομική μου μαγική σφαίρα παραμένει πιστή στο άρθρο του φλεβάρη, αν και όπως βλέπουμε όλες σιγά σιγά, σε λίγο καιρό κανείς δεν θα ασχολείται με την οικονομία

Το περίφημο πουλόβερ

6 χρόνια σε αυτό το μπλόγκ σας έχω κάνει κλύσμα ότι το πουλόβερ ξηλώνεται. Ο μόνος λόγος ήταν προκειμένου να μην τα ξαναλέμε σήμερα. Για να είμαι ειλικρινής χαίρομαι ιδιαίτερα που δεν έχω πολλά πράγματα να πω για το brexit χωρίς να καταλήξω στην επανάληψη.

Στα λίγα πράγματα που έχω να προσθέσω είναι το πως διαμορφώνονται τα μοτίβα αυτού του ξηλώματος, με κεντρικότερο το χάσμα της ελίτ από τους υπόλοιπους. Όχι μόνο διότι εξαιρετικά λιγότεροι υπόλοιποι φαντασιώνονται εαυτούς μέρος των ελίτ, αλλά και διότι μετά το 2008 συμβαίνουν συνεχώς γεγονότα που δείχνουν συνεχώς ότι οι ελιτ έχουν χάσει την εύνοια των ουρανών, όπως θα έλεγαν χαριτολογώντας οι κινέζοι (με τους οποίους διατηρώ μακραίωνους δεσμούς όπως μαρτυρά και το όνομά μου).

Αυτό θα είναι και το κεντρικό μοτίβο των εξελίξεων από εδώ και πέρα. Θα είναι οι αμερικάνικες ελίτ αρκετά έξυπνες για να ανεβάσουν τον τράμπ στην εξουσία? Θα καταλάβει ο ολάντ πως με το να γίνει σαρκοζύ δεν είναι σίγουρο ότι οι υπόλοιποι στα αριστερά του θα τον ψηφίσουν για να μην έρθει η λεπέν? Το γερμανικό πολιτικό σύστημα τι θα κάνει με την άνοδο του AfD την οποία δεν υπάρχει κανείς πολιτικά να σταματήσει? Ο πέπε γκρίλο ή κάποιος άλλος θα έχει τη δυνατότητα να σώσει την ιταλία από το ευρώ?

Αυτά είναι μερικά μικρά μοτίβα για να ασχολούμαστε, να έχουμε να λέμε, σε μια μεγάλη εικόνα που δεν αλλάζει ιδιαίτερα. Αν μη τι άλλο, οι ενδιαφέροντες καιροί που ζούμε δεν θα αφήσουν το irc χωρίς θέματα

ΥΓ . Το είχα δώσει και στο IRC, αλλά το κομμάτι αυτό διαβάζεται μαζί με το πολύ εύστοχο σχολίο του θείου βάλυ για την άλλη πλευρά του χαντακιού.

πηγή: techie

"ενάντια σ'έναν κόσμο παραίτησης και θλίψης"

Τα παιδιά στο Κοινωνικό Ιατρείο Θεσσαλονίκης είχαν μια εξαιρετική ιδέα έμπρακτης αλληλεγγύης, που εξελίχθηκε σε μια υπέροχη βραδυά χαράς :)

Οργάνωσαν μια συναυλία για τους πρόσφυγες που φιλοξενούνται σε διάφορες δομές του Ν.Θεσσαλονίκης με τη συμμετοχή των μουσικών σχημάτων Ziad Rajab Quet και Ακούσματα Ανατολής.

Πριν μέρες μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο στα Διαβατά, στο Λιμάνι Θεσσαλονίκης και σε 2-3 ακόμη απομακρυσμένα σημεία μαζικής διαμονής προσφύγων στα αγγλικά, γαλλικά, αράβικα.

