γιος γειωμένος

στρουθοκάμηλοι με ευρώ

Νέα έξοδος στις αγορές

30 Απρ, ’14

Pitsirikos

Νέα επιτυχημένη έξοδο στις αγορές πραγματοποίησε σήμερα η χώρα μας. Η νέα έξοδος στις αγορές ήταν μαζική, αφού χιλιάδες πολίτες στήθηκαν στην ουρά, σπρώχτηκαν και έπαιξαν ξύλο για να πάρουν δωρεάν λίγα φρούτα και λαχανικά.

Τα προϊόντα μοίρασαν οι παραγωγοί των λαϊκών αγορών που έχουν γίνει κροίσοι, οπότε δεν χρειάζονται χρήματα και μοιράζουν τα προϊόντα τους τζάμπα.

Οι πολίτες δήλωσαν πως θέλουν δωρεάν φρούτα και λαχανικά, γιατί το μερίδιό τους από το πρωτογενές πλεόνασμα το κατέθεσαν στην Ελβετία.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά «σατιρικά» σχόλια για αυτό το θέμα αλλά δεν πάει άλλο.

Δεν πάει άλλο να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει στις ζωές μας και στις ζωές των συνανθρώπων μας.

Δεν πάει άλλο να κάνουμε πως δεν βλέπουμε τους απελπισμένους ανθρώπους που δεν έχουν από πού να κρατηθούν.

Δεν πάει άλλο να υπάρχει μια πραγματικότητα στις ζωές μας και μια άλλη -πολύ χαρωπή και ανέμελη- πραγματικότητα στα καθεστωτικά ΜΜΕ.

Φτάνει μια στιγμή που πρέπει επιτέλους να πάρεις θέση.

(Στις 24 Μαρτίου έγραφα πως είναι πια μόνο θέμα αξιοπρέπειας: Αξιοπρέπεια.)

 

πηγή: pitsirikos

εκλογές στην αποικία

άδειο το σακίδιο..

νερό: ένα αγαθό που τα ζόμπι το βλέπουν σαν προϊόν

             

μοιράζοντας παράσημα..

Πάγκαλος: «Τρομοκρατικό κόμμα με αλήτικες μεθόδους ο ΣΥΡΙΖΑ»

Βαριές κουβέντες εκστόμισε στον αέρα του «ΒΗΜΑ FM» ο Θεόδωρος Πάγκαλος.

Ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης εξαπέλυσε δριμεία επίθεση με οξείς χαρακτηρισμούς κατά του ΣΥΡΙΖΑ, ανέφερε ότι «το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα έχει κατεδαφιστεί» και σχολίασε «αγοράκι» τον Γ. Σακελλαρίδη για τον οποίο μίλησε υποτιμητικά.

Αρχικά ανφέρθηκε στην διαμάχη του με τον ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τις δηλώσεις του για τη Θράκη και την υποψηφιότητα Σουλεϊμάν:

«Έκανα μια εξώδικο για να τους δώσω μια ευκαιρία, αλλά δεν νομίζω να την χρησιμοποιήσουν, γιατί είναι αγέρωχοι και θα υποστούν τις συνέπειες αυτού του γεγονότος. Για εμένα είπαν κάτι παραπάνω, το οποίο συνιστά αδίκημα. Είπαν πως παρέδωσα τον Οτσαλάν στη μυστική υπηρεσία της Τουρκίας, την MIT και ότι αυτό το έκανα γιατί έχω συνάφεια και συμπόρευση με νεοναζί, πράγμα που το θεωρώ υβριστικό και προσβλητικό για εμένα και το ένα και το άλλο, με βάση το τι αντιλήψεις έχω και το τι ζωή έχω επιλέξει να κάνω.

Θα πρέπει λοιπόν να αποδείξουν αυτά τα δυο γεγονότα, ότι πράγματι παρέδωσα τον Οτσαλάν στη μυστική υπηρεσία της Τουρκίας και δεύτερον ότι αυτό το έκανα, επειδή είμαι νεοναζί και σκέπτομαι όπως οι νεοναζί. Αν δεν το αποδείξουν αυτό, φυσικά θα πρέπει να καταδικαστούν από οποιοδήποτε δικαστήριο εφαρμόζει το νόμο. Τους έκανα ένα εξώδικο και τους ζήτησα να πουν πως αυτό είναι αναληθές και ότι δεν θα το ξαναπούν.  Η «Αυγή» το δημοσίευσε, γι’ αυτό το έστειλα εκεί. Πρέπει πρώτα να το διαψεύσουν αυτοί ως έντυπο και μετά θα δούμε για τους υπολοίπους.