Το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης, διοργανώνει την Κυριακή 26/6/2016 μαζί με τον Σύριο καλλιτέχνη Ziad Rajab και το ελληνικό συγκρότημα  Ακούσματα Ανατολής μια γιορτή στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης με μουσικές από τους τόπους σας. 

Μια ευκαιρία για να σας καλωσορίσουμε και μια ευκαιρία να αρχίσετε να γνωρίζετε την μεγαλύτερη πόλη που βρίσκεται δίπλα σας.  Μια ευκαιρία για να γνωρίσει η κοινωνία της πόλης τη μουσική σας και για  να συναντηθούμε έξω από εδώ, μαζί, για να αρχίσουμε να γνωριζόμαστε.

Λεωφορεία θα σας μεταφέρουν δωρεάν προς και από το χώρο της εκδήλωσης όπου θα φάμε (σουβλάκι από κοτόπουλο και αραβικές πίτες με φαλάφελ), θα πιούμε (ό,τι θέλουμε) και θα τραγουδήσουμε μαζί.

Η εκδήλωση θα αρχίσει στις 20.00. 

Λεωφορεία θα εκτελούν δρομολόγια από το μέρος που βρίσκεστε μέχρι το λιμάνι από το απόγευμα της ίδιας μέρας και θα σας γυρίσουν το βράδυ στο χώρο σας.

Φρόντισαν, οργάνωσαν τον χώρο, τη συναυλία, αλλά και τη μεταφορά των προσφύγων ακόμα με δικά τους μέσα και όταν βάζεις τόση αγάπη, συνήθως το αποτέλεσμα σε δικαιώνει :)

Πάνω από 1000 πρόσφυγες και μετανάστες απόλαυσαν μια δικιά τους βραδυά με πολύ χορό και τραγούδι.

βενθερέμοθ

πες κάτι στον κόσμο

               

"έλεος πχια μ'αυτή την πλέμπα!"

Συμφωνώ με τη νουνεχέσα νουνεχή Ντόρα!

Ο λαός πρέπει να'ναι ενωμένος. Να'σαι μια αγκαλιά ακόμα και με το ναζιστούγκανο κει πέρα που μουγκρίζει κατά παραγγελία στρατόκαβλα παραγγέλματα (άσε που μερικοί από δαύτους, ειδικά στην κ.Μπακογιάννη μας φέρονται με το σεις και με το σας).  

Η έμπειρη πολιτικός ξέρει από λαό και λαϊκές ανάγκες. Άμα δεν ξέρει αυτή που από τότε που γεννήθηκε την υπηρετούν άνθρωποι από λαϊκά στρώματα, ποια θα ξέρει? Και αυτό που λέει είναι μεγάλη αλήθεια. Αυτό που έχει ανάγκη ο Ελληνικός λαός σήμερα είναι η ενότητα. Αυτό που θέλει είναι να ενωθεί με αυτούς που τον έκλεβαν 40φεύγα χρόνια και συνεχίζουν να τον κλέβουν, πιάνοντάς του και τον κωλαράκο πλέον.

Αλλά είναι και το άλλο, που η αστική ευγένεια της Ντόρας δεν της επιτρέπει να το ξεστομίσει. Ποιος είναι ο λαός, που θα πρέπει να ερωτηθεί κιόλας?! Δεν κατάλαβα. Από σπου κιω σπου (γειά σου Σταύρακα!) η πλέμπα ξέρει τι χρειάζεται να γίνει και της ζητάμε και τη γνώμη της?! Σιγά να μην την αφήνουμε να αποφασίζει κιόλας! Αντί να κοιτάμε πως να καταργήσουμε τον αντιπαραγωγικό θεσμό των εκλογών που μας κοστίζουν ένα κάρο λεφτά και δεν έχουν και κανένα νόημα, να κάνουμε και δημοψηφίσματα να την τερματίσουμε τη μαλακία!! Αντί να πάμε μπροστά δηλαδή, να πάμε προς τα πίσω.