Υπάρχουν όμως και όρια στην εξαχρείωση και τα όρια αυτά τα έχει διαβεί εδώ και καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα τρομοκρατικό, που μεταχειρίζεται αλήτικες μεθόδους εναντίον των αντιπάλων του. Μου έχουν επιτεθεί επανειλημμένως, ενώ εγώ δεν τους έχω ενοχλήσει».

Για το ΠΑΣΟΚ και το μέλλον του, την Κεντροαριστερά, τον Βενιζέλο, τον Παπανδρέου και τη ΔΗΜΑΡ, είπε:

«Το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα κόμμα εξουσίας, πιστευτό και εφαρμοστέο. Αυτό το πράγμα το ΠΑΣΟΚ δεν είναι πια. Δεν είναι κόμμα εξουσίας και απ΄  ό, τι φαίνεται δεν έχει τη δυνατότητα να ανακτήσει μια σημαντική παρεμβολή στην πολιτική ζωή του τόπου. Όχι να είναι πρώτο κόμμα κατ’ ανάγκη, δεν είναι απαραίτητο, αλλά να είναι ένα κόμμα που καθορίζει τις εξελίξεις. Είναι ένα κόμμα συμπληρωματικό, μπορεί να συμπληρώνει τη μια ή την άλλη παράταξη, ανάλογα με το τι είναι απαραίτητο κάθε φορά.

Δεν είναι όμως πια το ΠΑΣΟΚ που ξέραμε. Αυτό το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει πια και δεν είναι χρήσιμο και ωφέλιμο για τον τόπο και για την παράταξη να το παραγνωρίζεις αυτό. Ποιοι κάνουν πως δεν το βλέπουν; Αυτοί που έχουν συμφέρον από την ύπαρξη μηχανισμών αποστεωμένων, που έχουν αδειάσει από το περιεχόμενο τους και δεν έχουν καμία προοπτική ανάλογη με αυτή που είχαν στο παρελθόν.

Οι μηχανισμοί αυτοί είναι οι αρχηγικοί και ηγετικοί μηχανισμοί. Έχει έναν τέτοιο ο κ. Βενιζέλος, προσπαθεί να δημιουργήσει ξανά από τα ερείπια ο κ, Παπανδρέου, είναι οι δύο άνθρωποι που μας έφεραν εδώ με την αντίθεση τους και την συμπλήρωση τους – όχι που μας έφεραν εδώ σε σχέση με το αν χρειαζόταν το μνημόνιο ή όχι.

Με την αντιπαράθεσή τους και την αλλοσυμπλήρωσή τους μας έφεραν εννοώ εδώ ως κόμμα και δεν λέω να εξαφανιστούν από την πολιτική ζωή, διότι δεν το θέλω αυτό για κανέναν και να αντιμετωπίζεται μόνο με τα αρνητικά του και όχι με τα θετικά του.

Και οι δύο έχουν δίκιο, αλλά και οι δύο έχουν άδικο. Εμένα δεν με ενδιαφέρει ούτε ο Βενιζέλος ούτε ο Παπανδρέου. Με ενδιαφέρει το ΠΑΣΟΚ και ότι δεν υπάρχει ως κόμμα πλέον και θα αποδειχθεί αυτό και στις εκλογές πλέον. Έχει κατεδαφιστεί ως κόμμα, διότι ως παράταξη εξακολουθεί να υπάρχει

Ο κ. Κουβέλης είναι ένα πρόσωπο που έχει μια τραγική διάθεση και δεν θα ήθελα να το σχολιάσω, διότι δεν έχει και διάθεση χιούμορ αυτή η ιστορία, όπως στο παρελθόν είχε κάποια πλάκα. Νομίζει ότι έχει κόμμα και κοροϊδεύει κάποιους άλλους ότι έχει κόμμα, ενώ δεν έχει τίποτα και παριστάνει τώρα ότι θέλει κάτι να κάνει… Ξέρετε τι ενοχλεί σ’ αυτά που θέλει να κάνει ο κ. Κουβέλης; Η αίσθηση της δεύτερης προδοσίας της Ανανεωτικής Αριστεράς. Δεν θα υπάρξει ούτε ΔΗΜΑΡ. Σ’ αυτές τις εκλογές, σας λέω ότι θα εξαφανιστεί το ΠΑΣΟΚ και μου λέτε τώρα εσείς για τη ΔΗΜΑΡ; Αυτό είναι ανέκδοτο!»

Για τον Γ. Σακελλαρίδη:

«Άκουγα το πρωί αυτό το συμπαθέστατο αγοράκι που κατεβάζει ο Τσίπρας στις εκλογές στην Αθήνα. Πώς τον λένε; Τριανταφυλλίδη; Αυτόν τον νεαρό… Εμένα με λένε γέρο, εγώ να μην τον πω αγοράκι; Συμπαθητικό είναι αυτό… Ο ΣΥΡΙΖΑ με υβρίζει συνέχεια. Και πώς λέγεται; Α, κατάφερα, παρά την ηλικία μου, να θυμηθώ το όνομά του.

Και έλεγε ότι πάνε να πουλήσουν την ΕΥΔΑΠ. Μα, στον τόπο που μένω εγώ, ο δήμος χρωστάει ένα κολοσσιαίο ποσό στην ΕΥΔΑΠ από χρήματα που έχει πάρει από τους δημότες και τα έχει χρησιμοποιήσει για άλλες δαπάνες του δήμου.

Ξέρω ποιες είναι αυτές, αλλά το σωστό είναι να κρίνει η Δικαιοσύνη αν είναι νόμιμο ή όχι αυτό και δεν θα τις αναφέρω. Αλλά είναι σωστό να παίρνεις τα χρήματα του νερού για άλλες ανάγκες που εσύ κρίνεις ότι πρέπει να δώσεις προτεραιότητα; Δεν είναι αυθαιρεσία αυτό;

Δεν τους ενδιαφέρει αυτό, με την αντίληψη που έχουν ότι συμφέρον του λαού είναι αυτό που οι ίδιοι κρίνουν; Υπάρχει μια νοοτροπία τέτοια και άκουγα τον κ. Σακελλαρίδη τον ίδιο που έλεγε ότι είναι σκοτεινή η Σταδίου. Μα, η Σταδίου είχε ένα σημείο που είχε το «Αττικόν» και οι ομοϊδεάτες του το έκαψαν!»

Για μια πιθανή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές:

«Κοιτάξτε, θα συζητήσω με τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου για να δούμε ποια θα είναι η τύχη της οικογένειας και τι θα κάνω. Μια επιλογή είναι να κάτσω εδώ και να υποστώ την πίεση και την τρομοκρατία που θα υποστούμε ο λαός και την αθλιότητα της διαβίωσης κάτω από ένα τέτοιο καθεστώς.

Μια άλλη είναι να σηκωθώ και να φύγω, όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες που συμβαίνει ένα τέτοιο ατύχημα. Ελπίζω ότι ο ελληνικός λαός – και το πιστεύω, διότι έχω εκτίμηση στο μέσο όρο των Ελλήνων – δεν θα υποβάλλει τον εαυτό του σ’ αυτήν την περιπέτεια».

 

πηγή: το ποντίκι

και η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ του ΣΥΡΙΖΑ:

στην άλλη άκρη του τούνελ

Μια κλεφτή ματιά στο Αύριο - Φως στο τούνελ ή δυστοπία;

Κι αν ακόμη δεχτούμε ότι η έξοδος στις αγορές δεν είναι απλώς ένα επικοινωνιακό παιχνίδι πάνω στο γνωστό σενάριο του “success story”, αγορά πολιτικού χρόνου από την πλευρά εκείνων που μας κυβερνούν έτσι ώστε να αποφύγουν τα χειρότερα στις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά πρόκειται όντως για ένα μικρό φως, για πρώτη φορά στην άκρη του τούνελ, θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε σοβαρά την επόμενη ημέρα και το τι αυτή θα φωτίσει.

Με άλλα λόγια, ας κάνουμε την υπόθεση ότι αυτός ο τρομακτικός οικονομικός κύκλος αργά ή γρήγορα ολοκληρώνεται, η σφοδρότητα της κρίσης υποχωρεί, η κοινωνία επιστρέφει σε μία κανονικότητα χωρίς την άμεση απειλή της άτακτης χρεοκοπίας και την ανάγκη λήψης μέτρων επί μέτρων για την αποτροπή της. Ας υποθέσουμε δηλαδή ότι ο εφιάλτης που ξεκίνησε το 2008 τελειώνει και σιγά-σιγά ξυπνάμε αντικρίζοντας μια νέα πραγματικότητα ισορροπώντας, επιτέλους, στο βάθος του πηγαδιού ή του βαρελιού ή του ωκεανού ή όπως αλλιώς έχει ονομαστεί κατά καιρούς. Πως θα είναι άραγε αυτή η νέα πραγματικότητα; Τι θα έχει αλλάξει πραγματικά;