Μπροστά μας είναι η λύση, αλλά όσο δεν τη βλέπουμε, choτηρία δεν θα βρούμε. Μια οικογένεια κορακοζώητων και μορφωμένων πολιτικών χρειαζόμαστε, που θα έχει τα κονέ με τα εξωτερικά και τους πολυεθνικούς ομίλους, να αναλάβει τις τύχες μας και τις ζωές μας, να τελειώνουμε. Εντελώς.

διακοπές στα μπαλκονήσια

best selfie

η παρακάτω φωτογραφία είναι του σπουδαίου Αμερικανού φωτογράφου Man Ray, τραβήχτηκε το 1939 και είναι αφιερωμένη σε όλα αυτά τα γατάκια, που νομίζουν ότι βγάζουν ωραίες σέλφι :)

όλα άντερ κοντρόλ

irish fans :)

Το έχουμε ξαναγράψει...Ωραίοι τύποι αυτοί οι Ιρλανδοί!

Και απ'το ποδόσφαιρο, που το αγαπούν πολύ, έχουν κρατήσει μόνο την καλή κάβλα, αφήνοντας στην άκρη τις μαλακίες.

              

Ντάξ, πίνουν λίγο παραπάνω μπύρες, αλλά πουν'το πρόβλημα μ'αυτό? Για να δούνε ποδόσφαιρο πηγαίνουν, όχι για να κεντήσουν.

Και δεν είναι κολλημένοι με την μπάλα. Ξέρουν να εκτιμούν και το ωραίο.

 

Κάποιοι από αυτούς μπήκαν σ'ένα τραίνο κουβαλώντας μαζί το κέφι τους και τον ενθουσιασμό. Μοιραία τρόμαξαν ένα μωράκι που κοιμόταν στην αγκαλιά του μπαμπά. Αμέσως ανέλαβαν να επανορθώσουν και ξεκίνησαν το νανούρισμα :)

                        

γιορτή του πατέρα

φτωχός+φασίστας=κανίβαλος

Φτωχό και φασίστα (δηλαδή σύγχρονο κανίβαλο) σε θέλουν αναγνώστη μου οι νεοφιλελέδες.

Δεν το λέω εγώ αυτό. Οι ίδιοι το ομολογούν. Απροκάλυπτα.

 

Και αναρωτιέμαι.

Πως να γίνεται κάποιος όταν επέρχεται η αποκομμουνιστικοποίηση του τρόπου σκέψης του?

Δεν τον ενοχλεί πλέον η φτώχεια του? Μήπως την θεωρεί και ευλογία?..Μπα. "Ευλογία" θα θεωρεί το ξεροκόμματο που θα του δώσει ο "γενναιόδωρος" ισχυρός. Για να τον πάρει στην φάμπρικά του. Στο κουπί του πλοίου του. Στο χαρέμι του. Στην ΕΟΖ του, στην οποία οι διάφοροι "Στούπες" εύχονται να τιμηθούν με τη θέση του Επιστάτη. Κι έτσι να λιγδώσει λίγο το στεγνό εντεράκι του.

Είναι και το άλλο. Πως η φτώχεια αλλάζει τον τρόπο που κάποιος βλέπει τον κόσμο, τη ζωή του, τον εαυτό του και τους άλλους γύρω του? Τι να του συμβαίνει, όταν τον δέρνει η ανέχεια και τον επηρεάζει τόσο? Σε τι να μετατρέπεται αυτός που φτάνει στην κατάσταση να ενδιαφέρεται για το λιγοστό φαϊ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ?

φις άϊ

Κολωνακιστάν

Τα καημένα τα νεοφιλελέδια συνειδητοποίησαν ότι επανάσταση δεν γίνεται με τα likes και τα groups στο fb και είπανε να μην αφήσουν τόση μαλακία να πάει χαμένη και να τη συγκεντρώσουν κάπου.

Η νέα χώρα των Τζημεροειδών θα ονομάζεται Κολωνακιστάν και στο θυρεό της θα έχει ένα μπουκάλι υαλουρονικού και στο φόντο ένα σύννεφο (εκεί που πάει η μαλακία).

Όπως χαρακτηριστικά μας είπε ένας απ'τους λαμπερούς ηγέτες του εστέτ κινήματος των #παραιτηθειτε, "μόλις το νέο κρατίδιο σταθεί στα πόδια του, σκοπεύουμε να απελευθερώσουμε και τη Μύκονοοοοοοο."

GOAL!

Αγγλία-Ουαλία για το Euro2016 και στο 90φεύγα η Αγγλία κάνει το 2-1..

Μπαμπουλάκης

Είναι ο Χ πολιτικός Παπαράκης, δεν έχει σημασία πως λέγεται, που ενοχλεί μεγάλα, πολύ μεγάλα συμφέροντα.

Έχει ρε παιδί μου τα γκατς και αποφασίζει να πρωτοτυπήσει και να λειτουργήσει υπέρ των συμφερόντων του λαού.

Λέμε τώρα ρε παιδί μου...

Σ'αυτό το σύμπαν τουλάχιστον, τα συμφέροντα του λαού όχι απλά δεν "συμβαδίζουν" με τα μεγαλοσυμφέροντα, αλλά συνήθως είναι και εκ διαμέτρου αντίθετα...είναι δηλαδή της λογικής "κερδίζει ο ένας, όταν χάνει ο άλλος".

Κάτι που σημαίνει ότι τα μεγαλοσυμφέροντα θα ενοχληθούν και θα αντιδράσουν, δεν θα αντιδράσουν?

Με κοινούς θνητούς, έχουν το know-how και σχεδόν πάντα καταφέρνουν είτε να πείσουν τον ενοχλητικό ότι δεν είναι η καλύτερη ιδέα να συνεχίσει να είναι ενοχλητικός, είτε να περάσει αθόρυβα στην ιστορία και μάλιστα ως "ξεροκέφαλος". 

Όταν έχεις να κάνεις μ'έναν Υπουργό όμως ή/και γενικά ένα προβεβλημένο δημόσιο πρόσωπο, η κλασική τακτική ως προς το δεύτερο σκέλος της είναι προβληματική και δεν χρειάζεται να εξηγήσω γιατί. Έτσι συνήθως αναλαμβάνουν τα ελεγχόμενα ΜΜΕ να φιμώσουν, να αποδομήσουν, να ανακαλύψουν σκάνδαλα, να συκοφαντήσουν, να πλήξουν το κύρος βγάζοντάς τον τρελό (θυμάστε τι έγινε με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου? :) ). Υπάρχουν διάφορες επιλογές και εναλλακτικές, που χρησιμοποιούνται αναλόγως την περίπτωση. Κοινή συνισταμένη όλων είναι το ότι αποσκοπούν στο να σταματήσει η ενόχληση.

Αν ο έτσι τύχει να μην έχει καμιά λαδιά ή χοντρή μαλακία να του προσάψουν, δεν έχουν κανένα θέμα να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα. Εξάλλου το τι συμβαίνει πραγματικά και τι αντιλαμβάνεται ότι συμβαίνει ο μέσος πολίτηςτηλεθεατής είναι μεγάλη κουβέντα.

Έτσι για παράδειγμα ο ενοχλητικός πολιτικός λέει το "Α". Που είναι και σωστό. Και μπορεί και να ενοχλεί. Και το λέει και ξεκάθαρα: "Α". Τα ΜΜΕ στεγνά προβάλουν ότι είπε το "Ξ", που είναι και μεγάλη μαλακία και αρχίζουν να απορούν όλοι στα παράθυρα πως τολμάει και λέει "Ξ" και τέτοια.