Η απάντηση που έρχεται αυθόρμητα είναι «όλα και τίποτα». Το «μεγάλο» και «αναποτελεσματικό» κράτος αντικαταστάθηκε από ένα κράτος γεμάτο τρύπες και κενά με χαμηλόμισθους και ανασφαλείς υπαλλήλους διόλου πρόθυμους θα επιτελέσουν το έργο τους και ευεπίφορους στο χρηματισμό λόγω ανέχειας. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στον ιδιωτικό τομέα όπου η πλήρης και αποκλειστική απασχόληση, αυτή που εγγυάται και ποιοτικά παραγωγικά αποτελέσματα αντικαθίσταται από τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις οι οποίες θα επιδράσουν και στην ποιότητα προϊόντων και υπηρεσιών σε μία χώρα που λόγω του μεγέθους της θα έπρεπε ακριβώς να ποντάρει στην ποιότητα και όχι –όπως η Κίνα για παράδειγμα- στη χαμηλή τιμή.

Με τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζόμενων είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα να βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση διαρκούς επισφάλειας για το τι θα τους ξημερώσει είναι αυτονόητο ότι η κατανάλωση δεν πρόκειται να ούτε κατά το ήμισυ να φτάσει στα προ του 2008 επίπεδα άρα να μπορέσει να στηρίξει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις ή να φέρει και πάλι άνθιση στην οικοδομική δραστηριότητα. Ποιος μπορεί ακόμη και να ονειρευτεί ότι θα φτιάξει ένα σπίτι για τον εαυτό του ή το παιδί του με μισθό 750 ευρώ;

Αντίστοιχα, οι τράπεζες κι αν ακόμη αντιμετωπίσουν το πρόβλημα των «κόκκινων δανείων» που φτάνουν σε δυσθεώρητα ύψη, με κουρέματα, ρυθμίσεις ακόμη και διαγραφές μη εξυπηρετούμενων οφειλών, δεν θα μπορέσουν ποτέ ξανά να δημιουργήσουν νέα χρηματοπιστωτικά προϊόντα τα οποία να απευθύνονται σε πλατιά στρώματα κόσμου. Έτσι οι περισσότερες –εάν επιζήσουν- θα αρκεστούν στο ρόλο των ταμιευτηρίων για χαμηλοκαταθέτες και οι λίγες, οι λεγόμενες θεσμικές, θα απευθύνονται μόνο σε μία ελίτ μεγαλοεπιχειρηματιών. Στην ίδια ελίτ θα απευθύνονται οι εισαγωγείς ειδών πολυτελείας, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων, τα mall και οι καζινουπόλεις.

Αυτά για όσους δουλεύουν. Για τους εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που είτε δεν πρόλαβαν να μπουν στην παραγωγή είτε έχασαν τις δουλειές τους στη δύσκολη ηλικία 45 με 55 ετών αλλά και όλους εκείνους που οι συντάξεις τους έφτασαν στα 500-600 ευρώ, δεν υπάρχει ούτε ελπίδα και πολύ φοβάμαι ούτε πρόνοια. Είναι οι γενιές που θυσιάστηκαν μια για πάντα στο βωμό της κρίσης. Και οι μεν νεώτεροι ήδη εγκαθίστανται στο εξωτερικό χωρίς προοπτική επιστροφής ή δε μεγαλύτεροι το μόνο που έχουν να ελπίζουν είναι ένα νεύμα αλληλεγγύης από γνωστούς, φίλους και συγγενείς. Όσοι έχουν κι όσοι αντέχουν. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα είναι γερά σκαριά και δεν τους γονατίσει κάποιο πρόβλημα υγείας ώστε να χρειαστεί να καταφύγουν στον καιάδα που έχει δημιουργήσει ο Άδωνις Γεωργιάδης.