Κάποιος που στέκει στα καλά του, δεν κρατιέται και αναρωτιέται φωναχτά και on air: "μα καλά, είναι δυνατόν να ασχολούμαστε τόση ώρα με τον Χ και αυτό που είπε, που δεν ήταν "Ξ", αλλά τέλος πάντων, ας πούμε ότι ήταν...και να μην ασχολούμαστε με τα υπαρκτά και μεγάλα προβλήματα του κόσμου?"

Απάντηση παπαγαλακίου κατά λέξη:

"μα...ο Χ φταίει που εμείς ασχολούμαστε μ'αυτόν. Αυτός είπε "Ξ""

Αααααααυτάαα.

Εσείς? Όλα καλά?

ο μεγαλύτερος φόβος σου

            

manifreddo

Σε γνωστή εταιρία συμβούλων ανετέθη η εκπόνηση ενός manifreddo για το γνήσιο εστέτ κίνημα των #παραιτηθειτε.

Το project αναμένεται να ολοκληρωθεί τέλος Ιουλίου, ώστε να είναι έτοιμο να παρουσιαστεί το manifreddo το πρώτο σουκού του Αυγούστου σε γνωστό club της Μυκόνου.

οι αλήτες του ΣΥΡΙΖΑ

ποιο είναι το νόημα της ζωής?

                     

22 χρόνια χωρίς τον Μάνο

«Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός»

Δημοσιεύτηκε από Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος στις 29 Απριλίου, 2016

Υπάρχουν ημέρες, κατά τις οποίες βλέπεις τόσο ξεκάθαρα την ιστορία να επαναλαμβάνεται, ένα κακό να γιγαντώνεται και θέλεις να θέσεις το πρόβλημα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ν’ αποκαλύψεις το μέγεθος της απειλής, τον κίνδυνο.

Όμως, πολλές φορές, δεν χρειάζεται να γράψεις κάτι δικό σου. Είναι αρκετό να θυμίσεις ή να γνωστοποιήσεις, τα λόγια μιας τεράστιας μορφής του πολιτισμού, ώστε να γίνει αντιληπτό, πως ορισμένα πράγματα παραμένουν διαχρονικά και ότι πίσω από ποικιλόχρωμους μανδύες, είθισται να κρύβονται οι πιο σκοτεινοί εφιάλτες…

Μερικές από τις σκέψεις του Μάνου Χατζιδάκι για τον νεοναζισμό, όπως αποτυπώνονται στο το έντυπο πρόγραμμα της συναυλίας του (1993) με υπότιτλο «Οι βρικόλακες επιστρέφουν»:

«Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δύο μορφές. Ή προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα, που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους, ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών. Προτιμότερος ο αργός και σιωπηλός θάνατος από την αντίδραση του ζωντανού κι ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε. Το φάντασμα του κτήνους παρουσιάζεται ιδιαιτέρως έντονα στους νέους. Εκεί επιδρά και το marketing. Η επιρροή από τα ΜΜΕ ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο. Κι όπως η εμπορία των ναρκωτικών ευνοεί τη διάδοσή τους στους νέους, έτσι και η μουσική, οι ιδέες, ο χορός και όσα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής τους έχουν δημιουργήσει βιομηχανία με τεράστια και αφάνταστα οικονομικά ενδιαφέροντα. Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία, όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός, η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους. Προσέξτε το χορό τους με τις ομοιόμορφες στρατιωτικές κινήσεις, μακριά από κάθε διάθεση επαφής και επικοινωνίας. Το τραγούδι τους με τις συνθηματικές επαναλαμβανόμενες λέξεις, η απουσία του βιβλίου και της σκέψης από την συμπεριφορά τους και ο στόχος για μια άνετη σταδιοδρομία κέρδους και εύκολης επιτυχίας. Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας – που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτού του κατάπτυστου περιεχομένου μας. Και τότε θα “ναι αργά για ν” αντιδράσουμε.

Η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά (…). Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πώς πρέπει, του πώς οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε; Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά. Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε… γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε (…).

Αυτό το «τέρας»! Άλλοτε καμουφλαρισμένο και άλλοτε ξεδιάντροπα προκλητικό έχει γιγαντωθεί, έχει αποκτήσει πολλές μορφές. Τα πλοκάμια του απειλούν θεούς και δαίμονες.

Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση – εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.

Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται (…). Κι είναι φορές που το κτήνος πολλαπλασιαζόμενο κάτω από συγκυρίες και με τη μορφή «λαϊκών αιτημάτων και διεκδικήσεων» σχηματίζει φαινόμενα λοιμώδους νόσου που προσβάλλει μεγάλες ανθρώπινες μάζες και επιβάλλει θανατηφόρες επιδημίες.

Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός.

Ο πατριωτισμός των φασιστών έχει τόση σχέση με την πατρίδα, όση σχέση μπορεί να έχουν με τον πατριωτισμό τα άλογα επειδή συμμετέχουν στις παρελάσεις!

Ταξίδεψα πολύ και αυτό με βοήθησε ν” αντιληφθώ πως η βλακεία δεν ήταν αποκλειστικόν του τόπου μας προϊόν, όπως περήφανα ισχυρίζονται κι αποδεικνύουν συνεχώς οι Έλληνες σοβινιστές και της εθνικοφροσύνης οι εραστές.

Ποτέ δεν θα νικήσει η Ελευθερία, αφού τη στηρίζουν και τη μεταφέρουν άνθρωποι, που εννοούν να μεταβιβάζουν τις δικές τους ευθύνες στους άλλους (…). Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι. Οι μισητοί δολοφόνοι, που βρίσκουν όμως κατανόηση από τις διωκτικές αρχές λόγω μιας περίεργης αλλά όχι και ανεξήγητης συγγενικής ομοιότητος. Που τους έχουν συνηθίσει οι αρχές και οι κυβερνήσεις σαν μια πολιτική προέκτασή τους ή σαν μια επιτρεπτή αντίθεση, δίχως ιδιαίτερη σημασία που να προκαλεί ανησυχία (…).

Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος…».

 

πηγή: unblock

Désobéis aux lois injustes

{λιμενεργάτες στη Χάβρη}

σύνδρομο στέρησης

αμήν και πότε!

ΛΟΛ ρε...και τον Αρμαγεδώνα είναι έτοιμοι να φέρουν οι καθεστωτικοί υπάλληλοι σαν τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, προκειμένου να φοβήσουν το πόπολο και να συνεχιστεί η τρέχουσα "κανονικότητα".

Και για να σοβαρευτούμε λίγο...μακάρι ρε Ντόναλντ, αλλά πολύ αισιόδοξο σε βρίσκω και νομίζω ότι τα παραλές.

Ο απαράμιλλος Δυτικός Πολιτισμός δεν κινδυνεύει. Ό,τι κι αν γίνει, θα αυτορρυθμιστεί, σαν τις Αγορές του.

Δεν θα γλυτώσει έτσι εύκολα ο πλανήτης από αυτόν.

#παραιτηθειτε preshow

ΤΩ ΑΓΝΩΣΤΩ ΔΑΣΚΑΛΩ

Ο δάσκαλος της τάξης σας εύχεται καλό καλοκαίρι

9 Ιούν, ’16

Για τη μαυρίλα της εκπαίδευσης έχουν γραφτεί εκατομμύρια κείμενα. Τα χρόνια που περνάμε στο σχολείο, έχουν καταλυτική επίδραση στον ψυχικό μας κόσμο.

Ο μαθητής –ενταγμένος ή όχι – στο πλαίσιο που ορίζει το σχολικό περιβάλλον, περνά μπόλικα χρονάκια στην αίθουσα και στο προαύλιο.