Θα μπορούσε κάποιος να γεμίσει ένα βιβλίο ολόκληρο περιγράφοντας την δυστοπία την οποία έχουμε να αντιμετωπίσουμε τις επόμενες πολλές δεκαετίες και η οποία ήδη έχει αρχίσει να αναδύεται από τις στάχτες της κοινωνίας μας. Μια κοινωνίας η οποία θα έχει δύο και μόνο ταχύτητες: μια μικρής ευημερούσας ελίτ, κατά πολύ ισχυρότερης από εκείνη που γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες της Κατοχής κι ενός κινεζοποιημένου λαού χωρίς δικαίωμα στο όνειρο και την ελπίδα με τον φόβο «για τα χειρότερα» να έχει περάσει στο DNA του και μόνο την μικρή ικανοποίηση ότι μπορεί να εξασφαλίσει ένα πιάτο φαΐ.

Το πόσο ανθεκτική θα είναι αυτή η δυστοπία –η οποία, βεβαίως, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αλλά ολόκληρη την Ευρώπη- μένει να αποδειχτεί στην πράξη. Οι όποιες υποθέσεις μπορούν να στηριχτούν μόνο στη γνώση της ιστορίας η οποία διδάσκει πως μέχρι την Αναγέννηση οι τόσο βαθιές κοινωνικές ανισότητες στηρίζονταν στη Βία, από τον Διαφωτισμό και μετά οι ανθρώπινες κοινωνίες στηρίζονταν στα Κοινωνικά Συμβόλαια. Αυτή τη στιγμή και με το φως στο τούνελ να αχνοφέγγει, βιώνουμε μια ανείπωτη οικονομική βία αλλά κανείς δεν κάνει λόγο για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Ίσως είναι ακόμη νωρίς. Ίσως και πολύ αργά…

Δημοσιεύτηκε στο Matrix24

 

πηγή: άνεμος

"έτσι κι αλλιώς όποιον θέλουμε θα ψηφίσετε"

"και γιατί να κρατάμε τα προσχήματα?

μη μας καταλάβετε ότι υπάρχει διαπλοκή? χοχοχοχο.."

Νέα (ν)τροπολογία: Οι καναλάρχες θα μπορούν να φιλοξενούν μόνο τους «δικούς τους»

28 Απριλίου 2014

Αυτό το (ν) μπροστά από τη λέξη «τροπολογία» τείνει να γίνει μόνιμο επί κυβέρνησης Σαμαρά, κι αυτό γιατί σχεδόν κάθε τροπολογία που κατατίθεται από την κυβέρνηση φαίνεται πως είναι εκ του πονηρού.

Έτσι και με την τροπολογία του υπουργείου Εσωτερικών, η οποία κατατέθηκε το βράδυ της Παρασκευής και αναμένεται να συζητηθεί την Τετάρτη, και σύμφωνα με αυτήν καταργείται η νομοθετική ρύθμιση που θέτει περιορισμούς στις τηλεοπτικές εμφανίσεις των υποψηφίων δημάρχων και περιφερειαρχών!

Δηλαδή, το κάθε κανάλι και η κάθε εκπομπή θα μπορούν να φιλοξενούν όποιον υποψήφιο θέλουν, αν το θέλουν, και όσες φορές θέλουν. Και μπορούμε να φανταστούμε ποιους θέλουν.

Όπως σχολίασε, μιλώντας στο Hot Doc Radio και τον Κώστα Βαξεβάνη, ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων Βασίλης Καπερνάρος, ήδη στην καθημερινή πρωινή εκπομπή του Mega έχει εμφανιστεί τέσσερις φορές ο Γιώργος Καμίνης και δύο φορές ο Άρης Σπηλιωτόπουλος, ενώ ο ίδιος καμία φορά.

«Θα δείτε τι θα γίνει τώρα», σημείωσε ο κ. Καπερνάρος, τονίζοντας πως το σύστημα θέλει τον Καμίνη δήμαρχο ξανά.

πηγή: το κουτί της Πανδώρας

στερεότυπα

πηγή: trendland

γκουγκλ

"σέλινες γρηγορείτε!"

η γενική εικόνα της νεο-φεουδαρχίας

pic by Nate Waldon

Η ανάλυση μιας μη είδησης σε ταληράκια (ή το σχέδιο της νέας φεουδαρχίας)

2014.04.06

techie

Οι περισσότερες μη ειδήσεις, είναι τόσο αδιάφορες και αποπροσανατολιστικές που τις περισσότερες φορές είναι καλύτερο να μην τις διαβάσεις καθόλου, διότι ο στόχος τους είναι να βάλουν τη σκέψη σου σε λάθος αυλάκια.