Αποκτά στάσεις και δεξιότητες που είναι καθοριστικές για την κατοπινή του συμπεριφορά ως πολίτης.

Ακόμη και γράμματα να μη μάθει, θα μάθει να συνυπάρχει με τον τρόπο του και αναγκαστικά θα αλληλεπιδράσει με τα υπόλοιπα μέλη της σχολικής κοινότητας.

Για τη μιζέρια και την αναποτελεσματικότητα της δημόσιας εκπαίδευσης στη χώρα μας έχουν γραφτεί εκατομμύρια κείμενα.

Είναι ένα θέμα όπου όλοι έχουν την άποψή τους (συνήθως αποψάρα), στηριζόμενη τις περισσότερες φορές στις άμεσα βιωμένες προσωπικές εμπειρίες που είχε ο καθένας ως μαθήτρια– μαθητής και στις έμμεσες εμπειρίες που είχε ή έχει, ως γονέας ή συγγενής μαθητή.

Με αφορμή το τέλος της σχολικής χρονιάς, επιτρέψτε μου (έτσι για αλλαγή ), να γράψω για μια άλλη από τις πολλές όψεις της σχολικής καθημερινότητας.

Ένα πουλάκι μου είπε πως, μέσα στα σκατά της δημόσιας εκπαίδευσης, κάποιοι μαθητές και κάποιες μαθήτριες ένοιωθαν ασφαλείς στην τάξη τους, περισσότερο κάποιες φορές από όσο ένιωθαν στα σπίτια τους.

Μου είπε επίσης πως κάποια παιδιά βίωσαν πρωτόγνωρα συναισθήματα αποδοχής και ενισχύθηκε η τσαλαπατημένη από το οικιακό περιβάλλον τους αυτοεκτίμηση.

Μου ψιθύρισε -το πουλάκι ντε- ότι κάποιοι μαθητές (άκουσον – άκουσον ) μορφώθηκαν.

Τελειώνοντας μια τάξη του δημοτικού, είχαν παρακολουθήσει θεατρικές παραστάσεις και είχαν ξεναγηθεί σε μουσεία και χώρους πολιτισμού, που με τους γονείς τους -για πολλούς και διάφορους λόγους- δεν το έκαναν.

Μου είπε ακόμα πως κάποιοι μαθητές έμαθαν να χορεύουν, έμαθαν απέξω και τραγούδησαν πάνω από 20 τραγούδια.

Από παραδοσιακά, Τσιτσάνη, Μάρκο, μέχρι Χατζιδάκι και Λάγιο.

Το βρωμόπουλο μου είπε κιόλας πως σε κάποιες τάξεις η δασκάλα έβαλε τα παιδιά να γράψουν ποίημα ομαδικά και ο δάσκαλος της μουσικής τους το μελοποίησε και έγινε το τραγούδι της τάξης.

Μου κελάηδησε, πως κάποια παιδιά έπαιξαν για πρώτη φορά στη ζωή τους θέατρο, πως έγραψαν και διόρθωσαν μόνοι τους μέσα στη χρονιά δεκάδες κείμενα, πως έκαναν μαθηματικά παίζοντας παιχνίδια, πως φύτεψαν στο προαύλιο λουλούδια.

Μου είπε κι άλλα.

να τα λέμε κι αυτά..

Καλά που δεν γίναμε Γαλλία

İnsurrection θα πει "εξέγερση" και είναι ο τίτλος ενός video με εκπληκτικό μοντάζ του Clément Gino, με σκηνές απ'τις συγκρούσεις στους δρόμους της Γαλλίας μεταξύ του εξεγερμένου λαού και των καθεστωτικών δυνάμεων καταστολής.

άντε και στα δικά μαςΕυτυχώς εμείς σωθήκαμε με τα μνημόνια και δεν χρειάστηκε να σηκωθούμε απ'τον καναπέ μας

                 

πηγή video: hit&run