Όταν λες πχ “η δικαιοσύνη διερευνά την περίπτωση να διαπράχθηκε το κακούργημα της παράνομης καταγραφής στο βίντεο μπαλτάκου”, φτιάχνεις μια μη-είδηση. Γιατί? Διότι

α) φυσικά και η καταγραφή ήταν παράνομη

β) αν πήγαινε για κακούργημα ο κάθε ένας που με έχει καταγράψει παρανόμως, θα είχα στείλει πολύ κόσμο στη φυλακή

γ) ασχολούμαστε με τον ψύλλο, αντί να ασχολούμαστε με τον ελέφαντα στο δωμάτιο.

Κάπως έτσι ξεκίνησε και η σχέση μου με την παρακάτω μη-είδηση. Μου την έστειλε ένας φίλος που τον είχε πιάσει ντελίριο με το που διάβασε τον τίτλο. Και πράγματι ο τίτλος ήταν ασθησιακός (χωρίς κανένα περιεχόμενο):

“ECB has modelled trillion euro asset purchase programme” ,

δηλαδή η ευρωπαική κεντρική τράπεζα έφτιαξε ένα (στουρνάριο) μοντέλο για να δει τις επιπτώσεις που θα είχε στην οικονομία το τύπωμα 1τρις ευρώ. Άρα όχι η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα δεν πρόκειται να τυπώσει 1τρις ευρώ όπως έχει στόχο να παραπλανήσει ο τίτλος, αλλά έτρεξε κάτι μοντέλα σε περίπτωση που χρειαστεί να το κάνει αυτό. Οι δηλώσεις του ντράγκι που υπάρχουν στο κείμενο είναι κατατοπιστηκές

“ECB President Mario Draghi said on Thursday that there was unanimity on the Governing Council for the central bank to consider printing money to boost the euro zone economy if inflation stayed very low for a long time.“

Σε απλή γλώσσα δηλαδή ο ευρωπαίος πατριάρχης της θρησκείας των οικονομικάριων, δήλωσε πως αν ο πληθωρισμός παραμείνει χαμηλά για μεγάλο χρονικό διάστημα (ίσα με 4 τέρμινα δηλαδή) και αν συμφωνήσουν και οι κυβερνήσεις, οι κεντρικοί ιεράρχες της ευρώπης είναι έτοιμοι να τυπώσουν 1τρις ευρώ.

αριστερή αφήγηση/πρόταση/διέξοδος/ελπίδα

artwork by musenyo

 απόσπασμα από το άρθρο

Για έναν αριστερό ευρωσκεπτικισμό [του Παναγιώτη Σωτήρη]

Η Αριστερά πρέπει να τολμήσει να αρνηθεί τους μύθους μιας Ευρώπης που γίνεται όλο και πιο αυταρχική, νεοφιλελεύθερη και βίαιη. Γιατί η πανευρωπαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στην «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» είναι ευκαιρία για την Αριστερά. Για να δείξει ότι η έξοδος από τους μηχανισμούς της «υπαρκτής παγκοσμιοποίησης», όπως είναι το ευρώ και οι συνθήκες της Ε.Ε., δεν είναι «εθνικός απομονωτισμός», αλλά αναγκαία συνθήκη κοινωνικής προστασίας απέναντι στη συστημική βία των παγκοσμιοποιημένων αγορών. Για να αναζητήσει ένα παραγωγικό μοντέλο που να στηρίζεται στη συλλογική συμμετοχή, την αυτοδιαχείριση, τον κοινωνικό έλεγχο στα δημόσια αγαθά, την ασφάλεια που προσφέρει η αλληλεγγύη και όχι το δόγμα «νόμος και τάξη». Για να επαναθεμελιώσει τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία ως καθημερινή πρακτική άσκηση εξουσίας από τα κάτω, από το συλλογικό πολιτικό σώμα όλων των ανθρώπων που εξαρτώνται από την πώληση της εργατικής τους δύναμης για να ζήσουν. Για να διεκδικήσει, απέναντι στη «φαντασιακή κοινότητα» του έθνους και στο κυνικό -και ενίοτε υπεράκτιο- «έθνος των επενδυτών», την πραγματική κοινότητα, την κοινή ταυτότητα όλων εκείνων που ζουν, εργάζονται, παλεύουν σε έναν τόπο, την ανοιχτόκαρδη «πατρίδα των εργαζομένων».
 Σήμερα ένας ευρωσκεπτικισμός της Αριστεράς, μπολιασμένος με τις δημοκρατικές, διεθνιστικές, ανατρεπτικές παραδόσεις του εργατικού κινήματος, θα τρόμαζε τα ευρωπαϊκά επιτελεία και θα άνοιγε πραγματικά δρόμους ελπίδας.

Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών, 16/4/2014

πηγή: ΑΝΤΑΡΣΥΑ

η πατρική συμβουλή

το θαύμα της Μεσσηνίας

κυρά Σάσα

θα έχει και γλυκό..

{οι τυχεροί της κλήρωσης στο τραπέζι έτοιμοι να απολαύσουν το διανεμηθέν πλεόνασμα}

Πίστευε Και Κατάπινέ Το Αμάσητο

Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΟΣ

Ο Έλληνας ως σκεπτόμενο πρόσωπο, δεν μπορεί να νοήσει τον εαυτό του και να συλλάβει το νόημα του κόσμου έξω και ανεξάρτητα από το ευρώ. Αισθάνεται ότι δεν είναι ον αυθύπαρκτο και το περί Πλεονάσματος ερώτημα είναι καίριο, πού θέτει μόνον ο λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος. Η άλογη κτίση δεν έχει τέτοιου είδους ευαισθησίες και δε διατυπώνει παρόμοια ερωτήματα, ούτε έχει ανάλογους προβληματισμούς. Μόνον το γατόνι ο Ελληναράς ρωτά, μιας και είναι η «Ιφιγένεια» της ευρωπαϊκής σταθερότητας.

Στο ερώτημα περί υπάρξεως του Πρωτογενούς Πλεονάσματος ανάγεται ο Έλληνας και από το γεγονός ότι το Πλεόνασμα είναι κεκρυμμένο και αθέατο. Δεν μπορείς να το συναντήσεις και να το δεις, να λάβεις εμπειρική αίσθηση της παρουσίας του. Οι Ολιγάρχες κυβερνάνε την Ελλάδα, όμως δεν μπορείς να κατανοήσεις όλη αυτή τη διαπλοκή, η οποία είναι άκρως αινιγματική στο φτωχικό μυαλό μας, σε σημείο πού, βλέποντας τόση ακαταστασία, τόση απόγνωση και τόση φυσική και ηθική αθλιότητα στην κοινωνία, ν' αναρωτιέται κανείς αν πράγματι υπάρχει το Πλεόνασμα και αν άξιζε τον κόπο τόση αδικία, τόσος κανιβαλισμός.

Το ζήτημα της υπάρξεως του Πρωτογενούς Πλεονάσματος είναι ζήτημα καθαρό πίστεως. Το ποίημα που καθημερινά μοιράζει η Ομάδα Αλήθειας και διαβάζεται από όλα τα ΜΜΕ ρητά ομολογεί: «Πιστεύω εις το ευρώ, στο success-story και στο Πρωτογενές Πλεόνασμα». Ο Έλληνας, ο λογικά σκεπτόμενχαχαχαχα, έχει τη δυνατότητα να δεχθεί ή να μη δεχθεί την ύπαρξη του Πρωτογενούς Πλεονάσματος. Με τη σκέψη αυτή, το περί ύπαρξής Του ερώτημα έχει δευτερεύουσα σημασία, γιατί, αν πιστεύεις αληθινά στο κουτόχορτο που σε ταΐζουν καθημερινά τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια τους, το ερώτημα δεν έχει κανένα νόημα.

~

συμπέρασμα

αν έχεις συμφέροντα ή ακόμα περισσότερο αν ανήκεις στην οικονομική ελίτ...τότε ναι για εσένα υπάρχει και παραϋπάρχει Πλεόνασμα..

αν ανήκεις στην πλέμπα όπως οι περισσότεροι..απλά το πιστεύεις....για να μη νιώσεις (για άλλη μια φορά) ο μαλάκας της υπόθεσης..

μπαλουρδίζοντας..

((( ΣΑΜΑΡΑΣ! ))))

{σ ο ύ ζ ζ ζ ζ ζ α}

στον μονόδρομο του σφαγείου χωρίς άγχος..

Σημείωση: Το ζώο πυροβολείται εδώ

Πέτυχα αυτή τη φωτογραφία, που δείχνει πώς θα ‘πρεπε να δουλεύει ένα καθαρό και σωστό σφαγείο ζώων. Τα ζώα θανατώνονται με εκείνο το ειδικό πιστόλι, αφού πρώτα περάσουν από κυκλικούς διαδρόμους που στενεύουν σταδιακά. Ο τελικός διάδρομος αγκαλιάζει στην κυριολεξία το κορμί τους, νιώθουν υποτίθεται ασφάλεια, τόση που δεν ενοχλούνται όταν τα πόδια τους χάνουν την επαφή με τη γη, με τη βοήθεια μιας ράμπας και μιας φαρδιάς κυλιόμενης δοκού κάτω από την κοιλιά τους. Στα τελευταία μέτρα ο διάδρομος γίνεται σκοτεινή καταπακτή και σχεδόν πετάνε φασκιωμένα, ανυπόμονα να βγούνε στο φως που βλέπουνε μπροστά τους. Δεν μουγκρίζουν, δεν κλαίνε, δεν χτυπιούνται. Ξεπροβάλλει πρώτα το κεφάλι και πριν το ζώο προλάβει να κοιτάξει γύρω του, πριν υποτίθεται να καταλάβει τί γίνεται, νιώθει κάτι κρύο ανάμεσα στα μάτια. Κι έτσι ήσυχα, τελειώνει.

Η Temple Grandin, η γυναίκα που σχεδίασε τα σφαγεία αυτού του τύπου, πέρασε ατελείωτες ώρες παρακολουθώντας τις κινήσεις των ζώων, τις κυκλικές τροχιές που ακολουθούσαν τα κοπάδια των μοσχαριών. Ο τελικός διάδρομος πριν τη σφαγή βασίστηκε σε κάτι που ονόμασε Hug Machine, μια συσκευή που έφτιαξε η ίδια, για τον εαυτό της, όταν ήταν φοιτήτρια, να την ηρεμεί όταν ένιωθε φόβo και άγχος.

~

Έχει κάμποσο καιρό που αυτή η ιστορία γυρίζει μέσα στο κεφάλι μου.

Είναι γεμάτη παράδοξα. Ένας άνθρωπος κατασκεύασε μία συσκευή που θα τον αγκαλιάζει. Μπορούσε να κανονίσει πόσο σφιχτή θα ήταν η αγκαλιά και πόσο θα διαρκούσε. Καθόταν εκεί μέσα και ηρεμούσε. Στη συνέχεια αυτός ο άνθρωπος άρχισε να κατασκευάζει σφαγεία.

Και έφτιαξε σφαγεία με “ανθρώπινες συνθήκες θανάτωσης”. Ο όρος από μόνος του είναι αντιφατικός. Η μείωση του άγχους πριν. Η αγκαλιά πριν. Να δίνεις ελπίδα στο ζώο δείχνοντάς του το φως μπροστά, μόνο και μόνο για να του αφαιρέσεις τη ζωή μετά στα ήσυχα. Μου θυμίζει μια σκηνή από μία πολεμική ταινία, όπου κατά τη διάρκεια μιας μάχης, ένας στρατιώτης μαχαιρώνει έναν άλλον στην καρδιά, κι όσο προχωράει η λεπίδα τον καθησυχάζει, “σσσσ, μη φοβάσαι, σσσσ”, μέχρι ο άλλος να πάψει να κουνιέται.

~

Αν το σφαγείο είναι ένα παράδειγμα προβολής και η σκηνή της πολεμικής ταινίας ένα παράδειγμα υπερβολής, η αλήθεια είναι ότι μπορούμε να είμαστε δύο πράγματα ταυτόχρονα. Σκληροί και συμπονετικοί. Σφαγείς και σφαγιασθέντες.

Αυτές οι αντιφάσεις μας με παιδεύουν καμμιά φορά.

πηγή: tintooth

οσονούπω

στιφάδο

Δάκρυσε η αφίσα του Μάικ του Φασολάκη!

«Καλοστημένο ψέμα» οι γυναίκες που μοίρασαν χιλιάδες ευρώ στη Βαρβάκειο;

 

«Καλοστημένο ψέμα» είναι οι μυστηριώδεις γυναίκες που εμφανίστηκαν τα Χριστούγεννα και το Πάσχα στη Βαρβάκειο αγορά μοιράζοντας κρέατα αξίας δεκάδων χιλιάδων ευρώ σε πολίτες, σύμφωνα με την Ημερησία. «Αυτές οι πλούσιες κυρίες όλο στα ίδια και τα ίδια καταστήματα μπαίνουν. Στα δικά μας ποτέ...» σχολιάζουν με νόημα κρεοπώλες.

πρόγραμμα κίντερ έκπληξη

ΤΟΠΙ Ε? ΝΑ!....

νούμερα

ρόλοι

σταύρος θεοδωράκης: "η προπαγάνδα δεν είναι πατσάς"

ομπάμιας